Diary for barbarico.com


Singapore

2006-11-01 to 2006-11-03

1/11 Delayed and bored. Weinig files. Bij de drop off zone eruit, snel inchecken en kijken of er nog een plekje bij het gangpad vrij is. Geluk, zelfs bij de nooduitgang dus extra beenruimte en vermoedelijk zelfs een stoel naast mij vrij. Nog meer geluk, volgens de incheckdame, er zijn vandaag nogal wat vluchten geannuleerd en die van mij heeft "slechts" een uur vertraging. Dat blijken er bijna 2 te zijn als we vertrekken en bovendien is er i.v.m. de balance van het vliegtuig geschoven met de stoelbezetting. De extra beenruimte kan ik vergeten.
2/11 Drinking and eating at Clarke Quay. Voorspoedige vlucht naar Singapore. Het is hier bloedheet. Leuk hostelletje waar ik direct maar ff achter de computer ben gekropen. En hierna direct de kroeg in met een franse scuba diving instructeur. Hij had net een jaartje op de maladieven gewerkt, had nu 2 weken vakantie en ging daarna op phuket werken.
3/11 Walking thru the special parts of Singapore. De combinatie van een jetleg en wat laat naar bed maakte dat ik pas tegen de middag wat ben gaan doen. Chinatown, arab quarter en little india zijn nu geen onbekende meer voor me. Evenals mijn nieuwe tefla`s. Ik voel mijn voeten goed. Vanavond maar weer de kroeg in.

Diner : Alles op de kaart is te duur maar met de 50% kortingscoupon van het hostel toch een Sirlion steak kunnen eten.Dit kan voorlopig wel eens de laatste zijn.

Aan mijn poolcapaciteiten dient nog wat geschaafd te worden, kwam ik op 2 opvolgende avonden achter na zowel van Ben de Fransman als Alex de Nieuw Zeelander dik verloren te hebben.

De mixed shared room viel ook niet tegen. Met zijn 10-en op 1 kamer, met 1 toilet ook voor de andere gasten. Een gezellige ervaring.


Ho Chi Minh City

2006-11-04 to 2006-11-05

4/11 Craziness with bikes, crossing the street is an adventure. Wat een gekkenhuis met motoren, er rijden er 2 miljoen rond hier. Beetje gaan wandelen om de stad te verkennen. Het verkeer vormt zich om je heen. Oversteken doe je in een geleidelijk maar stabiel tempo en de rest past zich (hopelijk) aan.

Als man alleen zit je goed in Saigon. Alle serveerster kwamen steeds gesprekjes maken om hun Engels op te halen. Een serveerster waar absoluut moeilijk een gesprek mee te voeren was tekende op een papiertje de twin towers met een invliegend vliegtuigje en vroeg "what is your opinion on that". Een andere serveerster was dolgelukkig omdat ze na 3 dagen weer een fles Jack Daniels had verkocht. Dat was haar enige taak. Later kwam ze naar me toe om te vragen wat eigenlijk op het label staat en waar het geproduceerd wordt. Vervolgens naar een nachtclub/disco. Moderne housebeats, heineken uit blik (geen andere keuze) en gastdames die een plekje voor je zoeken.

`s middags had ik al in de gaten dat Saigon niet een plek was voor mij om te veel tijd door te brengen (the city is always living) dus heb ik een excursie voor de zondag geboekt.

5/11 Visiting Bao Dai`s temple and the Cu Chi tunnels. We bezoeken een fabriek waar gehandicapten met behulp van een soort lijm en eierschalen kunst maken. Prachtige versierde vazen en schilderijen. Ze worden geverfd en geglazuurd o.i.d. werkelijk kunst. Ik had graag een schilderij gekocht, maar hoe neem je het mee?

Bao Dai`s temple. Een geloof wat een combinatie is van alle geloven in Vietnam. Boedisme, Katholiek, Confusisme, Islam etc. Kleurrijke dienst bijgewoond. Mooi kan ik het echter niet noemen,het is allemaal te.

Cu Chi tunnels. Plek waar guerilliastrijders uit het zuiden meevochten met de noordvietnamesen (Vietcong) tegen de zuidelingen en Amerikanen. In een toeristentunnel geweest, die 2 keer zo hoog en breed was gemaakt als de oorspronkelijke tunnels van 80 bij 60 cm. In de trip naar de Mekong Delta vertelde de tourleider dat zijn moeder in 1967 en 68 daar guerilliagirl was geweest.

Kennisgemaakt met mijn reisgroep voor de komende 3 weken. Ik heb de indruk dat er wel gezellige mensen tussenzitten, 6 australiers, 3 belgen, nieuw zeelandse, canadese en ik de hollander. Holland begrijpen de Viernamesen trouwens niet, met hun accent wordt het Halland. Ik heb zelfs een keer de kaart van West europa moeten tekenen.

Opvallend is de hoeveelheid jonge kinderen die uit een combinatie van nieuwsgierigheid, engels willen leren, gebruik van je willen maken op je afkomen.


Mekong Delta

2006-11-06 to 2006-11-08

6/11 Our bus to Mekong Delta broke down, 3 hours delay while its funny to see how local repair try to fix the bus with alternative tools, A new bus brings outcome. Onderweg naar Mekong Delta begeeft onze bus het. Eerst komt de plaatselijke monteur op een motorfiets met een linnen tasje met gereedschap maar de bus is niet tijdig te maken. Het duurt drie uur voordat een nieuwe bus arriveert. Interessant om te zien hoe ze met beperkte middelen ter plekke van alles onder de bus vandaan slopen om hem te repareren. De monteur rijdt een paar keer terug op zijn motor om extra spullen te halen.

`s Avonds bij het diner heb ik de Fried Frog geprobeerd. Erg lekker, maar wel veel botjes. Het smaakt naar gemarineerde kip. Een paar biertjes in de hotelbar en naar bed.

7/11 Boattrip on the river and motorbiketrip through khmer villages to the killing fields and sam mountain. `s Ochtends boottrip over de rivier. Geknikkerd met de plaatselijke kinderen. Zij buigen hun midelvinger naar achteren en projecteren dan de knikker tegen een rijtje met andere knikkers.

Achterop de motor een tour langs de grens met Cambodja en khmer villages naar de Khmer Rouge Killing Fields (niet de beroemde uit Cambodja). Foto gezien met gespietste vrouwen waarbij de speer bij het hoofd er weer uit kwam. De schuldige die wordt aangewezen voor deze slachting in dit dorpje is de Khmer in 1978. Deze Pot-stijders maakte nauwelijks gebruik van geweren, maar vooral van bijlen, messen e.d. Ik zal de andere foto`s dan ook maar niet beschrijven. In de plaatsjes waar dit gebeurde ging het er vooral om te zorgen dat niemand die slimmer was dan Pot in leven bleef (lereraren, politici etc.) Om te voorkomen dat uitkwam dat Pot zo wreed opereerde werd iedereen uitgemoord. Om stil van te worden !

Als een echte tourist vervolgens "vrolijk" naar Sam Mountain om onder het genot van een biertje te zonsondergang te fotograferen.

Mijn motorrijder heeft uit zichzelf exact 8 woorden gesproken met een wijzend vingertje in de 5 uur dat ik acherop, hobbelend en stuiterend, een zere kont heb gekregen: "That is Cambodia", "hot" referend aan de uitlaat (links afstappen), "That is Cambodia", "disco". Als ik vervolgens doorvroeg : " I don`t know".

8/11 7 hours with a boat down the river to a homestay. Excellent food and snakewine. Met een boot 7 uur lang een rivier van de Mekong Delta afgezakt naar een homestay. Buitengewoon vriendelijke mensen. De vrouw des huizes had zoveel lekker eten klaargemaakt met verse vis uit de vijver en het enige wat me verder bekend voorkwam was tomaat en komkommer. Ik krijg ondertussen een aardige handigheid in het eten met stokjes. In jaren niet zo lekker gegeten. Ook na het diner bleef het eten met schalen tegelijk komen zoals bijvoorbeeld smoked eel bananen rijstwijn en slangenwijn. De slangen worden opgehangen en het gif en bloed verwijderd. Vervolgens gaan de slangen voor 3 maanden in een pot met rijstwijn.

Gezellige avond met vietnamese en engelse karaoke en disco in de huiskamer. Onze gids vertaalde wat de gastheer vertelde en vroeg. Zo vroeg hij bevoorbeeld of ik single was. Dat beantwoorde ik bevestigend, waarna hij vroeg of ik met een vietnamese vrouw zou willen trouwen, " why not". Waarna hij vertelde nog 2 dochters te hebben die hij kon uithuwelijken. Toen deze man ook nog hoorde dat ik uit Holland kwam was hij helemaal mijn vriend. We shared cigarettes and drunk beer.


Ho Chi Minh City

2006-11-09

9/11 Back to Saigon, visiting the war remnants museum and the reunification palace. Night train to Nha Trang. Na een avondje kaartspelen en slangenwijnshots viel 5.30 uur opstaan verassend mee. Terug naar Ho Chi Minh City waar ik naar het War Remnants Museum en The Reunification Palace ben geweest. De foto`s van de gruwelijkheden deden mij weer stil worden. Waren de bijlen en speren van de Khmer om stil van te worden, de martelingen, mijnen, bommen en gif van de Amerikanen gaven ook een kleine brok in de keel. De Noord Vietnamesen gedragen zich als de grote winnaars en Amerika was de tiran.

In het kroegje van de eerste nacht in Saigon wat gedronken, gegeten en mijn favoriete serveersters weer gesproken. E-mail adressen uitgewisseld en op de nachttrein naar Nha Trang gestapt.


Nha Trang

2006-11-10 to 2006-11-11

10/11 Done some sightseeing, white budham temple, the rocks. Aankomst 05.45 uur, naar het hotel voor een douche en ontbijt. Gewandeld langs het strand, het Alwxdre Yersin museum en vervolgens heb ik een motorrijder gehuurd en een aantal bezienswaardigheden ( white budha, temple, the rocks) totdat het begon te regenen. Achteraf waren het maar 10 minuutjes, maar ja ....

Een computer in een internetcafe gevonden met USB poort, waar ik er achter kwam het verkeerde kabeltje voor mijn fototoestel mee van huis genomen te hebben. Geshopped voor een cardreader. Als de mogelijkheid zich weer voordat kan ik foto`s op het net plaatsen. `s Middags een "heerlijk" modderbad genomen (goede voor de dode huid). `s Avonds flink gestapt , maar wat wil je met een cocktails voor 10.000 dong (euro 0,55) waarbij mijn wodka cola slechts licht gekleurd was en cocktailbuckets (kinderzandemmertjes) voor 35.000 dong. `s Nachts dan ook rondjes gefietst op een cyclo (fietstaxi).

Nha Trang is toeristisch, maar je loopt absoluut niet over de toeristen, really good zoals mijn toerleider zou zeggen. Je ziet de streek zich ontwikkelen met nieuwe hotels, resorts e.d.

11/11 Boattrip to The Island, little bit sightseeing and swimming. Bijna verslapen voor mijn boottrip naar The Islands, maar om 9.05 uur toch present. Mijn stapdame van vannacht heeft breakfast to go geregeld. Sightseeing, zwemmen, strand een relaxed dagje na 9 dagen op volle snelheid. Lunch op de boot met o.a. octopus en kreeft. De loempia`s zoals in holland heb ik nog niet geproefd, de vulling is elke keer anders.

Met mijn cardreader terug naar het internetcafe om foto`s te plaatsen en wat blijkt ..... ?

Geen cd-rom reader maar alleen diskette zodat ik de software niet kan installeren. Gelukkig werkte het ook zonder, het duurt alleen erg lang.


Central Highlands

2006-11-12 to 2006-11-14

12/11 Central Highlands, homestay in Rai Village. Onze trekking gids is een apart figuur. Kinderlijke sexueel getinte grapjes, maar ook enthousiast en deskundig. Opvallend is hoe kinderlijk enthousiast en vriendelijke alle vietnamesen eigenlijk zijn. Je blijft zwaaien naar kinderen, maar ook volwassennen. In de minder ontwikkelde gebieden sta je overal waar je komt in het middelpunt van de aandacht.We slapen in een koude schuur in Rai Village. Vietnam is niet een erg arm land, zelfs hier in de middle of nowhere is iedereen goed gekleed, gevoed en hebben ze televisie. Vietnam ontwikkeld zich langzaam tot een tweede Thailand.

13/11 Tough trekking day thru ricefields and over mountains with leeches and mosquito`s. Sleeping in the minority town Jatu Village. Een zware trekking dag door rijstvelden en over bergen met bloedzuigers en musquitos., 18 km lang. Aan het eind worden we beloond met een koud biertje tegen een redelijke vergoeding ($1), waarna we worden overgevaren met roeiboten. De mensen roeien met hun voeten. In de minority town Jatu Village speel ik een potje hooghouden met de lokalen. In plaats van een bal gebruiken ze samengebonden veren op een springveer. Gevolgd door shots ricewine, waarbij de lokalen wel erg vriendelijk worden. Vriendschappelijke omarmingen, wangkussen en handleggingen tussen mannen onderling zijn hier niet vreemd. We slapen weer in een schuur. De diners zijn elke keer verrassend goed. Zitten op de grond op matjes hebben we een buffet. Asshole, ginrummie, 13, pesten, praktisch elke avond kaarten we, maar geen klaverjassen. Tot diep in de nacht speel ik door samen met mijn stapdame van een paar nachten geleden. De lichten zijn al uit, onze zaklampen bieden echter uitkomst.

14/11 Elephant riding and tasting the famous region coffee in Buon Ma Thuot. Vroeg op, voor 6.30 uur, om olifant te rijden en terug naar een hotel waar we na 2 dagen eindelijk ons weer kunnen wassen. Ik moet meerdere keren mijn haren wassen om alle modder teuit te krijgen. We zitten in Buon Ma Thuot beroemd om de koffie. Er ontstaan nietnoemenswaardige probleempjes met onze reisleider, die worden opgelost als we hem later op de avond volledig dronken tegenkomen. Op het hoteldak drinken we met een paar man nog wat om alle kou uit de lucht te halen. Verrassend of niet, mijn stapdame en ik blijven weer als laatste over.......


Hoi An

2006-11-15 to 2006-11-17

15/11 Shopping town Hoi An. Na een goede 3,5 uur slaap opgestaan voor een binnenlandse vlucht van Buon Ma Thuot naar Danang, vandaar met de bus naar Hoi An. Onze reisleider had de stoelindeling geregeld, en dat voelde wel een beetje ongemakkelijk. We voelde ons een beetje bekeken met al onze reisgenoten om ons heen, uiteindelijk toch een gezellig uurtje vliegen.

Los van mijn reisgenoten kennisgemaakt met de hoteleigenaar . Een zeer gevrije man, de ricewineshots vloeide dan ook weer rijkelijk en ook bleef voortdurend eten op tafel komen. Er werd in het vietnamees een discussie gevoerd over de Vietnamwar, wat ik uiteraard niet kon volgen. Ze schakelde over in het engels waardoor ik wat brandende vragen kwijt kon over het communisme versus kapitalisme.

Met een aantal reisgenoten een duik in het zwembad genomen (1e hotel met zwembad). Gevolgd door een vroege avond slaap voor de meesten, op 2 na. Tijd voor een aanvankelijk moeizaam op gang komende, plezierig eindigende balkonscene.

16/11. Cooking class and more shopping. Hoi An staat bekend om zijn kleermakers. Beetje lastig voor mij om pakken en schoenen mee te sjouwen, ben dan ook niet verder gekomen dan een riem.

Cooking Class genomen, zelf o.a. makreel gefilleerd en loempia`s gemaakt.

Mijn stapdame vindt het allemaal wat te snel gaan. " feeling uncomfortable", "different expectations", ..... vrouwen ......?!

Wederom ligt iedereen vroeg op bed, waardoor ik besluit om in de hotellobby maar wat te gaan drinken. Ik kom al snel in contact met wat receptionisten, wat uitmond in ricewineshots. Het wordt eentonig. Ik word uitgenodigd om de volgende morgen om 7 uur met deze mensen wat te gaan drinken in hun lokale koffieshop.

17/11 Visiting ruïns of My Son and more shopping. In deze omgeving beginnen een hoop mensen hun dag met wat muziek luisteren, goede vietnamesche koffie en een goed gesprek in een koffieshop voordat ze naar hun werk gaan. Ik heb om 8.00 uur een excursie naar My Son, en pas dan ook helemaal in dit plaatje als ik samen met de hotelreceptionist binnenstap.

My Son, een oude hindoeistische tempel, grotendeels platgebombardeerd door de Amerikanen in 1972.


Hue

2006-11-18 to 2006-11-19

18/11 Long travel day with stop at Lang Co beach. Voordat we Hoi An verlaten hebben we nog een lange nacht vol cocktails en shots. Nog niet klaar om naar bed te gaan nemen we een duik in het hotelzwembad. Het personeel is daar niet erg gelukkig mee. Mijn connecties met het receptiepersoneel komen hier goed van pas. Het lukt me zelfs om nog een paar biertjes te scoren. Mijn stapdame, kamergenoot en ik blijven over. 05.00 uur in bed.

07.30 uur er weer uit met een lange reisdag voor de boeg. We stoppen o.a. bij Lang Co beach voor lunch en zwemmen in de oceaan.

19/11 Beautiful motorbikeride through the countryside with the perfume river, citadel, pagoda`s, the royal mausoleum etc. Werkelijk prachtige motorbike ride door de stad en het platteland, perfume river, citadel, pegoda`s, the royal mausoleum, etc. De snelheid van de motoren ligt hoger dan de eerder ride die ik heb gedaan, misschien omdat alle motorrijders ex militairen zijn ? Heerlijk om te crossen over zandweggetjes en door smalle, drukbevolkte markstraatjes. De gids kreeg onderweg een klapband en stapte op bij een motor waar al 2 personen op zaten tot het volgende stadje. Nu is 3 op een motor niet ongewoon, ik heb zelfs 4 en 5 personen op 1 motor gezien.

Mijn stapdame wordt onderweg aangesproken door een zeer oude vietnamese vrouw die haar handpalm leest. Ze zal verliefd worden op een jongere man van 32 a 33 jaar ??? Later op de middag krijg ik nog de kans om haar te vragen of ze gelooft in dat soort dingen als we samen op zoek gaan naar een internetcafe. Ik laat haar mijn weblog zien waarop zij zegt het jammer te vinden dat het in het Nederlands is. Dat is misschien maar beter ook, aangezien het toch mijn dagboek is, grap ik tegen haar. Stukken zal ik toch moeten gaan vertalen in het engels aangezien er meer geinteresseerden zijn.


Pong Hoi

2006-11-20

20/11 Again a long travel day with visits to the Vinh Moc tunnels and the Phong Nha Cave. Vandaag bezoeken we, tijdens een lange reisdag, de Vinh Moc tunnels en de Phong Nha cave.

De Vinh Moc tunnels zijn gegraven om bescherming te bieden tegen bombardementen in tegenstelling tot de Cu Chi tunnels bij saigon waar ook werd gevochten. +/- 300 mensen hebben gedurende 4 jaar gemiddeld 5 uur per dag geleefd in deze tunnels. Die diepste tunnels, die ik ook heb bezocht, liggen op 23 meter.

De Phong Nha cave varen we in met een boot. Het is de langste ondergrondse rivier ter wereld die vermoedelijk start in Laos. De rivier is in ieder geval langer dan 50km. De cave is 8km, wij roeien tot +/- 600 meter waarna we een stuk lopen langs enorme stalagmieten en stalagtieten.

Voor de 2e keer sinds dat ik ben vertrokken een regenbui van 10 minuten gehad (knock on wood). Deze keer zat ik echter in de bus.

Het plaatsje Pong Hoi, waar we overnachten, wordt onveilig gebied verklaard. Onder begeleiding met een bus voor 300 meter naar een waardeloos diner. Lunch was nog erger. In de gefrituurde waterspinazie vonden we een bloedzuiger, duizendpoot, bij en een vlieg en vervolgens ook nog belazerd bij het betalen. Onder begeleiding shoppen voor drank om op een hotelkamer toch nog mar wat te kaarten. De vrouw van het supermarktje gaf ons een koelbox met flinke hoeveelheid ijs mee om de drank te koelen. In het hotel 3 verdiepingen met de lekkende koelbox met de trap omhoog door het ontbreken van een lift. Gevolgd door de receptioniste met dweil.


Ninbinh

2006-11-21 to 2006-11-22

21/11 Long travelday on the train. Lange reisdag, 7 uur in de (slaap)trein. Wat ben ik blij het gisteravond laat gemaakt te hebben zodat ik in de middag een paar uurtjes mis. De lunch en het diner in de trein zjn exact hetzelfde. Waardeloos, tot nu toe valt het Noord Vietnames voedsel tegen. Dit in tegenstelling tot het heerlijke voedsel overal in zijn Zuid Vietnam. Wel ben ik erg nieuwsgierig naar hoe hond smaaktm dat wordt hier veel gegeten.

22/11 Bicycle ride through the countryside passing small mountains, pagoda`s and temples. Waren gisteren al wat mensen niet lekker of aan de diaree, vandaag een aantal anderen. Ook ik ben niet zo lekker wakker geworden, maar het valt allemaal wel mee.

Op de fiets voor een 20 km lange tocht buiten de stad langs bergjes, pegoda en tempel. Mooi en gezellig. Eén van mijn groepsgenoten die duidelijk niet zo vaak op een fiets heeft gezeten moet remmen voor wat keien, maar dat lukt hem niet en slaat rechtsaf het woonerf van een huis op.


Halong Bay

2006-11-23

Halong bay overnight on a boat, beautiful boat, excellent seafood and a big cave to visit, swimming, kayaking .....

`s nachts bijna getrouwd............... Door de hotelreceptionist zijn een aantal van mijn reisgenoten en ik naar een poolbar gebracht. De man kon het in het engels niet uitleggen en daarom liep hij mee. De bar was gesloten en werd speciaal voor ons geopend. Ik probeerde in gesprek te komen met de 2 serveersters/bewoners/eigenaar wat lastig was omdat ze geen engels spraken. Met handgebaren, krabbels op papier en uitbeelden kwam ik erachter dat het moeder (Mia) en dochter (Lè) van respectievelijk 40 en 20 waren. Op een bepaald moment werd de conversatie wat stroever, zoveel is niet te verzinnen om op te schrijven of uit te beelden. De 2 dames wilden me echter niet laten gaan en begonnen me te voeden met mandarijnen en ricewine. Elk keer als het gesprek stil viel, kreeg ik een mandarijn of shot. Toen de mandarijnen op waren gingen ze op zoek naar presentjes. Een lading rommel kwam te voorschijn. Ik kreeg een babypoppetje en de rest van de rommel werd verdeeld onder een aantal van mijn reisgenoten die buiten pool aan het spelen waren. Een ketting kwam te voorschijn, die mij niet paste, deze werd aan mijn stapdame gegeven. Een opvallend roze hartje kwam mij toe. Alle tijd giechelen moeder en dochter samen terwijl langzaam duidelijk wordt dat ze mij proberen te koppelen aan de dochter. Ze wijst naar de trouwfoto van haar moeder en vervolgens gaat haar vinger heen en weer tussen haar en mij. De vinger verschuift van de trouwfoto naar het babypoppetje en opnieuw van haar naar mij. Scary .... maar het is nog steeds grappig. Schut haar hand om mijn lot te bezegelen. Mijn reisgenoten verlaten het etablishement, ik blijf nog ff hangen. Plotseling schrijft ze in perfect engels "words can not discribe how much I love you". Ik probeer te achterhalen hoe ze aan deze zin komt. Vervolgens schrijft ze "I will love you forever and ever", duidelijk een songlyric. Ze vraagt in welk hotel ik verblijf en of ze mee mag naar mijn kamer. Het is niet mogelijk want ik deel mijn kamer met iemand, maar behalve dat dit gaat me te ver omdat het haar duidelijk niet alleen om mijn good looks gaat maar ook mijn rich western belly (en ze is pas 20). Ik overdrijf dat ik met al mijn reisgenoten op één kamer slaap en verlaat snel de kroeg.

23/11 Onderweg naar Halong Bay aangehouden door de verkeerspolitie in verband met overtreden van de maximumsnelheid. 20.000 dong ($1,25) onder het rijbewijs en geen boete. Corruptie is hier de orde van de dag.

Onderweg zie ik een boer een levend varken vervoeren op zijn motor. Ik heb alles gezien achterop de motor, koelkasten, tv`s, glasplaten, 3 of 4 passagiers. Elke keer toch weer een verrassing wat ik tegenkom.

In Halong Bay overnachten we op een boot, helaas heb ik problemen met mijn fototoestel/batterijen. Toch nog een aantal foto`s kunnen maken. Heerlijk seafood lunch en diner. Cave walking, kayaking, zwemmen, zeer toeristisch met tientallen grote hotelboten dicht bij elkaar in een baai.

`s nachts help ik Njà (serveerster) met haar engelse les, waarna ik spontaan haar adres en telefoonnummer krijg.


Hanoi

2006-11-24 to 2006-11-27

24/11 Traffic is even crazier than in Saigon. Sightseeing across town and a lot of partying.

Besloten om nog een paar dagen verder te trekken in Vietnam naar Sapa.

Het verkeer in Hanoi is zo mogelijk nog gekker dan in saigon door smallere straten vol met winkeltjes. Lopen in een rechte lijn is onmogelijk. Continu ontwijken van geparkeerde motoren, voedselstalletjes, rijdende motoren, cyclo`s, auto`s, andere voetgangers. Je moet hier blind vertrouwen dat ze om je heen rijden als je oversteekt.

25/11 Ho Chi Minh`s mausoleum, house en museum bezocht.

Terwijl ik even lig te rusten in mijn hotelkamer wordt ik gebeld door de hotelreceptioniste. Of ze een gunst van me mag vragen. Ze wil graag dat ik naar beneden kom want haar baas maakt foto`s van al het hotelpersoneel. Ik snap er niets van, maar ben wel nieuwsgierig dus ga naar beneden. Het blijkt dat er foto`s worden gemaakt voor de nieuwe hotelfolder. Ik wordt gekoppeld aan een random aussie girl en mijn foto wordt genomen terwijl ik zogenaamd de kamersleutel in ontvangst neem.

Verder naar een waterpoppen show geweest en me eigen 2 uur lang rond laten rijden op een cyclo voordat ik naar het afscheidsdiner ben gegaan.

27/11 Wat gewandeld langs musea, pagoda,s, citadel, west lake. De batterij problemen zijn (tijdelijk) over, een flinke voorraad goede batterijen ingeslagen dus weer wat meer foto`s gemaakt. Vanavond pak ik de slaapnachttrein naar Sapa. Los van mijn reisgenoten, die onderweg naar huis zijn, denk ik dat vanavond een mooie avond is om mijn bed in de trein te gebruiken waar ze voor bedoeld is in plaats van om te kaarten. Ik kan wel wat rust gebruiken. Het is echter onvoorspelbaar wat voor interessante mensen ik in de trein ga tegenkomen .....


Sapa

2006-11-28 to 2006-11-29

27/11 I need some rest and a alcohollow period. On the nighttrain to Sapa I can`t sleep because I`m afraid to overslep.

Om 9.30 uur op de nachttrein naar Sapa. Ik liep in Hanoi tegen het randje van ziek aan door oververmoeidheid. Een alcoholarme periode moet mogelijk zijn alhoewel je natuurlijk nooit weet wat voor interessante mensen je tegenkomt. Een ander voornemen is om wat meer te slapen, het bed in de trein dan ook maar eens gebruiken waar het voor bedoeld is in plaats van om te kaarten. Heen in de trein kom ik een schot tegen die met een zelfde reis bezig is als ik. Zijn route loopt door China en Japan voordat hij oversteekt naar Nieuw Zeeland. Tevens een pas getrouwd vietnamees stelletje in mijn cabine, dat op huwelijksreis naar Sapa gaat. Ik lig inderdaad vroeg op bed, zonder alcohol. Ben echter bang me te verslapen en daardoor slaap ik helemaal niet.

28/11 Early arrival in Lao Cai, start hiking through montains and ricefield, homestay with good food, lots of ricewine and ladies singing local songs in local language, the most beautiful spot of Vietnam.

Aankomst in Lao Cai 5.20 uur, busje naar Sapa, start hiking tocht 9.30 uur. Een engels stelletje, een 5 maanden zwangere gids en ik starten te wandelen. Prachtige tocht door de bergen, Lao Chai minority town, rijstvelden, beetje veel toeristen. Overnachting in homestay, waar het engelse stelletje achter op de motor teruggaat naar Sapa. Een ander engels stelletje verblijft wel in de homestay.

Ik had expres weinig geld meegenomen om onderweg alleen water te kunnen kopen, maar dit stelletje heeft er geen moeite mee om bier weg te geven. Alcoholarm en alcoholvrij had ik mezelf beloofd, dus een paar biertjes voor het eten, in het middagzonnetje, met zo een uitzicht dat moet toch kunnen. Net als voorgaande homestays een voortreffelijk diner en net als voorgaande keren een fles ricewine op tafel. De beheerster (39 jaar, weduwe, moeder van dochter 17 jaar en zo`n 11 jaar, had haar man verloren toen haar zoon 4 dagen oud was) lust de shots zelf ook wel en heeft een drinkspelletje bedacht : "drink or sing". De engelsman en ik drinken dan ook stevig, terwijl de dames(gidsen) zingen. De gids van het engelse stelletje zingt prachtige lokale liederen in haar eigen dorpstaal. Elk minorityvolk heeft zijn eigen taal. Mijn gids is voorzichtig met de ricewine in verband met haar zwangerschap. Wat lime en zout en het tempo gaat omhoog, een tweede literfles op tafel, ach wat maakt het ook uit de wandeltocht vandaag was makkelijk, voornamelijk downhill.

29/11 Ik word onder mijn deken op mijn matrasje wakker, hoe ik er gekomen ben weet ik niet. 8.50 uur, ik heb in een coma gelegen. Lichte kater, groot ontbijt, 5 pannekoeken met banaan en honing en ...... stijl omhoog klauteren. Duidelijk anders hiken dan dag 1, minder toeristen, veel interassanter. Ik heb de gids nu voor mijzelf. Na een flinke tocht omhoog langs rijstvelden, waterval en minority town Giang Ta Chai, achter op de motor terug naar Sapa.

Big breakfast, little hangover from 700 ml of ricewine, Much tougher walking, climbing to waterfall and minoritytown.

Op het dorpsplein wat zitten kletsen met 2 voluntary studentes. Studentes die tandenstokers proberen te verkopen om geld op te halen voor de armen. Alle studenten in Vietnam hebben een maand geen college in verband met de Apec-top.

Op de nachttrein terug naar Hanoi zit ik weer bij dezelfde schot in de cabine.


Vientiane

2006-11-30

30/11 Arrival Hanoi 4.45 hour. My guide doesn`t pick me up. By motor going to the travel agency wich isn`t open yet. After some heavy bounching on a metal door the owner wakes up, gives me my stored lugage and planeticket to Vientiane, Laos.

Ik zou hier opgepikt worden om mijn opgeslagen bagage en vliegticket op te halen, maar mijn lift komt niet opdagen. Achterop de motor maar weer dan, naar de Old town. De travel agency is om 6.00 uur nog steeds gesloten en mijn taxi naar het vliegveld staat al klaar. Na 10 minuten bellen en bonken op het metalen rolluik wordt er open gedaan. Ik pak mijn bagage, mijn vliegticket wordt in mijn handen gedrukt, op naar Vientiane, Laos.

Sightseeing in Vientiane was easy done in half a day. Early to bed, tomorrow an early local bus to Vang Viang.

Wat leeswerk in mijn Rough Guide en een snelle blik als ik mij het stadje laat inrijden doen mij beseffen dat dit stadje in een middag wel te doen moet zijn. Ik red alle sightseeing makkelijk, Haw Pha Kaew, Wat Sisaket, That Louang, Presentential Palace, Lane Xang Avenue, Patouxai. `s Avonds besluit ik mijn verstand te volgen en niet mijn natuur. Ik duik vroeg onder de dekens, te meer omdat ik morgenochtend om 7.00 uur de bus wil halen naar Vang Viang.


Vang Viang

2006-12-01 to 2006-12-02

1/12 By mountainbike the surroundings of Vang Viang explored. Some interesting caving.

Lokale bus naar Vang Viang. Mountainbike gehuurd en gecrosst naar enkele Caves, waaronder de bekende Tham Phou Kham. Eén van de caves is echt een uitdaging, op handen envoeten, crawlend op de buik, door over en onder rotsen, stalagmieten, stalagtieten, spelonken, bamboeladdertjes. Van top tot teen onder de modder ben ik blij in een berglagoontje te kunnen afkoelen en opfrissen.

Het is wederom een snikhete dag, het wordt lekker als het zonnetje ondergaat.

Al mijn kleren vandaag naar de laundry gedaan. De modderbroek is het enige wat ik heb. Gewassen in de spoelbak, onder de ven, hopend dat de broek droog is als ik hem aandoe naar een restaurant. T-shirts gaan in deze temperaturen sowieso sneller dan mijn laundry mogelijkheden. Regelmatig doe ik dan ook tussendoor met de hand wasjes.

Met een natte broek naar het restaurant, door naar een nieuwe bar, waar na een paar uurtjes de broek toch droog wordt. Om 11.30 uur gaat in het stadje alles dicht, maar langs de mekong river blijken wat drinkstandjes, kampvuurtjes, openlucht nightclubs te zitten. Weinig tot geen muziek, wel erg gezellig. Vanavond een hele tijd zitten praten met een hollands stelletje dat nu 6 maanden onderweg is, aardige tips gehad. Kreeg wat geld van een nieuw zeelander in mijn handen gedrukt, hij had een gat in zijn broek, "please, keep you it".

2/12 Los geld in mijn broek, hoe komt dat daar ook al weer. Oh ja, vanavond die nieuw zeelander maar opzoeken.

Caving, tubing in een cave, kayaking, swinging. Aan een trapeze van een zeer hoog platform afspringen en dan loslaten om in het water te storten. Als je met de eerste swing, op het hoogste punt loslaat, wat ik heb gedaan, stort je vanaf zo`n 6 meter.

Door het vele water niet zoveel foto`s gemaakt. Bovendien gaat mijn camera weer kuren vertonen met het dichtblijven van de lens en het schermpje wordt langzaam onbruikbaar. Ik hoop dat mijn camera het red tot in Bangkok. Tijdens deze trip een vijftal Thaaise dames ontmoet, van wie ik de foto`s opgestuurd zal krijgen.

De dames hebben de swing ook geprobeerd. Eentje kon nauwelijks zwemmen, life jacket aan en hopen dat het allemaal goed gaat. Ik ben dan ook met een heldenduik van een 3 meter hoog platform naar gedoken en heb haar naar de kant gezwommen. De lichte stroming trok haar mee weg van de kant.

Samen met een italiaan, die ook mee was op de trip, afgesproken voor een diner met de dames. De hele avond en nacht samen opgetrokken. In gesprek met Goj vroeg ik haar waar zij zoal naar toe was gereisd, maar in plaats van een antwoord kreeg ik haar telefoonnummer, heerlijk die miscommunicatie.


Louang Prabang

2006-12-03 to 2006-12-05

3/12 Minibus genomen naar Louang Prabang, 7 uur crossen door de bergen. Op bepaalde stopplaatsen kwam ik mijn Thaise vriendinnen steeds tegen.

Eindhaltes van bussen liggen meestal niet op logische plaatsen, in dit geval 3 km buiten de stad (valt nog mee). Samen met andere reizigers tuc tuc genomen de stad in. Een paar volle guesthouses, toch wat aan de rivier gevonden voor $6 per nacht, iets boven het budget maar goed uitzicht, eigen kamer en douche. Dorms kom je trouwens in Laos niet tegen.

Ik weet de naam van het restaurant en bar waar Goj en vriendinnen de avond gaan doorbrengen, niet ondenkbaar dat ik daar ook beland.

Mijn waardevolle spullen moesten opgeslagen worden in de kluis. De beheerster sprak geen woord engels dat moest via haar dochter, die was echter ff weg, 10 minuutjes. Na een uur was de dochter nog niet terug, maar niet dat de beheerster zich daar druk om maakte. Ook routeaanwijzingen voor bar of restaurant waren niet mogelijk. Ze verwees me weer naar haar dochter en die kwam zo terug ..........?! Ik vond het overigens prima, ik had allang een bier Lao besteld, 640 ml voor 7000kip ($0,70).

Even zoeken naar de Lao Lao Garden, toch gevonden. Aparte barbecue met heel veel groenten en noedels die in een soep in de verdiepte barbecuepan gaan. Vlees en vis er bovenop, bouillon erom heen in die verdiepte schaal. De dames nemen me mee naar een locale discotheek. In eerste instantie zie ik helemaal geen toeristen, later 2 verdwaalde. Gedanst op een Lao rockband en daarna op mijn favorite muziek R&B. Je brengt wat offers zo`n vakantie. Sta ik in het toilet te urineren, krijg ik een warme handdoek in mijn nek en een massage, apart maar wel lekker. Ik wordt er niet eens voor belast en een tweede keer dat ik naar het toilet ga gebeurt hetzelfde.

4/12 Besloten om uit te slapen, wat er in resulteert dat ik niet in slaap kan komen.

Overal in Vietnam en Laos, zie je de monniken en markets. Monniken volledig in het Oranje gekleed. Toeristen en lokale markets in elk stadje, met zijn kleuren, geuren, versheid van groenten, vlees, vis. Waarom eten we in het westen toch zoals we doen ?

Geslenterd langs en naar Wat That, Royal Palace museum, Sacred hill, Phou Si, Wat Xiang Thong. Boven op Sacred Hill kom ik Ricardo de Italiaan tegen, kom steeds meer bekenden tegen.

Tip gekregen van wat mensen voor wie ik een foto heb gemaakt, vegetarisch restaurant tijdens de avondmarkt in de steeg naast het grote hotel. Praten in landmarks is het handigst want naambordjes bestaan niet en elke straatnaam wijzigt op elke straathoek, en geregeld in de tijd. Het restaurantje blijken ruim opgezette marktkramen te zijn met tafels tussendoor. Een schaal met groenten, noodles en rijst volscheen voor 5000 kip ($0,50). Een kraampje verder verkopen ze barbecue kip en vis, ik ga voor de kip en heb een volledige maaltijd die ik nauwelijks op kan.

Flyer gekregen voor happy hour, 3 drankjes voor de prijs van 1, waarna ik mijn guesthouse opzoek. Op straat zitten de dochter, haar zus en een vriendin te barbecuen. Hetzelfde bbq systeem als gisteren. Kleedje op de grond, lage krukjes 20 cm, en alles delen. Dat is gebruikelijk hier in Laos, in een restaurant komt het eten ook in willekeurige volgorde op tafel, en iedereen deelt. Het is in Laos tradities ongebruikelijk zoals wij doen dat je een gerecht voor jezelf besteld. Het kan ook best dat als je soep en een "hoofdgerecht" besteld, dat de soep later komt. Ik probeer een paar woordjes Laos en een krukje wordt bijgeschoven. Nog vol de groenten en kip wordt ik verder volgepropt. Een onderweg voor op mijn kamer gekochte bier Lao breng ik in in de barbecue. Later op de avond schuiven nog wat vrienden aan. De meesten spreken nauwelijks tot geen engels tot een echte conversatie komt het dan ook niet, behalve met een 2 jaar in Louang Prabang wonende Fransman. Ik doe wel mijn best om wat meer Lao woordjes op te pikken en dat wordt gewaardeerd.

5/12 Kouang Si Waterfall. Misunderstanding with my sangthaewdriver, I was talking in kip, he in dollars. I discoverd this when the ride to the waterfall almost took 45 minutes, resulting in paying 10 times what I thought we agreed on. Before visiting the waterfalls discussing about the way back, couple of interpretors, the ride back was included in the $15 dollars I paid.

Spectacular waterfalls. Nice climb to the top, where you could walk in the water to where the water was floating over the edge. Some wooden bars for protection. The water was dropping in basins and then a second waterfall. Down wherea tenfold basins and small waterfalls with at some points the possibilty to swim.

My songthaewdriver was waiting for me and drove me back to town, where he asked me for another $15. I wouldn`t pay offcourse, he called in some friends and I ended up paying him an extra $5 to get away without problems. I could have done this whole bustrip for $5, I have to save money somewhere.

To start saving money I eat again at the evening market and buy some cola instead of beer. I still have my small vietnames wiskey bottle and decide to finish that tonight. Sitting at the guesthouse balkony listening music and sipping the wiskey-cola, the owners daughter comes along and gives me Ice coffee with milk. I know it sounds strange but it tastes very good, I have had ice coffee before. Bedtime 9,15 pm


Nong Kiaew

2006-12-06

6/12 Awake at 05.00 hour, for the first time in days feeling fresh and up for a long travelling day. Amazing slowboatride to Nong Kiaew. The river twists between mountains and forest and beaches, lot of small villages with native children swimming. The boat goes from left to right and back avoiding rocks, trees, islands, cows and locals digging for gold. A slowboat is a wooden boat with rooftop, open on the sides, 15 m long, 1,4m wide and motorised.

Halfway down we hit some rocks and have to go to the shore. The driving shaft, propeller and the helm are bended. The tools on board exist of a hamer, a spanner and a choppingknife. The propeller is being hit straight with hamer and rock, but that is not going to work with the 3m long drivingshaft and helm. A treetrunk is being cut to the right format and with the help of some rope and menpower of crew and passengers, including me, we can after 1,5 hour in the bloody hot sun continue our ride.

Dit is één van de mooiste reisdagen die ik ooit heb gehad. We stoppen nogmaals om wat zandzakken te vullen voor een betere gewichtverdeling op de boot. De 2 bemanningsleden samen krijgen de zandzakken niet opgetild, ik spring bij, met zijn 3-en is het nog steeds zwaar.

Na 9,5 uur arriveren we in Nong Kiaew. `s avonds gedineerd met een ier en een finse die ik heb ontmoet op de boot. Mijn slaapplaats is een very basic hut, met hurktoilet.


Louang Namtha

2006-12-07

7/12 Early rise to see Nong Kiaew before catching a sangthaew to Vang Kiam, Vang Thong, Nam Nuen, Phonsovan ? I have to see how far I get today. Two towns are situated on both sides of the river in the mountains. Each side of the bridge is a different town, but if you walk ten minutes you have seen every corner, it`s beautiful, more authentic then what I`ve seen so far, green surroundings, I like this place. I meet up with another Irish guy of the boat and have coffee and breakfast.

@#$%$# fotocamera, fucking batteries, to much problems. I have to arrange something but a new camera is not in my budget.

Een dame uit Californie, USA komt naar me toe en vraagt me of ik weet waar de "big market" is. Enigzins lachend, want zo`n gehuchty heeft vast geen grote markt, zeg ik haar dat het in ieder geval niet aan deze kant van de rivier is, dat ze het andere dorpje moet checken.

Om 8.00 uur ben ik bij het busstation want dan moet mijn Sangthaew richting Phonsovan vertrekken. De reis zal vermoedelijk 2 dagen duren, onderweg zal ik ergens geen aansluiting meer kunnen vinden. Koop een kaartje, de bus gaat om 9.00 uur. Rond 9.00 uur komt er een Amerikaans koppel dat dezelfde kant op wil als ik, ze kopen een kaartje, de bus gaat om 10 uur, misschien wel 11 uur. Ondertussen is de Californian girl al een paar keer voorbij geweest, steeds korte gesprekjes. Rond half 11 loopt ook zij het "busstation" binnen. Als om 11.30 uur mijn bus nog steeds niet is gegaan besluit ik om mijn ticket om te zetten. Een volgende aansluiting zal ik zeker missen want die gaan meestal voor het middaguur, uiterlijk vroeg in de middag dus mijn reis zou minimaal 3 dagen gaan duren ervan uitgaande dat ik de komende dagen niet tegen dezelfde problemen aan zou lopen want dan duurt de reis misschien wel 4, 5 dagen. Phonsovan kan ik nog meepakken de 2e keer dat ik in Laos kom en als ik nu mijn ticket omzet naar Oudomxai, waar ook Californian girl en een frans koppeltje ontmoet een dag eerder op de rivier heengaan, lig ik weer op mijn oude schema. Bovendien is het gezelliger. Om 12.45 uur vertrekt uiteindelijk deze bus. We stoppen omdat de chauffeur zijn kleren moet ophalen bij de stomerij, we stoppen om te tanken, we stoppen om nog wat goederen mee te nemen, we stoppen ....... De weg is soms geasfalteerd maar vaker een dirt road vol kuilen, bulten, stof en stenen. Na een paar uut schudden komen we in Oudomxai aan, iedereen in de sangthaew (11 man in de laadklep), is vrij eensgezind dat we hier niet willen stranden en gezamenlijk huren we een minivan en chauffeur naar Luang Namtha. De weg is zo mogelijk nog slechter en doordat het donker is raken we waarschijnlijk meer kuilen, maar om 20.00 uur komen we heel aan.


Muang Son

2006-12-08

8/12 Taking the bus to Muang Son. A travel day nothing special. Someone gives me the advice to go to Mae Sot in Thailand. There is a Burmees refuge camp. The person I met did some volunteer work over there.

De bus van 8 uur naar Muang Son, wederom kom ik de californian girl tegen, de weg is veel beter begaanbaar en dit is een korte rit van 2 uur. Half in de ochtend gaan de californian girl, ik weet nog steeds haar naam niet, en ik opzoek naar een guesthouse. We lopen door het stadje, op de lokale markt ontbijten we, waarna de wegen zich weer scheiden. Zij gaat een fiets huren en ik doe een powernap. Het is een interessante meid, ze heeft 4 jaar in Japan gewppnd en daar engelse les gegeven, recent haar baan opgezegd en een paar maanden vrijwilligerswerk gedaan in een Burmees vluchtingenkamp in Mae Sot, Thailand, waar ze ook engelse les gaf. Ze gaf het kamp als reisadvies en het klinkt zeer apart om daar een kijkje te gaan nemen. Nu reist ze nog zo lang mogelijk rond voordat ze uiteindelijk terug zal moeten naar de States, geen idee wat de toekomst haar zal brengen.

Ik kom momenteel interessante mensen tegen, de echte traveller weinig vakantiegangers, boeiend diners en onbeschrijfelijke natuur en stadjes. Dit gedeelte van Laos is zo anders, zo basic, zo authentiek, zo laid back, zo ...... Elke bocht, elke berg, elk bamboedorpje van 5 huizen, elke dirt road, elk enthousiast kind, elk ....... En als ik de verhalen mag geloven is dit nog meer te vinden in Cambodia, ik kan niet wachten! Ook de toeristenindustrie doet echter wel zijn intrede, maar Laos is duidelijk nog niet zover als Vietnam.

`s Avonds diner ik in een lokaal restaurantje, geen menukaart, ik wijs in de koelkast aan wat ik wil eten en de kok noemt een prijs. Alle lokalen zitten verslaafd naar een Thaise tv-soap te kijken.


Sopee

2006-12-09

9/12 Trekking to the minority town Sopee, with an english and polish couple and two guides (later 3 when a 12 year old boy walks along). Extreme tough, up hill but very interesting, learning about food, eatable plants, local customs. Sopee, where we have our homestay is surrealistic authententic like in a movie. Lots of fun with the locals wich are not customised with tourists, children are for example afraid of the camera. A shared bading place in the middle of town is are cold shower. Loodzware tocht up hill, bij de lunch zit ik er helemaal doorheen, maar moet nog 3 uur klimmen. We klimmen door forest en onderweg proeven we fruit, eetbare bloemen, planten (bladeren en stengels), vruchten. Ook leren we een beetje over medicijnen en lokale gewoonten.

In Muang Sing district leven 5 verschillende minority groepen. Van een van die groepen weet ik dat ze tot 10 jaar geleden geen Laos spraken alleen hun eigen taal, tegenwordig krijgen de kinderen onderwijs. In deze stam werden tot 10 jaar geleden als een tweeling werd geboren, de kinderen vermoord, het ouderlijk huis verwoest en de familie verbannen. Een tweeling zou ongeluk brengen.

Extreem moe en bezweten, 3 liter water gedronken onderweg, komen we aan in Sopee. Een gedeelde wasplaats in het midden van het bamboedorpje met koud water brengt verfrissing. Ook de lokalen douchen zich hier en dezelfde kraan is voor drink, was en kookwater. Volledig naakt is niet gewoon, maar het bovenlijf wordt ook door de dames niet bedekt. Sinds Luang Prabang al geen warme douche meer gehad. We hebben een homestay in dit boerendorpje, varkens, buffalo`s, kippen alles loopt vrij rond. Vrouwen doen het boerenwerk, mannen rusten en spelen met de kinderen, enkele jagen op kleine dieren, de grote zijn beschermd. In een ander dorpje zag ik mannen een huis bouwen, maar normaal gesproken worden de mannen hier niet echt moe. We mixen wat meer met de lokalen dan voorgaande homestays, al hoewel de mensen hier duidelijk minder gewend zijn aan toeristen. De kinderen zijn enthousiast maar ook nog bang voor de fotocamera.

`s avonds komen 3 meisjes onze homestay binnen, ze wijzen allerlei voorwerpen aan en wij zeggen de engelse woorden en hun de Aka-woorden (sopee taal). Vervolgens achterhalen we met behulp van handen en vingers de leeftijden, de meisjes zijn 14 jaar, waarna we namen uitwisselen. Dit vinden de meisjes nogal hilarisch omdat wij nogal moeite hebben met de namen. We besluiten het dorp in te trekken, komen bij het huis van de leraar waar we worden uitgenodigd om samen met zijn huis vol visite mee te zingen en drinken.

Ook in dit dorpje zag ik een satelietschotel. De kinderen hebben geen fatsoenlijke kleren aan, soms geen goed schoeisel, maar ook in de arme regio`s zie je satelietschotels en mobiele telefoons. Mensen stellen de verkeerde prioriteiten.


Luang Namtha

2006-12-10

10/12 Day 2 of the trekking, much easier. When I walk in the morning in to the woods to do what is necessary, I pig comes behind me, while i`m still standig naked, and eats my ...... After lunch by pick up back in to town.

Het bos ingelopen om te poepen, wil net beginnen met het afvegen van mijn kont als ik geluid hoor. Er komt iemand aan denk ik en sta klaar om mijn broek op te hijsen. Het is een varken wat door de bosjes een omtrekkende beweging maakt en achter mij komt staan. Ik sta nog steeds in mijn nakie en ga verder met afvegen. Op nog geen 20cm afstand eet het varken mijn uitwerpselen op waarna het beest met zijn neus door het toiletpapier snuffelt.

Stevig ontbijt, noodle soep en koekjes. Op 2 pittige beklimmingen na is de wandeltocht van vandaag een stuk beter te doen. Veel down hill op goed bewandelbare paden. Gisteren liepen we over boomwortels, rotsen, modder, keien, nergens recht, een aanslag op voeten en enkels. Net als gisteren weer een stevige pas erin. We eten bamboe en kauwen op suikerriet, waarna we lunchen. Vanaf hier worden we opgehaald met een tuc tuc.

We worden uitgenodigd om in een ander dorpje een stukje van het nieuwjaarsfeest mee te vieren. Elk dorpje heeft zijn eigen datum voor dit feest omdat het afhankelijk is van de bouwdatum van het dorp. De dorpjes worden ook nog wel eens verplaatst. Sopee wordt momenteel opnieuw gebouwd dichter bij Muang Son. Nieuwjaarsfeest met eten (net gelunchd maar onbeleefd zijn kan niet) en chinees bier, een speciale nieuwjaars wiskey en ook de Lao Lao heb ik gezien. Lao Lao is net zo`n landelijk zelfgemaakt brouwsel als de rice wine in Vietnam. Ik draag al een paar dagen een fles met me mee, zal wel Thailand worden voordat ie op is.

Terug in Muang Son halen we nog de laatste sangthaew naar Luang Namtha. In deze sangthaew, een met zeil overdekte pickup, zaten we met 15 man in de laadbak. Een nieuw record verder dan 12 was ik nog niet gekomen. Met de chauffeur en mensen uit de cabine erbij waren het er 20.

Morgen wacht een lange reisdag naar Houay Xai, een dag later gevolgd door een lange busrit naar Chang Mai (Thailand). Het zou mooi zijn als ik vannacht wel kan slapen op een keihard matras wat ik overal in Laos aantref.


Houay Xai

2006-12-11

11/12 Unbeleavable busride. 195km, across dirt road takes 7 hours. This is the worst road of Laos they say. The bus is over crowded and can not make it up a hill. The Laos people panic and run to the front pushing everybody out. I am in the front but cannot get out because the door is still closed. Adventure, after everybody has left the bus, the bus makes it to the top and we walk.

Helse busrit van Louang Namtha naar Houay Xai, 195km, ruim 7 uur over zandweggetjes en bouwterrein. In een oude gare bus met gaten in de vloer vertrokken, de eerste 10 km prachtig geasfalteerde weg, waarom ze dit de slechste weg van Laos noemen geen idee, totdat de weg ophoudt. Ze zijn de weg over de gehele afstand aan het doortrekken, maar hij ligt er nog niet. Zand, keien, klei, gaten, hobbels, continu slingeren door de bergen over oude bergweggetjes en bouwterrein. Airco is een luxe wat ik al in geen dagen heb gezien. Compleet door elkaar geschut, pijn in de ledematen, stoflongen, want binnen hangen meer stofwolken dan buiten, continu bouwverkeer.

Al vrij snel komen we bij een enorm stijl bergpaadje omhoog. De bus stopt onderaan, schakelt terug naar zijn 1 en omhoog. In de bus met 50 officiele zitplaatsen zitten zeker 65 man, extra plastic stoeltjes in het gangpad, 8 man hangend en op de grond rond de chauffeur. Dat gaat ie nooit redden denk ik nog en ik krijg gelijk. Halverwege de klim stopt de motor ermee, de laos people in de bus raken in paniek en duwen elkaar naar de uitgang. Ik zit vooraan maar kan ernog niet uit, de deur is nog dicht. Iedereen uit de bus waarna de bus toch boven komt. De Laos people in paniek en de toeristen zien het als een "adventure".

Een aantal keer op plekken waar de buldozers en vrachtwagens bezig zijn ligt geen weg. De buldozers storten wat klei of halen bergen grond weg waarna we verder hobbelen.

Ik heb nog 6 dollar om Laos uit te komen en leef al de hele dag op kaakjes en water. Een lokale medepassagier deelt zijn eten met mij. Sticky rice, gedroogde vis en sausage. Ik geef hem een paar kaakjes en bied Lao Lao aan, maar dat slaat hij af.

In Houay Xai is nauwelijks internet en de paar computers waarop internet draait zijn duur, dus alleen ff snel de mail checken. Berichtje van een Thaaise vriendin met telefoonnummer. Ik krijg het druk in Bangkok met Goj, Ohm en Joyce & Michel.


Chang Mai

2006-12-12 to 2006-12-13

12/12 Long travel day, across the river in to Thailand and by airconbus to Chang Mai.

Little bit sightseeing, Lot of pubs.

Vandaag met de ferry de rivier over naar Thailand. De ferry blijkt een klein gemotoriseerd bootje waar 8 personen in kunnen. Met een luxe airocnbus naar Chang Mai. Ruim 7 uur mooie scenery, goede wegen, bijkomen van de afgelopen reisdagen.

Chang Mai is een grote stad en zoals gewoonlijk kan ik het nachtleven niet overslaan. Ik kom dan ook om 7.00 uur a.m. terug in mijn guesthouse. Wat live muziek gezien, coverbandjes en veel pool gespeeld. Aan het eind van de nacht loop ik nog een extreem dronken gezelschapsdame naar huis. Een welkome afwisseling voor een week lang met de kippen op stok en de zonsopgang bewust meemaken.

13/12 14.00 uur opgestaan, snel douchen en het stadje gaan bekijken. Wat gewandeld langs o.a. Wat Pra Singh en Wat Pa Pao en de stadsgracht die als een vierkant om het oude stadscentrum ligt.

Na het eten ga ik terug naar de laatste bar van gisteravond, speel de hele avond pool en vertrek in de nacht met de eigenares naar een ander cafeetje waar wat vriendinnen van haar zitten. Achter op de motor, nog een paar wodka`s en ze zet me bij mijn guesthouse af om half vijf.


Ban Mae Na Jom

2006-12-14

Ter bewaking van een goede nachtrust adviseer ik mijn naasten om dit verslag en dat van morgen over te slaan. Alles gaat goed, ik heb me eigen prima vermaakt, maar een aantal dingen waren op het randje (en er net overheen).

I rented a motorbike for 5 days. I fell without hurting myself, but dameged the bike. I continued and came up un unbelievable bad dirt road. I had to use my feet, brakes continuesly and was lucky a couple of times. 2 times an almost empty tank, and saved by the bell when out of nowhere came up a village.

The scenery is magnificent, everywhere forest and mountains and no tourists. It is compleetly deserted here.

Because of the road conditions I didn`t make it to where I wanted to go. I spent the night in a town in the middle of nowhere, as a guest of some very friendly people. They didn`t charge me, and I had in the evening time a lot of fun with stoned locals.

14/12 Motor gehuurd voor 5 dagen, komt om 9.00 uur dus uitslapen zit er na mijn 2e opeen volgende stapnacht niet in. Gelukkig voel ik me eigen goed. Uitleg over de motor, 125cc Honda met versnellingen. Een automatic koste 250 baht per dag, en manuel 150 baht, ik leer onderweg wel schakelen. Direct het drukke stadsverkeer van Chang Mai in, ik laat de stad al snel achter me en ben onderweg naar het natuurpark Doi Inthanon. Veel watervallen in dit park zoals Mae Klang waterfall, Sirithan waterfall en Wachirathan waterfall.

Deze laatste waterval is te bereiken via een kiezelweggetje met flink wat gaten. Ik heb de zware motor aardig onder controle, denk ik, geen probleem. Als ik terugkom van de waterval en de kruising met de hoofdweg nader schiet ik in een kuil, Ik verlies de controle over de motor. Ik raak van de weg, sla over de motor heen die omvalt en val met de motor achter mij aan door struikgewas omlaag. Geen idee waar ik uitkom. In een flits zie ik iets blauws, een meertje of een ravijn ??... maar voordat ik echt bang kan worden kom ik tot stilstand, 3 meter lager in een diepe kuil. De motor draait nog, maar slaat nu af.

Ik til mijn motor op, stop de landkaart terug in het mandje voorop en probeer de motor te versjouwen. Dat lukt me niet. De spiegels staan krom, scheur in het dashboard en andere beplating, handvatten half eraf. Dit is zwaar kut. Tot overmaat van ramp is de sleutel uit het contact slot en zit klem achter de beplating en stuurkolom , ik krijg de sleutel niet los. Gelukkig komen een tweetal toevallige passanten die ik vanuit de kuil te hulp wuif naar me toe. Zij krijgen de sleutel eruit en met zijn 3-en proberen we de motor de greppel uit te krijgen, motor staat nog in zijn versnelling, motor in zijn vrij gezet, en met alle kracht in ons krijgen we de motor eruit. Ik probeer hem te starten, doet `t niet, nog eens, nog eens, en ja.

Terug of verder ??? In de spiegels zie ik niets want die staan de verkeerde kant op, eentje kan ik vastdraaien, de ander is onbruikbaar. Verder natuurlijk, daar hoefde ik niet lang over na te denken, wat de schade me zal kosten zien we wel als ik over een paar dagen terugkom.

Het duurt niet lang of het volgende probleem dient zich aan. Een behoorlijke klim naar de top van de berg Doi Inthanon doet mijn benzinetank snel leegraken. Op de top vraag ik wat mensen naar een benzinepomp. 11 km terug is een dorpje, ik laat de inhoud van mijn tank zien, volgens de localen is het geen probleem want het is omlaag. Ik zie dat dorpje echter niet. Wel na een kilomet of 10 een verkeersbord met 21 km naar een volgend dorpje.

Ik kom erachter dat ik wat dingen kwijt ben geraakt, zonnebril, water. Belangrijke zaken zoals mijn portemonee en fotocamera had ik gecheckt.

Naar beneden is in het begin best eng, mijn handrem kan het tempo niet bijwerken en de voetrem trap ik de eerste keer iets te enthousiast in. De schrik zit nog een beetje in het lijf, zeker omdat ik ben gaan beseffen dat ik buitengewoon veel geluk heb gehad mijn val zonder kleerscheuren te kunnen navertellen.

Gelukkig gaat praktisch de hele weg naar het dorpje naar beneden. De benzinemeter kan niet verder in het rood en ik tel letterlijk de km paaltjes af, nog 5km (zeker 3 uur lopen heen en terug), 4km, 3km, 2 1/2 (acceptabel, maar vervelend), 1 km, benzinepomp. Wederom een geluk.

De omgeving is prachtig, over goed begaanbare wegen door de bergen, heerlijk zonnetje, volle tank. Het plaatsje waar ik wil overnachten is nog 100 km, een perfecte middag, Totdat .................

De weg wordt slechter, gaten, weggezakte wegdelen waar riet uitgroeit, zand op het wegdek, stukje dirt road, weer asfalt, dirt road. Er komt geen asfalt meer, de weg is opgehouden. Geen verkeerde afslag genomen is mijn overtuiging dus ik rijd maar door, het is 15.00 uur en een redelijk volle tank. De weg gaat ineens stijl omhoog, omlaag, omhoog, omhoog. De weg wordt steeds gladder door het losse mulle zand, terug naar zijn 2e versnelling, stukken zelfs zijn 1e, voetje bij in de steile bochten naar beneden, vol op de remmen. Dit is spannend !...

Nog spannender wordt het als ik al meer dan een uur door niemandsland rij, geen dorpjes zie en mijn benzinetank weer aardig leeg raakt. Terug wil ik niet, ik rijd door. Het tempo is er helemaal uit, langs ravijnen, richeltjes van 10, 20 cm breed om slingerend over heen te sturen, gaten van 30, 40, 50 cm diep te vermijden. Aan de schaduwzijde van de berg ligt meer glad modder. Schiet af en toe toch ernaast, flinke klappen, maar de motor blijft heel.

De benzinemeter geeft weer volledig leeg aan en ik zie maar geen dorpje. Ik ben me eigen serieus aan het voorbereiden op een nacht slapen in de koude mistige berglucht in deze remote area. Als mijn tank leegraakt moet ik maar wachten op een toevallig passerende motor of jeep om hulp of een lift te bieden. Ik heb geen kleren bij me, mijn backpack heb ik in Chang Mai achtergelaten, alleen wat t-shirts en onderbroeken.

Ik rij op mijn sandalen in korte broek en t-shirt. Wel draag ik een gedegen willempie helm met op de achterkant de plakletters B.E.E.R.

Volkomen uit het niets rijd ik ineens een dorpje binnen. Het is nog steeds licht, na wat navragen kom ik bij een benzinepomp, ik ben gered. Ik moet benzine nr95 hebben, maar deze is op .....Volgens de pomphouder kan nr91 ook in de tank, oke dat moet dan maar. Volgens de pomphouder wordt de weg nog slechter ??.. Het volgende dorpje zal ik niet halen voor het donker. Een overnachting wordt me aangeboden. "Is this a guesthouse ?" vraag ik. Nee, maar ze hebben wel een extra bed. Ik besluit hier te blijven, krijg een heerlijk diner en mag gebruik maken van de douche. Heerlijk een douche, ik zit onder het stof en zand, zelfs een koude douche is nu welkom. De douche blijkt een speciekuip waar een paar liter gekookt water in is gegooid. De douchekraan, een plastic steelpannetje dat wordt gebruikt om de hurktoilet mee door te spoelen. Als ik klaar ben ziet het water er smerig uit.

`s Avonds ontmoet ik wat mensen uit het dorp. De meeste zo stoned als een garnaal. Dikke vette joints van 2,3 keer de omvang zoals je ze in Nederland ziet. Ik leer wat Thaai en breng wat engels over. Dit plaatsje Ban Mae Na Jom, is een minority village.


Mae Hong Son

2006-12-15

15/12 The roads get even worse than yesterday. Vey exciting, exhausting but beautiful day. I pass some spots where I think "don`t make a mistake here".

`s Morgens krijg ik een ontbijt, zoveel dat ik me eigen bijna misselijk eet en bij lange na niet alles op kan, 3 gebakken eieren, 3 gekookte eieren, 3 volle borden rijst, een volle schaal aardappelsoep. Eten wordt hier nooit verspilt, anderen zullen de left overs wel opeten. Zie al weer mensen met een joined lopen. Ik vraag of ik nog wat moet betalen. Nee, ik was te gast. E-mail adressen en telefoonnummers uitgewisseld, mijn spiegel wordt gerepareerd en ik kan weer verder.

De weg begint zo slecht niet, maar al snel rijd ik door riviertjes, kudde buffalo`s, kudde koeien, en moet ik terug naar zijn 2 en 1. Ik word gepasseerd door een witte pick up. Deze stopt, een van de lokalen van gisteren achter het stuur. Hij is onderweg naar Khum Yam om een buffalo te kopen. Veel meer in zijn 1 gereden dan gisteren. Vaak voeten bij zetten om niet te vallen. Dit is hard werken. Wat angstige momenten als ik langs plekken rij waar ik bij mezelf denk "hier moet ik geen fout maken". Toch geniet ik van de omgeving en de rit. Benzine geen probleem, eens in de 1 1/2 uur passeer ik wel een dorpje. Benzine wordt rechtstreeks vanuit een vat overgepompt in de tank.

Glijden, tot stilstand komen halverwege hellingen omdat ik te laat terugschakel, de motor die afslaat, voorkomen dat de motor achteruit rolt, in kuilen schieten, wat een avontuur. Dit is geen motorrijden meer, dit is trail. Ik krijg echter veel strafpunten voor het aan de grond zetten van mijn voeten en halve valpartijen, zeker ook geen schoonheidsprijs.

Ik rij een keer een stukje verkeerd in een dorpje met wat kruisende wegen, twijfel al snel en vraag de weg. De kaart die ik van het toeristeninformatiecentrum in Chang Mai heb gekregen is klote! Een van de lokalen tekent op een stukje papier lijntjes en krabbelt er chinese tekens mij. Phonetisch schrijf ik de namen erbij zoals hij ze uitspreekt, duidelijke routebeschrijving ...? Ik rij een paar honderd meter terug en vind het niet vreemd dat ik de afslag niet gezien heb, dat is geen weg !!

Ik weet niet hoe ik het volgende stuk van het parcours moet omschrijven, ik heb in het voorgaande al superlatieven gebruikt. Het is loodzwaar op de handen, armen, dijen, kont en zenuwen. Na een uur of 4 komt een einde aan het crossen, met gisteren erbij toch zo`n 120km dirt road, de weg wordt langzaam beter tot ik weer op asfalt kom. Nog een paar uurtjes slingeren want de bergen houden niet op, weer in zijn 3e (80km/uur) of 4e versnelling (120km/uur). Ik kom moe maar voldaan aan in Mae Hong Son.

Ik ontdek toch een flinke blauw paarse plek aan de binnenkant van mijn linkerdij en wat schrammen op mijn rechterdij, onder de volgens de brochure warme maar in werkelijkheid koude douche. Of ze van de val of de klappen op de zware bergweggetjes zijn weet ik niet.

Om 20.00 uur sta ik op afbreken. Te vroeg om te gaan slapen, maar geen behoefte aan drukte of gezelschap. Terug naar het guesthouse om wat muziek te luisteren.


Pai

2006-12-16 to 2006-12-17

16/12 Easy road conditions, still through the mountains, up and down. It gets very cold, the highest mountain in this area is 8340 feet. In the afternoon I get problems with my health because I am still driving in my t-shirt.

Pai is no Thailand, it is some kind of hippie place. I don`t get the hang of it, maybe because I am ill, I spent a lot of time in bed.

3e dag op de motor, 109 km over goed begaanbare wegen. Ik maak nog een omweg van 34 km langs een in het regenseizoen waarschijnlijk spectaculaire waterval, nu gesitueerd in deze surroundings nog steeds de moeite waard. Slingerend omhoog en omlaag, de motor heeft het er soms moeilijk mee. De hoogste berg van Thailand ligt in dit gebied +/- 8340 feet. Niet zo verwonderlijk dat het aan de schaduwzijde van de bergen en op grotere hoogtes behoorlijk koud wordt. Ik kan het net niet aan, rijd nog steeds in mijn t-shirtje, want `s middags in Pai wordt ik ziek, darmproblemen. Pai is een soort hippie stadje, vol 1- 2 daagsm 1-2 weeks toeristen en toeristen die nooit meer weggaan. Dit is geen Thailand meer, kan dan ook niet echt het gevoel bij het stadje krijgen. Breng veel tijd op bed door.

17/12 De darmproblemen zijn nog niet over, breng wederom veel tijd op bed door, maar ik zie toch de kans om met de motor de omgeving te bezichtigen. `s avonds mezelf weer van bed gehesen. Na het diner kom ik een australische en italiaans dame tegen die ik ook al in Mae Hong Son had ontmoet. Met een echte Texas female riverguide erbij pakken we een kroegje, gelukkig met kampvuurtje want het is freezing en ik loop nog steeds in korte broek met t-shirtje. De italiaanse probeert overal een clubje bij elkaar te krijgen om oud en nieuw te vieren op de 4000-Islands in Laos, ik zal waarschijnlijk echter in Bangkok zitten.

I read the message board everytime I am editing my side. Keep it up to send me messages. It is also nice to see new persons on the message board.

Astrid : De schildpad in Vietnam staat voor geluk en een lang leven. De inscriptie in de steen zijn de namen van iedereen die in de tempel gestudeerd heeft. Vroeger fungeerde de schildpadden ook als een soort wensput. De monniken aaiden over het hoofd van het beest en deden een wens. Je kan de uitsparingen van het wrijven nog zien. Ik heb hiernaar geinformeerde tijdens de trekking tocht naar Sopee bij mede trekkers die ook in Hanoi waren geweest.

Jaap : Het geld paste niet in mijn back pack. Ik heb ervoor gekozen om schoon ondergoed mee te nemen.

Gert : Kaartjes van voorstellingen heb ik ad random gekocht. Geen idee wat sommige van de voorstellingen in hielden. Geluk voor je dat het een soort humor was, voor het zelfde geld had je bij een russische dansvoorstelling gezeten. Waar ben je eigenlijk heen geweest ?

Peter en Martha : Hoe was Aruba ?, moet ik het inpassen in mijn reisschema ?

Yvette : Tuurlijk ken ik je nog. Ik meen (ik was niet helemaal helder na 8 dagen Sziget) op Lowlands gehoord te hebben dat je zwanger was, hoe gaat het ?


Chang Mai

2006-12-18 to 2006-12-19

18/12 Still some health problems. Back to Chang Mai through the cold mountains, I buy a long sleeve shirt, I have been so cold the last days. Out of the mountains I speed up. I give my motorbike back, and they don`t charge me for the damage ... lucky me.

Nothing to do here besides sleeping and going to bars.

dag 3 met darmproblemen, dag 5 op de motor. Vandaag moet ik hem inleveren en zal ik de schade horen. Het is extreem koud, mensen lopen hier in dikke jassen, ik zie zelfs ijsmutsen. Ik weet dat ik weer hoog de bergen in moet, ik zit te rillen op de motor en koop toch maar een long sleeve shirt (een jas is zonde van het geld). Dat rillen blijf ik doen totdat ik 2,5 uur later de bergen uit ben, onderweg stop ik nog om op te warmen en omdat mijn benen rillen en tenen tintelen wat lastig is bij het remmen bergafwaarts. Ik rijd al dagen door prachtige natuur, er lijkt geen einde te komen aan de bergen en bossen. Buiten de bergen wordt het lekker, ik schakel door naar zijn 4 om eens flink gas te geven. Op volle snelheid terug naar Chang Mai.

Het guesthouse waar ik mijn spullen heb opgeslagen is vol. De schade aan de motor kost me NIETS, terwijl het niet te missen is. Ik krijg zelfs korting omdat ik de motor een halve dag eerder terug breng. Ik loop aardig wat guesthouses af, alles vol, moet ietsje buiten mijn budget wat ik mezelf had gesteld. Ik slaap nu voor $6 per nacht. Ik duik snel mijn bed weer in want die darmen willen hun werken maar niet naar behoren doen.

Tegen het einde van de avond na het diner en wat live muziek, maar weer naar mijn favouriete bar. De gezellige eigenares is er weer, we gaan nog even naar haar andere bar, eten wat noodles en de nacht is weer bijna voorbij.

19/12 Mijn darmen hebben me aardig wakker gehouden. Ik sta in de middag op en voel me een stuk beter. Geen plannen voor vandaag behalve dat ik mijn paspoort met visa voor Cambodja moet ophalen. Laat vanavond afgesproken met Pho, de bareigenares. Mijn eerste dag niks doen in 7 weken ........, ik ben blij dat ik morgen verder trek !


Mae Sot

2006-12-20 to 2006-12-21

20/12 On my way to Mae Sot. Changing buses at Tak. Most important reason to visit this town are the burmese refugee camps. I probably need a licene or something to enter the camps, will see. I get directions to the UN-building.

Gisteravond in slaap gevallen, mijn afspraak met Pho hierdoor gemist. Niet mijn gewoonte om afspraken te missen, maar geen tijd om sorry te zeggen, ik ben al vroeg onderweg naar Mae Sot. Even over 8-en op het busstation, rechtsstreekse bus gaat om 11.45 uur, een 2e klas bus naar Tak om 8.30 uur. Tak ligt 100 km ten westen van Mae Sot, proberen of ik daar een aansluiting kan vinden.

In de bus staat nogal hard traditionele Thaaise muziek op, leuk voor 3 nummers, maar na 5 nummers klinkt het als kattengejank. Na een half uurtje gaat een ander dvd-tje op, hoogtepunten uit een tv spelletje met overdreven verkleedpartijen en slapstick elementen zonder humor. Hier is het volwassenen tv wij zouden het onze jongere kinderen voorschotelen. Na een half uurtje gaat er een speelfilm in de dvd speler, ik versta het natuurlijk niet, maar genoeg actie dus de verhaallijn zal wel niet belangrijk zijn. Na 20 minuten loopt deze dvd echter vast, terug naar de traditionele muziek. Mijn mp3-speler maakt overuren vandaag.

In Tak vind ik snel een aansluiting, waar ik in het begin opgevouwen zit omdat ik zo vriendelijk ben geweest op te staan voor een oma en haar kleindochter, een paar stops verder kan ik een paar stoelen opschuiven en zit ik beter. Wij rijden alweer snel de bergen in, leuke rit.

De belangrijkste reden voor het bezoeken van Mae Sot zijn de burmese vluchtingenkampen. Ik had zelf al bedacht wel eens een vergunning nodig te hebben en dat blijkt inderdaad zo. Ik krijg de route aanwijzingen naar het verenigde naties kantoor, morgen maar eens kijken.

Een bedelaar benadert me zeer origineel in goed engels. Hij zegt bangladees te zijn, beroofd van paspoort en geld. De Thaaise politie gelooft hem niet, denken aan een burmese vluchting. Hij is in elkaar geslagen door de politie, wil geld voor een telefoonkaart om zijn broer te bellen zodat die hem kan helpen. Voor de originaliteit geef ik hem mijn internationale telefoonkaart (gekregen in Vietnam van een canadese reisgenote en niet geldig voor Nederland). Uiteraard is dit niet genoeg en vraagt de bedelaar ook nog geld om te eten. Die 20 baht geef ik hem niet dat zijn de momenten dat je zeker weet dat er iets niet klopt.

21/12 Rented a bike for sightseeiing. The capms are not to be found. Nobody wants or cant give good roaddirections. I have seen some beautiful waterfalls.

Lag in bed te waxhten totdat het licht werd, maar de zon kwam maar niet op. Ik vond het te lang duren, bleek het gordijn voor een luik te hangen.

Motor gehuurd, Kawasaki gloednieuw. stuk pittiger dan de Honda. Sightseeing langs watervallen en door de bergen. Ik wil ook eerst de kampen van buiten zien voordat ik moeite ga doen voor vergunningen of misschien wat vrijwilligerswerk. Route aanwijzingen krijgen naar de kampen is moeilijk, behoorlijk secret, niemand schijnt te kunnen of te willen zeggen hoe te rijden, behalve dat ik naar Maeramat moet. Aan het eind van de middag vraag ik het na bij de motorverhuurder en hij ruilt gelijk mijn nieuwe kawasaki om voor een oude honda .....? Ik heb de motor gehuurd om 10.30 uur vanmorgen dus heb ik hem tot 10.30 uur morgen. Nu te laat om nog een eind te rijden, morgenochtend verder kijken voordat ik doorreis naar Umphamg of Sukothai of ik moet vanavond nog mensen ontmoeten uit een kamp (zonder connecties is het onmogelijk om binnen te komen ben ik ondertussen achter). Met andere woorden geen idee wat ik morgen ga doen .......

2 Monniken staan voor een tempel met een enorme dj-set. Traditionele thaaise, ambientm religieuze, techno achtige muziek. Best aan te horen, zou op lowlands in een lounge gedeelte niet misstaan. De muziek staat hard, straten verder te horen. Ik ben hier 2 dagen, hoor het 2 dagen, volgens mij is het permanent. Ik kan me herinneren uit Mae Hong Son dat in een tempel daar elke avond een tape op ging die te ver te horen was met Moskee achtige taferelen : preken en "zang"......

Vanavond maar weer wat spelletjes pool spelen. In Vietnam, Laos en Noord Thailand zijn spelletjes in de kroeg overal gratis.


Umthang and around

2006-12-22 to 2006-12-25

22/12 A second time trying to rach the refugee camps, but no succes either. In Mae Sot is nothing to do, so I deceide to move on. I go to Umphang. In the back of the songthaew I hear some strange sounds, later I hear from an German passenger who was sitting in the front that we had no good brakes and that the driver used his handbrake in corners downhill.

Op tijd op de motor om te kijken of ik tot aan de vluchtelingenkampen kan komen. Helaas, maar wel weer een mooie rit door de omgeving en Thaaise niet toeristische dorpjes. Geen zin om langer in Mae Sot te blijven om serieuze pogingen te doen, het plaatsje zelf is niet de moeite waard en de omgeving heb ik gezien.

Met de Songthaew naar Umthang. Waarom het Umthang is geworden ?, omdat de motorverhuurder enthousiast reageerde. Op de Sangthaew van 12.00 uur gaat ook de editie van de Bangkok Post mee wat een ochtendkrant is, maar in Umthang dus een avondkrant.

We passeren een sangthaew met pech, spullen en personen overladen. Regelmatig horen we een vreemd geluid. De chaufeur stopt ook een keer, kijkt onder de auto en rijd door. Later hoorde ik van de duitser, die voorin zat, dat de remmen het niet deden en dat de chauffeur de handrem in elke bocht gebruikte. Er stond ook 620.000 km op de teller.

Umthang heeft 1 kroeg. In de kelder de hele avond thaaise karaoke met een stel dronken localen. Het stadje is een mix van burmezen, thaaien, chinezen etc. Ik word continu te dansen gevraagd, waar ik vanzelf sprekend gehoor aan geef.

23/12 Rafting, tough hiking, beautiful scenery, nice waterfalls. In the evening a campfire and camping. The campfire was illegal we learned later but very nice because it was freezing cold.

Een frans canadees en een in Japan wonende israelische amerikaan sluiten zich aan bij onze trekking groep. Eerst raften, maar dat is niet meer dan 5 uur lang in een rubberboot een zwakke stroom rivier afzakken, niet spectaculair. De omgeving is echter wederom magnific, over hangende bergenm bomen, vogels, apen en weinig tot geen toeristen. Vele watervallen onderweg en hot springs. Een stevige hike na het raften, eerst bergop daarna vlak. We kamperen op 20 minuten van een waterval die we pas de volgende dag bezoeken in verband met het donker.

Ricewhiskey gekocht, we bouwen een kampvuur, waar onze gids door in de problemen komt (national park). Het is erg koud het vuur is wel lekker. Een tweetal uit Bangkok vergezeld ons met een fles jan wandelaar. `s nachts is het ondraaglijk koud, de slaapzakken zijn niet goed, met jas aan in bed. Ik slaap dan ook nauwelijks.

24/12 Beautiful, in total 200 meter high waterfall. I jumped of a 6 meter high cliff in the cold mountain water. A big hike again and a homestay with mountainpeople. Again freezing cold at night.

Naar de waterval, een paar honderd meter breed en tussen de 200 en 300 meter hoog, uniek. Van een 6 meter hoge waterval afgesprongen in het koude heldere bergwater.

Weer een flinke hike door de bergen en het forest naar onze homestay. Bamboedorpje waar we eerst een waterval opzoeken om ons te "douchen" en daarna bouwen we weer een kampvuur. Dit keer brengen we de avond door met gewoon een paar biertjes. Er gaat wat thaaise marihuana rond ( van een van de gidsen) en daarna weer de slaapzak in, de mijne heeft geen rids. Een extra deken mag niet baten, het is wederon freezing. Deze nacht doe ik helemaal geen oog dicht.

25/12 Again a big walk, climbing on a elephant to cross a river. I am very tired. No sleep because of the cold and a lot of walking. Driving back to Umphang I fall asleep in the back of a pickup sitting on all the luggage.

Goed ontbijt, het eten is deze trip elke dag goed geweest, gisteravond wilde kip gegeten, ook het hart. De meesten van de groep gaan op de olifant vandaag, de fransman en ik hebben ervoor gekozen om te lopen. In vietnam heb ik al op een olifant gezeten en het is een typisch iets wat leuk is voor 1 keer. Ik leer hoe een olifant te snel af te zijn in de bergen (niet berg op of berg af wegrennen, maar op gelijke hoogte blijven), hoe een grote slang te slim af te zijn (plek met dicht bij elkaar staand bamboe invluchten en laag bij de grond blijven), en uit welke plant water te halen als je zonder water komt te zitten. Toch ff op de olifant om een rivier over te steken.

Zittend op alle bagage achter in de pickup terug naar Umphang heb ik moeite mijn ogen open te houden. Vanmiddag rusten om vanavond op plaatselijke wijze kerst te vieren.

Maak een envelop open die Miranda me heeft meegegeven. Bedankt voor de kerstkaart Gert, Miranda, Thomas en Danielle.

Wederom een prachtige rit van ruim 4 uur door de bergen. Komende dagen trekking, rafting, waterfalls, homestays, hilltribe village samen met een duits stelletje en een fransman die ik onderweg ontmoet.


Sukothai

2006-12-26 to 2006-12-27

26/12 The Booze on Christmas night made me forget the memory card of my fotocamera. All the pictures of North Vietnam, North Laos and Thailand are on that thing.

I am travelling with a Canadian who was on the hiking trip. We are on our we to Sukothai.

Mijn fles Lao Lao weggegeven aan een van de gidsen.

Onderweg in de sangthaew terug naar Mae Sot kom ik erachter mijn geheugenkaart van de fotocamera en de kaartlezer om de foto`s op de weblog te plaatsen vergeten te zijn. Het resultaat van kerst vieren met 5 man en 4 flessen whiskey. Gelukkig stond er niet veel op de memory kaart ........... alleen al mijn foto`s van Noord Vietnam, Laos en Thailand ..! Het is de lokale gewoonte om dronken te worden met kerst. Nu zijn ze in Umphang elke avond dronken, gemiddeld eens in de 10 dagen sterft er een locale door alcoholconsumptie. De Duitser wist me te vertellen dat dit aantal in Duitsland 4000 per jaar is, dat is gemiddeld 10 per dag. Dat ik gisteravond niet helemaal helder was blijkt ook uit het feit dat ik maar liefst 3 nummers heb gekaraoked, kryptonite, november rain en boom boom boom boom van de Vengaboys. Wat je al niet doet om in contact te komen met de localen ......

De eigenlijke reden dat ik wat vergeten ben is niet de whiskey, maar meer het feit dat ik wakker werd gemaakt om te ontbijten. Na het ontbijt direct in de sangthaew gesprongen, te gehaast en niets gecheckt.

Ook mijn goede horloge met kompas en wat muntgeld ben ik kwijt kom ik later in de sangthaew achter. Het guesthouse maar contacten en kijken of ze het kunnen vinden en willen opsturen.

Onderweg passeren we een bamboestad, was me op de heenweg ook al opgevallen. Het blijkt een burmees vluchtelingenkamp waar 20.000 man verblijven. Het stadje is gebouwd op meerdere berghellingen en de vele bamboehuizen staan erg dicht op elkaar.

Ik reis verder met de canadees. In Mae Sot direct in de minibus naar Tak en daar in de bus naar Sukothai. Op tijd naar bed na 3 zware avonden.

27/12 I rented a bicycle and watch a lot of templeruines. In the evening to the internet with the Canadian. He has got an e-mail that someone has found my stuff. I give my adress and hopes he will send it home.

Samen met de canadees een fiets gehuurd en tientallen temperuines bekeken. Sukothai was de eerste hoofdstad van Thailand en op een oppervlakte van 75 vierkante kilometer kom je in 5 zones (central, noord, oost, zuid, west) vele tempels tegen, waaronder de meer bekende Wat Matahat, Wat Sri Sawai, Wat Trapang Ngoen, Wat Sra Sri, Wat Sri Chum en Wat Chang Lom.

Na een hele dag fietsen en lopen in gelukkig weer de bloedhitte in plaats van de kou in de bergen, naar het internetcafe om mijn weblog bij te werken en wat te mailen. Ook de canadees doet zijn e-mail. Mijn franse kamergenoot uit Umphang heeft de frans canadees een mailtje gestuurd dat hij mijn horloge, geheugkaart en kaartlezer heeft gevonden en hij vraagt de canadees of hij toevallig mijn adresgegevens heeft .......

Zo pa en ma jullie kunnen binnenkort weer wat post verwachten. Dit is Thailand, alles komt hier altijd goed.


Bangkok

2006-12-28 to 2007-01-01

28/12 - 1/1 Staying in a very basic guesthouse in Bangkok near the backpackersarea. No window, no blankets, shared facilities. I went to Grand Palace, What Pho and the very interesting National Museum. I met up with friends from Holland for New Years Eve. New Years Eve was a disappointment because of the bombings earlier that evening. The big parties were cancelled.

28/12

Sukothai, Phitsanoluk, Bangkok. Ik wilde in eerste instantie naar Ayuthaya, rechtstreeks vanuit Sukothai. Dit werd op het busstation afgeraden, ook al zei de dienstregeling elke 2 uur, de bus zou niet voor 14.00 uur vertrekken. Er zijn altijd te weinig mensen om de bus te vullen. Onderweg naar Phitsanoluk besluit ik om Ayuthaya te skippen, ik heb gisteren al genoeg tempels gezien, geen zin om vandaag weer tempels te bezichtigen. Ik vind een guesthouse vlak bij het backpackerscentrum voor 130 baht per nacht, geen raam, geen dekens (ik heb zelf een laken bij me), uiteraard geen airco, fan is aan verkeerde kant van de kamer gemonteerd, gedeelde toilet en douche faciliteiten, 5e verdieping zonder lift, zeil op de grond ligt los en verfrommeld, afmetingen passen ook niet in de kamer, Perfect !

29/12 Sightseeing, Grand Palace, Wat Pho. In Wat Pho ben ik gezegend door een monnik met holy water voor een happy new year. Ik kreeg een oranje draadje om mijn arm (net als in hun gewaden). Vervolgens probeert hij me een geluksamulet te slijten voor $17.

Met de taxiboot op zoek naar het hotel van Joyce, Michel, Djon en Yolanda om een berichtje achter te laten.

30/12 Nationaal Museum bezocht, interessant, zeker 3 en half uur rondgelopen en nog vrij snel gedaan. Om 18.00 uur naar hotel festivalvrienden, ze willen naar Khao San. Niemand weet de weg, er is een druk centrum bij mij in de buurt, dan gaan we daar maar heen. Wat blijkt, Khao San ligt bij mij om de hoek.

Na afscheid te hebben genomen, maak ik mijn bekende fout nog ff een drankje te willen nemen in de Lava Club, kom in contact met een leuke dame Mi ...

31/12 Volgens afspraak een berichtje voor mij bij de receptie : "meeting at Chilom station at 22.00 uur. De boot vaart echter niet meer, een zeer vriendelijke en nu al dronken locale helpt me in de juiste bus. Ben nogal vroeg, bestel een cola bij een eettentje om mee te nemen. Ze gieten de fles leeg in een plastic zakje met een rietje, een cola-to-go. Het grote nieuwjaarsfeest blijkt afgelast in verband met de bomaanslagen eerder op de avond en we besluiten met tegenzin maar weer naar het overtoeristische Khao San te gaan. Door de dreiging is deze straat ook afgesloten geweest, net weer open, maar vele kroegjes zijn dicht, weinig straatkraampjes, geen luide muziek buiten, vuurwerk verbod, een overmacht aan politie overal, een domper.

Onder de klanken van een goede bluesrock band gaan we het nieuwe jaar in. Om 1.00 uur is het in en rond dit straatje wel afgelopen. Neem afscheid van mijn vrienden. Nog bedankt voor beide avonden !!! Het kroegje onder mijn guesthouse is nog open, maar ik maak het niet later dan 02.00 uur met nieuwjaar ................record voor de laatste 17 jaar.

01/01 Veel geslapen, nog steeds enorme bewaking op Khao San, politie loopt alles af wat onbeheerd is, weinig tot geen kraampjes, de schrik zit er goed in.

Twee dagen sightseeing, twee dagen op bed, 2 avonden met Joyce en consorten, twee avonden vroeg op bed, geen tijd en geen behoefte gehad om Goj en Ohm te bellen. Wel leuke nieuwe mensen ontmoet, Mi en een engelse dame met wie ik een aantal keren het zelfde ochtendritueel had. Zij was nu 8 maanden aan het reizen en onderweg naar huis.


Kanchanaburi

2007-01-02 to 2007-01-03

02/01-03/01 Kanchanaburi is famous for the bridge over the river Kwai. Visited a museum about the Thailand-Burma railway, wich was build by the Japanese for strategic reasons in the second world war. 90.000 Pow`s worked on the railway, as also 200.000 recruted asians. Also visited Erawan Waterfall, hellfire pass, the bridge and I travelled by train on the death railway. Erawan is a 7-steps waterfall where I was attacked by a monkey. The agresive animal tried to steel my bag. Hellfire pass is one of the locations where the railway goes thru the mountain. One of the thoughest parts to build, a lot of people died here. From the 290.000 people who build the railway 100.000 died of lack of food, diseases, the gards, etc.

Bus naar Kanchanaburi. Kanchanaburi is bekend van the bridge over the river Kwai. Het Thailand-Burma railway museum bezocht en het ernaast liggende POW-cemetery. Indrukwekkend stukje geschiedenis, de slavenarbeid verricht door zo`n 90.000 krijgsgevangen en 200.000 geronsolde aziers om de Thailand-Burma spoorweg aan te leggen voor de Japanners. Nodig om Burma te kunnen bevoorraden met legerstuff, om dit via zee te doen was te gevaarlijk, vele schepen werden tot zinken gebracht.

Mijn buurman in de guesthouse is een oostenrijker. Leeft een paar maanden per jaar in Thailand heeft een thaaise vriendin. Zo ook een vriend van hem een paar huisjes verder. Deze vriend heeft onder invloed van alcohol een motorongeluk gehad en ligt goed open. Hij loopt ook moeilijk. Deze vriend blijkt meerdere keren per vakantie in het ziekenhuis en/of politieburo terecht te komen, iemand met een alcoholprobleem. Niet iemand om gezellig mee te gaan stappen.

03/01 Samen met een 6-tal anderen een tour naar de Erawan waterval, hellfire pas, wooden bridge, stukje met de death railway en naar de bridge over the river kwai.

Erawan is een waterval in 7-stappen. Flinke klim en onderweg aangevallen door een aap. Ik neem een foto waarna de aap op mijn rug springt en mijn tas probeert te stelen. Ik schrik, kan hem afschudden, waarna de aap zijn tanden laat zien, agressief beest. Onderweg naar beneden kom ik hem weer tegen, hij valt nu agressief iedereen lastig. Mensen die bang zijn breken takken van bomen af, ik laat me niet kennen en passeer voorzichtig het beest.

Hellfire pass. Om het spoor aan te kunnen leggen moesten naast vele bruggen ook bergdoorgangen gemaakt worden. Als ik hier `s middags een paar honderd meter loop, breekt het zweet me aan alle kanten uit. Het is onvoorstelbaar dat je hier 18 uur per dag, op 2 keer rijst per dag, gemiddeld 3 kubieke meter per persoon aan steen moet versjouwen, wat eerst nog uitgehakt moet worden en met dynamiet losgemaakt moet worden. Van de 290.000 mensen die aan de spoorweg hebben gewerkt zijn er 100.000 gestorven door ondervoeding, ziektes, bewakers, etc. Vele getallen en feiten gezien, ondersteund door gruwelijke foto`s en films in de musea.

Later op de avond kom ik weer in contact met de oostenrijker en zijn vriend en diens vriendin. De jongen heeft door zijn alcohol probleem, hij is alweer dronken, ook een probleem met zijn vriendin. Ze zien mekaar niet zo vaak en dan wil zij hem anders meemaken. Hij valt op bed in coma nadat zij hem eerst een tijdje heeft buitengesloten. Geen TV nodig om een soap te kunnen zien. De oostenrijker en ik nemen de vriendin mee naar de kroeg voor wat ontspanning. Met zijn 3-en op de motor. Waarschijnlijk komen we elkaar nog wel tegen op de 4000-Islands in Laos.


Again Kanchanaburi

2007-01-04 to 2007-01-05

04/01-05/01 I meet some nice people while just leaving Kanchanaburi. I meet a lot of friends and acquintances of them and deceide to head back to Kanchanaburi. Visiting some temples and meeting more friends. I am taking part in the real Thai live.

04/01 Onderweg in de bus van Kanchanaburi naar Bangkok, ik ben onderweg naar Pakxe in Zuid-Laos, komt er een dame naast me zitten. Leuke meid, we kletsen wat, moeilijk want ze spreekt nauwelijks engels. Ze is samen met een vriendin onderweg naar Nakon Phantom, een plaatsje 25km van Bangkok, om te shoppen. Ik leg haar uit dat ik onderweg naar Laos ben. Het wordt nog gezelliger en de dames reizen mee tot aan Bangkok.

Onderweg hadden ze al wat vrienden gebeld, die ontmoeten we in een sportschool en met zijn allen gaan we lunchen. Na de lunch ga ik met Phanson op stap terwijl haar vriendin gaat shoppen.

We pakken een bus, stappen over op een andere bus, geen idee meer waar ik ben, stoppen ergens midden op de snelweg, steken de snelweg over en stappen achter een politieburo`tje op een motor die ze onderweg al gebeld had. Ik heb mijn volle bepakking bij me.

We zijn onderweg naar haar broer, die blijkt bij een politieschool een eettentje te hebben, waar ik weer wat bekenden van haar ontmoet. Ik praat een tijd met een ex-immigratiedienst medewerker van de luchthaven van Bangkok die zich laat omscholen tot politie inspecteur. Er wordt me weer wat eten voorgeschoteld, iets met garnalen. Het lukt me elke keer niet om het af te slaan als ik net heb gegeten, ze maken het eten gewoon klaar of ik wil of niet. Een andere motorrijder brengt ons terug naar de snelweg waar we een bus naar Phansons huis zullen nemen.

Vanavond kookt ze voor me. Het duurt even voordat ze door heeft waar langs de snelweg we de bus moeten tegenhouden, we stappen in, we stappen over en na ruim 2 1/2 uur zijn we terug in Kanchanaburi.

Aan de andere kant van de weg zie ik een busongeluk, een motor ligt onder het voorwiel, de motorrijder achter de bus. Die heeft de klap duidelijk niet overleeft.

We gaan naar een straatje waar allemaal eetkraampjes staan, samen met wat vrienden runt zij een stalletje hier. Van alle kanten komen de mensen op ons af. We pikken haar dochtertje van 3 op samen met de dochter van een inwonend gezinnetje, met zijn 4-en op de motor (ik nog steeds met volle bepakking). Na een stukje stapt de 12 jarige af, door naar Phansons huis. Hier slaapt ook het gezin dat helpt bij de eetstand. We zijn nog niet binnen of het huis loopt vol met visite, vrienden.

Thaaien doen alles samen, praten veel, weten alles van elkaar, lopen bij elkaar binnen alsof ze thuis zijn. Thaaien delen ook eten, als ik met thaaien uit eten ga krijg ik een groot bord of schaal en een cola voor mezelf en de thaaien delen. Ze zijn ook extreem verzorgend, als ik uit de douche kom zit de tandpasta al op mijn tandenborstel. Later op de avond loopt ook de vriendin van het begin van de dag nog binnen.

Ik ben doodop. De hele dag in het middelpunt van de belangstelling, je wordt meegezogen in het begroeten, handen schudden, kennis maken, in het enthousiasme van de mensen die alles van je willen weten maar door taalproblemen niet weten hoe ze het moeten vragen, het enthousiasme waarmee mensen ons proberen te koppelen, het continu op je hoede zijn, de vele mensen die ik heb ontmoet, het gekakel, de drukte, de concentratie om conversaties te volgen, MAAR dit is het echte Thailand !!

05/01 Ontbijten in de stad bij een eetkraampje, soep met rijst en varkensvlees, koffiedrinken bij een vriendin die getrouwd is met een duitser. Deze vrouw had ik gisteren al ontmoet, ze komt uit Chang Mai, ik krijg een armbandje uit die streek van haar. Met zijn drieen gaan we later op de dag met de auto een aantal tempels af. Tempels dieje niet tegenkomt in de reisgidsen, maar die het bekijken waard zijn. Alle tempels leken steeds meer en meer op elkaar, deze waren een aangename afwisseling.

Naar eetkraampjes om diner ingredienten te kopen en het huis loopt weer vol met vrienden.

(Helaas, geen foto van deze dame)


nightbus

2007-01-06

06/01 By bus to Bangkok, by bus across town from one busstation to another, nightbus to Chong Mek. I am on my way to Laos. The last bus has troubles and at certain 4 occasions all electricity and the engine fails. The repair something and 20 minutes later the bus starts again. Leaving at 8.30 am and arriving 4.30 am at the other side of the country for just $ 20.

Eerst koffie dan ontbijt. Ik krijg een kettinkje van Phanson en ga na 2 dagen echt Thailand weer onderweg naar Laos. Met de bus naar Bangkok, met de bus van het Southern Busstation naar het Northern Busstation, bus naar Chong Mek. `s-Morgens om 8.30 uur vertrokken, ` nachts om 04.30 uur aan de andere kant van het land voor in totaal 650 bath ($20).

De laatste bus heeft kuren, zo nu en dan valt alle stroom uit en ook de motor.....? Komen we tot stilstand langs de weg, wordt er wat gesleuteld aan de motor, paar keer proberen te starten en 20 minuutjes later kunnen we weer verder. Dit gebeurd zeker een keer of 4.


Xekong

2007-01-07 to 2007-01-08

07/01-08/01 I slept in the bus last night. The bus drivers didn`t want me to spend the night outside because the Laos border didn`t open until 8.00 am and we arrived at 4.30hr. Breakfast on the Laos side and heading for Pakxe. Time enough so I move on, nothing to see in Pakxe, to Xekong. Xekong is a very friendly town but few guesthouses and nothing to do. An interesting visit to the hairdresser where I also get a facial message and drinking with some vietnamese tourists of Hue filled my day.

07/01 Om 8 uur `s morgens gaat de grenspost met Laos open. Als de buschauffeurs niet zo vriendelijk waren geweest om me een slaapplaats in de bus aan te bieden tot die tijd, had ik rond moeten zwerven. Zoals eerder geschreven in Thailand lossen alle problemen zich zelf op. Ik krijg nog een vochtig doekje om me op te frissen en wat drinkyoghurt ook.

Door de immigratie, visa on arrival en ontbijten in Laos. Een grote markt die loopt vanuit Thailand in Laos, voor 5 bath kan je zolang je op de markt blijft zonder douane fratsen de grens passeren. Ik kan niets anders vinden dan noodle soep. Ik ben geen fan van noodles, smaakloos deeg en altijd teveel.

In de songthaew naar Pakxe, met songthaew van ene naar andere busstation, bus naar Xekong. Heerlijk Laos, kom met mijn engels weer niet zover, ik voel me weer Falang. Ik was namelijk op zoek naar de bus naar Attapu. Het was 12.00 uur en het duurde even voordat een buschauffeur en ik elkaar begrepen dat er een bus om 16.00uur naar Attapu ging. Daar wilde ik niet op wachten en vroeg waar zijn bus heen ging, Xekong om 14.00 uur. Oke, dan ga ik naar Xekong. De chauffeur bleef me maar duidelijk maken dat hij niet naar Attapu ging. Kaart erbij gepakt en hem duidelijk gemaakt dat ik het verschil tussen beide plaatsen kon. Attapu en Xekong liggen beide op het Bolivean Plateau op ongeveer 76km van elkaar.

Een busrit die in 2,5 uur zou kunnen duurt het dubbele. De bus stopt tientallen keren om mensen in of uit te laten stappen. De gemiddelde hoogte van het plateau is 600m, de bus heeft moeite met de klim.

Het is donker als ik in Xekong arriveer, weinig guesthouses, vol, intrek genomen in het enige hotel voor $5 per nacht. Geen verschil met een goed guesthouse behalve de prijs. Nog wat eten `s avonds, paar tentjes overgeslagen met instant noodles, dan maar weer noodle soep.

08/01 Nog moeilijker dan het vinden van een slaapplek is het vinden van iets om te doen in Xekong. De omgeving is prachtig, maar geen enkele activiteit om te ondernemen. Geen plek om zelf op onderzoek te gaan buiten de dorpsgrenzen, dit ws een belangrijk knooppunt in de Ho Chi Minh Trail en het is hier dan ook platgebombardeerd. De omgeving ligt nog vol met UXO (ongeexplodeerde bommen en mijnen). Volgens mij ben ik ook de enige Falang hier. Om 10.00 uur heb ik Xekong rondgelopen en gezien. De eerst volgende bus naar Attapu is om 7 uur morgenochtend. De sfeer bevalt me echter prima!

Geen internet te vinden, behalve op de werkplek van een medewerker van de Laos-telecommedewerker. Inbellen via de modem op het telefoonnet, langzaam, maar ik ben in staat een paar belangrijke mailtjes af te handelen. De medewerker blijft al die tijd bij me zitten. Ik ben nu al twee weken niet in staat om al mijn e-mail te lezen of mijn weblog bij te houden. De onbeperkte beschikbaarheid van dit soort middelen in het westen creert een te grote afhankelijkheid. Zelfs zover weg als ik nu ben nog steeds. Het zou een opluchting moeten zijn geen internet, maar vreemd genoeg voelt het bezwaard.

Lunch, een tentje gevonden waar ze naast noodles ook rijstgerechten hebben, dit is echter geen vooruitgang.

Op zoek naar een kapper. Aantal vriendelijke dames, met een schaarbeweging met mijn vinger in mijn haar maak ik duidelijk dat ik geknipt wil worden. Ik neem plaats in een stoel, de kapster pakt een tondeuse met netsnoer en voordat ik kan proberen uit te leggen hoe ik het wil, gaat ze aan de slag. Oke, ik zie wel wat het wordt. Ze is secuur en het ziet er acceptabel uit. Met een mesje begint ze me te scheren, speciaal zalfje, ze duwt de haartjes zowat mijn gezicht uit, ik heb het gevoel alsof ze met schuurpapier bezig is, maar mijn gezicht voelt als babybilletjes als ze klaar is, zo glad. Haar wassen, waarbij ze haar nagels gebrukt en mijn hoofdhuid eraf krapt, gezichtsmassage, voelt heerlijk, schouder en nekmassage, puntjes op de i met een schaar. Ik kan weer een maand of 2 vooruit.

Ik loop uit de kapperszaak een straatje in waar ik een biljarttentje wordt ingetrokken. Het blijken Vietnamesen uit Hue.


Attupu

2007-01-09

09/01 Early rise 6.15 am for the bus at 7 o`clock to Attupu. But the bus doesn`t go until 8.25hr after a lot of misunderstanding where the bus should leave from and at what time. This is typical Laos, I don`t mind, it`s culture. It take a very long time to reach Attupu, the bus stops a lot of times. Attupu is bigger than Xekong, but also here is nothing to do. The town feals good, a tropical feeling, with the river, palmtrees, hot temperature. Tomorrow I am leaving even earlier at 6 am for Pakxe.

6.15 uur opgestaan, bus naar Attupu gaat om 7 uur vanaf marktplein. Ik vraag dat om 6.45 uur nog na bij een kraamhouder, inderdaad. Om 7.15 uur nog maar eens vragen, het antwoord luidt nu 7.30 uur. Om 8.10 uur nog maar eens vragen, er zit nu een kaartjesverkoper voor de bus naar Pakxe. Bus gaat om 8.00 uur maar vanuit een straat verder. Ik daar naar toe, kom weer bij de kapperszaak, waar de dames me naar binnen wuiven en verder helpen. Nog geen minuut later komt er een songthaew aanrijden met mensen achterin die ik ook op het marktplein heb gezien. We rijden nog een blokje door het dorp en langs het marktplein. De chauffeur wil zo vol mogelijk zitten voordat hij vertrekt. De bus van 7.00 uur vertrekt om 8.25 uur, ja ik ben duidelijk weer in Laos.

Mensen erin, mensen eruit, soms stopt de bus 3-4 keer binnen een minuut, in elk bosdorpje bij elk "huis" langzamer rijden en claxoneren om te waarschuwen dat de bus voorbij komt. 76 km en 2 1/2 uur later arriveer ik in Attupu. Een grotere stad dan Xekong, er wonen hier 20.000 mensen, maar net zo weinig te doen. Ook in dit plaatsje voel ik me echter prima, prachtige locatie bij de rivier, palmbomen, niet alles geasfallteerd, het voelt tropisch.

Vanmorgen vroeg slechts een cakeje met noodles erin gekocht op de markt, dus hier maar echt ontbijten met noodlesoep. Nog wat rondgeslenterd en iedereen die ik tegen kwam gedag gezegd, Sawai dii, late lunch, fried rice met soep. Weer geen internet gezien. Ik ben in Xekong zelfs begonnen te lezen, een boek dat ik heb gekregen van een hotelreceptionist in Vietnam uit de Kurt Wallander serie. Hier ook maar weer een hoofdstukje of wat doen.

Het zou zo moeten zijn dat morgenochtend om 6.00 uur er een bus naar Pakxe gaat, ik hoop dat ik niet voor niks mijn wekker op 5.00 uur zet.


Savannakhet

2007-01-10 to 2007-01-11

10/1 - 11/1 A 3km walk with full package to the busstation.All day in the bus to Savannakhet. In Pakxe the bus gets loaded with sojabeans and there are only 3 passengers. Because I am so long in the bus and because I am trying to have a conversation with the busdriver in French, he buys me lunch. The busdriver hadn`t spoken french since 1968. Nothing to see in Savannakhet except the old french quarter, which is terrible state. I spend most of my time on the internet.

10/1 Het is nog donker als ik om 05.30 uur buiten kom. Ik zie geen tuc tuc dus begin te lopen naar het busstation. Zeker 3km met volle bepakking, flink doorstappen want de bus gaat om 6 uur. Ik kom om 6.10 uur aan en de busschauffeur vertrekt op zijn klok precies om 6 uur. Dat is geluk. De bus gaat na Pakxe door via Savnannakhet naar Vientiene. Naar Sawan dan maar. Om een uur of 11 arriveren we in Pakxe waar alle passagiers behalve ik uitstappen. Eerst naar een garage om de reserveband te laten maken, naar een import-export bedrijf waar de bus volgeladen wordt met zakken soja bonen. Op straat liggen de Lao koffiebonen te drogen. Terug naar de garage waar een voorwiel wordt vervangen, we pikken nog 2 passagiers op en onderweg naar Sawan. Onderweg in elk plaatsje wordt er wel iets afgeleverd, wc rollen hier, dozen a4 papier daar ...... Omdat ik zolang in de bus zit en in mijn beste frans een gesprek probeerde aan te knopen met de buschauffeur (die sinds 1968 geen frans meer had gesproken, maar in engels nog slechter was), krijg ik een lunch aangeboden, sticky rice met gebabecuede kip. In Sawan valt niet veel te beleven heb ik door als ik een half uurtje rond kan lopen op zoek naar een guesthouse voordat het donker wordt. The Old French Quarter is inderdaad oud en vervallen. In het donker zoek ik ook nog een uur, ik loop de laatste dagen nogal met volle bepakking rond, en neem mijn intrek in een wederom iets te duur guesthouse, 200 bath ($6) per nacht.

11/1 Ik probeer iets te regelen om de Ho Chi Minh trail te bezoeken, maar alle pogingen stranden. Ik kan er op eigen houtje naar toe, maar dan kan ik de trail niet op, daarvoor moet je toch dichtbij overnachten, zonde van de tijd. In de loop van de dag moet ik maar verzinnen wat ik morgen ga doen.

Eindelijk internet gevonden, het kost me zo`n 4,5 uur om alles bij tewerken en e-mail te beantwoorden. Tijdens de lunch in gesprek geraakt met een restaurantmanager. Ze was zeer geinteresseerd in reizen, was in drie weken van Pakxe naar Louang Prabang getrokken in december, wilde graag weer maar kon niet. In Laos is het de gewoonte dat meisjes thuis blijven onder het bewind van de moeder totdat ze getrouwd zijn. Haar moeder wilde haar niet weer laten gaan. Wat interessante reisfoto`s van haar gezien, wat van mijn foto`s laten zien (de nieuwe sinds dat ik de geheugenkaart kwijt ben). Nog een uurtje internet om wat bankzaken te regelen en terug naar hetguesthouse om mijn plan voor morgen te trekken.

Net als gisteren wordt ik `s avonds uitgenodigd bij mensen aan tafel om mee te drinken, gisteren werd me ook eten aangeboden, ik heb wat typisch laose groente geprobeerd.


Pakxe

2007-01-12

12/1 I have passed Pakxe twice, now I am going to stay there for one night. Not much to see in town. The Champasak Palace Hotel is nice. There are some beautiful waterfalls around but I don;t hire a motorbike to go and see them. Tomorrow I am leaving for Champasak. I am hesitating all day about the waterfalls and Champasak, but my final decision is going to Champasak to Wat Phou.

12/1 20 keer van gedachten gewisseld over wat ik wilde gaan doen, ook vanmorgen nog, maar ik ga terug naar Pakxe. Bij het afrekenen van mijn guesthouse wordt me 300 bath per nacht in rekening gebracht, ik protesteer heftig maar dat heeft niet veel nut. De dame blijft volhouden dat ze 300 tegen me heeft gezegd. Nu heb ik een diner en wat water niet betaald, dat trekt de rekening gelijk, moeten ze de boeken maar beter bijhouden.

Stevige wandeling, met volle bepakking loop ik om 6.30 uur een paar kilometer naar het busstation. Het bevalt me wel dat lopen in plaats van in een tuc tuc.

In Pakxe twijfel ik ook continu wat te doen vandaag en morgen. Vanmiddag ga ik in ieder geval lopen door het plaatsje en wat post versturen. Mijn babybeeldje uit Vietnam moet nog naar Nederland, nadat ik het heb laten inpakken samen met allerlei tickets uit Laos en Thailand heb ik er spijt van. Het verzenden van het geheel kost 190.000 kip ($19).

Heerlijk gegeten `s avonds, kip gemarineerd in yoghurt met allerlei kruiden, ik blijf twijfelen over wat te doen. Mijn vliegtuig naar Nieuw Zeeland gaat 8 februari en die vlucht wil ik niet verschuiven. Ik zou eigenlijk nog wat meer tijd in Laos nodig hebben, maar ik wil ook genoeg tijd hebben voor Cambodja. Ik besluit door te reizen naar Champasak in plaats van nog een dag te blijven en een motor te huren om een aantal watervallen te bekijken.


Champasak

2007-01-13

13/1 To Champasak by songthaew. I had some trouble finding the busstation, but finally I did. From Champasak straight to Wat Phou. The most important kjmerruines outside of Cambodia. Very beautiful, very well preserved. I am looking forward to see Angkor Wat. It is very hot and walking the stairs is heavy. I cannot travel further and have to sleep in champasak. A place like every place in south Laos, nothing to do but very relaxed.

13/1 Ik word wakker en verander van gedachte over wat te doen vandaag. Ik ga met de motor watervallen bekijken. Voordat ik ben aangekleed verander ik weer van gedachten, ik ga toch naar Champasak.

Het duurt even voordat ik de plek heb gevonden waarvan ik naar Champasak vertrek. Ik was in eerste instantie op zoek naar een normale bus, maar ga met de songthaew. Hier heb ik eerder vanmorgen bij een marktkraampje mijn ontbijt gekocht, rijst met een omelet.

In Champasak direct door naar Wat Phou. De meest significante Khmer tempel ruine buiten Cambodja. Een leuk voorproefje voor Angkor Wat. Het is bloedheet, trap lopen kost moeite. Na een uurtje in de zon voel ik gekookt aan. Het is de moeite waard, goed bewaard gebleven ruine en nauwelijks gerestaureerd. Ik blijf in Champasak net als alle andere stadjes in het zuiden, niets te beleven, maar geweldig relaxte sfeer.


Muang Khong

2007-01-14

14/1 From Champasak to the Island Don Khong. Big coincidende I am walking into Mike the Canadian whom I left 3 weeks ago in Sukhothai (Thailand). By bicycle a look around the Island. Espascially interesting was watching the work in the ricefield. New crop was planted.

14/1 Van Champasak naar Don Khong, het eiland. Overnachten in het plaatsje Muang Khong. Tegen wie loop ik aan op het eiland ? Mike, de Canadees, 3 weken geleden in Sukothai (noordwest thailand) zijn onze wegen uit elkaar gegaan en nu in zuid laos op een eilandje komen we elkaar weer tegen. We delen weer een bungalow, dat scheelt in de kosten.

Fiets gehuurd en southern loop van het eiland gereden. Heerlijk om weer wat actiefs te doen, 1ste kerstdag in Umthang was de laatste serieuze wandeling in de natuur. Vooral het werk in de rijstvelden was interessant om te zien. Ze zijn een nieuwe teelt aan het poten.

Terug in Muang Khong een internetgelegenheid gezien, maar voor 1000kip per minuut, waar 5000kip per uur gewoon is, met een minimum van 10 minuten. Te duur, waarschijnlijk zal ik komende dagen echter niet of nauwelijks gelegenheden tegenkomen. Toch doe ik het niet omdat ik niet al teveel cash op zak heb en komende dagen waarschijnlijk ook niet in de gelegenheid ben om travellercheques te wisselen en pinnen is tot aan Pnom Penh out of the question.


Don Det

2007-01-15

15/1 Tropical Island Don Det. A lot of people love this place, I think it is nice but not paradise. Nice waterfall, old railwaybridge, relaxing in a hammock. Beautiful sunset from the bridge. Cabin near the water, cheap accomodation, cheap and good food. From walking to the waterfull at the hottest time of the day I get my first sunburn in 2 1/2 months.

15/1 Samen met de Canadian met de boot naar Don Det. Grote gemotoriseerde kano met ruimte voor 8 personen, tussen vele eilandjes door. We ontbijten aan het water aan de noordkant van het eiland voordat we langs de waterkant over een smal paadje naar het zuiden lopen. Vlak bij de oude spoorbrug met Don Khon, een ander klein eilandje, komen we op het hoofdpad en vinden ieder een hutje net naast de brug.

In de bloedhete zon lopen we naar de waterval op Don Khon en na een uur ben ik opgebrand. Vanaf een uur of half drie paar uurtjes in de hangmat en zonsondergang bekeken vanaf de brug. Ik voel dat ik mijn nek verbrand heb, dat is de eerste keer dat ik verbrand in 2,5 maand.

Ik hoor van anderen dat het internet in Muang Khong naast te duur, ook onwerkbaar traag was. Hetzelfde geld hier op Don Det.


Banlung

2007-01-16 to 2007-01-18

16/1 - 18/1 By motorised canoe from Don Det at 6 o`clock in the morning to the market in Nagasan. Here I leave Mike, he is going back to Thailand. I jump on the back of a motorcycle and go to Cambodia. By shared taxi from the border to Stung Treng and from there by shared taxi to Banlung. There are 9 people in de taxi. 4 Westerners in the back, 3 people in the front chair, 1 person under the driver. The roads are bad, bumpy and dusty, it gets very hot in the taxi.

David, a Canadian and I hire a motorbike. We go exploring waterfalls. Nice, challeging roads, we have to cross a river. On the way back are moto`s brake down 3 times and we are out of gas 3 times because the indicators don`t work. When we come back we look like mineworkers. A cold Angkor beer makes everything allright.

Next day again a motorbike ride with David, Tom (frenchman), Glen (englishman). Better roads. We go to a tribe cemetrary and to a vulcanocraterlake.

16/1 Om 6 uur `s morgens samen met de canadees en de guesthouse eigenares in een gemotoriseerde kano naar de ochtendmarkt in Nagasan. De eigenares om inkopen te doen, Mikael om via Pakxe naar Thailand te gaan en ik ga naar Cambodja. In Nagasan achter op de motor naar de grens. Grenspost in de middle of nowhere, vele scams, een aantal waar ik vanaf weet maar toch in mee ga. Zo vragen ze geld ($1, $2) voor exit en entry stamps in het pasport voor respectievelijk Laos en Camodja. Ook is het 5 minuten lopen door niemandsland dus proberen ze je wijs te maken dat aan de andere kant geen transport is.

Nu valt dat ook enorm tegen, zeker de prijs. Ik zit met 7 man in shared taxi, en had geluk dat er mensen stonden te wachten. De rit duurt 2 uur en onderweg krijgt de taxi een lekke band.

7 lijkt veel, maar van Sung Treng naar Banlung zit ik met 9 in de auto, 3 op de voorstoel, 1 onder de chauffeur die met zijn neus tegen de voorruit zit, en 4 westerners op de achterbank, heet plakkerig, bumpy, dusty. De rit duurt 3 1/2 uur. Het duurde ruim een uur voordat we voldoende mensen bij elkaar hadden om een taxi te delen. Ze probeerde een paar keer hogere prijzen te vragen zodat de auto met minder mensen zou vertrekken. Kennis gemaakt met David een Canadees, Glen een engelsman en Tom een fransman. Met David deel ik een kamer. Van 6 uur `s morgens tot 16.30 pm onderweg, erg vermoeiend.

17/1 David en ik huren 2 motoren om watervallen te bekijken en naar een vulkaankratermeer te gaan. Een avontuur, bumpy en dusty roads, stukken die met een 4 wheel drive moeilijk zijn te doen. We zien er uit als mijnwerkers. Binnen 10 km stopt mijn motor ermee, gelukkig net voorbij een klein mechaniek/reperatiestalletje. Nieuwe bougie, nieuwe richtingaanwijzingen, we zaten duidelijk al verkeerd. Nog een paar keer vragen en we vinden de 1e waterval, Cha Ong, verder zoeken en vragen en we vinden een 2e waterval, Ka Chang, vanaf daar komt het moeilijke gedeelte naar de 3e waterval, Kinchaan.

In een steile zanderige afdaling ga ik opzij voor een omhoog komende motor. Ik blijf in wat doorstruiken hangen, maar kan niet op tijd afremmen en trek mijn rechter onderarm open, flink wat doorns en bloed. Mijn maat heeft een first aid kid en ik leen zijn pincet. Het bloed stolt en wordt gaande weg bedekt met rood zand.

Open motor, geen plaatwerk, zand, benzinedampen,, er komt een nostalgische geur boven.

Voor geen geld onderweg wat gegeten. We zijn overal buitenstaanders waar kinderen naar toe komen hollen om te zwaaien en de volwassenen kijken wat doen die 2 gasten hier op een motor in de middle of nowhere, allemaal heel vriendelijk.

We moeten wat obstakels overwinnen zoals een 1/2 meter diep riviertje, maar zijn zeer voldaan als we de waterval bereiken. Het is half in de middag dat kratermeertje wat aan de andere kant van Banlung ligt gaan we niet halen vandaag, maar tijd genoeg om voor donker terug te zijn.

Ik check de benzine in mijn tank, meters werken niet, moet genoeg zijn om een heel eind te komen, schat ik, tegen het einde van de rit tankgelegenheden genoeg. We passeren het riviertje weer, halverwege slaat mijn motor af. Ik duw de motor uit het riviertje en krijg hem met enige moeite weer gestart. De motor van David slaat ook af, maar die krijgen we niet gestart. We hebben net afgesproken dat ik doorrijd naar het volgende dorp om hulp te halen als er wat lokalen om de motor voorbij komen. Met wat geprutst aan kabeltjes en de bougie krijgen zij de motor gestart. Wij rijden een stuk, nu stopt mijn motor ermee. Benzine op, ik had een hele slechte schatting gemaakt, maar ik ben op 100 meter van waar we een ananas hadden gegeten en ze verkochten daar ook benzine. 1 liter erin, moet genoeg zijn voor 35km, wij weer verder. De motor van David stopt er weer mee, hij had 1 liter meer getankt als ik, maar als er wat lokalen bij zijn geweest, blijkt de benzine toch het probleem, niet leeg, maar te weinig. Ik met een lege waterfles teruggecrosst naar het vorige dorp om een liter te halen. Wij weer verder over de zandweg, stopt mijn motor er mee. Ik krijg hem niet gestart, ben al terug aan het duwen naar een huis wat ik een paar kilometer terug heb gezien, als er een grote truck aankomt. De localen hebben weer een schroevedraaier, wat gepruts en gesleutel en ze krijgen hem gestart. In zijn neutraal draait mijn motor nu veel te veel toeren, zijn 1 lijkt kwa geluid nu zijn neutraal, maar de motor blijft draaien. De localen rijden weg, mijn motor draait, maar nu krijgt David zijn motor weer niet gestart. We prutsen zelf wat en na 10 minuten doet ie `t. Verder crossen, de weg wordt beter, terug op de hoofdweg, nog 2 km tot Banlung. David stopt om aan mij te vragen of we goed rijden, ik rijd naast hem, van het gas en mijn motor slaat af. Shit we waren er bijna. Weer op nog geen 100 meter van een reparatiekraampje, zelfde probleem als eerder bij David, te weinig benzine. Dat terugrijden en benzine halen voor David is net teveel geweest. Nu rijd hij 500meter terug voor mij, 1/2 liter benzine eigenlijk teveel voor 2km ($0,50). Leuke rit, we leveren de motor in en lopen door Banlung terug naar het guesthouse. We zien er niet uit dus iedereen lacht, de motordrivers komen zelfs naar ons toe voor een praatje, ook in het restaurant bij het guesthouse worden we vriendelijk toegelachten. Mijn koude Angkor bier smaakt heerlijk.

Eindelijk mijn douche, een koude uiteraard, het stof moet eraf geschrobt worden. Diner met zijn 4-en (shared taxi), noodle soup op de markt. Probeer wat dingen, vanmiddag ook al gedaan, kan niet alles definieren. Een gerecht was een pregnant ei, ei met een embryo van een kuiken erin. Het ei is prima, embryo smaakt naar niets en is niet weg te kauwen.

Weer een lange vermoeiende dag, de zon is hier bloedheet, ondanks mijn sunblock toch weer verkleurd, morgenochtend vroeg weer op de motor dus om 10pm op bed.

18/1 Ontbijt op de markt, rijst groenten en wat ondefinierbaar vlees, waarschijnlijk buffalo. Een van de beste marktmaaltijden tot nu toe. Wat moeite moeten doen om 4 motorfietsen te huren, maar we zijn onderweg. De weg is veel beter dan gisteren, toch een leuke dirty en bumpy ride. Na twee uur komen de engelsman, fransman, canadees en ik in Vioen Sai bij de rivier. We drinken wat en slaan een zijpad in richting een tribe cemetary. Na een minuut of 20 komen we in een klein dorpje waar we de Sekong rivier moeten oversteken, geen boot. We kunnen een dorpbewoner overhalen om ons voor $1 per persoon met zijn boot naar de overkant en terug te brengen. De begraafplaats is uniek, vooral door het verhaal erachter. De oudste "grafzerken" zijn 200 jaar oud, het zijn er maximaal 80, maar ik heb er hooguit 10, 15 gezien. Als hier iemand wordt begraven wordt er een houten beeld geplaatst. 4 man brengen de dode weg en daarna komt niemand van de familie hier ooit nog terug, vandaar zo weinig grafzerken. Als een 2e uit de familie overlijdt wordt hij ergens anders begraven. Terugkomen betekent bad luck. Alles met geloof van doen, ik kon de verhalen verteld door een toevallig passerende gids niet helemaal begrijpen. Teruggebracht door een buitengewoon gelukkige schipper, $4 verdienen op een dag is veel geld, vastgelopen op een zandbank als tussendoortje, weer op de motor voor lunch in Vioen Sai.

Zelfde weg terug, de fransman en ik hebben flink het gas erop, crossen door het zand en de kuilen, ik ga zeker een dirt bike huren ergens. Tom valt een keer, en een keer bijna, ik voel mezelf al een echte pro, ik heb mijn machine goed onder controle. Mijn ogen branden als de hel, doet flink zeer en ik heb af en toe moeite om te zien. Naar het vulkaankratermeer om het rode stof eraf te zwemmen. Niet te vangen op de foto, maar het kratermeer is prachtig.

Terug in het dorp een douche, een barbecue in een restaurantje, een biertje, David zijn bed in, meer biertjes, wodka (ik wil de fles uit Kanchanaburi niet langer meesjouwen), maar alles in het normale want morgen een hele speciale dag. Ik hoop dat mijn verwachtingen niet te hoog gespannen zijn. Ik neem afscheid van Tom en Glen, met David trek ik morgen verder.


Koh Nhek

2007-01-19

19/1 Today David and I go off the beaten track. We are going to do a route not many tourists do. We hired a guide and motordrivers to bring us from Banlung to Koh Nhek. Roadmaps don`t show this route and it is easy to get lost. The roads are also very bad, it is a challence. We almost fall a ciuple of times, get stranded in the sand, hitting treestunks. It is hard work, especially for the drivers. Koh Nhek it self is like an old Vietnam movie, cabins, farmwork, animals in the street.

19/1 Weer een vroege start, voor 7-enen naar de markt voor ontbijt en lunch-inkopen. We hebben een gids/motordriver en een 2e motordriver gehuurd om ons rechtstreeks van Banlung richting Sen Monorom te brengen. We zullen overnachten in Koh Nhek vanwaar we met een pick up naar Sen Monorom gaan. Off the beaten track. We moeten over een weg die eigenlijk geen weg meer is. Op routekaarten komt de weg niet meer voor en je kan goed verdwalen in de bush. Met de auto onbegaanbaar, daarnaast een riviercrossing die niet mogelijk is met de auto, zeer moeilijk met de motor. We vallen een paar keer bijna, rijden frontaal op boomstammen, lopen een aantal malen vast in het zand, alles lage snelheid. Duwen, trekken, voetjes aan de grond, hard werken, maar een uniek avontuur. Als de weg beter is durf ik snel een paar foto`s te schieten. De gids verteld dat hij deze route eens in de paar maanden aflegd, deze route wordt nauwelijks genomen door toeristen. Na 6 uur achter op de motor doet alles zeer, mijn ogen branden weer, mijn bips, kramp door wat rare bewegingen in mijn linkerdij, halve blaren op mijn handen van het vasthouden, striemen langs de benen van takken ondanks dat ik een lange broek aan had. Met deze broek bleef ik tijdens een halve valpartij achter een buisje onder het zadel hangen en trok rits in de broek net boven de knie kapot. Met naald en draad profesorisch gerepareerd. Het wordt hoog tijd om voor kleding te gaan shoppen, maar net als internet is dat nog een paar dagen hiervandaan. Guesthouse in Koh Nhec is meer een homestay. Douchen, nou ja ...... een bak met koud water en een emmertje om het water over je heen te gooien. Het kleefzand blijft overal vandaan komen en zelfs na een wasbeurt is je handdoek nog oranje.

Wat gelopen door het dorpje. Komen we in een uithoek een vriendelijke dame tegen die wat koeien aan het drijven was, ze neemt ons mee naar haar huisje in de bush en voed ons bananen. Vele kinderen, heel veel kinderen, 50% van de bevolking in Cambodja is onder de 15 jaar, vriendelijk, zwaaien, hello, hello, by by ..... Vele dieren op straat, houten hutjes, mensen leven op straat en in die paalhutten. Er zijn gezamenlijke ruimtes met tv`s, karaokecd`s, dvd`s, soaps. Ik kan `s avonds echter niets te eten vinden, 1 restaurantje in het dorp, waar we `s middags hebben gegeten wil `s avonds niks serveren.


Sen Monorom

2007-01-20 to 2007-01-21

20/1 - 21/1 With a pick up to Sen Monorom. On the back a couple of pigs are tide up on there back. The sound of screaming pigs is terrible. On the road we she a snake of more than 1,5 meter. In Sen Monorom I walk in the heat of the day 10km to a waterfall.

David and I hire again a motorbike. Driving most of the way on a good road. At the and some challence, a rivercrossing, some bad, bumpy roads. Nice waterfall. On the way back while passing a pick up I make a judgement error and crash with the motor. Some small injuries and some damage to the motor but I can go on. Again I was very lucky.

After lunch we visit some more waterfalls, but I have seen to many to be bothered. The scenery is nice and different. A lot of green hills, lake Wales but very dry.

20/1 Met de pick up naar Sen Monorom. Achterop zijn een aantal levende varkens op de rug vastgebonden op grote balen, aan de zijkant van de auto hangen een aantal levende kippende onderste boven aan de poten. Het geluid van de bange varkens gaat door merg en been. Onderweg zien we een slang van zo`n 1,5 a 2 meter.

In Sen Monorom 10 km in de volle zon gelopen om een waterval te zien. Een dag of 4 eerder dan verwacht een internetmogelijkheid, dat kost me weer een halve middag en dan ben ik nog niet klaar.

21/1 Motor gehuurd voor een trip naar de Bou Sraa Falls. Helaas hebben ze het grootste gedeelte van de weg opgeknapt. Volgens onze kaart moeten we ergens een rivier oversteken, we slaan een zijpad in, karspoor, inderdaad door een rivier die ik eerst te voet verken, karspoor en we komen weer op de hoofdweg. De laatste 10km zijn wat interessanter omdat de weg nog niet helemaal doorgetrokken is.

Leuke waterval, waarna we besluiten de weg te vervolgen tot Bou Sraa Village. We rijden verder totdat we een rivier tegenkomen die we met de motor niet overkunnen. Op de weg terug komen we achter een pickup, grote stofwolken. We moeten er voorbij de hele weg stofhappen is niets. Ik rijd op veilige afstand achter David 100, 150 meter en geef extra gas om niet te lang in de stofwolk te zitten. De auto stopt, ik denk om ons er voorbij te laten, schiet links van hem er voorbij, zie een motor van de andere kant komen en rem daarom niet af, maar de motor stopt. Ik passeer de auto met flinke snelheid ga naar rechts, en ineens zie ik David voor me op zo`n 6 meter. Een slecht stuk zandweg gaat steil naar beneden en heeft een smalle berijdbare strook van enkekle 10tallen centimeters met overal geulen en gaten. David heeft flink afgeremd en ik moet vol in de ankers, op zo`n glad stuk helling is het onmogelijk om de motor te houden en ik ga vol op mijn bek. Een geluk dat ik niet met mijn hoofd op de grond of keien sla want ik ben volledig onbeschermd. Mijn linkerhand ligt van binnen open, beide knieen, rechter elleboog, rechterpols ligt verzwikt. De motor en auto wachten ff totdat ik weer op de been ben en mijn motor opzij heb geduwd. Knipperlicht en handrem zijn kapot, maar hij start zonder problemen dus we gaan verder. We zoeken het paadje met de rivieroversteek weer op en daarna op volle snelheid over de verbeterde rode stofweg.

Na de lunch terug in mijn kamer voel ik dat ook mijn rechterschouder een flinke klap heeft gehad. Een uurtje uit de zon en dan terug op de motor om de omgeving en watervallen aan de andere kant van Sen Monorom te bekijken. Mijn rechterpols doet erg zeer, om vol gas te gaan moet ik overpakken en op de tanden bijten. Bij sommige klappen die de motor maakt voel ik ook de rechterkant van mijn borstkas. De scenery aan deze kant is totaal anders, heuvels, groen, net Wales, maar dan erg droog. Wat leuke paadjes op om de watervallen te zien. Watervallen waarvan ik geen foto`s meer neem, ik heb er genoeg gezien.

Ik lever de motor in, ik kan het gas bijna niet meer bedienen, David rijdt nog een uurtje verder. Ik reken de schade af, $3, neem een douche, en daarna een koud biertje. Ik ontmoet 2 dirtbike riders die ik eerder vanmiddag ben tegengekomen en heb diner met ze. Het zijn australiers die een guesthouse in Phnom Penh runnen.


Kratie

2007-01-22 to 2007-01-23

22/1-23/1 Long busride from Sen Monorom to Kratie. I had to switch busses ones. Countryside changes from hills to flat and the road from very bad to paved. Not much to see in Kratie. The Irrawaddy dolphins were nice to see but not spectaculair.

22/1 4,5 uur in een te warme bus over stoffige en hobbelige wegen van Sen Monorom naar Snoul. Hier stap ik over in de bus naar Kratie. Het landschap verandert en zo ook de kwaliteit van de weg. Van heuvelachtig gaan we weer naar vlak en je kan merken dat we de most remote area van Cambodja zijn uitgereden want de weg is geasfalteerd. In ruim 2 uur rijden we naar Kratie.

Een aanval van diaree zorgt ervoor dat ik mijn sightseeiingwandeling moet afbreken, maar er viel toch niets te zien. Ik ben wel weer terug in de 21ste eeuw., veel meer stenen huizen, houten huizen hebben andere structuur, lijken op huizen in plaats van hutten, betere wegen, restaurantjes, meer faciliteiten, hogere prijzen etc. Geen varkens, koeien en kippen op straat wel meer afval. Goed voor de afwisseling.

23/1 Irrawaddy Dolphins spotten. Achterop de motor en in de boot. We zien er aardig wat, maar spectaculair is het niet. De rug en vin komen boven water en dan gaat het beest weer onder. `s middags mijn boek uitgelezen en omgeruild in een bookshop/restaurant voor een ander tweedehandsboek.


Siem Reap

2007-01-24 to 2007-01-27

24/1-27/1 David goes to Komphang Tom, I go to Siem Reap. So we split up. 10 hours in the bus is an effort. But Siem Reap is worth it. Beautifal temples, palaces, the pictures I took speak for itself. My motordriver invided me to a wedding. A party of 3 days and nights, some ladyboys tried to pick me up in the open air disco. At a restaurant near the temple Ta Prohm a nice girl invided me to have diner at her place. I went with my motordriver and another friend and had diner with the girl and her family.

Siem Reap itself is an over expensive tourist place, but by luck I did have the chance to explore real Cambodian live.

24/1 Vandaag gaan de wegen van David en mij uit elkaar. Hij zit in dezelfde bus als ik, maar hij maakt nog een tussenstop in Komphang Tom voordat hij naar Siem Reap gaat. Tien uur in een krappe, warme bus is een opgave. De buschauffeur in de 1ste bus kan gratis vervoer regelen van het busstation, 5km buiten de stad, naar het centrum van Siem Reap. Leek me een goede deal. In Siem Reap staan een 70-tal dolle tuc tuc en motordrivers te duwen en trekken achter een hek, ik zie mijn naam op een bordje boven de menigte uitkomen en geef de man een seintje dat ik hem heb gezien. Als het hek opengaat rennnen de drivers op de passagiers af, sommige verliezen hun slippers daarbij, proberen bagage van passagiers te pakken om ze in hun tuc tuc te krijgen. De drivers zitten desperate om werk verlegen. Mijn driver brengt me naar een guesthouse naar keuze, ze vangen geen commissie van de guesthouses, maar proberen werk te vinden als driver voor de touristen die naar Angkor Wat gaan. Ik huur mijn driver voor 1 dag in.

25/1 Om 05.00 am achterop de motor om sunrise in Angkor Wat te zien. Van Angkor Wat naar Angkor Thom, Thommarom, Chou Say Tevoda, Ta Keo, Ta Prohm, Banteay Kdei, Srah Srang, Prasat Kravan, Pre Rup, Top, Leak Neang, East Mebon, Ta Som, Neak Pean, Krot Ko, Banteay Pre, Preah Khan, naar Phnom Bakhang voor sunset. De foto`s spreken voor zich, ik heb er tientallen gemaakt. Leuke dame ontmoet, Saw. Mijn motordriver voor een 2e dag gehuurd.

Door mijn driver uitgenodigd om `s avonds een bruilofstfeest bij te wonen. Plaatsje buiten Siem Reap, allerlei landweggetjes in het donker, geen idee waar ik ben. Groot veld. met minikermis, podium voor theater, openlucht disco, tentjes voor eten. Het feest duurt 3 dagen en 3 nachten en in principe is iedereen welkom. De bruid en bruidegom zelf zijn niet aanwezig, die zijn er van `s morgens vroeg tot het einde van de middag. Mensen die in de avonduren komen, geven overdag een envelop die de schade dekt. Drank wordt ook niet onbeperkt verstrekt, maar hoe de beperkingen zijn verschilt per feest. Het theater is vrolijk, grappig bedoeld en bevat ook veel khmer geschiedenis. Om de paar minuten gaat er professioneel vuurwerk de lucht in. Ik krijg vissoep met noodles en veel bier van mijn vrienden tuctuc en motordrivers (, alleen voor vanavond zijn het vrienden). Nog even de dansvloer op, moet van mijn dronken vrienden, ik wordt er letterlijk naartoe getrokken. Honderden mensen en ik ben de enige blanke, succes gegarandeerd. Een aantal ladyboys dansen ongeremd om me heen en proberen me op te pikken voor boom boom. Ik bedank vanzelfsprekend vriendelijk hiervoor. Helaas loopt het uit de hand op de dansvloer, opstootje, er zijn wat gangters binnen wordt mij verteld, gelukkig loopt de security hier met automatische geweren rond. De disco wordt gesloten, de rest van het feest gaat door.

26/1 Ontbijt tegenover Ta Prohm bij restaurant nr 14, het tentje wat Saw beheert, en dan naar Bantreay Srei en Banteay Samre. Lunch op nr 14, waar ik ook een dinerafspraak maak bij Saw thuis om 20.00 uur. Ik was ook weer uitgenodigd op dag 2 van de bruiloft, het leven bestaat uit keuzes maken. Saw woont in the countryside, mijn driver is bang voor de weg terug in het donker en heeft een vriend uitgenodigd om mee te rijden. Ik begrijp waarom als we het laatste gedeelte van de weg over bospaadjes afleggen. Wat fruit op de markt gekocht als presentje. De halve familie is aanwezig, broers, zussen. Groot houten huis, geen meubels, kleed op de grond. Ook de 2 drivers eten mee. De mannen eten en drinken, de vrouwen houden zich in eerste instantie afzijdig, komen er later ook bij en eten ook later. De hele tijd karaokeop tv, alle kinderen blijven lang op en zitten rond de tv. Het eten is verukkelijk, soep met kip, de hele kip zit erin botten, lever en vlees, gerecht met gedroogde pork, ui, tomaat en een andere soep en natuurlijk rice. Zo af en toe krijg ik ook de kans om een woordje met Saw te wisselen, en spreek de volgende dag met haar af op nummer 14.

27/1 Lunch op nr14, mijn "vaste"motordriver heeft me ernaar toe gebracht. Saw brengt me terug naar Siem Reap.


Phnom Penh

2007-01-28 to 2007-02-04

28/1 - 4/2 Booze, booze, booze, late nights and some sightseeiing. I like Phnom Penh and it will be my last stop in Cambodia. I went to the impressive Toul Sleng Genocide Museum (S21) and the Killing Fields. And offcorse did I see the royal palace, silver pagoda and the national museum. I stayed in the guesthouse of 2 aussies I met in Sen Monorom. I went partying a couple of times with there female staff in a local disco.

28/1 Bus naar Phnom Penh. Bij toeval kom ik terecht in straatje waar de pickled Parrot zit, het guesthouse,bar,restaurant van de 2 australiers die ik in Sen Monorom ben tegen gekomen. Veel te duur, $15 dollar per nacht, grote kamer, tv, bad, airco, sinds meer dan een maand warm water en het is gezellig.

Nergens in Cambodja zijn de juiste batterijen te vinden voor mijn fotocamera, alleen alkaline en die vreet mijn camera op. Gelukkig heb ik de meeste foto`s in Azie wel gemaakt.

29/1 Sightseeiing, Wat Phnom, Boeng Kak, Toul Sleng Genocide Museum (S21), Independence monument, Libaration Monument, Royal Palace (blauwe vlag in top dus de koning is thuis), Silver Pagoda.

Met Pisey, bardame uit de pickled parrot, na een paar potjes 9-bal afgesproken om morgenmiddag om 14.00 uur te gaan shoppen.

30/1 `s Morgens Killing Fields. Vergelijkbaar met wat ik in Vietnam heb gezien, weer een moment dat je niet helemaal happy bent, wat wordt versterkt door bedelende kinderen achter de hekken die om het monument staan.

`s middags gezellig geshopt, wandelings langs de waterkant, boottocht op de rivier (een aanrader groepen met vissers met netten op het water, zonsondergang boven de royal palace en aan de andere kant een volle maan, heerlijke funky music en een koud biertje), diner.

`s nachts naar een lokale disco met andere barmeiden en als die naar huis zijn loop ik nog wat (sleezy) tentjes af. Heerlijk om weer eens goed te stappen.

31/1 Goede stapdag, begin in de middag al te poolen met een Nederlander die hier woont, gevolgd door een gezellige avond, met Pisey en wat van haar vrienden naar dezelfde disco. Een vroege ochtend. De laatste week is veel en veel te duur, maar ik vermaak me eigen prima.

1/2 Phnom zou wel eens de laatste sightseeiing stop in Cambodja kunnen zijn, ik had nog een strandstop in gedachte, Phnom Penh is echter ook relaxed. Niets gedaan behalve een kroegentocht.

2/2 Met Pisey de ochtend doorgebracht, onder andere naar het nationaal museum, `s middags wat gerust en `s avonds flink gestapt. Het was nog later dan de 8 uur am van een dag of wat geleden. Mijn vaste disco aangedaan met Pisey en wat andere bardames.

3/2 Voor de 3e keer de bus naar Sihounoukville "gemist". Phnom is definitief de laatste stop in Cambodja. Russian Market, kopien van lonely planets van nieuw zeeland en zuid amerika gekocht. En voor de verandering maar eens uit geweest.

4/2 Boottocht met Pisey, wat gelezen in de lonely planet van Nieuw Zeeland en maar weer de kroeg in, de laatste keer in Phnom Penh. Van Pisey krijg ik een budha beeldje als afscheidscadeau.


Bangkok

2007-02-05

5/2 Horrible travel day to Bangkok. Delayed transport. Bus broke down, after midnight for more than 2 hours looking for a place to sleep. This should have been a recovery day after a week of exhausting partying, but unfortunately ........

5/2 Pisey is er om gedag te zeggen als ik om zeven uur richting de bus ga. Vandaag reis ik naar Bangkok, via Battambang, Sisophon naar Poipet de grensovergang. Na de grensovergang moet ik erg lang wachten op een aansluitende bus, die ons niet op de afgesproken plek afzet. Half slapend, gedesorienteerd (ik heb toch 4 dagen in deze omgeving doorgebracht) op zoek naar Kao san road. Het is dan ook na middernacht als ik samen met Ms Dana, een israelische dame, in Bangkok op zoek ga naar een guesthouse. Alles vol, ruim 2 uur later vinden we een zolderkamertje met 2 matrassen onder een schuindak. Dit had een herstel dag moeten zijn na een slopende week, maar helaas .....


Hong Kong

2007-02-06 to 2007-02-08

6/2 - 8/2 Flying to Hong Kong. After 2 days of travelling and a party week before I am exhausted, everything hurts. I cannot sleep of the pain in my back, but sleeping is the only thing I want to do because also my stomache hurts, my ears, I`ve got cramps. I force myself to do some sightseeiing in Kowloon before flying out to Auckland. In the plain to Auckland I argue with a stewart about the foodchoice because when it`s my time to choose, I don`t have a choice anymore.

6/2 Op tijd op, vandaag vlieg ik naar Hong Kong. De reis gaat voorspoedig, ik loop weer iets teveel met volle bepakking. Na 2 dagen reizen ben ik volledig gesloopt, mijn rug doet zeer, mijn buik, mijn oren van het landen, verkouden, hoesten, kramp, ik heb 2 dagen niets (fatsoenlijks) gegeten, ik kom `s avonds dan ook Chunking Mansions niet uit en mis daardoor mijn diner.

7/2 De pijn is nog niet weg, maar ik dwing mezelf om op te staan en wat door Kowloon te slenteren. Ontbijt krijg ik niet weg, het is al tegen twqaalven dus lunch sla ik over. Tegen dinertijd nog steeds geen honger, maar een mc donalds proberen, ook de chicken mcnuggets krijg ik nauwelijks weg. Ik kan niet in Hong Kong zijn geweest zonder een kroeg te bezoeken dus ik dwing mezelf opnieuw om van bed af te komen en bezoek een Irish pub voor 1 Murphy Stout. Vreemd genoeg kost het geen moeite om deze naar binnen te krijgen.

8/2 Derde dag met pijn, tijd voor een paracetamol. Na een bezoek aan het post office en een zoektocht naar een internetgelegenheid moet ik uitchecken. Onderweg naar de airport express kom ik gratis maar gelimiteerd internet tegen. De airport express trein is geweldig, ik kan in de stad al inchecken en mijn bagage kwijt voordat ik richting vliegveld ga, uren voordat ik daar kan inchecken.

In elk land in (Zuid Oost) Azie zie je duidelijk verschillen in bouw en gezicht van de bevolking, vooral afhankelijk van de mate van Chinese genen. Zonder twijfel kom je echter de meest lelijke vrouwen tegen in Hong Kong.

Nog steeds geen honger, vanmorgen een potato pie op, tegen 3-en een pompoensoep.

In het vliegtuig naar Auckland word ik kwaad op een stewart. Het eten wordt gebracht, keuze tussen beef, chicken en een light meal. 1 stoel voor mij houdt het service-rondje op en ik moet een half uur wachten op de kar van achteren. Ik grijp net naast de beef, een meneer achter mij heeft de laatste. Zoals altijd blijf ik netjes en zeg duidelijk geirriteerd tegen de stewart "That doesn`t make me happy". De stewart " Those things happen sir someone always misses out on his meal". Ik leg hem uit dat ik zijn route vreemd vind en dat je geen nee moet verkopen aan klanten of anders de keuze niet moet bieden. Hij zegt dat de route het normale service-rondje is. Ik vertel hem " that`s no service at all". Wilt u de chicken meneer. Met vuur in mijn ogen " ik wil de chicken niet, maar ik zal toch iets moeten eten ". Ik krijg de kip en de stewart druipt ongelukkig af............ Halverwege de maaltijd, zo`n 10 minuten later komt de stewart terug met de mededeling dat ze voorin nog aan het uitdelen zijn en als er beef over is komt dat naar achteren. Ik sta op het punt om de stewart uit te leggen hoeveel stomme fouten hij heeft gemaakt, maar in plaats van dat bedank ik hem voor de moeite. Een paar minuten later krijg ik inderdaad de beef. Gevolgd door een gesprek met de hoofdstewart die wat achtergrond informatie wilde en een in te vullen enquete voor serviceverbetering gaf. Ze zijn 3 keer teruggeweest of ik de enquete al had ingevuld.


Bay of Islands

2007-02-09

9/2 Two hours searching for a rental car. Driving a couple of hours to the Bay of Island. An Irish lady notices that I am very tired. I haven`t slept in 38 hours, my back still hurts, walked in the full sun and I have drive for a couple of hours. Yes, I am tired.

9/2 Uit het vliegtuig direct op zoek naar een auto om te huren. Op het vliegveld veel te duur, de stad in met de airport-citybus. 2 Uur lang in de volle zon met bepakking allerlei verhuurbedrijven afgelopen, niets beschikbaar, en de prijzen vallen ook enorm tegen. Alle informatie die ik heb, alle goede dealmogelijkheden werken op dit moment omgekeerd. De gunstige route is niet Auckland-Christcurch, maar omgekeerd. Alle auto`s verblijven in Christchurch of Wellington, de verhuurbedrijven willen maar wat graag dat deze worden teruggereden, in Auckland is een tekort. Helaas heb ik al een vliegticket van Christchurch naar Auckland aangeschaft. Ik vind een auto voor NZ$ 49 per dag wat 2x mijn budget is, dat loopt hard op over 26 dagen autohuur.

Ik rijd in een keer naar de Bay of Islands. Na het inchecken en een douche krijg ik te horen van een Ierse dame dat ze geen cent voor me gaf toen ik binnenkwam. Ik zag eruit als iemand die hulp nodig had bij het lopen en moeite had met praten. Ik heb dan ook al zo`n 38 uur niet geslapen, heb nog steeds last van mijn rug, 2 uur in de volle zon rondgelopen en een paar uur autogereden. Ik krijg wat wijn van haar voor bij mijn broodjes met kaas en pindakaas en later ga ik nog naar een reggaebandje in club 1814 een kwartiertje lopen van mijn guesthouse.


Thames

2007-02-10

10/2 I don`t get up to early. I drive from the Bay of Islands via Opononi, Waipoua Kauri Forest, Dargaville, Hellensville, Auckland. I am going to the Coromandel Peninsula and try to reach Thames. I arrive at 8pm, cook spaghetti from a can and sleep again in a mixed dorm.

10/2 Niet te vroeg op, 9.30 uur, foto`s gemaakt en in de auto. Met anderhalf uur ben ik in Opononi aan de Westkust, overal dode dieren op de weg. Ik rijd via Waipoua Kauri Forest, Dargaville, Hellensville, Auckland naar Coromandel Peninsula naar het plaatsje Thames. Ik kom hier om 8 uur `s avonds aan, kook spaghetti met worstjes uit een blik en slaap wederom in een gemengde dorm. Vandaag voor het eerst sinds de 2 maal 10 minuten in Vietnam weer regen gehad. Nog steeds te overzien, 3x een kort buitje terwijl ik in de auto zat, maar dat zal hier in Nieuw Zeeland ongetwijfeld veranderen. Het is overigens veel warmer dan ik had verwacht, het is zweet weer.


Rotorua

2007-02-11 to 2007-02-12

11/2 I drive around the Coromandel Peninsula, via Coromandel City and Waitanga. After the sightseeiing I drive strait to Rotorua. Another full day in the car.

12/2 Sightseeiing, Hells gate and the city park. Both are thermal areas with vulcano activity.

So far New Zealand is very beautiful, but also very boring.


Taupo

2007-02-13 to 2007-02-14

13/2 - 14/2 Via the thermal higway to Taupo. I visit Orakei Korako, a thermal area with geysers, and Huka falls. I go to bed to late. Up early for walking the Tongariro crossing.

From 1150 to 1886 mtr, 7 hours, very beautiful, Mangatepopo hut, Soda Springs, South Crater, Red Crater, Emerald Lakes, Ketetahi hut. I decide to do a side track to MT Ngauruhoe. A vulcano climb to 2287mtr. Very steep with loose grind and lava rocks. It takes 2 1/2 hours to get up. Down goes very quick. Running like in sanddunes, it only takes 15 minutes to get down. Getting home from the walk became a problem, I left my carlights on and hitchhiked back to Taupo. Next day I had a lift to start my car.

13/2 Via de thermal highway van Rotorua naar Taupo. Onderweg bezoek ik Orakei Korako, een prachtig thermal area met geysers, en de Huka falls, een waterversnelling en waterval. `s middags in Taupo wandel ik nog langs Lake Taupo. Taupo is een zeer toeristisch, maar heel leuk stadje. Een van mijn kamergenoten Andrej een Sloveen wil net als ik morgen de Tongariro Crossing lopen en hij heeft ook een auto. Nu kunnen we een auto aan het begin en het einde van de route zetten, dat scheelt nz$ 40 per persoon (minus brandstof de crossing is een uur rijden). `s Avonds komen we via een Sloveens stelletje in contact met Nicole een Canadese dame. Zij en Lorna een Engelse dame die kamergenote is in haar guesthouse willen wel meerijden met ons. We verkopen de stoelen voor nz$ 15,-. Na een paar biertjes met Andrej en Nicole in een Ierse pub waar het quiz night is, ga ik te laat slapen.

14/2 5.30 uur gaat de wekker, om 6 uur am hebben we met de dames afgesproken. Lorna valt bij mij in de auto gelijk in slaap, Nicole zit bij Andrej in de auto. We missen de afslag naarde carpark bij het eindpunt, maar komen er al snel achter waar het is. Het staat onmogelijk aangegeven zonder aanwijzingen hadden we het niet gevonden, uiteindelijk kost het ons niet meer dan 15 minuten en 12 km omrijden. Nicole en Andrej stappen over in mijn auto, we rijden naar het startpunt, zodat we om 8 uur kunnen beginnen met de wandeling. De Tongariro crossing heet de mooiste eendagswandeling van Nieuw Zeeland te zijn, en prachtig is het. De route gaat van de carpark via de Mangatepopo hur, Soda Springs, South Crater, Red Crater, Emerald Lakes, Ketetahi hut naar de carpark aan de andere kant over 18,5 km. We beginnen op 1150 meter boven zeeniveau. Het eerste uur is stijgend, maar gaat over goede paden. Dan een stevige klim waarbij je zelf je wegzoekt over rotsblokken, maar de route is nog enigzins gebaand. Pittige klim naar 1886 mtr via de Devils Staircase.

Bovengekomen is er de mogelijkheid voor een sidetrack. De normale route is zo`n 7 uur, maar na enig twijfelen omdat de devils staircase zwaar was, omdat er nog een klim komt en omdat we eigenlijk te weinig water bij ons hebben, besluiten we deze side track toch te nemen. Het is een klim van 2,5 uur naar de top van de vulkaan Mt Ngauruhoe. Een pad loopt tot aan de bodem van de berg, daarna is het zoeken naar je eigen beste weg. Het begin is los grind, grote stappen van 50cm omhoog, 30cm terugzakken en niets om je aan vast te houden. Op ongeveer 1/3 van de klim zijn wat rotsblokken, waar je enig houvast hebt. De rotsblokken zijn geen zekerheid. Met enige regelmaat hoor ik "rock, rock" dan komt zo`n gevaarte omlaag zetten. Ik zelf trapte ook een rotsblok los van 50cm, bij 30cm, bij 30cm. Een snelheid dat zo`n rotsblok ontwikkeld, daar wil je niet door geraakt worden. De klim is serieus heavy, maar het uitzicht is fantastisch. Het wordt goed koud gedurende de klim en ik trek mijn jas aan. Bovenop de krater zeg ik tegen mijn wandelgenoten :" ik ben er niet zeker van of ik de autolichten wel heb uitgedaan". Boven komen is een overwinning, ik juich niet tehard want ik weet dat ik nog 5 a 6 uur moet lopen met nog een klim.

Naar beneden is een adventure sport. Alle stukken met los grind en lavazand wat ik naar boven probeerde te vermijden, zoek ik nu op. Alsof je van de duinen afrent, maar dan van 2287mtr terug naar 1886mtr. Als ik gedurende deze 15 minuten voel dat ik te snel ga, laat ik me achterover vallen, waarna ik nog een paar meter doorglij, krabbel weer op en ren verder. De klim en afdaling geven een ongelooflijke adrenaline rush. Omhoog was af en toe spannend, niets om je aan vast te houden en alles onder je wordt zo klein.

Een brochure omschrijft de sidetrack als volgt : "Mt Ngauruhoe sidetrack : This starts from the top of the devils staircase and is signposted to the base of the mountain only. There is no marked track up this mountain so should only be done if the weather is totally clear and not to windy. This sidetrack is extremely difficult and should only be done by people that have found the devils staircase easy and for those who do not suffer from vertigo. To help you get up, look to the left handside about 1/3 the way up amd you will see a solid lava flow, head toward it and go up it. When you come down from the top put your weight on your heels and come down the scree but be careful as you will be coming down very fast and if you lose your footing you may slip all the way to the bottom".

Het is slechts een minuut of 10 lopen tot de volgende klim, Red Crater Ridge. Vooral bovenop grind met ravijnen aan beide kanten, naar beneden als op Mt Ngauruhoe, maar een stuk voorzichtiger.

Overal in dit gebied zie je stoom uit de grond komen en ruik je de sulfa. De meertjes onder deze berg zijn mooi om te zien, zwemmen kan niet. Hierna wordt de wandeling eenvoudig, voornamelijk doen hill. De afstand gaat echter meewegen. Na 10 uur lopen kom ik op de carpark.

In de auto om mijn auto op te halen, terug rijd Nicole met mij mee. Ik kom erachter dat ik inderdaad mijn lichten heb laten branden, maar ben te laat om Andrej te stoppen die weg rijdt met Lorna. In de middle of nowhere krijg ik veel hulp van een duits stelletje wat rondtrekt in een mini camper. Er staan nog een paar auto`s, maar geen van de wandelaars heeft startkabels. Ik rijd in een automatic, aanduwen gaat niet. Parkeerplaats wordt eng leeg, ik zit in diepe shit. Ik mag de telefoon van het duitse stelletje lenen, de telefoon heeft een beperkte simkaart, alleen nummers in bepaalde netgebieden kan ik bellen. Mijn verhuurbedrijf - cassetebandje, het verhuurbedrijf van iemand anders - mailbox vol, eindelijk een goed nummer van de AA (ANWB) gevonden. Ze kunnen komen, maar ik moet eerst lid worden nz$140. Halverwege het doorgeven van mijn adresgegevens stopt de telefoon ermee, pre paid kaart op. Bij de auto blijven heeft geen zin, op zoek naar een ;ift. Het is wederom het duitse stelletje wat onze kant op gaat, ze rijden echter niet naar Taupo, maar naar een plaatsje halverwege. Nicole en ik gaan mee, dan zijn we in ieder geval op de juiste weg. Onderweg nog enkele malen gestopt om te kijken of startkabels geregeld kunnen worden, maar helaas. Aangekomen in het plaatsje waar de duitsers willen overnachten, vinden ze het niks em besluiten door te rijden naar Taupo. Wat een geluk !!! Ik kom bij de ingang van mijn guesthouse Andrej tegen " I thought I see no lights burning, so you`re okay" : op het moment dat hij dit zegt, beseft ie dat ie had moeten wachten. Het kost dan ook geen moeite om een lift te regelen voor de volgende dag.

Als ik tegen 10-en voor diner ga, kost het moeite om een restaurant te vinden waaevan de keuken nog open is, geen trek in mc donalds, dus naar een serieus restaurant, duur , porties te klein, vlees is lekker, de rest niet, mc donalds was toch een beter alternatief geweest. 1 rood wijntje doet mijn ogen dichtvallen, ik heb genoeg avontuur voor 1 dag gehad en ga naar bed.


Marokopa

2007-02-15

15/2 From Taupo to Waitomo Caves. I visit the glowworm cave. I walk in and come out by boat. Among the ceiling are thousands of glowworms, like the cave is decorated with christmas lights. After the cave I visit the Marokopa falls. I stay in a very small village Marokopa. No pub, only wooden houses like in a holidayparks.

15/2 Startkabels kopen en met Andrej naar de carpark van Tongariro crossing. Het kost enige moeite om de auto te starten. Andrej gaat naar New Plymouth, ik naar Waitomo Caves. Mooie rit, mooie cave, ik ga naar de Glowworm cave. Lopend naar binnen langs stalagmieten en stalagtieten, met de boot naar buiten. Tegen het plafond zitten duizenden glowwormen, alsof de hele cave versiert is met kerstlampjes.

Ik rijd door naar de Marokopa falls en daarna naar het plaatsje Marokopa, een gehucht. Zo klein dat het geeneens een kroeg heeft, de dichtsbijzijnde is 16 km hiervandaan. Alleen wat houten huisjes zoals je die ziet op vakantieparken. Ik slaap in een cabine bij een camping, een caravan was een andere optie geweest. De eigenares verkoopt me wat biertjes uit haar eigen koelkast. Vanavond zal ik weer een blik soep opentrekken.


New Plymouth

2007-02-16 to 2007-02-17

16/2 - 17/2 From Marokopa to New Plymouth. In New Plymouth I visit Pukekura park. The drive is beautiful, the park is not special. De next day I climb Mt Taranaki. My legs still hurt from the Tongariro crossing but I walk them loose. An enormous wind bothers me a lot. Two new zealanders I am climbing with tell me the wind is going to be weaker later in the day. Without them I would have turned around. The top of the vulcano is 2518 mtr high. 1400 mtr of lava sand and rock climbing. A couple of times I am afraid of being blown of the mountain. I drop myself to theground a few times when I almost loose balance. Coming on the top after 5 hours is a real victory.

16/2 Van Marokopa naar New Plymouth. Vroeg in de ochtend wat regen, maar het trekt snel open tot een prachtige dag. De eerste 30km zijn onverhard. De route gaat via Whareorine Forest, Awakino, Mokau, route 3. In New Plymouth bezoek ik o.a. Pukekura park.

17/2 Met nog pijn in de benen van de Tongariro Crossing en Mt Ngauruhoe ga ik vandaag Mt Takanari (Mt Egmont) beklimmen. De klim gaat over de noordkant van 1182 mtr naar 2518 mtr. De top 1400 meter is bedekt met lava. 63 mensen zijn hier omgekomen door wisselende weersomstandigheden, voornamelijk de wind. Geen rustige aanloop, gelijk steil omhoog. Het is koud en er staat een zware wind. Zo koud dat ik het grootste gedeelte van de klim een trui draag en de hele klim een lange broek. Onderweg passeer ik ook eeuwige sneeuw. De pijn in mijn benen loop ik los, de wind speelt me echter parten. Vroeg in de klim haak ik aan bij 2 nieuw zeelanders, Phil uit Rotorua en Spencer uit Auckland. Phil is een "reborn christian", coma, visioenen, bijbeluitleg, de wereld gaat eraan, Israel en de palastijnen, bla bla bla ...... Zonder gezelschap is het niet ondenkbaar dat ik was afgehaakt, af en toe was ik echt bang om van de berg geblazen te worden. Ik heb me een paar keer voorover laten vallen als ik mijn evenwicht dreigde te verliezen. De nieuw zeelanders zeiden dat de wind later op de dag zou afzwakken.

Het begin is een goed pad. Na 1 1/2 uur gaat dit over in lava zand, lava grind, lava rotsen, eerst vooral zand en grind, later wordt het klimmen en klauteren op en over rotsen. Halverwege het grind komen we wat mensen tegen die met de afdaling bezig zijn, ze geven aan dat het klimmen makkelijker gaat aan de andere kant van een richel. Rechtoversteken kost geen kracht. Het is echter doodeng, geen houvast, los grind met een harde ondergrond, honderden meters glijmogelijkheid. Met de handen tegen de berg, zittend bij windvlagen, kruipend, op stoere momenten lopend haal ik de andere kant van de richel. Ik passeer eeuwige sneeuw. Na 5 uur klimmen kom ik op de rand van de vulkaankrater. De rotsen zijn hier bedekt met eis en de krater met sneeuw. Ik begeef me op de sneeuw om aan de andere kant van de krater verder te klimmen naar de top. Wederom een enorme overwinning !

De wind is afgezwakt, het is een prachtige middag. Zo recht als ik omhoog ben geklommen, moet ik ook naar beneden, een hele onderneming wat mijn klimgenoten bij het bereiken van het pad vieren met een bekertje rode wijn. Ik nuttig ook een bekertje. Het laatste uurtje met zwabberende benen naar beneden, niet van de wijn, maar pure vermoeidheid. Aan mijn lijst van verwondingen kunnen weer wat krassen, schaafwonden, open tenen (bovenkant vel eraf), en wat bloed op een scheenbeen toegevoegd worden. Nieuwe plekken en opnieuw opengehaalde Tongariro plekken. Totaal gelopen vandaag 9 uur. Beneden gekomen nog een bekertje wijn en dan terug naar het guesthouse om wat blikken op te warmen.


Wellington

2007-02-18 to 2007-02-19

18/2 - 19/2 Nothing to see, nothing to do from New Plymouth to Wellington. The highlight in Wellington was that my car got towed away. The waterfront in Wellington is nice. Te Papa museum is boring, they did have a scetch of Rembrand.

18/2 Via onder andere de surf highway naar Wellington. Niet veel te zien gedurende de rit. In Wellington loop ik lang de haven en bezoek Te Papa, het nationale museum. Ook hier valt niet veel te zien, en dat 6 verdiepingen hoog, maar goed dat het gratis is.

19/2 Onder de douche bedenk ik dat ik de parkeermeter niet heb bijgevuld. Mijn parkeertijd liep om 12.00 uur vannacht af. Beneden op de parkeerplaats geen auto, weggesleept. Ik zie de sleepwagen bezig met een andere auto, spreek de mannen aan en krijg een businesskaartje. NZ$ 180 om mijn auto op te halen. Het is een kwartiertje lopen, ik betaal en heb in no time mijn auto terug. Het kost vervolgens meer tijd om weer een parkeerplek te vinden.

Ik loop nogmaals langs de gezellige waterkant en ga met de kabeltram.


Kaikoura

2007-02-20

20/2 Enough money in the parkingmeter, but when I drive away I see that the date on my ticket is incorrect. By Ferry to Picton, by car to Kaikoura. At the end of the afternoon I walk two hours to see a seal colony.


Murchinson

2007-02-21

21/2 Whale watching, I have seen 3 spinwhales, hundreds of small dolphins and a seal having its meal.

I drive towards Nelson, knowing I cannot make it in 1 day and spend the night in Murchinson.


Takaka

2007-02-22

22/2 Short drive of 2 hours to Takaka. Sightseeiing : Pupu springs, golden bay, Collingwood, Farewell Spit. At Farewill Spit a little bit of walking across farming land through the hills to the beach, A Beautiful Bay. To bad that there is a lot of wind in this bay, I just stay long enough on the beach to make some pictures, The sand hurts.

In the evening to a bar, open mic night. A singer with acoustic guitar to fill the night. Everyone that wants to play can play. Luckely there are some good musicians so it becomes a wonderful jamsession. Acoustic guitars, piano, flute, bonga`s, country, rock, blues, jazz, pop, etc.


Marahua

2007-02-23

23/2 One hour to Marahua. From here I walk for about 4 hours in the Abel Tasman Park, bay`s, beaches, forest. For the change in the evening no soup (the local shop did not have it) nut rice with a kind of goulash (out of a can).


Renwick

2007-02-24

24/2 two and a half hours in the car to Renwick. A small village in the middle of the wine area of New Zealand. In 5 km around the town are anout 25 tasteries. In the afternoon I hired a bike and went from Sauvignon Blanc, to the Riesling, the Chardonnay, the Pinot Grey, the Pinot Noir, eh ....... I mean from tasterie Wairau River, to Nautilus, to Clifford Bay, to Huia. Worth the trouble to be on a bike again.

In the evening I ended up at a speedwaytrack, stockcar racing, carspeedway and quadspeedway. After that to the pub, it`s saturdaynight 10 o`clock there must be something going on. Wrong, 3 pubs in this town, 2 are closed, the third one is closing. Me and my German roommate just can get 2 beers.


Frans Jozef Glacier

2007-02-25

25/2 Long drive to the Frans Jozef Glacier. In this town it`s raining all the time. I do a small walking track to see a glimp of the glacier, but the track has a dead end due to a landslide. Tomorrow I try again.

Filled the evening with watching dvd`s and television. I saw a whole episode of Treasure Island celebrities (piraties of the caribean) with Rebecca Loos. Earlier this week I saw a whole episode of American Idol. No Nightlife. A fact : New Zealand has one of the worlds highest ratest of depressions and selfkilling amongst the youth. I don`t know if there is a relation.


Queenstown

2007-02-26 to 2007-02-27

26/2 - 27/2 Still no view of the Frans Jozef Glacier. A good view of the Fox Glacier but the batteries of my photocamera are empty. I drive through the beautiful area around Haast to Quenstown. In Queenstown I do nothing accept lying in the sun for an hour and burning my stomach, an afternoon barvisit and a movie.

26/2 Vroeg op om te zien om te zien of de Frans Jozef Gletsjer zichtbaar is. Het pist nog steeds van de regen en volgens de recptie houdt de regen nog een dag of drie aan. Het weer bij De Fox gletsjer, +/- 25km hier vandaan, zou hetzelfde moeten zijn, de zon is zo`n 200 km verderop. Vanaf de carpark wandel ik toch zo`n 20 minuten door de regen naar het lookout punt, de eerste keer dat ik mijn poncho gebruik. Het zicht is helaas slecht. Ik rijd door naar de Fox Gletsjer en in tegenstelling tot de berichten is het prachtig weer. Ik heb goed zicht op de gletsjer, maar helaas zijn de batterijen van mijn fotocamera leeg.

Ik rijd door het prachtige natuurgebied rond Haast naar Queenstown. Zoals altijd rijd ik zo`n 20 kilometer per uur te hard. Dat valt een tegenovergesteld komende politieauto ook op. Hij gooit zijn auto in de berm, keert om en komt met zwaailichten achter me aan. Ik besluit de onschuldige toerist te spelen. De vele lichtsignalen kan ik echter niet negeren en ik zet mijn auto langs de kant. Nogsteeds de onschuldige toerist spelende, steek ik nieuwsgierig mijn hoofd uit het raam. "Where are you from mate?", vraagt de agent. "Holland" is mijn antwoord. "What is the speedlimit in New Zealand", is zijn volgende vraag. Ik heb het bijdehandte antwoord al klaar, ik heb waarschuwingsborden gezien met "100 is not a target, drive to the conditions", maar ik houd mijn onschuldige act vol en antwoord "100". "You were not breaking the soundbarriere, but we clocked you at 114km/hour", zegt de agent voordat we worden onderbroken door zijn walkie talkie, "that tells me you`re not concentrating on what you are doing, the penalty for driving that speed is nz$120". Ik fluit alsof ik schrik van het bedrag, maar ik wist dat al lang, ingecalculeerd risico, boven de 20km te hard loopt de boete snel op naar nz$400.

"So", gaat de agent verder " drive a little bit slower". Ik kom er vanaf met een waarschuwing.

27/2 Queenstown is een gezellig stadje, veel adventure sports, ik doe echter een dagje niets. Uitslapen, uurtje zonnen, kroegje, bioscoopje, kroegje, en wat lezen in de lonely planet South America.


Invercargill

2007-02-28

28/2 A very long driving day. The most beautiful area of New Zealand (so far). I drive from Queenstown to Milford Sound, and from here to Invercargill. 600 km`s but the area aound Milford Sound is that beautiful that I don`t notice that I am in the car for that long, breathtaking.


Dunedin

2007-03-01

1/3 First a visit to Bluff, a harborcity from where a ferry to Stewart Island goes. Via the southern scenic route to Dunedin, along the way doing some walking.

Finally a late night out at backstage. A podiumcafe where after paying the entrencefee of NZ$35 I saw 3 bands. One original, no cover, band from Australia with a lot of percusion.


Omarama

2007-03-02

2/3 The third time that I forget my back with grossaries, In Wellington I forgot my shampoo, in Marahua my towel. The hole in the ozonlayer effects my memorie.

Every day, every moment of the day the nature is different. Also today when I drive towards Mt Cook, with an overnight in Omarama.


Mt Cook

2007-03-03

3/3 Mt Cook, also a very special place in New Zealand. I walked to the Kea point. Mt Cook is 3770mtr high. Around here a lot of glaciers. At the other sight of this area is Franz Josef glacier.


Christchurch

2007-03-04 to 2007-03-06

4/3 Near mount Cook is Tasman Valley and the Tasman Glacier. The Tasman Glacier is with 29km the longest of New Zealand. Under the water and the rocky surface is the starting point of the glacier. About 2 km from here the glacier is about 600 mtr thick. Via the inland scenic route (nr72) to Christchurch.

5/3 Visiting the art museum. Interesting, lot of old work, late 1800 from dutch and english painters.

6/3 Last sightseeiing tour by car. The peninsula on which Karakoa is located. The tempature today is about 30 degrees celsius. And the sky is again clear. Only at the Franz Josef Glacier the weather was bad, I have had 4 weeks of great weather.


Auckland

2007-03-07

7/3 The start of 3 days of waiting. I have driven more then 6600 km in my rented car.

7/3 Het begin van een wachtmarathon, 10 uur uitchecken, 2 uur auto inleveren, ruim 6600 km op de teller, nz$12 van een medewerker van het verhuurbedrijf ontvangen voor de startkabels, ben dan al op het vliegveld, 5.30 pm inchecken, een dag dat je niets doet behalve wachten, 5.50 uur boarding maar het vliegtuig is er nog niet, 6uur opstijgen wordt 6.45 uur, 8 uur geland, wachten op de airbus naar de stad 8.45 uur, 9.30 uur in hostel, een kroegje gepakt om iets van het nachtleven van Auckland mee te krijgen.


Flagstaff

2007-03-08 to 2007-03-11

8/3 - 11/3 In Auckland i spend some time in the park before heading to the airport. On the flight to Los Angeles I have seen a lot of movies, casino royale, borat, etc. In LA I catch immediately the bus to Phoenix and from there to Flagstaff. I visit the magnifivrnt grand canyon. Flagstaff is a town with an excellent vibe, many bands.

8/3 Dag 2 van de wachtmarathon, 10 uur uitchecken, in 2e handsboekwinkel een boek omgeruild en bijbetaald, over gestapt van fictie naar non fictie, een biografie van Stalin, de rest van de dag in het park doorgebracht, lezend en discusserend met een bekeerde christelijke koreaan. 4 pm inchecken, neem de aorbus van 14.30 uur, een geluk want file, allerlei extra controlemaatregelen, vliegen naar de usa is irritant (vliegvelden zijn sowieso irritant), een aansteker die ik in New Zealand uit mijn bagage moest halen en in mijn zak moest doen, wordt nu afgepakt, evenals mijn plastic fles met water, de groene kaart in te vullen voor de douane is een lachertje met vragen als "komt u het land binnen met de intentie om deel te gaan nemen in criminele activiteiten" en "bent u ooit betrokken geweest bij terroristische activiteiten", met als onderschrift "als u 1 van bovenstaande vragen met ja hebt beantwoord, neem dan contact op met .........", bijna 12 uur vliegen, de datumgrens over, grappig, ik vertrek donderdag 8 maart om 19.30 uur en kom donderdagochtend 8 maart om 10 uur am aan, veel speelfilms gezien, casino royale, catch a fire, rocky balboa, tenascious D, Borat, niet geslapen, busshuttle naar Greyhoundbusstation doet er 1 1/2 uur over, om half 2 koop ik een buskaartjemet vertrektijd 6 pm.

9/3 2 uur `s nachts kom ik aan in Phoenix, wederom tijdsverschil van 1 uur, om 8 uur am vertrekt mijn bus naar Flagstaff, geen comfort in de transferlounge, en de keuze tussen zitten op metalen draadstoelem die zeer gaan doen aan de kont en zitten op de grond, na meer dan 2 dagen niet slapen, zak ik nu af en toe spontaan weg, niks doen is vermoeiend. Om 11 uur am kom ik aan in Flagstaff.

Route 66 loopt door Flagstaff, zoals ik me had voorgesteld vervallen metalen reclame borden en veel motels. Het stadje heeft een goede Vibe, dat voel ik `s middags al, maar ervaar ik `s avonds als ik in een goed gevulde pub een geweldige band zie met onder andere synthesizer em electrische viool, Rockin` ! Ik ben met allemaal amerikanen op stap, 1 van de (niet onaantrekkelijke) dames staat erop met me te dansen, South Dakota stijl, behoorlijk wild. Ik breng haar wat slow dance moves bij.

10/3 5 uurtjes slapen na 2 dagen niet slapen is te weinig, toch uit bed. Vandaag is Grand Canyon dag. 420 km lang en gemiddeld 1500 meter diep en 16 km breed, overweldigend. Op verschillende tracks zo`n 3 uur gelopen, 1 uur down en 2 uur up. Het is aangenaam, niet te warm, lekker briesje. In de zomer val je hier om van de hitte. Een goede gids, op interessante punten gestopt met de minivan, veel geschiedenis, wat informatie over de planten en een extra`tje Little Colorado River George.

`s Avonds maar weer de pub in, her en der treden wat bandjes op.

11/3 Een dagje relaxen in Flagstaff. Ik kan maar niet wakker worden, ben op tijd uit bed want ik moet uitchecken, hang echter wat rond tot aan het einde van de ochtend. Wat gewandeld door Flagstaff, kroegje met band gepakt en me naar het busstation laten rijden samen met een engels stelletje wat ook in mijn grand canyon tourgroep zat.


Las Vegas

2007-03-12 to 2007-03-13

12/3-13/3 Arriving and leaving Las Vegas by nightbus. I stay just one night in hotel casino Sahara at the beginning of the famous strip. The quantity of casino´s is impressive nut the hotels itself. I see nice free shows at Treasure Island, La Mirage and Bellagio (pirateshow with sinking sailship, vulcano eruption, watershow on music). Unfortunately am I losing with some gamble games.

12/3 Om 5 uur ´s nachts ben ik in Las Vegas. Officiele check in time is 3 uur pm, waarschijnlijk kan ik al om 12 uur inchecken. Het engelse stelletje opgezocht en samen wat rondgekeken, 25ct slots voorzichtig geprobeerd en wat gedronken. Om 13.00 uur lig ik in bed in hotel casino Sahara. Dit hotel is aan het begin van de strip en is nogal Nescar georienteerd. ´s Avonds om 6 uur ben ik weer uit bed en loop de strip af. Een piratenshow bij Treasure Island met vuurwerk en een zinkend zeilschip, een vulkaanuitbarsting bij La Mirage, gondels en grachten bij La Venetiaan, de studio´s en theaters van MGM Grand, een waterfonteinshow op muziek bij Bellagio (dit is echt prachtig), New York New York, Circus Circus, vele mc donalds, rollercoasters in de hotels, het is echter de kwantiteit die Las Vegas indrukkend maakt, niet de hotel casino´s op zich.

Vegas is duur, heel duur, het is echter mogelijk om goedkoop weg te komen, niet gokken, op zondag- en maandagavond hebben vele hotels aanbiedingen, ik zat in de Sahara voor $65. Veel lokkertjes, bier of margaritha´s voor 2 dollar, complementary drinks onafhankelijk van hoeveel je gokt, er zijn goedkope restaurants en supermarkten. Vegas pakte voor mij duurder uit dan nodig, gegokt en verloren.

Een hotelbed voor mezelf, grote kamer, koeling, ideale badkamer, niet veel gehad in de afgelopen maanden en alle ingredienten voor een goede lange nachtrust. Zoals gebruikelijk als ik ervoor ga liggen slaap ik slecht.

13/3 Wat me opvalt in Vegas, alles wat illegaal is en streng op wordt gecontroleerd in andere steden is normaal in Vegas : roken in pubs/restaurants, geen id controle, geen leeftijdscontrole, kinderen in de pubs/casino´s, alcohol op straat.

Las Vegas is een bouwput. De town is still booming, nieuwe hotels worden gebouwd, bestaande uitgebreid. Maandelijks vertrekken 3000 inwoners uit Vegas, maar er komen er 6000 per maand bij. Jaarlijks worden 10 nieuwe scholen geopend.

Na het uitchecken loop ik nog wat rond en verblijf bij het hotel zwembad lezend in mijn Stalin biografie. ´s Avonds naar downtown voor de greyhound terug naar Los Angeles. Downtown hebben ze de Fremont Street Experience, een gezellig straatje vol casino´s.


Los Angeles

2007-03-14 to 2007-03-16

14/3-15/3 Los Angeles is not really a spectacular city, I was already warned for that so it was no surprise. The atmosphere is good, I did like the vibes of the town. streets that have the image of class, hip, trendy are not ......... I walked in Beverlyhills, sunset strip and ofcourse Hollywood.

14/3 Nachtbus naar LA, ik kan wederom nog niet inchecken in mijn hostel dus loop wat rond in West Hollywood (Santa Monica Boulevard, Sunset strip), Beverly hills and the hollywood hills, door de vele smog is het uitzicht vanaf de hollywood hills nogal troebel.

15/3 Gewandeld door Hollywood, walk of fame etc.


Santiago

2007-03-16 to 2007-03-19

16/3 - 19/3 I am getting so annoyed by the security measures at airports, especially american. I am flying to Santiago, Chili. Finally I am in Southern America. For the first time I get a real feeling of freedom. Santiago is very good, nice old spanish buildings, party town. I am staying in a party hostel. A gypsy put out her "black magic" on me, lots of positive spells in the name of the holy virgin Maria. It costs me money, I am so stupid to give her the opportunity to "steel". She doesn{t keep the money but destroyes it, Quite a unique experience. I visit thge musea historico nationale and parque metropolitano.

16/3 So fucking annoyed by the american government en haar stomme veiligheidsmaatregelen, nu werd ook mijn zonnebrand afgepakt, bij het binnenkomen van Amerika mijn water. Waarschijnlijk wordt nu een CIA file voor mij aangelgd, de woorden "fucking" en "american government" in 1 zin geeft voldoende reden. Mijn vingerafdrukken en een digitale foto hebben ze al, die moest ik geven om het land binnen te komen, evenals een verblijfadres anders kon mijn boarding ticket niet worden uitgeprint. Aangezien ik rondreis en nog niets had geboekt voor de nacht, heb ik het adres van het busstation opgegeven (een geluk dat ik dat bij de hand had). 17 geheime diensten, iedereen bespioneert elkaar. Ik overdrijf niet, als je in de kroeg een anti bush opmerking maakt, is de kans groot dat dit bekend wordt bij de FBI. Je hebt "freedom of speech" maar je wordt in de gaten gehouden. Ik heb het dit weekje in de states wel enorm naar mijn zin gehad. Mensen zijn aan de oppervlakte open. Ik ben onderweg naar Santiago, Chili.

p.s. Kan niet herinneren dat ik iets over een aansteker heb geschreven, dus met het gevaar in herhaling te vallen ; Het kromme van de veiligheidsmaatregelen. Ik had een vlucht van Christchurch naar Auckland en een aansteker in mijn grote backpack. Bij het inchecken werd ik erop attent gemaakt de aansteker uit de backpack te halen in verband met brandgevaar en deze in mijn broekzak te steken en mee het vliegtuig in te nemen. Een dag later bij de boarding voor de states wordt mijn aansteker afgepakt.

Een ander voorbeeld ; regelmatig, deze reis al een paar keer, krijg ik in het vliegtuig metalen bestek. Wat is het nut van de controles ?

17/3 Tussenstop in Lima, dan nog 3 uurtjes, bus naar het centrum van Santiago. Voor het eerst bekruipt me een gevoel van enorme vrijheid, ik voel me thuis, ik heb zo uitgekeken naar Zuid Amerika. Gelukkig kan ik om 8 uur am al inchecken, mijn bed wordt opgemaakt en ik doe een poging om een paar uurtjes te slapen.

Leuke stad Santiago, gezellig, veel oude spaanse gebouwen, echter niet fotogeniek, erg druk in de stad. Ik bezoek onder andere het musea historico nationale en een cathedral.

{s avonds ontmoet ik 2 ieren en 2 norwegians, we drinken wat biertjes in het hostel (800 pesos/liter = $ 2,30) en daarna moeten we uit. Moeten omdat het St Patricks Day is, een ierse nationale feestdag. We komen in een ierse pub terecht met de toepasselijke naam St Patricks Day, waar een Chileense dansgroep traditioneel iers danst, vervolgens chileense muzikanten op ierse instrumenten. De ieren staan versteld, het is authentiek, ierse dans zoals het hoort te zijn. De bar op zich is niets bijzoinders, het barpersoneel weet niet wat ze doet, we staan op het punt om weg te gaan als wat andere mensen uit ons hostel binnenkomen, we blijven nog even en ik kom in contact met een groep chileense dames. Ik voeg me bij hun, later haal ik mijn "vrienden" erbij, dit wordt erg gezellig mede door het gezelschapsritueel "kiss, kiss, kiss" (wat ik niet verder uitleg). Ik kom in wat closer contact met Jessica, een dame van 31 jaar jong. Na sluitingstijd gaan we opzoek naar een andere bar, we komen met de dames terecht in een illagale nachtclub een paar deuren verwijderd van ons hostel. `s Morgens vroeg komen ik hier uitrollen, pak een ontbijt in mijn hostel en lig om 9.00 uur am op bed.

18/3 Wat gerelaxed bij het hostelzwembad en daarna inkopen gedaan voor een barbecue met mijn nieuw vrienden. De barbevue is gezellig, geweldig vlees, aardappelen, groente, rode wijn en bier, perfect. Ik vergeet de tijd en daardoor loop ik mijn afspraak met Jessica mis. Ik maak dat wel goed als ik over een maand of 2 terugkom in Santiago. Wat bedoeld was als een rustig avondje wordt toch weer laat.

19/3 Kan nauwelijks wakker worden, het gebrek aan slaap van de afgelopen 2 weken begint me op te breken. Wederom een heerlijk ontbijt in het hostel, toast met bacon en eggs. Dit is het beste hostel waar ik tot nu toe heb gezeten, het is groot, ruimte voor zo`n 120 gasten, alle faciliteiten zijn ernaar, zwembad, grote tuin, zwembadbar, tv ruimte, groot scherm buiten, geweldige keuken, 20 minuten per dag gratis internet )maar de ciomputer is altijd bezet), dag en nacht bier en wijn bij de receptie, toerboekingsmogelijkheden etc. etc. La Cao Roja is ook een party hostel velen gaan door tot vroeg in de morgen.

Ik krijg te maken met de "black magic" van een gypsy dame, allerlei zegenen in naam van de helige maagd Maria. Ik kom niet van der af. Ze zegent al mijn zakken, trekt een haar uit mijn hoofd etc ..... Ze wil geld, niet voor haar zelf blijft ze maar zeggen en na 10 minuten zeyuren geef ik haar een paar biljetten. Eigenlijk pakt ze ze af, maar ik was zo stom haar de gelegenheid te geven. Ze gaat verder met haar zegeningen, rochelt op het geld, maakt het nat met water, verfrommelt en verpulfert de biljetten. Het geld was inderdaad niet voor haar, maar voor de heilige maagd. Ik maak de dame duidelijk dat ze crazuy is en nu ze haar doel heeft bereikt kom ik makkelijk van der af. Ik was in een hele goede bui, waardoor ik niet te lang kwaad op mezelf blijf en al snel de humor van het hele voorval inzie.

Een unieke ervaring rijker breng ik een bezoek aan het Parque Metropolitano met bovenop de 485 meter hoge berg een beeld van de heilige maagd Maria (ironie), een goed uitzicht over de stad vanuit de funicular (kabeltram) en van bovenaf.

In het centrum worden op straat goederen ilegaal verkocht. Als de politie komt worden de kleedjes met koopwaar opgerold en renne de kooplui weg.


Pucon

2007-03-20 to 2007-03-22

20/3 - 22/3 Pucon, a village of 21.000 people at lake Villarrica. The lake is called after the active vulcano. I take my rest in Pucon. The last day I hike the 2847 meter high vulcano. It´s a climb over lava, ice and snow. I am wearing protective clothes and a ijspick. Going down is the fun part, on my bumb sliding in the snow and ijs on prepared slides, the bottom is lose gravel, like Mt Ngauruhoe in New Zealand I run down.

20/3 Nachtbus naar Pucon. Pucon is een stadje van 21.000 inwoners in het Lake district. Naast het Villarrica meer ligt een actieve vulkaan met dezelfde naam.

mailtje van Jessica, ze heeft me gemist op onze afspraak, voor de zekerheid geeft ze haar telefoonnummer nogmaals, ze wenst me veel plezier op mijn reis en kijkt uit naar mijn belletje als ik weer in Santiago ben, ..... geen gezeur.

21/3 In tegenstelling tot wat ik allemaal van plan was neem ik een rustdag. Het hoogseizoen is voorbij, het is erg rustig in Pucon.

22/3 Een klim van +/- 1800 naar 2847 meter, de top van de actieve vulkaan Villarrica. Een klim over lavagrind, rotsen, ijs en sneeuw net beschermende kleding en een ijspick. Zo af en toe hoor je "rocka rocka" als er een rotsblok naar beneden komt zetten, en gidsen die proberen te rotsblokken te stoppen. Het is een prachtig gezicht om vanaf de berg terug richting het meer te kijken. We zitten boven de wolken en met wat fantasie lijkt het alsof de sneeuw overgaat in de wolken, één grote witte massa. Het lijkt wel alsof ik conditie heb, de klim kost me niet veel moeite. Boven gekomen helaas geen zicht door de bewolking rond de top. Soms kan je hier wat lava zien en vaak horen.

Naar beneden is fun. In de metersdiepe sneeuw zijn glijbanen gemaakt, sommige als een bobsleebaan. Op je kont naar beneden, de ijspick als rem gebruikend. Het laatste stuk zonder sneeuw is grotendeels los grind, net als op mt Ngauruhoe in Nieuw Zeeland rennend naar beneden. Alleen voor de afdaling is de 4 uurs klim al de moeite waard. Een "gratis" biertje als beloning.


Valdivia

2007-03-23 to 2007-03-24

23/3 - 24/3 Valdivia, city of rivers. Partying and learning the rumba in the nightclub La Rumba. By bus visiting the very small town Niebla for a spanish fort, with the ferry to the also very small town Corral for another spanish fort, A perfect day.

23/3 Bus naar Valdivia, stad van de rivieren. Leuke stad, gezellige drukte op straat.

In het hostel ontmoet ik Christiana, braziliaanse, spreekt geen woord engels en ik geen portugees. Het blijft een uitdaging om dan toch een conversatie te hebben.

´s Avonds kom ik terecht in een cafe, het is stil, 23.30 uur komt er een dame (Melissa, Colombiaanse) binnen voor een snelle hap. Ik begin een gesprek, ze werkt in La Rumba, een club een paar deuren verder. Nadat ik mijn biertje op heb, ga ik daar naar toe zoals belooft. Geweldige club met rumba en salsa muziek, dj en later ook een zanger. Het is echter nog steeds stil. Na enen begint het voorzichtig vol te lopen. Enrique laat met wat Salsa danspassen zien, na haar dienst ga ik met Melissa de dansvloer op voor de rumba.

24/3 Korte nachtrust, bus 20 naar Niebla, spaans fort (La fuerta Niebla), ferry naar Corral, spaans fort (La fuerta Corral), ferry terug, na een nacht en dag als vandaag weet ik weer waarom ik zo graag naar Latin Amerika wilde, eventjes terug naar bed, vanavond wordt weer een lange nacht.


Valdivia

2007-03-25 to 2007-04-02

25/3 - 2/4 I have decided to take spanish lessons in Valdivia. I like the vibe of this city and I have met very nice people. People that offered me a place to stay while I am in Valdivia. So I have checked out of my guesthouse and moved in with these students. 12 Hours of spanish lessons and everyday party, party and food. Barbecues, cooking myself for others, diners, everyday is fun and very tough. I visit the Kunstmann Brewery and Parque Oncol.

25/3 Ik blijf ook na sluitingstijd hangen in La Rumba, kom in contact met vele mensen, na 7-en thuis, 10 uur op, ik check uit, ´s middags om 3 uur een date met Melisa, chica naar mijn hart, we bezoeken de kunstmann brouwerij. Wat romantisch gedoe, wandeling langs de waterkant, koffie, ik check opnieuw in, informeer wat naar een school voor spaanse les, breng Melisa thuis en duik mijn bed in.

5 Minuten later is Melisa weer in het guesthouse, ze is gebeld voor een party bij een van haar vrienden (Elena), of ik mee ga ?!

26/3 Ik slaap bij Elena en krijg aangeboden om zolang ik in Valdivia ben, bij Elena te logeren. Ik ga spaans leren in Valdivia heb ik vannacht besloten dus maak gebruik van het aanbod.

Diner met Melissa, later schuift Enrique aan voor een biertje. Enrique ken ik ook uit la Rumba.

27/3 Mijn eerste spaanse les. Ik kook voor Elena, Melissa en Nico (paprik, ui en champignon gewokt met currypoeder, aardappelpuree uit de oven met gehakt, ui en ham en kip met een champignonensaus), waarna we naar een studenten housefeest gaan. Ik kom weer ¨bekenden¨ tegen.

28/3 Spaanse les, barbecue (hotdogs) bij vrienden, concert, meer en meer bekenden, strike (karaoke bar), la clandestino (illegale bar), la rumba, continu mijn spaans oefenent, vermoeiend.

29/3 Spaanse les, mijn kookkunst is fantastisch bevonden, vanavond mag ik weer (vruchtensalade, aardappelen en vlees), een simpel gerecht maar nieuw voor de dames (melisa en elena), in Chili hebben ze absoluut geen idee wat lekkere combinaties zijn, mensen thuis hebben geen creativiteit in het eten.

Ik ben weer terug in mijn studententijd, stappen tot diep in de nacht en dan de volgende morgen proberen te studeren.

Vanavond val ik op de bank in slaap terwijl ik had belooft om naar de la rumba te komen, het is maar voor een paar uurtjes want om 05.00 uur komt Melisa terug van haar werk.

30/3 Douche, geen handdoek binnen handbereik, maar eerder op deze reis toen ik voor de eerste keer mijn handdoek ergens was vergeten (deze keer in Santiago), ben ik erachter gekomen dat mijn Cambodiaanse t-shirts prima als handdoek functioneren. Tot nu toe was het geen probleem omdat in een handdoek werd voorzien.

Het schoot me te binnen dat ik een keer meer dan een week zonder shampoo heb gezeten omdat ik geen praktisch formaat fles kon vinden.

De laatste 3 uur spaanse les, ik heb er 12 uur les opzitten. Melisa kookt een typisch Colombiaans gerecht voor Elena en mij, very heavy met sausages, bacon, rice, gehakt, bonen, ui, ..... Daarna ga ik met Elena naar een barbecue .....? Melisa moet werken. De barbecue is met hotdogs en seafood, ik probeer onder al teveel eten uit te komen, maar als je ergens te gast ben is dat praktisch onmogelijk. Ik probeer wat schaaldieren, heerlijk. Op de barbecue ontmoet ik weer allerlei bekenden, zo ook mensen van de barbecue van woensdag. Zij zijn gisteravond op een verjaardag mijn spaanse lerares tegen gekomen. Bij toeval hebben ze het over mij gehad, ook hier is de wereld klein. Na de barbecue naar La Ruma, hier wordt ik uitgenodigd door Christian (de eigenaar) om zondagavond met wat anderen bij hem te komen eten.

31/3 Elena krijgt onverwacht vrienden te logeren, ik check weer in in een hostal. ´s nachts naar La Rumba waar ik in de gaten krijg dat iemand van wie ik het niet verwacht had (Enrique) een wapen draagt. Hij heeft het wapen ingeleverd bij de cassiere (Melissa) die het aan mij liet zien.

1/4 Ik kom om 9 uur ´s morgens thuis, ga niet naar bed, neem de bus naar Parque Oncol. Het is koud, bewolkt, en op de berg in het park is het mistig, geen goed uitzicht over de rivier en de oceaan.

Naar la Rumba, vanwaar ik met Melisa samen boodschappen ga doen voor het diner. Ik help met de voorbereidingen van een ander typisch Colombiaans gerecht (rijst met kip, erwten, boontjes, paprika, ui, tomaat, mini eitjes, ...) en om 22.00 uur kunnen we (eindelijk) eten. Een heerlijk gerecht, hierna huren we een paar films.

2/4 Ik was van plan om vandaag te vertrekken, echter weer veel te laat thuis en bovendien heb ik een lunchafspraak met Melisa. Veel kennismakingen, veel goodbyes, veel oppervlakkig, maar soms (zoals vandaag) kost afscheid nemen meer moeite.


Ancud

2007-04-03

3/4 Lots of sleep, in bed and in the bus. I am going from Valdivia to Puerto Montt and there I decide what to do next. After getting some information about ferries I go to the island Chiloé. In Ancud I visit a museum and a fort.

3/4 10 uur geslapen, 7.00 am op, 8 am in de bus, geslapen tot aan 11.00 uur, Puerto Montt, wat ferry informatie ingewonnen en een ticket voor zondag gekocht, bus en ferry naar Ancud. Ancud ligt op La Isla Grande de Chiloé. Het hoofdeiland is 180km lang en 50km breed. In Ancud arriveer ik om 15.30 uur en nadat ik een hospedaje heb gevonden, bezoek ik el museo regional de Ancud en la fuerta San Antonio. Ik studeer wat Spaans en duik om 21.00 uur in bed.


Castro

2007-04-04 to 2007-04-06

4/4 - 6/4 I sleep still a lot, I need it after Valdivia. I take the bus to Castro, special in this town are the palafitos, houses on stelts. I visit the parque national de chileo and the town Dalcahue, Curacao de Valdez and Anchoa. The nature, flora, landscape and architecture are beautiful and different from what I have seen so far.

4/4 9 uur am word ik wakker, ik ben duidelijk aan het bijslapen. Ik neem de bus naar Castro, slechts 87km. Castro is een stadje met als belangrijke toeristentrekker de palafitos, paalwoningen aan het water. Prachtig weer, in tegenstelling tot wat al weken op mijn weblog staat, heerlijke wandeling, eenvoudige lunch (hamburger). Ik eet gemiddeld 1 maal per dag buiten de deur. In de meeste hostels in Chili is ontbijt inbegrepen of goedkoop verkrijgbaaren ik heb meestal brood en kaas bij me, de pindakaas is op en ik ben nog geen winkel tegen gekomen die dat verkoopt. Aan het eind van de middag val ik weer in slaap. Bij het avondeten probeer ik pisco sour, meer dan 2 weken in Chili en ik had het locale brouwsel nog niet gedronken ....

5/4 Prachtige busrit naar Parque National Chiloe via Conchi (Iglesia San Carlos). De weg na Conchi is onverhard. Niet veel tijd in het park, aparte flora voor een duingebied, het strand is als in ´s gravenzande, ik doe wat korte wandelingen en pak de bus terug. Nog geen 80km en het duurt wederom 2 uur.

Zolang de zon schijnt is het heerlijk, maar zonder de zon is het koud.

6/4 Ik wil mijn laundry wegbrengen, maar het is goede vrijdag ..... Alle winkels zijn vandaag, morgen en overmorgen dicht. Ik had wel gedacht aan Pasen, maar op zijn nederlands, zondag en maandag, hier is het van vrijdag tot en met zondag. Ik heb een brood en 2 pakken koekjes, hopelijk kan ik toch nog iets vinden dat open is, anders wordt het hongerlijden.

De bussen rijden, een dagtrip naar Dalcahue, Curacao de Valdez en Anchoa. Al deze stadjes stammen uit 1500/1600 met kerken uit de 19e eeuw. Interessante architectuur in een prachtig landschap. Het is herfstweer vandaag.

Zoals bijna dagelijks studeer ik wat spaans.


Quellon

2007-04-07

7/4 Bus to Quellon, nothing special to see but still a nice town. Early in the afternoon I end up in a bar, drink with new friends, have my first real spanish pub conversation, meet more nice people with whom I go to diner. Some argument about the bill almost spoils my evening. I pay for 4 people, in total $10, it is cheap, but still an unpleasant feeling.

7/4 Voor het ontbijt zit ik weer aan mijn spaans, een tweede bak koffie en de bus naar Quellon. Niks te zien, maar toch een leuk havenstadje met besneeuwde bergen ver op de achtergrond.

Ik hoor muziek vanuit een louche bar, het is vroeg in de middag, loop de trap op het tentje binnen. Na 1 1/2 biertje (= 1 1/2 liter, dat heb je met literflessen) heb ik mijn eerste serieuze spaanse kroegconversatie. Ik voel me eigen waarschijnlijk net als alle reizigers die ik tegen kom die een paar woordjes engels praten. Sommige mensen begrijp ik totaal niet, andere met veel moeite een beetje. Van de ene tent met een klein gezelschap naar een andere tent, flesje wijn. Hier kom ik Marja tegen (uit te spreken als Marsja), we gaan wat eten (heerlijke soep met allerlei schaaldieren), enige onenigheid over de rekening, wordt gedreigd met de politie, hier zit ik als niet spaans sprekende toerist niet op te wachten, zoals wel vaker ben ik de barmhartige samaritaan, dat heb je als ¨rijke¨ westerling. Ik had al betaald voor 2 personen, maar toch kijkt het personeel en 2 andere tafelgenoten me aan voor de rest ($5 en een naar gevoel).

Buiten is het mucho frio, toch als een ¨puber¨ of romanticus met mijn nieuwe vriendinnetje naar het strand, zittend op een visserbootje elkaar opwarmend en zeggend hoe koud het wel niet is. Het lijkt alsof de maan anders van kleur is, meer geel. Ik breng haar naar de late bus, ze woont in Castro.

Ik heb het zo koud dat ik hoop dat wanneer ik teruglees wat ik ´s nachts geschreven heb, dat ik uit mijn hanepoten kan komen. Het wordt tijd om naast een vest (gekocht in Valdivia) ook mijn jas te gaan dragen.


Chaiten

2007-04-08 to 2007-04-09

9/4 - 9/4 By ferry from Quellon to Chaiten, the start of Patagonia. It is still easter so shops are closed. I need to do my laundry but I will survive. I visit Pumalin Parque and Santa Barbara. Very beautiful, see the pictures. Our guide plays music on a 10-string instrument (looking simular to a very small guitar) with in the background sunset, beach and playing dolphins.

8/4 Afgelopen dagen en ook vandaag waren alle winkels en zaakjes dicht, uitgezonderd een enkel onbevoorraad supermarktje en enkele restaurantjes. Ik ben de dagen goed doorgekomen, maar ik moet dringend mijn laundry doen en internetten.

5 uur op de ferry van Quellon naar Chaiten, het begin van Patagonia. In het begin nog mooi besneeuwde bergen, al snel op open zee. De bus richting het zuiden (Coyhaique) is een minibusje en vertrekt pas over 2 dagen. In dit gehucht een cocineria (open keuken) gevonden waar ik curanto probeer (mariscos=schaaldieren, worst, lam, kip, aardappel, spek, ....), een typisch chileens gerecht wat ik nu van mijn to do lijst kan schrappen.

Gisteren dacht ik aan een jas, vandaag kan ik al niet meer zonder, prachtig weer maar koud.

De afgelopen dagen waren erg stil, in de meeste hospedajes zit ik (bijna) alleen. Voor warm water moet eerst de geiser worden ontstoken, geen verwarming.

9/4 De minibus voor een tour naar Pumalin Parque heeft 2 lekke banden, we vertrekken dan ook met flinke vertraging. In totaal zijn we met zijn 4-en en een gids in dit prachtige onbedorven natuurgebied. Eén van mijn reisgenoten is een Litviaan, nog niet eerder een Litviaan tegen gekomen. Een paar wandelingen langs flora en watervallen, ´s ochtends heftige regen, ´s middags druppelt het continu, soms wat heftiger. Flinke wandeling, absoluut de moeite waard. Op de terugweg langs Santa Barbara, een lavastrand, om wat dolfijnen dicht langs de kust te zien spelen. Terug in de bus, waar onze gids met de ondergaande zon, strand en dolfijnen op de achtergrond wat muziek maakt op een 10-snarig muziekinstrument (lijkt op een gitaar), een goede muzikant.

Terug in de stad heb ik een warme douche nodig, het kost me veel moeite om de geiser aan te krijgen, aansteker-lucifers, ik krijg het kouder en kouder, mijn hospita lukt het in 1 keer ?!.....


Coyhaique

2007-04-10 to 2007-04-12

10/4 - 12/4 Very, very beautiful busride over the Carretera Austral from Chaiten to Coyhaique. Ten hours drive, 400km of Patagonia Steppe. In Coyhaique I spend most of the time gaining information for my next travel days, because I get stuck in Coyhaique and the routes I want to do probably give more problems. I take a nice walk in the Reserva Nationale de Coyhaique.

10/4 Een magnifique mooie busrit van Chaiten naar Coyhaique over de Carretera Austral. 10 uur lang schudden en bonken over 400km, langs-over en door bergen, bossen, pategonia steppe, geisoleerd, onbeschrijfbaar, te weinig woorden en foto´s om deze fantastische dag tastbaar te maken.

Ik heb de hele dag op koekies geleefd, ben toe aan een goed maal, maar ik moet eerst informatie hebben hoe hier weer weg te komen. Dat valt niet mee : 1) Vermoedelijk gaat er over 2 dagen vanuit een plaatsje hier 2 uur vandaan een ferry naar Chile Chico 2) Om Laguna General Carrera heen kan ook, weer een volle dag in de bus, ik ben te laat om te informeren naar mogelijkheden 3) Een bus naar Villa O´Higgins, een eind weg en een dead end. Vandaar moet je een boot regelen om een meer over te steken en minimaal 25km lopen om in Argentinie weer in de bewoonde wereld te komen 4) een bootcruise vanuit een puerto Chacabuco naar de Laguna San Rafael, maar dan kom je daarna weer terug in Coyhaique 5) Andere omslachtige opties via Argentinie. Mijn oorspronkelijke plan was via Villa O´Higgins naar Argentinie, ik zit echter te ver buiten het seizoen en de kans dat ik transport kan regelen is minimaal. Ik moet meer informatie inwinnen om een besluit te kunnen nemen.

Ik zit hier minimaal 1 dag vast. ´s Avonds in een restaurant kom ik twee leuke dames tegen, Anicia en Nel (34,35, Puerto Montt) en we spreken af voor diner morgenavond. Het ¨probleem¨ van een dag vast zitten is hiermee ook opgelost.

11/4 De ferry gaat niet morgen, maar overmorgen. Vanuit Chile Chico heb ik waarschijnlijk dezelfde transportproblemen. Villa O´Higgins is geen optie want transport over het meer is pas 28 april, zo ook de cruise en die is meer dan US$300. Na vele uren informeren bij offices en op het internet heb ik een nieuwe optie en dat is vrijdag (overmorgen) naar Comodore Rivadavia (Argentijnse kust) te gaan. Comodore is nog steeds Patagonia en hiervandaan heb je meer transportmogelijkheden volgens mijn huidige informatie.

Ik ontmoet een groep Amerikanen die 75 dagen met zijn twintigen in de bush hebben doorgebracht, waaronder een maand zeekayakken, interessante verhalen.

Het restaurant blijkt ook een bovenverdieping te hebben waardoor mijn afspraak met de dames half in de soep loopt.

12/4 Meer informatie ingewonnen en ik besluit naar Comodoro Rivadavia te gaan om daar nog meer informatie in te winnen en een reisplannetje te maken.

Een heerlijke wandeling in reserva nationale de coyhaique. Mijn benen voelen goed moe als ik terugkom en mijn tenen liggen weer open. Ik heb nieuwe schoenen nodig.

De Chileense dames komen niet opdagen op onze nieuwe eetafspraak ............


El Calafate

2007-04-13 to 2007-04-15

13/4 - 15/4 A record! Today I put my luggage for the 100st time on my back to find a sleeping place. 2 Days in the bus. 11 hours from Coyhaique to Comodoro Rivadavia, 2 hours at the immigration of Chile and Argentina and 480km of bad road. The first 6 hours we only drive 200km.

I met 3 Israelic guys, we spend the night at the bus station and drive bus 800km, another 12 hours to Rio Gallegos, here we take an 4 hour bus to El Calafate.

The 2-day drive is amazing, so much of nothing, just gras and sheeps, very very very beautiful. I like it a lot. We arrive at 1 o´clock in the night, I sleep 2 hours on a wooden bench in a lobby.

At day time we go (again by bus) to the Moreno Glacier. SEE THE MOVIE !!!!

13/4 Vandaag voor de 100ste keer mijn bagage opgepakt om een nieuwe slaapplaats te vinden. 480km van Coyhaique naar Comodoro Rivadavia, vertrektijd 11 uur am. Om 19.00 uur (Argentijnse tijd, de klok is 1 uur vooruit) hebben we 200 km afgelegd, we hebben 2 uur doorgebracht bij de Chileense en Argentijnse douna en de weg is zo slecht dat de bus grote stukken niet boven de 30km/uur uitkomt.

Passagiers kunnen de snelheid van de bus volgen via een scherm als onderdeel van een veiligheidssysteem. Het scherm geeft een signaal als de bus boven de maximum snelheid komt.

Na zevenen komt de snelheid erin, 80/90 km per uur totdat de bus vlak voor het stadje Sarmiento ermee uitscheid. Na een half uur is de bus gemaakt en kunnen we verder. We stoppen direct bij een benzinepomp, mijn gok is dat de diesel op was. De weg wordt nog beter en de snelheid gaat verder omhoog naar 90/100 km per uur waardoor we om 23.15 uur Comodore binnenrijden.

De hele dag door niemandsland gereden, een prachtige hoeveelheid niets, geen boom gezien, alleen heuvels en ¨helmgras¨, zoals vaker afgelopen dagen een schitterende regenboog, duizenden schapen en een aantal wilde paarden. Als het donker wordt een heldere sterrenhemel, zelfs het sterrenstof is goed zichtbaar. De oppervlaktes zijn zo inmens, het is niet vast te leggen op een foto of met de pen.

Ik heb kennisgemaakt met 3 Israeliers die ook richting het zuiden trekken, we proberen direct een aansluitende bus te pakken, maar kunnen niet eerder vertrekken dan morgenochtend. Vele (bijna) dagelijkse mogelijkheden vanuit Comodoro, een goed besluit om deze kant uit te gaan.

14/4 De nacht doorgebracht op het verwarmde busstation. In de bus naar Rio Gallegos, 800km, 11 uur lang, meer of niets, minder heuvels, geen bergen, minder gras, geen wolken, het is een heldere ¨warme¨ dag,, minder schapen, alpaca´s, 4 kleine dorpjes gepasseerd, zo een enorm leeg gebied...... In Rio Gallegos kunnen we direct een aansluiting vinden naar El Calafate, 4 uurtjes, we komen om 1 uur ´s nachts aan.

15/4 Nu nog een plek vinden om te slapen, op het busstation al een nacht overgeslagen!, een slaapplek vinden lukt half, ik vind een houten bank in een lobby van een hostal (een andere toerist was zo vriendelijk om ons binnen te laten), mijn Israelische medereisgenoten slapen op de grond, slechts 2 uurtjes slaap. Om 6 uur komt de receptioniste binnen, het hostal is vol, we moeten verder zoeken.

Om 7 uur komen we bij een ander hostal, hier laten we de bagage achter, het is nog steeds goed weer, we gaan met de bus naar Parque Nacional Los Glacieres. Meerdere glaciers, de Moreno Glacier is een 5 km brede, 14 km lange en boven water 55 meter hoge ijsmassa. De hele dag krakent, brekent, in het water stortent ijs, impressive. Omdat we afhankelijk zijn van de bus brengen we er teveel tijd door. BEKIJK THE MOVIE !!!!

Na dagen in de bus zijn we toe aan een goede maaltijd, we komen terecht in een relatief duur restaurant, uiteindelijk ben ik US$ 20 kwijt voor onbeperkt vlees eten, onbeperkte groentebuffet en een paar glazen wijn. Ik zit verschrikkelijk vol van heerlijk vlees. Argentinie is bekend om haar vlees en wijn en terecht !


Parque National Torres del Paine

2007-04-16 to 2007-04-19

16/4 - 19/4 Via flamingo´s and a mountain road with snow back to Chili, Puerto Natales. With a bus and a ferry to a refugio in Parque National Torres del Paine. Two days of magnificent walks with snow, icebergs, mountains, glaciers, forrest, lakes, streams, .... The feeling I have got is that I am walking on the most beautiful place on the earth. The first day of walking beautiful weather, the second day rain and snow. The view was both days (very) good, a lot of people have seen less. I hear a lot of interesting adventorous stories about getting losed, rescue operations and theft of essential cooking gear.

16/4 Ik verlaat de Israeliers en stap in de bus naar Puerto Natales (Chili). Via flamingo´s en een besneeuwde bergpas kom ik weer in Chili en vind een hostal met zeer vriendelijke mensen.

17/4 De bus naar Parque National Torres del Paine, een schitterende dag, goed zicht en ik zie nu dan ook al de Torres, ferry over lake Pehoe naar het refugio aldaar.

Zodra ik over de schrik van de prijs heen ben (us$ 40 per dacht + us$ 10 per nacht om een slaapzak te huren) , begin ik samen met 2 australische en een oostenrijkse aan een wandeling om gletsjer Grey te zien.

Het verbaast ons hoeveel bomen hier staan, niet te groot, maar zoveel bomen heb ik in dagen niet gezien. We lopen via paadjes waarover smeltwater stroomt al snel de sneeuw en de modder in. Via allerlei prachtige vergezichten van bergen, meertjes ijsbergen en door sneeuw, bossen en beekjes, zien we na 2 uur lopen de gletsjer.

Het weer is nog steeds prachtig, warm, zon, goed zicht, misschien daardoor wel dat ik vandaag voel alsof ik op het mooiste stuk van de aarde loop. Af en toe wat klauterwerk en regelmatig het vinden van alternatieve routes om teveel nattigheid te vermijden. Na 4 uur lopen (+/- 14 km) ben ik terug in het refugio waar iedereen zijn spullen te drogen hangt voor de open haard. Er kamperen nog wat mensen, ik ben blij dat ik daar niet bij hoor.

18/4 Vanuit het refugio via Campamento Italiano naar gletsjer del Frances. Het weer en de wandeling zijn totaal anders. Ik loop samen met de oostenrijkse (een gepensioneerde onderwijzeres) door regen langs en door watercvallen, meertjes, wat lichte sneeuw langs de zijkant van de paden naar het campamento, ondanks de regen een heerlijke wandeling.

We eten kort wat op een overdekte plaats waar de kampeerders hun voedsel ophangen ter bescherming tegen de muizen. Leuke verhalen gehoord en bewijzen gezien (aangevreten backpack, slaapzak en waterfles). Ook een schandalig verhaal gehoord van iemand die ¨op zoek¨ was naar een duitser en een fransman omdat die zijn kookspullen hadden gestolen, overlevingsequipment, ongehoord in de bergen. Hij zei dan ook ¨mijn geld hadden ze kunnen stelen, maar niet mijn kookspullen¨. Het is te hopen dat hij de dieven tegenkomt, maar de kans is klein.

Ik kan niet te lang stil staan, de onderkant van mijn broek komt onder mijn poncho uit en is zeik en zeik nat, niet zo lekker als het +/- 0 graden celsius is. De regen is gestopt en het begint te sneeuwen, door een bos, langs een rivier komen we weer in de sneeuw terecht. We klimmen hoger en hoger, het klauterwerk begint, het is glad, en na wat rotspartijen vinden we onze weg naar de glacier del Frances. Bovenop de berg met op de achtergrond een grote waterval besluiten we dat dit het punt is om om te keren. Het is middag en we zijn 4 uur onderweg.

Terug gaat een stuk sneller, het sneeuwen is gestopt, het is droog op wat druppels na. We eten weer wat op de ¨camping¨, hier beneden is het een stuk kouder, we gaan snel weer verder. Regelmatig zoeken we net als gisteren alternatieve routes om de modder te vermijden. Terug doen we er 3 uur over, zo´n 20km gelopen, spullen weer voor de open haard en voor us$ 4 koop ik een verdient flesje bier.

Vlak na ons komen 2 argentijnse meiden binnen, ze horen bij een groep van 4, we zijn ze onderweg gepaseerd. Na 1 1/2 zijn de andere 2 nog niet terug. Bij iedereen die binnenkomt wordt geinformeerd of ze 2 dames zijn tegen gekomen. Dit is niet het geval, een aantal aanwezige gidsen is zich aan het voorbereiden op een reddingsoperatie. Een van de dames is teruggelopen het pad op om te zoeken en te informeren. Iedereen is ervan overtuigd dat de meiden verdwaald zijn en ze loopt naar het rangers huis. Hier blijken de 2 dames te zitten bij de open haard met een fles wijn zich afvragend waar hun 2 vriendinnen zijn ................

Ik hoor verhalen van de avonturen van mensen die werkelijk verdwaald zijn geweest en van een reddingsoperatie na een valpartij waar een duitser en een fransman bij betrokken waren. Zouden het de dieven zijn?

19/4 Ferry terug, bus terug, nog steeds genietend van Patagonia, dit park, dit mooie stuk op de aarde. Terug naar mijn hostal waar ik weer vriendelijk wordt ontvangen.


Punta Arenas

2007-04-20

20/4 Puerto Natales to Punta Arenas, only 3 hours in the bus, seen flaminco´s and eagles. Punta Arenas is nothing special, some colonial buildings around the plaza, but I can´t leave earlier than tomorrow.


Ushuaia

2007-04-21 to 2007-04-26

21/4 - 26/4 650 km, 13 hours in the bus from Punta Arenas to Ushuaia (Argentina). Ushuaia is the most southern city in the world. They call this area La fin del mundo, the end of the world. I had that feeling already at Torres del Paine, but it is even stronger here.

I celebrate my birthday here and I visit the very beautiful national park Tierra del Fuego. I have never seen so manu wild rabbits.

I have to wait an extra day before I can leave this city because the bus is full. On the 25th at 5.30 in the morning I get on the bus to Comodoro Rivadavia.

21/4 Punta Arenas - Ushuaia, 650 kilometer, 13 uur in de bus, ik passeer de grens tussen Chili en Argentinie weer eens. Met de ferry naar Tierra del Fuego, la fin del mundo.

22/4 Te lang gewacht op een bandje wat niets blijkt te zijn, door naar een disco, ook een foute keuze, ¨kinderdisco¨, met mijn 34 voel ik me ineens oud, nog een vage club met dansshows om te kijken of er nog wat te redden valt, hier wordt ik aangesproken door een meid met een baard....

Als het licht wordt zie ik de prachtige besneeuwde toppen van de Fuegan Andas rond Ushuaia en de Beagle Channel.

Ik wandel door dit relaxte havenstadje, koop wijn en hapjes, ga ´s middags heerlijk uit eten en trek laat in de middag de wijn open. Lekkere rustige verjaardag in de meest zuidelijke stad van de wereld (aan de overkant van het beagle kanaal ligt Puerto Williams, dit ligt weer in Chili, 2500 inwoners, maar Ushuaia heeft de reputatie de meest zuidelijke stad te zijn, 55.000 inwoners).

Een medewerker van het hostal kijkt een paar bladzijden spaanse les na, ik heb wat moeite met het verschil tussen ser en estar, het engelse to be, maar het spaans kent 2 vormen. Het wordt een gezellige groeps spaanse les.

23/4 Naar het nationale park, heerlijke wandeling door de bossen, langs de waterkant, met interessante flora en fauna, besneeuwde bergen, nog nooit zoveel konijnen in het wild gezien. Het grootste gedeelte van de dag is het heerlijk weer, aan het einde van de middag begint het te sneeuwen.

Ik wil morgen/vannacht vertrekken, de bus is echter vol. Woensdagmorgen is de volgende mogelijkheid.

In het hostal trek ik een fles wijn open, ik ga samen met een japanse dame uit eten, en ik leeg mijn fles wijn in het hostal.

24/4 Bedankt voor de verjaardagskaart en voor alle andere felicitaties.

Ik kook samen met de japanse een rijstgerecht, combinatie van aziatische en europese kookkunst, goed eten, weggespoeld met een heerlijk flesje rode wijn.

25/4 05.30 uur in de bus naar Rio Grande, overgestapt in de bus naar Comodoro Rivadavia. We passeren de grens tussen Chili en Argentinie 2 maal. Gelukkig hoeven we beide keren de bus niet leeg te halen voor controle.

26/4 Om 05.00 uur arriveert de bus in Comodoro. Ik neem een aansluitende bus richting Cordoba. De bus vertrekt om 06.30 uur, ik moet overstappen in Trelew.

Het landschap is ongewijzigd sinds vertrek. ´s Avonds als het donker wordt, na ruim 36 uur in de bus, is het landschap nog steeds ongewijzigd, Patagonia steppe, vlak landschap met alleen gras.


Cordoba

2007-04-27 to 2007-04-30

27/4 - 30/4 eight in the morning, after 50 hours in a bus, I arrive in Cordoba. Cordoba is a big student city and I plan to party here. Partying succeeds very well, also sightseeiing and much walking because I get losed. I meet a german guy I already met 6 weeks ago in Pucon, Chili. Those meetings are always funny.

27/4 Om 08.00 uur arriveert de bus in Cordoba, de laatste paar uur mijn benen af en toe moeten strekken om geen kramp te krijgen. Ik heb dan ook 50 uur aaneensluitend in een bus gezeten. Ik check in in een hostel en ga het centrum van deze stad bekijken, veel oude koloniale gebouwen en vele winkelstraatjes. Een enorme overgang van weken in de stilte en natuur naar een drukke stad. Een heerlijke vibe, dit is een studentenstad, het is vrijdag, ik ga me dit weekend wel vermaken.

28/4 Het stappen bevalt inderdaad prima, ik blijf plakken in een bar. Ik heb de gave om na sluitingstijd nog welkom te zijn. Ik zet Natalie en Paula, zussen 31 en 29, op de bus en ga met Fabricio naar een nachtclub. ´s Morgens om 6.45 uur staan ze nog in de rij om binnen te komen. Ik heb dat eerder gezien, ik kan het straatje nog voor me halen., zelfs de naam van de club (club Amsterdam), maar de stad en het land niet. Na een kwartiertje schiet het me te binnen, Reykjavik, Ijsland, nu exact een jaar geleden.

Bier komt in de club in plastic, cocktails in long drink glazen. Als ik mijn cocktail op heb, wil ik mijn glas terugbrengen naar de bar. Fabricio brabbelt iets over 5 pesos, ik geef het glas aan hem en hij stopt het in zijn tas. Ik denk hij vindt de drankjes duur en steelt het glas, moet hij weten .... Als we naar buiten gaan geeft hij de glazen echter aan de uitsmijter, zoals ik andere mensen hun drankbon aan de uitsmijter zie geven. Het blijkt dat je niet alleen de cocktail betaald maar ook het glas. Fabricio gebruikte de glazen als fooi voor de uitsmijter.

In de club ontmoet ik Silvie, haar breng ik thuis.

50 uur in de bus en daarna volop stappen, ik ben gesloopt, ik slaap dan ook totdat ik weer ga stappen.

Terug naar het cafe van gisteravond en vannacht, naast de zussen ontmoet ik Sabina. Sabina is een spetter van een argentijnse. Zij is echter ook de eerste die de inscriptie van Melissa in mijn woordenboek ontdekt.

29/4 In het hostal raak ik in gesprek met Stephan, een duitser. Ik had hem al eerder zien rondlopen in het hostal en hij mij. Beiden dachten we ¨ik ken jou ergens van¨, blijkt dat ik hem al in Pucon (Chili) heb ontmoet.

Gisteren een pizza gekocht, vandaag voor lunch en diner de koude resten.

30/4 Een wandeling om wat andere gedeeltes van Cordoba te zien, ik verdwaal hopeloos waardoor het een hele flinke wandeling van zo´n 6 uur wordt.

Ik pak de nachtbus naar Tucuman na afscheid te hebben genomen in mijn stamkroeg .


Tafi del Valle

2007-05-01

1/5 Looking for a hostal in Tucuman, I come to the conclusion that I have seen all interesting things and the Provincal Folklore museum is closed for renovation. Not taking a hostal, but a bus to Tafi del Valle. Interesting ride over the mountains, nice mountain village, 2000 meter above sea level and proven civilisation from 400 BC.

The more north I come, the cheaper gets daily life. That´s good for the budget after the europian prices in Patagonia.


Cafayate

2007-05-02 to 2007-05-03

2/5 - 3/5 The 113 km busjourney to Cafayate goes trough different landscape I have seen so far, mountains and cactusfields. A winery and goatcheese tour with enough tasting.

2/5 In de middag van Tafi naar Cafayate. Rit van 113 km door de bergen, cactusvelden, weer totaal anders dan ik tot nu toe gezien heb.

3/5 Wijn en geitenkaastour, heerlijke witte wijn uit deze streek, de rode wijn is minder bijzonder. Ook de geitenkaas geprobeerd en een blok gekocht voor komende dagen op crackers als lunch.

Het wordt hier ongelooflijk heet en ik blijf ´s middags dan ook uit de zon. Aan het einde van de middag loop ik Cafayate uit voor een panoramic view, maar vanuit het niets spelen ineens mijn darmen op. Gelukkig niet voor lang zodat ik ´s avonds kan genieten van een barbecue in de openlucht in een locaal ¨restaurantje¨ met wederom een voetbalmatch op tv. De argentijnen love there footbal, kwalitatief niet best, domme overtredingen, leuk om te kijken. Elke wedstrijd valt er minimaal een rode kaart en de spelers en toeschouwers beleven elke match alsof het een belangrijke finale betreft.

Iedereen in Tafi zit op de fiets.

Net als in de rest van Noord Argentinie drinken ze veel mate. Een niet bijzonder lekkere thee. Theeblaadjes worden in een speciale mate mok gestopt en heet water wordt erop gegooid. Regelmatig in bussen op straat, overal zie je mensen lopen met thermoskan en matemok.

Een ander veel gedronken drankje is Fernet, dit mix je bij voorkeur met coca cola. Fernet is van oorsprong italiaans en sterk alcoholisch.


Salta

2007-05-04

4/5 Beautiful tour in the Quebrada de Cafayate. Sandstoneformations like Garganta del Diablo, El Anfiteatro, El Sapo, El Fraile, El Obelisco and Los Castillos, sanddunes and many colors in the stones due to minerals make this a very beautiful area. At the end of the tour I take the bus to Salta. For a moment I think it goes wrong when a bus doesn´t stop. I am in the middle of nowhere with little food and water, but a few minutes later the wright bus comes along.

4/5 Kapper, een uitdaging om duidelijk te maken wat ik wil, het resultaat is niet slecht (zeker niet voor US$ 1,70).

Tour door de Quebrada de Cafayate. Zandsteenformaties zoals Garganta del Diablo, El Anfiteatro, El Sapo, El Fraile, El Obelisco en Los Castillos, zandduinen vlakbij Los Medanos en de vele kleuren in het gesteente omdat er allerlei miralen, koper e.d. in de grond zitten, maken dit een prachtig gebied.

Ik blijf achter bij Garganta del Diablo (Devil´s throat) om de bus naar Salta te pakken. In het donker in de middle of nowhere denk ik even dat het fout gaat als een bus passeert zonder te stoppen, 55 km van de bewoonde wereld met een half pak crackers en een beetje water, maar gelukkig komt 5 minuten later de goede bus die wel stopt.


San Salvador de Jujuy

2007-05-05 to 2007-05-06

5/5 - 6/5 In Salta with the teleferico to the top of Cerro San Bernuardo for a good view of the city. Like in all towns in these regio interesting architecture and churches from between 1500 and 1900. I take the afternoon bus to San Salvador de Jujuy. This city was important in the liberation battle and forming of Argentina. The first national flag can be found here.

5/5 In Salta met de teleferico (gondola) naar de top van Cerro San Bernuardo, goed uitzicht over de stad. Zoals in elk stadje in deze regio diverse kerken van tussen 1500 en 1900, interessante architectuur.

´s middags de bus naar San Salvador de Jujuy. Ik voel me vandaag klote, een verwaarloosd koutje, opgelopen in de 50 uur busrit van de kou van Ushuaia naar de hitte van Cordoba, bezorgd me een pijn vanaf de borst tot aan het strottehoofd. Ik laat me echter niet tegenhouden.

Nieuwe dagrugzak gekocht. De oude kan niet teveel gewicht meer dragen, niet meer geschikt om mee te reizen, wel om mee door stadjes te lopen. De oude is opvouwbaar ik heb hem dan ook nog niet weggegooid. Ook mijn grote backpack is kapot. De sluiting van een draagriem aan de voorkant is afgebroken, ik gebruik deze riem niet vaak genoeg om een nieuwe backpack voor te kopen.

Wat warmere kleding gekocht voor Patagonie heb ik niet meer nodig en stop ik in een aparte tas. Als het moment daar is laat ik die kleding achter bij een zwerver of straatkinderen of ........

6/5 Een ¨goede¨ nacht slaap en de pijn is een stuk minder. Ben half in de nacht wakker van een bandje wat in de buurt speelt, als ik me eigen beter had gevoeld had ik waarschijnlijk bij dat bandje gestaan. Ik slaap echter nooit een volle nacht door.

Rond Plaza Belgrano diverse koloniale gebouwen. Dit stadje is belangrijk geweest in de vrijheidsstrijd en vorming van Argentinie. De allereerste nationale vlag is hier te vinden.


Tilcara

2007-05-07

7/5 Tilcara, 2461 meter above sealevel, town of less than 3000 inhabitants in the mountains. Pucara, a pre hispanic fortress, is located on a hill just outside the city. Some parts of the ruines are restored, but most parts are overgrown with cactusses.

7/5 Tilcara, 2461 meter boven zeeniveau, dorpje van nog geen 3000 inwoners in de bergen. Pucara, een pre hispanic fort, ligt op een heuvel net buiten het dorp. De ruine is overwoekerd met cactussen, kleine gedeeltes zijn gerestoreerd. De view vanaf de heuvel is fantastisch. In de middag bezoek ik een aantal musea.


Tupiza

2007-05-08

8/5 From Tilcara to La Quiaca, the bordertown with Bolivia. Easy borderpassage and I directly notice the differences in Bolivia. Bad unpaved road, different clothes. I take the bus to Tupiza. The driver is riding like a maniac. It´s a beautiful ride.

8/5 Gisteravond was buiten verwachting interessant. Allereerst ontmoet ik in een kleine resto-bar (3 tafels) 2 mannen en de eigenaar. Onder het genot van een biertje een discussie over voetbal. Het is opvallend hoeveel ze van de nederlandse competitie weten. De mannen zijn ervan overtuigd dat PSV landskampioen is geworden, ik dacht AZ. Omdat ze in het spaans de S niet kunnen uitspreken plaatsen ze er een E voor, bijvoorbeeld España, especial. PSV spreken ze uit als PCV en na veel oefenen op de S, als PXV. Ik moet ook regelmatig corrigeren dat Geineken geen duits bier is. Ook met het uitspreken van de H hebben ze moeite. Bij 2 van de 3 (riverplate fans) maak ik me populair door te zeggen dat Maradonna bekend is om 2 dingen, de hand van god en zijn cocaine gebruik. De Boca Junior fan kan het minder waarderen, Maradonna is als een god.

Door naar een echt restaurantje. Hier ontmoet ik Valerie, 30, tv-journaliste/nieuwslezer voor kanaal 13 in Buenos Aires. Alleen al voor haar verschijning zou ik willen dat we meer van dat soort reporters in Nederland zouden hebben. Het is echter ook een interessante persoonlijkheid. Naast algemene gezelligheid hebben we discussies over wereldproblematiek, gebrek aan objectiviteit in de media, corruptie in argentinie, en de onzin die het dagelijkse leven beheerst in plaats van relevante zaken. Ik kan perfect vertellen wie de finalisten in Gran Hermano (big brother) zijn, maar echt nieuws bereikt me nauwelijks.

Aan het eind van de avond ontmoet ik een Nederlander die door Zuid Amerika fietst. Hij is informatie aan het verzamelen om een 4 maandse fietsreis van Ushuaia naar Quito (ecuador) op te zetten.

´s Morgens 3 1/2 uur met de bus naar La Quiaca, de grens, eenvoudige grensformaliteiten en ik ben in Bolivia. Het is gelijk anders, onverharde weg, andere kleding. 2 Pollo empanada´s voor lunch, wederom een uur tijdsverschil en in de bus naar Tupiza. Ondanks de slechte weg neemt de chauffeur geen gas terug, de ramen trillen en gaan spontaan open. We passeren wat kleine dorpjes en het voelt alsof ik in een western terecht ben gekomen. Butch Cassidi en the Sundance Kid hebben hier ergens na een treinroof hun waterloo gevonden.

In Tupiza heb ik een barbecue in een restaurant, klein bbq-tje naast de tafel met een berg vlees waaronder koeiendarmen. De darmen zijn smaakloos en als kauwgom.


Southwest Circuit

2007-05-09 to 2007-05-12

9/5 - 12/5 4 days by 4x4 wheel jeep tour in the southwest of bolivia. Highlights :

Villa Fatima, Quebrada de Palala, Sillar, Abra Pampa, Cerillos, Polulos, Rio San Pablo, San Antonia de Lipez, Paso del Diablo, San Pablo de Lipez, Pueblo Fantasma, El Torreon, Laguna Morejon, Quetena Chica, Quatena Grande, Laguna Hedionda, Kollpa Laguna, Salar de Chalviri, Aguas Termas, Laguna Blanca, Laguna Verde (5240m), Volcan Licancabur, Geisers Fumarolas, Laguna Colorado, Huallajara, Desierto Siloli, Arbol de Piedra, Vizcachas, Laguna Honda, Laguna Chiarkota, Laguna Hedionda, Laguna Cañapa, Mirador Volcan Ollague, Salar de Chiguana, San Juan, Puerto Chibica, Salar de Uyuni, Isla del Pescado, Ojos de Agua, Hotel de Sal, Montones de sal, Colchacani, Uyuni.

A different experience : dusty, bumpy, cold, hot, high altitude, isolated, mountains, deserts, laguna´s, salt lakes, vulcano´s, geysers, flamingo´s, lama´s and swimming in a thermal bad. Excellent food prepared by our cook Lucia and a safe driver Hector. Hector did this tour for the first time. The Cook was telling the way. Interesting how see recognised the landscape.

9/5 4 dagen 4x4 jeep tour in het zuidwesten van Bolivia. Mijn reisgenoten zijn de zweden Ulf en Jochim, de engelsman William en de duitse dames Marjolina en Mari, Hector de driver en Lucia de kok. Trip door de bergen, af en toe wat los staande huisjes, vele ruines, vele lama´s en geiten en schapen. Meer stof in de auto dan er buiten, ramen open om de hitte draaglijk te maken, zodra we buiten de auto komen is het echter niet te warm, sterke zon, maar de grootte hoogte en de wind maken het fris.

In een klein bergplaatsje speel ik een partijtje voetbal met een locaal jongetje, terwijl een van mijn reisgenoten de allerkleinsten van het dorp entertaint op zijn gitaar.

Niet te beste cassettebandjes met halve nummers en de chauffeur wisselt de tapes graag, van cumbia naar reggaton, rock, lambada, etc.

De hoogtepunten van vandaag : Villa Fatima, Quebrada de Palala, Sillar, Abra Pampa, Cerillos, Polulos, Rio San Pablo, San Antonia de Lipez, Paso del Diablo, San Pablo de Lipez.

Er klopt niets van de formaliteiten, ik sta niet op de deelnemerslijst, maar alle politiestempels staan op de papieren dus ik laat het gaan.

De kont doet zeer van het bonken en de knieen van het opgevouwen zitten als we ´s avonds in het donker op onze overnachtingsplaats aankomen. Normale bedden (voelt als beton met scherpe stenen), solar-electriciteit. Het eten is perfect, aangevuld met wat door mij meegebrachte kaas en zippen aan een fles whiskey meegebracht door de zweden.

10/5 ´s nachts is het freezing. Vroege, koude start, we zien zonsopgang vanuit de auto, we blijven klimmen in de bergen. Een stop in een ghost town, vroeger werd hier in mijnen naar goud en zilver gezocht. We zitten op 4700 meter boven zeenivau en stijgen tot boven de 5000m, door bevroren bergbeekjes totdat we aankomen in de woestijn. De hele dag postcardviews, fantastisch. Gezwommen in een thermal bad, verschillende mineralenlaguna´s gezien en geysers.

Hoogtepunten : Pueblo Fantasma, El Torreon, Laguna Morejon, Quetena Chica, Quatena Grande, Laguna Hedionda, Kollpa Laguna, Salar de Chalviri, Aguas Termas, Laguna Blanca, Laguna Verde (5240m), Volcan Licancabur, Geisers Fumarolas, Laguna Colorado, Huallajara

Ons hostal zit tegen de 5000m. Koud, we zijn allemaal stoffig, maar wederom geen mogelijkheid om te douchen.

3 van mijn reisgenoten hadden hoofdpijn en andere tekenen van altitudesickness. Ik ben nog steeds erg kort ademig, een combinatie van hoogte, stof en verkoudheid.

11/5 Dag 3 van de 4x4 wheel drive. Lama´s, Flamingo´s, struisvogel, fata morgana´s en een autodeur die steeds uit het slot schiet.

Desierto Siloli, Arbol de Piedra, Vizcachas, Laguna Honda, Laguna Chiarkota, Laguna Hedionda, Laguna Cañapa, Mirador Volcan Ollague, Salar de Chiguana, San Juan

Wederom een zeer vermoeiende dag. Koud, elke nacht slaap ik in mijn ondergoed, de rest heeft kleren aan. Marjolina slaapt in de complete inhoud van haar backpack en heeft het nog steeds koud.

12/5 Dag 4 en de laatste dag van deze trip. Ik ben toe aan wat slaap want daar is afgelopen dagen niet veel van gekomen.

Puerto Chibica, Salar de Uyuni, Isla del Pescado, Ojos de Agua, Hotel de Sal, Montones de sal, Colchacani, Uyuni

De duitsers gaan terug naar Tupiza, de rest en ik blijven achter in Uyuni. Onze kokkin heeft een hostal geregeld, goedkoop, massaal, een kamer zonder raam en koud, de douches zouden agua caliente (warm water) moeten hebben maar zijn freezing.


Posoti

2007-05-13 to 2007-05-14

13/5 - 14/5 Potosi is the highest city in the world at 4100 meters above sealevel. Much colonial architecture, 37 churches. I do a very interesting mine tour. The mine is still operational, old fashion handwork. Work conditions are bad, miners live until the age of 40-45 years and then they die of longdeseases.

13/5 De zweden en engelsman gaan naar Sucre, ik naar Potosi. Tot aan Potosi hebben we dezelfde bus. Geweldige bergrit over grootte hoogte, ravijnen, stof, macho chauffeur, onverhard, erg mooi. Potosi ligt op ruim 4100m en is de hoogste stad ter wereld. Veel koloniale architectuur, smalle straatjes, balkonnetjes, 37 kerken, foodstalletjes, niets vlak.

Dubbel gevoel bij Bolivia, aan de ene kant zijn de mensen ontzettend behulpzaam en geduldig, aan de andere kant moet je continu op je spullen letten. Bolivia is rijk aan natuurlijke grondstoffen, maar de bevolking is arm en ongeschoold.

14/5 Mijntour. Smalle ingang, door de modder, over het railtraject de mijn in. Gekleed in miningoutfit compleet met helm en lamp. De helmlamp is nodig want binnen is geen licht. De mijn is nog operationeel, handwerk, zoeken naar tin, zink en zilver. Zeer indrukwekkend in wat voor omstandigheden gewerkt wordt.

We lopen als toeristen (6-tal en gids) tussen de miners door. We delen zakken met coca leaves en drank uit als presentjes die we op de miners markt in Potosi gekocht hebben.

Via ladders en wat klim en klauterwerk komen we op verschillende niveaus van de mijn. Mensen werken met houweel, schop, kruiwagen, treinkarretje, pneumatische boor, dynamiet.

Mijnwerkers worden niet ouder dan 40-45 jaar door de longziektes die ze oplopen. In de mijn zijn ook tempels, we bezoeken er een waar el diablo (duivel) wordt aanboden, maar ook mother earth een mix van indiaanse cultuur en katholiek geloof.

Buiten prepareert en brengt onze gids dynamiet tot ontploffing. Dit dynamiet hadden we ook gekocht op de markt, zonder problemen vrij verkrijgbaar. Op 100 meter afstand en nog voel je de klap en het trillen van de grond, ik bewoog mijn camera.


Sucre

2007-05-15

15/5 At the busstation of Sucre I meet my swedish and english friends, we go for lunch. After seeing the plaza and some colonial buildings I return to the busstation. I have a nightbus to Santa Cruz. No sleep because of the bad mountainroad.

15/5 Ik kom om 13.00 uur in Sucre aan, wat ik al dacht, dit stadje is vergelijkbaar met Potosi en koop dan ook gelijk een nachtbusticket naar Santa Cruz. Op het busstation kom ik mijn zweedse en engelse vrienden tegen, zij blijven nog een nacht in Sucre, we gaan lunchen.

Ik zie de plaza, wat koloniale gebouwen en na een telefoontje naar het thuisfront inzake mijn vaders verjaardag, ga ik terug naar het busstation. Die verjaardag zat al dagen in mijn hoofd, niet vergeten, niet vergeten, het is maar goed dat ik ´s morgens naar de datum op mijn horloge had gekeken anders had ik er een dag naast gezeten.

De bus naar Santa Cruz rijdt over een hele slechte weg door de bergen, door wat riviertjes, ik kan onmogelijk slapen door het gebonk. ¨Vele¨ vrachtauto´s en bussen op deze route.


Santa Cruz

2007-05-16 to 2007-05-17

16/5 - 17/5 Santa Cruz is the 2nd biggest town of Bolivia, it has the feeling of a provincial town. Doing my laundry which I hadn´t done since Cordoba. I was walking for days in the same outfit. Visit the plaza and an Irish pub. Not many tourists in Santa Cruz, but they are here in the pub. Visiting some more bars and relax a day. Homeless people eat the leftovers of my lunch. Another havy busride is waiting.

16/5 Om 6 am arriveer ik in Santa Cruz, een uurtje of 3 naar bed, laundry wegbrengen en de stad bezichtigen. Santa Cruz is de 2e stad van Bolivia met 2.000.000 inwoners, het voelt als een stad, een grotere uitvoering van de vorige steden, maar naar 2.000.000 voelt het niet, nee. De plaza, koloniale gebouwen, kerken, park met meertje, een gigantische markt en erg weinig toeristen.

Terug naar bed, ik val bijna om. 4 uurtjes later wordt ik wakker, 40 minuten lopen om mijn laundry op te halen en 40 minuten terug. Ik had sinds Cordoba mijn was niet meer gedaan en liep steeds dagen in dezelfde outfit.

Terug naar het centrum om wat te eten en drinken, Ik loop wat af op zo´n dag. De Ierse pub in, ik had dat sinds Santiago niet meer gedaan dus ik mocht weer van mezelf. Uiteraard zaten hier de in Santa Cruz aanwezige toeristen. Nog een plaatselijke karaoke disco in. Een oude man wordt met de taxi gebracht, wordt naar binnen geholpen, want hij kan nauwelijks lopen, zingt 2 nummertjes en wordt weer de taxi ingeholpen, en is weg. Ter afsluiting nog naar een ¨bar¨ vlak bij mijn hotel. Dronken gasten, zuipen kunnen ze wel.

In Potosi dronken de miners pure alcohol (96%). Ongeschooldheid en bijgeloof voorkwam dat ze de alcohol mixte, pure mineralen zijn beter voor het lichaam. Daar dronken ze letterlijk tot ze op de vloer vielen.

17/5 Heerlijk uitgeslapen, dit wordt een relaxed dagje en een zware nacht. Om 8 uur vanavond vertrekt mijn bus naar San Ignacio. Lunch, enorme vleessteek met rijstebrei en salade. Er zit weer koeiendarm tussen, ik probeer het nogmaals, maar moet rauwe ui in mijn mond erbij stoppen om het weg te krijgen.

Ik heb leftovers, aardappel, ui, koeiendarm, rijst. Een eerste zwerver die langs komt vraagt toestemming en pakt wat ui en aardappel. Een 2e zwerver pakt het slimmer aan en heeft een plastic zakje. Ik help hem om het voedsel in het zakje te krijgen.

Ik kom dichter bij het tropisch regenwoud, het is warm en vochtig. Ben weer begonnen met de malariapillen en heb de insectenrepellent bij de hand.


San Ignacio

2007-05-18

18/5 Hotel check in at 5 am. Half in the morning a cold shower and a big barbecue with salades, rice, spaghetti and chili con carne. San Ignacio is an old Jesuiten town, different feeling than in other places in Bolivia so far. Like in Asia back in the motorbikes and red sand.

18/5 Om 5 am check ik in in een hotel en ga een uurtje of 5 naar bed, gevolgd door een koude douche.

Ontbijt/vroege lunch in een restaurantje spaghetti, rijst, chili con carne, salade met tomaat en paprika, salade met rode kool en sla, onbeperkt vlees van de barbecue, de traditionele sauzen en dressing en bier. De lappen vlees worden door de kok aan tafel van de spiezen gesneden. Het eten in Bolivia is goed, beter dan in Argentinie en Chili waar je een lap vlees kreeg met als je geluk had een tomaatje of wat blaadjes sla. Kosten van dit wondermaal inclusief een liter bier = 30 bolivianos = US$ 3,75 = 2,90 euro.

De sfeer in San Ignacio is anders, vele motoren, rood zand, op de weg hier naar toe vele struiken en bomen en vlak. In de bus weer nauwelijks geslapen. San Ignacio is een oud Jesuitenstadje.

Grote tegenstellingen tussen de mensen in Bolivia : dikke duidelijk welvarende mensen, traditioneel gekleden (indianen), moderne studenten en scholieren, zwervers.


San Miguel

2007-05-19 to 2007-05-20

19/5 - 20/5 Reverse the rhythm. Early morning bus to San Miguel, a very small place.

Getting here is easier then getting away.

some observations:

- red plastic chairs in restaurants and bars

- no white tourists

- streetdogs

- foodsales woman and children around and in buses.

- as soon as children reach the pedals of a motor, the ride motorbike

- 1 dish restaurants

19/5 Omkering van ritme. 5 uur op, 6 uur am in bus naar San Miguel. Slechts een uurtje en het kost nog minder tijd om dit gehucht te zien. Een slapend stadje relaxed, het bevalt me wel.

´s Avonds kom ik op een scholenstrijd terecht. Een basketbalveld omringd met tribunes en publiek, teams


San Ignacio

2007-05-21 to 2007-05-22

21/5 - 22/5 The bus is broken. No bus to Santa Cruz. I really want to get out of San Miguel and standing/hanging in a overcrowded bus, I make the drive back to San Ignacio. Here I buy a ticket to San Javier. If this bus goes, I will get in between Santa Cruz and Trinidad, back on my route.

21/5 Om 18.00 uur in nachtbus naar Santa Cruz ...... DUS NIET. De bus is kapot en staat ergens vast. Ik krijg mijn geld terug, snel naar andere maatschappijen maar geen stoel meer beschikbaar. Na veel moeite kan ik mee in de bus tot aan San Ignacio. Ik wil geen dag langer blijven in San Miguel.

22/5 Ik bemachtig een kaartje voor San Javier. San Javier ligt tussen Santa Cruz en Trinidad waardoor ik niet terug hoef naar Santa Cruz en een andere route kan ¨zien¨. Niet echt zien, want het is weer een nachtbus.

enkele observaties:

- Ik ontbijt met koffie, tostie, pollo empanade voor us$ 0,60. Het blijft ongelooflijk.

- Mensen in het oosten zijn geduldig, geduldig .... te geduldig, ze praten veel maar geen actie.

- rode plastic stoeltjes in restaurants en bars

- geen blanke toeristen

- straathonden

- met bus meelopende en in bus komende voedselverkopers, bij elke stop.

- zodra kinderen bij de pedalen van een motor kunnen, rijden ze motor

- betalen met biljetten, geen wisselgeld. Verkopers lopen weg om ergens anders te wisselen

- 1 gerecht restaurants


Trinidad

2007-05-23 to 2007-05-25

23/5 - 25/5 Bolivia reminds me in many ways of Laos, the transport for example. Lots of wrong information, late buses, bad roads. It is fun, but I get very tired. Trinidad is not a spectaculair city and because I am alone and not many tourists around, I cannot do a jungle trip from here. I buy a ticket for Rurre. An adventorous drive to get there, by truck, getting stuck in the mud with the bus etc.

23/5 Gehaktbal, pindasaus, een klein beetje Nederland. In het midden van de gehaktbal zat een gekookt ei. Verder doet Bolivia in vele opzichten denken aan Laos. Het transport bijvoorbeeld. Ik had de bus naar San Javier genomen want volgens mijn informatie moest ik dan in de bus naar Trinidad kunnen stappen. Vanuit San Javier gaat echter geen bus naar Trinidad, daarvoor moest ik in San Ramon zijn. Er is daar geen ticket office. Je moet de bus tot stoppen dringen. In het midden van de nacht echter en de bus komt uit Santa Cruz, geen zeker van een plaatsje en ik heb slechte ervaringen met het stoppen van bussen. Ik ga terug naar Santa Cruz, koop een ticket en stap in de bus naar Trinidad, 2 x 4 uur extra in de bus, maar ik ben zeker van mijn reis.

24/5 Geen blanke toeristen, geen excursiemogelijkheden in de jungle, ik heb het stadje snel gezien en koop een ticket naar ¨Rurre¨.

25/5 8.15 uur op busstation., ik moest er om 9 uur zijn, ik heb ontbijt. Wachten op de bus, ……….., wachten, Laos schiet een paar keer door mijn hoofd, ……. Uiteindelijk duidelijkheid, de bus is opgehouden, nieuwe verzameltijd 12.30 uur. Lunch op het busstation, geen bus ……….. Om 14.00 uur worden we met alle baggage in een vrachtwagen geladen. Na een overtocht met de pont komen we op een pad, moddergeulen, de vrachtwagen slipt, glijdt en puft. De vrachtwagen heeft het er moeilijk mee, weer een pont, zelfde verhaal …. Er ontbreekt een brug, passagiers gaan lopend op een pont, de baggage op een andere pont, aan de andere kant wacht de bus. Bagage ingeladen, het is 18.00 uur we kunnen eindelijk.

Na 2 kilometer komt de bus tot stilstand, moddergeulen, de bus kan niet verder. De chauffeur wil met een pont, geen pont beschikbaar. Na 1 ½ uur is ere en tractor met sleepkabel, de chauffeur gaat het proberen. Passagiers lopend door de modder, ik kom vast te zitten en heb hulp nodig om mijn voet lost te trekken. De bus doe teen uur over 400 a 500 meter. We kunnen weer, voor 2 km, de bus rijdt zich vast. Hulp van wat passagiers, slechts een kwartiertje op onthoud en we kunnen verder. Het is donker, kleine mugjes en het wordt koud. Ik had gerekend op een dagbus en heb mijn vest in mijn backpack onder in de bus. Ik kom regelmatig los van mijn stoel van de klappen die de bus maakt. Slapen is praktisch onmogelijk, geen idee hoe de Bolivianen dat doen.


Rurrenabaque

2007-05-26 to 2007-05-29

26/5 - 29/5 A 3 day tour in the Pampa´s. Perfect nature, lots of animals, more than 1100 species of birds, alligators, kooiman, monkeys, dolphins, cobra´s, anaconda´s, pyranha´s and musquitos. Swimming, fishing, walking, with a motorised canoe. Perfect trip, Good weather except for the last day. But the rain makes the trip back to Rurre adventerous. Slipping, sliding of the road, getting stuck in the mud, pushing, pulling, digging, it´s fun ...............

26/5 ´s Morgens om 9.00 uur arriveer ik in Rurre, sightseeing in dit pampa´s en jungle toeristenstadje, kleine siesta en inkopen doen voor een 3 daagse pampa´s trip. Een nieuwe dagrugzak, degene die ik in Argentinie heb gekocht is al kapot. Ondanks de toeristen een laid back stadje, junglebar Moskkito, karaokedisco Banana´s, het wordt veel te laat met teveel wodka.

27/5 3 Zware, warme, stoffige uurtjes in de jeep naar Santa Rosa, in de gemotoriseerde kano met frisse lucht knap ik op. Honderden muggebeetjes op beide voeten opgelopen in de morder vanuit Trinidad bezorgen me een ondraaglijke jeuk. Vele vogels, aapjes, en andere dieren op onze boottocht over de Yacuma rivier naar onze lodge. Naast mij, 3 fransen, 2 belgen, 1 boliviaanse, 1 israelische en onze gids. In de lodge verblijven 2 andere bolivianen die voor ons koken. Een loszwemmende huisalligator en wat hangmatten maken de lodge grappig, maar nog steeds erg basic. Sunset, alligators spotten, kooimannen, leuke avond.

28/5 Moeras lopen op zoek naar cobra´s en anaconda´s. We hebben geluk, een anaconda gezien en de goede route gekozen we zijn niet al te nat. Ik heb foto´s gezien van mensen die tot aan hun middel in het water hebben gelopen. Goede tip van de gids gekregen, lemon op de muggebeten smeren, na een paar uur trekt de jeuk op mijn voeten grotendeels weg. Door de dagen heen ondertussen al weer flink wat mosquitobites opgelopen. Dolphins, zwemmen met dolphins, vele vogels (meer dan 1100 verschillende soorten zijn geteld in dit natuurgebied), verschillende soorten apen, nog een poging voor sunset, gisteren was bewolkt, kampvuur, schildpadden, interessante meerdaagse trip in de Pampa´s. Ook wel grappig hoe snel je gewend raakt aan mooie dingen, liggend in een hangmat ¨daar gaat weer een dolfijn¨, nauwelijks opkijkend uit een boek ¨oh ja¨.

29/5 Pyranha vissen, ik was de eerste die beet had en op onze gids na ook de enige. Voor lunch de visjes gebakken, niet smaakvol. Na 2 dagen droog weer in de Pampa´s had het vannacht onophoudelijk geregend en tijdens het vissen begon het opnieuw te gieten. Terug in de boot vol in de regen, en terug in de jeep naar Rurrenabaque. Avontuurlijk, een jeep achter ons reed van de weg, wij lichen. 2 Minuten later staan we zelf vast in een greppel. Ik heb op deze weg genoeg oefening gehad met graven, duwen, trekken en slepen om aan de Camel Trophy meet te kunnen doen. Droog duurde de rit 3 uur, nat 6 uur, viel nog mee. ´s Avonds wezen stappen, ik heb gepooled met een aantal gidsen, daarna nog naar een nachtclub.


Coroico

2007-05-30 to 2007-05-31

30/5 - 31/5 The bus towards La Paz gets stuck in the mud. The bus almost drops on his side, Bolivian ren towards the door or jump out of the windows. As a real tourist I open my window and look how stuck we are and if there is a chance of dropping. I climb out of the window as well and help pushing. The bus slips his way down the mountain roads. I get of ad Yolosa after beeing crushed for 15 hours by a fat lady who did try to sleep on top of me. Yolosa is nothing more than a junction. It is night, No transport until the morning, no hostal. Next to some Bolivians I find a cold space under a roof and try to get some sleep. The day of trouble didn´t and here finding a hostal, getting money changed, no hot shower, freezing cold shower. I am dead tired.

30/5 Gelukkig niet al te veel last van de slechts 2 uurtjes slap. Vandaag een lange busrit richting La Paz. Ik rijd weer de bergen in. De bus rijdt de modder in en zit vast. De bus kantelde zover dat de lokalen opsprongen het gangpad in en richting de deur renden, anderen lokalen sprongen door de ramen naar buiten. Als een echte toerist deed ik mijn raam open om te kijken hoever in de modder en hoe scheef. Met geen andere optie ben ik uiteindelijk ook door het raam naar buiten geklommen. Helpen duwen en trekken om de bus lost e krijegn. Er zit een te dikke dame naast me die me steeds klem duwt, na vele uren gaat dat irriteren zeker als ze dan nog in slaap valt en haar hoofd blijft proberen op mijn schouder te leggen.

31/5 Na 15 uur in de bus stap ik om 02.30 uur am in Yolosa uit. Dit is echter niet meer dan een transportkruispunt. Vervoer naar Coroico vertrekt om 8 uur, geen hostal. Onder een golfplaten afdakje naast wat Bolivianen probeer ik op de koude grond wat te slapen. Om 7.15 uur komt ere en pick up voorbij, alle Bolivianen en ik springen in de bak van deze shared taxi.

Hostals doen niet open of zeggen pas na de middag een kamer beschikbaar te hebben. Na 45 minuten zoeken vind ik er 1 waar ik een uurtje later terecht kan. Totaal uitgeput val ik om 9 uur op mijn bed.

Geld wisselen, hotel Esmaralda doet travelers cheques, dus niet, bank prodem, dus niet, hotel ……., dus niet, Voorschot op creditcard, hotel ……, niet dus, bank Prodem, system ligt plat, 2e poging, niet lukken dus, Ik heb nog wat dollars voor nood, goed moment om te gebruiken anders zit ik vast in dit gehucht, verfstipje op biljet accepteren we niet, Ik had gelukkig nog meer biljetten dus heb kunnen wisselen.

Douche, wel lekker na de modder, busrit, op de koude grond slapen, freezing koud water, niet douchen dus.

Ik ben zo toe aan een geode nachtrust, warme douche, scheerbeurt, en een dag zonder jeuk. Morgen trek ik verder naar La Paz, hopelijk heb ik daar geluk.


La Paz

2007-06-01 to 2007-06-03

1/6 - 3/6 La Paz, back up the altiplano to 3660 meter. El gran Poder, the big yearfest, 53 dancinggroups are dancing through the centre. It is a big party, cold bears, hot sun, and fun with the locals. After the parade I go dancing with new bolivian friends. Because of that I miss my 50 us$ bus to Lima in the morning but who cares ?

1/6 7 maanden onderweg, 139 keer mijn bagage opgepakt om een slaapplek te vinden. Vandaag een gemakkelijke busrit naar La Paz, de hoofdstad de facto. Ik ga weer de altiplano op, La Paz ligt op 3660 meter. Ik merk dat ik weer kortademiger wordt.

s´Avonds eet ik wat in Sol y Luna. Het restaurantje blijkt door Nederlanders gerund te worden, er staan bitterballen en hutspot op de kaart.

2/6 El Gran Poder, het jaarfeest in La Paz. Ik had er onderweg al van gehoord en moest vandaag in La Paz zijn. Een parcours van een paar kilometer door het centrum vol met tribunes en plastic stoeltjes. De zitplekken worden privaat geexploiteerd, elke +/- 50 stoeltjes zijn van iemand anders. De hele dag door eten en drinken wat langs komt en via via de tribunes op komt of wordt gegooid. Het geld gaat de andere kant op. De koude biertjes worden volgens lokaal gebruik gedeeld.

53 dansgroepen met drumband, fanfare in prachtige kostuums of traditioneel gekleed. Een feest van ´s morgens 8 uur tot diep in de nacht. Het plezier straalde van de duizenden dansers en het publiek af.

Aan het begin van de avond breekt er een poot onder mijn tribune vandaan, de tribune dreigt in te storten. Een panieksituatie mensen vluchten de tribune af. Ik niet, ik heb mijn biertje en vermaak me prima. De tribune is echter niet te repareren en een stuk ingezakt, ik zoek toch een plekje lager op.

Ik ontmoet vele mensen, veel Bolivianen enkele toeristen. Met een aantal bolivianen ga ik stappen.

3/6 Om 8 uur am op de 50 us$ bus naar Lima. Ik word alleen pas om 10 uur wakker, duur foutje. Zo ontzettend leuk gefeest en gedanst, ik kan me er niet druk om maken. Gisteren vroeg ik me af hoe al die dansers dat uren konden volhouden, maar vannacht heb ik ook uren lang al mijn routines uit de kast gehaald.


Guayaquil

2007-06-04 to 2007-06-07

4/6 - 7/6 Busconnections from La Paz to Guayaquil. 27 hours, 17, 6, all of them with stomachproblems. Guayaquil is a big, hot, humit city. I visit Malecon2000, (waterfront promenade), Las Penas, some parcs and churches, museo principal and the city cemetery. the cemetery is impressive, goth styl, hunderds of tumbes, monuments and mausoleums.

4/6 Nu de bus naar Lima, ik wil zo snel mogelijk in Ecuador of Colombia geraken. Misschien dat ik op de weg terug naar Santiago, Chili tijd heb om Noord Peru te bezoeken. Ik moet 4 augustus terug zijn in Santiago, via Los Angeles vlieg ik dan op Amsterdam vanwaar ik met de internationale trein naar Brussel ga om door te vliegen naar Budapest, Hongarije. In Budapest ga ik het Sziget festival bezoeken. Op 6 augustus kom ik door Nederland heen.

27 uur van La Paz naar Lima, mijn darmen spelen op wat het een zware busrit maakt.

5/6 ´s Ochtends 11.30 uur in Lima, ik vind een redelijk aansluitende bus, ´s middags 15.00 uur naar Tumbes. Tumbes ligt een half uurtje van de grens met Ecuador.

17 uur in de bus, nog steeds darmproblemen.

6/6 Ik arriveer om 10.30 uur in Tumbes en kan om 12.00 uur door met de bus naar Guayaquil, Ecuador. Slechts 6 uurtjes in de bus. Bij een drugscontrole in Ecuador huppel ik uit de bus de commandopost in op zoek naar een toilet. Die busritten zijn niet gezond.

Met een australisch stelletje zoek ik een hotel en ga wat eten.

7/6 Mijn eerste indruk van Ecuador , Mijn God Wat Een Mooie Vrouwen. Ik hoop dat dat niet alleen in deze stad zo is.

Het is hot en humit, de korte broek zal ik komende periode weer vaak dragen.

Flinkje wandeling langs Malecon 2000 (waterfront promenade), Las Penas, wat kerken en parken. Ik bezoek het museo municipal (gratis) en het zeer indrukwekkende cemetery (Goth styl met honderden tomben, monumenten en mausoleums).


Montañita

2007-06-08 to 2007-06-09

8/6 - 9/6 Montanita, the surfspot of Ecuador, not special, surf dudes, rastafaries, many parties and booze. I enjoy myself the first day, the second day is a rerun. I am not impressed. I meet many people, also the couple of australie I also met in Guayaguil.

8/6 Paar bussen naar Montanita. Het kustplaatsje van Ecuador, toeristisch. Geen massa toerisme dat ben ik in Zuid Amerika nog niet tegen gekomen. Montanita, surf dudes, rastafari, ontblote bovenlijven, baseball shirts, tatoes, tatoes, tatoes, party, Bob marley, latino guys cruising for white girls, white girls waiting to be hit by a latino guy, la rumba, drank, la bumba, dancing, fiesta, hangmatten, een straatje met restaurants en hostals, kleine disco´tjes, maar 1 zeer populaire openlucht disco met een band waar zowel localen als toeristenkomen. Ik ontmoet vele mensen waaronder een aardige Uruguayse dame.

9/6 Nauwelijks geslapen, relax dagje, kroeg, 2 dames uit manta, restaurantje, zelfde disco. Exacte herhaling van gisteren, de band speelt bijna dezelfde playlist. het australische stelletje tegengekomen. Snel weg hier, ben niet echt onder de indruk van het strand van Ecuador.


Manta

2007-06-10

10/6 2 busses to Manta, continously along the coast, after Puerto lopez the coast is very interesting for an hour. After that many hours nothing special, just beach. Manta is a big city, nothing to do except the beach.

At night I want to go to the internet, 3 blocks from the hostal. I get the advice with a handsegustion from right to left along the throat not to go that way.


Quito

2007-06-11 to 2007-06-14

11/6 - 14/6 Quito. The old city centre is nice. Bizar, interesting, weird visit to a prison, I talk to addicted drugtrafficers and they show me around. Human Rights are not bet inside, the only thing was that in a jail of 2 persons, 3 to 6 people sleep. The prison is controlled by corruption, if you pay the guards everything is possible.

11/6 Genoeg kust gezien, Quito is de volgende stop. In de bus ontmoet ik de professionele fotograaf Rosa en hoor een spaanse versie van suzanne van vof de kunst. Ik kom in een party hostal terecht (Centro del Mundo), free rum en coke vanavond, ik houd het bij mijn biertjes.

12/6 Niets van Quito gezien, de hele dag boodschappen gedaan, voornamelijk bezig geweest met de $45 reparatie van mijn fotocamera. Afgelopen weken zijn de problemen teruggekomen. Veel wodka en volop stappen.

13/6 Het australische stelletje tegengekomen.

Bezoekersdag in de gevangenis. Samen met een belgisch stelletje ga ik ernaar toe. Grondige controles, word meerdere malen gefouilleerd, 3 stempels en nr 163 op mijn arm, paspoort ingeleverd en via meerdere hekken met bewaking naar binnen. De hekken worden 1 voor 1 geopend. We worden opgewacht door een ecuadoriaan die staat te schreeuwen ¨Peter, Peter, Peter¨. Wij gaan de engelsman Peter bezoeken, deze ecuadoriaa brengt ons naar zijn cel.

Opvallend weinig bewakers binnen, alle cellen en binnenplaatsen zijn open, we lopen vrij rond in de gevangenis. Wij betalen de ecuadoriaan met een pakje sigaretten. Van Peter begrijpen we dat hij deze man ook betaald om zijn bezoek van toeristen veilig bij zijn cel te krijgen. Regelmatig werden bezoekers opgewacht door anderen, beroofd, en weer naar buiten geleid.

Bij Peter zitten al andere bezoekers, hij regelt een surinaamse nederlander uit Rotterdam (Sonny, 28 jaar) en er komt een man uit Burundi bij (Ami, 24 jaar). Ami is getrouwd met een Nederlandse, heeft kinderen, maar geen contact meer. We krijgen een rondleiding van hun. Peter, Sonny en Ami zitten alledrie vast voor drukssmokkel. Peter 12 jaar, Sonny 8 jaar, Ami zit al 1,5 jaar maar wacht nog op de uitspraak.

De mensenrechten zijn vrij goed, maar toch is het bizar binnen. In een cel geschikt voor 2 personen slapen er 3 tot 6. Een hoop cellen hebben een eigenaar, die betaald een finke hoeveelheid dollars aan de bewaking en bepaald wat in zijn cel gebeurd en maakt als eerste gebruik van toilet, douche en keuken. Alles is binnen verkrijgbaar zolang je maar betaald aan de bewakers. Mobieltje is niet toegestaan, maar voor $10 dollar per maand pakt de bewaking hem niet af. Als je binnen ¨gepakt¨ wordt voor drugs ga je naar de isoleercel. Als je gepakt wordt mogen ze je niet want de bewakers smokkelen het zelf naar binnen. De isoleercel zit vol met andere gevangen en daar wordt nog meer gerookt en gebruikt dan in de normale cellen.

Peter vertelde ons dat hij gisteravond heel de avond aan de coke had gezeten en dat zijn neus kapot was van binnen. Verschillende medegevangen proberen hem te verleiden tot ook binnen te gaan dealen. Hij probeert zich echter afzijdig te houden hij is wel eens bedreigt.

Een normale cel is klein, maar heeft toilet, douche, keuken (allemaal mini), tv, dvd en ziet er schoon uit. Er zijn verschillende palvijoenen (vleugels) waar verschillende groepen (gangs) gevormd worden. Om met rust gelaten te worden moet je wel tot zo´n groep behoren (westerlingen, colombianen, etc.).

Er lopen echte weirdo´s en psychoten rond, de drugsverslaving is hoog binnen. Eigenlijknauwelijks lastig gevallen op wat verkopers en bedelaars na. Een eigen maatschappij binnen de gevangenis waar alles ook draait om geld. Het laaste jaar zijn er in de vleugels die ik heb bezocht geen doden meer gevallen, daarvoor gemiddeld 40 per jaar. Iemand die nu iets uitvreet wordt overgeplaatst naar palvijoen F. Daar is niemand zeker van zijn leben, wapens en messen vrij verkrijgbaar. Niemand wil daar terecht komen en als gevangen na maanden terugkomen uit F zijn ze erg rustig.

Redelijk wat vrijheden binnen,cellen en binnenplaatsen zijn open van 9 uur ´s morgens tot 5 uur ´s middags san moet iedereen terug naar zijn eigen vleugel, de cellen blijven open tot 9 uur ´s avonds. Sporten, fitnessen,pool, kaarten, werken in een meubelfabriek (voor $1 per dag), alles is mogelijk. 3x per week komen de hoeren langs, 1x per maand mag je met je eigen vrouw slapen, en ik heb het verhaal gehoord van iemand die zoveel betaalde aan de bewakers dat ze hem hebben meegenomen naar een disco.

Nederlandse gevangen krijgen 30euro per maand van de nederlandse staat.

De weinige bewaking binnen was echt opvallend, bizarre ervaring en veilig weer buiten gekomen.

14/6 Naar het oude centrum van Quito, grote stad dus zoals meestal hopeloos verdwaald. Trolley gepakt, maar niet de richting staat op de bus, maar waar de bus vandaan komt, dus nog verder de verkeerde kant op. Als ik in het oude centrum aankom begint het te regenen.


Ipuales

2007-06-15

15/6 Bus, taxi, cllectivo to Ipuales (Colombia). A few km outside of the city lies the sancuario Las Lajas, a beautiful church in Roman Gothic styl across a canyon.


Pupuyan

2007-06-16

16/6 Pupuyan is a nice small colonial town. In the eighties it was destroyed by an earthquake but the town is completely restored. In the bus I meet two childeren without mother who was denied entrance in England to live with there father. They just returned from England and have to wait 6 months for an answer on there visa aplyal.

16/6 In de bus naar Pupuyan ontmoet ik 2 kinderen die net terugkomen uit Engeland. Hun vader woont daar en tot 5 jaar geleden hun ook. Hun moeder besloot toen terug te gaan naar Colombia en nam 2 van de 3 kinderen mee. In Colombia is de moeder verdwenen. De kinderen wonen nu bij hun oma, die is echter te ziek om voor de kinderen te zorgen. Ze wilden bij hun vader in Engeland gaan wonen, maar kregen geen visa. De vader heeft nu opnieuw een aanvraag ingediend. De kinderen moeten 6 maanden wachten op een antwoord.

Pupuyan is een leuk stadje. In de jaren tachtig is ´t volledig vernield door een aardbeving, maar het is volledig gerestaureerd.


Cali

2007-06-17

17/6 Cali is nothing special except from some salsa dicotheques. This night Atletico Nationale wins a cup. A big soccerparty on the street follows.


Medellin

2007-06-18 to 2007-06-23

18/6 - 23/6 A lot of military checkpoints and safetyzones on the rod in Colombia. The nature is beautiful on the way to Medellin. I like Medellin, specially the hostal. A lot of partying. I notice and experience that many travellers smoke the green and how easy the green and white available is. Fiesta de la Musica brings some variation, a music fest in town.

18/6 Prachtige busrit door de bergen. Vele, vele militairen en politie, veiligheidszones en controleposten.

Medellin is een stad van 2,2 miljoen inwoners.

19/6 Sightseeing samen met een Israelier. Dankzij hem wordt mijn mening over israelise travellers enigzins genuanceerd. Waarschijnlijk totdat ik weer irritante (groepen) tegen kom. Later sluit een Texaan uit Austin zich bij ons aan. We eindigen op een leuk pleintje met bier en joints.

20/6 Green en white, alles is illegaal maar eenvoudig verkrijgbaar. Opvallend hoeveel travellers roken. Overigens is overal ter wereld de green eenvoudig verkrijgbaar. Internationale barbecue met een argentijn, australier, amerikaan, engels-iers stelletje en ik. Heavy night, de wodka en het bier vloeien rijkelijk.

21/6 Muziekfestival in Medellin (fiesta de la musica). Gratis, gezellig, afwisselend. Ik zie rock, hardrock, reggaeton, reggae. Ik word gewaarschuwd voor een bepaalde dame waar een hostal genoot mee omgaat.

22/6 I like Medellin, speciaal het hostal (Palm Tree). Ik blijf overdag voornamelijk binnen, kom niet verder dan de supermarkt. Het wordt ´s middags weer gezellig, veel biertjes, veel verhalen over gestolen items, totdat mijn drinkmaten (iers-engels stelletje, iers stelletje, amerikaans stelletje, italiaanse) besluiten dat het tijd is om marihuana sigaretten te gaan zoeken. Wij naar buiten op enkele plaatsen vragend waar we dope kunnen scoren. Een dame die we van een terras plukken weet wel een adresje. Een ier en de italiaanse gaan met haar op stap, de rest drinkt wat op het terras. De verhalen bij terugkomst zijn spannend. Er is wat coke gekocht en de dame wil wel een snuifje. Wij naar een park waar mijn drinkmaten ieder de dikke, pure (zonder tabak) joint roken. Het spul slaat meteen in, flauwe grappen, lach en eetkicks. We spelen verstoppertje in het park. Geen reisgids die dat zal aanraden. Terug naar het hostal voor meer drank.

23/6 Na weer wat rondgehangen te hebben besluit ik door te reizen naar Cartagena, anders hang ik vanavond weer rond de bar of in een club. Het ierse stelletje reist met me mee.


Cartagena

2007-06-24

24/6 It is hot and humit in Cartagena. I arrive early in the morning after a busrit through beautiful nature. Colombia is amazing green. El centro historico is one of the nicest colonial neighbourhoods I have seen. To bad I have seen already to many historical buildings. More present danger than in other countries ?? I don´t think so, but my hostal is in a bad, cheap area.

24/6 Vroeg in de morgen arriveren we in Cartagena. Dit was weer een mooie rit, Colombia is groen. Het is bloed en bloed heet en de luchtvochtigheid ligt erg hoog. Kort naar bed om daarna el centro historico te bezichtigen. Dit is werkelijk een prachtige koloniale stad, het is jammer dat ik er al zoveel gezien heb. Om het hele centrum staat een muur en een groot spaans fort overziet de stad.

Ik loop alleen over de brug richting fort en krijg daar van een colombiaans gezinnetje de waarschuwing niet alleen te lopen. Op zich niet vreemd voor Zuid-Amerika, maar wel opvallend bij daglicht.

Terug in het centrum probeert een dame me letterlijk met open armen te ontvangen. Ik duw haar weg, ze is duidelijk onder invloed. Ik merk echter dat ze me volgt om te zien waar ik verblijf.

´s Avonds als ik naar buiten loop om te gaan eten loop ik tussen de kreupelen, zwervers, verslaafden etc. Mijn hostal staat niet in de beste, maar wel in de goedkoopste buurt van Cartagena.

Het blijft schokkend misvormde, rondkruipende, bedelende mensen te zien. Gelukkig heb ik geen schuldgevoel als ik geen geld geef, wat ik dan ook niet doe,


Taganga

2007-06-25

25/6 Along the Caribean Coast to Santa Marta, on the back of a motorcycle to Taganga. Taganga is a fishing village, however I think tourisme is more important nowadays. The Caribean is not really impressive, in this village also no impressive beaches. The vibe is cool. I can imagine that in the enormous heat, this is the perfect place to chill.


San Gil

2007-06-26 to 2007-06-27

26/6 - 27/6 On the way to San Gil my walkingshoes get stolen. The next day I go to the police. It takes me 5 hours before a form is ready. They don´t understand me, don´t speak english and procedures take a long time. During a walk in and round San Gil a man chages me with a peace of wood. I can escape.

26/6 Terug landinwaarts naar San Gil. Ik krijg te maken met diefstal, mijn wandelschoenen worden gestolen van onder uit de bus.

27/6 Een lange wandeling in en rond San Gil. Ik beklim een slecht onderhouden trap naar een kapelletje. Halverwege draai ik echter om en loop in een stevige pas naar beneden, voornaamste reden is dat ik wordt achter nagezeten door een man met een stuk hout.

De rest van de dag breng ik door op het politiebureau en bij justitie om aangifte te doen voor mijn gestolen schoenen. Aangifte doen valt tegen in het spaans. Ze begrijpen me niet en ze spreken geen woord engels. Van de informatiebalie naar de chef, terug naar de informatiebalie, het secretariaat. Erg omslachtig, overal hetzelfde verhaal doen en overal komen ze er niet uit. Gelukkig was ik zo bijdehand om mijn woordenboek mee te nemen. Iedereen is echter zeer behulpzaam, oprecht ontdaan over de diefstal. Ook kreeg ik menige lachers op mijn hand omdat ze alleen mijn schoenen hadden gestolen en geen geld of paspoort. Na 5 uur heb ik een verhaaltje van 10 regels op papier. Opvallend detail is dat er alleen maar vrouwen op deze afdeling werken. Ze vragen om een telefoonnummer voor de aangifte, dat heb ik niet. Ik zeg wel bereikbaar te zijn via e-mail. Mijn e-mail is niet nodig voor de aangifte, maar de dames willen het wel graag hebben.

De plaatselijke specialiteit, gefrituurde mier, kan ik uiteraard niet laten schieten. Ik probeer deze lekkernij.


Bogota

2007-06-28 to 2007-07-03

28/6 - 3/7 Bogota`s is Colombia`s capital at 2800 meter above sealevel. The tempature is nice, chilly at night. Besides a lot of partying and an accidental visit to the gay parade, do I go to some musea : national museum, museum del Oro, police museum.

The Copa America is in Venuzuela, every night soccer on tv.

28/6 Vanuit de hitte weer verder de bergen in naar Bogota. Bogota ligt op 2800 meter, een flink stuk koeler, nog steeds zeer aangenaam. Ik vergeet mijn spullen uit de kluis in het hostal, ik kom er achter voordat ik in de bus stap, alleen extra taxikosten. Ik kom precies op tijd terug voor de bus. Althans volgens het schema, het duurt nog 75 minuten voordat de bus komt opdagen.

29/6 Overal in Zuid Amerika verkopen mensen belminuten op straat. De koffie in Colombia is zo fantastisch. In geen maanden lekkere koffie ontdekt, nauwelijks koffie grdronken. Ik kom terecht in een hardrockcafe. Het is 8 maanden geleden dat ik "normale" muziek heb gehoord in een cafe, Led Zeppelin, Sepultura, Nirvana, The Who, Red Hot Chilli Peppers, Queen etc. In het cafe ontmoet ik Diana, 26jr., bankmedewerkster, ze houdt van hardrock, metal, bier en wodka. Een dame naar mijn hart, dronken zet ik haar dronken in een taxi.

30/6 Wat rondgelopen door Bogota om mijn kater kwijt te raken. Ik kom een gozer tegen die ik voor het laatst in de Pampa`s in Bolivia heb gezien. We maakten toen de afspraak "ik zie je in Peru". Een uurtje later ontmoet ik een duitser die ik vaker heb gezien onder andere in een hostal in Cordoba, Argentinie. Beide gasten blijken in hetzelfde hostal te zitten als ik. Een gezellige avond in het hostal.

1/7 Carrera 7 is afgesloten voor auto`s. Vele fietsers, wandelaars en informatie over gezondheid. Ik bezoek een vlooienmarkt, het nationale museum en kom terecht in een gay-parade. Na wederom een gezellige avond in het hostal ga ik heftig stappen.

2/7 Tijdens het stappen heb ik een conversatie van ruim 3 uur met een doofstomme Colombiaanse. Ik ben buitengewoon trots op mezelf dat we elkaar begrijpen. Ook word ik de prooi van een overvriendelijke Amerikaan die me zijn telefoonnummer geeft. Ik heb hier zo mijn twijfels bij.......

Sleeping during the day. Ik kom 2 uurtjes uit mijn bed om met de teleferico en de funicular te gaan.

Aan het eind van de middag de kroeg in om voetbal te kijken. Copa Americana : Colombia - Argentinie 2 -4.

3/7 Bezoeken aan het Museo del Oro en het Police museum, respectievelijk een grote goudcollectie en een collectie over Pablo Escobar, the guerilla`s en wapens.

`s Avonds wordt ik overvallen door maagkrampen, hoe zou dat komen ?...


Panama City

2007-07-04

4/7 Hot, hot, hot in Panama City. Uploading photos on this site I discover that the scanners of the Panama Airport has deleted my pictures. Luckely I only loose the pictures of Bogota, others pictures are allready on the site and on cd.

4/7 Het is ontzettend heet in Panama City. Bij het uploaden van mijn foto`s op deze site kom ik erachter dat al mijn foto`s zijn gewist. Waarschijnlijk door de scanners op het vliegveld van Panama. Gelukkig had ik tot en met San Gil al op de site en op cd staan. Ik ben alleen mijn foto`s van Bogota kwijt.


David

2007-07-05 to 2007-07-08

5/7 - 8/7 Green ride in the hills. David is even hotter than Panama City. I go to a turtle hadging party. The release of turtles in order to save them. I shave my head. I am staying in the purple house hostal. Everything is purple, it hurt my eyes.

5/7 Groene heuvelachtige rit naar David. 2,5 Liter water gedronken zonder naar het toilet te gaan. Voor het eerst een drugscontrole in de bus met honden. In David is het nog heter. Ik check in in het purple hostal. Wat de naam doet vermoeden, het paars doet zeer aan mijn ogen. Ik blijf anti bush amerikanen ontmoeten, zal er nog veel tegenkomen. Midden Amerika is voor Amerikanen als Spanje voor de Europeanen.

6/7 Wat rondgelopen door David.

7/7 Schildpadden vrijgelaten. Vanuit David via via naar het strand. Ze noemen het het lokale strand, maar het kost meer dan een uur om er te komen. Natuurbescherming en het peace corps hebben hier een project om schildpadden te redden. Om te zorgen dat zoveel mogelijk eieren uitkomen en dat de schildpadden in het water komen, worden de eieren uit de nesten gehaald en beschermd uitgebroed. Als de eieren zijn uitgekomen wordt er een hadging feest georganiseerd om funding binnen te halen en goodwill te kweken. De beesten worden onder grote belangstelling vrijgelaten, honderden tegelijk die over het strand richting de golven lopen.

8/7 Mijn hoofd geschoren.


Volcan

2007-07-09 to 2007-07-10

9/7 - 10/7 Volcan. It is raining season. Luckely I can go out at the end of the afternoon. The second day I walk an intensive but very beautiful trail. The Sendero Los Quetzales trail starts at 2500m. First I climb there from Cerro Punta (1970m). Than a decend to Boquete at 1060m). Back by bus to Volcan takes 3,5 hours.

9/7 Volcan. Het is regenseizoen. Zodra ik aankom begint het te plensen van de regen. Aan het eind van de middag kan ik toch nog naar buiten.

10/7 Vanuit Cerro Punta (1970m) geklommen naar 2500m. Vanaf hier de Sendero Los Quetzales trail gelopen naar Boquete (1060m). Intensieve maar prachtige wandeltocht. Terug 3,5 uur in 2 bussen.


Costa Rica

2007-07-11

11/7 - 12/7 Going in 2 days from Panama to Nicaragua. At the border with Panama I climb twice a 500 meter hill for nothing. Immigration and transport are at the top but for both I look at the bottom. Costa Rica is expensive and tourist unfriendly. Scams are not for a couple of dollars but for tens of dollars. At the border I have to do a lot of trouble and call security to get the right amount of money exchanging colones for cordobas. They tried to scam me for us$ 50.

11/7 Grensovergang Panama - Costa Rica. De bus zet me 70 meter onder de top van een heuvel af. Ik loop naar beneden waar ik te horen krijg dat immagration boven op de heuvel is. 500 meter terug naar boven om mijn exit stempel te halen. Lopend Costa Rica in voor mijn entry stempel. Ik vraag waar de bus vandaan vertrekt. Ik begrijp dat de bussen van beneden vertrekken. Beneden krijg ik echter te horen dat ze van boven vertrekken. Ik weer 500 meter omhoog met 20kg bagage op mijn rug. Vanmorgen een schoon t-shirt aangetrokken, zonde in deze hitte. Uiteindelijk blijkt de bus bij een restaurantje net onder de top vandaan te vertrekken. Ik neem de bus niet want ik krijg een lift aangeboden naar San Vito, daar in de bus naar San Jose. Het mooie groene heuvelachtige landschap van Panama loopt door in Costa Rica.

12/7 Nog steeds door groen en bergen naar de grensovergang met Nicaragua. Ik mis de bus op een haar na en pak een taxi naar de volgende stop. Ik maak de fout de taxi chauffeur te vertrouwen. Hij zegt een meter te hebben, maar hij liegt, vervolgens een heel verhaal over prijzen die omhoog gaan na de stadsgrens, het kost me us$ 80,-.

Bij de grens wil ik geld wisselen. Ik vraag om de wisselkoers in dollars en colones. Ik wissel uiteindelijk colones voor cordoba`s, maar krijg de wisselkoers van dollars wat minder dan de helft is. Ik heb direct door dat er iets niet klopt. Zoals altijd na een lange busrit werken mijn hersens echter niet op volle snelheid. Ik probeer beide gasten, 1 met calculator en 1 met het geld, tegen te houden. Degene met het geld ontsnapt echter. De ander volg ik en ik maak hem duidelijk dat ik nog zo`n 900 cordoba`s (us$ 50) moet ontvangen. Hij wil uiteraard niet betalen, zegt dat ik degene met het geld moet hebben. Hij doet alsof hij hem zoekt. Ik laat niet os, doe alsof ik kwaad ben, een menigte verzamelt zich. Hij wil nog steeds niet betalen. Ik zie een beveiligingsbeambte met wapen en roep hem erbij. De man blijft tegenstribbelen, maar uiteindelijk betaald hij. Natuurlijk verdient de man nog steeds enkele dollars aan me omdat de wisselkoers bij de grens altijd lager ligt.

Ik ben in 2 dagen door Costa Rica heen gereden, mijn ervaringen met de mensen ook in hostals en restaurants zijn slecht. Costa Rica is duur en toeristonvriendelijk.


Moyogalpa

2007-07-12 to 2007-07-14

12/7 - 14/7 The reception in Nicaragua is friendly like in Colombia and Panama. I go to Moyogalpa a place on the Isla de Omateppe. I tough walk in the heat up the volcano Concepcion. Rodeo, bull riding, a lots of drunken people in the arena. It is a wonder nobody gets hurt.

12/7 Een verademing om in Nicaragua te zijn. Ik wordt gelijk anders ontvangen zoals in Colombia en Panama. In San Jorge stap ik op de boot naar Moyogalpa, Isla de Omateppe.

Ik ontmoet twee gasten van Liechtenstein.

Naast het hostal ligt de enige locale disco. Hier ontmoet ik enkele lokalen en een amerikaanse neger die 2 jaar lang vanuit het peace corps engelse les op dit eiland heeft gegeven. Hij is hier uiteindelijk getrouwd maar woont weer in de States. Zijn beroep is advocaat en hij werkt nu voor de government. Leuke verhalen oer de geschiedenis, legendes en fabels van dit eiland. Ook interessante en trieste verhalen over de revolutie, zelfdodingen (middels een pil) onder tienermeisjes. Dit alles onder het genot van vele biertjes. Ik moet vroeg naar bed, morgen wacht een zware dag. We rekenen de bill echter 3 keer af en het wordt veel te laat.

13/7 Om 7 uur verzamelen voor een hiking tocht op de vulkaan Concepcion. Een zware wandeling steil omhoog. We zien vele mieren, vlinders, vogels, apen, en interessante verhalen over flora en fauna. Ik eet een levende termiet (smaakt naar hout) en zweet een aanzienlijke hoeveelheid water en alcohol uit. Boven hebben we aan 1 kant zicht, maar dan trekt het dicht. We zitten in de wolken. Terug beneden moeten we een uur wachten op de bus en besluiten in de bloedhitte terug te lopen naar Moyogalpa. De totale tocht duurt 6 uur. Ik drink 2,5 liter water, gevolgd door een aantal koude biertjes met de groep in het hostal. We zijn allemaal op, zelfs de gids.

14/7 Vrijdag de 13e en ik wordt `s nachts wakker met een zwarte kat op bed, Dit wordt een dag vol rampen. `s Morgens realiseer ik me dat het al de 14e is.

Rodeo, stierrijden. Volledig dronken mensen in de arena. Het is een wonder dat niemand gewond raakt. Het stierrijden is leuk om te zien. Tussen de ritten in duurt het echter lang door de voorbereiding.


Granada

2007-07-15

15/7 From Isla de Omateppe, a famous former refugee for pirats, to Granada. It´s hot and when it starts to rain I let myself get wet on purpose. The locals like that and should in spanish: ¨you´re happy in the rain¨.

15/7 Isla de Omateppe was een thuishaven voor beruchte piraten. Met de boot en 2 bussen naar Granada. Op mijn ontdekkingstocht door het stadje laat ik me volledig nat regenen. Dit tot vermaak van enkele lokalen. Heerlijk om op deze wijze af te koelen. De lokalen roepen me letterlijk vertaald na ¨je bent blij in het water¨.

Wat live traditionele muziek in studio 38, een disco aan het meer. Als ik zit te eten in een restaurantje valt de stroom uit in Granada. Ik leen wat lucifers om het eten af te ronden en begin dan in het donker aan een 2 km lange zoektocht terug naar mijn hostal.


Leon

2007-07-16

16/7 Via Managua to Leon, another colonial city. What new can I write about colonial cities ? I found the vibe in Granada less touristic, there was also less to see.

Tijdens het eten word ik continu lastig gevallen door bedelende kinderen. Tot op het punt dat ik dacht :¨Als je blijft staan als ik opsta, loop ik je omver¨.


San Miguel

2007-07-17

17/7 Chickenbuses and minibuses are the means of transport. A walk to the busstation, chickenbus to Chinandega, chickenbus to Guasaule, a walk across the border with Honduras, continuosly hassled by boys on bikes whom wants to play for taxi, minibus to El Amatillo, a walk across the border with El Salvador, chickenbus to San Miguel. A long day sweating and smelling.

Sinds dat ik nicaragua ben binnengekomen krijg ik geen stempels meer in mijn paspoort. Precies weet ik niet hoe het zit, maar ik heb 90 dagen binnen Nicaragua, Honduras en El Salvador.


Guatamala City

2007-07-18

18/7 Chickenbus from San Miguel to Guatamala City. In San Salvador an old lady helps me to find a bus. In the bus she keeps talking to me. I don´t understand here but with an occasional ¨si¨ and repeating some of here words, she is happy and keeps talking. In Guatamala I am followed by a guy who wants sex with me and my bankcards don´t work. The following day I can get money on my creditcard.

18/7 Chickenbus naar San Salvador, Chickenbus van busterminal de Oriente naar terminal de Occidente. Ik kon de bus in eerste instantie niet vinden, een taxichauffeur probeerde me $5 te chargen. Met behulp van een oud vrouwtje buslijn 34 toch gevonden ($0,25). In de bus bleef ze tegen me aan kletsen. Ik begreep er niets van. Zo af en toe een ¨si¨, herhaalde woordjes en wat handgebaren. De oude dame was gelukkig en bleef continu aan het woord.

Chickenbus naar La Hachadura, de grens met Guatamala. Chickenbus naar ¨Guatte¨ (Guatamala City).

Ik arriveer in het donker en moet hoog nodig pinnen. Ik vroeg aan de hostalreceptie hoe gevaarlijk het is. Ik moet goed uitkijken, het is niet ongevaarlijk. De eerste pinautomaat is out of order. Op zoek naar een andere heb ik in de gaten dat ik word gevolgd. Ik stop ver voor de pinautomaat als de jongen die me volgt me aanspreekt.

Wat ik hier doe, mijn antwoord is ¨wandelen¨.

Of ik gezelschap wil, mijn antwoord is ¨nee, dank je wel¨

Waar mijn hotel is, mijn antwoord is ¨daar ergens¨

Omdat ik niet bevredigende antwoorden op zijn vragen geeft, vraagt hij het recht voor zijn raap.

Of ik sex met hem wil. Ik bedank hem vriendelijk, geef een schouderklopje, draai me om en loop weg. Hij loopt dezelfde kant op als ik. ¨weg bij de pinautomaat en richting hostal¨ denk ik. Ik ga aan de andere kant van de straat lopen en wacht totaal onnodig voor een rood stoplicht. De jongen loopt door met lichaamstaal en handgebaren aangevend welke sexuele handelingen hij precies in gedachten had.

Als hij ver genoeg uit het zicht is draai ik me weer om en ga terug naar de pinautomaat. Helaas deze doet het ook niet.

19/7 Opnieuw pogingen bij de pinautomaten, helaas, met behulp van de hostalreceptie vind ik een andere waar mijn bankkaarten het niet doen, maar mijn creditcard wel. Een geluk, ik ben al eerder in Guatamala City geweest en wist dat dit niet een stad is waar je tijd wil doorbrengen.


Mexico

2007-07-19 to 2007-07-20

19/7 - 20/7 Busses from Guatamala City to Mazatlan. 2 days and nights in busses. The scenery is beautiful and buses are the place to meet the locals. I enjoy these busrides but they are very bad for the body.

19/7 Chickenbus naar Tecun Uman, de grens met mexico. Minibus naar Tapachula, nachtbus 1ste klas naar Oaxaca

20/7 1ste klas bus naar Mexico city. Ik voel me nog goed en besluit gelijk een aansluitende bus naar Mazatlan te pakken. Noemi, een aantrekkelijke, vriendelijke, vrijgezelle dame van 32 helpt me. In de bus naar Mexico City hebben we heerlijk zitten babbelen.


Mazatlan

2007-07-21 to 2007-07-22

21/7 - 22/7 After a busrit of 49 hours I arrive in Mazatlan at the Pacific Coast. The 3 days before I was also in buses. After walking a couple hours walking around my energy is gone. I go to bed. At night I get upo with difficulties. It is Saturday night I have to check out nightlife. The second day I spend with mexican food and baco´s at a terrace at the coast.

21/7 Bij een drugscontrole wordt mijn bagage grondig gecontroleerd. Een stuk zout uit de Salar de Uyuni, Bolivia komt te voorschijn. Perfect wit, ik leg de militair uit wat het is. Hij vraagt een second opinion aan een collega, die proeft of het echt zout is en geen cocaine. Ik mag het brok houden.

3 dagen en vervolgens 49 uur in de bus als ik om 10.15 uur arriveer aan de pacific kust in Mazatlan. Om 14.00 uur ben ik letterlijk en figuurlijk opgebrand door de zon en door slaapgebrek. Ik ga naar bed. 6 Uur later kom ik er met moeite uit. Het is zaterdag ik moet toch het nachtleven verkennen.

In een pulmonia (golfkar taxi) heb ik een discussie met de chauffeur over het drugsbeleid van mexico.

22/7 Heerlijk mexicaans eten en baco´s op een terrasje aan het strand. Het klinkt perfect, maar zelfs na 9 maanden kan ik nog niet tegen niets doen. Momenteel denk ik veel te veel na, vooral over mijn toekomst. Ook dat maakt me rustloos.


El Fuerte

2007-07-23

23/7 Via Los Mochis to El Fuerte. I was planning on staying in Mazatlan for a week but I get very quickly bored in beach towns. Still I keep on trying.

23/7 Mexicaans eten is niet alleen heet als het naar binnen gaat. Het is alleen wat makkelijker blussen.

Via Los Mochis naar El Fuerte. Mijn ¨plan¨ om een volle week aan het strand door te brengen laat ik na 2 dagen varen. Ik vergis me eigen elke keer weer hoe snel ik me in dat soort plaatsen verveel.


Creel

2007-07-24 to 2007-07-25

24/7 - 25/7 With the Chepe train a fascinating trainride to Creel at the Copper Canyon. The length of the canyons in this area is four times the length of the Grand Canyon in the USA. A great tiring walk through valleys and wood through sun and rain, makes a fullfilling second day in Creel.

24/7 Met ¨Chepe¨, een fascinerende treinrit naar Creel bij de Copper Canyon. Dit gebied omvat alles dennenbossen, woestijn, subtropical regenwoud, bergen, canyons en vele watervallen. De totale lengte van de cayons is 4 maal zo groot als de Grand Canyon in de Verenigde Staten.

25/7 Samen met Daniel, een in Mexico studerende Duitser, een wandeltocht van 22km, 7 uur gedaan. Eerst een paar uur door de zon, vervolgens door de regen. Vermoeiend, maar de moeite waard om langs Cueva Sebastian, San Ignacio Mission, Valle de los Hongos, Valle de las Ranas, Valle de las Chichis, Valle de los Monjes tot aan Laguna Anareco te lopen. De namen van de valleien betekenen in het nederlands vertaald respectievelijk vallei van de champignons, kikkers, borsten en monniken. In het begin moesten we flink zoeken door beperkte, verkeerde informatie en een slechte kaart, daarna konden we flink doorstappen.


Chihuahua

2007-07-26

26/7 From 2350 meter in Creel a couple of 100 meters down and a few degrees celsius up to Chihuahua. I am in cowboyarea. Many shops with booths, sadels, lasso`s etc. Many people did say to me it was just a (dirty) town but I like it.

26/7 Van 2350 meter in Creel een paar 100 meter omlaag en een paar graden celsius omhoog naar Chihuahua. Ik zit in cowboy gebied. Vele shops met laarzen, zadels, lasso`s, etc.


Nuevo Casas Grandes

2007-07-27 to 2007-07-29

27/7 - 29/7 Nuevo Casas Grandes a quit town of 80.000 in the Chihuahuan dessert.

After a walk of more than 8 kilometers I visit in nearby Casas Grandes the Paquime site. A pre Colombian town from between 1100 and 1400. After the 8 km walk back I go to a internetcafe to find out that I have a problem with the memory card of my camera. I lost all the pictures since Colombia. A lot of them were not uploaded on my weblog. And none of them I have burned on a cd.

27/7 Nuevo Casas Grandes (NCG). Een rustige stad met 80.000 inwoners in de uitgebreide Chihuahuan woestijn. Begin 20ste eeuw ontstaan toen families uit Casas Grandes verhuisden naar het nieuw gebouwde treinstation.

Voor de zoveelste keer ga ik op souvenierjacht. Te dure nutteloze rommel made in China.

28/7 Saaie wandeling van ruim 16km van NCG naar Casas Grandes en terug. In Casas Grandes bezoek ik Paquimé, een zeer interessante pre colombian site. Een groot netwerk van aarden muren in de woestijn. Een oude stad van tussen 1100 en 1400 na christus. Paquime was het commerciele centrum van Northern Mexico en Zuid West USA in die tijd. De bouwers waren meesters in de architectuur.

Snel naar het internet om foto`s te uploaden. Fucking probleem met de memory card. Ik ben weer alle foto`s kwijt. Vele nog niet ge-uploade van Creel, Chihuahua en Paquime. En alles sinds Colombia had ik nog niet op cd gebrand.

29/7 Vroeg op en snel terug naar de Paquimé site voor nieuwe foto`s. Nu pak ik de bus. Niet zulke mooie foto`s als gisteren, slecht licht, meer bewolking. Een half uur later barst er een enorme onweersbui los. Om 11.15 am zit ik op het busstation. Mijn bus komt niet opdagen en 2 uur later stap ik in een bus die me 8 uurtjes in de richting brengt waar ik heen wil. In Imuris heb ik een goede aansluiting en stap ik alsnog in een bus naar Tijuana.


San Diego

2007-07-30 to 2007-08-02

30/7 - 2/8 After no sleep arriving in Tijuana, from there straight to San Diego. San Diego is a marinetown. Gaslamp District is full of restaurants and bars. I walk a lot in the park, along the bay. I like the friendly people of San Diego, but I think I am suffering from a culture shock. Everything seems fake.

30/7 Slechte tot geen slaap als ik om 9 uur am in Tijuana arriveer. Ik ga met een lokale bus gelijk naar de grens met de States. Wat ik al verwachtte, de langste grensovergang tot nu toe, maar 2 uur valt niet tegen. Meeste tijd kost het wachten totdat ik een formulier mag invullen dat ik geen visum nodig heb.

Een trolley brengt me naar downtown San Diego. Een gebied vol restaurantjes, barretjes, live muziek. Gemiddelde prijzen liggen op zo`n 15 dollar voor een goede maaltijd. Op zich niet duur, maar buiten mijn budget. Ik koop soep en ravioli uit blik en warm het zelf op.

31/7 Voor het eerst in 9 maanden melk op. San Diego, marinestad, witte sokken zijn hier mode. Een wandeling door Balboa park naar de Coranado Bay Bridgve. `s Avonds weer Gaslamp District in, de blokken rond 5th avenue, the old town.

1/8 Wandeling langs de haven en `s avonds na een ceasar salad en spareribs een pubcrawl in Gaslamp District. Serveersters zijn klantonvriendelijk of nep vriendelijk. San Diego is naar men zegt 1 van de leukste steden van de USA, zeker van California. Ik vermaak me eigen prima, mensen zijn over het algemeen vriendelijk, maar alles is hier nep. Ik denk dat ik te maken heb met een cultuurschok.

2/8 De sky line, de bay en het weer doen me denken aan Sydney.


Los Angeles

2007-08-03 to 2007-08-04

3/8 - 4/8 With the Amtrek along the Californian Coast to Santa Monica. In the evening I went to the openingsnight of The Bourne Ultimatum. After one night in a hostal I check in in a good hotel near the airport. I spend a lot of money on luxury I don`t use and I don`t need.

3/8 Met de Amtrek langs de Californische kust. MTA bus nr 33 naar Santa Monica. `s Avonds naar de bioscoop, grappig hoe de amerikanen lachen als een scene niet grappig is, geklapt wordt bij een knokpartij en een staande ovatie aan het einde van een film wordt gegeven. Het doet het beeld dat je hebt van het IQ van de gemiddelde amerikaan geen goed. Leuk detail : Ik was op de openingsavond van The Bourne Ultimatum.

4/8 Als slot voor europa ingecheckt in een goed hotel vlakbij LAX, los Angeles Airport. Leek me leuk voordat ik de hitte en modder van Sziget induik. In 1 dag geef ik aan slapen en eten net zoveel uit als waar ik gemiddeld in de afgelopen maanden een week van deed. De luxe is me eigenlijk het geld niet waard.


Budapest

2007-08-05 to 2007-08-15

5/8 - 15/8 From Los Angeles via Amsterdam and Brussel to Budapest and a week later back. I am at the wrong airport in Brussel and a week later I miss the nighttrain to Holland in Brussel. In Brussel a train doesn`t open his doors at the station I must be, but the train rides back to drop me off.

Budapest the city is great. It is the fourth time I am here. It doesn`t get boring. The Sziget Festival is again amazing. More than 60 stages, music, art, dance, culture, civil organisations, acrobatic, theatre, big street theatre, everything ........

5/8 Vliegtuig naar Schiphol. Inchecken en controles duurt 2 uur, maar gaat relatief makkelijk, misschien beginnen die Amerikanen het te leren, of ik had gewoon geluk.

6/8 Ik kan niet slapen, de hele nacht films gekeken. Op Schiphol ontmoet ik de familie, pak de trein naar Brussel en nog een trein naar de internationale luchthaven. Ik kan de incheckbalie niet vinden, informeer ernaar, verkeerde vliegveld. Ik moet op Charleroi airport zijn. De enige manier om het vliegtuig te halen is met een taxi. Ik heb een illegale dat scheelt uiteindelijk 40 euro omdat ik een prijsafspraak kan maken, maar 125 euro is nog altijd veel geld. Ik vlieg voor dat geld heen en terug naar Budapest. De taxichauffeur, een indier, legt de 70 km in een half uur af, vluchtstrook, spookrijden, dichtgeknepen billen.

7/8 Ik kom om 00.00 uur aan en loop 4 hostals af voordat ik om 02.30 uur een slaapplek heb. Alle prijzen zijn in verband met Sziget verdubbeld. Om 9.00 am moet ik uitchecken en ga naar het Sigetterrein.

Ik heb een kaartje zonder camping, maar besloten om toch te gaan kamperen. Het kaartje kan omgeruild worden. Samen met flink wat anderen moet ik daar echter 5 1/2 uur op wachten. Om 3 uur `s middags ben ik op het terrein.

Gezellig op dag 0, 15 jaar Sziget een speciaal concert van Locomotiv GT. Eén van de belangrijkste historische rockbands van Hongarije opgericht in 1971. Het is flut, dankzij vele extra muzikanten op het podium klinkt het bij vlagen nog ergens naar. De band is populair, het is erg druk.

8/8 Bij toeval aan het begin van de middag aanwezig bij de soundcheck van Manu Chao. Het wordt een miniconcert, na een half uur instrument voor instrument spelen ze nog +/- 7 nummers in volledige bezetting. Geen van de nummers komt `s avonds terug. Zeker 5000 man staan te springen bij het podium, de beste soundcheck ooit. Het concert `s avonds is uiteraard ook geweldig.

Verder zie ik onder andere deze dag : Nitzer Ebb (D), Le Tennis, jongleren alsof het een tennismatch is (F), Unkle (UK), Dalriada (H), Garden of Eden (H), Een dans show van Diva Tomasz, DJ`s en Bash Street Theatre (UK) acteurs/stuntmensen die een silent movie naspelen begeleid met live pianomuziek.

9/8 Wederom een afwisselende dag, bands, african dance contest, straattheater, dj`s, acrobatiek en vooral veel bands zoals The Good, The Bad and the Queen (UK), The Chemical Brothers (UK), IAMX (UK), Nomad (H), Negative (FIN), Soulfly (USA), Maudite Dance (F)

Speciale aandacht verdient Transe Express Les Rois Faignants (F). De laatste koningen van de frans Merovingian dynasty. De koningen zijn nog steeds kinderen als ze moeten regeren en 1 van hen besluit dat hij wil zien hoe de mensen reageren als hij dood is, hoe de mensen huilen en bloemen strooien. Hij regiseert zijn eigen begrafenis. Eerst een optocht, de optocht komt onderaan de voet van een gigantische boom met aan de takken allerlei sprookjesachtige figuren. Bijvoorbeeld de koningin die rijdt op een vliegende vis en de koning die vecht met een gigantische albatross. De boom is een gigantische metalen constructie van zeker 50 meter hoog van waar uit diverse vormen van luchtacrobatiek te zien zijn. Soms weet je niet waar je moet kijken. De man die kunsten uithaalt op een metersgroot anker 30 meter van de grond, of de 2 trapezedames, of toch de koning die acrobatische toeren uit haalt op de metalen construcie die een albatros voorsteld of naar een van de andere objecten of acrobaten. Alles begeleidt met live muziek vanaf 3 podia rondom de metalen boom. Muziek instrumenten van lang geleden, opzwepende muziek.

10/8 Zoveel podia waar ik nog niet serieus naar een band heb gekeken. De meeste podia zal ik ook niet bezoeken, met meer dan 200 acts per dag is dat ook onmogelijk. Om over vele andere cultuurmogelijkheden zoals theater, dans, musea e.d. maar niet te spreken. Ook zal ik niet deelnemen in praatgroepen, muzieklessen, cursussen potbakken, me eigen laten voorlichten of genetalische ziekten, gaan praten met de Hare Krishna etc. Ik concentreer me vooral op de bands, een beetje straattheater en acrobatiek en het heerlijke eten uit alle windstreken van de wereld.

Een aantal van de geziene bands vandaag : Gogol Bordello (USA), Pink (USA), Madness (UK), Cassius (F), Amber Smith (H)

11/8 Zeer apart Fanfare Ciocarlia "Queens and kings" uit Roemenie, een traditie vanuit turkse legerbands omgezet naar een podiumact. Genieten met Resin Dogs uit australie, funky drum-bass-guitar sound met platenspeler hiphop en de tribal rhythms van electronische dans muziek.

Verder onder andere : The Rakes (UK), The Hives (S), Kispal es a Borz (H), Nine Inch Nails (USA), Pleymo (F), Bilk (Cr), Antolio (F) straatcircus acts.

12/8 Ik breng elke dag `s morgens en `s middags wat tijd door bij het Insomnia Guiness Record Podium, zo ook vandaag. In 8 dagen tijd 100 beginnende Hongaarse bandjes, een doorlopend concert, een vermelding in het guiness book of records. Vanavond is er een andere wereldrecordpoging bij het hoofdpodium, met zoveel mogelijk koppels tegelijkertijd zoenen.

Interessant Babylon Circus (F), aangenaam Sinead O Connor (Irl), saai als altijd Faithless (UK). Een poging gewaagd in de jazz met Erik Truffaz Quartet featuring Ed Harcourt, maar ..... nee!!

Verder gezien : Razorlight (UK), Roia (A), Beat Assailant (USA/F), Satyricon (N), aerobat show (H) 3 acrobatische en goed uitziende dames op trapeze en in de doeken

13/8 Nog zoveel podia te bezoeken en nog zoveel te doen zoals bungy jumpen en een bezoek aan de rollerdisco. Ik kan hier officieel trouwen en heb wat nuttige hongaarse zinnetjes geleerd :

Ik heb airconditioning in mijn tent - Van Legkondi a Satramban

Is dit het concert of nog steeds de soundcheck - Ez mar a koncert, vagy meg beallnak ?

Ik kan bloed gaan geven, bij Greenpeace langs of langs 1 van de andere civiele organisaties. Ik kan goedkoop musea bezoeken, langs 1 van de museatenten op het terrein, ik kan langs de Libresse hygienic Island, het luminarium of de Mol Bodywash. Ik concentreer me vanzelfsprekend weer op de muziek : !!! (USA), Tankscapda (H), Tool (USA), Sergent Garcia (F), Vad Fruttik (H), GusGus (ICE), Remorse (H), Moby Dick (H), Napalm Death (UK), DJ`s Andre Naga en Beta (H), Love Improvised with Sena and friends (H/Ghana). Een zeer breed scala aan muziekstylen.

14/8 Ik had me voorbereid op een uitgebreide band afloopdag. Ik kom echter in een gezellig onderonsje met vooral Hongaren. Ik ben "getuige" bij een huwelijk tussen twee duitsers en drink voor het eerste van mijn leven rose met spa rood. Door in dit groepje te blijven hangen, kom ik niet verder dan het hoofdpodium : Eagles of Death Metal (USA), Juliette and the Licks (USA) en het waardeloze The Killers (USA).

15/8 Mijn tentje opruimen en naar het vliegveld. Om 12 uur `s avonds loop ik samen met andere Szigetgangers vast op een treinstation in Brussel. Geen treinen meer naar Nederland, we kunnen nog wel van Brussel Zuid naar Brussel Centraal. Dit is gezelliger om te stappen, we hebben besloten niet de nacht op het station door te brengen. Samen met een hele groep Spanjaarden kunnen we op Centraal niet uitstappen, de deuren gaan niet open. Een station verder krijgen we de conducteur te pakken. Deze vriendelijke man is bereid een station terug te rijden.


Biddinghuizen

2007-08-16 to 2007-08-20

16/8 - 20/8 Skipping a night sleep because I go to some pubs in Brussel. Taking a couple of trains to Lowlandsfestival in Holland. I meet friends there. I was suprising some people with my apperence, but I got the big suprise when one of my best friends was there. All weekend talking, didn`t see much music.

When I come home I can not sleep because I here strange noises ?!

16/8 Om 5 uur am uit de kroeg, om 15.30 uur in de trein naar Schiphol, de trein naar Amersfoort, de trein naar Harderwijk en een taxibus de polder in. Ik ben onderweg naar Lowlands. Een paar uur later komt de Zuid Holland festival groep voorbij rijden met Joyce en Michel voorop. Ik doe alsof ik sta te liften. Een uurtje later volgen de festival friezen. Leuk om iedereen weer te ontmoeten.

17/8 Ondertussen begrepen dat Sjaak en Dominique van de Heijplaat komen, Michel heeft Sjaak zijn kaart. Omdat er problemen zijn met de grootte van de camping komen festivalgangers met bandje nog niet bij de groep wachtende campercampinggasten. Ik ga die gasten zien op het festivalterrein, na 10 maanden kan ik nog wel een paar uurtjes wachten. Eerst zie ik Sjaak. Een 10 minuten later zie ik Sjaak, Dominique en Marco lopen. Een complete verassing voor mij. Marco is nog niet eerder op Lowlands geweest en speciaal voor mij hier naar toegekomen.

18/8 Ik ontmoet in dit weekend nog veel meer mensen waaronder Peter, Esther, Yvette. Ik heb moeite om mijn mond dicht te houden. Ik lul tegen iedereen.

19/8 Uiteindelijk zie ik in het hele weekend maar 2 bands bewust. Bij andere bands vraag ik af en toe of ze al gespeeld hebben. Geen besef van tijd en plaats, mijn aandacht ligt bij mijn vrienden.

20/8 Eenmaal terugkomend van Lowlands wil ik bij mijn ouders langs, maar toch ook graag in mijn eigen bed slapen. Ik ben lekker vroeg bij mijn ouders en laat me na het avondeten dan ook met een gerust hart naar `s-Gravenzande brengen.

Na 10 maanden in onbekende bedden in onbekende plaatsen kom ik in mijn eigen bed niet in slaap. Ik hoor allemaal vreemde geluiden ?!


Dubai

2008-03-17

1e werkdag bij Van Oord. De dag van het kennismaken met diverse mensen. Zo heb ik een afspraak met de financieel manager, de cfo, de areacontroller voor het midden oosten en afspraken bij personeelszaken, de expatdesk en de travelclinic van het Havenziekenhuis. Na een buiktyfusprik in een spier in mijn rechterbovenarm, ben ik klaar voor de reis. De beloofde mogelijke spierpijn van de prik houdt inderdaad een paar dagen aan.


Dubai

2008-03-18

Vandaag vlieg ik na een “grondige” inwerkperiode naar Dubai. Hier zal de komende 6 maanden het echte inwerken plaatsvinden. Ik heb 3 telefoonnummers meegekregen, een appartementnummer en er is me verteld dat ik opgehaald zal worden bij de uitgang van het vliegveld.

 

Ik ga lunchen bij de Brasserie op Schiphol, ondanks dat mijn geheugen zegt dat het niet zo’n bijzondere tent is. Had ik maar naar het stemmetje in mijn hoofd geluisterd. De groenten smaken als magnetronstoofgroenten uit zo’n plastic zakje met pindasaus er overheen. De rijst en gemarineerde kip zijn smaakloos. Het eten is nog duur ook.

 

Van huis meegebracht water krijg je nog steeds niet mee het vliegtuig in, ik heb dan ook niets bij me. In mijn KLM vliegtuig met de naam Iguazu Falls, zit een interessante mix aan toeristen, zakenlui, arbeiders en bewoners van Dubai. Het vliegtuig vertrekt iets te laat, maar haalt de tijd onderweg in.

 

Dubai kom ik na een uur in de rij te hebben gestaan bij de paspoortcontrole zonder problemen binnen. Ik ben binnengekomen als reiziger op een businesstrip en heb een stempel in mijn paspoort gekregen. Formeel mag ik niet werken in Dubai.

 


Dubai

2008-03-19

Het is kwart voor 1 ’s nachts, plaatselijke tijd, als ik recht in de armen van mijn chauffeur loop. Het is chaos. Geen tuc tuc drivers of taxi chauffeurs die je proberen mee te slepen, maar vele chauffeurs van bedrijven, hotels en vrienden en familie die relaties komen ophalen. Mijn chauffeur moet ook nog een andere medewerker van Van Oord meenemen. We wachten lang in de aangename nacht, het is tegen de 30 graden celsius, een heerlijke temperatuur. Uiteindelijk laat deze man wat van zich laat horen. Hij belt. De chauffeur, een Pakistaan, begrijpt hem niet. Ik krijg de mobiele telefoon in mijn hand gedrukt. Hij kan ons niet vinden. Een paar belletjes later spotten we hem.

 

Eerst zetten we mijn collega af. Hij zit in een huisje op 15 minuten rijden van het vliegveld. Ik ben er bijna denk ik, mijn bed roept. We rijden echter terug langs het vliegveld zo’n 15 minuten de andere kant op naar het Jumeira 1 district, het All Gazall appartementcomplex. Ik krijg een sleutel van appartementnummer W203. De chauffeur geeft mijn bagage en vertrekt.

 

Het is tien over 2 als ik mijn sleutel in het deurslot probeer te steken. De sleutel past niet. Via de receptionist iemand van het “management” erbij gehaald. Ook deze vriendelijke Indier krijgt de deur niet open. Bij de 24 uurs Radioroom wordt meteen opgenomen als ik bel. Mijn collega die eerder vannacht het telefoonnummer van de chauffeur probeerde te achterhalen moest meerdere telefoonnummers afbellen. Ik had de radioroom dus in 1 keer te pakken. De telefonist verzekert me dat hij de chauffeur zal bellen en hem de juiste sleutel zal laten brengen.

 

Van de receptionist in het hotel krijg ik een stoel in een ge-airconditioneerde ruimte aangeboden. Na een uur wachten biedt hij me ook een kop koffie aan. Terwijl hij gaat zetten en ik de radioroom weer ga bellen, komt de chauffeur. Hij heeft een stapeltje met sleutels bij zich. We pakken de lift en gaan naar het appartement. Geen van de sleutels past. De chauffeur weet niet wat te doen en overlegt met de radioroom. Mijn bagage wordt weer in het busje geladen. We gaan naar de office op de Palm Deira Site.

 

Om 04.00 uur door de security. Ik kom het terrein niet op zonder een pas. Na wat telefoontjes wordt er een gastenpas aangemaakt. Midden op een grote zandvlakte staat het 100 meter lange kantoorcomplex. Het complex is opgebouwd uit moderne bouwketen. In de kantine pak ik koffie en wat brood. Vervolgens wordt ik in de waiting room geplaatst. Eén van de banken ligt redelijk en ik probeer dan ook om 05.00 uur mijn ogen dicht te doen. De nachtrust duurt 10 minuten als een groep Indiers ook plaats neemt in de wachtruimte. Op de momenten dat ik minder last heb van de herrie en als ik de waardevolle spullen in mijn bagage, zoals mijnlaptop en muziek, even vergeet, glij ik even weg.

 

Om 6 uur gaat de Arabische tv aan. Mijn chauffeur komt zijn afspraak van 7.30 uur niet na. Ik ga zelf op onderzoek uit. Ik laat mijn direct leidinggevende bellen. Met open armen word ik ontvangen. Mijn bagage zet ik neer op zijn kantoor. De gebeurtenissen van vannacht worden hoog opgenomen. Bij zulke problemen had ik naar een hotel gebracht moeten worden. Ik word bijgepraat over de opdracht, over Dubai, maak kennis met vele mensen op kantoor en begin te lezen in het contract.

 

Het kost nogal wat moeite om een Fillipijnse aan te sporen om allerlei noodzakelijkheden toch vooral nu in gang te zetten. Omdat ik niet geslapen heb, heeft het niet veel zin om vol in cijfers te duiken. Vandaag wordt de dag om mijn werkvisum en rijbewijs in orde te maken.

Een collega van wie ik werkzaamheden ga overnemen geeft me een rondleiding over één van de eilanden op de site. Het is een megaterrein. Het is interessant om de hoppers, cutters, vibro compaction installaties, hopen steen en werkzaamheden te zien. Het is interessant om alle feiten en cijfers met betrekking tot Dubai en het project te horen. Op dit moment is het ook nog aangenaam om de warmte van de zon te voelen. De temperatuur zal hier komende maanden echter flink oplopen tot tegen de 50 graden celsius.

 

In Dubai wonen zo’n 150.000 nomaden die goed verzorgt worden en eigenlijk niet werken. Dubai heeft 50.000 inwoners die rechtstreeks profiteren van het oliegeld. Daarnaast wonen er in Dubai 1,3 miljoen immigranten en expats. Het aantal toeristen wat gemiddeld per dag in Dubai verblijft, ken ik niet. Van de 1,3 miljoen allochtonen zijn er 900.000 van Indische, Pakistaanse of Fillipijnse afkomst. De beoogde bevolkingsgroei voor komende jaren bedraagt enkele miljoenen zijn. Het Palm Deira project moet uiteindelijk plaats bieden aan 1,4 miljoen nieuwe bewoners.

 

Aan het einde van de ochtend is er eindelijk een chauffeur beschikbaar om me langs alle instanties te rijden. In het drukke chaotische verkeer langs de fotograaf voor pasfoto’s. De foto’s worden opgefraaid, ik kan ff niet op het dure woord komen. Ik kom als een knappe, geschoren vent in pak en met stropdas op de foto te staan. Vervolgens onderga ik een ogentest voor mijn lokale rijbewijs, een röntgenfoto en bloedprikken voor mijn visa, lunch en discussie met mijn indische chauffeur over de rekening. Hij wil het bonnetje om in te leveren bij de administratie, maar ik heb betaald voor hem. Als hij doorkrijgt dat ik een food allowance heb, begrijpt hij dat ik niet wil dat daarnaast ook nog het bonnetje wordt ingeleverd. Rare lui die Indiers, hij waardeert mijn traktatie, maar wil het bonnetje zodat hij me terug kan betalen. Ik  ga nog heel wat leren in deze smeltkroes van culturen. Tijdens de lunch ontmoet ik de behulpzame en geïnteresseerde Indier Hakheem. Hij geeft zijn telefoonnummer.

 

Het kost me alle moeite om in de, ondanks de airco, warme auto mijn ogen open te houden. Eén keer tikt de chauffeur me wakker als ik wegzak. De laatste stop is voor mijn rijbewijs. Een enorm lange rij staat voor het loket. Mijn chauffeur raadt me aan voor te dringen. Dat doe ik dan ook. Gelukkig maar, want ik kan hier mijn rijbewijs niet omzetten. Een nieuwe regel, ik moet naar het hoofdkantoor van de politie. Na 2 uur ’s middags gaan de officiële instanties dicht. Het rijbewijs lukt niet meer vandaag. Zolang ik geen werkvisum heb, kan ik rijden in huurauto’s. De combinatie van de stempel in mijn paspoort met het internationale rijbewijs van de ANWB is dan voldoende.

 

Om half vier ’s middags ben ik opnieuw bij mijn appartement. De sleutel past. Wat een ruimte heeft dit appartement, een gedeelde woonkamer en keuken, een grote slaapkamer met eigen douche en toilet, beneden is een gymnasisium en een zwembad. Ik kijk verder nergens naar, maar duik mijn bed in.

 

3 Uurtjes later ben ik wakker. Het begint donker te worden. Ik verwacht mijn collega’s rond 19.00 uur thuis. Mijn autosleutel ligt bij de receptie. Met één van mijn huisgenoten en een aantal van zijn contacten ga ik naar een Mexicaans restaurant. Een heerlijk vleesgerecht en een lekker koud biertje zijn mijn enige wensen op dit moment. Het blijkt echter de avond voor de verjaardag van de heilige profeet Mohammed te zijn en dus wordt er geen alcohol verkocht. Een verjaardagsfeestje zonder alcohol ?? Een leuke conversatie met collega’s van andere disciplines volgt en ik leer wat van de Van Oord cultuur , interne strijd, gezelligheid, humor. Voor de meesten is Dubai niet de ideale plek, te standaard, te voorgekauwd. Mijn aankomst verhaal is een leuke binnenkomer. Het advies is van iedereen hetzelfde “Hilton, telefoonnummers, creditcard”. Ik ga op tijd naar bed. Ik kan nog wel wat slaap gebruiken.


Dubai

2008-03-20

Uitgeslapen, mijn auto gezocht, wat gewandeld en gebrunched. Ik heb een libanese pizza op. Opvallend genoeg om te melden, want het was een pizza zonder tomaat. Vandaag ben ik vrij omdat het een nationale feestdag is. Een aantal dingen die me gisteren ook al opvielen, dringen nu nog bewuster tot me door, het geluid van de moskee, de aanwezigheid van vele gebedsruimtes, winkelcentra, het drukke verkeer en de vochtige hitte. Ik ga snel terug naar de airco koelte van mijn appartement. De koffer gedeeltelijk uitgepakt en me eigen gesetteld.

Het mobieltje dat ik heb gekregen staat nog vol met telefoonnummers. ’s Avonds delete ik alle nummers inclusief die van Hakheem, foutje bedankt.

 

Ik ontmoet nog een huisgenoot en met hem en wat anderen ga ik uit eten. Een van de dames ken ik nog van gisteren. Later sluiten wat andere mensen aan die ik al eerder heb gezien. Mijn kennissen kring groeit. Tegen 11.00 verlaten we het restaurant om met een aantal collega’s zuinig te gaan stappen.


Dubai

2008-03-21

Dubai is groot. Ruim 20 minuten voor € 7,50 in de taxi om bij een overvolle discotheek aan te komen. We zitten met zijn 5-en in de taxi. Een vrouwelijke collega zit alle tijd op mijn schoot. Ze vraagt een aantal malen of ze niet te zwaar is, wat ik tactisch blijf ontkennen. Met zijn 5-en in een taxi is illegaal en terug lukt dit dan ook niet. Met 2 taxi’s gaan we naar Marinat Jumeirah. Een gezellig complex vol restaurants en barretjes, met een hoop water er omheen, een soort mini-venetie met zicht op het beroemde 7-sterren hotel. Vanaf hier ga ik terug naar mijn appartement. De taxi is spot goedkoop, alcohol niet. Mijn food allowance voor 7 dagen, heb ik in 2 dagen opgemaakt.

 

Vrijdag is mijn “vaste” vrije dag. Vrijdag is voor moslims als de zondag in Nederland. Het weekend valt hier op vrijdag en zaterdag. Ik kan dus uitslapen, mijn huisgenoten niet. Eentje verslaapt zich, de ander duikt ’s avonds na het werk direct zijn bed in. We beginnen om 6 of 7 uur ’s morgens en werken 6 of 7 dagen in de week. Niet iedereen is op dezelfde dag vrij. Een zeer korte nacht kan ook bij mij wel eens gaan voor komen.

 

Overdag wandel ik wat door de buurt. Tijdens een van de diensten kom ik bij toeval langs een moskee. Honderden moslims staan rond de moskee. Ik zie het hele ritueel van naar het oosten draaien tot en met knielen en buigen op het kleedje. De zang maakt het geheel compleet. Het is opvallend dat na 2 dagen het zanggeluid nauwelijks meer opvalt.

 

Mijn 4e huisgenoot, waarmee ik de 1e avond bij de Mexicaan heb gezeten, heeft zijn vriendin over laten komen. Ik ga dan ook eten met de enige overgebleven huisgenoot, wienerschnitzel met een pot warsteiner bij een Duits restaurant in de buurt.


Dubai

2008-03-22

Mijn eerste normale werkdag. Ik wordt opgehaald door mijn direct leidinggevende. Ik wil 1 keer meerijden naar de site. Vanaf morgen rijd ik zelf. Het is een interessante en lange werkdag. Van 6.00 uur tot 19.00 uur verdiep ik me in het projectcontract en de projectrapportages.

 

Moe maar voldaan ga ik in mijn eentje richting een restaurant. Ik wil op mijn gemak de eerste dag verwerken. Buiten kom ik echter collega’s tegen die bij toeval naar het zelfde restaurant willen als ik. Bij de cantonees probeer ik van alles. Ik ben moe en niet erg spraakzaam, zelfs niet als ik in de Boston bar toch nog een biertje ga drinken. Een aantal collega’s gaan naar bed, een aantal collega’s gaan stappen. Na de eerste paar inspannende dagen lukt het mij de drang te weerstaan en ik ga ook terug naar het appartement.


Dubai

2008-03-23

De dag begint als een normale werkdag. Kwart over 6 sta ik op na slecht geslapen te hebben. Inlezen en inwerken. Ik kijk mee met een stagiare. Er lopen een aantal stagiaires op verschillende afdelingen rond. De stagiaires op het Palm Deira project hebben onderling met een stagiaire van het World project een rondleiding georganiseerd. Ik besluit mee te gaan.

 

Ik rijd half in de middag, na veiligheidskleding te hebben geregeld, naar de andere kant van Dubai naar de Van Oord World office. Helm op, life jacket aan en een boot op. Met 20 knopen varen we 4 mijlen tussen opgespoten zandeilanden door naar Canada/Noord Amerika. Op en vanaf dit eiland zie ik een aantal interessante dingen. Zo zie ik het enige eiland met bebouwing. De sjeik heeft op 1 eiland en prachtig huis laten bouwen om investeerders aan te trekken. Vanaf het eiland zie ik ook de stenen wal van 27 km lang rond het project om te voorkomen dat het zand wegspoelt. Ook zie ik van dichtbij hoe het opspuiten werkt.

 

’s Avonds ga ik uit eten, maar dat heeft geen nieuwswaarde meer.


Dubai

2008-03-24 to 2008-04-01

Er gebeurt weinig. Het is hard werken, eten en slapen.

Alcohol is duur en alleen in hotelbars en hotelrestaurants verkrijgbaar. Je betaald zo`n 5 euro voor een bier.Tot nu steeds op donderdagavond wezen stappen.

Het wordt merkbaar warmer. Vandaag was het overdag al 40 graden, `s avonds koelt het nog naar aangenaam af +/- 27 graden. Ik heb er weinig last van. Ik zit voornamelijk in de airco. Afgelopen vrijdag, Op mijn vrije dag, ging ik ff een strandwandeling maken. Dan is de hitte wel een klap in het gezicht, maar dat zal ook aan mijn kater hebben gelegen.


Dubai - Al Ain

2008-04-04

Dagtrip. Met auto over E66 door de woestijn. Veel gestopt  om de prachtige zandduinen te zien. Op 120 km van Dubai ligt tegen de grens met Oman de stad Al Ain. Oasis, bergen, oud fort en paleis. Deze stad plaatsje heeft een typisch arabische sfeer, Terug in de auto. Ik rijd verkeer en daardoor flink om. Ik kom in de avondspits in Dubai, geen pretje. Ik rijd er terug 3 uur over terwijl het in 1 1/2 uur kan. Mooie dag, veel gelopen, verbrand in de nek.


Dubai - Fujairah

2008-04-18

Gisteravond niet wezen stappen dus kan ik op tijd opstaan voor een dagtrip. Ik heb geen landkaart en rijd dan ook verkeerd richt Fujairah. Ik kom in Sjarjah terecht, na wat draaien en keren kom ik weer op de snelweg. Ik zit op een andere weg dan de bedoeling was, maar kom wel in Fujairah terecht.

Een twintig tal kilometers buiten de stad kom ik een tapijt en fruit markt tegen. De markt ligt midden in de bergen, geen huizen in de buurt

Fujairah ligt aan de golf van Oman integenstelling tot Dubai wat aan de Perzische golf ligt. De stad ligt tegen de grens met Oman. Hier bezoek ik het prachtige oude dorp en kasteel. Net als in Al Ain zijn ze het complex nog aan het renoveren. Het kasteel is nog geen toeristische trekpleiser, wel erg mooi. Het is weer heet. Ik ben blij dat ik faktor 30 heb opgesmeerd.

Terug rijd ik wel goed en kom door de zandwoestijn. Ik zie een flink aantal wilde kamelen voordat ik Dubai weer in rijd.


Dubai - korte verhalen

2008-04-26

Joel

Voor mijn tijd was een Filipijn aangenomen op de administratie. In zijn cv stond dat  hij de accountant van het familie bedrijf was geweest. Hij bakte niks van de administratie. Een tweede kans als assistent bij het office management liep ook verkeerd op het moment dat hij een office unit midden op de weg wilde laten plaatsen. Uiteindelijk is deze man ontslagen. Wat extra navraag over hoe het kon dat een administrateur van een familiebedrijf zo slecht functioneerde leerde dat zijn vader 12 kippen hield en dat Joel elke ochtend het aantal eieren telde.

 

Stoppen voor rood

Nakheel onze opdrachtgever in Dubai beheerd het bouwterrein. Ze verzorgen het wegennet en de security e.d. Op een splitsing vlak bij ons kantoorgebouw staat een stoplicht. Nu wordt dit stoplicht niet met de computer bediend, maar zit er de hele dag een mannetje naast die elke keer dat er een auto passeert op de knop drukt om het licht van de kleur te doen veranderen.

 

Als het personeel goedkoop en de efficiency laag is

Een hek moest rond ons kantoor geplaatst worden. Gat graven, paal erin, beetje beton erbij, stuk gaas ertussen en wat prikkeldraad bovenaan. 6 Indiers en een voorman zijn 2 weken bezig om een stuk van driehonderd meter te plaatsen. En dan moet je ze nog regelmatig controleren en corrigeren anders plaatsen ze het hek nog fout ook.. De paal ingraven lukte ze nog met drie man en een voorman, voor het ophangen van een stuk gaas hebben ze toch echt 6 man plus voorman nodig. Eentje heeft een tang beet, twee het gaas, drie staan te kijken of steken af en toe een vinger of in het gunstigste  geval een hand uit. De voorman is nodig om stap voor stap te zeggen wat er moet gebeuren al hoewel er continu gediscusseerd en geprobeerd wordt. Haal nu niet één man weg, want dan valt het hele systeem in duigen. In Nederland zouden we dit hele proces met  maximaal 3 man doen en in 2 a 3 dagen klaar zijn. Het drogen van het beton zou het langste duren.

 

1056 verkeersdoden in Dubai in 2007

Elke dag staat de krant vol met dodelijke ongelukken. Als je de mensen ziet rijden is het ook niet verbazingwekkend. Vooral de Indiers hebben er een handje van om niet te kijken, maar te rijden op klaxons. Zo lang je niks hoort gaat het goed. Rechts inhalen, afsnijden, te hard rijden, klaxoneren met andere woorden asociaal rijgedrag is geen enkel probleem. MAAR steek niet je middelvinger op, want een Arabier schrijft je nummerplaat op en de politie haalt je thuis op. Beledigen mag niet van de wet.

 

Fuck You

Een collega wordt op het bouwterrein aangesproken door de security dat hij zijn persoonlijke veiligheids spullen niet draagt. De security guard die hem erop aanspreekt draagt de zijne ook niet en met een wegwerp gebaar zegt mijn collega Fuck You. De security guard is beledigd, voelt zich aangetast in zijn persoonlijke eer en belt de politie. Na veel gepraat komt hij er met een officiële waarschuwing vanaf.

 

69

Nummerplaten onder de 10.000 behoren tot familie van de Sjeik. Hoe dichter bij 1, hoe sterker het bloedverband. Ik heb nummer 69 zien rijden.

 

Bureaucratie

Me al 2 keer voor niks naar het hoofdpolitiebureau laten rijden om een rijbewijs op te halen. De eerste keer was voor een tijdelijk rijbewijs. Dit was niet langer nodig omdat de combinatie van toeristenvisa en Nederlands rijbewijs voldoende was. De tweede keer was voor een 10-jarig rijbewijs op mijn residence sticker (Ik ben nu officieel inwoner en werkgerechtigd in Dubai). Er was weer een wet gewijzigd en een extra formulier nodig.  Het is jammer dat je daar pas achter komt na een uur in de file en een uur in de rij.

 

Hypocrisie

 

Gokken is verboden bij Islamitische wet behalve bij de paardenrennen, een hobby van de Sjeik.

Alcohol is verboden bij Islamitische wet behalve bij aan hotels gelieerde bars en restaurant

Dubai doet mee aan de earth hour. In Jumeirah wordt een uur lang de straatverlichting laag gezet en wordt gevraagd als burger er aan mee te doen. Op hetzelfde ogenblik heeft de Sjeik feest met het belangrijkste paardensportevenement van het jaar waarvoor alle grote racepaarden uit heel de wereld worden ingevlogen.

 

Zwaard

In plaats van onder de zadel van het paard wil het zwaard nu wel eens onder de stoel van de landcruiser liggen. Incidenteel wordt een meningsverschil nog wel eens opgelost door onthoofding.

 

File

Als me gevraagd wordt waar ik Dubai aan zal herinneren is het antwoord de verkeersdrukte.

 

De sjeik

His Highness Sheikh Mohammed bin Rashid Al Maktoum, UAE Vice President, Prime Minister and Ruler of Dubai is een drukbezet man met visie en geld om zijn visie te verwezenlijken. Alles wat gebeurd is goed doordacht. Dagelijks staat er een nieuw investeringsplan in de krant wat verder gaat dan onroerend goed. Culturele plannen, behoud van identiteit, infrastructurele projecten, onderwijs, gezondheidszorg, over alles wordt nagedacht en in geïnvesteerd. Het is echter de vraag of zijn visie klopt. Zo wordt bijvoorbeeld ingezet op 15 miljoen toeristen op jaarbasis in 2015, waar die vandaan moeten komen ?

 

Word ik een snob?

Ik heb een appartement met zwembad en fitnessruimte, auto, schoonmaakster. Mijn kleren worden gewassen, evenals mijn auto. De autosleutels worden aan mijn buro opgehaald. Ik eet elke dag buiten de deur, waar de zaak voor betaald. ’s Morgens krijg ik mijn ontbijt aan mijn buro, een tostie met een schaaltje vers fruit. Ook de koffie, jus d’orange, water, fruit, chocola en koekjes zijn in voorzien en worden langsgebracht. Met de lunch heb ik de keuze uit diverse vers bereide salades en de oude kaas, diverse worstsoorten, pindakaas en chocopasta zijn verkrijgbaar. Als ik iets nodig heb op de zaak stuur ik een driver op pad, hij brengt me ook van en naar het vliegveld.

 

Drempels

Als een bord langs de kant van de weg staat met “vaart verminderen”, verminder dan ook vaart. De drempels die neer gelegd worden zijn dusdanig dat je je auto erop kapot rijdt. Helaas liggen er ook wel eens drempels zonder een waarschuwing vooraf.

 

Benzine

Voor 10 euro heb ik een volle tank. De aanschaf van een auto en verzekeringen zijn ook een stuk goedkoper dan in Nederland. Een auto kost misschien wel de helft van wat je in Nederland betaald. Voor 200 euro huur je een ferrari voor een dag.

 

Mall of the Emirates

Winkelcentrum met 50 voetbalvelden aan winkeloppervlakte. Alle merken zijn hier te vinden. Tegenaan gebouwd is de grootste overdekte skihal van de wereld. Nu nog de grootste want in Abu Dahbi gaan ze een baan met een lengte van 2,5 km bouwen ?!

 

Burka’s

Het blijft vreemd om de zwarte en witte jurken in kledingwinkels te zien shoppen. Om ze in lingeriewinkels te zien is helemaal vreemd. De arabieren zijn nogal gericht op merkkleding.


Dubai - meer korte verhalen

2008-04-27

Taxi

De taxi’s rijden staats gecontroleerd. De tarieven liggen vast en de taxichauffeurs krijgen boetes als ze niet komen opdagen op afspraken e.d. Ik denk dat alles via GPS gaat. Taxi’s zijn zeer betaalbaar. 3,5 AED voorrijdkosten (euro 0,60), 1,5 AED per kilometer en geen dirhams voor tijd. File en stoplichten zijn voor rekening van de chauffeur. Als je iets in de taxi vergeet komen ze dat nabrengen. Doen ze dit niet raken ze hun baan kwijt.

 

Taxichauffeur met humor

Een collega van mij vroeg het verschil tussen de tariefcodes op de meter. De chauffeur antwoorde dat het tarief waar hij ’s avonds voor reed in dollars was en overdag in dirham. Aangezien de taxi niet als een officiële taxi eruit zag, ander soort auto en geen taxibord op het dak, geloofden we hem. Pas bij het afrekenen hadden we in de gaten dat we in de maling werden genomen.

 

Postuur

Alle Arabieren zijn dik

 

Burka

Een vraag die ik nog niet heb durven stellen : “ Hoe houden jullie dat zwart, echt zwart”

 

Moskee

De moskeeën zijn druk bezocht. Soms denk ik in in excelsius deo te horen. De stem door de luidsprekers is natuurlijker en daardoor waarschijnlijk een stuk minder irritant dan kerkklokken.

 

Hoeren

De arabieren zijn nogal Russisch georiënteerd. Maar de prostitueepopulatie is net als de restaurantjes : in overvloed en multicultureel.

 

Tuinfeestjes

Ik heb nu twee tuinfeestjes gehad en ze waren beiden geslaagd. Beide keren was de barbecue in een villa compound. Het publiek is zeer gemêleerd. Dit is het leuke aan Dubai. Een voorbeeld : De buurman is uit Schotland en heeft een vriend over uit Amerika terwijl een Nederlandse collega met zijn Colombiaanse vrouw er ook is. De Nigeriaanse huisvrouw heeft haar kapsters uit een ander Afrikaans land ook uitgenodigd. Hoe de relatie ligt met de aanwezige Australier, 2 Iraanse zussen en overige gasten ?


Dubai - nog wat opmerkingen

2008-04-28

Rijbewijs

Het blijkt dat de bureaucratie in Dubai nog anders in elkaar steekt. Een permanent rijbewijs vraag je niet aan op het politiekantoor waar ik stond, maar gaat via ons kantoor in de FreeZone en onze sponsor. Omdat mijn rijbewijs en aanvraag opgestuurd moeten worden, ben ik mijn rijbewijs te lang kwijt om dat nog voor mijn vakantie te regelen. Ik rijd illegaal door en regel het over anderhalve maand.

 

Veiligheid

Dubai is waarschijnlijk één van de veiligste grote steden in de wereld. Zonder problemen loop je ’s avonds over straat zonder een groot risico beroofd te worden. Inbraken hoor en lees je ook niks over.

 

Onroerend goed

Iedereen in Dubai is in Onroerend Goed : Of ze creëren en bouwen onroerend goed of ze verkopen het. De inflatie is enorm, stijgingen in (huur)prijzen de afgelopen maanden van 30 tot 50% zijn regel.


Dubai - lots of pictures

2008-05-02

Dubai is één van de zeven emiraten van de Verenigde Arabische Emiraten. Omdat de oliereserves van Dubai beduidend lager zijn dan die van mede-emiraat Abu Dhabi of oliegrootmacht Saoedi Arabië heeft men zich in Dubai vooral gericht op handel en toerisme. Dankzij de ligging, het belastingklimaat en de stabiele economie liezen veel bedrijven ervoor om hun activiteiten in het Midden-Oosten vanuit Dubai aan te sturen. In Dubai en de freezones zie je daarom veel vestigingen van westerse multinationals. Door de aanwezigheid van veel buitenlandse bedrijven wonen en werken er in Dubai veel expats. Vanwege de steeds hogere huren kiezen steeds meer expats er echter voor om een appartement in het nabijgelegen Sharjah te huren.
Voor liefhebbers van luxe vakanties en winkelen is Dubai uitgegroeid tot één van de beste bestemmingen ter wereld. Het aantal luxe vijfsterrenhotels is vrijwel nergens zo groot als hier en ook over de mogelijkheden om te winkelen valt niet te klagen. Traditionele markten, Arabische winkeltjes, een goud zouk en een aantal impossante shopping malls bieden alles wat een mens zou willen kopen tegen prijzen die vrijwel altijd lager liggen dan in West Europa.
Ook op culinair gebied heb je in Dubai niet te klagen. Vrijwel alle keukens zijn ruimschoots vertegenwoordigd waarbij de kwaliteit gemiddeld hoog ligt en de prijzen relatief laag zijn. Goed eten doe je vooral in de grotere hotels, waar je echter meer betaalt dan in de individuele restaurants. Met soms wel meer dan 10 verschillende restaurants van topnivo in één hotel worden gasten en buitenstaanders culinair verwend.
In tegenstelling tot veel omliggende landen op het Arabisch schiereiland is Dubai modern en zeer internationaal georiënteerd. Westerse kleding, vrouwen op hogere posities, alcohol en de meeste andere westerse gewoontes worden hier inmiddels als normaal gezien.

Dubai staat vol met hotels. Sommige vrij eenvoudig en goedkoop, maar de meeste hotels zijn luxe tot zeer luxe. Door het snel groeiende toerisme neemt ook het aantal hotels snel toe. Vrijwel elke grote internationale hotelketen heeft hier één of meerdere hotels. De lokale keten Jumeirah Hotels & Resorts heeft een groot aantal mooie en luxe hotels in Dubai waaronder het zevensterrenhotel Burj Al Arab, het prachtige vakantiedorp Madinat Jumeirah en het zeer populaire Jumairah Beach Hotel.
Het servicenivo van de hotels ligt gemiddeld hoger dan in vergelijkbare Westeuropese hotels.
Appartementen zijn lastiger te vinden dan hotelkamers en campings komen niet voor in Dubai.
Dubai staat niet bekend als goede backpack bestemming. Het aantal hostels en goedkope hotels is laag.

De enorme groei van de stad zorgt de laatste tijd ook voor verkeersproblemen. Files zijn dan ook geen uitzondering meer op de belangrijkste wegen in en naar Dubai. Tijdens de spitsuren is het vooral raak op de Al Maktoum brug, de Al Garhoud brug en de Al Shindagha tunnel. Houd hier rekening mee als je je per auto of taxi verplaatst.
Het wegennetwerk in Dubai is van goede kwaliteit en de bewegwijziering is zowel in het Arabisch als in het Engels. Het is daarom niet lastig om per huurauto door Dubai te rijden. Houd er echter wel rekening mee dat er hier soms harder en roekelozer gereden wordt dan in Nederland. In combinatie met de drukte zorgt dit voor een redelijk hoog aantal ongelukken.
Op dit moment wordt in Dubai hard gewerkt aan een zeer modern metrostelsel. In 2009 moet de eerste lijn open gaan van dit miljarden euro`s kostende project.
De beige taxi`s van Dubai Transport zie je veel rijden en zijn uitgerust met een meter. Voor Nederlandse begrippen zijn de taxiritten in Dubai goedkoop. Ritten vanaf de internationale luchthaven zijn wel wat duurder door het relatief hoge starttarief.

In Dubai schijnt vrijwel alle dagen de zon en is regen een zeldzaamheid. Gedurende de wintermaanden is het er warm en in de periode half april tot en met oktober is het heet met in de maanden juli en augustus temperaturen die soms oplopen tot bijna 50 graden Celsius in de schaduw. Dit in combinatie met een zeer hoge relatieve luchtvochtigheid (regelmatig rond de 90%) zorg ervoor dat het in de zomer zeer benauwd is en het buiten de airconditioning bijna niet uit te houden is. Overdag zie je dan ook vrijwel geen mens op straat lopen en de lokale welgestelde mensen ontvluchten Dubai vaak om in minder warme plekken te vertoeven.
De beste periode om naar Dubai te reizen is vanaf eind oktober tot half april. Gedurende de winterperiode is Dubai met temperaturen overdag tussen de 27 en 35 graden, zachte nachten en veel zon zelfs één van de beste winterzon bestemmingen. In de wintermaanden liggen de prijzen van de hotelkamers vaak wel aanzienlijk hoger dan in de zomer.

De gezondheidszorg in Dubai ligt op een hoog niveau. De vele overheidsziekenhuizen bieden gratis eerste hulp, in de particuliere ziekenhuizen liggen de prijzen vrij hoog. De meeste doktoren spreken goed Engels.
Kraanwater kan zonder problemen gedronken worden.
Hoewel er geen inentingen voor Dubai verplicht zijn, worden vaccinaties tegen tyfus, polio, hepatitis A en hepatitis B wel aanbevolen. Hoewel de infectierisico`s in Dubai relatief laag zijn is het vaak beter het zekere voor het onzekere te nemen.
Dubai is één van de veiligste plaatsen ter wereld. Criminaliteit komt nauwelijks voor. Uiteraard dient men altijd oplettend te zijn in verband met mogelijke zakkenrollerij of diefstal.
Dubai bevindt zich in een politiek instabiele regio. Dubai zelf ondervindt hier weinig last van omdat het zich vrij neutraal opstelt in de Midden-Oosten problematiek. Er is echter altijd een kans dat problemen in omliggende landen van invloed kunnen zijn op de veiligheid in Dubai

- Naturisme is absoluut ondenkbaar in Dubai en het Arabisch schiereiland.
- Topless zonnen of zwemmen is tevens streng verboden
- Strandkleding mag men uitsluitend dragen bij hotels of op stranden. Vrouwen kunnen beter een badpak dragen dan een bikini. Op publieke stranden worden vrouwen geacht gebruik te maken van de ladies beaches.
- Pas op met de kledingkeuze. Korte broeken (mannen), blote schouders, nauwe kleding (vrouwen) en teveel bloot wordt als aanstootgevend gezien.
- Trek niet met een huurauto de woestijn in (ook niet met een vierwielaangedreven jeep). Het zand kent vele zwakke plekken waar je niet meer uitkomt als je daar eenmaal in vast komt te zitten.
- De zonkracht is in Dubai erg hoog. Smeer daarom meerdere keren per dag een zonnebrandcreme op uw lichaam en gezicht als u naar buiten gaat.
- Tijdens de ramadan (islamitische vastenmaand) zijn vrijwel alle restaurants en andere horecagelegenheden gesloten overdag. Ook voor toeristen is het vrijwel onmogelijk om eten of drinken te krijgen zolang het licht is. Beste opties zijn dan de minibar in je hotelkamer of supermarkten. Probeer gedurende de ramadan eten of drinken overdag niet in het openbaar te nuttigen.
- Fotografeer geen mensen zonder hun toestemming. Islamitische vrouwen mogen helemaal niet gefotografeerd worden net als militaire bases en andere militaire gebouwen.
- Op het gebied van alcohol en autorijden is er een zero tolerance beleid. Om problemen te vorokomen is het beter om minimaal 24 uur voor het besturen van een auto geen alcoholische dranken te nuttigen.

- Voor winkelliefhebbers zijn er volop shopping malls waar ze los kunnen gaan.
- Het Burj Al Arab hotel is niet alleen bepalend voor het gezicht van Dubai, ook van binnen glittert de weelde je tegemoet. Neem hier zeker een kijkje (tegen betaling).
- `s Avonds kun je een rondvaart maken op een dhow, dat zijn traditionele boten die tegenwoordig nog steeds in gebruik zijn. De meeste rondvaarten zijn inclusief een diner.
- De golfbaan van Dubai is één van de mooiste ter wereld
- Skiën in de woestijn? In Dubai kan het. Bij de Mall of the Emirates bevindt zich de grootste indoor skibaan ter wereld.
- Voor zwemliefhebbers is er het Wild Wadi Waterpark, gelegen bij het Burj Al Arab hotel.
- Dubai telt een aantal megabioscopen, gelegen in winkelcentra. Amerikaanse films worden in het Engels vertoond (met Arabische ondertitels) en uiteraard kun je ook hier je bak popcorn erbij nemen.
- Loop eens overdag langs de creek (Baniyas Road zijde) en aanschouw de bedrijvigheid op en langs de kade
- Op de goud soek (gold souk) straalt het goud je tegemoet. De verkoop van goud is hier aan strenge regels verbonden en de prijs is vrij laag.
- Binnenkort opent Dubai Land haar deuren in Dubai. Dit mega themapark moet zoals gebruikelijk in Dubai alles gaan overtreffen
- Vanuit Dubai worden er divesre tochten georganiseerd: jeepsafari`s, kameeltochten, ballonvaarten, duinskitochten, kampeertochten en helicoptervluchten
- De Dubai Zoo is een vrij kleine dierentuin maar zeker leuk om eens met de kinderen te bezoeken
- Dubai lijkt op sommige plekken wel één grote bouwput. Ga zeker eens een kijkje nemen op plekken waar de nieuwste megaprojecten gerealiseerd worden.


Wist je dat... ... olie in Dubai nog steeds goedkoper is dan bronwater
... het aantal Nederlandse expats de afgelopen 10 jaar verveelvoudigd is
... het uitgaansleven in Dubai vooral in en rondom hotels plaatsvindt.
... sommige uitgaansgelegenheden verkapte hoerenhuizen zijn. Hoewel prostitutie officieel verboden is kun je in sommige grotere clubs grote hoeveelheden prostituees aantreffen
... steeds meer rijke westerse mensen een tweede, derde of zoveelste huis aanschaffen in Dubai
... er redelijk veel Nederlandse bedrijven betrokken zijn bij de aanleg, bouw en verkoop van de Palmeilanden
... Dubai de snelst groeiende metropool ter wereld is
... alcohol vrijwel alleen maar te krijgen is in hotels en bars/clubs rondom de hotels
... Dubai door veel Nederlandse kranten nog als Doebai geschreven wordt

 

 


Dubai -regen

2008-05-06

Een apart berichtje waard. Het regende vanmorgen 5 minuutjes in Dubai !!


Dubai - Kuala Lumpur

2008-05-06

6/5 Mijn pick up naar het vliegveld  is geregeld voor 22.00 uur. Samen met een huisgenoot ga ik nog lekker eten en een biertje happen bij een Mexicaan in het Jumeirah Beach Resort. Ik had hier nog niet eerder gegeten, maar zal hier zeker terugkomen. Halverwege de wandeling terug naar mijn apartement om ongeveer half negen word ik gebeld dat de chauffeur al klaar staat. Rustig de laatste dingetjes inpakken is er niet bij. Ik prop nog wat dingen in een koffer die ik achterlaat, gooi mijn backup op mijn rug en ik ben op vakantie.......

Fijn vliegveld dat van Dubai, niet te groot en winkeltjes en kroegje vlak bij de gate. Om 23.50 uur ga ik na 2 Kilkenny`s en wat telefoontjes en sms door de gate. In het vliegtuig van Qatar Airways vlieg ik eerst op Doha en dan overstappen op een vliegtuig naar KL. Het is vermoeiende reis.Ik probeer te slapen maar dat gaat slecht. Het eerste maal is een broodje zalm, net als alle mensen om mij heen laat ik dat na 2 happen leggen. De keuze uit films zijn niet bijzonders terwijl ik normaal gesproken toch leuke nieuwe films in vliegtuigen heb. Ik ga op de roze hoofddoek van een dame zitten, die wel heel erg de moeite doet om haar gezicht voor me te verbergen. Het vluchtinformatiescherm geeft de vliegafstand tot Mekka aan.

Ik moet mijn lach inhouden als een donkere Afrikaan niet uit de voeten kan met de Don`t Disturb stickers. In het vliegtuig kreeg ik een velletje met vier stickers: 1) Don`t disturb 2) Wake me up for food 3) Wake me up for duty free 4) de gebruiksaanwijzing. Deze stickers plak je op je stoelleuning waarna de stewardessen weten hoe ze tijdens de vlucht met je moeten omgaan. De Afrikaan staart 10 minuten naar het velletje en ziet de mensen om hem heen stickers op hun stoelleuning plakken. Hij plakt de sticker met gebruiksaanwijzing op zijn leuning. 


Kuala Lumpur (KL)

2008-05-07

7/5 Om 14.00 uur plaatselijke tijd land ik vermoeid op Kuala Lumpur internationaal airport, met de trein (KLIA) naar KL Sentral en vervolgens lopend naar Chinatown. Althans dat was het plan. Ik loop 180 graden de verkeerde kant op eb na wat informeren, kom ik na een uur terug op KL Sentral. Toch maar de LRT voor 1 Ringgit, 1 halte. Voor 10 Ringgit slaap ik in Lee Mun Guesthouse. Op de 5e verdieping zitten de kamers, geen raam, geen airco, gedeelde koude douche wat ook gelijk het toilet is. Volgens de huisfolder heeft het guesthouse een uitzicht op de nightmarket, maar zonder raam zie ik niks. Er zijn 2 bunkbedden en 3 vennen. De vennen verplaatsen slechts warme lucht. Het is zo broeierig heet dat ik bijna uit ga. Ik sleep me van het bed en ga naar buiten. Al snel breekt een tropische bui los. Ik eet in een leuk chinees restaurantje en drink nog wat in de reggaebar. Een van de weinige barren in Chinatown.


Tanah Rata

2008-05-08 to 2008-05-09

8/5 Door de hitte in mijn kamer heb ik raar geslapen. Ik word vermoeid wakker. Ik ga op zoek naar het Pupuraya busstation en koop een kaartje voor Tanah Rata in de Cameron Highlands. De bus zou om 9.30 uur moeten vertrekken, maar komt niet opdagen. Uiteindelijk worden wij, wachtende passagiers, in een hele gare bus gestopt. De bus gaat hoppend over de weg. Het is maar voor 5 uurtjes, als ik meega in het ritme van het deinen val ik zowaar af en toe in slaap. De laatste 1 1/2 uur van de busrit door de bergen naar de Cameron Highlands zijn prachtig. De vele bochten en de slechte vering maken het wel weer een zware busrit.

Ik check in in Daniels Lodge en krijg 1 van de 15 bedden op een zolder toegewezen. Een hevige regenstorm breekt los. Als het weer opklaart is het heerlijk koel. Het is heerlijk om na twee maanden hitte, even bij te komen met een bekende temperatuur en luchtvochtigheid. Net als in KL moet ik gaan shoppen want ik ben tamelijk onvoorbereid vertrokken. Daarna ga ik samen met Edward bij een Indier wat eten. Edward kan niet tegen spicy eten. Ik praat tegen hem aan als hij zijn curry eet, maar het verwerken van de pittigheid vraagt al zijn energie en aandacht. Grappig om iemand zulke bekken te zien trekken.

Later eet ik nog wat bij de chinees. `s Nachts als ik mijn bed vind na een avond in de junglebar, wordt het zelfs koud.

9/5 Samen met Edward ga ik een jungletrek doen en een bezoek brengen aan de Boh Tea Estate. Met wie kan ik beter een kopje thee drinken dan met een engelsman. Maar eerst ontbijt, een tip gekregen wat de lokalen hier voor ontbijt nemen. Voor een ontbijt is het enorm pittig en de gedroogde vis komt ook wat vreemd over. In combinatie met de coconutrijst vind ik het lekker.

De bus richting het startpunt van de track laat te lang op zich wachten en we besluiten te gaan lopen. Dit betekent een extra 5 km tot aan de start van de track, Het wordt al weer goed warm. Van Tanah Rata lopen we naar Brinchang, waarna we afbuigen voor track nr1 door de jungle. Het blijkt een slecht onderhouden track en zeer steile klim naar de top op 6666 feet (2031 meter). Het eerste half uur heb ik moeite om door mijn 1e adem heen te komen, maar daarna gaat het weer als vanouds. 2 kleine glijpartijen, modder in mijn schoenen en 1 serieuzere valpartij drukken de pret niet.

Na de jungle komen de theeplantages. De bergen staan vol met theestruiken. Het is ongelooflijk hoe steil het geplant is. We lopen al een uurtje of 5 en zijn weer op een weg aangekomen. We besluiten te gaan liften, het is nog 7km terug naar Brinchang en 12 naar Tanah Rata. Een vriendelijke, oude neger stopt met zijn uitelkaar vallende landrover. We zitten nog geen 2 minuten in de overdekte achterbak of een regenbui van 10 minuten barst los. Uiteindelijk rijdt deze vriendelijke man, die ook nog een conversatie probeert te voeren, ons terug naar Tanah Rata. We eten wat bij Hong Kong. Edward helpt de eigenaresse met het doden van vliegen met een electrische vlieggenmepper. Zij is echter een stuk behendiger. Daarna Opfrissen en opschonen in een ijskoude douche.

`s Avonds ga met een internationaal gezelschap wederom naar Hong Kong. Er is een duitse palestijn bij. Ik kan niet de hoogte krijgen van de jongen. Hij komt aardig over, maar vertrouwen doe ik hem niet. Ik probeer weer wat nieuws van de kaart en ik word weer niet teleurgesteld. Nu kan het bij de Chinees, Indier of Pakistaan nauwelijks fout gaan. Met wat chilisaus en rode pepers smaakt alles prima. We eindigen weer in de junglebar. Niet origineel, maar er is weinig keuze, er zijn slechts 2 barretjes en deze zit direct naast mijn guesthouse. En de bonfire, pooltafel en vrije keuze aan muziek maken het gezellig.

Van Marie, een leuke franse meid die travelled door Azie, af en toe werkt in guesthouses voor housing en food en die af en toe een paar maanden teruggaat naar Frankrijk om wat te verdienen om verder te reizen, krijg ik wat tips voor Georgetown op Penang.

 


Georgetown

2008-05-10

10/5 Na wederom een koude nacht moet ik vroeg op en in de bus naar Penang. Vroeg in de middag arriveer ik, maar op een andere plek dan door Marie aangegeven. Aan haar tips en aanwijzingen heb ik dus niets. De bus van het intercity busstation naar het centrum van Georgetown laat te lang op zich wachten en daarom pak ik voor 25 ringgit een taxi naar Lebuh Chulia (Julia straat). 25 Ringgit (5 euro) is net zo duur als de busrit vanuit Cameron Highlands. De taxi stopt voor Banana, het guesthouse waar Marie het over had. Voor 18 ringgit heb ik een privecel met ven. Dit 8 ringgit duurder dan voorgaande dagen, maar deze cel is wel voor mij alleen. Douche en toilet moet ik zoals gebruikelijk delen.

Na een noodle vleessoep in een eettentje, maak ik een wandeling door Chinatown, Little India en langs vele oud engels koloniale gebouwen waaronder fort Cornwallis. Het is weer goed warm en ik zweet me leeg. Zonnebrand heb ik nog niet gekocht, mijn pet ben ik vergeten, die zit onderin mijn rugzak en dat ik vlak voor vertrek naar de kapper ben geweest helpt ook niet. Ik voel de zon mijn hoofdhuid wegbranden.

Georgetown is een leuke stad met een van de leukste chinese wijken die ik heb gezien. Maar veel tijd wil ik niet doorbrengen op dit eiland. Zoals de lokale indiase taxichauffeur tegen me zei : Penang is een klein eiland met een grote stad, Langkawi is een groot eiland met een klein stad. Daarom koop ik een ferryticket voor morgenochtend.

Vanavond ga ik stappen. Het is zaterdag. Ik zal voorzichtig moeten zijn. Om 7.45 uur moet ik voor 2 1/2 uur op de boot. Het is ook zeker 20 minuten lopen naar de pier.

Voordat ik op zoek ga naar een internetgelegenheid pak ik een douche. Hiep hiep hoera het is een heerlijke warme. Met het internet zit het tegen. Ik krijg mijn foto`s niet ge-upload.


Langkawi

2008-05-11 to 2008-05-13

10/5 Mijn geheugenkaart van mijn fotocamera is weer stuk. Ik ben mijn foto`s weer kwijt. Of dat nu aan mijn fotocamera, cardreader of het internet upload programma ligt? Het is wel goed irritant.

Ik ga wat eten op de "traditionele" foodmarket. Ik denk Mc Donals te zien, maar het is gelukkig Mwaffels. Ik bestel een biertje. Ze vergeten mijn order. Ik bestel nog een biertje. Ik word weer vergeten. Afgelopen dagen is me al opgevallen dat ze vrij gemakkelijk vergeten. In de Blue Diamond speelt een aardig bandje het bekende slowgitaar werk. Het is wel aardig totdat iemand uit het publiek gaat zingen. Paloma Blanca, een goed moment om mijn bed op te zoeken.

Ik heb een kamer met ven, erg fijn in deze temperatuur. Maar `s nachts gaat de electriciteit eraf. Geen ven dus, een paar kaarsjes markeren de weg naar het toilet.

11/5 Ik sta vroeg op om met volle bepakking naar de ferrie te lopen. Onderweg heb ik tijd voor ontbijt. Ik neem rotti met een heerlijk pittige jus. Ik neem nog een tweede. Over 30 eurocent per stuk kan ik niet tobben. Volgens oud engelse gewoonte heb ik er een ijsthee met melk bij.

De ferrie is het eerste in Maleisie wat op tijd vertrekt. Na een kwartiertje varen we de open zee op. De boot maakt flinke klappen. Ik zit in het vooronder. Ik voel me minder lekker worden en ga in een ander compartiment verder naar achteren zitten. Het vertraagt het zeeziek worden iets, maar stopt het niet. Als ik na een uur het allerlaatste stukje rotti uitgekotst heb wordt het iets draaglijker, maar ik blijf ziek tot ik van de boot af ben. Ongeveer 20% van de passagiers is zeeziek. De bemanning blijft rondlopen met kotszakjes. Eenmaal aan land moet ik mijn maag vullen. Veiligheidshalve neem ik een salade met kip.

 Er is geen openbaar vervoer op het eiland. Een taxi brengt me naar Penai Cenang. Hier neem ik mijn intrek in een kamer aan het strand. 40 ringgit per nacht, Geen backpackersprijs, maar goedkoper vind ik het niet direct aan het strand. Ik slenter wat langs de vele shops en over het strand. Een tropische regenbui brengt verkoeling. Wat ik begrijp is dit nog het staartje van de cycloon die Birma heeft geraakt. Ook Zuid Thailand en de oostkust (waar het droogseizoen is) hebben de afgelopen dagen regen gehad.

Ik slenter nog wat verder en beland al snel bij Babylon. Dit is een zeer relaxed tentje. Met een Emily Chang leg ik mij neder op een ligstoel aan het strand. En nog een cocktail, en nog één. Na wat tips kom ik terecht in een tentje waar de localen eten, goedkoper dus maar wel goed en lekker. Na enige aarzeling besluit ik toch nog 1 of 2 biertjes te gaan drinken. De boottrip was zwaar en ik wil op tijd naar bed. Het is nog net te vroeg om te gaan slapen. Wat gezellige engelsen schuiven me wat shots toe, absynth, baileys. Als hun weg gaan kom ik in contact met twee australische dames. Een leuke dove meid van 22 en haar vriendin van 33.

Een prachtige Maleisische meid, echt miss universe materiaal, en haar vriend vergezellen ons. De meid komt spontaan, serious en volwassen over. Het is dan ook een schok om te ontdekken dat ze pas 13 jaar is. Na in Debby`s het slot van de engelse voetbalcompetitie te hebben gezien wordt het toch nog laat.

12/5 Ik heb een 150cc motor gehuurd en een beetje het eiland rondgetourd. Enkele paradijselijke stranden worden afgewisseld met dorpjes, rijstvelden, aapjes, jungle en een cementfabriek. Het is een beetje op en neer slingeren. Ik rijd Mt Raya op. Dit is de hoogste berg op Langkawi. Bovenop is het mistig, ik heb geen zicht. Het is wel vrij koud en ik word overvallen door maagkrampen duidend op een enorme behoefte. Het is 13km afdalen en dan nog tiental kilometers naar een benzinepomp. Ik red ternauwernood het hurktoilet. Spetterpoep. Geen wc-papier uiteraard, maar ik ben behoorlijk behendig met de hand en wat water.

Na mijn laundry opgehaald te hebben wil ik een douche pakken. Ik heb wel water in de badkamer, maar niet vanuit de douchekop. De eigenaar is aan het volleyballen op het strand. Hij maakt zijn partijtje af en lost het probleem op door de tuinslang door het raam naar binnen te schuiven.

Na deze verfrissende douche is het tijd voor een paar cocktails aan het strand. Aan het begin van de avond spreek ik de maleisische eigenaar van het huisje nog in de strandbar. Hij heeft in Roermond in Nederland gewoond. Zijn familie woont er nog. Zijn familie wil graag dat hij terugkomt naar Nederland om de tweede hands autozaak over te nemen van zijn vader. Hij vertelt hoe de zwarte autohandel werkt, de route via Duitsland, Polen naar Kazachstan en de toenemende druk van de belastingdienst. Hij ziet niets in al die stress en wil liever zijn eigen reisburo in Maleisie uitbouwen.

Een voorzichtige Nasi Goreng Kebunk (alhoewel ik niet weet wat Kebunk is) na de spetterpoep en wat late night shopping sluiten de avond af. Ik heb zonnebrand gekocht, maar daarmee ben ik eigenlijk al te laat. En ik heb een dagrugzak gekocht omdat ik morgen in mijn eentje een pittige jungletocht ga maken.

13/5 Op de motor naar een waterval van waar een track naaar de top van een van de bergen gaat. Eerst 500 traptreden naar de top van de waterval. De 7 wells bobenaan zouden prachtig moeten zijn, maar zijn het niet. Ik cross de waterval. Het begin van de treack is relatief eenvoudig, alhoewel er geen stuk plat is. De track gaat continu omhoog. De track wordt moeilijker, gladder en intensiever. Bij wat moeilijkere stukken zijn er tussen bomen touwen gespannen.

Het zweet loopt uit me, alsof een sinaasappel wordt uitgeperst. De track wordt extreem zwaar. Ik vertrouw volledig op het touw als ik me stukken omhoog trek. Ik schat op grote stukken een hellingspercentage van 60, 70, 80% in, praktisch recht omhoog. Als het touw het maar houdt. Ik val tientallen meter omlaag langs bomen, keien en ravijnen als het touw niet houdt. Het pad verandert van boomwortels en bladeren in kleihelling en grote scherpe rotsblokken. Sommige liggen los. Stappen van een meter zijn geen uitzondering. Continu klauter ik op handen en voeten door de jungle op de berghelling omhoog.  Op, over en onder omgevallen bomen door. Continu met het gevaar van een verkeerde beweging en stuk lager te belanden.

De eerste keer dat ik zicht krijg over de jungle, het eiland en de kust is adembenemend. Dit soort uitzichten zijn onbetaalbaar, onbeschrijfbaar en een beloning voor het harde werken. Nog een kwartiertje verder klimmen en ik ben op de top vanwaar ik uitzicht heb op de andere kant van het eiland.

Nu nog naar beneden. Ik loop één keer een stuk verkeerd, maar heb dat gelukkig zelf in de gaten. Het stuk gaat te steil naar beneden en er hangt geen touw bij. Niemand om me te corrigeren, ik ben alleen in de jungle, een stukje terug en ik vind vrij snel het juiste pad weer. Niet een plek om te verdwalen. Ik val slechts 2 keer. Ik kom gesloopt beneden. Zulke grote stappen gezet, zovaak corrigeren, zoveel kracht gebruikt om me op te hijsen of af te laten zakken. Zonder die stukken touw op bepaalde plekken langs de track had ik het niet gered.

Ik moet eruit zien als een rottend lijk, mensen kijken me vreemd aan. Doorweekt van het zweet, vuil, kleverig, ik voel spinneweb en er krioelen wat beestje over mijn armen. Met geen droge draad meer aan mijn lijf stap ik op de motor. Het is ruim 30 minuten terug naar Penai Cenang. Dit is één van de zeldzame keren dat ik een koude douche niet erg vind.

Een late lunch, wat relaxen, voordat ik op zoek ga naar een welverdiend koud biertje.


Alor Setar

2008-05-14

14/5 Vandaag ga ik van het eiland af. Ik ben een beetje huiverig voor de ferrie. Extra huiverig doordat ik vannacht voor het eerst serieus uit ben geweest. Twee live bandjes gezien in een "club" buiten Penai Cenang. Een korte nachtrust dus gehad en ik ben nog wankel. Na een lichte twijfel besluit ik het lot te tarten en neem exact hetzelfde ontbijt als voordat ik zeeziek werd, 2x rotti canai.

Ik ga bij Kuala Kedah aan land, slechts 1 1/2 uur, kalme zee. Ik word gelukkig niet ziek. Ik pak weer een buffet in een lokaal eettentje. Er is geen vlees, dan maar vis, geen idee wat voor vis, maar ik kan het gratengeval wegkrijgen. Ik pak de bus naar Alor Setar en neem mijn intrek in de Flora Inn. Vervolgens slenter ik wat door het interessante centrum. Het is meer Malay dan ik tot nu toe heb gezien, minder chinezen en minder indians. Ook is het strikter in de uitvoering van het moslim geloof. Als ik wat wil gaan eten vind ik nergens in het centrum een tentje dat bier verkoopt. De nasi Lebaka die ik bestel bevat krab en gedroogde vis. Iets teveel vis voor één dag,

Wat me door heel Maleisie (en ook al in Dubai) opvalt is dat een hoofddoekje met het juiste gezichtje eronder knap sexy kan zijn. De vrouwen hier hebben prachtige ogen en een geweldig vriendelijke lach.

Mijn kuiten en dijbenen staan gespannen. Als ik heb gezeten kan ik amper lopen. Tweede dag spierpijn is altijd erger, dat wordt wat morgen.


Kota Bahru

2008-05-15 to 2008-05-16

15/5 `s Morgens op het busstation raak ik in gesprek met een moslima. Zij en haar vriendin studeren voor zuster. We hebben een leuk gesprek en ze vraagt of ik nog vragen heb over maleisie. De provincie Kedah, waar ik zit, is een moslimprovincie, worden andere religies ook getolereerd. Ze antwoord bevestigend en noemt ook wat andere aanwezige religies op. Vervolgens vraagt ze of ik Christen ben. Ik antwoord dat ik geen geloof heb. Dit komt als een schok.  Als ze enigzins haar zelfvertrouwen terug heeft vraagt ze of ik misschien op zoek ben. Ik antwoord "nee". Dat had ze niet verwacht, ze heeft het er duidelijk moeilijk mee. Maar mijn anti-religie modus is getriggerd en ik ga verder : "Geld, macht en religie zijn de bronnen van alles wat mis is op de wereld". Dit is de genadeklap, maar niet wat ik in gedachten had. Ik heb haar duidelijk pijn gedaan. Ik probeer er nog een draai aan te geven, maar het leed is geschied. Ze vraagt om een ander onderwerp. Ik vraag aan haar "hoe laat gaat je bus", het antwoord "10.30 uur". Ik zeg "die van mij gaat om 10.00 uur". Ze kijkt op haar horloge en laat de tijd zien. Het is 10.00 uur. Als ik niet over religie was begonnen had ik de bus gemist. Een teken van god ??

De busrit naar Kota Bahru gaat door de bergen. het is een langere rit dan ik had verwacht en daarom heb ik iets te weinig gegeten. De rit is mooi. In Kota Bahru neem ik mijn intrek in een chinees guesthouse. Mijn kamer is wederom een cel.

Om mijn foto`s niet weer verloren te laten gaan plaats ik ze pas als ik een kopie heb.

Het is grappig dat als iets moeilijk te krijgen is de behoefte het grootst is. Uiteindelijk vind ik een chinees restaurant waar ik een biertje bij het eten kan nemen.

 Maleisie is ontwikkeld, geschoold, stabiele en sterke economie, vriendelijke mensen. Kwa natuur prachtig, kwa architectuur ook en vergelijkbaar met andere landen in Zuid Oost Azie. Maleisie herinnert me vooral aan Vietnam. Kwa mentaliteit echter totaal niet. Ik denk dat door de betere educatie, ontwikkeling en economie komt. Ik word niet lastig gevallen, niet gepushed, er wordt me niks aan gesmeerd. De mensen zijn oprecht vriendelijk.

16/5 Ik doe mijn was weer eens zelf. In een teiltje zonder zeep kneden, slaan, uitwringen. Ik sta mijn was boven een goot uit te wringen als de doofstomme schoonmaakster staat te wijzen naar een ijzerstaaf bevestigt aan de muur. Wat moet ik daarmee ? Zij maar wijzen. Ik sta naar die staaf te kijken en heb geen idee wat ik ermee moet. De schoonmaakster gebaart tegen me "nadenken". Ik weet het echt niet. Ze trekt een t-shirt uit mijn handen, vouwt het om de staaf en wringt het shirt uit. Weer wat geleerd, ik krijg de was inderdaad beter uitgewrongen voordat ik het op de waslijn gooi.

Een klein half uurtje in bus nr 27 naar Chabang Empat. Het is zoeken waar ik eruit moet. De buschauffeur helpt me. Op het heetst van de dag loop ik 10km om de tempels Wat Photivihanen Wat Kok Seraya te bezoeken. Er liggen meer Budha tempels zo tegen de grens met Thailand, maar 2 is genoeg. Lopen in de tropische hitte is ook behoorlijk vermoeiend.

Dat ik dicht tegen Thailand aan zit merk ik ook als tijdens mijn lunch iemand me probeert te koppelen aan zijn vrijgezellen vriendinnen. Zelfs nadat ik heb gezegd hoe oud ik ben. De meisjes zijn 15 en 16 jaar. De man (27) is zich van geen kwaad bewust.

Bij terugkomst in mijn guesthouse blijk ik ook hier een biertje te kunnen krijgen. Het bier staat verstopt.


Perhuation Islands

2008-05-17 to 2008-05-18

17/5 Afgelopen dagen ben ik een aantal keren van gedachten gewisseld. Ik zag nogal op tegen een nieuwe boottocht. Maar ik ben nu toch in een shared taxi op weg naar Perhuation Kecil. Dit is de kleinste van 2 bij elkaar liggende tropische eilanden in de Chinese Zuid Zee, op 20 km voor de kust van Kuala Besut. Na 40 minuten in een speedboot stap ik over in een taxibootje die me aan land brengt.

Ik neem mijn intrek in een hutje bij Rock Garden vanwaar ik een geweldig zeezicht heb. Ik heb wat lekkere chinese koekjes bij me. Deze zet ik op een plankje. Ik loop het strand op en neer, ga naar de andere kant van het eiland en vind een "onbedorven" strandje. Als ik terugkom van mijn wandeling zitten de koekjes vol rode beestjes. Ik zie geen spoor naar het zakje toe. Deze beestjes leven in het hout.

Ik zie een leguaan van meer dan 2 meter langs mijn hut lopen. Het beest verdwijnt in de struiken waar spinnenwebben hangen met eenzelfde doorsnede. De spinnen zijn zo groot als mijn vuist.

Ik ga zwemmen en dan aan de wodka. Het wordt een late en gezellige nacht.

18/5 Meer zon, zee en palmbomen


Kota Bahru

2008-05-19

19/5 Ik ben voor 1 nachtje terug in Kota Bahru.


Kuala Lumpur

2008-05-20 to 2008-05-24

20/5 Om 5.15 uur gaat de wekker. Ik stap in de taxi naat Temput voor een reis met de jungle train. Om 5.45 uur aan het ontbijt, rijst met spicey vlees en dan in de trein. Het is een lange reis. `s Middags om 15.00 uur arriveer ik in Jerantut. Met de trein denk ik een goede indruk gekregen te hebben wat de jungle inhoud. Foto`s en verhalen bij reisburo`s bevestigen mijn vermoeden. Geen musquito`s meer voor mij.

Ik pak de 16.00 uur bus naar Temerloh, vandaar de 17.00 uur bus naar KL, alwaar ik de LRT en de MRT pak om vervolgens mijn intrek te nemen in het Royale Bintang hotel. Deze reis geen basic-stijl meer voor mij, Een goed bed, een warme douche en geen beestjes. De komende paar dagen ga ik daarvan bijkomen.

KL is een mix tussen Dubai, Bangkok, Hanoi, en andere grote steden uit Zuid Oost Azie. Er is moderne architectuur, vele verschillende restaurants, ik word regelmatig aangesproken door bedelaars, monniken, pooiers, verkopers en voor thaise massages. Er zijn leuke en drukke "authentieke" straatjes. Het is een combinatie van duister en modern. Je zou bijna zeggen dat KL Maleisie niet is, maar niets is minder waar. KL is de plek waar het gebeurt. Alle jongelui en dertigers uit het hele land trekken naar KL. Kuala Lumpur is het nieuwe Maleisie.

21/5 De Golden Triangle, Petronas Twin Towers en bijbehorende omgeving verkend. Het lijkt erop dat Aziaten (en Arabieren in Dubai) niets anders te doen hebben dan shoppen. De Suria KLCC shopping mall zit vol met merkwinkels en restaurantjes. En KL heeft vele shopping malls.

Na een flinke wandeltocht in de hitte is het tijd voor wat rust. Om 2 uur vannacht begint de Championes League finale en de wedstrijd wordt in diverse kroegen in het centrum live uitgezonden.

Het eten in KL is 3 a 4 keer zo duur. De porties zijn wel ietsje groter. Er zijn ook nog goedkopere restaurantjes te vinden. Het is goed zoeken en uiteraard serveren ze er alleen lokale gerechten.

In een club met nauwelijks toeristen ontmoet ik wat gezellige lokalen. Ze komen uit alle hoeken van Maleisie en hebben of zoeken werk in KL. Naast de leuke huisband E6 zie ik ook een slechte dansshow en een verschrikkelijke travestie act. De DJ kan leuk draaien, jammer dat het R&B is. Uiteindelijk ga ik nog wat eten met een aantal. Ze weten een goed restaurant met lokale gerechten. Het blijkt 15 km buiten Dubai te zijn, een klein half uur rijden. We zijn laat en de keuken is dicht. Ze serveren nog maar 2 verschillende gerechten. Om 5 uur `s nachts zit ik weer aan de Nasi Lemak. Gelukkig zit er deze keer ook kip bij en wat minder vis. Ik word weer teruggebracht naar mijn hotel. Ondanks dat overal de tv aanstond weet ik als ik ga slapen nog steeds niet de uitslag van Manchester United - Chelsea.

22/5 Van 1 van de bewakers van de Menora KL toren hoor ik dat Manchester heeft gewonnen na strafschoppen. Lucky Van de Sar en zich dan nog durven meten aan Hans van Breukelen. Het is Schandalig !! Vanaf de toren heb ik een prachtig zicht over KL.

Ik drink herbal thee goed voor de bloedsomloop en waterhuishouding. Nu was ik volgens de Pakistaanse verkoper klaar voor de stevige sex. Daar houden de Maleisische vrouwtjes volgens hem van. Ik moet aan de hotelreceptie maar vragen of ze een lokale meid voor me regelen.

Mijn laatste stop van vanmiddag is de boekhandel. Ik heb nogal wat loze reistijd voor de boeg en om die tijd niet te verspillen met fictie koop ik "The Holy Qur`an", of tewel de Koran. Misschien leer ik nog wel wat.

Om te eten loop ik een Pakistaans restaurant binnen. Het restaurant blijkt net gerenoveerd . Morgen is de officiele opening. Ik word uitgenodigd.

Mijn "vrienden" van gisteravond zitten in het hard rock cafe, maar zo`n keten spreekt me niet aan. Ik ga terug naar de lokalenclub waar ik in contact kom met de band en vooral 1 van de niet onaantrekkelijke zangeressen. Ik beloof de volgende avond terug te komen.

23/5 Geen kater, maar wel veel te weinig slaap. Ik kom niet verder dan wat slenteren door een shopping mall en hangen. Deze mall heeft ook meerdere verdiepingen met per verdieping tientallen kleine winkeltjes. Werkelijk alles is verkrijgbaar. Deze nieuwe steden zijn een mekka  voor shop-aholics.

Ik wil `s avonds naar de opening van het restaurant. Als ik daar aankom zijn de activiteiten nog niet begonnen. Ik heb honger dus ga ergens anders wat eten.

Het is te vroeg om te "clubben" en daarom ga ik even rusten. Zoals altijd val ik dan in slaap.

24/5 Batu Caves, Chow Kit Road, Kampung Banlung en vervolgens valt er weer een tropisch buitje.


vliegtuig & vliegveld

2008-05-25 to 2008-05-27

25/5 Vannacht een optreden aangekondigd als de Dina "Malaysian Idol" gezien. Het blijkt de runner up van 4 jaar geleden. Het veel te dikke meisje is 23 en heeft een dijk van een stem. Daarna weer E6. Ik neem afscheid van de band en vooral de zangeres, wat een spetter.

Na mijn laatste complementaire krantje te hebben gelezen, check ik tegen 12 uur uit. Vanaf nu wordt het wachten, zitten, hangen en leggen. Mijn vlucht gaat om 3.35 uur komende nacht .

26/5 De vlucht naar Doha (Qatar) voorloopt voorspoedig. De landing is 1 van de zachste ooit  totdat de piloot op zijn rem trapt.  Dit doet de piloot te enthiosiast of  er ligt zand en olie op de landingsbaan. het vliegtuig raakt in een slip. Bagagebakken springen open. Ik grijp mijn stoelleuning. De piloot krijgt het vliegtuig onder controle, misschien heeft hij niet eens een schrikmomentje gehad, maar de passagiers wel.

Om 8 uur `s morgens overgestapt in het vliegtuig naar Dubai. Ik land om 10.00 uur. koffie, Wachten, food court,  wachten, biertje, Koran lezen, wachten, mp3-tjes luisteren, meer wachten, meer Koran, meer food court. Om 9 uur `s avondszou ik moeten kunnen inchecken op vlucht KL428, maar de vlucht is vertraagd. Na half uurtje later ben ik toch ingecheckt. Ik ga maar weer een biertje nemen, m3-tjes luisteren, Koran lezen.

De koran heb ik voor 1/3 uit als mijn vlucht na uren lang "Delayed" te hebben aangegeven ineens van de informatieschermen verdwijnt. "Shit", denk ik, "Cancelled". Op  andere schermen komt de vlucht nog wel voor en de vertraging valt uiteindelijk mee. In de lucht haalt de piloot  de vertraging zelfs in. Ik land om 5.30 uur op Schiphol. Klote nieuwe films gehad (op alle vluchten), maar toch de nacht doorgekomen met de wat oudere films American Gangster, Rush hour 3, en moordwijven.

Slopende dagen met weinig slaap. Nadat ik een paar bakken koffie bij mijn ouders heb gedronken, stap ik in mijn Seat die me naar `s Gravenzande brengt.


Dubai

2008-06-03 to 2008-06-11

Hot & humit. Temperatuur stijgt tot ver boven de 40 graden (alhoewel het weerbericht in de krant blijft vol houden dat het onder de 40 graden is). De luchtvochtigheid is 83% en stijgende.

Een tweetal dramatische zwangerschappen/bevallingen bij collega`s. Vervelend is dat uitvloeisels van dat soort zaken over de administratie lopen. Ik kan goed relativeren, maar op dit soort momenten wordt het besef van de relativiteit van alles verder versterkt.

Mijn appartement is kleiner. Ik deel het echter met slechts 1 persoon. Het scheelt `s avonds 10 minuten rijtijd, makkelijk parkeren, ligt dicht bij het "oude" Dubai. Het "Oude" Dubai (Mankhool, Bur Dubai, Creek) spreekt mij veel meer aan dan de Marina, Jumeirah. Het is de indiers en fillipijnen tegenover een overdaad aan westerse expats en rijke toeristen. Op het dak een zwembadje, en er is ook een sauna en sportzaaltje.

Mijn huisgenoot had na zijn 24ste opeenvolgende nachtdienst een onzinnige discussie met een securityman van de bouwsite. In het weglopen ontglipt hem het woord "asshole". Uiteraard wordt dit een politiezaak, 3 wagens, rechercheur. De opdrachtgever wil mijn collega van site hebben. Belediging wordt hoog opgenomen. Excuusbrief, persoonlijke excuses, inmenging van de projectmanager, de zaak loopt nog........

Krantenkop (Iran) : Get married or get fired. Een bedrijf verplicht zijn vrijgezellen personeel om voor september te trouwen anders wordt het ontslagen. Volgens het krantenartikel is het bij de overheid in sommige regio`s al gewoon om ongetrouwd personeel niet aan te nemen.

Krantenkop (Dubai) : Man and woman deny cuddling and kissing in Public. They were charged with indecent behaviour. Een undercover agent zou het tweetal in een auto op een parkeerplaats bij een shoppingmall hebben gezien.

Krantenkop (Italie) : Een priester weigert een man en vrouw te trouwen omdat de man na een verkeersongeval niet meer in staat is om geslachtsgemeenschap te hebben. En je trouwt om kinderen te krijgen....

Krantenfoto : De vrouw van Dirk Kuijt en zijn dochtertje stonden op de voorpagina van de Gulf News aan de vooravond van de wedstrijd tegen Italie.

Dagelijks krantennieuws : Botsingen, Enkele Verkeersdoden, tientallen gewonden, omgevallen vrachtauto`s, omgevallen (school)bussen, afgesloten banen op de snelweg, traumahelicopter, rechtzaken.


Dubai - bericht van het consulaat

2008-06-19

 Aan alle Nederlanders in de Verenigde Arabische Emiraten (VAE)
 
Het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Londen heeft onlangs een
 verhoogde waakzaamheid afgekondigd in verband met het mogelijke gevaar
 van terroristische aanslagen in de VAE. Er bestaat voor u echter geen
 reden tot grote ongerustheid omdat het Ministerie in Londen het concrete
 reisadvies voor de VAE niet heeft veranderd, d.w.z. niemand wordt
 afgeraden zijn reisplannen naar de VAE aan te passen. ( letterlijk wordt
 gesteld: "we are not advising British nationals to change their travel
 plans") 
Bovendien wordt niet specifiek aangegeven waarom het gaat. Ten slotte
 zij vermeld dat deze waarschuwing uit Londen komt en dat de Britse
 ambassade in Abu Dhabi
desgevraagd geen informatie kon geven over de
 reden van het toegenomen gevaar. Men moet echter niet vergeten dat het
 Midden-Oosten, in potentiele zin, een gevaarlijke regio blijft; de mate
 van gevaar wordt thans vwb Dubai door de autoriteiten in Londen hoger
 ingeschat dan enige tijd geleden; oorzaak daarvan is, zoals reeds
 aangegeven, niet bekend.
 Wij houden u zo nodig van verdere ontwikkelingen op de hoogte.
 
Met vriendelijke groeten,
 
Nederlandse ambassade in Abu Dhabi en het Consulaat Generaal in Dubai
 


Dubai - security scare

2008-06-20

Hieronder een uittreksel uit een (propaganda) krantenartikel inzake de "verhoogde" risicodreiging.

 

Chat between drunk men sparked terror warning. Foreigners in bar reported `bomb` conversation.

A personal conversation between two drunk people in a hotel bar led the British Embassy in Abu Dhabi to issue the recent terror attack warning, Gulf News has learnt. One drunk man told the other in jest; "if someone wants to scare all these people and make them run away, just say there is a bomb. A belt bomb will kill hundreds of them". The source said it is believed that britons sitting near the men overheard the conversation and thought it was serious. They reported the matter to their embassy.

Het hele `verhoogde` risico verhaal is trouwens iets wat mij opviel en wat ik leuk vind om over te schrijven. Er is hier echter niemand mee bezig. Gesprekken gaan over voetbal of werk........


Dubai - saai

2008-06-21 to 2008-06-28

Van airco naar airco. Er gebeurt niet veel. Op mijn schaarse vrije momenten is het te warm om buiten te zijn. Ik hang dan wat op de bank en haal wat slaap in.

Het ek is al voorbij. Ik heb 3 van de 4 wedstrijden gezien. Tegen Italie in een kroegje gekeken. De andere wedstrijden via duitse zenders via de satelitiet. Zodoende ook Frankrijk - Italie gezien want die wedstrijd kreeg de voorkeur boven Nederland - Roemenie.

 


Dubai, weer een week voorbij

2008-06-29 to 2008-07-08

Nog 2 dagen werken en ik ben weer een dagje vrij. Niet dat ik veel bijzonders doe op zo`n vrije dag, veel slapen. Ik probeer met enige regelmaat te schrijven op deze site, maar ik zou deze keer echt niet weten wat. Toch al weer 45 woorden. Met woorden erbij 49. 3 getallen, maakt, 51 woorden. En nu is zo`n, een twijfel getal Ik heb het geteld als 1 woord. Dit maakt het totaal aantal woorden 71. Tel ik zo`n als 2 woorden, dan 80.

Tel maar na .........

Tot volgende week, of tot als ik iets te melden heb.

 


Dubai 51 graden

2008-07-13

Summer heat shows no sign of abating as mercury hits 51C Scorching temperatures set to continue until tomorrow

 

By ALICE JOHNSON

Staff Reporter

Dubai The heat of the UAE’s summer showed no signs of slowing down yesterday, with temperatures hitting 51C in Dubai, and the baking heat set to continue until Tuesday.

Al Ain was at 48C and still climbing up the thermometer yesterday, while

Ras Al Khaimah did not fare much better at 45C and Abu Dhabi was a relatively cool 41G. Thunderstorms may al so hit mountainous areas, such as Hatta and Al Ain, according to Dubai Meteorological Office, and it has issued a weather warning.

Today temperatures will be in the mid- to high 4Os,

which will continue tomorrow, but will start to cool down by Wednesday. The humidity will make things (slightly) uncomfortable across the UAE over the next couple of days. Minimum humidity will be 15 per cent (during hot afternoons), while maximum humidity will be 60 per cent (in the cooler mornings).


Dubai - korte verhalen

2008-07-14 to 2008-07-19

India

Een trainee had via ons branch kantoor een aanvraag gedaan voor een visa voor India. Voor een uitje met wat vrienden, lekker shoppen in Mumbai. Het branch kantoor had de aanvraag te laat ingediend. Het visum zou 1 dag later klaar zijn dan de vlucht. De procedure kon niet worden versneld. Vlucht en hotel waren door deze persoon non-refundable geboekt. Het meisje heeft 2 dagen op het Indiaas consulaat doorgebracht om door alle (Indiase) bureaucratie heen, toch het visum eerder te krijgen.

Een week later staat de trainee op mijn kantoor. De schoonmaakster heeft de zak met gekochte kleren voor afval aangezien en weggegooid.

 

Doodverklaring

Een van mijn fillipijnse assistenten leest een e-mail verkeerd en toont teveel zelf initiatief. Een crew vervanging aan 1 van de schepen vindt plaats omdat de vader van iemand is overleden. Al hoewel het vanzelfsprekend niet haar werk is belt de fillipijnse het schip op en meld de vervanger dat zijn vader is overleden....

De kapitein van het schip vindt het vreemd, 2 personen binnen 1 dag met dezelfde melding, terwijl de 1 de vervanger is van de ander. De vergissing is dan ook snel hersteld. Ik heb mijn assistente een paar dagen laten zweten of ze de zak zou krijgen of niet. 

 

Schoonmaakster op visite

Een collega wil ondersteuning bij het schoonhouden van zijn huis. "Mijn" schoonmaakster heeft slechts een drietal apartementen te onderhouden dus via 1 van mijn Indische assistenten draag ik haar deze klus op. Bij binnenkomst in het huis schrikt ze van de klus. Ze wil wel maar kan het die dag niet combineren met haar andere werk. Ik weet op dat moment niet beter dan dat ze werk weigert. In overleg met mijn assistent besluit ik haar over te plaatsen naar een apartementencomplex waar ze wat harder moet werken.Zij is het hier niet mee eens.Ze begrijpt niet waarom. Mijn assistent brengt telefonisch de boodschap over dat ik haar niet via de telefoon wil spreken, maar dat hij haar de volgende ochtend naar kantoor zal brengen.

Na een dag hard werken eindelijk een paar uurtjes voor mezelf. Weer 40 minuten in de file gestaan, maar ik ben bij mijn apartement. Een half uurtje met de voeten op tafel wat muziek luisteren en dan uit eten. Ik open de deur `t licht brand. "Mijn huisgenoot is vroeg thuis", denk ik. Zitten er 2 schoonmaakster op me te wachten...... Ik heb ze duidelijk gemaakt dat ik toch wel waarde hecht aan mijn privacy. Ik heb ze vriendelijk verzocht om weg te gaan en dat we op kantoor wel verder zouden praten.

 

bekeert tot Moslim

De collega die me had moeten inwerken, maar in maart na een paar weken de zak nam is bekeerd tot Moslim. Het was Angelo, maar hij gaat nu officieel door het leven als Achmed. Zijn persoonlijk verhaal zal ik niet opschrijven, maar hij nam ontslag omdat de zaak een opdracht voor hem had in Tunesie en hij net een nieuw leven aan het opbouwen was in Dubai.

 

Werk versus kinderen

Een (locale) fillipijnse assistente is nu met verlof. Ze werkt een jaar voor ons en dan betaald de zaak alles. Hiervoor werkte ze voor een ander bedrijf. Dit vrouwtje van 31 heeft 3 jonge kinderen en een man in de Fillipijnen die ze nu na 18 maanden weer gaat zien.

 

Hierarchie & discriminatie

Hogere kastes versus lagere kastes. Indiers tegen Fillipijnen en vice verse. Verschil in functies. Een pakistaanse chauffeur vertikt het om auto`s te verrijden voor de fillipijnse autowasser. De keukendames doen gemeen tegen de mannelijke kantoorschoonmakers. 2 nieuw ingevlogen Indiaanse dames denken dat de apartementschoonmakers sloofjes zijn. etc. etc.

 

Marine`s club

Een zuid afrikaan die ik regelmatig spreek in de Music Room wil een fantastische zaak laten zien met een all-chinese-girl band. In de taxi heeft hij het continu over de Marin, Marina, Marine hotel etc. etc. De taxichauffeur begrijpt hem niet en ik ook niet. Er is niets in de wijk Bur Dubai met die naam, wel in Jumeirah, of nog verder Dubai Marina. De taxichauffeur brengt ons, na ook bij andere taxichauffeurs geinformeerd te hebben, terug naar het Majestic hotel waar de Music Room. Terug naar binnen naar de Harley Davidson bikers om uit te vinden waar de club is. Het blijkt de Seaview te zijn en de band is Fillipijns. Nog grappiger is dat ik de Seaview vanuit mijn apartement kan zien en dat het bij mij vandaan slechts een paar honderd meter de andere kant op is. Ik ben er een paar maanden geleden een keer geweest. Eenmaal binnen in het hotel hangt er een heel klein boordje op een muur met Marines club.

 

Russische Buikdanseressen

Waterpijpen, moslim mannen en onwennige dames van diverse afkomst die dansen voor de mannen. Het lijkt een veiling. Ik zie wat geld van hand tot hand gaan, maar geen van de dames neemt plaats bij de mannen. Ik ben er aardig van overtuigd dat dit een hoerentent is, maar hoe het systeem werkt snap ik niet. Ik blijf niet te lang hangen, de typisch arabische muziek met een zware bass eronder begint snel te irriteren.

 

Menukaart lezen

Al een paar keer gehad bij de Indier dat ik rijst bij een gerecht bestelde en dat de ober me dan vreemd aankeek. Het bleek telkens dat ik al een rijstgerecht had besteld. Maarja mijn Indisch is niet zo goed.

 

"Verliefde" ober ?

In een tentje waar ik regelmatig eet begint een van de obers afgelopen dagen meer en meer tegen me te praten. Hij weet waar ik woon, want ze bezorgen ook aan huis. Gisteravond vroeg hij of ik bier thuis had en wat mijn telefoonnummer was. Hij kan ook gewoon vriendelijk zijn, maar misschien voorlopig toch maar ergens anders gaan eten.

 

Verborgen werkloosheid

Ik heb bij de Indier een paar keer geprobeerd te tellen hoeveel mensen er in de bediening werken, maar raakte elke keer de tel kwijt. Volgens mij is er een serveerder per tafel en dan nog het personeel dat de bestelling opneemt en afrekent .

 

Graaicultuur

Wil je kennismaken met een graaicultuur, come to Dubai. Inflatie ligt gemiddeld op 10%, maar volgens mij wordt dan alleen naar het boodschappenmandje gekeken. De diesel is 70% duurder, woningen tussen 35% en 60% met een enorme leegstand en bijbouw. 

After sales kennen ze niet, wel vooruit betalen.


Dubai - en nog meer korte verhalen

2008-07-20

Betaal op tijd je telefoonrekening want anders mag je het land niet uit

Een Indische assistent van mij moet zijn employement visa cancellen. Hij kwam van een uitzendbureau en wij willen hem in dienst nemen. Hij cancelt zijn oude visa, wij vragen een nieuwe voor hem aan. Bestanden van diverse bedrijven en overheidsinstellingen blijken gekoppeld te zijn (telefoon, creditcard, immigratie). Zijn aanvraag wordt geblokkeerd door een kleine schuld. Hij voldoet die schuld direct, maar komt in de bureaucratische molen terecht. Formulieren, loketten, wachten, niemand die iets weet, niemand die wil helpen, onduidelijkheid, het kost vele dagen en ergernis.

De vader van de vrouw van mijn assistent krijgt in het ziekenhuis te horen dat zijn been afgezet moet worden. De man heeft suiker en zijn voet sterft af. Van schrik krijgt de man een hartaanval. Als dochter wil je naar je vader toe op zo`n moment, maar ze komt de U.A.E. niet uit vanwege het visa-probleem.

 

Geen kinderslot nodig

Na veel bellen met de helpdesk en het langs laten komen van een monteur van de telefoonmaatschappij toch maar een nieuw router gekocht. Tijdens een avondje surfen ontdekte ik dat heel veel sites geblokkeerd zijn. Van de sexsites weet ik het niet, maar wel van vele normale sites van het type hyves of "uitzending gemist" of homepages. Nu is er een de-scrambler in omloop. Ik zelf heb hem niet, maar het principe schijnt snel wisselende ip adressen te zijn.

 

Kebab

Het Nederlandse broodje Kebab kent de Indier hier niet. Kebab is er in allerlei vormen. Kebab staat voor droog vleesgerecht. Als ik Kebab bestel proberen de obers het uit mijn hoofd te praten : "no gravy". Ze zien het als een gerecht wat je ergens bij besteld als je met een groep eet. Een gezamenlijk gerecht, allemaal een stukje.

 

Brandalarm

Afgelopen maand ging regelmatig het brandalarm zonder reden af, soms meerdere keren op een rij. Oorzaak luchtvochtigheid, dus de alarmkast laten verplaatsen. Dit bleek geen oplossing, als `s avonds de airco`s uitgaat druipt het water de alarmkast binnen en veroorzaakt sluiting op het panel. En als zo`n alarm afgaat en je krijgt zo`n klere ding niet uit, heeft het ook geen zin om de accu`s eruit te halen. Dan krijg je hem helemaal niet meer uit.

Goede vervanger zonder ervaring

Mijn collega heeft toegestaan dat fillipijnse 2 dames die elkaar moeten vervangen geen overlap hebben. De 1 gaat op vakantie en de ander komt terug na ruim 3 maanden zwangerschapsverlof met een dag ertussen. Mijn collega is zelf ook op vakantie. Een dag voordat de vakantie begint van de 1 hoor ik het niet onbelangrijke detail dat de vervangster geen ervaring heeft met het plannen van de indeling van werknemers in de appartementen en huizen. De dag dat ze weer moet beginnen belt ze op dat ze te moe is. Dat belooft niet veel goeds. Ik zie het vele werk op me af komen. Gelukkig blijkt ze snel ingewerkt en scherper dan degene die op vakantie is.

 

Goodbye old Dubai of Doeibai

Dubai verandert snel. Ze zijn begonnen met de oude wijk Al Satwa plat te gooien en ook voor de oude wijken rond de Kreek zijn vergaande plannen. Deze plannen omvatten o.a. het graven van wat kanaaltjes en villa`s wat het gezicht van deze "historische" buurt aangrijpend zal wijzigen.

 

Cowboy companies

Onze toekomstige buren op het bouwterrein, een groot wegenbouw bedrijf, hadden een aannemer ingehuurd om een telefoonkabel te trekken en aan te sluiten. De hoofdkabel is aangelegd en betaald door mijn werkgever. Wij bepalen dus wie we op de kabel laten. Daar heb ik de aannemer opgewezen en gezegd dat ze hun graafwerkzaamheden moesten opschorten. De Indische aannemer had blijkbaar wat connecties binnen Etisalat, het telefoonbedrijf, want ik werd binnen no-time gebeld. We moesten het graven maar toelaten anders kregen we een rechtzaak aan onze broek. Na wat duw en trek werk kreeg ik het voor elkaar dat wij 2 dagen respijt kregen.

`s Middags vallen een aantal belangrijke servers uit. De aannemer is toch verder gaan graven, notabene op ons terrein en heeft door een computerkabel gegraven.

 

 

Woestijn of Walhalla

Niemand is tevreden in Dubai. De oorspronkelijke bewoners klagen dat Dubai, Dubai niet meer is. Alle werkgevers klagen dat de toenemende kosten aandraaglijk zijn en het vestigingsklimaat verslechtert.. De werknemers willen altijd meer geld en geef ze eens ongelijk met de toenemende inflatie. Op de Sjeik na gelooft niemand in de visie van miljoenen nieuwe bewoners en massatoerisme. Klapt de luchtballoon of loopt de lucht er langzaam uit ?

Feit is dat erveel Arabisch geld wordt rond gepompt en dat ik veel bekende resort- en pretparknamen hoor rondgaan, maar niks concreets. Dubai bouwt en bouwt en leent en leent. Abu Dhabi is de geldschieter voor Dubai. Dubai heeft geen olie. Het buur emiraat Sjarjah wordt gesponsord door Saudi Arabie.

Ik lees steeds meer over investeringen buiten Dubai. Industrie, landbouw e.d. in Afrika en onroerend goed overal ter wereld. Ze spreiden zeer verstandig de risico`s. Grappig detail is dat de arabieren zelf geeneens (kunnen) denken, ook daar huren ze mensen voor in. Elke grote (staats)onderneming wordt geleid door Westerlingen.

 

 

Chickenpox

Een mazelen of waterpokkenepidimie heerst in de U.A.E. Vooral onder de Oosterlingen vallen veel mensen uit. Van de westerlingen hebben de meeste het wel gehad toen ze jonger waren en zijn nu imuun. Mijn werkgever heeft vaccinaties laten invliegen.

 

Don`t drink & drive

Een collega van een ander project is aangehouden terwijl hij gedronken had en hij had geen geldig Dubai rijbewijs. euro 4000 boete, euro 8000 advocaatkosten, 1 maand in de cel en dan wordt hij na terugbetaling van de schuld nog ontslagen ook. Terecht natuurlijk alhoewel 1 biertje voldoende is voor zo`n straf.

Op mijn project zijn we weleens een kapitein kwijt geweest. Die bleek na rondbellen ook i.v.m. een alcoholdelict in het chavot te zitten.

 

Dood geboren kind

Dit is een tragisch verhaal. Na 5 maanden komen ze tijdens het maken van een echo erachter dat een kind niet meer leeft. Dit echtpaar krijgt te maken met verschillen tussen moslim en westerse doktoren. Eruit halen of wachten totdat het er op natuurlijke wijze uit komt ? Wat zijn de risico`s ? Wat moet je ? Wie moet je geloven ?

Geloof het of niet, maar er bestaan zelfs hooggeschoolde doktoren die zeggen "Allah heeft het zo gewild".

Tijd om het verlies te verwerken is er niet, het geregel en georganiseer begint. Het kind bestaat op papier niet. Niet ingeschreven in een bevolkingsregister, geen paspoort. Hoe krijg je het stoffelijk overschot naar Nederland ? Contact leggen met verzekering, transporteur in Dubai en in Nederland, vliegmaatschappij, consulaat/ambassade etc.

Belangrijk op zo`n moment is goed informeren wat gebruikelijk is in een bepaalde cultuur. Nederlanders plegen een telefoontje plegen, regelen een kaartje of komen zelfs langs. Fillipijnen willen vergeten en er niet aan herinnert worden. Het bloemenboeket kon de prullenbak in.


Dubai - Relaxte zondag ?

2008-07-21

Bijna zelf in de krant

6.45 uur vol in de ankers. Krakend en piepend geluid en de geur van verbrand rubber. Het is een geluid wat ik vaak hoor en elke keer denk ik "deze is raak". Maar gezien het aantal daadwerkelijke ongelukken, ligt het aantal net mis natuurlijk ook erg hoog. In mijn geval zat ik achter een busje en had laat in de gaten dat iemand op een 4 baansweg in 1 keer van helemaal rechts naar helemaal links schoot. Gelukkig houd ik afstand. Het voorval nog overdenkend ben ik iets minder attent als ik de volgende rotonde nader. Ook hier gaat het net goed.

De nachtbewaker verstaat zijn vak

7.00 uur Het eerste wat ik hoor als ik op kantoor kom. De nachtwaker heeft gisteravond/vannacht tijdens zijn ronde zoals gebruikelijk alle airco`s en lampen uit gedaan. Zo ook in de ruimte waar de chickenpox vaccinaties liggen opgeslagen. De vaccinaties waren beperkt in aantal en nu nog gedeeltelijk bedorven ook.

 

Begrijpbaar onbegrip, aanmatigende aantijgingen

7.10 uur Ik open de mail en lees het onterecht boze mailtje van de radioroom operators aan 1 van mijn assistenten over het chauffeurstekort. De vorige dag juist alle moeite gedaan om alles zo goed mogelijk te laten verlopen.

 

Stofwisseling in de woestijn war

Mijn grote teen speelt reeds een aantal dagen op, maar tot nu toe houdbare jicht. Het wordt erger, toch maar een afspraak bij een dokter in een ziekenhuis laten maken. Later op de ochtend bel ik, na wat engelstalig research werk, zelf om het precieze probleem en de voorheen gebruikte medicatie uit te leggen. Dokter Tariq begrijpt het direct: "Diclofenac okay, wil je een recept voor 100mg, 200mg of 300mg". In Nederland kreeg ik niet meer dan 50mg pillen.

Aan het eind van de middag kan ik terecht. Ik kan nauwelijks meer lopen. Op de parkeerplaats voor het ziekenhuis is alleen de parkeerts het meest ver van de parkeermeter nog vrij, muntjes in de automaat, kaartje op het dashboard, en dan weer voorbij de automaat naar het ziekenhuis. 1 van mijn assistenten belt, die druk ik weg. Iemand belt over mijn planning vanaf augustus, dat gesprek voer ik in de lobby.

Na inschrijven als nieuwe patient, en het consult met de dokter op de 2e verdieping, legt deze man me uit hoe het systeem in het ziekenhuis werkt: receptie 1 voor verwerking papieren, receptie 2 voor facturering, naar de 1e etage voor bloedprikken en een plasje, naar de begane grond voor de apotheek, terug naar de 2e verdiepingnaar de treating room waar de injecties worden gegeven, naar de receptie op de begane grond voor een vervolgafspraak. Dit kan ik allemaal net onthouden, maar ondertussen ben ik wel vergeten waar het volgende project is waar ik naar toe moet.

Een leuke Fillipijnse zuster gaat me 2 prikken geven. Ik doe de mouw van mijn overhemd al omhoog, maar nee ik krijg ze in de kont. Bij de 1e prik schrik ik nog, de 2e is okay. Een kleine massage en de broek kan weer omhoog. Morgen 2 herhalingsprikken, ik kijk er naar uit.

 

Salsa in Argentinie of Gypsy muziek in Roemenie

Vlak voordat ik het ziekenhuis instap wordt ik gebeld over mijn planning. Constanta, Zwarte zee, Roemenie is het plan. Ik kom 10 september terug van vakantie, of ik 11 september wil vliegen, maar eigenlijk willen ze graag dat ik al eerder kom. Ik reageer niet direct positief, het is "maar" Europa, lager salaris. Het project lijkt me wel enorm leuk. Mijn Roemeense "vriendin" vraagt al anderhalf jaar wanneer we elkaar weer eens kunnen zien.

 

Bloemenvaas

De keukendames waren de rijstkoker kwijt. Grote paniek onder deze Fillipijnse dames. Na wat rondzoeken bleek engineering department de kookschaal als bloemenvaas te gebruiken.


Op de valreep

2008-07-25

Wat foto`s van de Kreek, 1 van de weinige oude plekken van Dubai. En foto`s van en vanuit mijn appartement. Mijn nieuwe camera`tje werkt goed. Zoom, kleuren, lichtinval, ik ben tevreden. De vorige camera was duidelijk op.

De grote vlag op 1 van de foto`s is dezelfde vlag als op een foto vanuit mijn vorige appartement. De afstand tot de vlag is vele malen groter. Ik kan vanuit dit appartement er niet heen lopen. Toch lijkt de vlag op de foto dichterbij.

Ik ga kijken of het lukt om komende week en anders volgende week een lang weekend te nemen van 2 dagen. Dan wil ik nog naar Abu Dhabi. Verder m.b.t. de United Arbabic Emirates geen wensen meer. Het is dus een mooie tijd om te vertrekken.

 


Dubai - afscheidsfeest

2008-07-30

Afgelopen week is een mailtje gestuurd aan de head of departments dat een afscheidsfeestje georganiseerd ging worden voor een aantal mensen waaronder ik.  Wie nu wel en niet mag komen is onduidelijk, ik en mijn collega`s voor wie het feestje georganiseerd wordt hebben geen uitnodiging gehad, maar toch voel ik me verplicht.

Mijn collega, die een paar wijken verder woont, heeft een taxi geregeld. Mijn huisgenoot (die ook naar Roemenie gaat) en ik gaan meerijden. Op de tijd dat we opgepikt moeten worden belt mijn collega. De taxi heeft afgebeld, en de taxicentrale weet niet hoe laat een nieuwe chauffeur geregeld kan worden. Dat is Dubai. Mijn collega vindt wonderbaarlijk toch vrij snel een andere taxi en pikt ons op.

11 km en 45 minuten verder, ook dat is Dubai, zijn we in het Marriot hotel. Mooi hotel en een leuk restaurant. De Bamboo Lagoon heeft een Aziatische, Japanse en viskeuken. Het buffet is omkleed met live muziek, Hawaiaans, oosters, een leuke mix. Een aantal Filipijnse administratie dames en Archival zijn er al en hebben de eerste rond kreeft, garnalen, vlees, rijst achter de kiezen. Ze zitten aan de Jus d`orange. Mijn collega ook projectcontroller geeft de opdracht dat de dames alcohol moeten drinken, ze hebben de rekening gezien en dat moet eruit gegeten en gedronken worden.

De dames hoeven niet overtuigd te worden, ze beginnen onderaan de drank kaart. Zodra ze bij de tequila komen stap ik in. De biertjes laat ik uiteraard ook gewoon doorkomen. Ik krijg wat tequila`s doorgeschoven van mijn collega, maar uiteindelijk komt hij zelf ook in het ritme. Het is erg gezellig, de dames blijven foto`s nemen. Het zouden goede Jappeners zijn die flippen. Een licht gezette gezellige collegamanager doet de Hawaain traditionele sperendans beter dan de maui`s zelf including de bijhorende geluiden.

Aan het eind van de avond kan ik de dames overhalen om nog te gaan stappen. Ze willen de Sea View wel eens zien.Zodra ik tegen andere tafels zeg dat de dames naar Sea View willen kost het me geen moeite om meer mensen mee te krijgen. Vele taxi`s gaan onderweg naar een van de gezelligste hoerententen van Dubai. De fillipijnse band met 4 zangeressen rocken ouderwets, van Led Zeppelin tot aan eind jaren 80 gitaarwerk.

Ik open de rekening. Mijn collega en ik moeten gaandeweg nog een keer of 20 bevestigen dat er een bon is en dat mensen mogen bestellen. Aan het eind rekenen we keurig af. Ik ben 1 van de laatsten die vertrekt (verplichting van de bon natuurlijk)

De afgelopen dagen de verplichting gevoeld om op donderdag te gaan werken. Het is een officiele feestdag. Dat stond een paar dagen geleden in de krant, ook dat is Dubai. Ze verzinnen wat bij de overheid, krantenartikel en een paar dagen later geimplenteerd. Meestal gaat dat ook gepaard met extra aandacht van politie en boetes. Ik voelde dus de druk om te gaan werken, alle mensen voor wie het feestje was zijn aanwezig. Verder is het vrij stil, later in de ochtend druppelen er nog wat mensen binnen. Had ik nog twijfels over een lang weekend Abu Dabhi, dan zijn die weggenomen. Ik heb een heerlijk lang weekend voor de boeg van 1 1/2 dag.

 


Abu Dhabi

2008-07-31 to 2008-08-01

31/7 Het valt tegen autorijden in de volle zon. Gisteren een afscheidsfeestje gehad, en vanmorgen gewerkt. Ik val bijna in slaap achter het stuur. In Abu Dhabi check ik in in Le Meridien hotel.

Ik eet wat chiquer in 1 van restaurantjes in de tuin. Ik bestel bij vergissing een rode wijn. Ik heb in alle maanden in Dubai nog niet 1 wijntje en terwijl ik nog aan de pillen voor de jicht zit, bestel ik een rode. Het is een uitgebreide wijnkaart. Er staan wijnen op uit zeker 8 landen, uiteindelijk blijken ze er maar 2 op voorraad te hebben. Een standaard Cotes du Rhone en een australische. Eerst een thais kippesoepie dan een visgerecht. De volledige vis ligt op mijn boord met kop en staart. Het rijtje tandjes ziet er gevaarlijk uit. Gaandeweg het diner beginnen de vissenogen me steeds meer aan te staren. Het eten begint dan ook steeds minder te smaken. Na afloop vraagt de serveerster of het eten goed was. Ik antwoord bevestiging. Wat ik denk zegt de serveerster zelf "Het zou nog beter smaken als ze de kop eraf zouden halen".

1/8 Vroeg op om Abu Dhabi te bezichtigen. Met de auto overal naar toe, airco vol aan en zo min mogelijk lopen. Het verkeer valt mee. Abu Dhabi is veel minder hectisch dan Dubai, Het ademt in tegenstelling tot Dubai ook sfeer en karakter uit. Even uit de auto, airco af, 5 minuutjes de zon met 45 graden erop en dan weer instappen : OVEN.

Bij het presidential paleis parkeer ik mijn auto op de visitorsparkeerplaats voor een foto`tje. Ik stap weer in en rijd rustig weg. Op dat moment stapt er een bewaker met miteraleur voor mijn auto. Linkerhand omhoog, rechterhand op de miteraleur. Ik doe mijn raampje omlaag. "No photo`s, camera", Een paar dreigende woordjes en voordat ik het besef rukt de bewaker mijn camera uit mijn handen. Ik zet mijn auto aan de kant, spring uit de auto en ga de bewaker achterna. "Ik ben mijn camera kwijt", denk ik. Ik schrok ook van dat geweer en de snelheid waarmee hij mijn camera te pakken had. Ik shake lichtelijk als ik hem achterna loop. "I can delete the picture", ik wil niet te bijdehand doen. Ik heb geen zin om vast te zitten. De man blijkt voor rede vatbaar, spreekt redelijk Engels en geeft me de mogelijkheid om de foto te verwijderen. Een minuut of 10 later krijg ik na controle mijn camera terug.

Vanuit het restaurantje in de Abu Dhabi mall overzie ik wat de UAE momenteel is een grote bouwput, met enkele toeristenresorts, shoppingmall, gekoelde zwembaden en teveel zon. Toch moet ik eerlijk zeggen dat de afgelopen maanden me niet zijn tegengevallen. Het blijft een moslimland dus je moet op je hoede zijn, maar alles is verkrijgbaar en als je van zon, zee, strand en shoppen houdt is het aangenaam vertoeven.


Dubai - herhalingsbezoek dokter

2008-08-05

11.30 uur Herhalingsafspraak met dokter Tariq inzake mijn jicht. Het is 11.50 uur voordat ik zijn spreekkamer binnenstap. Op de stoel naast me zit een Indier, geen privacy. De dokter kijkt in het dossier : "mmm chickenpox".

"Nee, ik ben hier niet voor de waterpokken", antwoord ik.

Dokter Tariq kijkt weer in het dossier : "so, you are here for the chickenpox".

"Nee, ik ben hier niet voor de chickenpox, dit is een herhalingsafspraak voor mijn jicht".

"De zuster vertelde me dat je komt voor de waterpokken, wie heeft je verteld over het waterpokken vaccin ?"

"Ik ben niet hier voor de waterpokken"

De dokter roept de zuster erbij. De zuster overhandigt het juiste dossiert. "Oooh, ik herinner me jou", zegt de dokter terwijl hij alles opleest uit mijn dossier. Hij heeft geen idee wie ik ben en wat ik kom doen. Hij pakt mijn verkeerde voet. De dollartekens verschijnen in zijn ogen. Dr Tarig wil weer allerlei testjes doen.

"niet nodig", vertel ik hem, "ik verlaat Dubai, maar daarnaast de test zal het zelfde uitwijzen als de vorig keer". Ik heb nog steeds een verdikking. De dokter bevestigt. "Als je opnieuw hebt vastgesteld kan je het toch niet genezen", ga ik verder. De dokter bevestigt opnieuw. "Dus waarom testen ?"

"Hier ga ik geen geld aan verdienen, dus laat ik maar een receptje uitschrijven", denkt de dokter.

Ik verlaat zijn kantoor en vraag aan de zuster of ik opnieuw moet betalen voor het waardeloze consult. Ze verwijst me naar de facturatie balie. Er staat een flinke rij voor me. Het gaat zeker een half uur duren. Ik ben niet geholpen, sterker nog de dokter wist geeneens wie ik was. Ik  ben zonder te betalen het ziekenhuis uitgelopen. In de apotheek nog wel even de medicijnen opgehaald, 4 euro voor een kuur van 2 weken.

En dit is 1 van de betere prive ziekenhuizen.


Rotterdam

2008-08-10

Bij vrienden op bezoek geweest. Ik pak om 02.30 uur een taxi terug vanuit het centrum naar metrostation Slinge waar mijn auto geparkeerd staat. De poorten gaan niet open, het kaartje werkt niet. Op de helpknop op het aparaat wordt niet gereageerd. Gelukkig heb ik mijn mobiel bij me en bel het alarmnummer wat op het kaartje staat. Een half uur later komt de monteur aanrijden.

Hij belt me of ik met de auto naar de ingang wil rijden. Met goed stuurwerk kunnen we de slagboom in de maling nemen. Hij tilt de slagboom ook een paar keer door het slot heen. Als uitleg geeft de monteur dat de officiele weg het bellen van een andere alarmdienst is. Zij kunnen samen de andere poort openen. De monteur zou allerlei pincodes moeten intoetsen en dat gaat lang duren. Hierbij dacht de goede man niet aan mijn irritatie om half vier `s nachts, maar aan zijn eigen dienst die eigenlijk om 3 uur afliep.


Constanta

2008-08-18 to 2008-08-24

In deze mafiastreek heel toepasselijk gegeten bij een tentje met de naam “The Godfather”. Overigens was dit het eerste restaurant waar ik vriendelijk werd bediend in plaats van ongeinteresseerd afgesnauwd. Toen de niet verwachte vraag kwam “was het goed?” moest ik dan ook wel met een glimlach liegen “Het was lekker, maar ik zit vol”. Het eten is niks bijzonders. Iets typisch Roemeens heb ik nog niet gevonden. Het overige eten kan iedereen met een kookboek erbij beter klaar maken. In de eerste week heb ik vooral veel moeten regelen. Het is leuk de opstart van zo’n project. Zaterdag aan het begin van de avond heb ik toch maar alvast wat cijfers uit geprint uit de offerte. Met 3 weken moet ik een rapport uitbrengen en als ik bezig blijf met het regelen van andere zaken krijg ik dat rapport niet op tijd af. Die andere zaken moeten ook gebeuren, dat levert een leuk spanningsveld op.  Bier : Ursus is lekker bier, Ursus black niet, Silva is geen lekker bier, Silva black gaat wel. Koffie is goed. De melk gaat wel. Vers brood is bijna niet te krijgen, allemaal fabrieksbrood.  Constanta is een toeristenoord. Over 2 a 3 weken is dat afgelopen. De herfst begint al half September, de winter half November. Afgelopen dagen was het 40 graden. ‘s Avonds wel iets aangenamer dan in Dubai. Alles wat eenvoudig is, wordt hier lastig gemaakt. Huurauto’s zijn niet te krijgen of ze vallen uit elkaar. Ik rijd nu in een Alpha Romeo met 132.000 km op de teller. Normale appartementen niet te krijgen, wel krotten. Van die hokken waar je al depressief van wordt als je er van de buitenkant tegenaan kijkt. Hotelboekingen gaan fout. Typisch Oostblok en oud communistisch, Alles is vaag, oud, vervallen, bureaucratisch. Roemenie is in veel opzichten een derde wereldland. Verschillende collega`s noemen het hier Nigeria zonder negers. Er lopen nogal wat tussenpersonen en agenten rond. Wanneer ze overgaan naar de euro weet ik niet, maar er komen hier wel veel Europese euro`s uit Brussel binnen. Ze kunnen ook erg goed in euro’s rekenen. Vele euro’s verdwijnen echter in enkele zakken. Je ziet hier de duurste en nieuwste auto’s parkeren vlak voor bewoonde onbewoonbare krotten. Alles ontdekken, afwijkende adviezen, tijdrovend maar ONZETTEND LEUK. 


Bucharest

2008-08-26

Vermoeiend

Voor de zaak moet ik naar Bucharest om naar onze adviseurs te gaan. 3 1/2 uur in de auto heen. Na de 1e afspraak 1 1/2 uur door de stad heen naar de 2e afspraak. 3 1/2 uur terug in de auto. Ik zit 8 uur in de auto voor 2 uur aan vergaderingen. Gelukkig heb ik een chauffeur.  Niet geintimideerdIk ga bijna altijd in vergadering met meerdere vrouwen. Mannen werken niet op kantoor. Verschil moet er wezenVerschillende adviseurs, verschillende tegenstrijdige adviezen Langzamer, maar chaotischerHet verkeer is langzamer dan in Dubai, maar veel chaotischer. Ik dacht dat niet dat dat mogelijk was. Een agent staat druk te fluiten en gebaren. Slechts de helft van het verkeer doet wat hij wil. DaciaDe oude Dacia’s zijn van het niveau trabant. De nieuwe zien er wel aardig uit. Dacia is Renault. BucharestGrauw en toch interessant door de prachtige architectuur. Ik moet zeker nog een keer terug. Niet snel weg, geen snelwegRoemenie heeft slechts 2 snelwegen. 1 loopt van Bucharest richting Constanta. Maar hij stopt 60 km voor de kust. Vervolgens een drukke 2-baans weg. Veel ongelukken op snelwegen. Mensen die in slaap vallen achter stuur en de vangrail inrijden. Ik kan als bijrijder niet wakker blijven en ik zie dat mijn chauffeur het ook moeilijk heeft. AmbulanceIk zit een biertje te happen op het terras van mijn hotel als er een ambulance aankomt. De ambulance stopt aan de voorkant. Na enkele minuten wordt er aan de zijkant een oud vrouwtje in rolstoel het hotel uitgereden. Ze is duidelijk van de kaart. Aan de voorkant zit een trap. De ambulance rijdt om. Vervolgens wil de ambulance de stoep op rijden, maar hier staat de vrouw in de rolstoel. De vrouw wordt verplaatst. Nu kan de rolstoel niet meer langs de ambulance. De ambulance wordt weer verplaatst. Gekluns van de bovenste plank. Het duurt ook lang voordat de vrouw op een brancard ligt. Niemand heeft een idee waar hij mee bezig is. Het duurt 10 kostbare minuten voordat de vrouw in de ambulance ligt. De ambulance vertrekt met hoge snelheid en sirene. Het is vermakelijk om te zien, maar het is hopen dat ik nooit met de ambulance hoef. Uit tweede hand heb ik ook wel wat erbarmelijke verhalen over de ziekenhuizen hier gehoord.


Constanta

2008-09-06

ParkeerprobleemConstanta heeft te maken met een tekort aan parkeerplaatsen of een overschot aan auto’s. Iedereen is nogal gehecht aan zijn “parkeerplaats”. Een signaal als iemand het niet kan waarderen als je ergens geparkeerd staat is dat ze je ruitenwisser omhoog zetten, iets vervelender je ruit met schoensmeer insmeren, of nog vervelender je banden lek prikken. In mijn geval zat er een briefje in het Roemeens onder mijn ruitenwisser. Buikdanseressen versus death metalHet is zaterdagavond en een collega weet een leuk tentje. Een libanees met buikdanseressen. Het eten is heerlijk maar de danseressen komen niet opdagen. Teleurgesteld scheiden onze wegen. De bewuste collega gaat naar huis. Een andere collega en ik gaan nog 1 biertje pakken op een terrasje, morgen is het weer vroeg dag.Onderweg naar het terrasje komen we langs een groep jongelui met Metal shirts aan. “Eigenlijk zou ik moeten vragen waar hun feest vieren”, zeg ik tegen een collega. Ik verkeer in de buitengewone situatie dat ik op een project zit met meerdere rock liefhebbers, uniek. We lopen door pakken dat biertje, lopen terug en horen een enorme tering herrie uit een raampje komen. “Even kijken wat dat is”, zeg ik tegen mijn collega. Ik open een deur, loop een kelder in en kom terecht in een death Metal concert. Van buiten niet te zien dat hier een kroegje zit. Ik zit op 100 meter van het hotel. We zijn al weken op zoek naar een leuk barretje en nu bij toeval ……. Dit kan wel eens een stamkroegje worden. Glaasje wijnIn mijn stamkroeg ontmoet ik een leuke dame. Ik bied een glaasje wijn aan. De barman zet een hele fles op de bar. “Nee, een glaasje”, zeg ik. Glaasjes wijn verkopen ze niet, alleen hele flessen. Het is een leuke meid, ik twijfel en vraag “wat kost dat ?”.Een fles lekkere droge witte streekwijn voor slechts 4 euro. BemanningswisselNet als elke week is er op dinsdagavond bemanningswissel op een van onze schepen. Deze week komt ook de kapitein van boord. De deputy project manager en ik gaan een biertje met hem drinken. Op een terrasje moeten we erg lang op het laatste biertje. Navraag leert dat ze hem niet meer willen geven de bar is dicht. Typisch Roemeens we hadden hem al wel besteld. Na wat aandringen krijgen we het biertje alsnog. Zo anders gaat het in mijn stamkroeg. Het is 2 uur ’s nachts en het barpersoneel wil afsluiten. Na wat aandringen krijgen we nog een laatste. Na het barpersoneel ook wat gegeven te hebben krijgen we nog een laatste. Na het barpersoneel nog wat gegeven te hebben, kruipen we met zijn alle aan een tafel. Het is gezellig, het wordt laat. Half 5 lig ik op bed. Om 6 uur gaat de wekker. Eerst een collega ophalen die zijn auto heeft laten staan en naar kantoor. BierIn het hotel, bij het eten, op een terrasje, in de kroegjes. Halve liters voor tussen de 0,80 en 1,80 euro. Het is gezellig, maar als ik eindelijk een appartementje vind moet dat ritme en tempo toch wel verminderen. StempelAls draait om stempels. Stempels op officiële documenten, stempels op facturen, stempels op kassabonnetjes, stempels op bankafschriften. Zonder stempel heb je geen identiteit. Ik had een bankafschrift nodig als betalingsbewijs voor een belastingteruggave. “Wilt u een stempel”, vraagt de kassiere van de bank. Wetende hoeveel waarde ze aan stempels hechten zeg ik “ja, alsjeblieft. “Dat moet ik even aan mijn superieur vragen”, is de reactie. Een catering bedrijf laten komen voor de lunch. Contant afrekenen. Het bonnetje is in drievoud, staat vol met handtekeningen, maar ontdekt de cateraar “ik ben een stempel vergeten”. Ik zou het bonnetje zo in mijn administratie stoppen, maar nee…. Een ander persoon komt met de auto het stempeltje brengen. Adviseurs of mafiaTegenstrijdige adviezen over alles. Niemand kent de wet, iedereen heeft andere interpretaties en de uitvoering is voor iedereen nieuw want ze hebben nog niet eerder met buitenlandse bedrijven gewerkt. Het ligt aan slechte vertalingen van Europese regels. Het ligt ook aan de cultuur, het karakter en denkvermogen van de mensen.Maar ook ontdek ik meer en meer dat een beperkt aantal mensen in de regio wel heel veel macht hebben. Een kleine groepje lieden die elkaar allemaal kennen, vreemde verwevingen tussen bedrijfjes, contactpersonen bij officiële instanties etc. Zelfs bij gerenommeerde adviseursbedrijven twijfel ik of de materie express moeilijk of onjuist wordt voorgesteld om geld en werk voor zichzelf en vriendjes te creëren. Geen structuren en doelgericht, wel overgevoeligStructuren en doelgericht. Dit zijn twee woorden die de Roemeniër vreemd in de oren klinken. Een stappenplan valt niet te maken, mensen hier kunnen informatie niet opbreken. Het is 1 lange brei. Daarnaast moet je adviesbureau uitleggen hoe ze brieven moeten schrijven om een bepaald doel te bereiken. Laat je het initiatief aan de Roemenier wordt het 1 lange brei met veel te veel informatie en veel te veel ruimte voor de lezer om een eigen interpretatie en beslissingsruimte eraan te geven. Maar wees voorzichtig met kritiek. De mensen zijn overgevoelig. En ook heb je weinig aan veel mensen, heb je helaas toch deze contacten nodig. BrandstofEen frustrerende klucht van stempels, adviseurs, ontbrekende structuren, overgevoelige mensen en mafia. En dan heb ik het over leverancier, douane, belastingautoriteiten, agent en adviseur. Het is een onmogelijke opgave om in 1 keer iets voor elkaar te krijgen. MAAR HET IS GEEN MOMENT SAAI.


Tulcea

2008-09-07

Zondagochtend. Eerst nog wat telefoontjes met de makelaar en daarna kan ik toch van een vrije dag gaan geniet. Ik ga toeren. Ik rijd Constanta via Mamaia uit. Na Navodari passeer ik de rompetrol raffinaderij. Een armzalige industriële omgeving. De tijd heeft hier stilgestaan. Al snel verandert het landschap in weiland. Links en rechts van de slechte weg. Het aantal paard en wagens deze boerenweggetjes neemt toe. Ik rijd door enkele gehuchten. Alleen de hoofdweg is verhard. Het voelt mistroostig en arm aan. Ik stop bij een minimarket en koop een flesje water en een ijsje. Het kostje 2,80 lei. De winkelier zoekt naar 20ct wisselgeld, dat heeft ze niet en ik krijg een kauwgompje.Ik ben verrast, maar het is blijkbaar gebruikelijk want later gebeurd het me nog een keer. De weilanden houden tientallen kilometers aan. Het landschap is licht glooiend. Het wordt behoorlijk saai. Na een kilometer of 90 kom ik weer op een hoofdweg en rijd het Tulcea district in. Het landschap wordt iets heuvelachtiger en iets afwisselender. Ik ben zonder doel gaan rijden, maar nu wil ik de stad Tulcea bereiken. Waarom ?? De stad ligt aan een rivier, toeristisch, gezellig, veel rondvaartboten en terrasbootjes. Op 1 van die terrasbootjes bestel ik om 13.40 uur mijn lunch. Het is 15.15 uur als ik mijn lunch krijg geserveerd. Op de salade na is het niet te vreten. Het is dat ik lekker op een terrasje aan het water zit en geen haast heb, in Nederland was ik alleen weg gegaan. Het is erg warm. Na een paar kilometer lopen en de trap omhoog naar het vrijheidsbeeld zweet ik behoorlijk. Een leuk uitzicht over de stad volmaakt mijn bezoek aan dit stadje. Over een nog slechtere weg race ik terug naar Constanta voor een barbecue met collega’s.


Constanta

2008-09-12

GekatapulteerdEen kat komt met wat rare sprongen onder een auto voor mij vandaan. Deze auto kan het beest net ontwijken, de mijne niet. Ik pak hem vol onder mijn rechter voorwiel. Het beest wordt als een projectiel gelanceerd en land 15meter verder in de berm. Er liggen hier veel dode beesten langs de weg, vooral honden. Zweren op je levenAl eerder wat geschreven over de slechte gezondheidszorg. Ik heb wat oudere mensen zien lopen met zweren op en gaten in de benen. Niet zo’n prettig gezicht. AppartementIk zit in een 2 kamer appartement op de zevende verdieping van een redelijk sovjetpand. Ik heb wat krotten gezien. Het appartement zit redelijk in het centrum. De eerste dag heb ik overdag mijn koffer overgebracht. Ik heb 2 sleutels voor de sloten op de deur van mijn appartement. Ik heb geen sleutel van de beneden deur, maar die staat altijd open is mij verteld. Als ik ’s nachts thuiskom zit de beneden deur dicht. Ik bel bij iedereen aan maar niemand doet open. Ik check in in een hotel. De volgende dag ga ik met de makelaar naar het appartement. Zij heeft gebeld met de verhuurder en ze weet het trucje. Er ontbreekt een klein raampje net naast de deur. De arm er doorheen en je kan bij het slot. De lift is klein, met deurtjes in de lift die je dicht moet trekken anders doet de lift het niet en een deur op elke verdieping. Ik deed de binnen deurtjes een keer te vroeg open en toen stopte de lift met de vloer zo’n 30cm te laag. De verdieping deur wilde niet open. Wat drukken op de knopjes en de lift kwam weer in gang. Fuel soapHet is ongekend hoe alles zo moeilijk gaat. Niets gaat in 1 keer goed, alles duurt lang, niemand weet iets, maar dat heb ik allemaal al eerder geschreven. Het is zeer vermoeiend werken. Op de vluchtIn mijn stamkroeg komt een beer van een vent op me af. Hij spreekt nauwelijks Engels, maar ik begrijp dat hij naar Nederland gaat om te werken. De vent loopt in zijn blote barst dat is hier vrij gebruikelijk, vooral als je een dikke pens heb. Vaak rollen ze het t-shirt op tot net boven de buik. De man probeert verder een gesprek aan te gaan, zijn vrouw komt erbij en speelt voor tolk. De man biedt me een koffie aan, hij gaat bestellen en ik raak in gesprek met zijn spetter van een vrouw. Ik krijg de koffie en zie dat de man en zijn vrouw wat verder op wat woorden wisselen. Vrienden van de man komen op me af “je moet nu weg, hij is nogal jaloers”. Ik heb niks verkeerd gedaan en zeg “ik drink eerst mijn koffie op”. Maar zijn vrienden komen terug en waarschuwen me opnieuw dat er problemen kunnen komen omdat de man “crazy” is en goed dronken. Met een wat naar gevoel verlaat ik de kroeg. Ik houd er niet van om zo weg te gaan, maar in problemen heb ik ook geen zin.


Constantza - wk 38

2008-09-22

Tiroler look

Onderweg naar het vliegveld heb ik afgesproken met één van onze adviseurs in een typisch Roemeens restaurant dicht bij het vliegveld. Het ziet eruit als een oostenrijkse skihut.  Ik laat me adviseren over het eten. Vooraf een zure vlees room soep met een groene peper erbij. Het eten van de peper als was het een peentje doet de ogen tranen. De combinatie is wel erg lekker. Het hoofdgerecht is veel vlees met een goede saus en een papje. Het papje ziet eruit als gekristaliseerde aardappelpuree, maar wat het is ...? Het smaakt nergens naar. Top serviceEen passagier in het vliegtuig verwacht iets teveel service. De vrouw wilde een decafe met een zoetje. De geeft dit door aan een collega die hiervoor naar de business class loopt en grapt erbij “en doe mij maar een capuchino”. GevoeligIk voel mij als een topambtenaar van het openbaar ministerie. Ik ben een memory stick kwijt met gevoelige informatie en wachtwoorden. Vooralsnog ga ik er van uit dat ik het thuis heb laten liggen. Roemeense gründlichkeitVoor mijn vertrek en lijstje met verbeterpunten voor mijn appartement aan de verhuurder door gegeven. Ik ben er een aantal dagen niet, komt goed uit. Bij terugkomst is alleen de allang beloofde tafel geleverd en verder niets …. Roemeense gründlichkeit 2Een week van te voren op maandag aan gegeven dat de watervoorraad van een boot aangevuld moet worden. Onze agent geeft dat op zaterdagmiddag om 16.00 uur aan zijn assistent door, die vervolgens op zondag gaat bellen. Vreemd dat het bedrijf dicht is ? en dat het dus niet geregeld is op maandag. Zwaarder dan nodigNa een vermoeiende week op kantoor in Rotterdam (en vooral de vrijdagavond), reis ik zaterdag naar Constanta. Drie uur in het vliegtuig, file in Bucharest, 4 uur in de auto, Ik ben om 18.00 uur op kantoor. Even orde op zaken stellen, uit eten en stappen ! Ik zet zondag mijn wekker niet, maar ben toch om 10.30 uur op kantoor. Schijn bedriegtWe zijn op zoek naar een nieuw restaurantje. We komen bij iets wat van buiten lijkt op een typische pizzeria. De italiaanse Mario Brothers kleuren doen een tl verlichte pizza snackbar vermoeden. We gaan naar binnen, denken dat de tent dicht is, totdat een vrouwtje ons een trap wijst de kelder in. We stappen binnen in een bomvol, trendy restaurant. Waterpartijen, schildpadden, vissen en goed eten.


Constanta, nog een geweldige week!

2008-09-26

2 maal de smaak van kippensoepVoor de eerste maal dat ik in Constanta ben gaan we naar de chinees. In deze stad van 360.000 inwoners zijn er slechts 2. We bestellen diverse gerechten en delen dit, alleen het voorafje besteld ieder voor zich. Een collega en ik nemen een kippensoep. Bij mijn collega werkt het binnen een uur op zijn darmen. Hij houdt het nog even vol, maar gaat uiteindelijk toch de rekening halen, hij wil naar huis. Ik ben blij wat ik voel me langzaam aan ook niet goed worden. Ik laat dat uiteraard niet merken. Na een kwartiertje in de auto houd ik het niet meer. “Please pull over”, ik krijg de deur net op tijd open. Hangend uit de auto komt de kippensoep en de rest er uit. Het duurt nog 2 dagen voor ik me weer 100% voel na deze lichte voedselvergiftiging. “This is Romania, what can I say”Schouderophalend wordt deze frase door de Roemenen gebruikt. Ik sta elke morgen op en zeg in een vrije vertaling tegen mezelf : “dit is Roemenie, geweldig”. Elke dag weer benieuwd wat er gaat gebeuren, wat er fout gaat en wat voor bullshit er wordt verzonnen om het werk moeilijk te maken. Never ending fuel-storieHele procedure gevolgd, meer dan een week bezig, maar toch geen brandstof. Inschakelen van diverse contactpersonen leert dat er geen trucks beschikbaar zijn. Geen reserves meer om buiten Roemenie te bunkeren, het schip moet aan de kant. Onze agent raakt in een verhitte discussie met de leverancier die zegt “jij bepaalt niet wanneer ik moet leveren”. Hij komt niet opdagen. Als uiteindelijk de trucks toch komen duurt het net zo lang als de vorige moeizame keer. Alleen is de hoeveelheid fuel en reisafstand een stuk kleiner ???? WielklemEen schipper vond een wielklem op zijn auto. Deze heeft hij eraf gesloopt. Later kreeg hij daar spijt van en kon het kantoor een oplossing zoeken. Auto op ongeveer dezelfde plek terug zetten, wielklem weer erop en de politie bellen. Onze agent die dit allemaal zou regelen, en zoals altijd verzuimd, heeft de schipper tot drie keer toe een paar uur buiten bij de auto laten staan. Of de politie uiteindelijk nog is geweest ?? SecurityOp haventerrein worden we 1 van de havens niet ingelaten. We hebben allerlei documenten en kaartjes, maar de veiligheidsbeambte blijft ernaar staren en doet niks. Een andere auto komt aan en scheurt links om de veiligheidsbeambte en slagboom heen. Wij hebben nog even geduld, maar doen dan het zelfde. In zijn achteruit en we scheuren om de man en de slagboom heen. Als we een half uurtje later vertrekken zwaaien we nog even vriendelijk. Kwaliteits auto’sDe auto van een collega wil voor de zoveelste keer niet starten. Hij moet lopend naar huis. Een dag later komen ze wel langs om te kijken naar de auto, maar een wisselauto nemen ze niet mee. Die kan opgehaald worden. Nadenken, Planning ?? Een dag later komt de auto terug. Het probleem was een kapotte zekering. Het blijft toch vreemd dat de auto soms wel startte en soms niet. Alle boordcomputers geven foutmelding, maar dat is positief, want dan is er niets aan de hand. Ik moet me pas zorgen gaan maken als er geen lampjes meer branden of signalen gaan, want dan is er wat mis. Wat wil die vrouw toch van me ?In de mechanische lift van mijn appartementen complex stappen een vrouw van middelbare leeftijd en ik tegelijk in. Zij drukt op het knopje van de tweede, dan moet ik wachten totdat we op de 2e zijn en dan kan ik op het knopje voor de 7e drukken. Maar op de tweede wil de vrouw iets van me… Ik begrijp ze niet, maar ze houdt de buitendeur van de lift open en zet mij daar tegen aan. Het is donker op deze verdieping en als ze haar deur open heeft begrijp ik het. Ze is bang en ik moest wachten totdat ze binnen was. Herinnert u zich deze nog…Ons kantoor wordt schoon gemaakt door een wat oudere dame in witte doktersjas. Elke ochtend heeft ze keihard sky radio opstaan. Sky radio Roemenie draait voornamelijk begin jaren 90 muziek, eurohouse e.d. Elke ochtend 2 unlimited, twenty four seven etc. Maar de vrouw is goed, dienstig, slecht in engels. Ze komt niet verder dan “good morning”. Maar dat zegt ze zo aanstekelijk, dat het jammer is dat je geen gesprek kan voeren. Met handen en voeten communiceren. Is het toiletpapier op dan laat je de lege rol zien. “Excusé, excusé”, en ze rent. Lege kopjes en borden worden onder je vandaan getrokken, Vervolgens staat ze de tuin om te spitten. DatingMisschien schrijf ik hier ooit nog wel eens wat.


vooravond Hawai

2008-10-07

Nog een dagje werken. Morgen in de loop van de ochtend naar Bucharest voor een meeting en dan het hotel in. Donderdagochtend om 6.00 uur vlieg ik via Amsterdam en Minneapolis naar Honolulu waar ik om 20.15 pm arriveer (11 uur tijdsverschil). Dat wordt een pittige reisdag.

Vorige week nog een keertje wezen toeren. Maar niets dan weilanden 10-tallen kilometers lang. Zelfs geen enkele foto genomen.

Ik kwam terug van mijn toertocht en dacht  "ik ga zelf koken". Geshopt bij de carrefour. Ik kom bij mijn appartement : geen pannen. Kon ik terug om alsnog pannen te kopen en messen en een waterkoker, snijplank etc. Dure aanschaf (voor de zaak) want tot nu toe is het bij die ene keer koken gebleven. Het was niet zo`n succes.

De schoonmaakster van het kantoor een bonus gegeven. Zeer verguld reageerde ze " for me ?.... Dankje very much"

Het volgende verslag is waarschijnlijk vanuit een zonnig Hawai...... :-)

De herfst begint langzaam aan. Nog wat lekkere dagen, maar ook koude en natte dagen.

 

 


Hawai

2008-10-08 to 2008-10-16

dag 0. Het is abnormaal druk op het werk, bezoek uit Holland, in alle hectiek `s nachts om half twee mijn backpack gepakt. Ik ben vast wat vergeten en inderdaad.

dag 1. Om 04.30 am is het wisselkantoor op het vliegveld van Bucharest nog dicht. Op schiphol ontdek ik dat ze geen Roemeens geld willen hebben op het wisselkantoor. Dan maar pinnen, verkeerde bankpas bij me. Gelukkig heb ik nog een credit card met een behoorlijke limiet.

Tot aan Minneapolis ben ik redelijk tevreden. Een lange vlucht, maar de gebruikelijke service op dit soort vluchten met niet Oosterse maatschappijen. Op Minneapolis kom ik erachter dat ik nog een tussenstop heb in Seattle en nog erger, ik krijg geen maaltijden meer. Die worden niet verstrekt op binnenlandse vluchten. Ik kan voor veel geld snacks kopen. Dat vertik ik en geirriteerd val ik een stewardes aan met mijn verhaal. Ze krijgt medelijden met me en geeft me een coupon om op Seattle een maaltijd te halen. Op dit vliegveld hebben ze alleen een Burger King, een degelijke maaltijd zit er dus niet in.

dag 2. Blaren op mijn voeten gelopen om onderbroeken te kopen. Ik heb ondertussen wel Waikiki (supertoeristische wijk van Honolulu) van achter naar voor gezien.

dag 3. Auto gehuurd en het eiland Oahu rondgereden. Eenmaal weg uit Honolulu is het een prachtig eiland.

dag 4. Weg uit Waikiki, onbegrijpelijk dat zoveel mensen (+/- 100.000 hotelbedden) hun tijd hier verdoen, geen mooi strand, slecht nachtleven en  het is dag en nacht lopen over de toeristenhoofden. Ik vlieg naar Hawaii, of tewel the Big Island.

Het vliegveld van Kona is apart. Alles is in de buitenlucht, wachtruimtes, bagagebanden. Ik haal mijn huurauto op en rijd met vele stops, tot aan Vulcano.

dag 5. De hele dag rondgereden en gelopen in het vulkanenpark. Het is geweldig, wisselende landschappen, kraters, vulkanische activiteit. Aan het einde van de dag wordt ik nog getrakteerd op een lavastroom vanaf een vulkaan in het water. Grote rookpluimen en explosies. In het schemerdonker is dit een prachtig schouwspel.

dag 6. Ik word wakker met hoofdpijn en een raar gevoel, alsof ik heb staan headbangen. De hele dag denk ik dat ik oud ben geworden en niet meer tegen een paar biertjes kan. Een prachtige toertocht brengt me van Hilo naar een gehucht terug in de buurt van Kona. Het is een fotogeniek eiland. Helaas kan ik de foto`s nog niet plaatsen, waarschijnlijk pas na terugkomst in Roemenie. In dit gehucht wordt me uitgelegd dat er zeer giftige gassen in het vulkanenpark hangen en dat de hoofdpijn een normaal verschijnsel is bij bezoekers.

dag 7. Ik blijf een dagje hangen in het gehucht. Ik zit in een oud vervallen goedkoop hotelletje bij een oud vrouwtje en in het gehucht is helemaal niets, geen restaurant, geen cafe, geweldig relaxed.


Hawaii - Kaui

2008-10-17 to 2008-10-20

dag 8. Van the Big Island via Honolulu gevlogen naar Kaui. He os donker als ik arriveer en incheck in een hostel met zicht op het water.

dag 9. Rondgereden aan de zuid kant van het eiland. Prrachtige watervallen en stranden.

dag 10. Opnieuw rondgereden aan de zuid kant, maar nu doorgereden naar de Canyon en het Koke Park. Prachtig. Ze noemen de canyon, de grand canyon van de Pacific. Het park met zicht op de kust is ook prachtig. Teveel gestopt en iets te laat vertrokken, een goed hike zit er niet meer in vandaag.

dag 11. Samen met Mick, een amerikaan, maak ik de werkelijk magnifieke hike langs de noord-west kant van de kust. We nemen een side track naar een waterval van 300 feet. Deze wandeling komt in mijn top 5 van hikes terecht. Het is een redelijk pittige wandeling van 8 mile, op en neer, maar vooral doordat ik te weinig water en geen eten bij me heb.

dag 12. Op nieuw getourd, nu langs de noord kust. Wat plekjes die ik gisteren had overgeslagen omdat ik tijd wilde hebben voor de hike.


Hawaii - Kauai en Maui

2008-10-21 to 2008-10-25

dag 13. Opnieuw een prachtige hike gedaan in het Koke park en de Alawaki swamp. De wandeling van twee dagen geleden zit nog in de benen, gisteren wat teveel gedronken en het is goed heet. Het duurt dan ook wat langer voordat ik door mijn eerste adem heen ben.

dag 14. Het vliegtuig gepakt naar Maui. Mijn intrek genomen in het goedkoopste maar toch dure hotel ($ 150) in de stad, de Pioneer Inn. Het hotel ligt wel in het centrum van het stadje met erom heen twee parkjes en de haven.

dag 15. Met de auto getourd rond de vulkaan aan de west kant. Waar de goede weg ophoudt en overgaat in een zeer smal slingerend bergweggetje wordt het spannend. Aan een kant alleen maar afgronden en dan tegenliggend verkeer. Gelukkig raak ik slechts 1 keer met slechts de spiegel een pick up die ik passeer. Mijn auto is onverzekerd. Ik heb alleen een aansprakelijkheidsverzekering.

dag 16. In de wolken de vulkaan aan de oostkant van het eiland op. Betaal 10 dollar park entree. Om vervolgens door de wolken boven de wolken uit te komen, maar daar boven hangen weer wolken. Als ik op 10.000 feet op de summit aankom zie ik dan ook prachtige wolken.

dag 17. Besloten een dag niks te doen, maar dat is wel moeilijk. Ik kan niet stil zitten. In de 2 1/2 week dat ik hier ben, heb ik nog niet op het strand gelegen en slechts 1 keer een duik genomen (in het hotel zwembad).

 


Hawaii - Maui en de reis terug

2008-10-26 to 2008-10-31

dag 18. In de auto langs de noord-oost kant van het eiland getourd. Wederom een mooie rit. Mijn intrek genomen in Joe`s Place in Hana.

dag 19. Een hike door de forest langs watervallen.

dag 20. Verder gereden langs de noord-oost en zuid kust van Maui. De weg is net weer open na een aardbeving in 2006. Goed is de weg (nog) niet te noemen. Drie uur lang schudden en bonken.

Ik loop nog wat door 2 stadjes in het centrum van het eiland rond voordat ik het vliegtuig naar Oahu pak. Terug naar Waikiki voor 1 nacht.

dag 21. Vandaag had ik ingeruimd om de binnenstad van Honolulu te bekijken. Ik heb niet zoveel zin, maar rond hangen in Waikiki is ook niks. Ik krijg er geen spijt van dat ik de bus pak. De binnenstad is verrasssend leuk. Veel oude gebouwen en parken.

`s Avonds naar het vliegveld voor een reis van 36 uur terug naar Roemenie. 48 uur als je het tijdsverschil meetelt. Op het vliegtuig zeg ik gedag tegen de douanebeambte, maar zelfs vanuit fatsoen kan er geen reactie vanaf. Een brok sjagrijn, ja... ik ben terug in Roemenie.

Ik ben helemaal gaar als ik aankom. Ik ga gelijk door naar kantoor. Ik laat me 2 uur lang bijpraten, ga uit eten en daarna tot vroeg in de ochtend stappen, ja .... ik ben terug in Roemenie.

Volgende dagen proberen naast de jetleg te verwerken, ook de achterstanden weg te werken. En op de altijd veranderende omstandigheden te anticiperen, ja .... ik ben terug in Roemenie.


Constanta kerst komt eraan

2008-11-29

Afgelopen weken zijn voorbij gegaan in een "normaal" ritme: werken, eten en drinken, slapen. Het is werken naar het einde. Ik vermaak me prima, ik heb een leuk stamcafe epoca metalelor. Metal van de bovenste plank, soms live muziek, gezellige mensen en vooral goedkope drank. Ik verwacht tot eind februari in Roemenie te zitten, maar dit is een buitengewoon onvoorspelbaar project. We hebben een groot gedeelte van de productie gedaan, maar we hebben nog zo veel onzekerheden. Ik heb echt geen idee wat er allemaal nog op me af gaat komen.

Volgend weekend of dat weekend daarop probeer ik naar Budapest, Hongarije te gaan. Een volgend serieus verlof ??? Sinds het begin van dit project, sinds dat ik mijn vliegticket naar Buenos Aires had geannuleerd keek ik uit naar januari. Ik had me voorgenomen om uitgebreid met verlof te gaan naar Zuid Amerika. Dit wordt steeds onzekerder en eigenlijk weet ik al dat ik de 2e helft van januari in Constanta wil zijn voor het werk. Ik weet nog niet hoe ik de balans moet vinden tussen werk en verlof. Nu lijkt de balans vooral richting werk uit te slaan!

1 december is een nationale feestdag. Iets met een de heilige Andreas ? Ik neem een lang weekend vrij, 2 dagen :-). Vandaag is hier de kerstboom opgetuigd. Achter het stadhuis wordt een ijsbaan opgespoten. Ik ben benieuwd wat december gaat brengen ?!


Budapest

2008-12-04 to 2008-12-08

4/12 Vanuit Constantza in de avond naar Bucharest, een overnachting in een hotel en de volgende ochtend op het vliegtuig. 

5/12 Op het vliegveld van Budapest wordt ik opgewacht door een vriendin van 2 jaar geleden. Met het openbaar vervoer Budapest in en `s avonds een rockbarretje.

6/12 We bezoeken wat eilanden in het centrum, waaronder het eiland waar het Szigetfestival plaatsvind. Leuk om dit park eens leeg te zien. `s Avonds naar hetzelfde rockbarretje waar meer vrienden van Sziget 2006 zijn. Het is gezellig.

7/12 Esztergom. Met de trein naar dit plaatsje aan de grens met Slovenie. De brug over om te lunchen in Slowakije. Het is ijskoud. Esztergom is wel erg mooi.

8/12 Trein, bus, vliegtuig, taxi van 05.30 uur tot 14.00 uur en uiteraard gelijk door naar het werk.


Constantza

2008-12-22

Verlof. Vanavond vertrek ik naar Bucharest. Morgen in een huurauto en dan het Noord Westen van Roemenie verkennen. Ik ben toe aan mijn verlof. Ik ben op. Dit werk is fysiek en mentaal veeleisend. En daarbij maak ik het mezelf soms ook nog zwaar. Mijn stamkroeg is gezellig en het Ursus bier smaakt te goed. Elke avond uit eten is ook een opgave. Ik zou alle negatieve elementen van de Roemenen nogmaals kunnen opnoemen, maar feit is dat ik het hier naar mijn zin heb. Ik zou naar veel slechtere plekken uitgezonden kunnen worden. Jammer genoeg wordt alles gewoon. Een nieuwe plek zou daarom leuk zijn. Ik verwacht hier half maart klaar te zijn. Ik voorzie een drukke en zware laatste 2 maanden. Verlof, ik ben eraan toe............  


Sibiu

2008-12-22 to 2008-12-23

22 dec. Constanta – Bucharest.

Mijn chauffeur brengt me naar D’Angelo hotel, vlakbij Otopeni Airport. Ik ben moe, zware werkweken en een saai rit. Ik laat me ’s avonds rijden vanwege het verkeer rond Bucharest, maar het gebrek aan licht langs de wegen van Roemenie en de felle lichten van het tegemoet komende verkeer maken me extra slaperig. Ik neem slechts een paar biertjes in de hotelbar voordat ik naar bed ga.

 

 

23 dec. Bucharest – Pitesti – Ramnicu Valcea – Sibiu

De rondweg van Bucharest is slecht en druk. Tussen Bucharest en Pitesti ligt een snelweg, maar ik pak de landweggetjes. Ik ben snel gewend aan de Opel Corsa die ik heb gehuurd op Otopeni Airport. Net als in de Constanta regio zie ik alleen maar landbouw. De weggetjes zien vies. Mijn auto ziet er al snel uit als een rallywagen, ik gebruik continu mijn ruitenwissers om zicht te houden.

 

In Pitesti staan de Dacia autofabrieken. Niet veel te zien in deze regio. Ik sla de stad over. Tot aan Ramnicu Valcea valt niets te zien. Het tempo ligt laag. Ik kom aan 50/60 km per uur gemiddeld. Langzaam verkeer, moeilijk inhalen, smalle wegen en natuurlijk probeer ik wat te zien. De stukken waar ik 80/90 haal scheuren sommige Roemenen me voorbij. Er zitten heel wat gekken tussen, maar dat wist ik al. Roemenen kunnen niet autorijden. Verkeersborden waarschuwen voor de vele dodelijke ongelukken die op deze wegen zijn gebeurd.

 

Langzaam kom ik in de bergen en dan wordt Roemenie mooier. In Sibiu neem ik mijn intrek in het Ramada, een goed hotel aan de rand van het oude centrum. Het is begonnen te sneeuwen toen ik in de buurt van Sibiu kwam en het sneeuwt nog steeds als ik het centrum in loop. Een aantal pleinen met kerken, middeleeuwse gebouwen, schaatsbaan, kerstmarkt. Een Irish koffie in 1 van de vele barretjes maken het een geslaagde namiddag.

 

’s Avonds ga ik op zoek naar een rock bar, maar helaas. Een goede maaltijd vind ik wel en koud maar met een volle maag duik ik vroeg onder de wol om het weer warm te krijgen.


Cluj Napoca

2008-12-24

24 dec. Sibiu – Sighisoara – Cluj Napoca. Kerken, kasteeltjes, prachtige oude huizen, elk dorpje heeft wel wat speciaals. Slingerend door het laag gebergte kom ik bij Sighisoara aan. De weg richting Cluj Napoca buigt net voor Sighisoara af, maar na een paar kilometer bekruipt me het gevoel dat ik moet keren. Het onverklaarbare gevoel zegt me dat ik Sighisoara moet inrijden. Ik krijg geen spijt dat ik gehoor geef aan mijn gevoel. Wat een prachtig dorp. Na een kop koffie en een knipoog naar de serveerster vertrek ik richting Cluj.

 

Middels SMS laat ik Csilla weten waar ik ben. Door Csilla en enkele vrienden ben ik uitgenodigd om oud en nieuw te komen vieren in Roemenie/Hongarije.

 

In het Melody-hotel zit ’s middags een dame in de lobby. Wat beleeft vriendelijk lachen en ze maakt gebaren of ik sex wil. Met wat meer gebaren vindt zij uit dat ik in het hotel slaap, en ik vind uit dat zij niet in het hotel slaapt. Het is dus een hoer, geen interesse.

 

Ik ga op zoek naar wat eten. In een pizzeria ontwikkelt zich de volgende slapstick:

Ik krijg de menukaart en bestel alvast een biertje;

De serveerster loopt naar de bar en komt terug : “sorry vandaag geen bier alleen wijn”

Ik bestel een rode wijn

De serveerster loopt naar de bar en komt terug : “sorry vandaag alleen witte wijn”

Ik bestel een sprite en krijg een 7-up.

De serveerster staat zelf achter de bar ?!

Ik heb mijn keuze van de kaart gemaakt en bestel een pasta

De serveerster komt terug uit de keuken : “Sorry vandaag alleen pizza”

Ik bestel een pizza Napolitane

De serveerster komt terug uit de keuken : “Sorry die hebben we vandaag niet”

Ik vraag welke pizza’s ze wel hebben en bestel.

 

Als ik aan het begin van de avond terug kom in het hotel, zit de dame nog steeds in de lobby. Ik ga naar mijn kamer om wat te rusten. 2 Minuten later wordt er geklopt. Ik wimpel de hoer vriendelijk af.

 

Cluj is een leuke studentenstad, maar op kerstavond is het dood saai. Praktisch alles is dicht. Uiteindelijk kom ik in Janis terecht. Een bar in een kelder, vernoemd naar Janis Joplin, waar ze veel 60’s muziek draaien, maar vanavond helaas ook afgrijselijke kerstmuziek.

 

Ik heb opnieuw contact met Csilla die zich dood verveelt in Carei. Ook zij hecht geen waarde aan kerst. Ze is op bezoek bij haar ouders. Ik was van plan de 27e in Carei te arriveren, maar ik besluit een dag eerder aan te komen.

 

Als ik terug kom in het hotel krijg ik van de receptioniste een plastic zakje met ontbijt. Iedereen is vrij morgen want het is kerst.


Carei

2008-12-25

25 dec. Carei

Ik kijk in het ontbijtzakje., brood in een servetje gewikkeld, zo ook de kaas en worst. Dat zal smaken ? zeker in combinatie met de geschifte melk of wat het ook was in dat kuipje. Een SMS-je op mijn telefoon, waarom ik niet de 25e al naar Carei kom.

 

Ik heb het Melody hotel gisteren voor 2 nachten geboekt, maar ik ben niet tevreden: de hotelbar en –restaurant zijn dicht, ontbijt in een plastic zakje en de hotelreceptioniste die mijn kamernummer aan de hoer heeft gegeven. Genoeg redenen om uit te checken zonder de 2e nacht te betalen. De hotelreceptioniste doet echter niet moeilijk.

 

Ik sms Csilla dat ik onderweg ben en dat ik haar op de hoogte zal houden waar ik ben en of ik het vandaag red tot in Carei. Eventjes rijd ik door prachtig besneeuwde bergen en dan wordt het vlak. Hoe dichter ik bij de Hongaarse grens kom, hoe slechter de wegen worden. Via Oredea kom ik op de E671 / 19. Op een parkeerplaatsje eet ik left over pizza voordat ik in Carei aankom. Csilla wacht me op en brengt me naar haar ouders huis. Vriendelijke mensen, spreken alleen Hongaars en de moeder brengt bijna al haar tijd in de keuken door. Verschillende soorten Transylvaans traditioneel voedsel in grote hoeveelheden. Ze kan goed koken. Dit heeft niets met kerst of mij te maken volgens Csilla, zo gaat het altijd.


Satu Mare

2008-12-26

26 dec. Satu Mare

Een spontaan plan ontwikkelt zich om de bergen in te gaan. Nog vol van het eten van Csilla’s ouders gaan we een hotel zoeken in Satu Mare. Het 1ste hotel is dicht en vervallen, het 2e hotel heeft geen verwarming en warm water, het derde hotel is raak. Van het hotel gaan we naar het ouderlijk huis van andere Budapest en Sziget bekenden. Enkele heb ik een maand geleden in Budapest nog gezien, van andere is het ruim 2 jaar geleden. Jagermeister, wijn en dan zijn we nog geeneens in de kroeg. De kroeg blijkt een restaurant en we zijn zo ongeveer de enige gasten. Wat andere bekenden schuiven aan en “onze” muziek wordt opgezet : rock, metal, gothic. Flink headbangen en flink bieren.


North West Mountains

2008-12-27 to 2008-12-29

27 dec. Blidari/Firiza

Csilla heeft een flinke kater en ik ben net in staat om auto te rijden. Via Baia Mare komen we in Blidari/Firiza. Prachtig besneeuwde bergen, smalle weggetjes, typisch Roemeense zwarte klederdracht, paard en wagen, dorpjes, en veel achtergrond informatie van mijn co-piloot/ De typisch Roemeense onvriendelijkheid wordt af en toe afgewisseld met verrassend plezierige behulpzaamheid van lokalen, serveersters en receptionisten. Vele slaapgelegenheden zijn dicht omdat ze geen verwarming hebben.

28 dec. Borsa

De thermometer van mijn auto geeft ’s morgens om 11.00 uur nog -/- 10 graden celsius aan. We vervolgen onze weg langs sneeuw, ijs, riviertjes, bos en bergen met magnifieke kleuren en komen uit in Borsa. Het is zo verschrikkelijk koud, maar zulk prachtig weer, zonneschijn en onbewolkt.

29 dec. Carei

Via Sigheta Marmatiei en Satu Mare komen we terug in Carei. Op zoek naar een meer komen we langs achteraf plekken waar de meest prachtige nieuwe villa’s worden gebouwd. Dit is een streek met geld al hoewel je dat aan de dorpjes, wegen, road signs niet af ziet. De vele Mercedessen en BMW’s verraden echter de aanwezigheid van geld.

Opvallende zaken tijdens deze trip:

-         Het ontbreken van verwarming in restaurantjes en barretjes

-         Het ontbreken van (goede) verwarming in huizen. Hout gestookt, electrisch, of geen verwarming.

-         De vele Italiaanse nummerborden

-         Het ontbreken van skieers in de ski-areas. Skieen in Roemenie is dan ook duurder dan in Oostenrijk

-         Ik heb niet te koude voeten gekregen in mijn zomerschoenen

-         Een spelletje tic tac tor was goed voor mijn ego

’s Avonds gaan we op zoek naar een cafe met Ursus.


Oud en Nieuw

2008-12-30 to 2009-01-01

30 dec. Hongarije

Langzaam voorbereiden op de “grote” dag. Ik vier oud en nieuw net over de grens bij Carei in Hongarije. Hier slaap ik de komende nachten in het huis van Sziget gangers met meer mensen. Ik kom ’s avonds om 18.00 uur plaatselijke tijd aan, in Roemenie is het 19.00 uur. Het door mij meegebrachte Ursus blijkt een schot in de roos. De blikken worden opengetrokken en vanaf nu sta ik niet meer droog, jagermeister, likeur, palinka, zalua, etc. etc. Het wordt gezellig en ’s morgens vroeg.

 

 

31. dec. Hongarije

Van een langzame start is geen sprake. Vrij snel gaan de blikken bier open. Een lange zit van ’s middags tot opnieuw diep in de nacht. De avond wordt opgevrolijkt door een travestie act van 2 hard rockers, de een verkleed als geisha (zelfs zijn baard afgeschoren) en de ander als Roemeense straathoer. Grappig om te zien met hoe weinig de mensen zich vermaken. 6 Rokers krijgen er vandaag 400 sigaretten doorheen.

 

 

1 jan. Carei

Na nu vanzelfsprekend wel een langzame start neem ik toch nog een paar biertjes. Csilla en ik nemen afscheid van iedereen. Bij haar ouders drink ik een “traditioneel” nieuwjaarsbiertje en ik krijg een streekspecialiteit voorgeschoteld, varkenshaas in gelatepudding. Een verkeerd moment om te proberen, na 2 dagen van drinken en sigarettenrook. De smaak is zo sterk dat ik gelijk kotsneigingen krijg. Ik kan geeneens zeggen of de varkensneus lekker is of niet. De hap van het gerecht heb ik in het toilet uitgespuugd.


Terugreis

2009-01-02 to 2009-01-03

2 jan. Piotesti

Onderweg terug naar Bucharest rijd ik via Brasov. Het weer zit niet mee. Bij vertrek vanuit Carei begint het te sneeuwen. Het verkeer zit ook niet mee. Bij Brasov kom ik in een omleiding en daardoor in de file. De omleiding brengt me op een prachtige route door de bergen. Helaas is al vrij snel mijn ruitenwisservloeistof op en het wordt donker. Ik rijd een paar keer bijna van de weg door het slechte zicht. Zo af en toe gooi ik spa water over mijn voorruit om een beetje zicht te houden. Ik rijd op de remlichten van mijn voorgangers. Na 11 uur non stop autorijden met een gemiddelde snelheid van +/- 50km per uur stop ik in Piotesti.

De hotelreceptioniste vertelt me de weg naar een restaurant. Ik blijk bij de MC Donalds uit te komen.

 

 

3 jan. ’s Gravenzande

Het laatste stukje naar Otopeni Airport. Ik lever mijn huurauto in. Avis kan niet beoordelen of ik schade heb, zo vuil is de auto. Ze wassen de auto waarna alles oke is.

 

Ik vlieg business class, er waren geen tickets meer voor economy. Relaxed, ik zit in de lounge op het vliegveld, extra beenruimte, als eerste het vliegtuig in en uit zonder te wachten, persoonlijke service. Ik zou er aan gewend kunnen raken, maar helaas.


Altijd wat in Nederland

2009-01-09

Het is altijd wat in Nederland:

 - Ik wordt opgesloten op het parkeerdak bij de Slinge (zie een eerder verslag)

- Ik moet 2 uur wachten op de ANWB omdat ik heb moet bellen dat mijn tankdop niet open gaat

- en deze keer een alcoholcontrole. Ik moet voor het eerst van mijn leven blazen, maar heb niet genoeg lucht om te blazen totdat het lampje uitgaat. Ook bij een tweede poging red ik het niet. "Ik ruik niks bij u", zegt de agent rijd u maar door. Een geluk want een kleine bekeuring had er toch wel ingezeten.


back to Constantza

2009-01-12

Tijdens het autorijden richting Schiphol krijg ik een sms-je op mijn telefoon. Onder het rijden lastig terugstoppen in mijn broekzak dus leg ik de telefoon onder de handrem. Als ik ben ingecheckt en door de douana heen ben kom ik, doordat ik aan het beantwoorden van datzelfde sms-je denk, erachter dat ik de telefoon in de huurauto heb laten liggen. Gelukkig heb ik nog tijd en is het niet druk op Schiphol.

Tijdens de vlucht hoor ik vanuit de stewardessenruimte de verhalen over de onvriendelijkheid en onbehulpzaamheid van de Roemenen. Duidelijk wordt dat geen van de stewardessen eigenlijk ingedeeld wil worden op deze vlucht. Ik heb niet laten merken dat ik alles kon verstaan. Ik kan ze echter wel begrepen, het lijkt me ondankbaar om service te moeten verlenen aan Roemenen.

De maan is prachtig. De maan is vol en groot. Het lijkt wel of de maan dichterbij staat dan ooit. Eerst twijfel ik wel of het de maan is.

Ingecheckt in het hotel waar ik in augustus ook zat. Het personeel kon me nog.

Het werk is weer druk, geen nieuws van dit front.

 


Tulcea en de Donua Delta

2009-01-25

Iets meer gedronken en minder geslapen dan gezond is. Op deze vrije dag gaan een collega en ik de Donua delta verkennen. Helaas, de eerste uren niets dan mist. Gelukkig heb ik deze route al eens gereden. Een paar goede rock cd`s verder ontbijt in Tulcea. Voor een rondvaart over de donua zijn we te laat. De lonely planet beschrijft een vuurtoren op een strand waar je met de rondvaart aanlegt en volgens onze kaart bestaat er ook een weg. De wegen worden slechter en we gaan ook steeds verder terug in de tijd. We vinden een veerpont die ons naar het eiland met de vuurtoren kan brengen. We zijn de enige auto op de veerpont. Na wat verwarring en een kwartiertje wachten, rijden er 3 paard en wagens en lopen er wat voetgangers de pont op. Aan de overkant blijkt de weg een zeer slecht onderhouden dirtroad. Het wordt ons snel duidelijk dat we de vuurtoren niet gaan halen want die is nog zo`n 60km ver weg. Terug aan de andere kant van de rivier touren we verder door deze andere tijd. Wat een ogenschijnlijke armoe, wat een uitgestrekte lege landbouwvelden, wat een vervallen staatsboerderijen, wat een prachtig meer met ijs terwijl het +7 is, wat een goede cd is de laatste Metallica toch.


100 redenen waarom ik Roemenie ga missen

2009-01-29

100 redenen waarom ik Roemenie ga missen :

 

  1. Het Ursus bier
  2. De Palenka, Zalua, jagermeister, etc.
  3. De Lapte (melk)
  4. De vers gemalen koffiebonen
  5. De onderhoudsgevoeligheid van de vers gemalen koffiebonen-automaat

 

  1. De moeilijke, zeer moeilijke en extreem moeilijke opsta ochtenden
  2. Het uitslapen op de vrije zondag
  3. De sightseeing op de vrije zondag

 

  1. De overvloed aan mooie vrouwen
  2. De verzorgdheid van de vrouwen
  3. Het flirten en de spontaniteit
  4. Het donkere haar
  5. De strakke konten
  6. De borstjes
  7. De studentes
  8. De rijke pappa dochters
  9. De metalheads
  10. De mooie vrouwen in het uitgaansleven, bij de bushaltes, bij banken en accountantskantoren
  11. De secretaresses

 

  1. Met het verse brood onder de arm van de buurtsuper naar kantoor lopen
  2. De chagarijn achter de kassa bij de buurtsuper
  3. De bedelende gypsies bij de buurtsuper
  4. De keuze aan worst bij de buurtsuper
  5. Het declareren van de bonnetjes van de buurtsuper
  6. De winkelende vrouwen in pyama en ochtendjas

 

  1. Het assortiment van Carrefour

 

  1. Het gevaarlijke verkeer
  2. De straathonden
  3. De hondenpoep
  4. De op de stoep geparkeerde auto’s
  5. De breek-je-nek-voorzichtig-stoepen
  6. De aftel-stoplichten
  7. De oude Dacia’s
  8. De lamborghini, ferrari’s, corvette’s en porsches
  9. De snelweg zonder benzinepomp
  10. De rondweg van Bucharest
  11. De putdeksels en gaten rond de tramtrails
  12. De vuiligheid op straat
  13. Het oversteken op zebrapaden met gevaar voor eigen leven

 

  1. De vele restaurants
  2. De filleto alla Griglia in Scapino’s
  3. De service van Scapino’s
  4. De vriendelijkheid van het personeel van Scapino’s
  5. De bardame van Scapino’s
  6. De eigenaar van Scapino’s en zijn complementary karaf of wijn en biertjes
  7. De dure Ursus in een restaurant 7 lei for een normaal flesje = 1.6 euro
  8. De mixed grill van Beirout
  9. De buikdanseressen
  10. De violist
  11. Het echte Roemeense eten in Rustic en het Capitol
  12. De veel te dikke zangeres van het Capitol op naaldhakken
  13. De stem van de veel te dikke zangeres
  14. De schnitzels in het Bierhaus
  15. De liters bier in het Bierhaus
  16. Het biertje drinken op het terras van Crazy
  17. Het vrouwelijk schoon op het terras van Crazy
  18. Het biertje drinken in Crazy
  19. Het vrouwelijk schoon in Crazy
  20. De 2 maal voedselvergiftiging
  21. De klei-shit door de Ursus
  22. De katers

 

  1. Epoca Metalelor
  2. De eigenaren en het personeel van Epoca
  3. De muziek van Epoca
  4. Het dronken worden in Epoca
  5. Het thuis zijn in Epoca
  6. De goedkope Ursus, halve liter for 4,5 lei = 1 euro

 

  1. De trendy barretjes & clubs

 

  1. De mogelijkheid om 50 jaar terug in de tijd te gaan
  2. De paard en wagen
  3. De “leemhutten”
  4. De slechte wegen
  5. De vervallen staatsbedrijven
  6. De grootse lege landbouwvelden
  7. De typische oostblok kleding

 

  1. De besneeuwde bergen
  2. De hotels, bars, restaurants zonder verwarming
  3. De bevroren meren
  4. Het toeren met een vriendin
  5. De sex voor en na het toeren
  6. De lokale vleesgerechten
  7. De varkensneus in drilpudding
  8. De zwarte klederdracht

 

  1. Het strand
  2. De Donua Delta

 

  1. De Golfslag op de breakwall

 

  1. De 2 gezichten van het land
  2. De positieve en negatieve extremiteiten
  3. De positieve en negatieve karakters
  4. Het blijven zoeken naar oplossingen als het weer eens lastig wordt gemaakt

 

  1. De heerlijke zomertemparatuur
  2. De weinige hoeveelheid regen

 

  1. Mijn appartementje
  2. Het Ibis hotel zonder service
  3. De Ursus in de hotelbar
  4. De nietjes in mijn wasgoed
  5. Het loopje van appartement/hotel naar kantoor

 

  1. De bureaucratie, corruptie, onkunde, ongeïnteresseerdheid, etc.
  2. Enkele collega’s

 

En Het gemak waarmee ik nog meer redenen zou kunnen verzinnen !!!


Budapest

2009-02-21

21/2 Huurauto inleveren.  5 kwartier voor mijn vlucht binnen Europa, mooi op tijd. Niet dus er staat een rij van een paar honderd meter voor de incheckbalie. De stewart aan het einde van de rij is niet behulpzaam. Hij zegt dat ik toch in de rij moet gaan staan. KLM moet zorgen voor de "nazorg". Ik geef aan dat ik dan gelijk naar de KLM kan want ik ga mijn vlucht nooit halen. Een klm medewerker die langskomt loodst me via een andere incheckbalie naar binnen. Hij geeft aan dat de zaterdagochtend altijd extreem druk is, maar dat hij zo´n lange rij ook nog nooit heeft gezien. Ik heb nog tijd genoeg voor een bak koffie.

Csilla haalt me op an Ferihagy airport in Budapest. Na nog wat spullen bij haar thuis opgehaald te hebben, pakken we de trein naar Pecs. Istwan woont hier. Hij heeft zijn Japanse vriendin Fumico op visite. Tijd voor wat welkom biertjes.


Pecs

2009-02-22

22/02 Vandaag gaan we naar het Busho festival in Mohacs. We staan op tijd op, maar moeten toch flink doorstappen om de trein te halen. Het Busho festival is een traditioneel feest waarbij mannen in schaapskleren met ratels veel lawai maken. Ooit ontstaan toen de hongaren de turken probeerden bang te maken als hun stad werd belegerd, nu is het om de winter ten dode te dragen en de lente te verwelkomen.  Hete wijn, een kilometer lange markt met zoetigheden en hongaarse gerechten, vrouwen roven, muziek, dans, een leuk festival. Zoals elk festival gaat het gepaard met grote hoeveelheden alcohol. In een locale kroeg wordt ons de belangrijkste hongaarse uitvinding getoond, de Rubik kubus. De man beweert het in 1 minuut te kunnen, maar hij is te dronken. In 20 minuten heeft hij het toch voor elkaar. Terug in de trein, nog een kroegje in Pecs en naar Istwans 1 kamer huisje. Hopelijk slaap ik vanacht beter op dat dunne matrasje.


Boedapest

2009-02-23 to 2009-02-24

23/2 Na uitgebreid door het leuke stadje Pecs rondgeslenterd te hebben, gaan Csilla en ik terug naar Boedapest. Na 3 uur in de trein komen we laat in de middag aan. We gaan naar een restaurant en komen dan in Simpla terecht. Een leuke bar, ben hier eerder geweest (2 jaar geleden) , met vanavond Boogie Woogie. Een drummer, drie piano´s en een mondharmonica maken een geweldige sfeer. De muzikanten zijn goed, ze impoviseren en ze hebben lol. Het wordt dan ook laat. 

24/2 Het is koud en ´t sneeuwt in Budapest. Laat in de middag gaan we toch naar buiten voor Budapest bij nacht. Het blijft een prachtige stad. Na bourgondisch te hebben gegeten in Lanzarote met middeleeuwse muziek, comedy en een jongleur nemen we nog een afzakkertje in 1 van de vele kroegjes die Budapest rijk is.


Buenos Aires

2009-02-25 to 2009-02-27

25/2 De lange reisdag begint, vanaf 18.15 uur een kleine 3 uur in het vliegtuig naar Heathrow in Londen, en dan naar buenos aires, 16 uur in dat vliegtuig. Niet iets om naar uit te kijken. Beetje lezen in de Lonely Planet, beetje nadenken over een route. Ik wil per dag beslissen en niet teveel plannen, maar toch wil ik voorbereid zijn op de langst mogelijke route BA - Uruguay - Iguazu falls - Paraguay - Bolivia - North Chili - Mendoza - BA. Maar dat is wel erg veel voor 4 weken. Op het vliegveld van Budapest komen de 1e beelden van de Schiphol crash tot me. Geen betere plek denkbaar dan op een vliegveld om dit soort beelden te zien. Maar blijkbaar ligt het vliegtuig er genoeg van de landingsbaan, want de boarding voor de A´dam vlucht van 17.15 uur gaat gewoon door.

Londen - Het vliegtuig landt met een beetje vertraging in Londen. Mijn aansluitende vlucht haal ik net. Het is een flink eind lopen, door security, nog een transfer met een trein, dit allemaal in terminal 5. Bij de opening an deze British Airways terminal waren er veel problemen met de bagage afhandeling. Aangezien ik maar net mijn vlucht haal, heb ik mijn twijfels over mijn bagage.

26/2 Sao Paulo - Een verrassende tussenstop die niet op mijn vluchtschema stond. Dat heb je met boeken via het internet. Om veiligheidsredenen mogen we het vliegtuig niet uit. Na 11 uur in het vlietuig kan ik geeneens een luchtje scheppen. Ik heb zo´n hekel aan de douane op vliegvelden.

Buenos Aires - We landen om 11 uur ´s morgens, het is druk bij de douane, vervolgens wacht ik tevergeefs bij de bagage band. Bij bagage reclaim ontdekken ze dat mijn backpack nog in Londen is en morgen met het volgende lietuig wordt meegestuurd. De bagage zal bij mijn hotel afgeleverd worden. Ik krijg een creditcard met 180 pesos (30 pond) en eventuele meerkosten kan ik declareren.

Ik twijfel tussen een hostel en een hotel. Ik heb geen zin in drukte, bovendien wil ik een goede douche voor mezelf. Ik check dan ook in in het Alcazar hotel op Boulevard de Mayo.

´s Middags ga ik shoppen, schoenen, overhemd, korte broek, riem, t-shirt. Dit was ik toch al van plan, maar nu betaald British Airways. ´s Avonds wil ik gaan stappen, maar ik val in slaap.

27/2 Buenos Aires heeft bijna alles mee : 1) Het is een vrouwenparadijs, hemel op aarde, een natte droom (je begrijpt wel wat ik bedoel); 2) historie; 3) sfeer; 4) het heerlijke weer. Een minpunt is echter de enorme drukte.

Een enorme wandeling via Peru, Florida, Plaza Liberator General San Martin, Torre de los Ingleses, Cementario de la Recolata, het graf an Evita Peron, Avenue Callao, Palacio del Congresso, Avenue de Mayo, Casa Rosada, San Telmo, leidt me naar een paar biertjes en een tango demonstratie op  Plaza Dorrego. Nog even door naa het parque Lezama.

Terug in het hotel is mijn backpack gearriveerd. Een mooi voorlopig einde van deze dag waarop ik naast de zon ook het levensgeluk voelde. Als ik niet in slaap val, moet ik anavond het nachtleven gaan ontdekken...................


Colonia del Sacremento

2009-02-28

27/2 Veel gebouwen staan in de steigers, maar er wordt niet gewerkt. Op zoek naar een pub kom ik ´s avonds in een steakhouse terecht. Een sappige Argentijnse steak met een Argentijns rood wijntje, wat heb ik hier naar uitgekeken, zalig.

28/2 Ik heb wat moeite mijn route te kiezen. Na vele overpeinzingen en een nacht slaap ben ik weer terug bij het oorspronkelijke plan. Vanmorgen pak ik de boot naar Colonia, Uruguay. Een aardig stukje lopen met volle bepakking naar de haven. Ik kan alleen nog 1e klas mee. Een heerlijke stoel, champagne, kaashapjes, het is de 60 extra pesos waard. Na de Rio del Plata te zijn overgestoken arriveer ik in Uruguay. Colonial del Sacremento is een erg leuk, oud, laid back stadje. Het is ook erg warm. Een paar biertjes op een terrasje aan de waterkant doen de hitte verzachten. ´s Avonds onder het genot van live jazz muziek, een Canadese tafeldame en een fles Don Perluan het ultimo vleesgerecht geprobeerd. Helaas is de naam me ontschoten, maar een het was een plaat vol met van alles. Veel teveel, maar zo lekker. Niet vaak dat ik pas ´s nachts om kwart voor 1 van tafel kom.

 


Montevideo - Punta del Diablo - Montevideo

2009-03-01 to 2009-03-03

1/3 Slechts 2 1/2 uur in de bus naar Montevideo. Wat rondgeslenterd door de Viejo Ciudad (oude stad) en langs de waterkant. Mijn voeten moeten weer wennen aan het vele lopen, ik heb blaren. Montevideo voelt niet aan als een stad van 1,3 miljoen inwoners. Ook deze stad is laid back. De mate is nog populairder dan in Argentinie.  Vele mensen sjouwen rond met een thermoskan. Een hevige regenbui aan het einde van de middag doet me een biertje nemen in een bar, een tweede bui volgt dus ook een 2e biertje. Nu zijn het wel literflessen dus ook ik hield (het glas) niet droog.

2/3 De bus in voor 4 uurtjes naar Punta del Diablo. Een apart relaxed strand dorpje. Heel Uruguay is laid back, ontwikkelt. Hier kom je geen afwijkende dingen tegen, ook cultureel niet. Weinig inheemsen, Uruguay is voornamelijk blank. Uruguay is/was ook een van de rijkere landen van Zuid Amerika.

3/3 In de bus naar Chuy. Dit is de grens met Brazilie. Even overwogen om via Brazilie naar de Iguazu watervallen te gaan, maar ik wil meer zien van Uruguay en het oosten van Argentinie. Brazilie bewaar ik voor een andere keer. De bussen het binnenland van Uruguay in rijden niet frequent, de hele trip naar Salto kan een paar dagen gaan duren. Aangezien ik weet dat er niet veel te zien is besluit ik een wet van mezelf te breken, ik pak dezelfde weg terug naar Montevideo.


Concordia

2009-03-04

04/03 Uruguayanen hebben altijd tijd voor een praatje, al staat er een rij. Het land is groen, groen, saai groen. Gisteren op het nieuws gezien dat het vandaag zou regenen. het regent al alls ik om 06.00 am buiten kom. Met de bus naar Salto, in een andere bus naar Concordia. De buschauffeur laat me staan bij de douane. Hij rijdt weg, maar ik was hierop vorbereid. Ik geef een seintje richting een oplettende douane beambte en hij rent de bus achterna. In de bus doet de chauffeur bijdehand, maar ik ben te blij dat ik de bus nog heb om bijdehand terug te doen. Het was de laatste bus vandaag en mijn spullen lagen onderin.

Het regent nog steeds. In Concordia kijk ik op mijn gemakje rond. Het weer klaart op. Vanavond pak ik de nachtbus naar Posadas. Mijn hersenen zijn pulp van de vele uren in de bus, de onregelmatige en zoals gewoonlijk slechte slaap en de biertjes of wijntjes bij het eten, maar het tempo zit er lekker in.


Posadas

2009-03-05 to 2009-03-06

05/03 ´s Morgens vroeg kom ik in Posadas aan. De beste nacht slaap tot nu gehad, dat zegt iets over de kwaliteit van de Argentijnse bussen. Ik ga op zoek naar een hotel, dit duurt even en het zweet is me weer aan alle kanten uitgebroken. Wat boodschappen doen en dan op pad. Ik huur een taxi die me achtereenvolgens naar de Jesuiten ruines van San Ignacio Mini, Loreto en Santa Ana brengt. De eerste ¨wauw¨ momenten deze vakantie. Al hoewel ik me prima vermaak, wordt veel gewoon. Ik kijk niet zo snel meer ergens van op. Het reizen blijft echter geweldig. Het leuke aan de 3 ruines is dat ze ieder in een ander stadium van restauratie zijn. De middag is voorbij en Posadas is een studentenstad. Dus wat biertjes en ´s nachts op zoek naar een club.

06/03 In deze hitte is het niet lekker wakker worden met een wodka kater. Toch ga ik weer op pad. Ik heb met dezelfde taxichauffeur afgesproken. We gaan naar (de imposant grote zwarte markt van) Encarnacion, en de jesuiten ruines van Trinidad en Jesus in Paraguay. Ook deze ruines zijn mooi, en in een andere staat dan die van gisteren. Deze regio´s in Argentinie en Paraguay zijn zo tranquilo. Ik ben alleen of nagenoeg alleen. Prachtige groene natuur, heuvels, en zo weinig toeristen. Ik voel me echt op mijn gemak. Het lijkt alsof ik al weken op reis ben.


Puerto Iguazu

2009-03-07 to 2009-03-08

07/03 Met de taxichauffeur een hele route uitgestippeld. Zijn hele familie gaat mee en daarom heb ik de prijs flink omlaag kunnen krijgen. Met zijn vrouw en 4 kinderen op de achterbank rijden we door de Misiones regio. We komen langs een aantal watervallen, het labyrinto en de zoo van Monte Carlo en de mineraalmijn van wanda, voordat we bij de Iguazu watervallen aankomen. Elk volgende waterval die ik zie zal tegenvallen, wat een water, wat een geluid, wat een natuurgeweld. En ook wat relatief weinig mensen en wat een prachtig weer, wat een pracht dag.

Afgelopen dagen liep de temperatuur op van 22 graden in de morgen naar 37 aan het einde van de middag. Marcello, de taxichauffeur, brengt me naar Puerto iguaza. Ik check in in een hostal. Hij en zijn familie rijden vanavond terug naar Posadas.

08/03 Nog een geweldige dag bij de watervallen. Ik ben lekker op tijd in een park en heb een uurtje of 2 voordat de toerbussen komen. Ik loop alle mogelijke trails in het park. Ik ben dan ook goed doorzweet als ik ´s middags wordt overvallen door een tropische regenbui. Zeiknat moet ik nog een uurtje of 2 1/2 wachten op een bus.


Asuncion

2009-03-09

09/03 In de bus naar Ciudad del Este. De immigracion van Paraguay rijdt de chauffeur voorbij. Blijkbaar niet nodig voor de lokalen. Ik moet dan ook vragen of hhij me eruit laat. Hij wacht niet. Ciudad del Este is een echte krioelstad, het is gevaarlijk, een boevennest. 2 Agenten willen me dan ook niet de richting naar het busstation geven. Ik moet bij hun blijven staan totdat er een bus voorbij komt. De bekende gesprekken volgen uiteraard: waar ik vandaan kom, dat het koud is in Holland, familie, voetbal. Naast het busstation ligt een veldje met vuilnis en uitvuilnis opgetrokken tentjes. Ik maak geen foto. Ik voel me niet gemakkelijk bij het fotograferen van armoe.

Vanaf het station pak ik de bus naar Asuncion. Prachtige groene rit, redelijke weg, redelijke bus. Aan het einde van de middag kan ik het centrum van de stad nog verkennen. Wat een armoe. Achter de bekende paleizen beginnen de sloppenwijken. onveilig gebied. Ik ga er dan ook niet in. Hier maak ik geeneens een foto omdat ik me daar niet gemakkelijk bij voel. Hier durf ik gewoon mijn camera niet te pakken.


Chaco - Filadelfia

2009-03-10 to 2009-03-11

10/3 De chaco route door Paraguay. Eén van de dingen die ik persé wilde doen deze vakantie. Lang getwijfeld of ik hem helemaal zou doen tot in Santa Cruz, Bolivia. Maar dan zou ik de laatste anderhalve week nog zoveel in de bus moeten zitten. Ik ga tot aan Filadelfia. Grote vlaktes, grote ranches, armoe, inheemse dorpjes, mennoliten kolonien. Het is druk, zeer druk in de bus. Het is ook warm, zeer warm. De bus heeft geen airco en ook geen vering. De typische taferelen in dit soort arme landen : verkopers in de bus, overal stappen mensen op en af, jengelende kinderen, stof, slapende mensen. De busrit van 7 uur duurt 10 uur en gaat relatief snel voorbij. De weg is helaas niet zo slecht als ik had gehoopt.

In Filadelfia heb ik de gelegenheid mijn Duits weer op te halen. Alle talen door elkaar spreken wordt nu wel verwarrend.

11/3 Naar een mennoliten museum. Ik schiet een suppoost aan met een vraag, Ik sta te stamelen in mijn beste Duits en Spaans, vraagt de man ¨do you speak english¨.  De man spreekt vloeiend engels. Dit ben ik nog nergens in Zuid Amerika tegen gekomen.

Verder is er hier in de Chaco absoluut niks te doen. Het is zitten, proberen het hoofd en lichaam koel te houden en kijken hoe de tijd verstrijkt.

Ik pak de nachtbus terug naar Asuncion. Ik ben bekend met de veiligheidsproblemen in Paraguay, dus ik neem wat voorzorgsmaatregelen mocht de bus worden overvallen. Het wordt ´s nachts vaak fris in bussen en ik heb mijn Roskilde trui bij me. Daar zit een zak aan de voorkant op een ongebruikelijke plaats. Ik ben wel eens met die zak vol door de douane gelopen zonder dat het opviel. Ik stop een creditcard, mijn paspoort en de geheugenkaart van mijn fototoestel in deze zak.


Resistencia

2009-03-12 to 2009-03-15

12/3 De nachtbus wordt niet overvallen. Om 04.00 uur kom ik in Asuncion aan. Te vroeg voor een vervolgbus, toch maar een hotelletje gezocht. Om 5 uur lig ik op bed, om 9 uur sta ik weer op het busstation. Ik neem de bus naar Resistencia, Argentinie van 11.30 uur. Eerst ontbijten : brood Milanese, met frietjes en een coca cola.

Wat gedoe bij de douane. Ik krijg mijn paspoort niet direct terug en ze kunnen wat stempels niet vinden. Ook lijkt het er even op dat ze bij de bagage controle achter mijn fototoestel aan zitten. Maar uiteindelijk zonder echte problemen zit ik weer in de bus. De douanecontroles ........ Ik raak eraan gewend, maar het wordt niet minder irritant.

Resistencia. Ik check in in een hotel naast het casino.

13/3 Wat sightseeing in Resistencia, la ciudad de los sculptures. De stad staat vol met beelden en kunstwerken.

14/3 Met de bus ga ik een middagje naar Corrientes. Dit is een stad aan de andere kant van de Rio Panana. Vandaag is het (weer) bloedheet. Opvallend in Resistencia en Corrientes is dat de siesta lang duurt. Na 4-en gaan voorzichtig weer wat winkels open, maar het duurt tot na 5-en voordat het leven een beetje op gang komt, zelfs nu op zaterdag.

Een uniek fotomoment : Een zwerver heeft zijn fiets vol hangen met plastic zakjes met afval. De fietst staat tegen een bankje in een park. De man zit op zijn knieen voor het bankje. Hij zoekt in de afvalzakken naar allerlei ingredienten om een broodje te bereiden. Ik heb op een afstandje stil gestaan, maar ik kon het niet aan om mijn fototoestel te pakken, te genant.

Resistencia. Ik zit nu voor de 3e achtereen volgende avond in deze stad, donderdagavond, vrijdagavond en nu zaterdagavond. Ik red het niet één keer tot in een club. Ik heb geen zin om te wachten tot 1 of 2 uur ´s nachts om uit te gaan. Tegen die tijd wil ik slapen. Nu is er voordat de disco begint ook niets te doen, een leuk kroegje om ¨in te drinken¨ is er niet. Donderdag avond ben ik gewoon gaan slapen. Vrijdagavond had ik plannen, maar ik kreeg licht last van mijn darmen. Toch de wekker gezet op 1 uur ´s nachts. De wekker ging, maar ik niet. Nu is het zaterdagavond¨: laatste mogelijkheid. Ik ga express zo laat mogelijk eten, 21.30 uur. Tot aan dan heb ik niets gedronken. Ik loop een klein rondje door het centrum en ik ga even naar het casino. Nu zal het toch wel tijd zijn om een taxi te pakken naar een club met locale muziek en reggaeton. Vanuit het casino loop ik 2 deuren verder naar mijn hotel om te checken hoe laat het is. BLIJKT DE KLOK EEN UUR TERUGGEZET. Sleutel van mijn kamer gevraagt, dit verslagje geschreven en naar bed. Ik ben geeneens moe, maar ik heb gewoon geen zin om te wachten. Als ik ergens in beland vind ik het fantastisch, maar het is het wachten niet waard. Ik heb het wel gezien, ik word oud.

15/3 Op zondag is het echt uitgestorven. Ik zit het grootste gedeelte van de dag in de schaduw in het park naar heavy metal op mijn mp3-speler te luisteren. Aan het begin van de avond komen er meer mensen naar het park, waar dan ook een bandje begint te spelen. Gezellig zo vlak voordat ik in de nachtbus naar Retiro, Buenos Aires stap.


Mar del Plata

2009-03-16

16/3 Een klote nacht in de bus gehad. Ik ben licht verkouden, moet poepen en voel me niet helemaal lekker. Op een paar kilometer van de busterminal rijden we een demonstratie in. We worden omgeleid. De drukte begint. 6 rijen dik over 3 banen heen en 3 banen terug. Het verkeer van de andere kant komt ook nog. Alles krioelt door elkaar. Er worden grasstroken en parkjes meegepakt, ook door de bus, een gekkenhuis. In al deze gekte vergeet de chauffeur de airco in de gaten te houden. De temperatuur in de bus loopt terug van 27 naar 14 graden. Niet een ideale temperatuur als je je toch al licht onwel voelt. 2 uur doen we over dat laatste stukje, soms bekroop me het gevoel dat alles er van boven uit zou komen, ik begon licht te kwijlen.

Tijdens de omweg komen we langs een barrio van Buenos Aires die ingeklemd licht tussen de snelweg en het spoor. De mensen wonen letterlijk onder de snelweg en tegen de snelweg aan. Het afval licht in grote hopen op straat, soms letterlijk meters hoog tegen de huizen opgestapeld. Ik heb niet het idee dat er hier een wekelijkse ophaaldienst is. Wat moet het stinken. Ik bekijk vanuit de luxe van de bus hoe door een enkeling het afval doorzocht wordt om bruikbare spullen te vinden. Op een huisje opgebouwd uit hout, plastic en golfplaten staat ¨te koop¨. Op 200 meter aan de andere kant van de spoorlijn begint het centrum van Buenos Aires.

Na 14 uur in de bus begint de zoektocht naar een toilet. Gelukkig is de busterminal groot, dus meerdere opties : de 1e toiletruimte is dicht, de 2e wordt net schoon gemaakt, bij de 3e toiletruimte kan ik wel terecht. De spetters van mijn voorgangers komen tot over de rand, maar ik moet zo nodig. Opgelucht koop ik een kaartje voor de bus naar Mar del Plata. Dat worden opnieuw een kleine 6 uur in de bus. Net voordat ik instap voel ik dat ik weer moet poepen.......

Ik red het tot in Mar del Plata, direct naar het toilet. Een goedkoop hotelletje op 2 blokken van het strand in het drukke centrum. Vanavond moet ik persé een rocktent vinden. In een poolbar begint het goed, een paar nummertjes Rammstein, maar dat houdt snel op want de hiphop en reggaeton begint. Na het eten ga ik zoeken. Ik schiet verschillende mensen aan : ¨8 blokken rechtdoor en dan 5 blokken naar links¨, ¨dat straatje in en dan 2 blokken¨, ¨2 blokken die kant op en dan 6 blokken die kant¨. Ik loop flink en moet ondertussen weer poepen. Onderweg terug naar het hotel, als ik de hoop heb opgegeven, zie ik 1 van de tentjes waar de mensen het over hadden. Ik stap naar binnen, bestel een wodka-sprite, en de muziek ..................reggaeton.


Mar del Plata

2009-03-17 to 2009-03-18

17/3 ´s nachts sta ik op om te poepen. ´s Morgens een ontbijtje en dan poepen.  Een wandeling van een aantal kilometers langs de promenade en dan terug naar het hotel want ik voel een drang. Nadat ik weer even op de pot heb gezeten duik ik een internet cafe in. Een biertje in een poolcafe en even metal luisteren en rusten in het hotel. Langzaam aan voel ik dat ik flink verbrand ben. Als ik half in de avond naar buiten ga, heb ik eigenlijk geen honger, voel me niet helemaal lekker. Ik zoek lang naar wat te eten, want ik heb nergens trek in. Ik kom niet verder dan een paar happen Ravioli en een bekertje cola.

18/3 Ik word een stuk beter wakker dan dat ik naar bed ging. Ik heb nog wel de kleur van een kreeft. Ik zie weer eens een demonstratie. Eerst staan ze op de stoep, daarna blokkeren ze de weg. Er worden vele rotjes gegooid. Maar de mensen kijken geeneens op. Auto´s keren om zonder te klaxoneren, zelfs de stadsbussen gooien hun route om.

Weer een dagje over de boulevard, maar nu de andere kant op. Dit is de 3e dag aan het strand. Ik kom uiteraard niet op het strand en niet in het water.

´s Avonds naar een Parilla restaurant. Ik besluit niet naar de prijzen te kijken. Een salade, bife de chorizo, er staat een halve op de kaart maar ik neem de hele, een arroz blanco of tewel rijst, en ik laat me adviseren over een vino tinto. Wat een heerlijke fles rode wijn, een steak zo dik, groot en sappig, ik krijg hem niet op. Geweldig. De schaal rijst kan je een weeshuis mee voeden. Top, top. Ter afsluiting bestel ik een kopje koffie. Hebben ze GEEN koffie. Het restaurant verkoopt geen koffie ?? Ik vraag de rekening : 16 euro. 


Buenos Aires

2009-03-19 to 2009-03-24

19/3 Bus naar Retiro. Weer een demonstratie door deze rijden we heen. Hotel op Cordoba. Straatnamen zijn erg handig in Argentinie. In elke stad kom je in het centrum vele dezelfde namen tegen: steden uit Argentinie, landen uit Zuid Amerika, belangrijke data. Verder heeft elk centrum minimaal 1 centraal park.

´s Avonds naar Recolleta, filmpje wat drinken in de vele barretjes en restaurantjes.

20/3 Het centrum van Buenos Aires is zo groot. Je kan hier dagen rondlopen. Honderden winkeltjes en restaurantjes, parken, monumentale gebouwen, mensen etc. Vandaag loop ik naar een natuurpark aan de rivier aan de rand van het centrum. ´s Avonds flink op stap.

21/3 Het was vroeg vanmorgen. Groot gedeelte van de dag op bed gelegen.

22/3 Gelopen naar Palermo Soho langs vele parken die aan de Avenue de Liberator liggen. Ik leg deze dagen flink wat kilometers af in de hitte.

´s Avonds weer eens een ander barretje, een ander restaurant. Opvallend zijn de vele straatkinderen. Ze bedelen niet om geld, maar om eten en drinken. Ze willen de leftovers van je maaltijd.

23/3 Een wandeling naar Boca. Het voetbal stadion van Boca Juniors ligt in deze wijk. Vanuit hier loop ik naar de haven. Op 10 minuutjes van hier ligt Puerto Maldeno. De opgenapte haven met restaurantjes en scholen. Maar zover kom ik niet. Een agent houdt me tegen. Peligroso, Gevaar, niet door de wijk lopen. Dus moest ik dezelfde weg terug.

Weer een flinke wandeling dus douchen en even muziek luisteren. De eerste keer dat ik de kraan opende kwam er bruin water uit, sindsdien blijft de kraan ook druppelen. Ik had hier al eens over geklaagd, maar ach. Toiletdeur dicht en ik hoor het niet. Ik leg net op bed, met de mp3 speler op, als ik een enorme knal hoor. Daarna wordt het gekletter. Ik ga kijken. Het water stroomt aan alle kanten uit de boiler. Een enorme hoeveelheid en enorm snel. Ik zet mijn spullen op bed, schiet wat kleren aan en ga naar de receptie. De lift laat zoals gebruikelijk weer op zich wachten. Ik probeer de receptionist duidelijk te maken dat er een groot probleem is. De man is echter niet doordrongen van de urgentie. Hij krijgt de technicus niet in beweging, handelt tussendoor nog 2 telefoontjes af en zegt dat er met 10 minuten iemand komt. Ik herhaal dat het probleem direct aandacht nodig heeft. De technicus gaat met tegenzin mee. Als we uit de lift stappen schtikt de man. De gang staat blank en mijn kamer is een waterballet. Het water stroomt nog steeds. 5 minuten later belt de receptionist hij heeft een andere kamer voor me. Geen sorry, geen tegemoetkoming, alleen de instructie de afstandsbedieningen mee naar beneden te nemen. Ons service concept in West Europa is toch zo anders dan in de rest van de wereld.

24/3 Laatste dag voor de terugvlucht. Ik maak me niet te druk.


Bucharest

2009-03-30 to 2009-04-02

30/3 Vers terug van vakantie, direct door naar Roemenie. Wat problemen met een belastingaangifte. Ik zit in een hotel bij het voormalige paleis van Chauchesku. Heb helaas geen fototoestel bij. Alhoewel het een paar zeer intensieve dagen zijn kom ik bij toeval toch nog bij een live band terecht. De volgende avond weer, maar dat was geen toeval meer.

Niet vers meer terug. Nigeria wat eerst ruim een week naar achter was geschoven, wordt nu weer naar voren geschoven. Woensdag a.s. zit ik weer in het vliegtuig.


Nigeria - Lagos

2009-04-08 to 2009-04-09

8/4 Met het instappen van het vliegtuig ontstaat al ruzie. Enorm veel handbagage, er wordt gevochten om ruimte in de opbergbakken en beschuldingingen worden geuit inzake verpletten. Door de drukte en veiligheidscontroles vertrekt het vliegtuig een half uur te laat. Het is 6 uur vliegen en een paar rondjes cirkelen boven Lagos voordat we landen. Een enorme rij voor de douane en als je daar doorheen bent moet je in een 2e rij gaan staan. Waarvoor die rij dient weet ik niet, er staat een mannetje op me te wachten. Die geeft mijn paspoort aan een mannetje bij de douane. Er wordt wat gewezen, gepraat en druk gedaan, waarna ik uit de rij wordt geplukt. Mijn mannetje loodst me alle alle controlebalies voorbij en ik kom bij de bagageband. Het hele tijdsvoordeel verdwijnt als ik vervolgens een uur op mijn koffer moet wachten. Een uur schijnt heel normaal te zijn, alles tussen 10 minuten en 2 uur is mogelijk.

Gelijk met mij wordt iemand opgehaald die morgen doorvliegt naar onze werf in Port Harcourt. We zetten deze man af bij een hotel waarna ik door wordt gereden naar een apartementencomplex in het "wassenaar" of het "manhattan" van Lagos. Deze bijnamen zijn verschrikkelijk ironisch bedoeld, een enkel redelijk huis, veel prikkeldaad en hoge muren, wel enorm hoge huurprijzen. Het is donker dus erg goed kan ik het complex niet zien. Het appartementje is prima. Ik ben te gast bij de financieel manager van het branchekantoor. Als hij met verlof ga heb ik het apartement voor mezelf. Sowieso heb ik op mijn kamer een eigen douche en toilet. We trekken een biertje open, de kok heeft nog wat te eten op het vuur staan. Later schuift mijn project manager aan voor de kennismaking.

9/4 Om 6.15 am worden we naar kantoor gereden. Ik maak kennis met de andere branch expats en de lokale staff. Een dagje inlezen en inpraten. Na een heerlijke nasi en een paar biertjes op tijd naar bed. De kok kookt verrassend westers. Morgenochtend vliegen mijn collega FM en ik naar Port Harcourt.


Port Harcourt

2009-04-10

10/4 Op het vliegveld wordt alles weer geregeld voor ons. Dat kan ook niet anders als ik de verhalen mag geloven. We krijgen de tickets en worden naar de vertrekhal gebracht. Het is druk, het is chaos op het vliegveld. Het is goede vrijdag en veel mensen vliegen voor een lang weekend naar huis. Eenmaal in het vliegtuig wordt het snel warm, en warmer, en warmer. De airco staat niet aan en waarom het vliegtuig niet vertrekt ? Er komen nog wat mensen binnendruppelen. Ik begin goed te zweten. Ik kijk zo de cockpit in en zie de piloot de safety instruction kaart als waaier gebruiken.

Een half uur na de geplande vertrektijd komt de mededeling dat het vliegtuig nog niet kan vertrekken omdat het noodweer is in Port Harcourt en het vliegtuig niet kan landen. De airco wordt niet aangezet om kostbare brandstof te besparen. Ik loop het vliegtuig weer uit om af te koelen. Een hoop mensen volgen. De wieken van een voorbij rijdende helicopter zorgen voor verkoeling. We kunnen vrij rond het vliegtuig bewegen terwijl taxiende vliegtuigen voorbij komen. Met een uur vertraging vertrekken we en 5 kwartier later landen we in Port Harcourt.

Een chauffeur brengt ons naar de scheepswerf. Een witte pick up helpt ons door het verkeer. "Aardig van ze", denk ik op dat moment nog. Wat kennismakingen, wat gesprekjes, wat informatie verzamelen, een rondleiding en we kunnen naar het compound. Ik zie de witte pick up weer, hij rijdt achter ons aan. In de pick up zitten 3 met automatische geweren gewapende mopo`s. Alles gaat hier onder politiebegeleiding, ze staan bij ons op de payroll. 

Als het drukker wordt gaat de politie voorop rijden en worden we overal langs geloodst. Met file rijden we tegen het verkeer in. Auto`s, vrachtauto`s, alles wordt de berm in gestuurd. Wat een zooi, overal ligt afval, kapotte en uitgebrande auto`s, vele kraampjes, containerwinkeltjes, gaten in de weg, hond aan het spit. Een interessant ritje.

Eenmaal in het zwaarbewaakte compound, komen mijn collega`s er niet meer uit. Dat is company policy. Nu is alles aanwezig op het compound, maar toch....


Lagos

2009-04-11 to 2009-04-15

11/4 Om 6 uur onder politiebegeleiding weer naar het vliegveld. Op het vliegveld vraagt iedereen om geld, degene die de koffer incheckt, de douane, de controleur bij het scanapparaat. De douaniers namen me mee achter de rollende band, uit het zicht voordat ze me vroegen mijn bagage te openen. Nadat ze de bagage hadden goed gekeurd vroegen ze om geld. Mijn collega dacht even dat hij me "kwijt" was, maar iedereen werd uit het zicht genomen. Ik heb nog niet veel gezien, maar wel wat impressies opgedaan. De vlucht duurt een 3 kwartier, mooi over de rivier delta. Ik ga gelijk door naar kantoor en `s avonds weer direct naar het appartement. In potentie is het een mooi en rijk land, jammer van de corruptie en het afval.

12/4 Het is zondag. Geen wekker gezet, ik ga niet naar kantoor, maar zit om 9 uur a.m. toch aan werk wat ik mee naar huis had genomen. Relaxed verder met het uitdenken en opzetten van mijn administratieve organisatie. Aan het einde van de middag maak ik met de collega`s een wandelingetje naar de rivier, en ga met een motorbootje naar de overkant. Hier zit aan het water een barretje genaamd Trix. Swingende live muziek, afwisselend westers en afrikaans. Gaandeweg de avond komen er meer en meer muzikanten het podium op, erg leuk.

13/4 Wat moeite met opstaan om 6.15 uur. Op kantoor is het lekker rustig. Het is pasen. Afgelopen dagen is me onder andere opgevallen dat er geen continuiteit is in de stroomvoorziening. Er staan veel dieselgeneratoren voor als de stroom uitvalt. Alles springt nogal eens uit en aan. Nigeria is ook duur, een collega heeft een nagelschaartje gekocht voor 2500 Naira, dat is 12 euro.

14/4 De planning is weer eens gewijzigd. Morgen vlieg ik naar Lokoja naar het project in plaats van dat ik nog een paar weken vanuit Lagos blijf werken.

 Na een drukke dag op kantoor willen enkele collega`s voetbal kijken. Omdat ze geen signaal hebben in hun apartement komen ze bij ons kijken. Ik ben sinds Rusland-Nederland vorig jaar niet meer gaan zitten voor een voetbalwedstrijd. Maar de championsleague wedstrijd Chelsea - Liverpool (4-4) is het waard.

15/4 Ik begrijp nog niets van het Nigeriaans Engels. De mensen praten binnensmonds en monotoon.


Lokoja

2009-04-16

16/4 Om 05.10 am gaat de wekker. Ik heb weer moeite met opstaan, douche, paar happen vruchtenmix en naar het vliegveld. Het lukt ze op het vliegveld weer niet op tijd te vertrekken. De ingecheckte bagage laat op zich wachten. Voordat je het vliegtuig ingaat moet je eerst aanwijzen welke koffer van jouw is. De thee komt met melk, maar verder is het een mooie vlucht. Ik land om 9.00 uur in Abuja. 45 minuten vertraging op een vlucht van 1 uur. Ik moet nog 45 minuten wachten op mijn chauffeur.

De 2 1/2 uur naar Lokoja over de weg zijn gevaarlijk. Niet zozeer vanwege militanten of jeugdbendes, maar vanwege het verkeer. We passeren een aantal ongelukken en vele uitgebrande auto`s van eerdere ongelukken. De chauffeur rijdt relatief veilig, maar hij is een van de weinige op de weg, Wat een debielen. Zoals ik al gezien heb in Port Harcourt is de berm een grote vuilnisbelt. Het oerwoed, de rivieren, de bergen, het land zou zo`n toeristische trekpleister kunnen zijn, maar er gebeurt niets positiefs.

Ik doe mijn best om wakker te blijven om de koeien, geiten, leemhutjes met strodaken, vrouwen die alles op het hoofd dragen, de klederdracht, het verkeer, de natuur en het dagelijkse leven te zien, maar ik val in slaap.

Het kantoor, de compound, de foto`s komen nog wel. Voor nu ga ik in een hotel omdat alles nog niet af is. Het blijft druk, druk, druk, dus snel aan het werk. Grappig dat je niet teveel moet verwachten: tegels worden op de kop gelegd, deuren zijn verschillend van hoogte, alles is scheef of werkt omgekeerd, bouwafval wordt niet opgeruimd, etc. Eerst worden tegels gelegd, daarna geschilderd, kabels worden tekort afgeknipt zodat apparatuur op niet geplande plekken komt te staan, ramen sluiten niet af, etc. De waterputten zijn niet diep genoeg geslagen (waarschijnlijk wel voor het regenseizoen). Electra hebben we via een generator, het electriciteitsbedrijf levert alleen overdag en jaagt met enige regelmaat 300 ampere over het net waar de apparatuur niet tegen kan. De generator is ook geen optimale oplossing want er is een brandstofschaarste.

Ook in mijn hotelkamer wissel ik al op de eerste avond van kamer. Dat is omdat het geluid van mijn tv het wel doet, maar het beeld niet. Niet dat het mij interesseert, maar de purser vond het een onoverkomelijk probleem.

Ook hier doet de kok goed werk. Zowel lunch als diner in een villa. Het bier ligt niet lang genoeg koud, maar dat leren we de kok nog wel.

 


Lokoja

2009-04-17 to 2009-04-22

17/4 Ik verhuis weer van kamer in het hotel. Op de 3e verdieping is geen waterdruk. En alles in de kamer is gebouwd op lilliputter hoogte. De wastafel hangt op kniehoogte.

De 3e kamer is echter ook niet optimaal, geen licht op het toilet, geen wc bril en geen warm water.

18/4 Barbecue. Een collega maakt geweldige vis. `s Nachts begint echter de dunne.

19/4 Van alles wat voor ons normaal is, is niet te vinden in Lokoja. Geen sleutellabels, 2 1/2 uur rijden naar Abuja voor Douwe Egberts koffie .

20/4 De dunne houdt aan. Ik wordt slapper en slapper.

21/4 Toch maar aan de imodium.

22/4 Niemand vertelt dat ik jarig ben. Lekker rustig, aan het einde van de middag gaan we naar een tentje aan de waterkant om wat te drinken. Een security guard kunnen we overhalen om met zijn Kalashnikov AK 47 te schieten op een boomstronk in het water. We kunnen niet vast stellen of de man de stronk raakt of niet. Eten in de villa en Terug naar het hotel om nog biertje te pakken. Morgen uitchecken, het plan is om in ons eigen compound in te trekken.


Lokoja

2009-04-23 to 2009-04-27

23/4 Ik check uit het hotel, vandaag trek ik in een huisje in het compound. De airco`s zijn echter uitgevallen, in 1 huisje is er kortsluiting geweest en de stoppenkast gesmolten en er zijn geen matrassen. `s Avonds check ik weer in in het hotel.

24/4 Het regent af en toe flink. Kleine riviertjes lopen vol, de Niger zakt nog. De temperatuur schommelt. Het kan ontzettend heet zijn en koel als het regent. De gemiddelde temperatuur zakt.

Met de heftige regenbui van vannacht zijn 2 huisjes vol water gelopen, bij een derde kwam het water door het raam. Het probleem schijnt verholpen te zijn. We trekken in.

25/4 Het zal nog wel even duren voordat alle kleine problemen en wensen verholpen zijn. Er moeten nog flink wat spullen komen. Ook moet er nog van alles gerepareerd worden, maar gezien de kwaliteit van de spullen die je kan kopen zal dat een blijvend euvel zijn. Ik heb een lekkende kraan, kan het toilet niet doorspoelen, 1 airco doet `t niet, etc.

Het water is op, douchen gaat niet.

26/4 `s Ochtends gewerkt, `s Middags wat sightseeing. Ik kom het echte Afrika tegen. De strohutjes van de Fulani tribe zijn indrukkenwekkend. De stam brengt koeien en geiten vanuit het Noorden naar de Zuid kust om te verkopen. Onderweg hebben ze dit soort nederzettingen, waar de koeien en geiten die onderweg geboren worden, worden groot gebracht totdat ze mee kunnen om verkocht te worden.

De weg is soms een paar kilometer goed, maar vaak ontzettend slecht. We slingeren van links naar rechts om de grote kuilen zoveel als mogelijk te mijden. Links en rechts slingeren auto`s op en naast het asfalt om hun ideale weg te vinden.

Prachtige natuur. Een indrukwekkende staalfabriek van 5 bij 2 kilometer, dertig jaar geleden gebouwd door de Fransen en Russen. Alles is nog aanwezig, de Quaywalls, de treinen, de waterzuiveringsfabriek, kantoorgebouwen, een compleet dorp met flats. Alles is nog in goede staat,  maar nooit gebruikt.

Er heerst water en brandstofschaarste. Er staan dikke rijen van uren met auto`s en motoren voor de benzinepomp.

27/4 Op het werk loop ik ook tegen de Nigerian way of thinking aan. Mensen kunnen niet plannen, ze denken niet vooruit. We hebben geld op de bank, maar geen mogelijkheid om het eraf te halen. De "voorgetekende" cheques zijn op. EN het is salarisbetaaldag.


Lokoja

2009-04-28 to 2009-05-02

28/4 Voor het eerst sinds mijn aankomst in Nigeria bel ik met het thuisfront. Het duurt even maar ik krijg mijn moeder te pakken. "Je oma is jarig, daar heb je toch wel aan gedacht ?", is een vraag.   "Maar natuurlijk ma, daar bel ik voor", reageer ik adrem.

30/4 Naar Port Harcourt voor een meeting. 7.30 am van huis met de auto naar Abuja, vliegtuig naar PHC en dan weer in de auto naar de scheepswerf. We komen om 15.00 aan. Voor donker moeten we in het compound zijn, dus om 16.30 uur vertrekken we. SOS internationale zit naast het compound. In een vergadering daar over een onderzoek voor een emergencyplan en dan verder met de vergadering op het compound. Gelukkig trekken we nu wel een biertje open. Om 9.00 uur nog even naar de bar om te eten. Goede pizza`s in deze compoundbar. PHC is off limits. Iedereen beweegt zich tussen werk en compound onder zware mobile politie begeleiding. De rivier op is ondenkbaar zonder marinebegeleiding.

1/5 Om 5 uur op, in de auto naar het vliegveld, na ruim een uur vertraging in het vliegtuig naar Abuja. Op dit vliegveld pikken we een dokter van de travelclinic op. Ook zij doen een onderzoek in onze opdracht. Om 14.00 zijn we weer in Lokoja. Twee dagen reizen voor een vergadering. Ik ben gesloopd.

We bezoeken nog een site van een lokale baggeraar. Dat levert een paar leuke foto`s op.

2/5 Lekkage in het compound. We zitten weer zonder water. We hebben wel een lekkere barbecue.


Abuja & Lokoja

2009-05-03 to 2009-05-04

3/5 Geen douche omdat we met lekkage zitten. Werken tot half in de middag en op een terrasje een biertje drinken. Geen sightseeing vandaag, maar ik heb genoegd gereisd afgelopen week en morgen kan ik weer.

4/5 Ik moet een inkoper degraderen tot magazijnklerk, een chauffeur zijn onkostenvergoeding ontzeggen omdat we willen dat hij vanuit zijn woonplaats gaat werken en de logistieke Nigeriaan op zijn donder geven omdat hij de protocol Nigeriaan niet informeert zodat de aankomst van een expat bijna verkeerd ging.

Na deze enerverende start van de dag moet ik geld gaan ophalen bij de bank. Ik vraag een Zuid Afrikaans mechanicus mee ter bescherming. Mijn idee is dat we er samen onopvallend uitzien. Ik heb een lege laptoptas bij me. Hij loopt in korte broek, bezweet shirt, werkschoenen en heeft vuile handen. Niemand zal vermoeden dat we een flink bedrag aan Naira`s gaan ophalen. Het feit dat we de enige blanken in dit deel van Nigeria zijn tel ik even niet mee.

Om de bank binnen te komen moet ik door een sluis. De beam-me-up-Scotty ingang is een metaaldetector. Het duurt 10 minuten voor we binnen zijn. Ik ben vergeten een fototoestel uit mijn tas te halen, de mechanicus een mes. Ook de stalen neus in zijn werkschoenen werkte niet mee. Onopvallend de bank binnenkomen was niet gelukt.

Via een smal trappetje naar boven naar een grote open donkere ruimte. We moeten plaats nemen op een bankje. Naast ons zit iemand zijn weekendverdiensten op de vloer uit te tellen. We worden redelijk snel geholpen. Even dreigen ze ons het geld niet mee te willen geven omdat het papierwerk niet helemaal klopt, maar gelukkig heb ik al eerder kennisgemaakt met de manager.

We worden naar een andere ruimte begeleid. We zitten open en bloot achter de balies waar mensen geld komen opnemen. Onze 8.000.000 Naira wordt klaargemaakt. Stapels met geld worden de ruimte ingetild. De persoon moet 3 keer lopen met zijn armen vol van onder zijn buik tot boven zijn hoofd. De maximale biljetgrootte is 1000 Naira. In euro`s betekend dit dat we 40.000 euro opnemen in briefjes van 5 en 2,5. Als de bankemployee is uitgeteld worden de stapels in de gang op de grond gelegd en tellen we de stapels na. Briefjes van 500 Naira maken stapels van 250.000 en briefjes van 1000 Naira maken stapels van 500.000 Naira.

De vele stapels passen uiteraard niet in mijn laptoptas. Een aantal plastic zakken worden gevuld alsof je bij de afhaalchinees zit. Met die zakken vol geld worden we door een geheim gangetje begeleid tot aan de voordeur. Weer door de sluis, snel naar de auto. Ik weet nu wat het is om met koffers vol met geld en bank uit te rennen. Het lijkt een slechte western. Eenmaal in de auto willen we zo snel mogelijk naar kantoor om het geld in de kluis te deponeren. Maar de chauffeur heeft zich laten insluiten. De chauffeur van de auto achter ons komt pas na 10 minuten uit de bank.

Na deze buitengewoon interessante ochtend stap ik in de auto naar Abuja. Komende dagen begeleid ik een dokter van de travelclinic die een onderzoek doet naar geschikte ziekenhuizen, evacuatieplan, patientenvervoer, etc. 3 uur in de hitte in de auto, op het vliegveld de dokter oppikken, waar een noodweer uitbreekt. Een bespreking met onze nieuwe protocol officer, inchecken met dikke stapels van 500 Naira, voordat ik samen met de dokter aan een welverdiend koud biertje ga.


Abuja

2009-05-04 to 2009-05-05

4/5 `s Avonds. Aan de dokter heb ik goed gezelschapom de vreemdste gerechten uit het buffet te proberen : Ogbono soep & Egusi soep, volgens de ober vleessoepen, maar zonder twijfel was het vis en vissnot. De pepper-goat soep was lekker en pittig zo ook de lambstew. Ook nog wat aardappelen, yam, rijst en groenten opgeschept om de maaltijd compleet te maken.

5/5 Contractbespreking met het hotel, met een makelaar, voor het geweldige engelse ontbijt met bonen in tomatensaus, sausages, aardappelen, etc. Na het ontbijt samen met de dokter opzoek naar de Nederlandse ambassade. De ambassade is moeilijk te vinden. Na een aantal keren aanwijzingen opgevolgd te hebben stapt onze chauffeur uit en vindt iemand om mee te rijden. Deze persoon brengt ons keurig naar de Ierse ambassade. Onze chauffeur blijkt het verschil tussen Dutch embassy en Irish embassy niet te kennen.

De persoon die de weg heeft gewezen is licht geirriteerd want volgens hem zit de Dutch embassy in de straat waar we hem hebben opgepikt. Na wat verkeersdrukte zijn we een half uur later terug in de straat  waar we niet de Nederlandse ambassade, maar het consulaat vinden. We bellen aan, niemand doet open. Er hangt een briefje op het raam "om administratieve redenen zijn we 5 mei gesloten". Niet aan gedacht, in het buitenland houd ik geen rekening met feestdagen.

De security weet ons te vertellen dat de ambassade in het europian union gebouw zit vlak bij het National hospital. Weer een half uur terug naar waar we de dag zijn begonnen. We vinden de ambassade niet en besluiten te stoppen met zoeken. We bezoeken een paar ziekenhuizen.

Na de lunch meldt onze chauffeur dat hij de ambassade heeft gevonden. We gaan echter pas morgen, want de ambassade zal ook wel dicht zijn. We bezoeken nog wat ziekenhuizen.

Met het avondeten probeer ik net als gisteravond en vanmiddag weer alles van het buffet : de vegetable soep met grondsmaak en geur (was me aangeraden door de secretaresse als delicatesse), de pepper fish soep (lekker en pittig) en beefstew. Wat andere ondefinieerbare soepen met onuitspreekbare namen kunnen nu van het lijstje "moet ik proberen" naar het lijstje "eens, maar nooit weer". Voor de goede smaak is het een slechte zaak dat ik geen namen onthoud. Couah coush, verschillende rijstsoorten, gerechten die door moeten gaan voor Oosters en nog meer vis en vissnot, ik weet nu wat Nigeriaans eten is. Een lekker zuid afrikaans wijntje spoelt het gelukkig allemaal weg.

Het contract voor het hotel is onder mijn kamerdeur doorgeschoven, dat geeft me wat te doen. Ik schrijf de belevenissen van afgelopen dagen op waarbij ik vast en zeker wat vergeet of bewust niet opschrijf om niet teveel in werkdetails te treden.


Beestjesseizoen en de tien geboden

2009-05-06 to 2009-05-13

Allemaal beestjes.....  Het beestjesseizoen is begonnen. De muren zien zwart van de toren, krekels, vliegen en mugjes. De beestjes weten ook de weg in de huizen te vinden door de vele kieren en gaten van het Nigeriaans vakmanschap. Ik weet nu waarom de vele spuitbussen met insectenspray in het magazijn op de schappen staan. Het spul werkt goed, binnen no time liggen de beestjes op hun rug. Echte serieuze muggen zijn er nog niet.

Sommige beestjes worden aangetrokken door water, lastig als je staat te douchen en zo`n zwart glibberig ding klimt langs je been omhoog.

Andere zoeken de warmte van een spijkerbroek. Een beestje wat er in het donker uit zag als een enorme spin kroop langs mijn been omhoog. In deze regio zitten wel wat giftige spinnen. Nadat het beest met de afstandbediening door de kamer was geslagen en vertrapt onder een schoenzool, zag het eruit als een flinke tor.

 

10 geboden...... De koffiedame leest een boek "Ten commendments of a wife". De 10 geboden van een vrouw. Bij ons zou het een cynisch of grappig boek zijn, hier is het serieus. De dame buigt ook wel opgevoed als ze mijn kopje thee brengt.


Lokoja - Benin City - Onitsha - Illa - Illushi

2009-05-14 to 2009-05-21

Leuke verhalen over:

- Het eten van shaki (koeienmaag met rijst) en de dunne de volgende dag

- het uitproberen van een surveybootje met 2x 85 pk op de Niger rivier, met kleine dorpjes levend van farming and fishing, en zonder benzine komen te zitten. Dit tot enthousiasme van wat kinderen langs de kant.

- Het regelen van mobile politie om mee te gaan op een 2 daagse trip. Het pistool moet omgeruild worden voor een geweer.

- Een lunch gerecht wat mijn chauffeur en de mopol overslaan nadat ik het al op heb.

- Het bezoek van een ziekenhuis in Benin city. De managing director leidt ons keurig over Langs.

- Pijn in de buik en druk op de darmen van de lunch van de vorige dag. Helaas moet ik nog een aantal plaatsen langs de rivier af rijden en ben pas 9 uur later op kantoor. 9 uur lang de dunne ophouden is een opgave. In Onitsha ga ik dan ook over mijn nek.

- Ouderwetse zandwinning. Kleine dredger pompt zand in een kano. Die wordt naar de kant gebracht. Met een plaat wordt zand uit de boot geschept en op het hoofd gedragen en op de kant neer gegooid. Hier wordt het zand met een schep in de vrachtauto gegooid.

- De mopol is nog enthousiaster dan ik. Hij blijft foto`s maken en vragen of hij nog meer mag zien.

- Leuke, afgrijselijk slechte landweggetjes om op een aantal punten aan het water te komen. De logistiek wordt nog wat. Wel een mooie omgeving.

- Maar ik heb het veel te druk. Vandaar dit korte verslag!


Lokoja, Idah, Yamati bridge

2009-05-22 to 2009-05-31

Elke dag gebeurd er wel wat verrassends. Een nachtbewaker valt in slaap, dus die willen we niet langer op  site hebben. Officiele brief naar het security bedrijf. Volgende avond gebeurt het weer! Het is sneu om een volwassen man op zijn knieen te zien, smekend bij de gratie gods om zijn baan, maar ja je moet consequent blijven.

Bij een storm lijkt het alsof mijn dak eraf zal vliegen. `s Morgens ontdek ik schade aan de dakgoot.

De tv ligt er vaker uit dan hij het doet. Bij elke regenbui of storm is er ergens wel een schotel ontregelt. Gelukkig kijk ik geen tv.

Bij het bijvullen van een dieseltank ontstaat er brand. Safety is een big issue hier, materiaal is oud en stuk. Bovendien is er totaal geen safety besef. Dat zie je ook wel op een aantal van de foto`s terug.

Wat zondag tripjes gedaan, half werk, half ontspanning. Ik ben 24 mei naar Idah gereden en 31 mei met een nieuwe surveybom naar de Yamatibridge gevaren. Surveybom omdat in de boot een tank zit van 600 liter benzine en er hangen 2 150pk buitenboordmotoren achter. Met 75km per uur over het water geeft een koel windje. Wat nodig is want het is bloedheet vandaag.


Lokoja - Lagos - Lokoja

2009-06-01 to 2009-06-09

dinsdag 2/6 Koortsaanval. 's Nachts rillend in mijn bed gevolgd door maagkrampen en diaree. Ik denk eerst aan malaria, maar de koorts zakt weg.

woensdag 3/6 de diaree blijft, zo'n 15 tot 20 keer op een dag naar het toilet.

donderdag 4/6 de diaree houdt aan, het toilet wordt frequent bezocht

vrijdag 5/6 Nog steeds diaree. Vandaag krijgen we ook hoog bezoek. O.a. de minister van transport en andere hoge ambtenaren. 4 genodigden maar ruim 50 mensen volgen : mopol, pers, p.a. , etc.

Na het bezoek snel in de auto en naar Abuja. Ik vlieg naar Lagos voor de voorbereiding van een boekhoudpakketimplementatie wat een Nigeria breed gaan uitrollen. De vlucht gaat voorspoedig totdat we boven Lagos komen. Bliksem aan alle kanten van het vliegtuig en op de grond schijnt het noodweer te zijn. De piloot roept om dat we niet kunnen landen en dat we een kwartiertje blijven cirkelen, en nog een keer een kwartiertje, en nog een keer een kwartiertje, en nog een keer een kwartiertje of we moeten uitwijken naar andere vluchthaven volgens de piloot. Na 5 kwartier boven Lagos te hebben gecirkeld kunnen we toch landen.

zaterdag 6/6. De diaree houdt aan en De koortsaanval komt terug. Aan het begin van de avond lig ik weer rillend op bed. Het kan toch malaria zijn, ook daarbij heb je onregelmatige koorsaanvallen.

zondag 7/6. De hele dag met diaree plat op de bank, maar 's avonds toch effe mee voor een biertje. Ik houd het bij een rood wijntje.

maandag 8/6. Na 7 dagen diaree besluit ik dat het misschien toch wel verstandig is om naar een dokter te gaan. Dokter Luba, Russische, iedereen geeft hoog van haar op. Het maakt niet uit met welke klacht je komt, het is steevast "kleed u zich daar maar even uit".

De dame blijkt op leeftijd en mij wil ze alleen maar betasten. In de darmstreek gelukkig, waar ze constateert na een uitgebreid interview overontlasting dat ik een darminfectie heb. De infectie is waarschijnlijk veroorzaakt door een bacterie zoals salmanella o.i.d. Een anti biotica kuurtje doet wonderen. Na 1 pil ben ik van de diaree (of was ik al helemaal door het ziek zijn heen ??).

dinsdag 9/9 Op de verjaardag van mijn zus vlieg ik terug naar Abuja om met de auto 3 uur door te reizen naar Lokoja. De hele dag zit in mijn hoofd "vanavond niet vergeten mijn zus te bellen". Tot en met het instappen in het vliegtuig gaat het voorspoedig. Bij het taxien naar de startbaan geeft de piloot aan dat er een probleem is met de airconditioning en dat er een monteur aan boord moet komen. Na een uur stil gestaan te hebben, vertrekken we als nog. Ik merk geen verandering in de airconditioning dus of de monteur daar wel voor was ??


Lokoja - Lagos - Lokoja - Lagos - A'dam

2009-06-10 to 2009-06-19

Veel reizen in deze week, ik had het anders gepland maar de satelietverbinding in Lagos dwong me voor een dagje terug te keren naar Lokoja. Samengevat :

Zondag 14 juni 9 uur lang in de auto naar Lagos;

woensdagochtend 17 juni met een uur vertraging de eerste vlucht vanuit Lagos naar Abuja en in de auto naar Lokoja, 6 uur in totaal.

donderdag 18 juni aan het begin van de middag weer terug naar Lagos. Een uur vertraging in Abuja en een file tussen het domestic en international airport in Lagos. 's Avonds vanaf 9.30 pm 7 uur in het vliegtuig naar Nederland.

vrijdagochtend om 6 uur am land ik op Schiphol. Een huurauto'tje brengt me naar huis. Later vandaag heb ik met een managementclubje een rondleiding bij Eyeworks. Ik ben echter te moe en blijf thuis.


2 weken vakantie in mijn 2e huisje

2009-06-20 to 2009-07-05

Blijft een vreemde gewaarwording "op vakantie gaan naar huis". Twee weken zonnig en droog weer. Beter had ik het niet kunnen treffen.

Een warm, stoffig en inwendig nat metal festival maakten de vakantie compleet. Zelfs het lekke luchtbed kon de pret niet drukken.

In het laatste weekend aan het eind van de zaterdagmiddag toch maar even naar het strand gelopen. Het zou zonde zijn om met 2 weken mooi weer niet aan het strand te komen. Echt op het strand ben ik niet geweest, ik heb een heerlijk koude Wieckse Witte gepakt in een strandtent. Een cryptische omschrijving ter afsluiting : "In het water ben ik niet geweest, maar wel in de branding".


Start 2e werkperiode

2009-07-06 to 2009-07-14

6/7 Het bekende liedje : stekkers eruit, ramen dicht, tijdschakelaar op licht etc. Tegenwoordig draai ik ook het kraantje van mijn stortbak dicht want de stortbak lekt lichtelijk. Dan verder met het bekende liedje : Naar Schiphol, huur auto inleveren, bagage droppen. Op het vliegveld ontmoet ik zoals verwacht een collega die ook naar Nigeria reist. Het vliegtuig zit nog niet half vol, dat gedeelte van de reis gaat ook goed, tot de aankomst in Nigeria.

Een formulier dat ik had moeten invullen voor de customs heb ik niet gekregen. Ook het bewijsje van mijn ingecheckte bagage ben ik kwijt. Dat bewijsje heb je net als het customsformulier nodig om met je bagage het vliegveld af te komen. Ik loop brutaal door, niemand houd me tegen.

In het hotel krijgen mijn collega en ik een shit-kamer toegewezen. Dat valt niet zo op als we onze bagage in de kamer gooien om ons gelijk naar het restaurant te begeven voor een koude Star en een maaltijd. Dit valt 's nachts wel op als de airco warme lucht blaast en een ontzettend kabaal maakt. Het uitzetten van de airco helpt niet, het kabaal gaat door. Het is alsof de hele nacht een aantal mensen naast je zit en met kranten tegen de muur slaan. Slecht geslapen dus dan maar lekker douchen om wakker te worden. De gaten in het bad zijn zo groot dat ik bang ben om weg te spoelen. De mengkraan kent slechts 1 onbevredigende stand. Bij het verlaten van mijn kamer breekt de sleutel. De receptie wil hier nog 1000 Naira voor hebben, maar dat weiger ik. Mijn collega blijkt het niet beter getroffen te hebben met zijn kamer.

7/7 - 10/7 Het werk in Lokoja is nog zo als ik het heb achtergelaten. Leuk om weer terug te zijn. Het gaat nu wel op werk lijken.

11/7 Voor het eerst ga ik echt stappen. De Barracuda is een disco waar ik niet eerder ben geweest. R&B, Hiphop, Amerikaans en Afrikaans, uit dit gedeelte van Afrika komt the Rhythm. Om 3 uur 's nachts rol ik naar buiten. Gelukkig ben ik nog genoeg bij bewustzijn om niet al teveel in te gaan om de pogingen van sommige dames. Maar er loopt genoeg rond om een keer voor de bijl te gaan.

12/7 - 14/7 En het wordt weer gewoon werk. De druk gaat er een beetje af omdat onze schepen nog steeds niet door de Niger Delta kunnen. We produceren nog niet. Er is genoeg werk voor me en ik heb deadlines, maar wat meer druk maakt dat het werk beter gaat.


Sightseeing

2009-07-15 to 2009-07-19

19/7 Op 2 1/2 uur a 3 uur rijden vanaf Lokoja ligt Abuja. We gaan naar Zuma rock en rijden daarna nog een 40 km door voor de Gurara watervallen. Op een bijna dood ervaring na en de gebruikelijke idiote capriolen op de weg na verloopt de reis voorspoedig.

De bijna dood ervaring is vrij eenvoudig voor te stellen. We komen met ons busje klem te zitten tussen een vrachtwagen en de vangrail. De vrachtwagen wijkt van zijn lijn als wij hem inhalen. Gelukkig hebben we goede chauffeurs. De spiegel wordt geraakt en de wielkast raakt de vangrail. Zonder de reactie van de chauffeur hadden we onder de vrachtwagen gezeten.

De gebruikelijke idiote capriolen zijn inhalen zonder overzicht door bijna iedereen op de weg. Busjes, bussen en vrachtwagens die blijven inhalen ook al komen er tegenliggers. De tegenliggers moeten de berm in. Rechts door te berm inhalen is ook een leuke. En ga zo maar door.

Zuma rock is het officiele middelpunt van Nigeria. De politieke reden dat ze de nieuwe hoofdstad Abuja hier gebouwd hebben.

De Gurara watervallen zijn meer dan ik verwacht had. Er staan wat mooie foto's.


sfeer photo's

2009-07-21 to 2009-07-25

26/7 Wat sfeer photo's van Agenebode geplaatst. Dit is een plaatsje op 1 1/2 rijden van Lokoja. Het ligt op de route die we moeten baggeren. Het is de enige grote plaats langs de route waar ik zelf nog niet ben geweest. Ook heb ik wat sfeerphoto's van een verjaardagsfeestje geplaatst.

Zonder uit te wijden over de inhoud van het werk staat hieronder een korte opsomming over de zaken waar we de afgelopen maanden op één of andere manier mee te maken hebben gehad, :

*De instortende economie van Dubai

* De piraten van Somalie

* Schipbreuk bij de kaap

* De River Niger Delta "warzone" & security issues

* Hiyacking & Kidnapping

* Auto ongelukken

* Diefstal & bedrog

* Brand

* Fraude en Corruptie

* Bedelen (voor behoud van werk)

* Ziektes door waterkwaliteit

* Waterlekkage en -schade

Elke dag brengt wat anders en er wordt veel gelachen.

 


Rellen in Lokoja

2009-07-26 to 2009-08-01

Nog wat sfeer foto's geplaats van Ajaokuta en Idah. Het water stijgt flink. Strandjes en eilandjes lopen onder water en de stroomsnelheid is enorm. De foto van het blauwe monument met een vrouw erin : Enkele tientallen jaren geleden was er oorlog tussen het Igola koninkrijk en een naburige stam. Een visioen leerde de koning dat als hij een aantal mensen levend zou begraven dat hij de oorlog zou winnen. Hij begroef zijn enige kind, een dochter samen met wat soldaten en hij won de oorlog.

27/8 Maandagochtend worden we gewaarschuwd niet de "stad" in te gaan want er zijn rellen. Later horen we dat leraren staken omdat ze al lange tijd geen salaris hebben ontvangen. De studenten die voor belangrijke tentamens staan gaan de straat op (al dan niet opgehitst) en gooien met stenen naar de oproerpolitie. De politie schiet in de lucht. Tegen de middag lijkt het rustig, maar 's middags laait het rumoer nog 1 keertje op. Daarna horen we er niets meer van.

28/7 In het noorden van Nigeria zijn honderden mensen omgekomen bij religieuze onlusten. Maar dat nieuws heeft Nederland ondertussen al bereikt. Een detail is dat onze terugvlucht vanuit Nigeria een tussenlanding maakt in Kano. Donderdagavond vloog een collega van me terug. In het zuiden zijn een maand of wat geleden (voor mijn verlof) ook honderden doden gevallen bij gevechten tussen rebellen en het leger. Complete dorpen zijn gebombadeerd, maar daar lees je niks over in Nederland.

29/7 De Joint task force arriveert op de yard in Port Harcourt om ons konvooi door de delta te begeleiden. Ik heb wat indrukwekkende foto's maar plaats deze niet op het internet.

Alles valt uit elkaar. Glazen deuren vallen spontaan uit de kast, ontploffende lampjes, lekkages in de waterpijpen, sloten in de deur, en de tv valt uit zodra het regent.


Heftigere rellen in Lokoja

2009-08-02 to 2009-08-06

03/08 Opnieuw wordt er geschoten in Lokoja town. Ik krijg dat via via te horen met de waarschuwing niet naar buiten te gaan. Later op de dag hoor ik dat het om een stammenruzie gaat. Iemand van 1 stam heeft iemand van een andere stam het ziekenhuis ingeslagen en nu vechten de stammen tegen elkaar. De politie probeert de gevechten op te breken, met geweld uiteraard.

04/08 Het blijft onrustig in de stad. De knakker die in het ziekenhuis terecht was gekomen is overleden. Meer dan 10 anderen worden in de onlusten afgeslacht. Ik ga 's middags nog de stad in. Ik moet toch mijn werk doen, maar merk niets van de problemen. Alleen wat spanning bij de lokalen. Het gerucht doet de ronde dat een avondklok wordt ingesteld, maar dat blijkt  niet waar. (Een paar dagen later verneem ik dat de gevechten nog een paar kilometer verder waren dan waar ik 's middags ben geweest).

Eén van de sceptic tanks is vol (gelukkig die bij de guard house) en de "ophaaldienst" trucks zijn kapot. Honderduizenden inwoners en maar twee trucks te vinden, allebei kapot. Nu begrijp ik waarom mensen liever in de rivier schijten.

05/08 Ik teken de opdracht om de sceptic put handmatig leeg te scheppen en daarna te verdiepen.

06/08 Massagraven met meer dan 800 lijken in het Noorden van Nigeria. Geen lekker nieuws, maar de algehele stemming onder de bevolking is dat de Nigeriaanse overheid wel "weet" hoe ze problemen moeten oplossen/uitroeien.


Helicoptervlucht boven militantengebied

2009-08-07 to 2009-08-10

07/08 Ik heb een helicoptervlucht en een professionele fotograaf geregeld voor een vlucht over de Niger Delta om foto's van ons konvooi te nemen. Ik vertrek iets te laat vanuit Lokoja naar Abuja voor mijn vliegtuig naar Port Harcourt. En ik kom ook nog in de file achter een ongeluk. Met wat kriskrassen en berm rijden kom ik redelijk snel uit te file, maar toch tijd te weinig om mijn vlucht te halen. Dit vertel ik mijn chauffeur die prompt zijn voet niet meer van het gas haalt.

Ik moet zeggen dat deze man zelfs met snelheid toch behoorlijk veilig rijdt. Alleen de weg is niet veilig. Ik heb het volgens mij al eerder een dode weg genoemt, elke dag vallen hier doden. Ik passeer onderweg nog meer ongelukken, auto's die van de weg zijn geraakt e.d. Het schokkendst is een toeringcarbus die op zijn kop naast de weg ligt. Dit is net gebeurd, de mensen zitten er nog in.

Wonder boven wonder kom ik precies op het tijdstip van vertrek van het vliegtuig op het vliegveld. Uiteraard is het vliegtuig vertraagd, de boarding begint pas een kwartier later.

08/08 Vroeg op om naar het militaire vliegveld Nafbase te gaan. De securities wil me niet binnenlaten. Ze kennen onze helicopterservice niet. We worden naar een andere ingang gestuurd. Wat rondbellen leert me dat ik toch goed zat, dus terug naar die ingang. Er staat nu een andere bewaker en die laat ons wel door.

Binnen verdwalen we en na wat bellen rijden we terug richting de security waar we opgepikt gaan worden. Maar bij de security gate staat de eerste bewaker weer en die vraagt zich natuurlijk af hoe we binnenkomen en wat we hier doen. We laten hem ook nog bellen en dan komt het goed. We worden opgepikt en komen bij de helicopter.

De piloot komt een uur later, de fotograaf moet ik achteraan bellen. Om 8 uur is iedereen paraat. We krijgen instructies over hoe de deuren te openen en te sluiten. We wachten totdat het weer helderer wordt en om 9 uur gaan we de lucht in. Eerst bel ik nog even met het konvooi om er zeker van te zijn dat de commandanten aan boord op de hoogte zijn. Ik wil niet uit de lucht geschoten worden.

Zodra al het radioverkeer met de toren stopt als we buiten Port Harcourt komen zet de piloot muziek op. We vliegen op 600feet over een prachtig bebost gebied met veel riviertjes en watertjes. Ik krijg een echt Tour of Duty gevoel. Born to be wild, maar dan met reggae op de speakers.

Na 25 minuten vinden we ons konvooi wat een paar kilometer voorbij Patani is. De fotograaf blijkt een lachtertje. Gelukkig hebben een collega en ik ook camera's bij ons. Ik praat met de piloot. Op mijn verzoek blijven we een uur cirkelen om het konvooi en gaan we lager en lager en lager tot 15feet boven het water.

09/08 De terugrit wordt een hel. 6 uur doe ik over de rit, de file is verschrikkelijk. Onze auto wordt nog het middelpunt van een opstootje. Bij een file wordt een 2 baans weg een 4 baansweg waarbij het niet meer vanzelfsprekend is, welke lijn welke kant op rijdt. De auto kruisen, gaan via de berm, sluiproutes etc. Alles rijdt zichzelf dus compleet klem. Bij het vallen van het donker zit er in onze "rij" een beetje beweging.

Een groep kwaaie negers met grote stukken houdt probeert die beweging erin te houden en te voorkomen dat andere rijen er tussendoor komen en de boel weer op slot gooien. Dat gaat fout bij de auto achter ons. Deze chauffeur laat een gaat vallen. Direct proberen er een paar auto's tussendoor te komen. Deze auto's zitten aan de verkeerde kant van de weg en proberen weer op de normale rijbaan te komen. Het wordt botsauto'tje. We worden opzij geraakt, vanachter en om uit de hectiek te geraken botsen we met de auto voor ons.

Mijn chauffeur wil uitstappen, maar ik voel er niet veel voor om als blanke tussen een groep kwaaie negers te komen. Als we uit de file komen durft mijn chauffeur niet te stoppen totdat we bij een politiestation komen. Hij checkt de schade, het valt mee. In de buurt van Lokoja worden we achtervolgt. Ik weet niet waarom, misschien nog mensen uit de file ?! De auto doet zijn lichten uit, komt tot zeer dicht achterons, en geeft dan groot licht. Dit doet hij een paar keer. Mijn chauffeur weet deze auto af te schudden.

De weg waar we in het donker over reden is niet alleen vanwege het verkeer gevaarlijk. 's Nachts worden hier nogal wat mensen overvallen en beroofd. Overdag heb je wat checkpoints. Dodelijk vermoeid en hongerig arriveer ik in Lokoja, 3 dagen te weinig slaap en te weinig gegeten.


Onitsha/Asaba

2009-08-11 to 2009-08-15

13/8 Teveel uren (6) in de auto over een slechte weg naar Onitsha. Onze chauffeur wist de weg niet en had het niet aan zijn collega's gevraagd. We ontvangen het konvooi. Allerlei hoogwaardigheids bekleders, lokale koning, generaals, commanders, gouverneur, en vele honderden zoniet duizenden nieuwsgierigen. De hele dag rennen, regelen, gesprekjes, op de foto met lokalen. Vele nieuwszenders zijn ook aanwezig. Het is een beetje feest, maar voor ons is het belangrijker dat het konvooi bevoorraad wordt zodat het verder kan. Ik regelen wat geldzaken met leveranciers, generaal, onze opdrachtgever etc.

Compleet gesloopt pak ik 's avonds nog een paar biertjes in het hotel in Asaba. Het is al een week lang rennen. Elke ochtend om 5 uur op, tot ver in de avond doorwerken. Mobiliseren en een deadline voor een kwartaal rapport. Bovendien ga ik volgende week met verlof wat nog meer druk oplegt.

14/8 Ik rijd 's morgens vroeg over een redelijk normale weg terug naar lokoja. Gelijk verder met mijn rapport.

15/16-8 Het weekend schiet erbij in, werken werken werken. Maar ik doe het met plezier.

.........Nog 4 nachtjes tot Ghana!


Schipbreuk

2009-08-16 to 2009-08-19

19/8 Een van onze surveybootjes is gezonken. Het is de 2e schipbreuk op dit project. Een paar maanden geleden zijn we al een pontoon met containers verloren in een storm bij de kaap. De mensen aan boord van dit bootje (Nigerianen) zijn buitengewoon gelukkig geweest. Ze hadden reddingsvesten aan en zijn na lange tijd in het snel stromende water te hebben gelegen gered door een lokale kano. Alles ik zeker weet wat er gebeurd is vertel ik het misschien nog wel een keertje.


Accra

2009-08-20 to 2009-08-21

20/8 De dodenweg naar Abuja weer op. Onderweg kom ik o.a. langs een uitgebrand dorpje. Een tankwagen is hier van de weggeraakt en ontploft. Zeker tien huisjes/hutjes zijn weggevaagd. De uitgebrande tank ligt nog tussen de resten van de huisjes.

Het vliegveld van Abuja is wel het minste internationale vliegveld waar ik geweest ben. Op een business class lounge na is er niets. Nu is dit Nigeria dus ik betaal 2000 Naira en kom toch binnen.

De vlucht naar Accra is 75 minuten. Het eerste wat me opvalt in Accra, Ghana is hoe georganiseerd het is (in vergelijking met Nigeria). De wegen zijn redelijk, er staan werkende stoplichten en de mensen stoppen nog ook.

In het hotel vraagt de receptie als ik om 22.00 uur ben ingecheckt of ik nog uitga. Is het zo veilig in Ghana ? Kan ik hier volledig vrij bewegen ?

21/8 Een typische eerste dag met veel sightseeing die eindigt met blaren onder de voeten en op het hoofd met een koud biertje in een poolcafe.

Jamestown, een krottenwijk aan de kust met als "highlight" fort Usher. Ik ben meer onder de indruk van hoe de mensen wonen. Het heeft wat weg van waar ik woon. Ondanks dat ik mijn camera niet pak voel ik me niet onveilig. Ik word relatief weinig lastig gevallen, de meeste mensen zeggen vriendelijk gedag, kinderen zijn enthousiast.

Kwame Nkrumah Memorial Park. Ik maak foto's van buitenaf door een hek. Een vriendelijke voorbij ganger wijst me een ingang. Als ik terugkom uit het museum vraagt de receptioniste of ik binnen nog foto's heb gemaakt. Ik zeg "nee" (geen leugen want ik heb de foto's van buitenaf gemaakt) en bespaar hiermee een 1/2 cedi (0,25euro). Als ik weer buitenom loop vallen de tekens met verboden te fotograferen pas op.

Independe square. Als het hier vol staat met mensen moet het zeer indrukwekkend zijn.

Castle, oud fort, nu regeringsgebouw. De man met de AK47 vertelt me dat ik wel gebruik mag maken van de kantine, maar geen foto's.

Ik heb 4 uur gelopen en ben terug in het hotel. Ik lees en hoofdstukje uit mijn fascinerende boek " state of africa". Een moeilijk boek in het engels over het africa vanaf de independece strijd tot aan nu, een aanrader.

Lunch in een restaurantje. Ik denk erover om gefrituurde slakken in pepersaus te bestellen, maar ga uiteindelijk voor het buffet. Soms is het beter als je niet weet wat je eet.

Ik wil alvast een gevoel krijgen bij waar ik morgen transport kan vinden en ga op zoek naar het busstation. Een parkeerplaats van een aantal voetbalvelden groot vol met busjes, taxi's, bussen, honderden verkopers, schreeuwende mensen, gekrioel. Alles staat vast en klem. Er wordt op auto's geslagen, geschreeuwd, geduwd, maar er lijkt een systeem in te zitten want zonder krassen komen de tot aan de nok toe gevulde busjes er uit. Ik weet niet zeker of dit de plek is waar ik wezen moet, dus ik loop nog een stukje door. 200 Meter verder over een brug is nog zo'n parkeerplaats. Hoe ga ik morgen in deze chaos mijn weg vinden?

Aan het einde van de middag kom ik op een terrasje in contact met een traditionele chief. Ik ben gewend aan het systeem van communities, chiefs, koningen e.d. wat genoeg gespreksstof oplevert. Ook kom ik erachter dat ik de 2e parkeerplaats moet hebben. Dat scheelt al vast de helft.


Elmina

2009-08-22 to 2009-08-23

22/8 Op tijd op en met alle bagage op de rug naar het bustation. Door al het geschreeuw heen kom ik redelijk eenvoudig bij een minibusje dat naar Cape Coast gaat. Een uurtje wachten voordat het busje (te) vol is, nee verkopend tegen vele verkopers met complete drogisterijen, boekhandels of restaurantje op het hoofd.

Een half uurtje steken, schreeuwen en toeteren voordat we van de parkeerplaats zijn, maar daarna gaat het voortvarend. De wegen zijn goed met vele verkeerribbels waar de chauffeur zich niets van aantrekt. Net als in Nigeria gaat het met volle snelheid en de hand komt niet van de klaxon.

Een 2 1/2 uur later zijn we bij cape coast. Het busje gaat echter nog verder naar Takoradi ? Dat had ik niet door, ik wil eigenlijk naar Elmina en blijf zitten. Een 15 km verder bij de afslag naar Elmina word ik afgezet. Het is nog zo'n 4km lopen. Een aantal taxi's toeteren of ik niet wil instappen, maar dat vertik ik. Ik laat me alleen oplichten als ik daarvoor kies. Ik heb een bloedhekel aan taxichauffeurs.

Na een aantal km's kom ik aan de kust met een prachtig vergezicht op St George's Castle. Ik neem mijn intrek in de Coconut Groove met zicht op de vismarkt en 2 forts. Op een heuvel achter het hotel ligt Fort St Jago. Dit fort is door de Nederlanders gebouwd om St George's Castle te beschermen.

Elmina is zeer levendig, een echt vissersdorpje. Scheepjes komen binnen en gaan uit, de vismarkt, de wannabe gidsen voor rondleidingen, etc. Alleen de lucht is minder, ik weet niet wat meer stinkt : de vis of het open riool.

's Avonds eet ik beef red-red. Een heerlijke bonenschotel met fried plantain (een soort banaan). Geen verrassing want ik had dit gisteren ook al op. Met een heerlijk koud biertje erbij, maar dat is ook al geen verrassing want ze verkopen in Ghana de zelfde bieren als in Nigeria.

Veel overeenkomsten tussen Ghana en Nigeria, Ghana lijkt me alleen wat relaxter, wat vriendelijker.

23/8 Van Elmina naar Brenu-Akyinim loop een kust-track van 10km, +/- 3 uur lopen volgens de Rough Guide. Aangezien ik al zeer pijnlijke blaren onder mijn voeten heb, besluit ik mijn wandelschoenen aan te trekken. 3 uurtjes lopen, lunchen en een taxi terug is het idee.

Ik loop Elmina uit door Africa. Alles wat je je voorstelt bij Africa kom ik tegen. De kinderen die op je afkomen, de vriendelijkheid van de mensen, de brutaliteit van de degenen die om geld vragen. In Nigeria ben ik een Oyibo hier een Brunnie. Moeilijk om deze taferelen, woonomstandigheden onder woorden te brengen en ook niet de plekken waar ik mijn camera pak.

Ik blijf de weg volgen, wat kinderen lopen mee. Ik ben na een uurtje of 2 al moe, de hitte is is behoorlijk en de weg niet vlak. Ik heb uiteraard vrij snel door dat dit niet de kustroute is, maar loop toch door. Ik kom na een paar uur lopen bij een hoofdweg uit. Het laatste kind neemt hier afscheid. Ik passeer een roadblock en blijf lopen. Ik zie een grote gifgroene slang de struiken inglijden. Nog een uur door de hitte voordat ik bij een kruising kom. Een verkeersbord geeft aan dat ik goed zit, nog 5 km naar Brenu. Ook een teken van leven op dit kruispunt, een restaurantje, met een cola vul ik mijn suikerspiegel aan.

Nog 5 km door prachtig tropisch heuvelachtig gebied. De enkeling die ik tegenkom is vriendelijk, zelfs de man zwaaiend met een meter lang kapmes.

De reward is er na uren van zwoegen. Eerst kom ik langs een lagoon die om een heuvel krult. Achter de heuvel ligt Brenu en een prachtig strand.

Voor de blaren onder mijn voeten was de schoenenkeuze goed, maar voor mijn hielen niet. Die liggen nu ook volledig open. Ik heb verkeerde sokken bij me. Het is heerlijk om mijn schoenen uit te trekken. Fried rice met een gebraden kip en nog een cola, energie bijvullen. Voldoende energie hoop ik om geen taxi, maar de kust route terug te nemen.

Deze keuze is meer dan rewarding. Het mooiste strand wat ik ooit heb gezien, kilometers wit zand met palmbomen, laguna's en geen toerist met een handdoekje, parasol of koelbox om het te verzieken. Het enige wat ik tegenkom zijn leguna's, lokale dorpjes, " naakte"  kindertjes, hutjes, visserskano's en verder niets, niets, Niets ! Het had een paradijs kunnen zijn, ware het niet dat net als overal in Afrika het strand vol ligt met aangespoeld afval.

Volledig gesloopt kom ik terug in Elmina. Ik kan letterlijk geen stap meer zetten. Niet alleen mijn voeten liggen open, mijn spieren weigeren dienst, zo ook mijn gewrichten en mijn nek is verbrand. Hier ga ik nog dagen last van hebben. Ik heb 25 tot 30 km gelopen. De douche valt tegen (koud), maar niet mijn star (koud).


Cape Coast

2009-08-24

24/8 Ik kan amper bewegen. Zodra mijn spieren een beetje warm worden bijt ik wel door de pijn heen. Het idee is weinig lopen, snel een taxi naar Cape Coast, fort bezoeken en verder rust houden. Ik loop echter vanuit het hotel al verkeerd en in Cape Coast nog een keer. Het fort is de moeite waard, met een goed museum over de slavenhandel.

Alles gaat zo vlot dat ik 's middags ook Kakum National Park nog bezoek. Een wandeling boven het oerwoud, touwbruggen in de boomtoppen.

's Avonds bestel ik Oguaa Heavy Do, gebakken vis met een hete saus. Een schaaltje water met afwasmiddel erbij wordt bij me neergezet, wat betekent dat ik met mijn handen moet eten. Naast een flinke stapel deegschijven ligt een complete vis op mijn boord, van kop tot en met staart. Ik vraag expliciet welk gedeelte van de vis ik kan eten, het antwoord is " alles". Nadat ik genoeg heb van het visvlees pulken van de graad, zet ik mijn tanden door het oogje in de vissekop. Knapperig, maar niet weg te kauwen, een westers gebit is hier niet geschikt voor, te hard. De serveerster belooft me de volgende keer het kopje malser te houden.

Het hoofd security van het hotel stelt zich nog aan me voor. Alles wat ik wil kan ik via hem regelen. Hij legt de nadruk op vrouwen. Vreemd idee van security hebben die Afrikanen toch.


Kumasi

2009-08-25 to 2009-08-26

25/8 Om 4 uur am begint het gebed vanuit en moskee. Lekker vroeg wakker dus. Met volle bepakking op zoek naar een bus. Vervolgens een prachtige rit naar Kumasi, heuvelachtig en bebost. Hoe verder land inwaarts, hoe slechter de weg wordt.

Kumasi maakt bij binnenkomst direct grote indruk, wat een mensenmassa. De grootste markt van West Afrika is hier en ik rijd er met de bus al langs. Kleine nauwe straatjes met veel verkeer, mensen, verkopers, het is overdonderend en ik weet ff niet welke kant op te gaan, geen aanknopingspunten.

Ik kom uiteindelijk bij een redelijk hotel (met voor het eerst daadwerkelijk warm stromend water met een werkende douchekop). Ik ga gelijk weer naar buiten en het duurt nog wel even voordat ik een beetje mijn weg kan vinden.

Uiteindelijk kom ik nog bij een fort, army museum, wat kerken, en bij het nationaal cultureel centrum. Naast wat art craft workshops is hier ook het Ashante museum, klein maar interessant.

26/8 Ik ga proberen lopend over de Kejetia markt te gaan. Een 20 minuutjes volg ik een treinrails. Het is claustrofobisch dat gesjok op de vierkante millimeter, mensen ontwijken, pisplassen ontwijken, modder ontwijken, kinderen ontwijken, verkopers ontwijken. De eerste mogelijkheid om de markt de verlaten grijp ik aan. Een trap omhoog, maar hier staat het bomvol met taxi's, busjes, verkopers, iets meer ruimte maar niet minder claustrofobisch. Het is wederom overdonderend, de drukte, de stank, de armoe, de markt zelf (alles is te krijgen), maar het is niet intimiderend. Ik loop door wat straatjes en steegjes om de markt heen. Ik wil wel het gevoel van de markt krijgen, het is interessant. Overal zie ik taxi's en busjes. Vanaf iedere specifieke plek gaan de taxi's naar ergens in de omgeving of de grotere steden. Maar ik heb geen idee waar de taxi's heen gaan en dus waar morgen de taxi of bus te vinden die ik nodig heb. Dit wordt een nog grotere uitdaging dan in Accra.

Ik ben vroeg gaan lopen. De dag begint en eindigt vroeg in Ghana. Aan het einde van de ochtend charter ik een taxi om me de Mampong road af te rijden en naar Bonwire te gaan. Langs Mampong road zitten de Ashante traditionele art craft stadjes Pankronu, Ahwiaa en Ntonso waar respectievelijk potten, houtwerk en Adinkra kleden/kleren gemaakt worden. Ik zie wat lokalen in actie. In Bonwire koop ik Kente. Een geweven kleed wat door de Ashante als kleren gebruikt worden, maar bij mij zl het een mooi tafelkleed zijn.

Terug in de stad wil de taxichauffeur met me op de foto. We zijn vrienden voor het leven. Zo ook met de hotelmanager, wat weer een vriend van de taxichauffeur is. Ik denk dat ik teveel heb betaald :-)

Als late lunch : beef chili soup en dan even rusten. Vanavond wil ik live muziek opzoeken en een paar biertjes drinken. De gospel is hier ontstaan. Morgen vroeg ga ik terug naar Accra (als ik een bus kan vinden).


Ho

2009-08-27 to 2009-08-28

27/8 Wat ik ben vergeten te melden tot nu toe:

- Doodskisten die in een marktkraampje bij de uitgang van het ziekenhuis verkocht worden

- Ghana heeft geen mooie vrouwen, of ze verstoppen zich voor mij

- Chicken palava. Aangeraden door de Rough Guide. Ik denk dat de schrijver al te lang in Afrika zit. Gelukkig een hoop pepers om de echte smaak te verbergen

- (net als in Nigeria) een gelukkig gebrek aan mosquito's

- dat ik wel weer eens wil weten hoe het voelt dat als ik het koud krijg de verwarming aan te zetten in plaats van de airco uit.

- De mensen zijn nog vol van het bezoek van Obama, een soort van heilige voor Afrika.

- Dat Nollywood na Bollywood en voor Hollywood de meeste films en tv series voortbrengt. Nollywood (Nigeria) films en soaps zie je door heel Afrika

- Dat de slavenhandel al een goede afrikaanse business was voordat de Hollanders kwamen

- Dat ik weken geleden ontdekte dat Biafra een regio in Zuid Oost Nigeria is

- Mijn dagrugzak weer eens kapot is. Alleen de schouderbandsluiting wat vooral lastig is bij lange wandelingen.

- Ik gewend raak aan de Lariam. De eerste weken werd ik achterdochtig, paranoia en zelfs aggresief.

- Ik ook in Ghana grote ongelukken zie

- Mijn taxichauffeur in Kumasi vroeg of ik zelf wilde rijden, maar ik vriendelijk bedankt heb. Het risico is te groot, niet dat er wat gebeurt, maar wat er gebeurt als wat gebeurd.

- Veel dieren in het straatbeeld, vooral geiten

Vandaag vroeg op, wat rondvragen leert me dat ik voor de bus naar Accra bij de Asofo markt moet zijn. Een flink stuk lopen, nog een paar keer vragen en ik kom inderdaad bij een tro-tros station. Een busje naar Accra staat klaar, maar ik wil met een STC bus. Dit is een landelijk netwerk en ik wil alles een keer proberen. Ik word doorwezen naar een ander station, weer een aardig stuk lopen. Direct vanuit het hotel hier naartoe was een stuk korter geweest.  Had ik maar wat specifieker in mijn vraagstelling moeten zijn.

Een lange rit naar Accra +/- 6 uur, in een taxi naar een volgend busstation voor een bus naar Ho. Wat een idioot die taxichauffeur. Hij hangt uit zijn raampje, schreeuwt, toetert, steekt voor en achteruit, crost overal omheen. Ik hoop dat medeweggebruikers niet de passagier hierop aankijken.

Het is een werkelijk prachtige rit, groen, heuvels, rivieren, typisch afrikaanse dorpjes, gezelligheid in de bus. Een vermoeiende maar prachtige reisdag met als enige minpunt dat mijn jicht opspeelt. Het is dus een pijnlijke wandeling van een paar kilometer met volle bagage in het donker op zoek naar een hotel. Een koude douche, een dubbele dosis Diclofenac en toch weer lopend naar buiten om te eten. Ik ga me niet tegen laten houden door pijn.

28/8 Ik moet geld opnemen, of als dat niet lukt wisselen. Maar ik heb nog maar +/- 300 euro op zak dus alleen wisselen in noodgevallen. Naar het buitenland heb ik tegenwoordig 2 bankpasjes en een creditcard bij me. In Nigeria heb ik al weer 1 bankpas geblokkeerd. Ik gebruik mijn pasjes zo weinig dat ik codes vergeet en door elkaar haal hierbij extra in verwarring gebracht doordat de Rabobank nogal gekut heeft met blokkades op mijn pasjes. Voor wisselen moet ik bij de Barclays bank zijn wordt me verteld. Ik heb in Kumasi gezien dat je met visa ook kon pinnen bij de Barclays, maar toen had ik nog geen geld nodig. Ik loop een bank voorbij, dan de Ghana Commercial bank, toch maar proberen. De stickers op de ATM kloppen. Ik zou hier met mijn bankpas moeten kunnen pinnen. Niet dus, transactie wordt geweigerd. Door maar naar de Barclays. Het is goed warm en behoorlijk lopen op opnieuw een dubbele dosis medicijnen want de jicht is nog niet gezakt. Barclays kent geen visa pinautomaat en binnen kan ik ook niet wisselen. Dan maar terug naar de eerste bank die ik ben voorbij gelopen. Ik strompel al 1 1/2 uur als ik vraag of ik daar geld kan wisselen. "Dat kan, heb je je paspoort bij je ?" Ik moet terug naar het hotel, MAAR de bank blijkt ook een verstopte pinautomaat te hebben voor en Maestro en Visa, 2 kansen ! Mijn bankpas weigert, dus dan visa : 1x foute pincode, 2x foute pincode, doorgaan ......... ? Ik moet gaan rekenen want 3 maal een foute pincode en ik heb geen werkend electronisch betaalmiddel meer. Ik moet sowieso geld wisselen dus ga mijn paspoort ophalen. Bank - hotel - bank is 20 minuutjes lopen en continu heb ik allerlei getallen combinaties in gedachten. Ik heb nog 1 poging en dan nog 3 weken op 300 euro in Ghana leven ? Is dat mogelijk of via Western Union bij familie of vrienden om een geld transfer vragen ? Wat ga ik doen ? Uiteindelijk heb ik een 4 getallen combinatie in gedachten die ik ga proberen. Ik twijfel alleen nog of ik die code al niet bij de eerste 2 pogingen heb gebruikt. INEENS schiet me een totaal andere combinatie in gedachten, een aantal getallen komen me bekend voor en dat in combinatie met getallen die ik al geprobeerd had. In eens denk ik het te weten. Het is nog even spannend als ik de combinatie intoets, maar het werkt. Geld maakt gelukkig!!!

Door alle spanning is de pijn in mijn teen afgenomen of de medicijnen slaan aan. Ik pak een shared taxi naar Abutia Kloe. De taxi wordt gestart alsof ie wordt gestolen. Wat draadjes worden tegen elkaar gehouden en daarna aan elkaar gebonden. Ik wil een natuurpark in en na wat inlichtingen brengt de taxi me na wat onderhandelen naar het park. Niet toeristisch, ik ben de 4e in Augustus die zich inschrijft. Niets te krijgen, zelfs geen water en dus kan ik mijn medicijnen niet innemen. Helaas zie ik geen dieren, maar dat had ik ook niet verwacht, verkeerde seizoen, daarom ga ik ook niet naar het Noorden van Ghana. De taxi heeft me naar deze uithoek gebracht, terug moet ik lopen.

Na 2 1/2 uurtjes lopen kan ik in Abutia Kloe wat water kopen en neem gelijk weer een dubbele dosis Diclofenac, want lopen was alweer strompelen/slepen geworden. Even wachten voordat er een shared taxi voorbij komt en dan terug naar Ho. Mensen erin, eruit, zo ook bagage (alles is mogelijk), soms voor een paar kilometer, het is een effectief transportsysteem van deur tot deur. Je moet geduld hebben, maar het werkt.

In het hotel weer een mooi voorbeeld van het religiefanatisme van de Ghanesen (idem dito in Nigeria trouwens) : De receptioniste leest de bijbel, er is een domineeprogramma op tv waar mensen genezen worden van stotteren tot kanker. Het kan dan ook niet missen dat ik met haar in discussie raak. Vooral als ze haar armen opheft voor de tv en praise de lord meeroept krijg ik medelijden. Vanzelfsprekend blijf ik respectvol, probeer te begrijpen, serieus. Dit zijn geen dingen om licht op te nemen, voor deze mensen is het geloof hun leven. Veel staat in het teken van geloof : spreuken op bussen en vrachtwagens, vele bedrijfsnamen refererend aan liefde/jesus/god/bijbelhhofdstukken etc, de meeste muziek die ik hoor is bijbel geinspireerd, mensen begroeten op straat met welcome god will guide you, save journey by the spirit of god, etc. etc.

Muziek : West Afrika : De roots van de gospel, reggae, tegenwoordige hiphop, fantastische ritmes, vrolijk, geinspireerd. De muziek is echt. Mensen gaan er volledig in op en het werkt aanstekelijk. Helaas wordt ik iets teveel geremd door he tpraise de lord gehalte.

Begrafenisuitvaart ceremonies op straat begeleid met optocht, muziek, fanfare.

Ghana is een fascinerend land !!!!


Biakpa

2009-08-29 to 2009-08-30

29/8 Het hotel is bij een presbyterian church bij het ontbijt raak ik in gesprek met een preker uit Australie.  Via een conferentie in Athene is hij hier terecht gekomen voor een serie preken. De man is vol van jesus en god en dat levert dan ook voor beide kanten een leuke discussie op. Al mijn sceptisme, gekozen levenstijl en wereldse ervaring afgezet tegen zijn geloof. Ik had direct na het ontbijt willen uitchecken, maar dat wordt tegen de lunch.

Ik pak een taxi naar Biakpa. Ik kan geen shared taxi vinden en charter een taxi. Ik denk een tijdje dat ik teveel betaal totdat de weg echt slecht wordt. Al hoewel de staat van de taxi niet best is, krijg ik toch medelijden met de taxichauffeur. Zijn auto heeft echt te lijden. De weg wordt slechter en slechter, de beboste heuvels in en ik krijg echt het gevoel in de middle of nowhere te zijn. Ik stap uit in een dorpje van een paar huisjes. Ik vraag voor de zekerheid het telefoonnummer van de chauffeur want dit gebied inrijden is 1, maar er weer uit ...???

Ik word door iemand uit het dorp nog de verkeerde kant opgestuurd. Gelukkig kom ik daar na een niet al te lange bushwandeling achter . Ik loop uiteraard met volle bepakking. De dame weet nog wel een short cut recht tegen de heuvel omhoog. Uiteindelijk wijst ze me de lodge, nog een km of wat verder omhoog. Het uitzicht is werkelijk fantastisch, afgelegen, moeilijk te bereiken, perfect. De rest van de middag doe ik niets, biertje drinken, beetje lezen, van het uitzicht genieten.

De zwelling in mijn voet neemt verder af.

het is zo relaxed hier dat de lunch die ik om 14.30 uur bestel om 16.15 uur klaar is. Het koken van de bonen voor mijn chicken red-red duurt zo lang. Ik bestel gelijk avondeten voor +/- 20.00 uur, maar dat komt al om 19.00 uur. De berglucht maakt slaperig, ik lig vroeg op bed.

30/8 Vanmorgen zak ik de heuvel af. Via een track kom ik bij watervalletjes. De track slingert op en af de berg, door riviertjes, een pittige wandeling. Na een flink stuk lopen krijg ik dorst, maar ik krijg de waterfles niet open. Ik kom bij een clif van 6 meter die ik middels een touw moet abseilen. Ik maak een begin, maar omdat ik alleen ben vind ik het te gevaarlijk. Het touw is glad, de rotsen zijn glad en nauwelijks uitstekende punten om je voeten neer te zetten. Ik heb hier een gids nodig om te vertellen waar je voeten te zetten. Ik klim terug naar boven en doe een 2e poging mijn waterfles te openen. Weer lukt het niet. Ik klauter verder, een 3e poging, ik ben nu goed dorstig en maak me kwaad, het lukt.

Een heerlijk zware track, maar het is pas 12.00 uurals ik weer bij het guesthouse kom. Na een cola loop ik verder. De berg ga ik aan de andere kant naar beneden, ik loop om het dal heen en klim dan door het oerwoed naar Amedzofe en door naar Mt Gemi. Het pad is niet overal een pad, meer een zeer smal waterstroompje. Vanaf de top van de berg heb ik uitzicht over lake Volta. Om 16.00 uur ben ik terug in het guesthouse, voldaan na zoveel klimmen en slechts 1 keer vallen tijdens het afdalen.


Wli

2009-08-31

31/8 Het volgende dorp Tofe is slechts 4km downhill dus ik loop en pak dan een tro-tros naar Hohoe en daar een tro-tros naar Wli. Helaas regent het in de middag en ik ben moe. Niet teveel spierpijn, de jicht is gezakt, nu zijn het vooral jeukende gentsbultjes die me bezighouden.


Aflao

2009-09-01

1/9 Een niet al te bijzondere wandeling naar de Wli falls. 45 Minuten lang spinnenwebben uit het haar en van de huis verwijderen. De waterval zelf is okay.

Ik wil bij Wli de grens over naar Togo, maar dat gaat niet. Ik kan hier geen toeristenvisa krijgen. Ik moet helemaal terug naar het zuiden naar Aflao. Eerst terug naar Hohoe, Hier ben ik op het station getuige dat een jonge dief wordt gepakt. Op het plein wordt een tafel neergezet, de broek omlaag en de jongen krijgt "en public" en paar stokslagen.

3 Verschillende tro-tros, het is donker als ik in Aflao arriveer. De laatste tro-tros met Afrikaanse tribal muziek, meezingende en swingende passagiers, racend door de Savanne en steppe geeft een apart gevoel.


Lome

2009-09-02 to 2009-09-03

2/9 De grens met Togo over. Het lastigvallen valt mee, weinig geldwisselaars, wel veel motortaxi's (zemidjans). Ik loop echter naar het centrum van Lome en neem mijn intrek in het Gallion.

Togo is echt vergane glorie. Ik kan zien dat de stad in het verleden wel wat heeft betekent, maar het ligt er treurig bij.

Opvallend veel Fransen, met opvallend veel invloed in het land.

Lekkere europesche gerechten in restaurantjes die niet alleen restaurant zijn omdat je er kan eten, maar die ook kwa aankleding op een (europees) restaurant lijken. En voor het eerst in maanden heb ik bier van de tap.

De grand marche is een markt van een blok groot met meerdere verdiepingen. Vele straten erom heen staan vol met zelf gemaakte roadblocks en deze straten staan ook vol met semi-permanente kraampjes. Dit is echt weer zo'n plek om claustrofobisch te worden. 's Middags lees ik het hoofstuk "black hawk down" in mijn boek state of africa. Ik kan me precies voorstellen hoe die Amerikanen zich gevoeld moeten hebben toen ze klem kwamen te zitten in dat stadje in Somalie met geen weg het dorp uit door alle opgeworpen roadblocks.

Ik lees 's middags nog meer hoofdstukken en dat doet mijn beeld  wat ik heb van Fransen geen goed. Wat zijn die tot ver in de jaren 90 (en waarschijnlijk nog) fout geweest in Africa.

3/9  Ik blijf een dagje hangen in Lome, ben nog niet echt onder de indruk. Togo is heel anders dan Ghana, minder plezierig, minder gastvrij, anders ......


Kpalime

2009-09-04

4/9 Ik charter een taxi naar Kpalime. De stad is niets, zo ook mount Klouto en zijn vele vervelende wannabe gidsen. Togo is geen prettig land om te reizen. Natuurlijke heb je vriendelijke mensen, maar het land ademt geen gastvrijheid uit zoals Ghana. Eerder ben ik een strohalm waar de luie lokale jeugd zich aan vast grijpt, makkelijk geld binnenhalen.

Het is wel leuk om te merken hoeveel Frans ik nog ken. Niet spreken, wel begrijpen en lezen. Het Frans is hier heel puur.

's Avonds lukt het me om wakker te blijven. Het is vrijdag en ik heb zin  om naar een club te gaan. Er is echter niets open, alleen op zaterdag. Her en der kan ik nog wel een biertje drinken en het is dan toch zo 2 uur.


Agbodrofa

2009-09-05 to 2009-09-06

5/9 Zodra het licht wordt gaat bij de receptie de muziek aan. Ik word om 5 am bruut gewekt. Nu sliep ik toch al niet lekker, geen laken of deken en een muffe kamer.. Waar ik slaap is ook een bar restaurant, ze verkopen alleen geen eten, water, koffie. Wat ze wel verkopen ? Voor ontbijt ga ik het stadje in. Gisteren een 24 uurs stalletje ontdekt waar ze omelet met nescafe oploskoffie verkopen. De koffie komt met melk en suiker in een kom en eet je met een lepel.

In een overvolle tro-tros (geschikt voor 12 er zitten er 21 in) met bagage uitpuilend op het dak, levende vast gebonden kippen in de achterbak, ga ik terug naar Lome. Bij elke kuil, en dat zijn er nogal wat want de wegen zijn niet in goede staat, denk ik dat de bus door zijn assen gaat. Vervolgens charter ik een taxi naar Agbodrofa. Dit is de eerste taxichauffeur sinds ik in Afrika ben die rijdt als een slak. Maar dat kan ook te maken hebben met de staat waarin de auto verkeerd.

Korte en Slechte nachtrust gehad en een zware tro-tros rit. Ik vraag nog wel naar een barretje in het dorp, maar ik red het niet.

6/9 De dag gevuld met wandelen naar de kust, lac Togo, wat gehasle met een piroguier, maar vooral het uitlezen van State of Africa, en wat gepuzzel over de route voor de laatste week en mijn volgend verlof. Ik twijfel enorm of ik terugga naar Ghana (ik heb een retourvlucht vanuit Accra e) of doorga Benin in. Terug naar Ghana zou de meest relaxte keuze zijn want doorreizen brengt wat visa implicaties en veel researchwerk met zich mee. In de overwegingen heb ik ook mijn volgend verlof betrokken, maar veel nut heeft dat niet want de ideeen en het verlof veranderen toch weer. Voor vandaag valt de beslissing op doortrekken naar Benin, maar dat is pas zeker als ik morgen op transport ga.


Cotonou

2009-09-07

7/9 Ik loop het hotel uit in de overtuiging dat ik naar Benin ga. Wat Frans gebrabbel irriteert me even. Mede daarom stap ik in de eerste shared taxi die ik tegen kom. De taxi gaat naar Lome. Een flinke wandeling vanaf de rand van de stad voor lunch in le Gallion. Vervolgens een flinke wandeling naar de grens met Ghana.

Ik krijg de exit stamp voor Togo, maar geen entry voor Ghana. Ik sta in niemandsland, het ene land kom ik niet in, het andere ben ik al uitgestempeld, geen geldig visa meer. Ik lul als brugman tegen de Togo douane om me opnieuw toegang te geven om naar de Ghanase ambassade in Lome te gaan. De douane laat me door als ik maar gelijk terug kom. Ik heb geen visa en ben nu dus illegaal in het land.

Ik spring achterop een motor een cross een kwartierje door de stad. Het is nog vroeg in de middag, maar de Ghanese ambassade laat me niet binnen. Ik moet morgen maar terugkomen. Ze zijn niet voor rede vatbaar, zelfs dat ik problemen met de Togo authoriteiten doet ze me niet helpen. In een vlaag van "fuck you Ghana", besluit ik om illegaal Togo te doorkruisen en naar de grensovergang met Benin te gaan.

Onderweg bedenk ik dat ik 2 opties heb : 1) Doen alsof mijn neus bloed en kijken of ze mijn oasoiirt en visa een 2e keer uitstempelen of 2) eerlijk zeggen wat het probleem is. De "foute" exit stempel is echter nogal duidelijk en ik besluit voor optie 2 te gaan. Met mijn beste Frans (wat niet veel is), met handen en voeten, tekeningen makend achterop visa aanvraagformulieren leg ik de douane uit wat het probleem aan de Ghana kant is. Ik moet het verhaal een paar keer herhalen, maar kom eigenlijk zonder problemen Togo weer uit. Ze stempelen nog een keer. Ook Benin kom ik zonder problemen in. Ik krijg een transit visa voor 48 uur die ik in Cotonou kan verlengen.

Met een verschrikkelijk krappe zit in een shared taxi kom ik in Cotonou aan. Ik word afgezet op een andere plek dan mijn kaart aangeeft. Vervolgens dropt een motortaxi me ook nog eens op de verkeerde plek. Maar het hotel waar ik incheck heeft warm water. En op dit moment heb ik een hoop geld over voor een warme douche en een goed bed met laken en deken. Het was vrij primitief de afgelopen weken.

's Avonds blijkt hoe fout ik terecht ben gekomen in de stad. Ik zit middenin de hoerenbuurt. Ik ga nog de straat op, maar loop niet te ver. Na 15 minuutjes zonder verlichting, open riool, gaten, luiken, wanhopige hoertjes, besluit ik om te keren. Ik drink nog een paar biertjes in een tentje wat er uit zag als een pizzatent, maar staat wat anders op het menu en daar heb ik geen trek in. Vervolgens ga ik terug naar het hotel.

Voor het eerst in lange tijd kan ik weer eens op het internet en kom tot de ontdekking dat a.s. donderdag de officiele kick off voor mijn River Niger Dredging Project is. Ik besluit morgen terug te keren naar Nigeria. Een feestje met de president van Nigeria wil ik niet missen. Een bizar einde passend bij een bizarre dag!


Lagos

2009-09-08

8/9 Taxi naar Krake, de grens met Nigeria. Het kost moeite een beetje een normale prijs te betalen, verschrikkelijke taxi chauffeurs. De uitstempel van Benin kost me al geld, Nigeria binnenkomen is nog lastiger. Ik heb een speciale visa en dat levert problemen op. De beambtes ruiken geld, een eerste beambte legt mijn paspoort opzij. Het klopt volgens hem niet, dus ik schuif wat, dan verwijst hij me door. Dat gebeurt bij een eerste controle, bij het halen van een stempel, nog een controle. De hele tijd loopt er iemand mee. Ik geef aan geen hulp nodig te hebben, maar de persoon blijft me volgen en "helpen". Bij een 5e controle ben ik het zat, ik heb genoeg geld geschoven, en ga de discussie aan met de beambte dat alles wel in orde is. Ergens diep in mijn backpack heb ik nog een envelop met wat officiele immigratie documenten zitten. De sticker op de envelop is voldoende. Zo ook bij de 15 roadblocks die volgen tot aan Lagos. In een tro-tros worden we bij elke roadblock gestopt. Vaak ben ik de pineut: paspoort, papieren, bagage. Maar ook de Nigerianen zelf moeten eraan geloven. Er wordt nogal eens wat geschoven. Irritant.

Ik arriveer in Lagos en pak een taxi naar kantoor. Ik kom in een go slow (file) en arriveer om half drie op kantoor. De vakantie is gelijk over, van de ene meeting in de andere en een brainstorm tot in de nacht.


Lokoja

2009-09-09 to 2009-09-25

9/9 Op het vliegtuig naar Abuja en in de auto naar Lokoja.

10/9 De flag off. De president van Nigeria komt vandaag naar Lokoja om het originele startsein voor het river niger project te geven. Ik ben uitgenodigd, lange zit, maar apart om zo'n Nigeriaans feestje mee te maken : de introductie van iedereen "van belang" aanwezig, de toespraken, de culturele voorstellingen, de vreugde en saamhorrigheid bij de  Nigerianen dat na 20 jaar eindelijk weer eens een federaal project van de grond lijkt te komen, etc.Alles wat belangrijk is Nigeria is aanwezig.

Geen spijt dat ik mijn vakantie heb afgebroken.

11/9 Vandaag krijg ik een mailtje dat mijn retourvlucht vanuit Ghana is uitgesteld met 2 dagen. Het lot heeft bepaald dat ik al in Nigeria moest zijn.

13/9 Omgaan met ge-emotioneerde theatrale nigerianen waarbij hun logica dan nog onlogischer is blijft een moeilijk aspect in het werk

19/9 Aan boord geweest bij onze boten. Leuk om weer op de rivier te zijn.

25/9 Zeer drukke weken achter de rug. Meer dan 120 nieuwe mensen en afgelopen week is de salarisbetaling voorbereid. Onze uitvoering heeft het urenschrijven van al deze mensen niet 100% onder controle omdat de planning niet 100% onder controle is en dat geeft veel werk. Door de gestarte productie moeten vele procedures bijgesteld en het normale werk gaat ook door. Totdat ik met verlof ga hoef ik me niet te vervelen, ben bang dat ik tijd te kort kom.


Lokoja

2009-09-27 to 2009-10-03

27/9 Ik ben net op tijd in de ontbijtruimte als een enorme bui met windhozen losbarst. We naderen het einde van het regenseizoen. De temperatuur vliegt omhoog, vooral rond de lunchtijd. Afgelopen dinsdag werd 38 graden gemeten. Tijdens het ontbijt vertel ik een collega hoe weinig wateroverlast we tijdens het regenseizoen gehad hebben, afgezien van wat bouwtechnische fouten die we in het begin hersteld hebben. Als ik terug kom in mijn huis heb ik op 3 plekken lekkage.

29/9 Als ik ga slapen hoor ik een knarsend geluid alsof een beestje aan mijn nachtkastje knaagt. (Dit lijkt niet het vermelden waard, maar ......)

30/9 Een giftige schorpioen komt uit de schoen van mijn huisgenoot gekropen.

1/10 Meeting in Abuja. Het is rustig op de weg i.v.m. indepence day (49 jaar onafhankelijkheid). En toch zie ik veel ongelukken met veel te veel bloed.

2/10 Incidentjes genoeg : gewapende overval, onze ingehuurde schietgrage agenten die zelf doordraaien etc. Het werk blijft interessant.

3/10 De kinderen in het plaghutten dorpje blijven vriendelijk zwaaien. Het is armoe troef. Ze hebben geeneens schoon water  dat halen ze uit de rivier.

Het water zakt en de stroom snelheid neemt af.

 


Lokoja

2009-10-04 to 2009-10-19

15/10 Het dagelijks leven buiten het werk om wordt iedere dag wel hetzelfde. Meer en meer bekruipt me ook het gevoel dat ik even "out of Africa" moet. Een half jaar in zo'n West Afrikaanse cultuur en in een compound zitten, het wordt afzien.

16/10 Diefstal en afpersing netwerk aan het ontrafelen. Vandaag prullenbak laten legen om een gemarkeerde envelop terug te vinden.

17/10 Veldonderzoek naar wat prijzen ter verdere onderbouwing van mijn dossier.

19/10 "termination" van de contracten van onze inkoper en magazijnbeheerder, de hoofdrolspelers in de diefstal zaak.

De magazijnbeheerder heeft van het weekend een ongeluk gehad met een ocada (brommertaxi). Hij is met zijn hoofd tegen een balk aangereden die over de schouder lag van een andere Ocada. Flink wat hechtingen in zijn hoofd en schaafwonden op armen en knieen. Ik weet niet of het ontslag hem teveel werd of dat hij een verwaarloosde hersenschudding heeft, maar hij eindigt aan het infuus in het ziekenhuis.


Another week in Lokoja

2009-10-20 to 2009-11-02

30/10 Mijn project administrateur vraagt of ik bij een gesprek wil zijn wat hij gaat voeren met een leverancier. Ik kom binnen en de mopol sergeant en de leverancier zijn al aanwezig. Mijn assistent vervolgt "ik ontvang doodsbedreigingen en ik vermoed dat deze leverancier erachter zit, dus als ik morgenochtend niet wakker wordt ......."

Zoals in een vorig verslag geschreven heb ik de inkoper en magazijnbeheerder ontslagen. Een aantal mensen hebben een hoop geld verdient en dat is nu gestopt en dat rekenen ze mijn assistent aan.

Never a dull moment in Nigeria !


Van Lokoja naar Het Westland

2009-11-03 to 2009-11-14

5/11 Na een enorm drukke en intensieve ochtend in de auto naar NL. Ik ben oververmoeid en echt al twee weken eraan toe om met verlof te gaan. Ik kan vrijwel direct inchecken maar moet vervolgens een uurtje of 4 wachten voordat ik het vliegtuig in kan. Zoals gebruikelijk slaap ik niet in het vliegtuig. Omdat ik zo moe ben en brak ga ik 's morgens in het toilet op Schiphol over mijn nek.

6/11 Ook thuis kan ik niet slapen. Ik regel wat dingetjes en ga dan naar mijn moeder voor haar verjaardag : "Verrassing !"

7/11 De eerste nacht thuis ook slecht geslapen. Wat bijwerkingen van de Larium worden weer heftiger.

11/11 Bezoekje aan de Travel Clinic voor een nieuw Larium recept en om wat vragen beantwoord te krijgen. Het kan inderdaad dat bij wisseling van omgeving de bijwerkingen heftiger worden, maar wat de bijwerkingen ook zijn, ze zijn tijdelijk.

14/11 Een druk bezette, maar rustige week achter de rug. Ik ben elke avond weg geweest naar vrienden en familie, maar overdag had ik niet al te veel te regelen.

 


Sosua, Dominican Republic

2009-11-15 to 2009-11-23

15/11 De klok gaat 6 uurtjes terug. Om een jetlag te voorkomen blijf ik doorgaan.

16/11 Duidelijk in de war met de tijd. Als ik vraag "hoe laat ïs 't ?" zitten er een paar rum cocktails in, maar is het nog geen middag. Ik kan pas 's middags douchen omdat de schakelaar van badkraan naar douchekop niet werkt.

17/11 Gisteren al de gewenste rust gevonden, vandaag overdag weer. Na een strandwandeling ben ik verder gegaan in het boek "in Europa" van Geert Mak. Ik heb al 250 blz gelezen.

's Avonds ontmoet ik een leuke dame Iris of Isis. Achter de naam kom ik nog wel want ik heb voor morgenavond afgesproken. Ze spreekt geen woord Engels, dus ik word gedwongen het in het spaans te proberen. Op de weg terug vanuit de kroeg word ik op ingenieuze en beschamende wijze gezakkenrold. Vanzelfsprekend had ik niet veel geld op zak. Ik heb zelfs bewondering voor de vingervlugheid, losse bankbiljetten vanuit mijn voorzak.

18/11 Ik word met een kater wakker en begin dan ook pas na de lunch aan de cocktails. Nu heb ik wel een vroege lunch. 's Avonds ontmoet ik Iris weer, wat een stoot. Nu begrijp ik waar de kater vandaan komt, nuchter had ik haar nooit durven aanspreken.

19/11 Iris is vrij vandaag en om 11.00 uur heb ik met haar afgesproken. Met het openbaar vervoer gaan we via Puerto Plata, door het corderilla Septentrional naar haar zus in Santiago. Iris zwager is taxichauffeur. Na een typische vers bereidde dominicaanse lunch word ik dan ook rondgereden langs de toeristische attracties. De enige grootte verrassing van vandaag was het 5 maanden oude dochtertje van Iris wat ze bij zich had. Dit levert wel voor mijn doen wat unieke vakantiefoto's op.

20/11 Het toeristencentrum van Sosua is één grote hoerenbuurt met heel veel foute Duitsers. Het is vrijdagavond en ik wil een nachtje doorgaan. Als ik om half vier weer in het hotel ben, kom ik mijn kamer niet in. Ook de nachtmonteur krijgt de deur niet open. Geirriteerd slaap ik in een andere kamer.

21/11 De volgende ochtend vroeg op, een andere monteur lukt het wel. Het batterijtje van het elektronische slot wordt vervangen.

Ik ben al op blz 627 van de ruim 1100 van "In Europa".

22/11 Voorbereiden op de terugreis. Gisteravond ben ik op tijd naar bed gegaan. Mede daarom en om het af te leren drink ik voor het mooie voor een vliegreis net iets teveel Cuba Libres.

23/11 Thuis, verrot, zo'n nacht vliegrit breekt me elke keer op.


Lokoja

2009-11-24 to 2009-12-06

6/12 Ik ben alweer meer dan een week terug in Lokoja en ik heb het druk, druk, druk. De jaarafsluiting vraagt veel tijd. Het is lekker weer, het regenseizoen is voorbij.

Vandaag werd ik uitgenodigd voor een trouwerij van één van mijn assistenten. Ze trouwt met de kerst, een traditioneel feest van 2 dagen in Noord Nigeria. Zeer waarschijnlijk ga ik er wel heen, het zal een aparte kerst worden.


pictures

2009-12-07 to 2009-12-18

18/12 Geen bruiloftsfeestje met kerst. Ik mag niet i.v.m. veiligheidssituatie in de Niger Delta. Ik dacht in eerste instantie dat de bruiloft in het Noorden was. Verder weinig bijzonderheden, zelfs het ongewone wordt gewoon.


Kerst

2009-12-19 to 2009-12-28

24/12 Kerstavond. Barbecue met kalkoen en pindasaus (en braadworst). Erg lekker en eigenlijk zoals verwacht. Aan boord kwamen ze er bijna bekaaider af. De kosten voor het eten liepen nogal uit de hand aan boord en de koks zijn hun manier van koken, hoeveelheid eten etc. aan het aanpassen. De kok had voor kerstavond brood met een hamburger op het programma staan :-) Gelukkig kwamen we daar op tijd achter, aan boord zijn ze twee warme maaltijden per dag gewend.

25/12 Ben aan het werk, laat begonnen, doe niet veel, vroeg gestopt. We gaan een biertje drinken buiten het compound. De chauffeur rijdt de ingang voorbij van het "museum". Het museum is een houten paalwoning uit de Engelse koloniale tijd. Het museum is altijd dicht, maar daarachter liggen terrasjes. De chauffeur rijdt het volgende hek binnen. Wij denken dat hij fout zit en hij keert. Dan zien we ook hier een paalwoning met de luiken open en mensen binnen. De chauffeur keert weer. We gaan naar binnen en bestellen een biertje. Het blijkt een journalistenhonk, een soort nieuwspoort. Later krijgen we nog een rondleiding.

26/12 Gewoon aan het werk.


Beste wensen

2009-12-29 to 2010-01-01

27/12 Mount Patti staat in de brand. Er wordt nog even gegrapt over een kerstboomverbranding.

Bij een rotonde aan het water is een fueltruck omgevallen en uitgebrand. Van de marktkraampjes die er stonden is uiteraard niets over. De truck zakt steeds verder het talud af, zal wel in het water terecht komen.

29/12 Vorige week tegen een chauffeur uit Port Harcourt gezegd dat we hem na zijn verlof niet meer nodig hadden op het project en dat hij op onze yard in Port Harcourt kon blijven. Daarna kreeg ik wat kleine probleempjes met de vakbond. In een gesprek wat plooien glad gestreken. Tot mijn verbazing zie ik de chauffeur na zijn verlof toch weer op het werk. Het was vrij duidelijk dat er een spelletje werd gespeeld. Ik hem de man een reisvergoeding gegeven en de deur gewezen. Terug met het openbaar vervoer naar PHC (wat een volle dag reizen is).

31/12 Oud en nieuw ga ik vieren aan boord van de houseboat. Na verschillende vruchteloze telefoontjes naar mijn nichtje die haar verjaardag viert stap ik een half uurtje in de auto en vervolgens achter een hutjescommunitie in het speedbootje, langs de zuigers, om nog een half uurtje later bij de houseboats aan te komen. Bier, bier, buffet, foute Nederlandse muziek (ondanks dat ik de DJ was), vuurpijltjes en strijkers afsteken in de barbecue, nog meer bier, het is dan net negen uur.

Nog meer belletjes naar Nederland, maar ik kan niemand bereiken.

De Nigerianen gaan om een uur of elf gezamenlijk een kerkdienst aan. Zeer religieus land, ze bedanken God voor van alles en nog wat om de volgende dag weer gewoon te liegen, bedriegen en stelen. Het is wel interessant om een stuk van de dienst mee te maken, iedereen hier zou een dominee kunnen zijn. De mensen kunnen enorm goed praten. Na een half uurtje preken en gospel ga ik toch nog maar een biertje halen.

De kerkdienst stopt om 12 uur, happy new year, ook de security valt me om de hals. Een soldaat drukt zijn AK47 in mijn handen, "picture, picture". Ik heb de foto nog niet, maar ik zal hem zeker scannen en plaatsen.

De muziek gaat aan en de party begint. Erg leuk hier zo midden op de rivier. Het is zo 2 uur geweest.

01/01 Prachtige zonsondergang gisteravond, voor de zonsopgang ben ik net te laat. Wel zit ik om half acht al aan het ontbijt. Om 8 uur gaan de zuigers weer draaien en is het net alsof oud en nieuw nooit is geweest. Wij gaan in het bootje, lopen door de community, prachtige dag zo in het oer Afrikaanse landschap totdat er 2 glimmende Prado's over het zandpad komen aan rijden. Ook voor ons is het feest nu voorbij, terug naar kantoor.


Port Harcourt

2010-01-02 to 2010-01-08

3/1 De maandelijkse safety award uitreiking aan boord. Mooie gelegenheid voor foto's. Papa Sam, 70 jaar oud werkt al 46 jaar voor het bedrijf, gaat met pensioen. Zoals alle Nigerianen kan de man geweldig praten en hij houdt een speech over "The Monkey heart of Africa". Na al mijn verhalen van afgelopen jaar moet het een beetje duidelijk zijn wat de man bedoeld met deze niet vleiende uitspraak over een gedeelte van zijn broeders.

4/1 Vandaag reis ik naar onze scheepswerf in Port Harcourt. De dodenweg naar Abuja overleef ik, de gebruikelijke vertraging ook. Met Arik vlieg ik naar PHC waar ik word opgepikt door chaufeur en mopol begeleiding. Het valt niet meer op die gewapende mannen.

Ergens in de stad waar ze de weg gaan verbreden, staan grote kruizen met een datum op de muren gespoten. Dat was de dag dat de mensen de huizen uit moesten en dat de voorpuien eruit werden gereden om de weg te kunnen verbreden. Het is een vreemd gezicht want het restant van de huizen staat ernog. Soms met plastic een nieuw achterwandje gemaakt, niet alle huizen zijn leeg.

Leuk om iedereen weer eens te zien, de vaste werknemers van de yard, maar ook de mensen die wel eens op het project komen.

Vanavond slapen we voor het eerst in het nieuwe compound. We mogen van de dienst ingang gebruik maken, die is direct naast de poort van de werf. Geen politiebegeleiding meer en drie kwartier onderweg, maar 5 minuutjes door 3 bewaakte gates, het zwaar bewaakte kamp op. Elke port heeft security, bij elk apartementsgebouw staat security, er loop security met honden rond, dubbele hoge muren met veel prikkeldraad, electronische pasjes. Het restaurant en barretje zijn goed. Het is een nieuw compound en dat komt ook de kwaliteit van de huisjes ten goede. Gezellige avonden in de bar, leuk om eens wat andere mensen te ontmoeten (Denen, Schotten, etc).

Een gevalletje Nigeriaanse logica. Ik wil dat mijn was gedaan wordt dus ik stop het in de daarvoor bedoelde zak en leg het op de daarvoor bedoelde plek. De tas wordt inclusief vuile was door de schoonmaakster terug in de kast gelegd. Twee dagen later wil ik dat mijn was niet gedaan wordt. Ik leg de was van de vloer, op, rond en in mijn handbagage koffer. Nu is alle was wel meegenomen, inclusief de laatste schone onderbroek die in mijn koffer zat. De volgende ochtend vlieg ik terug, dus ik heb mijn was niet op tijd terug. Mijn collega's zullen het moeten na zenden.

Terug de gebruikelijke vertraging op het vliegveld en een lijk langs de weg. "Die ligt er al een paar dagen", zegt mijn chauffeur.


Phillipsburg

2010-01-25 to 2010-01-27

25/1 Vroeg in de middag naar het vliegveld en dan wachten, wachten, wachten.

26/1 ’s Morgens om 5 uur land ik op Schiphol. Ik heb zoals gebruikelijk in een vliegtuig niet geslapen. Ik voel me brak, en doe een moord voor een biertje. Snel naar de D-vleugel naar Murphy’s. Murphy’s opent pas om half zeven. Wat een kut vliegveld zonder 24 uur service. Zelfs de restaurants en Mc Donalds boven zijn dicht. De winkels openen langzaam aan na 6 uur am. Om half zeven heb ik dan toch mijn biertje. Ik raak in gesprek met een Engelse Technisch projectmanager die op doorreis is voor familiebezoek naar Engeland. Hij woont in China en werkt voor een chemische fabriek. Grappig hoeveel raakvlakken je hebt met andere expats.

Het volgende vliegtuig in naar Curacao met een tussenstop op St Maarten, mijn bestemming. Ik ben al serieus verrot als we opstijgen, laat staan bij het landen. 5 Uur tijdsverschil, de klok gaat terug. Ik ben 36 uur op en ik zit pas aan het begin van de middag. Waarom maak ik het mezelf altijd zo zwaar?

Ik warm gelukkig snel op. Van +43 graden celsius in Nigeria naar -7 in een t-shirtje in de slurf op Schiphol is teveel van het goede. Op st Maarten is het een beschaafde 28 graden.

Inchecken in mijn 2 kamer appartement, foute inrichting maar mooi uitzicht, zo’n 2,5 km buiten Phillipsburg. Ik babbel wat met de receptioniste en al snel blijkt dit een vaste plek van een collega te zijn. De wereld is klein.

Ik win wat informatie in over een duikcursus en daarna drinken, de zon in de zee zien zakken vanuit de blue bitch bar (wat witte wolkjes, maken de grote zon en grote smiley), taxi, drinken en eten in een Argentijns restaurant, als ik mijn arm niet meer kan optillen weet ik dat het tijd is om naar bed te gaan. Taxi’s komen niet voorbij, maar wel het overbekende minibusje, het openbaar vervoer. Een neger met piepstem haalt het naamplaatsboordje voor zijn voorruit vandaan en brengt me tot aan mijn appartement.

27/1 Winkelen en boodschappen doen. ’s Middags nuttig een Ultimate Long Island Tea teveel.


Guona Bay - Point Blanch

2010-01-28

28/1 Mijn proefduik zeg ik af. Helaas niet bij de leuke franse meid bij wie ik informatie heb ingewonnen. Het zijn mijn anti maleria tabletten die roet in het eten gooien. Een prachtige wandeling volgt van Phillipsburg naar Guano Bay en via de kust terug naar Point Blanch. Onderweg heb ik zicht op een paar prachtige baaien en St Barth. De zon maakt het een pittige wandeling.

Later in de middag maak ik Phillipsburg weer onveilig.


Marigot

2010-01-29

29/1 Ik pak de bus naar Marigot, de hoofdstad van het Franse St Martin. Vanuit armoede bestel ik bij de lunch een Heineken. Op de bright en light biertjes na is Corona het enige fatsoenlijke bier, maar dit biertje heeft na een aantal flesjes nog minder smaak dan Heineken. De Heineken flesjes blijken serieuze armoe, want er zit slechts 250ml in. Een oud Frans fort, een gezellig jachthaventje midden in het dorp, vele restaurantjes, en een Franse georganiseerdheid en rust maken deze “stad” tot iets heel anders dan Phillipsburg. In de bus terug krijg ik (wederom) te maken met het grootste probleem van dit eiland : file.

Lopend vertrek ik vanuit het Tamarind appartementen complex naar de stad. Onderweg krijg ik een lift van de barman uit de Get Wet Beach Bar. Een Kiwi die ook in het Tamarind verblijft. Eerst een biertje in zijn bar, daarna loop ik wat rond, maar Phillipsburg is niet meer wat het geweest is. Dit zeggen de lokalen en ik geloof ze op hun woord, want zelfs op vrijdagavond is er geen zak te beleven.

Het is kreeftenavond in de Greenhouse. Geen bezoek aan een tropisch eiland zonder seafood te eten, maar de afloop weet ik van te voren al. Kreeft is vieze handen, te weinig vlees en te duur. Het is wel goed voor de lijn, zeker in combinatie met droge witte rijst en fried plantain (gefrituurde banaansoort).

De witte wijn ligt gekoeld in mijn appartement nr 10, alleen wat vrouwelijk gezelschap ontbreekt. Ik heb mijn laptop meegesjouwd en wat lekkere muziek maakt het gebrek aan gezelschap goed.


Phillipsburg & Simson Bay

2010-01-30 to 2010-01-31

30/1 Mijn airco moet aan blijven om al teveel muggenbeten te voorkomen (tropen ervaring). Het komt mijn nachtrust echter niet ten goede.

Van alles van plan, maar tropische regenbuitjes gooien de plannen in de war. Als het droog lijkt ga ik onderweg. Het is een half uur lopen naar Phillipsburg. Halverwege begint het weer te regenen. Verzopen kom ik in Chesterfield aan. Chesterfield is het eerste bar restaurantje aan de haven, vanaf hier is het nog ruim 10 minuten naar de boardwalk.

Na een paar Heinekens pak ik de bus naar Simson Bay voor een verblijf tussen de jet set. Onderweg in de bus zie ik de dagelijkse uittocht van de cruise schepen voorbij glijden over de Caraibische zee. Wederom wat Heinekens in een “boathouse”, de foute verhalen van de vooral foute Amerikanen aanhorend. Een flesje rode Mendoza in een Argentijns Steakhouse met live muziek.

Ik ben naar Simson Bay gegaan om te stappen, het is zaterdag, maar zoals ik vaker schrijf de laatste tijd ……, ik heb geen zin meer om te wachten. Het is half elf ’s avonds en ik pak een taxi terug. De nachtelijke feestjes, ik ken ’t wel.

31/1 Zelfs de vroege ochtendzon is goed om te verbranden. Een ontbijtje op mijn balkon en wat hoofdstukjes in “de dreiging van chaos”, een boek over Afghanistan/Pakistan, doet mijn buik rood kleuren. Na wat veldwerk, op het vliegveld richting Mullet Bay, voor het verdere verloop van mijn vakantie eindigt de dag met Havana Nirvana’s en opnieuw een prachtige zonsondergang over Great Bay. De Caribean nodigen wel heel erg uit tot niets doen.


Grande Case

2010-02-01

1/2 Aan het begin van de middag, na wederom een ochtendje op mijn balkan, loop ik Phillipsburg weer in, pak de bus naar Marigot en van hier de bus naar Grande Case. Leuk dorpje, met leuke terrasjes aan het water. Na een biertje en wat Franse kaas ga ik terug naar Phillipsburg voor de gebruikelijke cocktail en zonsondergang.

Er is een week voorbij en ik ben nog niet op het strand, laat staan in het water geweest. Ik ken wel de boulevard van voor tot achter.


Saba

2010-02-02

2/2 Vroeg op, uitchecken, op transport naar het vliegveld en van hier naar Saba. Ik stap in een DHC-6-300. Een vliegtoestel waar 15 passagiers in kunnen. Het is een kwartiertje vliegen, we moeten even op de piloot wachten, de aankomst is spectaculair. We vliegen recht op de rotsen af, draaien op tijd bij, blijven hangen tot de wind goed staat en landen dan op een klein vliegveldje.

Ik stap in een taxi naar de Windward kant van Saba, maak een afspraak met de taxichauffeur om morgenochtend om 6.30 uur opgehaald te worden, en check in in een hotel. Vanuit het vliegtuig en vanuit de taxi heb ik al gezien dat dit een werkelijk prachtig eiland is. Een flinke berg die omhoog steekt uit de zee, begroeid met tropisch regenwoud. Er wonen slechts 2600 mensen op het eiland.

Vanuit mijn hotel begint bijna meteen de wandeling mt Scenery op, Deze berg is met +/- 900 meter de hoogste berg van het Nederlands Koninkrijk. Het bordje beneden aan meld dat er 1064 treden te begaan zijn met een totaal hoogteverschil van meer dan 500 meter. Het uitzicht is het waard. De berg moet ik ook weer af en ik kom na meer dan 2000 treden met knikkende knieen aan in mijn hotel, eerst een koud biertje in de bar, dan een douche en vervolgens een flinke lunch.


Willemstad, Curacao

2010-02-03 to 2010-02-05

3/2 Weer vroeg op, om 6 uur a.m. zit ik aan de koude left over pizza van gisteravond. De taxi brengt me weer naar het vliegveld. Het opstijgen is zo mogelijk nog spectaculairder dan het landen. Het is alsof je van een vliegdekschip af opstijgt. De pilot rijdt helemaal naar het begin van de baan. Als hij draait, kijk ik vanuit het raam de klif af de zee in. Hij laat zijn motoren vol draaien voordat hij van de rem gaat, gebruikt heel de startbaan, die opeens weer ophoudt. We glijden de startbaan af, ik zie weer een klif en golven beneden me, maar het vliegtuig blijft in de lucht.

Ik heb een vervolg vlucht naar Curacao. Ik kom om 2 uur aan bij het Plaza hotel (voormalig van der valk). Ik beland al snel in de bar, restaurant, bar, bar. Ergens heb ik een Amstel Bright geprobeerd. Lekker biertje, ik was verrast. Het ziet eruit en heeft lichtjes de smaak zoals Corona, maar smaakt toch nog meer naar bier. Ik kom in aanraking met wat meiden en gasten, waardoor ik bij een straattentje in de Hoogstraat uitkomt, maar vanaf hier wordt het al allemaal wat vager. De gasten waar ik mee ben, het straatpubliek en ik zelf ook. De chauffeur blijkt te snuiven en een flesje bier naast het gaspedaal te bewaren. Ik was onderweg naar TMF maar dat ging al dicht, dus naar een ander barretje. Hier kom ik nog iemand tegen waar ik een gezamenlijke kennis mee blijk te hebben. De wereld wordt hoe langer ik reis, hoe kleiner.
Van dit barretje kom ik terecht in Campo Salegre. Een bungalowpark gebouwd voor hoeren. Ondertussen ben ik het gezelschap waar ik de avond mee begon al kwijt. Die zijn waarschijnlijk een bungalowtje ingegaan. Samen met iemand anders ga ik het parkrestaurant in. Het is dan al ontbijt tijd. Goed en betaalbaar eten en geweldige verse koffie. Samen met deze gast pak ik de bus terug naar Willemstad, de man geeft me nog een historische rondleiding door Otrobanda en Punda, huisjes uit begin 1700, joodse synagoge etc. Het is half 11 ’s morgens als ik naar bed ga.

4/2 Er is niet veel over van de dag als ik opsta. En dan verlies ik ook nog tijd met klagen over lekkages aan de airconditioning, douchekranen, wasbak en een kakkerlak. Dit hotel is ondanks de locatie geen 140$ per nacht waard. Toch ga ik nog even de gezellige binnenstad van Willemstad in. Prachtig historisch, vele waterzicht terrasjes, heerlijk weer.

5/2 Opnieuw de gezellige binnenstad in, lekker Bourgondisch, alleen maar eten en drinken en wat foto’s maken. Opnieuw wat klagen over lekkages en laundry en later ook het hotelmanagement er maar bij gehaald. Ze zeggen me 40$ korting per nacht toe. Ik moet het nog bevestigt krijgen.

Het trappenlopen doet nog steeds pijn, vooral trapaf.

Het wordt toch weer laat. Wat latino muziek, spicey indisch eten, barretje, partyboat en geëindigd in de club Bermuda.


Willemstad & Westpunt

2010-02-06 to 2010-02-08

6/2 Vandaag was een herhaling van gisteren: sightseeing, eten, drinken, clubbing in Willemstad.

7/2 Kindercarnaval met een straatparade, erg leuk om te zien. Er is veel effort gestoken in de kostuums van de kinderen en er zijn meer dan 20 van die grote trucks met dj’s en live bandjes die door de binnenstad rijden. Rijen dik staan de bezoekers, met stoeltjes, koelboxen. In veel straten zijn kleine tribunes gebouwd en hebben mensen bankjes en stoelen buitengezet. Dit wordt verhuurd op deze twee zondagen. Verder staan er eet en drinkkraampjes. Dit belooft wat voor het echte carnaval volgende week, maar waarschijnlijk ben ik dan al op Bonaire.

8/2 Ik heb de 40$ korting niet bevestigd gekregen, maar bij het uitchecken vraag ik er toch om. De receptioniste weet van niks, maar de manager gelukkig wel. Ik krijg 195$ terug gestort op mijn creditcard.

Ik pak de bus naar Westpunt. Ik kan hier geen accommodatie vinden in een betaalbare prijsklasse. Er is niet veel te huur. Het meeste is koop. De huurappartementjes en kamers beginnen nu allemaal vol te lopen voor carnaval. Ik neem mijn intrek voor 1 nacht in Lodge Kura Hollanda, een prachtig resort aan de baai. Alles is goed verzorgd, onderhouden, schoon, luxe. Er is een massagesalon, sportschool, zwembad, etc. Daar betaal je dan voor de eenvoudigste kamer met zicht op de tuin toch 240$ voor (en daar komt eten en drinken nog bij). Ik wil nu niet al een betaalbare kamer reserveren in Willemstad voor een hele week, alleen om het carnaval mee te maken. Ik heb al een goed idee van de natuur en dat houdt me ook geen week bezig. Ik denk dat ik morgen of overmorgen naar Bonaire vlieg.


Kralendijk, Bonaire

2010-02-09 to 2010-02-10

9/2 Een flinke wandeling naar de bushalte, 2 bussen en ik ben op het vliegveld. Ik kan een vliegtuig 5 kwartier later pakken, en om 1 uur stijg ik op in wederom een klein vliegtuigje naar Bonaire. Vanaf het vliegveld begin ik te lopen richting Kralendijk. Ik krijg een lift aangeboden, achteraf gelukkig maar want het was een behoorlijke wandeling geweest. Ik check in in La Rochalin, een leuk “budget” hotelletje met zicht op de zee.

10/2 Een echt Hollandse fietsdagje. Ik heb een mountainbike gehuurd, een zakje muesli bollen in mijn rugzak gestopt en 2 liter water. De planning is om het zuidelijk deel van het eilandje rond te fietsen, maar ik rijd verkeerd en het wordt een achtje. Een flink wind die ik gevoelsmatig veel tegen heb. Een echt Hollands fiets dagje…… Op het zonnetje en de natuur na dan natuurlijk, flamingo’s, cactussen tot wel 5 meter hoog, zoutmeren, prachtig blauw water, koraal. Na 55 km kom ik gekookt en flinke pijn in de bips terug. Heerlijke heldere koude heinekens volgen.


Kralendijk

2010-02-11 to 2010-02-16

11/2 Scholen karnavalsparade, wat kleinschaliger dan op Curacao, maar wel leuk.

12/2 Er zwemt een grote school dolfijnen voor de haven langs, maar ik heb ze niet gezien

13/2 Karnaval, het is druk en gezellig. De stoet is een bonte mix van culturen, een beetje Nederlands, een beetje Peruviaans en veel Antilliaans.

14/2 Er zwemt weer een grote groep dolfijnen voorbij. Nu ontdek ik ze zelf.

15/2 Het is een nationale feestdag, normaal is er al niks te doen in kralendijk, vandaag nog minder. ’s Avonds de kindercarnavallichtenparade. Ik ben al ruim drie weken op de Carribean en ik heb nog niet op het strand gelegen en ben niet in het water geweest.

16/2 Scooter gehuurd voor een prachtige tocht over het eiland, gotomeer, flamingo’s, ezels, geiten, Rincon, andere baaien. Er staat wederom veel wind en ik kan mijn pet niet ophouden. De pet dreigt af te waaien. Helaas kan ik niet zonder en ik heb dan ook een goed verbrande kop. De teller van de scooter gaat tot 140, maar ik krijg de 100cc niet boven de 90 km/uur. ’s Avonds de afsluitende karnavalparade, leuk alle lichtjes in het donker, leuker dan zondag, compacter, minder mensen, korter. Aan het eind nog een verrassend groot en leuk vuurwerk vanaf één van de pieren. Vanaf mijn balkon kon ik dat prima zien.


Kralendijk

2010-02-17 to 2010-02-22

17/2 Dagje nietsen.

18/2 Geen auto of scooter te huur. Maar weer eens door Kralendijk geslenterd. Vandaag liggen er twee grote cruise schepen en Kralendijk is dan een stuk minder relaxed. Ik mag dat relaxte wel zonder (Amerikaanse) toeristen, als er geen mens op straat is.

Feestje, het wordt laat.

19/2 Afgelopen week al een paar keer tegen ’t lijf gelopen, maar ondanks dat was een groot gedeelte van de avond toch een kleine openbaring. Een leuke meid, helaas al een vriend, waarbij ik in meerdere opzichten het gevoel had alsof ik in een spiegel keek. Een kroegentocht van 2 kroegen krijgt de stempel stapavond mee, de sfeer en het publiek veranderde buiten verwachting meerdere malen. Het is verhelderend als iemand met enig zins dezelfde roots, travelhistorie, motivaties en gedachten, ideeën waar ik zelf meeloop anders verwoord. Eye openers wil ik het niet noemen, ik denk zelf genoeg na, maar het zet wel wat accenten. Het zou mooi zijn als ik in Nederland ooit nog een biertje met deze dame kan doen.

Geen auto of scooter te huur.

Feestje met een dj, het wordt laat.

20/2 Eindelijk een auto’tje kunnen huren, een groene afgetrapte, beschadigde, pickup. Ik ben naar het nationaal park gereden voor een wandeling.

Feestje met een band, het wordt laat.

21/2 Te lang blijven hangen gisteren en komende 2 reisdagen waren zonder een kater ook al zwaar genoeg geweest.

22/2 Op Schiphol om 4 uur ’s nachts maakt het vliegtuig een voorzorgslanding. De piloot geeft aan dat we mogelijk een lekke band hebben aan het landingsgestel. De brandweer is met vol materieel uitgerukt. Wel leuk om dat eens mee te maken. Na het landen gaat de piloot vol in de remmen en de brandweer checkt het landingsgestel. Uiteindelijk is er niets aan de hand.

Nauwelijks geslapen en dan moet ik nog tot 2 uur ’s middags wakker zien te blijven voor mijn volgende vlucht.


Lokoja

2010-02-23 to 2010-03-02

23/2 Geen handdoeken in mijn hotelkamer, moeite om een flesje water te bestellen, het gaat fout met de rekening, ik ben terug in Nigeria.

25/2 Kranten artikel over een voorval op de Benin-Lagos snelweg

Man's inhumanity to man. A bus was ambushed by armed robbers, the passengers were robbed and raped, those that had nothing to give were asked to lie down on the road face down and the driver on gun point was commanded by the robbers to drive the bus over them!!!! 

Ik heb de gedetailleerde kleurenfoto maar niet bijgevoegd.

2/3 Voortdurende power struggle om het presidentschap in Abuja, armoede, bedrog en criminaliteit, geweldsexcessen, waar moet ik nog over schrijven. Het meeste valt al niet meer op.


Lokoja and around

2010-03-01 to 2010-04-02

02/04 Onlangs hebben we een keer het leger te verantwoording moeten roepen:  "Als er communities aan boord komen, los dan niet meteen waarschuwingsschoten. Laat onze Communities Verbindingsman eerst met ze praten". Ook verdenken we het leger nog steeds van een zekere betrokkenheid bij de diefstal van brandstof. Dat er brandstof wordt gestolen weten we zeker. Vorige week was er een kano met 50 vaten in het midden van de nacht op rotsen gevaren en omgeslagen..........."Never a dull moment in Nigeria" is dan ook een gevleugelde uitspraak hier, net als "Once you go black, you never go back", maar dat heeft een meer sexueel getinte lading. 


Travel day

2010-04-05

5/4 "Public holidays, Pasen" dus op en langs de weg liggen nog meer frontaaltjes, uitgebrande wrakken en tankwagens dan normaal. Naast de bekende "dat ging maar net goedjes" en de "schiet van de weg-jes om vrachtwagens te ontwijken", zie ik ook hoe iemand zijn motorkap openvliegt. De bestuurder ziet niks meer door de voorruit, een hoop rook, de bestuurder gaat vol in de remmen. Wonder boven wonder klapt er niemand boven op hem.


Dakar

2010-04-06

6/4 Na 2 tussenstops in Cotonou en Abidjan land ik om 1 uur 's nachts in Dakar. Ik ben gaar en dan nog wat irratant gehassel op het vliegveld waarbij 2 man bij me in de taxi springen. "Dit gaat me geld kosten" denk ik nog, en inderdaad. Ik weet ze aardig te overbluffen waardoor ik er af kom met +/- 3 keer het normale taxitarief en een schijntje aan "security-money". Ingecheckt in mijn hotel en om 2 uur lig ik plat.

Het hotel is niks bijzonders, lekker rustig, prima frans ontbijt, redelijk verzorgd en gelukkig geen hoeren in de bar. Helaas zit er helemaal niemand in de bar.

De hele dag slenter ik wat door Dakar. Wat opvalt zijn:

- De weinige bezienswaardigheden

- Het gehassel is verschrikkelijk. Ik ben wel wat gewend, maar binnen een paar uur ben ik het spoegzat. Iedereen die je aanspreekt, die wek wat kan regelen, die een shop heeft (maar niet willen zeggen waar, want dan moet je meelopen), of de mensen die een praatje maken en dan zogenaamd iets weggeven (als je het aanneemt begint de ellende pas)

- Het stinkt en het is druk met auto's

- De stad gaat zichtbaar achteruit. 50 Jaar of onafhankelijkheid is duidelijk geen 50 jaar van vooruitgang

- De Fransen zien het nog steeds als een stukje thuisland. Er wonen 200.000 Fransen en dan lopen er een flink aantal Franse toeristen, die allemaal rondlopen met dezelfde arrogantie alsof ze in Frankrijk zijn.

- Nauwelijks nachtleven in het centrum, door de crisis en door de moslim brotherhood. "The islam way of life" wint hier ook terrein.

- Het is relatief veilig, ook in het donker. Blanke vrouwen lopen ook gewoon over straat.

- Verkoopstalletjes overal, elke vierkante meter op straat wordt benut.

Aan het einde van de middag spreek ik in een barretje iemand van het Frans bureau voor het toerisme. De man reist voor een werkbezoek door West Afrika. Er blijkt weinig verschil te zitten tussen Nigeria en Senegal zijn we al snel achter in ons gesprek. Ook hebben we beiden weinig hoop voor de ontwikkeling van dit continent.


Ile de Goree

2010-04-07

7/4 Ik pak de ferry naar Ile de Goree. Voordat ik op de ferry zit ben ik al een paar keer lastig gevallen. Het is jammer dat ik geen Frans spreek. Ik kom nooit echt in contact met de mensen hier. De enige manier om een beetje met rust gelaten te worden is mensen negeren en gewoon niet aankijken. Soms ben ik daar meer mee bezig dan dat ik kan genieten....., jammer.

Ile de Goree is de moeite waard. Het eiland is vergeven van soevenier artiesten en het eiland is in verval, maar juist die combinatie maakt het wel heel apart.

Hotel L' independance is een gebouw van 17 verdiepingen met een prachtige uitkijk over Dakar. Tenminste als de lift het doet, ik mag de trap gebruiken, maar die optie laat ik voorbij gaan.

's Avonds in het cultureel centrum hoor ik een jazzy hiphop bandje (volgens mij uit Zuid Afrika). Maar zelfs hier weet iemand me lastig te vallen.


Dakar

2010-04-08

8/4 Het is ongekend zoals ik word lastig gevallen. Ik heb op een gegeven moment iemand bij me lopen, achter me aan lopen, continu pratend, kilometers lang, misschien wel een 1/2 uur. Ik geef meerdere malen aan dat ie moet doorlopen, me alleen moet laten, dat ik niks nodig heb en niks zal geven, maar niets helpt. Het is lastig, want je raakt geirriteerd, maar op dat soort momenten blijf ik beleeft. Zelfs als je voor racist wordt uitgemaakt, dat je niet met negers wil praten en meer van dat soort onzin.

Gelukkig zijn er ook momenten waarop ik kan relativeren. Ik prijs mezelf dan gelukkig dat ik dit soort irrante momenten mag ervaren. En ik heb uiteraard wat mindere momenten, maar wat er dan door me heen gaat heb ik uit dit verhaal geschrapt (zelfcensuur). Ondanks alle contradictie ben ik toch gelukkig in Afrika.  

Heb ik ook nog wat gedaan vandaag...... , Oh ja ... Ben op zoek geweest naar een Moskee, de kust, wat buitenwijken, kopje koffie hier, bakje vietnamese soep daar, half flesje wijn, zweetvoeten en dan is het nog geen 3 uur. Ik vermaak me wel hoor, maar nu eerst een middagtukkie. Al hoewel het 10  graden celsius met Lokoja scheelt, is de hitte "killing".

Ik sta op met wat maag/darmklachten. Ik ga nog wel naar buiten, waar ik word aangereden door een auto. Een debiel die in het donker zonder licht door de smalle drukke straatjes scheurt en raakt mij met zijn spiegel. Ik lig een uurtje of 2 later alweer op bed.


Dakar

2010-04-09

09/04 Vandaag de Corniche Est afgelopen. Het is vrijdagmiddag als ik in een restaurant zit en het buiten al 15 minuten klinkt alsof ze ezels langzaam open snijden. Het balken gaat continu over in gekrijs. Als ik buiten kom ligt het hele centrum vol met kleedjes, platte kartonnen dozen, matjes en mensen op de knieen. Werkelijk duizenden mensen bidden op straat. De hele binnenstad ligt plat, geen auto rijdt en lopen kan ook in vele straten niet. Het is indrukwekkend. Ik heb wel vaker samenscholingen rond moskeeen of individuen op straat gezien, maar zo'n massa nog nooit.

Ik ga uit eten bij de Libanees. Ik ben net begonnen met mijn voorgerecht als het hoofdgerecht al arriveert. Ik stuur het terug naar de keuken. Het is voor Senegaleese begrippen niet het goedkoopste restaurant dus ik denk bij mezelf "Als ik merk dat het bord op een warmhoudplaatje is gegaan, ga ik moeilijk doen". Maar ik word verrast, zelfs van een warmhoudplaatje is geen sprake, het eten is koud. Ik roep de eigenaar erbij en die gaat de keuken in. Na een jaar werken in West Afrika en onder collega's met dezelfde ervaring zouden we nu zo iets zeggen als " XXXX XXXX XXXXXXX XX XXXX CENSUUR " . Natuurlijk denk ik niet echt zo, maar een hard, scherp, zwartgallig, cynisme is een soort afschermingsmechanisme om niet knettergek te worden in een wereld als deze. 

De hele week schuif ik een bezoek aan een nachtclub al voor me uit. En ook vandaag ga ik niet. Ik heb geen zin om in een warm,stinkend hol te dure biertjes te drinken en de hele avond hoeren van me af te houden.


Dakar

2010-04-10 to 2010-04-12

10/4 Ik zit in "Le Viking" als een straatverkoopster haar uiterste best doet om door het raam contact te krijgen. Het is een bekend gezicht. Ik ben haar vaker tegen gekomen. Ik ga er eens uitgebreid voor hangen op mijn barkruk, rug tegen de bar, armen op de bar, biertje in de hand. Het komende uur ga ik nee schudden. Maar ... zij wordt het niet zat. Ik nodig haar uit om wat te drinken. Ze neemt een fanta, ze is moslima. Continu blijft ze proberen wat aan me te verkopen. Het is best een slimme meid. Ze heeft zichzelf Engels en Spaans aangeleerd. Als een krantenverkoper binnenkomt en ik hem door verwijs naar haar, zegt ze "I don't need". Ik schiet in de lach en zij slaat de handen voor het gezicht. Dat is namelijk precies wat ik de hele tijd tegen haar zeg. Uiteindelijk krijg ik een tasje cadeau.

11/4 Het is zondag en de winkels zijn dicht. Het is stil op straat. Ik had gelezen dat Senegalesen weekendrust hielden (zelfs de zwervers), maar normaal in een moslimland is dat op vrijdag. Om 20.00 uur stap ik in de taxi naar het vliegveld. De man rijdt te snel weg, ik ben maar half uitgestapt, waardoor hij over mijn voet rijdt.

12/4 De terugreis is een ramp. Vertraging, vertraging, vertraging.... Ik doe 23 uur over de reis.


Lokoja

2010-04-13 to 2010-04-29

22/4 Vandaag ben ik jarig, maar gelukkig heeft niemand het in de gaten.

23/4 Toch iemand die er achter komt dat ik jarig ben geweest.

24/4 De "surprise party", omdat ik niks wil wordt het wel gedaan, droge zoete cake en teveel aandacht. Ik doe moeite om spontaan te lachen en het leuk te vinden, maar het kost moeite. Aan het eind van de dag kom ik blijkbaar iets te vroeg thuis, want de schoonmaaksters zijn nog bezig om mijn huis vol met balllonen te gooien. Ook onze compoundbar is versierd. "Ik krijg jullie wel" denk ik en ik maak een muziekplaylist met de meeste verschrikkelijke verjaardagsliedjes.

25/5 Het regenseizoen gaat langzaam aan beginnen, verschrikkelijke buien net veel bliksem en donder. Daardoor komen ook veel beestjes te voorschijn. Het aantal gesignaleerde slangen en scorpioenen neemt toe in het compound.


Westland

2010-05-03 to 2010-05-16

03/05 Ik ga onderweg naar Nederland, twee weekjes naar mijn huisje. Ik kijk ernaar uit. In November was ik voor het laatst thuis.

Een enorme tropische regenbui halverwege de trip naar Abuja maakt het rijden naar het vliegveld moeilijk. Als het zicht verbetert zie ik de schade. Links en rechts zie ik auto's van de weg geraakte auto's. Ik kom zeker 4 a 5 auto's tegen die net de greppel zijn ingereden.

Tijdens de regenbui besef ik ook dat ik mijn huissleutels ben vergeten. Terug gaan naar site red ik niet meer, dan maar hopen dat ik een reserve sleutel kan ophalen.

4/5 De reservesleutel ophalen lukt. Gelijk een bakje koffie kunnen doen bij mijn ouders.

16/5 Familie en Vrienden zien is erg leuk, ook de bruiloft en wat etentjes die ik had waren zeer aangenaam. Maar desondanks is twee weken Nederland toch wel lang.

17/5 Ik kan mijn zus vanmorgen nog net zien voordat ik op het vliegtuig terug naar Nigeria ga. 's Morgens om halg negen in de auto hoor ik van een enorme file en het terugkeren van de aswolk. In de file heb ik genoeg tijd om te bellen met het reisburo. Alle vluchten op Schiphol liggen er tot en met 2 uur 's middags uit. Mijn vlucht is vlak voor tweeen en gaat mogelijk door, maar dan met vertraging. Ik houd het internet bij mijn zus in de gaten. Mijn vlucht is vertraagd tot 7 uur 's avonds. Dus ik blijk lekker lunchen. Ik kijk nog eens op het internet en zie dat ik volledig verkeerd heb gekeken. Mijn vlucht is slechts een klein uurtje vertraagd. Ik stap om 13.05 in Rhoon in de auto en race richting Schiphol. Het benzinelampje in mijn auto knippert, ik moet nog tanken onderweg. Op de A20 heb ik de brug tegen. Ik gok dat er genoeg reserve in de tank zit en race door naar Schiphol. Ik kom om 2 uur aan. Lever de huurauto in een spoed naar de douane. Gelukkig ben ik al ingecheckt en heb ik alleen handbagage bij me. Ik stap aan de goede kant van Schiphol naar binnen. Ik hoor klachten van rijen van uren, maar ik loop zo door. Ruim op tijd ben ik.

Uiteindelijk mogen we wel vliegen, maar kan Schiphol het aantal opstijgende en landende vliegtuigen niet aan. Mijn vlucht vertraagd nog een paar uur.


Back in Lokoja

2010-05-17 to 2010-05-22

21/5 We drinken aan het einde van de middag buiten het compound in de stad een biertje om de verjaardag van een collega te vieren. Ik zak door een slap plastic stoeltje en maak een lelijke smak. De Nigeriaanse kwaliteit kon mijn bescheiden 96 kg niet aan. Het is toeval dat ik vanmorgen op de weegschaal heb gestaan en dat precies weet.

22/5 Ik kreeg een aanbieding binnen van een security company. In het aanbiedingspakket zat ook een folder met foto's om aan te tonen hoe netjes, hoe gedisciplineerd en hoe toegewijd de security guards zijn. De folder begint met foto's van saluerende guards en mensen in schoolbankjes, maar daarna komt het bloed. Een tweetal bladzijden vol verwondingen van messen, hakbijlen, bloed en een incidenteel lijk. In het Westen hebben wij toch andere methoden om onze toewijding te promoten.


14 maanden Lokoja

2010-05-23 to 2010-06-03

28/5 We hadden weer eens een minister van transport op bezoek. Eens kijken hoe lang deze in functie blijft. Sinds het tekenen van het contract ander half jaar geleden is dit de 3e minister op die stoel.

31/5 Het regenseizoen is begonnen en dus hebben we wat plantjes laten bijplaatsen in onze "botanical" garden. Ik ben vooral benieuwd hoe de ananas het gaat doen.

2/6 Bij tijd en wijle stormt het ongelooflijk met zeer Heftige regenbuien.  

3/6 Het gaat weer fout met onze inkopers. De bewijzen en verhalen van fraude en bedrog door onze inkopers stapelen weer op. Elke keer als je denkt dat je een goed werkend systeem hebt en grip op fraude, bedrog en diefstal kom je toch weer bedrogen uit. Het is vechten tegen een windmolens.


Energiek & Tragiek

2010-06-04 to 2010-06-25

Afgelopen periode was druk en er zijn nogal wat opvallende en tragische zaken de revue gepasseerd.

- Ik heb een Nederlander in Lokoja gezien. De eerste blanke die ik hier tegenkom en nog Nederlander ook. Deze gast is voor een paar weekjes over voor een klus van Royal Haskoning.

- Ik ben goed aan de schijt geweest. Dat was weer voor het eerst sinds een jaar.

- Om om een ongeluk en file heen te rijden, rijden we over een dirt road een klein dorpje in. Dat doen alle auto's en de bewoners zien een mogelijkheid om geld te verdienen. Om de 50 meter is een roadblock opgeworpen met negers met stokken e.d. waar om geld wordt gevraagd. Het zijn geimproviseerde tolportjes. Vanwege wat zaken die spelen in Agenebode hebben wij echter een mopol bij ons. Hij stapt een paar keer uit, er wordt flink gescholden, één keer laat hij zelfs zien klasnikov door en richt op een van de bewoners. Interessant en amusant om mee te maken, maar gelukkig is op de terugweg de file opgelost.

Op de terugweg komen we echter wel enkele mensenmenigtes tegen. Het zijn maskerades. Het is een festival waarbij vooral jonge mannen in optocht over straat gaat en zichzelf geselt met stokken.

Ik heb nog serieuzere en tragischere zaken, maar die kan ik niet opschrijven. Ik weet niet wie allemaal mee leest.

 


With Full Force

2010-06-29 to 2010-07-05

29/6 Terug in NL na 2 heftige weken. Toch heb ik een goed gevoel, het lijkt alsof ik mijn zaken onder controle heb. In ieder geval kan ik emotioneel als goed plaatsen. Alle ellende van de laatste weken je kan er aan onder door gaan.

1/7 Onderweg met Gert & Marco naar WFF met een thermoskan koffie, tijden veranderen. Een kleine 700 km rijden we naar een klein vlliegveld in een gehucht vlak bij Leipzig.

2/7 Overdag is het goed warm, 's avonds koelt het af en wordt het koud. Over de kou zijn de meningen trouwens verdeelt.

3/7 "Wat op een festival gebeurd blijft op een festival", vrij afgeleid van "What happens in Vegas stays in Vegas", is een goed excuus om te verbergen wat je niet meer weet. Bovendien zijn de verhalen meestal niet grappig als je er niet bij bent geweest.

4/7 De laatste dag van het metalfestival met bands als Slayer, Killswitch Engage, Venom, Exodus etc. en wat leuke ontdekkingen zoals Grand Magus, Mustasch, Bloodwork en Neaera.

5/7 Terug gelukkig geen file, maar het blijft een eind. Wasje doen, nog een wasje doen en dan komen de maagkrampen. Ik ben al twee weken aan de schijt, hopelijk is dit de Grand finale. Het wordt zo heftig dat ik moet gaan leggen, waarschijnlijk ben ik wel wat vergeten in te pakken voor mijn USA muziek trip, die morgen begint.


Atlanta

2010-07-06

6/7 Ik moet vroeg op, om half 7 word ik door de Schiphol taxi service opgehaald. Mijn maagkrampen zijn afgenomen, alhoewel ik me nog niet optimaal voel. 2 Uur vertraging bij het vertrekken doet me precies de 1/2 finale tegen Uruguay missen. Na het landen geeft de piloot de eindstand door. Was het 2 maal boarden op Schiphol al onzin (kapot toestel, 3 gates verder opnieuw door alle security maatregelen om in een ander toestel te komen), op Atlanta moet ik als ik geland ben opnieuw "boarden" ook al is dit mijn eindbestemming. Door de vertraging heb ik helaas geen tijd om downtown Atlanta te bezichtigen, van een afstand zag de skyline er indrukwekkend uit. Ik ga wel wat eten in een sportsbar en zie de wedstrijd alsnog integraal.


Mobile

2010-07-07

7/7 In Atlanta, Georgia, schiet ik de I 85 op om deze in Montgomery, Alabama, te verlaten en via de 331 naar Freeport te rijden. De 98 en I 10 brengen me vervolgens naar Mobile. Bijna 10 uur in de auto, een lange dag.


Maar laat ik het herformuleren: Bij vertrek uit Atlanta is het prachtig weer, 99 fahrenheit (37 celsius) met een luchtvochtigheid van 77. Via een bosrijk Georgia rijd ik naar de achter en tussen bossen verstopte meertjes en cowfarms van Alabama. Ik passeer vele kerkjes, jehova's houses of god, bijbelstudie clubjes. Uiteindelijk kom ik aan de kust van Florida met zijn prachtige witte stranden en voorspelbare kustplaatsjes met vele casino's en hotels.


Zo kom ik uiteindelijk in Mobile. Ik bivakkeer in een hotel vlakbij St Dauphin street. Dit is een historisch gebied, een klein New Orleans. 's Avonds ga ik dan ook op zoek naar Live muziek. Ik vind dat op slechts 3 deuren van mijn hotel. Hier maak ik ook voor het eerst kennis met de Cajun keuken: gefrituurde groene pepers met kaas en krab als snack, lekker pittig.


New Orleans

2010-07-08 to 2010-07-11

8/7 Via de 90 en een klein stukje I 10 rijd ik New Orleans in. De kust van Mississippi is ook mooi. Alleen jammer van de vele mannen in witte pakken rond Biloxi werkend met plastic, iets met olie..... Ik passeer vele bruggetjes over baaien en riviertjes. Die waterovergangen worden nog interessanter als ik Louisiana in rijd : vele moerassen, typische aanlegstijgers, turbine aangedreven bootjes, rijkdom en armoede door elkaar.

In New Orleans vind ik zonder moeite het French Quarter en ik neem mijn intrek in hotel Chateux op 2 straten van Bourbon Street.De afgelopen twee dagen was alles typisch Amerikaans, zoals je het ziet in films, ook hier in Bourbon street voel je dat nog en ziet het er als een filmset uit, maar je struikelt over de blanke toeristen. Al heel snel (binnen een uur) ben ik erachter dat van de 79% zwarten die hier voor Katrina woonden slechts 31% is terug gekeerd. De French Quarters is een blanke wijk geworden en dat zie je terug in alles.


Gelukkig zijn er andere buurten in opkomst zodat ik 's avonds toch nog mijn jazz (Kermit Ruffins) kan vinden in plaats van een pop/blues coverbandje in een barretje vol Amerikaanse toeristen en scholieren en wat Fransen.


9/7 New Orleans, de French Quarter, LEEFT !!! Het is een prachtige wijk vol kunst, muziek, eten, artiesten en gezelligheid. Na een dag lang rondstruinen ga ik 's avonds naar Frenchmens Street. Dit ligt net buiten de French Quarters en is 1 van de nieuwe opkomende straatjes. Hier word ik een avond lang ondergedompeld in (blanke) jazz in al zijn varianten.


10/7 De stad ademt muziek en leven. Vannacht toen ik naar bed ging zaten de cafe's nog vol, vanmorgen al weer. Het gaat dag en nacht door. De muziek is overal, zowel op straat als in bars en clubs.


Vandaag doe ik een swamp toer, alligators kijken. De natuur is prachtig,maar wel wat veel boten in het "Honey Island" moeras.


De Katrina gevolgen en slechte overheid zijn nog steeds zichtbaar in New Orleans (onbegrijpelijk). De vorige burgemeester en gouveneur konden niet met elkaar overweg wat resulteert in vele projecten die nog niet zijn opgestart, zoals bijvoorbeeld het herbouwen van ziekenhuizen, supermarkten, etc.


's Avonds neem ik nog meer jazz en zydeco in me op. Ik heb heel wat verschillende instrumenten in de afgelopen dagen voorbij zien komen. Het moet een genot zijn om hier te wonen.


11/7 De Match. Om die kut Robben te vergeten duik ik 3 a 4 bars in voordat ik een leuk jazzbandje tegen komt die mij de wedstrijd doet vergeten. De rest was te depri of te fake (ik ben op Bourban street). Opvallend is hoe het voetbal groeit in Amerika onder zowel mannen als vrouwen. Opvallend is ook hoe sportief de Amerikanen zijn. Het gejoel bij een overtreding is fantastisch. Hier beleven ze de sport schoon. Het gaat om de "fun" van de "game".


Ik ga op zoek naar een echt restaurant. Dat is moeilijk in de French Quarters ondanks dat het vol zit met eetgelegenheden (dit is overigens moeilijk tijdens de gehele trip). Ik kom uit op een flesje pinot noir van $49 met een koude zalmsoep vooraf en gulfcoast vis met asperges als hoofdgerecht. Na de schildpadsoep en andere cajun en creole gerechten zoals Jambolaya met red beans en rijst met kip en sausage, is dit een mooie afsluiting van een lang weekend New Orleans. Ik probeer nog een bud light bij een blues trio, het drankje was per ongeluk gegeven en is niet te drinken.


Clarksdale

2010-07-12 to 2010-07-13

12/7 Ik sta vroeg op voor een lange rit. Vandaag probeer ik Clarksdale te halen. Via de river road, de 18, rijd ik langs de havens en raffinaderijen New Orleans uit, wat een oude verroeste troep, wat een armoe. Het economisch verval zet nog steeds door en wordt nog zichtbaarder in de Mississippi Delta, overal vervallen gebouwen en verlaten winkels. De prachtige plantage woningen nemen de indruk niet weg dat hier relatieve armoede heerst. De straten kleuren ook meer zwart.


Clarksdale haal ik via de 1 en de blues highway 61 na ruim 10 uur in de auto. Ook de Delta ademt muziek uit. Het zit overal. Clarksdale is bekend van Muddy Waters, John Lee Hooker, Ike Turner, Sam Cooke. Ik slaap in de Shack Up Inn, een leuk houten hutje op de Hopson plantage.


13/7 Ontbijten in een typisch Amerikaans tentje, de koffie blijft uitgeschonken worden. Daarna via de crossroads, de kruising van de 49 en 61, naar downtown en het Delta Blues Museum. Ik ga wat eten in Madidi's, het restaurant van Morgan Freeman die hier ook een huis heeft en daarna wat locale live blues kijken in een art gallery.
Het is alsof je de ene na de andere film inloopt "juke joints, 50's, blues, ik leef in documentaires.


Memphis

2010-07-14

14/7 Memphis, sun studio, vele blues, jazz & rock 'n roll artiesten hebben hier hun eerste platen opgenomen: Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Johnny Cash, etc. Later heeft U2 hier nog een paar nummers opgenomen voor het Rattle & Hum album waaronder een duet met BB King.


Het is heet, ondraaglijk heet, ik kan bijna niet buiten zijn. Het is 105 - 109 Fahrenheit met een luchtvochtigheid van 85.


Beale street heeft meerdere leuke blues tentjes, met live blues muziek o.a. in BB Kings Blues Club kijk en luister ik wat. Ik ga weer van de ene naar de andere club en voordat ik het in de gaten heb is het weer laat.


Nashville

2010-07-15 to 2010-07-17

15/7 Ik sta vroeg op met een kleine kater, maar in deze hitte is een kleine kater zwaar. Ik ga eerst naar Graceland en rijd daarna in 3 uur door naar Nashville.


In Nashville heb je Broadway, een straat vol met saloons, steakhouses en souveniershops. In de District, de wijk waarin Broadway ligt, heb je echter nog meer: Printers Alley, State Capitol, vele hotels, convention center, muziek hallen. Het is druk met jonge mensen in de stad. Er is een jeugdconventie voor toekomstige leiders van het land en er zijn American Idol audities.


16/7 Bandjes in de kroegen beginnen al 's morgens. Maar eerst ga ik shoppen voor wat kleren. Door de hitte heb ik geen schone of droge draad meer om aan te trekken. Daarna is het tijd voor de zoveelste kroegentocht deze vakantie.


17/7 Een bezoekje aan de country hall of fame en museum voordat ik de middag afsluit met wat country bandjes. 's Avonds kijk ik tv op mijn hotelkamer om "uitgerust" aan de verschrikking van komende 2 dagen te beginnen.


Lange reis naar Lokoja

2010-07-18 to 2010-07-20

18/7 Om 6 uur am op om van Nashville naar Atlanta te crossen. Ook al rijd ik over de snelweg, de rit is prachtig heuvelachtig, bossen, meren. Als ik op het vliegveld van Atlanta aankom heb ik 1700 miles in de States erop zitten. 1700 Muzikale miles, het was een leuke trip.

19/7 Om 8 uur land ik op Schiphol, 2e paspoort ophalen (met China visum) en inchecken voor Nigeria. Weer 7 uur in het vliegveld, weer douana formaliteiten en weer in de auto naar mijn hotel Abuja. Laat dinertje locale rijst, met kip en een pitteg sausje. Ik ben samen met een collega en onder het genot van enkele bieren wordt het al snel gezellig en laat.


20/7 Om 7 uur 's morgens zit ik alweer in de auto voor de lange en risicovolle rit naar huis in Lokoja. Ik ben wakker genoeg om een stapeltje verkoolde lijken te zien liggen, weer ongelukken genoeg op de weg. Heel vreemd dat er een brandweer auto bijstaat, heb ik nog niet eerder gezien in Nigeria. Er blijkt een bouwsite van een Chineese aannemer in de buurt te zitten. De brandweerauto zag er ook te goed uit om onder Nigeriaans beheer te zijn. Je ziet het wel eens op tv, maar toch is het een vreemd gezicht om een verbrand lijk door 2 man aan handen en voeten weggesjouwd te zien worden.

Op het werk is ook genoeg gebeurd wat ik weer niet op kan schrijven, maar ik ben gelijk lekker druk.


Lokoja

2010-07-21 to 2010-08-07

7/8 Het is 3 uur rijden naar site op dit moment en dan nog op de boot. Op één dag heen en weer is dan ook wel heel vermoeiend. De natuur zo langs en op de River Niger blijft prachtig. Helaas komen we wel dicht bij de Niger Delta. Edo State waar we nu werken hoort ook bij de Delta staten. De risico's met betrekking tot security zijn toegenomen. Het is wat aggresiver. We hebben wel wat incidenten gehad. We reizen als we naar het zuiden gaan nu op dezelfde manier als in Port Harcourt. We hebben altijd mopol bij ons of te wel mobile politie. Het is overigens niet iets om bang voor te zijn, alles is onder controle.

 


Donder en bliksem, letterlijk en figuurlijk

2010-08-08 to 2010-08-25

25/8 Het is nog steeds regenseizoen. Prachtig onweer, enorme buien en stormen van tijd tot tijd. Vooral het onweer als je er midden in zit is fantastisch. Zulke ongelooflijke klappen en je hoort het kraken alsof de bliksem naast je inslaat.

Met betrekkign tot de nigerianen nog steeds het zelfde, bedonderen, bedriegen, diefstal, overvallen, ongelukken etc. Frustaties kunnen hoog oplopen. Dit is wel weer een enerverende werkperiode.

Ik heb wat foto's geplaatst van de levenscyclus van een lammetje. Dit is waar we ons mee bezig houden om het leuk te houden.


vooravond Lagos

2010-08-26 to 2010-09-03

28/8 Een feestje aan boord i.v.m. het naderende afscheid van een collega en nog enkele andere andere redenen. Het is vanuit kantoor in Lokoja 3 uur rijden naar Illushi, een uurtje in de speedboat en dan zijn we bij de houseboat. De natuur van Nigeria gaat niet vervelen, het is een mooi land. Het feest is een verplicht nummer (zeker gezien alle problemen en frustraties), ik ben dan ook blij als we met een paar man voor het donker van boord gaan naar een hotel.

Voor het donker ???? dat was de bedoeling, maar het pakt anders uit, 45 minuten naar Asaba in een speedboat, gelukkig gaat het allemaal goed. Het feest zal nog wel even doorgaan, maar wij pakken een flesje wijn in het grand hotel van Asaba, en nog een flesje en nog een flesje. Een collega gaat naar bed, met de andere ga ik nog even kijken bij het bandje wat speelt. Het hotel is van een locale multimiljonair en past dan ook totaal niet in de omgeving, maar het is prima voor een incidentele overnachting.

Mijn collega betaald nog wat danseren, de man is op leeftijd en dus vallen ze mij lastig. Ik probeer me nog onbereikbaar op te stellen, maar mijn collega trekt de tafel weg. Van mij hoeft dat allemaal niet maar ja......

De volgende ochtend ruim 4 uur in de auto terug naar Lokoja. De afstand valt mee (240 km), het is de kwaliteit van de wegen. Genoeg plekken waar we in een hinderlaag zouden kunnen rijden, genoeg roadblocks met militairen. We rijden dan ook met onze vaste ingehuurde mobile politie agenten voor ons.

Morgenavond ga ik voor een vergadering naar Lagos, vanuit daar zal ik maandagavond via Schiphol naar Hong Kong vliegen.


Lagos

2010-09-04 to 2010-09-06

4/9 's Morgens om 6 uur de auto in, vliegtuig en weer auto, om 12.30 uur ben ik in Lagos voor een vergadering. Het ging vrij voorspoedig, alleen een uurtje vertraging met het vliegtuig. We schuiven bij de bungalow aan voor de lunch. De grote verschillen tussen Victoria Island en omgeving met Lokoja en omgeving: veiligheid en het bestaan van eettentjes.


Na de meeting gaan we borrelen aan de waterkant en daarna dineren bij een Libanees. We sluiten de avond af in Patsy's bar.


5/9 Naar het strand, naar de company strandhut. Palmbomen, kokosnoot met Malibu, heineken, een mandje met grote krioelende garnalen, garnalen op de barbecue, muziek, het stomme idee van mij om de meiden te laten limbo dansen, uiteindelijk moest ik er zelf aan geloven. Deze keer is een collega gelukkig te laat met zijn camera. Grappig trouwens dat de negerinnen niet kunnen limbo dansen - op handen en voeten - kruipend - op de buik - maar ze hebben het naar hun zin, en de mannen ook.


Op de weg terug hebben de meiden een lekke band, dus we geven een gedeelte van de groep een lift. Een afzakkertje met Suya in muziekbar Trikx. De live band speelt als vanouds achter elkaar door een mix van populair westers en afrikaans.


6/9 Afronding van mijn rapportages naar aanleiding van de meeting van afgelopen zaterdag en dan in het vliegtuig naar NL. Het gaat nog fout met mijn visa. Ik heb nog geen visa voor mijn terugkeer. De verantwoordelijke nigeriaan "fucks up" zoals gewoonlijk. De man wil dat ik een dag later vlieg, alles is bijna klaar, alleen nog een stempel. Ik geef aan dat ik een aansluitende vlucht heb, maar de man wil het niet horen. Na aandringen wordt mijn pasport bij immigrations uit Abuja weggehaald en naar Lagos gevlogen. Ik ben eerder op het vliegveld van Lagos dan mijn paspoort.


Ik had mijn 2e paspoort weggeborgen in Lokoja, hopelijk kan daarmee tijdig een visa geregeld worden anders heb ik bij terugkomst uit China een probleem. Dan kom ik Nigeria niet in.


Hong Kong

2010-09-07 to 2010-09-09

7/9 De nachtvlucht naar Amsterdam vermoeid me dodelijk. Wat hangen, wat murphy's red in murphy's bar en dan de nachtvlucht naar Hong Kong.


8/9 Bij aankomst in Hong Kong ben ik geen mens meer. Ik ben zo moe, mijn ogen doen pijn. In het toilet zie ik dat ze zo enorm rood door lopen zijn, het lijkt alsof elke ader is gesprongen. Via de MTR en een shuttle bus kom ik in mijn hotel. Inchecken en ff liggen. 5 Uur later word ik wakker Ik kan geeneens herinneren dat ik mijn kleren heb uit getrokken.

Bus, MTR, peak tram, ik loop in een uurtje rond Victoria's peak waarna het langzaam donker word in Hong Kong. Prachtige vergezichten over de stad vanuit de Peak Tower en een heerlijk diner aldaar in een Chinees restaurant.


9/9 Ik heb last van een jetlag. Het is alweer middag als ik op pad ga, eerst lunch in een restaurant met een chinese menu kaart. Bij een aantal gerechten staat een foto. Ik kies maar wat uit wat op de foto een soep lijkt. Wat het precies is weet ik niet, maar het is slijmerig en er zit veel seafood in. Het lukt me om 3/4 van de kom naar binnen te glibberen.

Dan in de bus, MTR naar Central, 2de MTR lijn naar Sheung Wan, langs de geur van Des Voeux Rd West (dried seafood and shrimps paste shops), en de geur van Ko Shing st (herbal medicines), de geur van mijn eigen zweet, antique shops, de geur van Man Mo Temple, MTR, Wan Chai, Convention & exhibition center, veerpont naar Tsim Sha Tsui.
Ik ben in Kowloon.

Hier was ik een paar jaar geleden ook. De Ierse pub murphy's zit er nog steeds en ik duik dan ook naar binnen. Diner in een Indiaas restaurant wat me ook bekend voorkomt (maar alle indiaase restaurants lijken op elkaar en zitten boven weggestopt) en dan langzaam aan terug naar het hotel.


Guangzhou

2010-09-10 to 2010-09-11

10/9 De lonely planet die ik bij me heb is van mei 2005 en dus gedateerd. Ik had in mijn hoofd zitten de MTR naar Kowloon te pakken en vandaar te lopen naar het treinstation. Er is echter een metro lijn bijgebouwd met een station bij de treinen. Ik ga door immigrations Hong Kong uit en de trein in. Een anderhalf uur later zit ik in Guangzhou. Weer door de douane, maar het verloopt allemaal gladjes. Ook in deze stad meerdere metrolijnen en meer dan op mijn kaart. Even wat tobben met het kopen van een muntje (oplaadbare kaarten net als in Rotterdam en voor de enkele reis elektronische muntjes). Ik ben dan ook zo op het metrostation vlak bij Shamian Island. Ik kom uit het station, kijk op de kaart en sla rechtsaf........


2 uur later, zwaar bezweet en een verrekte spier in mijn schouder, loop ik Shamian Island op. Ik had de kaart verkeerd geinterpreteerd. Ik had links gemoeten in plaats van rechts. Ik ben door leuke straatjes gekomen die ik anders nooit had gezien, maar ik had daar liever gelopen zonder 25kg op mijn rug.


Ik heb genoeg gelopen vandaag. Ik verken het eiland wat, heb een late lunch, rust wat op mijn hotelkamer, pak de veerpont naar Baietan Bar Street, zie een keybord player met zangeresje, zie wat zangeressen en danseressen in een club met een mix van housebeats en live zang, drink gaandeweg wat importbier en verwonder me ondertussen over de verschillen in prijsniveaus en pak dan de taxi terug.


Op deze eerste dag in China valt al op dat de taal een uitdaging gaat worden. Allereerst heb ik bij een eettentje aan de weg geprobeerd de chinese tekens te ontcijferen. Dat lukte uiteraard niet en toen heb ik maar wat aangewezen. Het zag eruit als wild of gevogelte. Na het eten de serveerster in een taalboekje laten opzoeken wat ik nu eigenlijk had gegeten. Het was Peking-eend. Vervolgens de taxi terug, de man had geen idee waar ik heen wilde. Gelukkig dacht ik op een gegeven moment aan het hotelkaartje wat ik bij me had.


11/9 Ik word wakker met een bult op mijn linkerschouder, duidelijk een verrekt spiertje. Maar een beetje pijn lijden hoort erbij. Door Guangzhou geslenterd : Catedral of the Sacred Heart, Guangxiao Temple, Temple of the Six Bayan Trees, Dr Sun Yatsen monument, Zhenhai Tower, Yuexiu Park, Five Rams Statue, alvorens een buskaartje tekopen voor de lange rit naar Guilin morgen. De lunch kiezen gaat makkelijk. Er wordt aan de straatkant gekookt. Ik wijs aan wat ik wil.


Aan de waterkant lekker wat gedineerd en gedronken.


Guilin

2010-09-12 to 2010-09-13

12/9 Het regent en dus neem ik de taxi naar het busstation. Het kost me 1 euro. Het is dat lopen en het openbaar vervoer nemen een sport is, anders zou ik me afvragen waarom ik dat deed.

8 Uur in de bus van Guangzhou naar Guilin. Het is een prachtige rit met vele limestone heuvels, pieken en andere formaties. Onderweg doe ik met behulp van mijn landkaart mijn uiterste best om te zien waar ik ben, maar helaas. De eerste plek die ik herken is na 7 uur rijden en ik ga daar nog terugkomen. Een uurtje verder ben ik in Guilin.
Het is nog licht, ik heb geen idee waar ik zit, maar ik vind snel een hotel en check in. Het duurt even voortdat ik door heb waar ik zit. Ik ben door een zij-uitgang het busstation uitgekomen en dat is verwarrend.


Ik ga op pad op zoek naar een meertje, ik vind Elephant Trunk Hill. Terug verdwaal ik volledig. Een stad als deze (1,4 miljoen inwoners 5 jaar geleden) heeft lange straten. Ik ga fout met "bei" en zhong (zuid), maar dat corrigeer ik. Onderweg zie ik de prachtigste verlichte heuvels, tempels en pagoda's (Solitary Beauty Peak, Fubo Shan). Op een gegeven moment denk ik ontdekt te hebben waar ik fout ging, in een ondergrondse oversteek plaats. Ik ben al gekeerd en gedraaid, heb de juiste straat te pakken en denk dat ik in de beurt ben. En toch moet ik na uren lopen een taxi nemen. Gelukkig heb ik het hotelkaartje bij me want de chauffeur verstaat me niet. De taxi rit terug kost me 20 minuten, ik zat compleet aan de andere kant van de stad.

13/9 Ik volg mijn stappen van gisteren min ofmeer terug. Ik kom de zelfde oversteektunnel tegen en denk nu de goeie uitgang te hebben. Zodra ik een brug over een River over ga denk ik al fout te zitten en als ik voor Seven Star Park sta weet ik het zeker. Ik ben alleen maar rechtuit gelopen (denk ik) en toch ben ik weer verkeerd. Nu wil ik dit park toch ook zien, het maakt verder niet uit.


In het Seven Star park maak ik kennis met een leuke chinese tourguide. Haar engels is zo slecht dat ze me niks kan vertellen over wat ik zie, maar we hebben een leuke conversatie. Voor haar is dit een mogelijkheid om haar engels te verbeteren. Mooi zijn ook de Seven Star grotten, grootser en uitgebreider dan ik had verwacht : Grote "zalen", stalagmieten en -tieten, watervalletjes. Ik beklim nog één van de peaken, heb een encounter met wat aapjes, weet net de regen te ontwijken en heb op de top een gezellig onderonsje met 2 chinese stelletjes (Ik krijg wat eetbare zaadjes en weet dankjewel en tot ziens te zeggen).


Op de weg terug kom ik uit bij dezelfde voetgangerstunnel. Drie maal is scheepsrecht nu pak ik wel de goeie uitgang. Ook vind ik nu één van de meertjes die ik zocht (Rong Hu). Guilin is een bijzondere stad, alle bezienswaardigheden liggen in het centrum : de limestone heuvels, tempels, grotten, meertjes, etc.


Laatste dagen werd mijn plas geler dus flink wat water gedronken vandaag. Het ene flesje water na het andere gaat leeg ik zonder moeite. Het was dus echt nodig om uitdroging te voorkomen.


's Avonds uit eten in iets wat op een normaal restaurant lijkt. De fles wijn is 3 keer zo duur als het eten, maar in totaal ben ik niet meer dan 15 euro kwijt.


Yangshuo

2010-09-14

14/9 Op het busstation koop ik een ticket naar Yangshuo. Na een uurtje kom ik in deze toeristische stad aan. Voor het eerst in China dat ik zoveel blanken zie en naar later blijkt niet alleen blank, maar ook nog eens veel Nederlanders. Ik check in in een leuk Chinees guesthouse (dus poepen in een gat in de grond), maar verder wel een leuk balkonnetje in een leuk straatje, en prima service van de Duitse eigenaar en zijn Chinese vriendin.


Vandaag wil ik niet teveel lopen, de blaren op mijn voeten wat rust geven. Toch slenter ik nog leuk op mijn gemakkie een tijd rond: Noodles met spicy varkenssaus in Dumplings Dynastee, Li Jiang (rond lunchtijd spitsuur met ferries, de rest van de dag rustig), een grote cafe mocha in Best Coffee, Green Lotus Peak, Markt (groenten en fruit, levende vis, garnalen, slangen, slakken, schildpad, eend, konijn en hond, hondenpoot, hondekop, complete hond net zoals een varken aan de haak) en tenslotte Yangshuo Park.


Nadat ik mijn laundry heb opgehaald, gedouched, dit verhaaltje heb getikt en ge-upload op mijn webblog, ga ik eerst een koud biertje pakken in een "western"-style cafe.


Yangshuo (2)

2010-09-15

15/9 Mijn Chinese barhopping wordt toch wat later dan gepland. Het heeft wel wat die clubs met een mix van R&B, Chinese folk en house en wat live zang.


Toch sta ik op tijd op voor een fietstocht, bamboe boot trip, meer fietsen, een zware klim te voet op het heetst van de dag naar de top van Moon Hill, en meer fietsen. De omgeving is prachtig, de rivier iets te toeristisch. Na een half uurtje varen kom ik in een klein groepje en uiteindelijk kom ik alleen voorop. De Chinese peddelaars stoppen niet met praten, dat gekwek gaat maar door. Zelfs midden in de natuur heb je nog het idee dat je in de hektiek van de stad zit.


Een aantal leuke watervalletjes varierend van 50cm tot een meter verleuken de trip. Om de 100 meter een bamboe boot "supermarktje" of "restaurantje" is wat veel van het goede. Zeker omdat de Chinese vrouwtjes geen genoegen nemen met 1 keer nee zeggen, ze blijven doorvragen of ik wat wil kopen, is het niet voor mezelf, dan toch een biertje voor de peddelaar.


Na anderhalf uur varen stap ik weer op de fiets. Mijn fiets is met een vrachtautootje hier naar toe gebracht, de bamboe vlotten gaan op die manier terug naar het beginpunt. Aan het begin werd me gevraagd om mijn fietsnummer te onthouden. Zie de foto en je begrijpt waarom ik mijn camera als geheugen heb gebruikt. Na een klein half uurtje kom ik bij Moon Hill. De klim naar boven is een hel. Ik zie heel wat mensen om me heen kapot gaan, maar de uitzichten zijn magnifiek.


Ik heb wat slappe benen als ik beneden kom. Na een cola'tje stap ik weer op de fiets, en tot mijn ongemak merk ik dat er een slag in mijn wiel zit. Ik wil nog een stuk langs de rivier rijden, zoeken naar leuke kleine paden en het boerenleven, weg van de drukte. Onderweg maak ik een foto van wat waterbuffels, gelijk vraagt een oud klein chinees vrouwtje met de ronde rieten hoed op om geld. Dat geef ik niet en als 2 toeristen achter mij met een vrouwtje in conclaaf gaan wordt het daar wat duw en trek werk "no money", "yo money", "no money", "yo money", dat gaat nog even door. De toeristen achter mij proberen weg te komen en dan begint dat vrouwte wat te rukken aan het stuur en te duwen. Ik wacht rustig af tot mijn vrouwtje het zat wordt en dan fiets ik door. De vrouwen schreeuwen ons nog van alles na. Ik neem aan niet de vriendelijke groeten.


Ik geef in het guesthouse aan dat er een slag in mijn wiel zit. Ik denk dat dat gebeurd is in de vrachtauto, of iemand moet er bewust een deuk in hebben getrapt bij Moon Hill. Ik kijk wel hoe dat afloopt en indien interessant, schrijf ik het morgen wel. Nu eerst een douche, dan dit verhaaltje uploaden en dan een koud biertje.


Yangshou (3)

2010-09-16 to 2010-09-19

16/9 - 19/9 Het herspaken van het slag in mijn wiel kostte 10 yen, iets meer dan een euro, eigenlijk het vermelden niet waard.


Wat wel het vermelden waard is, ik kreeg gisterenavond (vannacht dus) de eigenaresse van Lucy's place mee voor een drankje (Jullie mogen raden hoe ze heet). Het was Leuk, gezellig en interessant.


De 4 dagen die volgen breng ik lui, maar behoorlijk intensief door. Ik word namelijk aan het denken en praten gezet. Wat net zo verhelderend als verwarrend voor mij is. Ik verleng mijn verblijf in Yangshou voor onbepaalde tijd. Het is cryptisch, zoek er niks achter, misschien als ik er aan toe ben dat ik het wel eens vertel. Dat kan snel zijn, maar ik heb zelf alles nog niet op een rijtje. Wel wat zaken van de afgelopen 2 jaar komen terug in mijn hoofd.


Ook doe ik nog een paar prachtige dingen. Alleerst ga ik 's morgens vroeg op pad om een stuk van de rivier per gemotoriseerde bamboeboot af te leggen. De omgeving is onbeschrijfbaar mooi en de rivier het grootste gedelte van de tocht is leeg.


Ik ga naar een prachtige show. De show is op een stuk rivier van 2km, bergen prachtig uitgelicht, veel bamboebootjes, lichten, vuur, zangeressen, koren, chinese folk, locale boerencultuur. De show bevat dans elementen, waterbuffels, danseressen etc. etc. Het is groots en professioneel.De show is dan ook geregiseerd door de regiseur van de opening van de olympische spelen van Being.


Yangshuo (4)

2010-09-20 to 2010-09-22

20/9 - 22/9 De dagen vliegen voorbij zonder dat ik veel doe. Dat ligt een beetje aan Yangshuo, maar vooral aan Lucy (Chen Yan) . Ik breng veel tijd met haar door. De kans dat ik dit verlof verder kom dan Yangshuo is nihil.


21/9 Samen met Lucy en een nichtje van haar ga ik een cadeau wegbrengen voor het maan festival bij vrienden. Ik durf niet te rijden met 2 meiden achter op een vreemde motor, maar ééntje dat lukt wel. We huren een 2e scooter voor Lucy's nichtje. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een geweldige biologische maaltijd. Chinese koken elke dag 3 of 4 gerechten met verschillende ingredienten. Dit is het beste eten in China tot nu toe.


Het is ondertussen gaan regenen. We hangen een zeil over de motor, een soort tent met kapisjon. We nemen onder het zeil plaats en rijden terug naar Yangshuo.


22/9 "maan festival". Een verhaal over onmogelijke liefde. Een prinses van de maan kan maar één keer in het jaar naar haar geliefde op de aarde. Het is een familie festival. Famiie en vrienden geven elkaar mooncake, fruit of geld en dineren samen zoals wij dat met kerst doen. Moon cake is geen cake zoals wij het kennen. De buitenkant ziet eruit als onze cake, maar de binnenkant kan van alles zijn : noten, zaden, bonenpasta,meat, ei, etc.


Ik ben uitgenodigd bij Lucy, we dineren in haar restaurant want de business gaat gewoon door. Meerde gerechten met kip, eend, gehakt, groenten, pepers en rijst natuurlijk. Het is heerlijk zoals de mensen voor zichzelf kopen.


Yangshuo (5)

2010-09-23 to 2010-09-28

23/9 Weer diner met de "familie". De cultuur hier is dat Lucy's ouders niets tegen me zullen zeggen totdat we eventueel trouwen. Dat is wel vreemd als je de familie iedere dag ziet. De familie "werkt" ook in het restaurant.


24/9 Een heerlijke koffietentje met prijzige maar overheerlijke koffie. We komen hier regelmatig.


25/9 We gaan shoppen voor tegels en ons orienteren voor een keuken voor Lucy's nieuwe appartment.


26/9 Met een aantal "vrienden" ga ik shoppen in Guilin. Een prachtige rit over de snelweg. De snelweg is leeg en loopt door de bergen. De omgeving hier is onvoorstelbaar mooi.


27/9 Lucy heeft een afspraak in een ander dorp en samen gaan we met de taxi. Een prachtige rit.


28/9 Een prachtige motorrit door het platteland op een electrische scooter. Smalle, modderige weggetjes door de rijstvelden, bruggetjes over de rivier en een leuke dame achterop. Op 5 km van Yangshuo is de power uit de motor, we gaan langzamer en langzamer totdat de motor ons beiden niet meer aan kan. Ik loop een flink stuk totdat er hulp komt. Lucy heeft een vriending met een scooter gebeld en die sleept mij verder. Een beetje angstig om door het gekke drukke verkeer van China te rijden met twee motoren en een sleepkabel (spin).


Yangshuo (6)

2010-09-29 to 2010-10-03

29/9 Petrol Scooter gehuurd en de omgeving van Yangshuo verkend.


30/9 Een minivan gehuurd om Lucy's geboorteplaatsje te bekijken. We maken wat mooi stops onderweg in Fuli town en in de bergen. Het plaatsje ligt in een prachtige kleine valei met alleen rijstvelden. Van de oorspronkelijke 300 bewoners zijn er nog 50 over, alleen de oude garde, alle jeugd is naar de stad getrokken.


1/10 Koffie in mijn favoriete koffietentje.


2/10 Op de scooter door de country side. Leuke en uitdagende paadjes. We laten wat mensen uit Beiing de omgeving zien, waarna we met dit Amerikaanse gezin dineren.


3/10 We gaan weer naar Lucy's geboortedorp om vandaar een wandeling te maken. Lucy heeft nog steeds het Amerikaanse gezin op sleeptouw. Een heerlijke organische lunch. Ik heb zelf wat zoete aardappellenbladeren geplukt en gekeken hoe de kip zijn strot werd doorgesneden. Lucy's oom schenkt ook wat rijstwijn uit

.
Het overlijdensritueel naast Lucy's restaurant is nog steeds bezig. 30 September in de avond is een vrouw die daar woont overleden. De kinderen wassen het lichaam, ruimen de beneden verdieping uit, plaatsen de kist, kleden de ruimte aan, branden allerlei geurende rommel en blijven continu wakker. 4 Oktober wordt de vrouw begraven. De laatste dag wordt er muziek gemaakt, gezongen, het is druk en het is een herrie. Voor mij interessant om te zien, voor Lucy een grote tegenvaller. Geen Chinees gaat zitten eten naast een doodskist en deze week is precies een nationale feestweek. Een week waarin het geld verdient had moeten worden.


's Avonds dineren we met wat vrienden, waarna we nog een flesje rode wijn opentrekken.


Yangshuo to Hong Kong

2010-10-04 to 2010-10-06

4/10 Vandaag doe ik niet veel.


5/10 Wachten, wachten en afscheid nemen. Ik stap in de nachtbus naar Schengzen. Geen zitplaatsen, maar 3 rijen met stapelbedden. De bedden zijn te klein, te smal en het is te koud in de bus. De rit duurt 10 uur.


6/10 Wachten in Hong Kong, wachten in Starbucks, wachten in Murphy's, wachten op het vliegveld. De nachtvlucht naar Schiphol verloopt voorspoedig.


Schiphol to Lokoja

2010-10-07 to 2010-10-08

7/10 Wachten op Schiphol, ik wil nog wat dingetjes regelen en eventueel een auto huren, maar dat lukt niet. Dus wachten met coffee in de bar bij arrivalhall 3, wachten in murphy's by concourse D, wachten op de vlucht van 2 uur naar Abuja.


De vlucht is voorspoedig, een chauffeur wacht me op en brengt me naar mijn hotel. Een biertje in de bar en wat spinnen die business proberen te maken.


8/10 Het laatste stuk naar site gaat met de auto. 2 ½ uur met de gebruikelijke near misses en ongelukken. 2 Verse ongelukken maken duidelijk waarom ik wel eens over de “death road” spreek. Allereerst passeren we een bus die op zijn kop in de greppel ligt. De lijken worden opgeladen op een pick up. Een paar kilometer verder zijn 3 vrachtauto’s op elkaar geklapt. Bij 2 is heel de cabine verpulverd, de 3e (een tankauto) is ontploft en staat in de brand, net als de bomen in een afstand van 150 meter er omheen.


Lokoja again

2010-10-09 to 2010-10-18

Twee vervelende weken sinds ik ben vertrokken uit Yangshuo. Het werk is saai, en ik mis Lucy. Het contact leggen is moeilijk, ze ontvangt mijn sms-jes wel, maar ik ontvang die van haar niet. Ik kan haar wel bellen met mijn prive mobiel en met de zakelijke vaste lijn. Met haar eigen telefoon kan ze me echter weer niet terugbellen. Ze belt vanuit het postkantoor. Uiteindelijk hebben we een makkelijkere en goedkopere oplossing gevonden, maar we blijven zitten met 7 uur tijdsverschil en drukke banen.

Op de terugreis vanuit China, na een nachtbus en daarna een nachtvlucht, heb ik bedacht dat ik beter tussen mijn 2 cursussen door in Nederland kan blijven. Ik wilde 2 keer in-uit vliegen. Het kost me een hoop buitenland toelage, maar ik ga niet 2x dood in nachtvluchten en ik vermijd 2x de risico's op de dodenweg tussen Abuja en Lokoja. Ik ben vanaf 20 oktober een dag of 10 in nederland.


bliksem bezoek nederland

2010-10-19 to 2010-10-31

Via een afspraak in Abuja en Lagos vlieg ik op dinsdag avond terug naar Nederland. Ik heb 2 cursussen in de komende week en eergisteren pas besloten om tussendoor in Nederland te blijven. Beide cursussen duren meerdere dagen en dus bij beide cursussen ga ik een hotel in. In beide hotels zijn de bedden te zacht, maar veel lig ik er toch niet in, want socialising is een belangrijk onderdeel.

Het Regardz hotel op Rotterdam airport is geen aanrader. Het Dorint hotel bij Schiphol daarentegen wel.

Veel tijd gaat zitten in visa en paspoort zaken, afspraak op kantoor, downloaden van muziek, maar vooral skypen met Lucy.

Als ik terugvlieg naar Nigeria ben ik gesloopt. Bij aankomst in het hotel in Abuja ga ik nog wel wat eten, maar de bar haal ik niet. Op zondag met de auto van Abuja naar Lokoja en deze keer gelukkig geen lijken op de weg. Ik zie zelfs helemaal geen ongeluk.  


Lokoja

2010-11-01 to 2010-11-07

7/11 Ik ben er behoorlijk van overtuigd dat dit mijn laatste torn in Nigeria is. Het was me twee weken geleden al beloofd, afgelopen week leken ze er even op terug te komen. Maar ik heb zeer duidelijk gemaakt dat ik een nieuwe uitdaging nodig heb. Ik heb opnieuw een bevestiging gekregen dat dit mijn laatste periode is en dat ze voor 99% zeker een nieuw project voor me hebben. Dit project gaat in januari al van start.

Dit heeft uiteraard weer andere consequenties, want wanneer ben ik dan in Nederland ? en hoe zit het met het bezoek van Lucy? Het is leuk werken in de bagger, maar je kan niets plannen. Nu verloopt de visumaanvraag voor Lucy ook wat moeizaam, wat een onzinnige bureaucratie. Dat ze dingen vragen en onderzoeken is logisch, maar het kan zoveel efficienter.

Voor nu ga ik er nog steeds vanuit dat ik met de kerst in Nederland ben. Ik ga er nog steeds vanuit dat het visum op tijd is geregeld. Wordt vervolgd...........

De foto's die ik geplaatst heb bij dit dagboekstukje is bagger humor wat ik jullie niet wilde onthouden. Mijn collega's zijn creatief geweest, bij toeval heb ik het ontdekt. Ze hebben gelukkig niet doorgezet wat ze van plan waren, wat dat was wel heel flauw geweest. Maar een aantal van de flyers zijn op zich wel grappig.

Verder op site gebeurd niet veel, het project is suspended. Ik ben bezig met voorbereidingen voor de eindejaarsrapportage en we zijn de site aan het inkrimpen. We ontslaan veel mensen en ook het aantal expats is verminderd. Op dit moment zit ik nog samen met de worksmanager.  


Lokoja - "leuke onzekerheid"

2010-11-08 to 2010-11-14

14/11 Nog steeds geen zekerheid over een nieuw project, het visa van Lucy is ook nog niet rond. Ik ben nog lekker druk, dus tijd om erover na te denken heb ik niet. Het is ook wel een leuke onzekerheid. Ik weet dat ik over 2 maanden ergens anders op de wereld woon, maar waar ?

Het werk is nog steeds suspended, einde van de week heeft de klant wel wat betaald, ook hier zijn verschillende scenario's mogelijk met hoe dit project verder gaat.

Nu waren we al behoorlijk terug gegaan in aantal medewerkers, maar van de week dacht een chauffeur slim te zijn en een ongelukje te verbergen. Helaas het einde van zijn dienstverband. Lag hij vorige week nog bij mij op zijn knieen of hij alstjeblieft een van de blijvende chauffeurs mocht zijn, nu lag hij bij een collega op zijn knieen of die hem toch alstjeblieft niet wilde ontslaan. Hoe sneu ook, dat soort bedelacties hebben nooit het gewenste effect (eerder het tegenover gestelde).

Momenteel zit ik alleen in het compound. De worksmanager is met verlof gegaan. De project manager is dinsdag terug op site. Ik heb de kok, steward en schoonmakers geheel voor mijzelf.

Een Nigeriaanse medewerker stond gisteren op mijn raam bij kantoor te bonzen. Hij had een slang gezien en die had hij tussen de deur kunnen klemmen. Het was een kleintje, mooie kop, groen met rood en wat paars, maar gezien de reactie van de nigeriaan was het niet zo'n vriendelijk slangetje.


Lokoja

2010-11-15 to 2010-11-30

30/11 Ticket voor mijn vertrek uit Nigeria is geboekt, maar ik ben pas echt zeker als ik in het vliegtuig in. Ticket voor mijn nieuwe project staat in aanvraag. Ik vlieg begin januari naar Abu Dhabi. Ook dit is pas zeker als ik in het vliegtuig zit.

Visa voor Lucy is nog steeds niet rond. Aangezien ik een week of 2 eerder vrij ben dan verwacht weet ik nog niet wat ik ga doen. Misschien dat ik naar Hong Kong vlieg of een spoedvisum voor China regel. Komende week zal dat uitwijzen.

Thuis in Nederland is ingebroken. Op het eerste gezicht lijkt niets verdwenen, heel vreemd. Als ik terug ben kan ik echter pas zelf checken of ik wat mis.

Hier in Nigeria heb ik nog onder stroom gestaan, 3 schokken om precies te zijn. De boiler in de douche had een electriciteitslek en de leidingen en kranen stonden onder stroom. Ik kreeg de eerste schok omdat ik de kraan probeerde open te draaien. Versuft dacht ik, ik ben statisch en probeerde het nog een keer. Maar met de 2e schok kreeg ik ook de kraan open en het water lopend. Toen moest ik de kraan nog dichtdraaien. Ik iets niet geleidends gepakt en toen tikte ik per ongeluk met mijn arm tegen de leiding. Dat was schok nummer 3. Het heeft een paar uur geduurd voordat de tintelingen waren verdwenen en ik weer overal gevoel terug had.

Afgelopen weekend een afscheidsfeestje voor de directeur van het branch kantoor in Lagos gehad. Voor 2 nachtjes ingecheckt in een redelijk hotel (300 euro per nacht) en een dagje aan het zwembad gelegen. Lagos is een ander Afrika dan Lokoja. De dagje rust had ik ook wel nodig om van mijn kater af te komen. Afrikaanse feestjes zijn wel apart, zeker de speeches. Leuke band, wat bijpraten met collega's die je niet veel ziet. 


farewell Lokoja

2010-12-01 to 2010-12-07

7/12 De laatste loodjes op het River Niger Project. Afgelopen weekend nog naar Lagos gereisd. Donderdag om 8 uur reden we weg van site, 's middags om 17.00 uur waren we op kantoor in Lagos. Ongelukken en drukte op de weg, vliegtuig uitgevallen, we hadden 3 uurtjes vertraging. Ingecheckt in het Eko Atlantic hotel net als vorige week. Nu is het maar voor 1 nachtje, de komende dagen slaap ik in één van de bedrijfsappartementen.

Wat meetings, wat werk en een afscheidsbarbecue voor een collega die uit Nigeria vertrekt. Met deze man heb ik een paar maanden samengewerkt op het River Niger project en hem kom ik dadelijk in Abu Dhabi ook weer tegen. De wereld is klein.

Als afscheid cadeau heb ik zelf ook een mooi fotoboek gekregen.

Terug naar Lokoja ging in een normale tijd, 5 uur 's morgens vertrokken en om 11 uur was ik op kantoor. Ik ben de enige expat. Gelukkig niet voor lang, want het maakt je wel een makkelijkere target.

Morgen vlieg ik naar Nederland, donderdag landen, vrijdag vlieg ik door naar Hong Kong en dan China in. In tegenstelling tot het eerdere plan ben ik met kerst en oud en nieuw niet in Nederland. Het visum voor Lucy kwam eindelijk rond, maar de data paste niet meer doordat ik met mijn verlof heb geschoven. Eens temeer realiseerde ik me dat ik mijn werk en "vrijheid" toch het belangrijkst vind. Ik ga dit verlof met veel plezier naar China toe, maar daarna weet ik het nog niet.


Back to China

2010-12-08 to 2010-12-15

8/12 Voor de laatste keer mijn geluk beproeven op de dode weg naar Abuja en wat heb ik een geluk. Het gaat allemaal heel snel en precies navertellen kan ik het niet, maar voor mij haalt een auto in en die knalt frontaal op een tegenligger. Meerdere auto's remmen en botsen, voor mij, naast mij en achter mij, verschillende auto's geraken van de weg, eentje slaat meerdere malen over de kop. Het gaat zo snel dat mijn chauffeur geeneens kan reageren en toch rijden we overal tussendoor. Mijn chauffeur zit nog 15 minuten na te zuchten. Als we ruim 2 uur later van deze gevaarlijke weg afslaan naar het vliegveld, slaat mijn chauffeur een kruisje. Hij was vroeger ook pastoor. Ik weet niet of deze man of ik een engeltje op de schouder heeft.

9/12 Op Schiphol Nigeriaanse toestanden want de koffers zijn zoek. Na 5 kwartier zijn ze gevonden met als excuus dat het toestel verkeerd was geladen en daarom verkeerd gelost. Ik pak de trein naar Schiedam, mijn ouders pikken me op het station op en brengen me naar het Westland. Na een bak koffie wil ik aan de gang met wat zaken regelen :inbraak (het blijft vreemd dat er niets is gestolen), vernieuwen paspoort, legen ruimen koffer etc. Na de lunch val ik echter in slaap.

10/12 Op vrijdag kan ik toch alles afronden en met het openbaar vervoer naar Schiphol voor mijn vlucht naar Hong Kong. Net als op de vlucht uit Nigeria weer een heerlijke spicey maaltijd. Ik hoor mensen klagen dat het te heet is, maar ik denk dat KLM eindelijk maaltijden met smaak begint te serveren.

11/12 's Middags vier uur land ik. Ik ken het vliegveld en openbaar vervoer systeem van Hong Kong ondertussen en ik heb mijn hotel dan ook zo gevonden. Ik eet en heb mijn eerste biertje in Murphy's op Nathan Road. Murphy's is een Ierse pub waar ik ook meer dan eens ben geweest. Hiernaar naar NedKelly's een jazz cafe, ook in Kowloon. Mijn hotelkamer is wat aan de kleine kant maar zeer convenient gelegen. Het zit weggestopt in een apartementencomplex, zeer klein en nauw allemaal en zoals wel vaker moet ik aan brandveiligheid maar niet teveel denken.

12/12 Het is zondag, het travelagency voor mijn China visa is zoals verwacht dicht. Ik bezoek Kowloon park, murphy's, temple street en slenter door deze leuke wijk opzoek naar een leuke plek om te eten, ik kom bij een italiaan uit. Ik heb een heerlijke ravioli met aardappelpuree.

13/12 Opnieuw naar het travel agency bureau. Ik lever mijn paspoort om 9.30 uur in en 's middags om 13.30 uur kan ik hem ophalen met China visa. Ongelooflijk snel en tegen een redelijke prijs (€ 55). Ik pak de KCR en ga naar halte Lo Wu en dan de grens over naar Schenzen. Geen probleem, ongelooflijk makkelijk, leuk om weer in China te zijn.

Ik pak de nachttrein naar Guilin. Een hardsleeper, bovenste bed van drie, met de kop tegen het plafond, klem tussen de muur en ijzeren bar, met ingetrokken knieen om uberhaupt  te kunnen liggen breng ik 13 uur in deze trein door. Ik slaap niet al te best en heb dan ook geen zin om moeilijk te doen als ik word opgelicht door de busconducteur in de bus van Guilin naar Yangshuo. Ik weet dat ik 15 rnb te veel betaal, maar ik heb geen zin om te debatten over 1,5 euro.

14/12 Lucy verslaapt zich en is niet op het busstation, maar ik ken de weg en ga naar het restaurant.

Chinezen kunnen toch op facebook, met hele simpele software en hardware ontwijken ze de blokkades.

15/12 Het is koud en nat in Yangshuo, typisch Nederlands weer.

's Avonds heb ik een gerecht wat niet slecht smaakt, maar ook niet echt bijzonder is, als ik halverwege ben en iemand wat tanden uit een stuk bot haalt heb ik door dat ik varkenskop zit te eten.  


Yangshuo

2010-12-16 to 2010-12-21

21/12 Afgelopen week eigenlijk nergens heen geweest en toch een interessante week gehad. Ik heb voornamelijk veel tijd door gebracht in het restaurant en wat shopping voor Lucy's nieuwe apartment.

Waarom heb ik dan toch een interessante week:

- Ander weer, andere mensen, andere sfeer, de stad blijft prachtig

- Heel mensen ontmoet

- Ik leer veel over Chinezen werken, denken en doen. Bijvoorbeeld : wat wij afvalvlees vinden, vinden Chinezen het lekkerste.

- Een vuurwerk gezien van 45 minuten zoals alleen de Chinezen dat kunnen

- Ik heb samen met een Chinees, Filipijn, Mongolier, etc. in een visrestaurant Fish Hotpot gegeten

- Ik had borrelnootjes meegenomen voor een Nederlander die hier woont. Dat was een succes. Volgende keer neem ik ook stroopwafels mee, daar schijnen de Chinezen gek op te zijn. Stroopwafels zijn overal een succes, vreemd dat het product niet geexporteerd wordt.

- vandaag mijn laundry vergeten op te halen en morgen reis ik verder China in. Dat wordt pas interessant :-)


Guangzhuo

2010-12-22 to 2010-12-23

22/12 Lucy weet de eigenaar van de laundry service te bereiken dus kan ik toch nog mijn wasgoed ophalen.

Om 9 uur Taxi naar het vliegveld van Guilin, vliegtuig naar Guangzhuo, bus, metro, overstappen naar andere metro, hotel zoeken en dan lunch. Het is 3 uur in de middag, om 4 uur kunnen we bij het consulaat terecht. We halen Lucy's paspoort op en drinken een koffie in Starbucks. Alle ketens zijn in China aanwezig : McDonalds, KFC, Pizza Hut, Haazen Dash, etc.


's Avonds gaan we naar Shamian Island. Ik was hier in september ook en we gaan naar een restaurant genaamd "Lucy's".


23/12 We gaan naar Baiyun park lopen een aantal kilometers, pakken de bus naar een andere ingang, cable car en lopen vervolgens meer dan 10 kilometer met een stevige klim erin. Het uitzicht over Guangzhuo is prachtig. Helemaal kapot gelopen gaan we toch nog naar een park in het centrum voor een bliksembezoek. Het wordt al donker, maar ik ken het park toch al, was hier in september ook. We sluiten de dag af in Barstreet.


Lijiang

2010-12-24 to 2010-12-26

24/12 Een spijkerbroek kopen in een de Teemall, een megawinkelcentrum. Vele mega winkelcentra in China, boven- en ondergronds. De metrosystemen zijn geweldig, efficient en groots. Complete "steden" zijn ondergronds gebouwd.


Via Kunming vliegen we naar Lijiang. Pas om een uur of 11 's avonds hebben we een hotelletje zonder verwarming, maar met een electrische deken. Kunming ligt op 2400 meter hoogte en in China is het ook winter. Het weer is prachtig, met veel zon, maar ook erg koud, vooral 's nachts.


Tegen 12-en hebben we nog net een kerstdiner. We hebben een paard hotpot. Het eten wordt in een bouillon op tafel gekookt, er kan van alles in de hotpot, in dit geval paardenvlees. Lucy neemt me nog in de maling door te zeggen dat het hond is, maar mij heeft ze er niet mee, want ik vind het heerlijk.


Omdat Lucy bang is dat 't te warm wordt, zet ze de electrische deken uit. Ik heb het zelden zo koud gehad.


25/12 Een laat ontbijt, of vroege lunch in pizzahut. Ik ben er niet trots op, maar het was wel lekker. Overigens komen de Chinese smaken wel terug in het eten, en pizza is van oorsprong natuurlijk een Chinees gerecht. Marco Polo heeft het naar Italie gebracht.


Lijiang staat niet voor niets op world heitage lijst. Het oude centrum is uniek. Ook deze stad heeft een prachtig park. Een scam door een boedistische monnik, 3 stokjes wierook, op de knieen op een kussentje, wat buigingen, wat zegeningen, de namen in een boek schrijven en 100 rmb armer. Ik realiseer het me al als we de stokjes aangereikt krijgen, maar ik laat het gebeuren voor de ervaring en ik ben een kralenarmbandje rijker.

In het zonnetje overdag is het heerlijk, 's avonds is het weer erg koud. We nemen wederom een hotpot, dit keer kip en we bestellen verschillende soorten champignons, en we luisteren naar live muziek. In het restaurant is de gitarist verschrikkelijk, in een barretje speelt een goed trio. De muziek is alleen zo saai.


's Nachts wordt Lucy ziek, ze moet overgeven. Ik voel me ook niet 100%. Waarschijnlijk iets verkeerd gegeten.


26/12 Veel gereist en gelopen de afgelopen dagen, dus nemen we een rustdag. Eerst lopen we nog een heuvel op voor een prachtig overview van het oude centrum van Lijiang. Vervolgens nemen we in het zonnetje plaats om wat te lezen en computeren.

Het is een lekkere kerst, zon, kou, sight seeing, relaxen en veel en goed eten. Zoals bijvoorbeeld Yak, een lokale lekkernij, vlees van een soort koe. Het klinkt dus viezer dan het is.


Tiger Leaping Gorge

2010-12-27 to 2010-12-28

27/12 Weinig en slecht geslapen, op tijd op, alle lokale eettentjes zijn nog dicht, dus een KFC ontbijt. We nuttigen deze op het lokale busstation, alwaar een onze bus niet komt opdagen, hij is kapot gegaan onderweg. We krijgen een andere bus toegewezen, maar deze bus heeft niet de juiste papieren voor waar we naartoe gaan. Met een uur vertraging vertrekken we uiteindelijk met weer een andere bus.


De busrit is warm en slingerig, en ook die fles rode wijn van gisteravond zal niet meehelpen. 4 uur Later droppen we onze bagage in Jane's guesthouse. We starten onze wandeling naar de Tiger Leaping Gorge. Het is heet en koud tegelijk. De zon brand, maar we zitten boven de 2000 meter. De klim gaat gelijk goed omhoog. We kopen nog wel water, maar we hebben geen lunch.


De klim start pittig en het niet goed gegeten hebben in combinatie met de hitte, kou, slaapgebrek etc. breekt me al snel op. Gelukkig komen we na een uurtje of 2 klimmen bij de Naxi familie guesthouse. Een oude vriendin van Lucy woont hier, we krijgen goed te eten, en we kunnen verder. Het zwaarste stuk moet nog komen.


Vanaf hier lopen er continu bergbewoners met ezels/paardjes achter ons. Regelmatig wordt gevraagd als we puffen en steunen of we toch niet liever op een paard zouden zitten. Een irritant rinkelend belletje zat aan de zadels totdat er iemand op de ezel zat, zeer demotiverend. Een andere wandelaar omschreef het typerend "het is alsof de lijkschouwer al achter je loopt". Na nog een uurtje verder klimmen komen we bij de 28 bends (28 bochten). Lucy zit ondertussen al op een donkey. Ik ben vastberaden en zal lopend bovenkomen.


De paden waar we overlopen is een oude transportroute (thee), smalle ezelpaadjes langs kliffen en over de bergen. Het is geweldig lopen, prachtig zicht, maar wel zwaar. Niet alleen het klimmen maakt het zwaar, maar ook de puntige rotsen waar we over lopen. Niet teveel wandelaars op deze route, sommige stukken lopen we echt alleen. Kapot, maar voldaan kom ik boven. Nog een uurtje dalen en dan bereiken we Teahorses guesthouse.


Zo hoog in de bergen, in een guesthouse zonder verwarming, het is koud. Een dikke extra deken op het bed gegooid, het slapen gaat wel. Maar de douche en het wakker worden......


28/12 De wandeling is vanaf hier relatief gemakkelijk, het is nog 5 uur lopen, aan het eind een flinke afdaling, net iets te lang voor de knieen. Het enige wat het nog wat zwaarder maakt is het te koude drinkwater wat mijn maag niet goed kan verdragen.

In de bus terug naar het begin, bagage oppikken en terug naar Lijiang. We checken in in een hotel net buiten de oude stad. Ik wil namelijk perse verwarming. Ook eten we weer in pizzahut, samen met KFC namelijk de enige restaurant in de oude stad met verwarming. Voor het eerst in lange tijd slaap ik een nacht fatsoenlijk.


Dali

2010-12-29 to 2010-12-30

29/12 Een busrit van 3 en een half uur naar Dali. Een stadje minder mooi dan Lijiang, maar wel relaxter. Dali ligt op 1900 meter hoogte het is iets warmer dan in Lijiang en zeker warmer dan in de Tiger Leaping Gorge. De maan staat tot laat in de ochtend aan de hemel.


Eerst een noodle soep en in de namiddag en 's avonds wat rondgeslenterd, locale barbecue geprobeerd, wat live muziek gezien, arabisch, chinees, country blues, hillbilly, blues, pop. Eén van de muzikanten nodigt ons uit in een cafeetje in Kunming waar hij vaker optreed met een bandje.


30/12 Met de kabelbaan de berg op, 13 kilometer lopen en met de kabelbaan weer naar beneden. Continu uitzicht over Dali en het meer, en een aantal kleine gorges en watervallen. Eerst een noodle soep en dan teruglopen naar het oude centrum.
's Avonds wat rondgeslenterd en wat gedronken in een coffeeshop zoals we die in Nederland kennen. 


Kunming

2010-12-31 to 2011-01-01

31/12 's Morgens nog wat rondgeslenterd door het oude centrum van Dali. Opvallend hoeveel westerners hier toch voor langere tijd wonen, we hebben een kop koffie met koek in een duitse bakkerij.


Een busrit van 4 en een half uuur naar Kunming. Opzoek naar een restaurant, we vinden hotpot met onbeperkt vlees eten, uiteindelijk zit ik bomvol en voor zijn 2-tjes heb ik 10 euro uitgegeven, hebben we nog extra champignons, een pot thee, coca cola en een biertje besteld. Dali is beduidend goedkoper dan Lijiang.


Later op de avond een taxi genomen naar de bar waar de muzikant ons heeft uitgenodigd. We komen in een goed gevuld cafe terecht waar 80's muziek gedraaid wordt en aan het einde van de avond een band marathon start, 3 bandjes : ierse folk, blues punk, bluegrass. Een erg gezellig en toch weer bijzonder oud en nieuw.


1/1 Ondanks de vele biertjes, elke keer zo'n halve liter gaat toch hard, sta ik redelijk makkelijk op. We willen relaxed wandelen in het green lake park, maar de foto's laten zien dat we niet de enigen waren die dat dachten. We eindigen de middag op het dakterras van de bar waar we gisteravond ook waren, lekker relaxen in het zonnetje.


druk druk druk

2011-01-02 to 2011-01-09

2/1 taxi naar vliegveld Kunming - afscheid Lucy - vliegtuig Honk Kong - om 23.30 in vliegtuig naar Nederland

3/1 Ik land om 5 uur 's morgens in Nederland - huurauto ophalen en dan begint de drukte...... Ik sta net in mijn blote om onder de douche te gaan, gaat de deurbel. De schilder komt de inbraaksporen uitwissen. Ik heb de verwarming aangezet, maar het wordt niet warmer, het raam staat open om de verf te laten te drogen, het koelt af naar 11 graden. De schilder is weg, ik weer in mijn nakie om te douchen, maar het water wordt niet warm. De ketel staat in storing, monteur gebeld. De ochtend is voorbij. Was draaien, Boodschappen doen, aan het begin van de middag heb ik mijn ontbijt. Post wegwerken, etc. etc. om half vijf 's middags stap ik eindelijk onder de douche. 's Avonds vrienden bezoeken.

4/1 Paspoort ophalen, tandarts, ouders, cadeautjes kopen, zus, oma in verpleeghuis, schoenen kopen, foto's ophalen, werkgever meerdere malen bellen, pasfoto's maken, koffer pakken, etc., etc.  Geen moment voor mezelf gehad de afgelopen 2 dagen en verschillende mensen geeneens kunnen bellen. Ik ben zelf verantwoordelijk voor dit soort strakke planningen.

5/1 Huurauto inleveren en in het vliegtuig naar Dubai. Ik land om 23.30 uur.

6/1 2 uur 's nachts ben ik in mijn hotel (Byblos). 's Morgens vroeg word ik opgehaald en aan het werk. Voor nu zit ik in Dubai op het branch kantoor. Ik kom wat bekende tegen van Palm Deira zowel expats als fillipijnse dames.

7/12 Het is vrijdag en dus weekend, toch ga ik nog even werken. Ik krijg mijn huurauto en rijd gelijk verkeerd. Belangrijk verschil met 3 jaar geleden is dat als ik boven de 100km het kreng niet meer piept, maar er knippert een lampje. Ik loop een rondje door de nieuwe wijk rond het hotel. Ik zit aan de andere kant van de stad dan de vorige keer "vlakbij" Palm Jumeriah. Vlak bij het hotel pak ik bijna een verkeerde afslag. 

8/12 Ik mis de afslag naar kantoor, maar kom via een andere gate toch de freezone in. Meer werk, druk, druk, druk. Het is een groot project en er komt zoveel tegelijk op me af. Terug rijd ik weer verkeerd en kom uit bij een andere gate. Vlak bij het hotel pak ik weer bijna een verkeerde afslag.

9/12 Ik rijd in één keer goed naar de juiste gate. Het is me duidelijk dat er weinig spectaculaire verhalen te verwachten zijn zolang ik op dit project werk. Het wordt vooral werk. Ondertussen is de beslissing genomen dat het kantoor in Dubai blijft. Ik zal gaan verhuizen van het hotel naar een appartement. Het blijft te druk om te bellen of e-mailen, eigenlijk heb ik al geen tijd voor dit verslag............


Dubai en nog steeds druk druk druk

2011-01-10 to 2011-01-20

19/01 Het is alsof ik nooit ben weg geweest uit Dubai. Veel is bekend en onveranderd, de het sociale leven, rijstijl, branch kantoor, etc. Waar ik me de eerste anderhalve week rustig heb gehouden ging het 2 dagen geleden "mis". "Nog effen een biertje", en nacht van 3 1/2 uur slaap volgt. De avond erna uit eten met andere mensen, met biertje en nog een biertje en,....... 5 1/2 uur slaap. De plannen voor vanavond zijn al gemaakt, maar morgen kan ik uitslapen. Vrijdag is het weekend. 

Ik ben op zoek naar een appartement. Dat zal wat relaxter leven dan in het Byblos hotel, alhoewel ik een prima kamer heb. 's Morgens alleen wat lang wachten op warm water en het water stinkt. Dubai is relatief duur. Ik heb voedselgeld, maar ik moet moeite doen om daarmee uit te komen.

Ik heb vorige week vrijdagmiddag 8 km gelopen, vanuit het hotel naar La Marinat.

Het is druk, zeer druk. Ik heb nog geen serieus contact gehad met Lucy sinds ik weg ben uit China. 't Is moeilijk om met mijn werk en lijfstijl een lange afstandsrelatie in stand te houden. En de afstand is natuurlijk al een beperkende factor op zich.


Dubai

2011-01-21 to 2011-02-07

7/2 Wat medische keuringen gehad, veiligheidscursus etc. We werken voor een oliemaatschappij zeer streng allemaal. Het lastigste was nog het poepen in een potje. Ik hoefde niet te poepen, heb 3 pogingen gedaan. Hartfilm was goed, de longen ook, geen aids of andere enge ziektes in het bloed, ben nog prima gezond.

Mijn residence permit (verblijfsvergunning) heb ik binnen, nu kan ik een drankvergunning aanvragen. Zonder vergunning kan je geen alcohol kopen voor thuisgebruik. Er zijn slechts enkele "speciaal" zaken waar je alcohol kan kopen.

Ben nog in afwachting van mijn "eigen" appartementje. Hopelijk kan ik er later deze week intrekken. Ik krijg morgen een stagiair, ik denk dat ik die maar in de 2e kamer zet van het appartement.

Alles is gewoon, wat "gek" is heb ik 3 jaar geleden al opgeschreven. Ik beleef eigenlijk niet veel : werken, eten, slapen (en een incidenteel biertje).

Het werk is chaotisch, moeilijk door slechte communicatie en tegenwerking. Ik leer weer veel.


Skyward Dubai Jazz Festival

2011-02-17

17/2 Gisteravond naar een avond van het Dubai Jazz festival gegaan : Mica Paris, Alison Moyet, Jools Holland. Mica is okay, maar een beetje kort, Alison is geweldig niet alleen kan ze zingen, maar ook de hits komen voorbij, solo hits en yazoo hits, zonder alle computer franje, gewoon puur. Daarna komt Jools Holland met zijn big band. Hij is vooral in Engeland bekend van zijn oude jaars avond shows waar hij altijd gasten heeft, jong talent en oud gedienden. Zo ook vanavond : jong talent komt voorbij, alison moyet zingt een paar blues nummers, Ruby Turner zingt een paar nummers. Vele varianten van jazz komen vanavond voorbij, maar ook wat blues, pop, reggae.

Ik ben van de week eindelijk in een appartementje getrokken. Ik moet dit appartement gaan delen, maar ik heb nog niemand ingeroosterd, ben nog andere appartementen aan het zoeken. Is kijken hoe lang het duurt voordat de project manager gaat zeuren dat er iemand bij moet. Een foto met het uitzicht heb ik bijgevoegd. Ik kijk de kant van de Marine op aan de andere kant ligt de Jumeirah Beach Resort walk. Een promenade van 1,7 km vol met restaurantjes een paar 5 sterren hotels zoals het Hilton, Ritz-Carlton, Le Meridien, etc. en inderdaad vlak bij het strand. Het is geen verkeerde lokatie.

Het werk blijft zwaar. Dit is geen makkelijk project, komt vooral door de grote hoeveelheid politiek, slechte communicatie en dat een hoop belangrijke factoren nog steeds wijzigen of zelfs nog onbekend zijn terwijl we eigenlijk al productie zouden moeten draaien. Het gaat allemaal weer echt op zijn baggers, lekker ad hoc. Niet mijn stijl, het zijn frustraties die op elk project terugkomen. Er lopen nogal wat cowboys rond. Maar wel buiten gewoon leerzaam.


Made up my mind

2011-02-18 to 2011-02-27

27/2 Het "grote" nieuws van de dag, ik heb besloten wat te doen. Natuurlijk zal er nog van alles veranderen, niets gaat volgens plan maar dat zien we dan wel.

1 april vlieg ik naar Indonesie om 3 weken rond te reizen op Bali en Lombok.

21 Juni vlieg ik naar Nederland, Graspop metal meeting 24-26 juni, 29 juni vlieg ik naar St Petersburg om in de transiberian express naar Beijing te stappen. Vanaf hier terug naar Dubai.

5 september terug naar Beijing. De trip wordt dan Beijing - Tibet.

En dan als klap op de vuurpijl, ik ben nu al enthousiast, in Januari 2012 naar Antartica.

Ik moet het alleen nog vertellen aan mijn "soon to be ex-girlfriend".


Umm al Quwain - wakeboarden

2011-02-28 to 2011-03-04

4/3 Na een intensieve week op het werk heb ik me laten overhalen om te gaan wakeboarden. Ik lag meer in het water dan op de plak, maar na een kwartiertje kon ik in ieder geval uit het water komen. Voor volgende week hebben we de boot alweer geboekt.

Tickets voor komen verlof in Indonesie (Bali en Lombok) en een retourtje beijing - Dubai zijn geboekt. Ik moet dus zelf na Graspop in Beijing zien te komen. Ik ben al bezig met treinkaartjes voor de trans mongolie express.

Het werk komt ook iets meer lijn in, ik merk dat het niveau hoger wordt. We zijn nog bezig met variation orders waardoor het werk misschien nog wel kan groeien tot de omvang van een 2e Maasvlakte. Kwa ingewikkeldheid wordt het daarmee nu al vergeleken, toch leuk dat ik het project mag doen.

Het is een verademing om weer met fillipijnen te werken. Die meiden willen tenminste werken, werken hard en je kan op ze bouwen. Alle cultuurverschillen worden gewoon, of ik nu met Fillipijnen, Indiers, Syriers, Egyptenaren, Engelsen, of wat dan ook werk, ik weet wat ik aan ze heb. En dan zijn Nederlanders zelf ook niet de gemakkelijksten. Nederlanders zorgen vaak nog voor de grootste frustraties.

Gisteravond wat wezen eten en drinken in de Music Room. Drie jaar geleden woonde ik hier op de hoek en zat ik hier een paar keer in de week. Nu is het een half uur rijden met de taxi. Ik zit helemaal aan de andere kant van de stad. Dezelfde flippen band speelt er nog. De tweede huisband is wel een andere. Aan het einde van de avond treed Lumi op. Dit is een electro pop band uit Beirut, Libanon. Leuk om een keer te horen, maar ik zal er geen cd van kopen. De covers van de rock spiders zijn toch leuker (ac-dc, metallica, lynyrd skynyrd, pink floyd, nirvana, guns n' roses).


wakeboarden (2) en voorbereidingen

2011-03-05 to 2011-03-11

11/3 Gisteren wezen kijken op onze yard in Dubai. Deze is gevestigd op Palm Deira, waar we officieel nog steeds zijn. Mistroostig met de vergane palmbomen, half afgebouwd viaduct, grotendeels leeg kantoor. Leuk om weer eens een rondje over het terrein te doen en de enkele achtergeblevene op het kantoor te spreken.

Gisteren ook lekker gedineerd aan de zee achter het Hilton, daarna nog naar een andere chique tent met wat collega's en 2 russische dames. De week is weer langer dan mijn food allowance.

Vandaag weer wezen wakeboarden. Ik heb een filmpje geplaatst. Het ging een stuk beter dan vorige keer. Voor volgende week hebben we alweer geboekt.

Van de week heb ik het uitgemaakt met Lucy. Moeilijke beslissing, ik zie wel hoe het uitpakt. Ik wil nog teveel andere dingen doen, de afstand is te groot, mijn werk neemt me in beslag, cultuurverschillen waar ik de energie niet in wil steken en ik kan nog meerdere redenen verzinnen. Dit lijkt me het  beste voor ons beiden.

Mijn reis naar Bali/Lombok stelt niet veel voor, dat is een kwestie van het vliegtuig in en dan zie ik wel verder. De transiberian express vraagt wel wat voorbereiding. Ik zit al op diverse sites voor treintickets & informatie. Verder moet ik 3 visa aanvragen.


The Island

2011-03-12 to 2011-03-25

18/3 Voor de 3e keer wakeboarden. Ik kan nu blijven staan en sturen. Het wordt steeds leuker. Een heel andere vermoeidheid treed op. Ik kan aan het einde van het half uurtje niet meer vasthouden door de pijn in mijn rug.

's Middags verken ik samen met mijn huisgenoot Palm Jumeirah. We kijken even in het Atlantis hotel en het mirage hotel. In de One and Only Mirage drinken we een cocktailtje en betalen grof geld voor een klein snackje.

22/3 Op werkbezoek naar Ras al Kaimah. Ik bezoek de quarrie van Stevin Rock. Het is de grootste limestone quarrie in de wereld. Het is behoorlijk imposant. Omdat ik ben geintroduceerd als financieel directeur krijg ik een rondleiding door de gehele quarrie en kom ik op plekken die voor mijn collega's off limit zijn.

24/3 Op werkbezoek naar The Island. Het is vanaf Abu Dhabi een half uurtje vliegen. Van boven ziet Abu Dhabi er heel strak georganiseerd uit, de infrastructure is echt gepland. Het eiland is het financiele hart van Abu Dhabi (en de emiraten) olie die wordt opgepompd op de booreilanden in de golf krijgen hier een eerste bewerking en wordt dan geexporteerd. 50% van de omzet van Abu Dhabi wordt hier gemaakt.

Ik slaap aan boord van de Atlantic Challenger, een groot support vessel. De boot ligt een paar kilometer de zee op. Met een klein sleepbootje er naar toe en dan op een deining van 1,5 meter overklimmen op zo'n joekel van een boot.

Op de terugvlucht vlieg ik over ons werk. Ik zie al een eilandje boven water komen en even later vlieg ik ook over een ander project. Ook leuk om alle boorplatforms te zien. Helaas kan ik geen foto's nemen. Camera's zijn niet toegestaan. Telefoons en laptops worden gecontroleerd of er geen camera's inzitten. Zeer strenge veiligheidseisen die worden gehanteerd. Iedereen die het eiland op wil heeft speciale clearance nodig van de CNIA. De kritische nationale infrastructuur authoriteit. Het belangrijkste overheidsorgaan van Abu Dhabi.


Padangbai

2011-03-26 to 2011-03-31

29/3 Al hoewel ik pas om half zeven 's avonds vlieg ga ik niet naar kantoor. Ik ben op tijd naar bed gegaan en ben van plan lekker uit te slapen. Om 7 uur 's morgens hoor ik echter de voordeur open gaan en staat de schoonmaakster binnen. Ik verplaats mezelf naar de bank.

De hele ochtend relaxen, backpack inpakken, muziek luisteren en wat werktelefoontjes. Een laatste lunch aan het strand (uiensoep, brood met geitenkaas en honing en een fruitcocktail), en ik laat me, na mijn autosleutels te hebben afgegeven, door een chauffeur naar het vliegveld van Dubai brengen.

Doordat ik mijn mini laptopje met wat theatershows, films en muziek tegenwoordig meesjouw op reis vliegt de tijd voorbij. Ik ben net op tijd voor het sluiten van de gate. De vroege avond wordt snel nacht, de klok gaat nog 4 uurtjes vooruit.


30/3 Om 6 uur am land ik op Kuala Lumpur. Om negen uur gaat hier vandaan mijn vlucht naar Denpasar, Bali, Indonesie. Ik dood de tijd met een starbucks koffie en een uurtje Apocalypse Now.


Om 12 uur land ik op Bali. Ik probeer een bemo (busje, lokaal transport) te vinden, maar die vertrekken niet vanaf het vliegveld. Verschrikkelijk irritante taxichauffeurs en ojeks (motortaxi's) proberen me een rit naar waar dan ook op het eiland aan te smeren, maar niemand die me wil vertellen waar ik een bus kan vinden. Ik loop van het vliegveld af en wordt al snel opgepikt door een lokale ritselaar die me wel op weg kan helpen. Ik kom in de steegjes van Kuta terecht en beland in een busje die me naar Patangbai brengt. Ik betaal de helft van wat ik op het vliegveld had betaald, 125,000 rp (15-20 euro). En ik krijg correcte informatie over de bemo's, die vertrekken meestal in de ochtend.


's Middags om 15.00 uur ben ik in Padangbai. Een korte wandeling, de eerste tropische regenbui en mijn eerste koude Bingtang. Niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Het kan zijn dat die Bingtang eerst kwam.


De dag eindigt met meer Bintangs en wat live muziek en een jamsessie in een reggaebarretje.


31/3 Ik verken lopend wat baaien en stranden in de buurt van Padangbai. Lekker eten, cocktail, Bintangs, lekker relaxen. Wat een mooie vrouwen die Balinesen. Aan het eind van de dag weer een bui. En nog wat live muziek maakt de dag compleet.


Kuta (Lombok)

2011-04-01 to 2011-04-02

1/4 Op de "langzame" ferrie naar Lombok. Het is bijna 3 uur varen. Ik zit de hele tijd boven aan dek en dat ga ik later nog wel voelen. Het is rond de 30 graden en de zon is zo fel dat ik niet zonder zonnebril kan (ik word oud). In een busje als de volgende tropische bui losbarst.


Sneller dan ik dacht kom ik aan in Kuta. Het is net twee uur geweest. Lunch en ik check in in een klein bungalowtje. Net als mijn vorige hotel geen airco en koud water, Back to basics.


Straatverkopers te over, vooral kleine kinderen met armbandjes en sjarongs maar niet veel toeristen. Het is platteland aan de kust, armoedig en vredig. Het is alleen jammer van de volhoudende kinderen, het gaat allemaal gemoedelijk en vriendelijk, maar het is irritant.


2/4 Een prachtige wandeling langs baaien en rijstvelden, bergjes en palmbomen. Het is werkelijk unieke natuur. Het zou een paradijs kunnen zijn, waren er niet die kut-kinderen.


Ik zie nog een grote hagedis voorbij kruipen, straathonden, krabben, koeien, geiten, katten etc, in de bergen, op straat, in de huizen. Het is nog relatief puur hier. Langzaam aan zie ik wel wat resorts komen, er is pas een vliegveld geopend op Lombok, nu nog voornamelijk locale entrepeneurs, maar dat zal ook wel veranderen. Het is leuk om dit pure nog mee te maken. De mensen die in de hutjes slapen, iedereen die even vriendelijk is, ook al willen ze allemaal wat van je, het gaat gemoedelijk.


Als je het over een strandparadijs hebt komt Kuta en omgeving in Lombok heel hoog op het lijstje. Ik heb veel mooie stranden gezien, maar de ongereptheid, het pure, het prachtige blauwe water, de bergjes, de palmbomen in overvloed, de zon, het eten, is onovertroffen.


Kuta (2)

2011-04-03

3/4 Net als in Padangbai heeft Kuta ook geen pinautomaat. In Padangbai moest ik nadat ik wat dollars uit mijn noodpotke had omgewisseld een half uur heen en een half uur terug achterop een Ojek om geld te pinnen.


Een motor gehuurd om zelf wat rond te touren. Naar het oosten kom ik op een gegeven moment niet verder, de weg wordt onbegaanbaar, modderig en nat. Als ik naar het westen rijd begint het te regenen en breek ik mijn trip af.


Senaru

2011-04-04

4/4 Vanuit Kuta laat ik me naar Senaru rijden. Het is een prachtige rit, met vele aapjes als we in bergen komen. De trip duurt 4 uur en toch denk ik dat het maar 120km is. De weggetjes zijn heel smal, inhalen is bijna onmogelijk. De kust aan deze kant van het eiland (Bayan) is anders dan aan de andere kant, zwarte korte stranden. Vanaf de kust gaan we terug land inwaarts.


De Gunung Rinjani is een vulkaan van 3721 m hoog. 1 April is de berg weer open gegaan en de komende 3 dagen ga ik naar de top. Maar vanmiddag loop ik eerst nog naar 2 watervallen. Tot boven de knieen in het water om een riviertje een paar keer over te steken, maar het is de moeite waard. Een beetje klauteren door tropisch bos geeft een Indiana Jones gevoel.


Gungung Rinjani

2011-04-05 to 2011-04-07

5/4 Achterin een pick up slingerd nog 500 meter omhoog. In Sembalun houdt de weg op. Backup op de rug, inschrijven bij het Rinjani trek centre en met drie andere toeristen, twee dragers en een gids de Rinjani vulkaan op. De gids zet er vanaf de start een sprint in. Na een uurtje of twee begint het te regenen. De trek wordt zwaar. Van 1100 meter klim ik naar 2600 meter. 7 Uur lang gaat het naar boven.


Volledig gesloopt kom ik op de vulkaanrand. Een prachtig uitzicht over het meer, maar ijskoud. We zitten vol in de wind. Het wordt donker. Er wordt weer een vuurtje gestookt voor een kopje thee en het avondeten. Vanmiddag schuilend onder wat metalen platen en met de poncho aan was het noodles, vanavond krijgen we rijst. Voor 8 uur lig ik op bed, maar kan geen oog dicht doen door de kou en de wind.


6/4 Om twee uur 's nachts staan we op. Een kopje thee en een paar biscuits en onderweg om de top van de Gungung Rinjani te betrekken. Was gisteren zwaar, de klim van vanmorgen is een hel. Minder dan de helft van de mensen die vertrekken halen de top. Ik haal de top op mijn tandvlees. Praktisch de hele weg is het los grind, een stapje omhoog en je zakt de helft terug. Het stijgingspercentage is ongekend. Ik klauter, soms met handen en voeten, over randen van de vulkaan met links en rechts diepe afgronden. En het is pikke donker, ijskoud en winderdig.


Halverwege moet ik mijn rugzak overgeven aan de gids, maar ik blijf doorgaan. Nog een stuk verder valt mijn gids uit, die krijgt kramp. Maar ik blijf doorgaan. Stapje voor stapje, in een roes, tegen de rand van opgeven aan, maar blijven doorgaan. Een aantal malen denk ik de top te zien, maar achter een top volgt altijd weer een top.


Ik heb zo'n klim over los grind naar de top van een vulkaan in Nieuw Zeeland wel eens gedaan, die klim was 1 1/2 uur, deze klim was 4 uur. Bovenop (3726 meter) is het ijskoud, ik heb een prachtige zonsopgang, kan nog net wat fotootjes schieten en dan trekt het dicht. Naar beneden gaat sneller, het losse grind werkt in mijn voordeel, Een stap wordt drie stappen. Ik pik mijn gids op en om even na negenen in de ochtend zijn we terug in het kamp. Onderweg zie ik nog een aapje, ik gelukkig, maar in het kamp is het vergeven van de apen. Die aapjes proberen mijn ontbijt te stelen.


Een afgrijselijke 7 km naar de top gedaan en nu begint de dag pas. We zakken af naar het meer. Ook deze afdaling is zwaar. 3 uur later zijn we aan het meer. Ik heb zo'n pijn in mijn rug, in mijn tenen (druk bij het afdalen staat voorop je schoenen), en mijn benen zwabberen. Er wordt weer een vuurtje gestookt voor de lunch, maar eerst in een natuurlijke heet water bron. Deze bron ligt onderaan een prachtige waterval.


Na de lunch weer 3 uur klimmen naar de top van de rim. Deze kant van de rim is minder zwaar, maar wel een stuk gevaarlijker. Over de top is het nog een half uurtje naar beneden naar het kamp. Avondeten en naar bed. Ik houd de gehuurde jas aan in bed en nu lukt het me om een paar uurtjes te slapen.


7/4 Het is 5 uurtjes dalen. Het zijn wederom geen gemakkelijke kilometers. Klimmen over rotsen en duizenden boomwortels. Het dalingspercentage is enorm op sommige stukken. Tussen twee kampen kan ik uitreken als we in 1,1 km van ruim 1500 meter naar ruim 1100 zakken dat het percentage boven de 30% ligt. Na 33 km en 27 uur lopen in drie dagen van 1100 naar 3700 meter en terug naar 600 meter door regen, hitte, kou en onmogelijke pijnen, ben ik blij als het erop zit.


Een kouwe douche, tomatensoepje voor lunch, en ik spring in een auto, achter op een motor, in een houten schuit met buitenboordmotor kantelend over de golven en ik kom aan op Gili Trawangan.


Gili Trawangan

2011-04-08 to 2011-04-09

8/4 Gisteren aangekomen op Gili Trawangan, een warme douche genomen (de 1ste deze vakantie), en de schade opgenomen. Bloeduitstortingen onder mijn grote teen nagels, een licht gekneusde linker grote teen, verbrande knieholtes, en een enorme spierpijn doen mij niet verder komen dan wat rusten, eten en naar bed.
Vandaag ga ik het rustig aandoen, wat lezen, bandje kijken, dansstrandfeest.


9/4 Het strandfeest bleek helemaal niks te zijn. Het eiland in 2 uurtjes rond gelopen, lezen, internetten en 's avonds weer een bandje.


Samenvatting van Gili: sex, drugs & party ondanks dat het een moslim eiland is, de moskee gaat wel gewoon om 5 uur 's morgens af. Allemaal jonge backpackers, een enkele alternativo, en een verdwaalde bejaarde, voor mij hoeft zo'n uitgaansplek strand paradijs niet, maar als onderdeel van de totale ervaring is het een mooie plek on te rusten.


Ubud

2011-04-10 to 2011-04-11

10/4 Met de snelle ferrie terug naar Padangbai, Bali en in een busje naar Ubud. Een enorme bui is daar losgebarsten. Ik zie mensen tot aan hun middel in het water de straat over steken. Ons busje kan er dan ook niet door en neemt een alternative route. De wegen zijn verandert in watervallen en rivieren en als het dan ook nog gaat donderen, wat is dat natuurgeweld toch prachtig.....


11/4 Stevige wandeling door Monkey forest, rijstvelden en het centrum van Ubud. Ik doe dit in de ochtend om de hitte en mogelijk regen in de middag te ontwijken.


Ubud (2)

2011-04-12

12/4 Opnieuw een stevige wandeling in de ochtend om de regen in de middag te ontwijken. Ubud is een leuk stadje, het culturele centrum van Bali. De balinesche (Hindu) architectuur zie je terug in alles. Nu wordt er nog steeds veel naar de oude stijl gebouwd. Het hele land staat vol met tempels die nog steeds in allerlei ceremonien worden gebruikt.


Ik word een paar keer achter elkaar gebeld door een 020 nummer. Ik neem niet op, maar dan komt het sms-je: "visa vermoedt fraude met mijn creditcard en verzoeken mij contact op te nemen". Mijn creditcard is reeds twee keer eerder om dat vermoeden geblokkeerd (Senegal en nederlandse antillen) en omdat het toch wel lastig is zonder besluit ik terug te bellen. Ik maak ze duidelijk dat ik dat gezeur zat ben en dat ik onnodig telefoon kosten moet maken. Wees eerlijk wat is er nou vreemd om vanuit Bali via het internet treinkaartjes in Rusland te kopen? :-)


Er wordt gevraagd naar het verdere verloop van reis, hoelang ik nog in Indonesie blijf en of ik gelijk doorga naar Rusland. "Nee", is mijn antwoord,"Ik vlieg via Kuala Lumpur naar Dubai, dan Nederland, Belgie, Denemarken, Zweden en Finland, voordat ik in Rusland aankom".


Ik krijg geen excuses alleen de mededeling dat gezien mijn reisgedrag het nog wel vaker kan voorkomen dat ze me contacten.


Munduk

2011-04-13 to 2011-04-14

13/4 Bij het afrekenen van mijn kamer kan ik me niet inhouden tegen de kassier. Ik had een prijs afgesproken, maar ze zetten er belasting bovenop. Nadat ik de man gefilleerd heb is hij helemaal beduusd. Ik hem het principe van korte termijn winst tegenover lange termijn inkomen proberen duidelijk te maken. Terloops heb ik misschien ook nog een beetje afgegeven op de mentaliteit van het gehele Balinesche volk. Er kwam een agressie in mij boven die ik sinds mijn vertrek uit Nigeria niet meer heb gevoeld. Maar volgens mij heb ik al eerder geschreven dat de mensen hier me aan Nigerianen doen denken.


Munduk. Ik ben weer in de bergen. Dorpje van niets, mooie omgeving. 's Middags weer de regen. Ik lees de afgelopen dagen veel in mijn biografie over Che Guevera.

14/4 Motor gehuurd en in de ochtend rij ik uit de bergen naar de kust naar Lovina. Ik doe een bakje koffie en rij weer de bergen in. Ik ben half in de middag net op tijd binnen voor de regen.


Seminyak

2011-04-15 to 2011-04-18

18/4 Typisch strandstadje. In een redelijk hotel met mooi zwembad mijn intrek genomen voor een paar dagen rust. Ik ga één keer echt stappen, verder veel lezen, beetje wandelen, beetje luieren. Het enige wat ik niet doe is aan het strand liggen en in de zee zwemmen. Typisch is dat  ik dat de afgelopen drie weken weer niet gedaan heb.


back in Dubai

2011-04-19 to 2011-04-23

23/4 Voor mijn verlof waren we al lange tijd bezig met mijn liquor license. Tijdens mijn verlof is die vergunning om alcohol te mogen kopen afgewezen. Tijdens mijn visa aanvraag procedure ben ik blijkbaar moslim geworden. En aan moslims worden geen alcohol vergunningen afgegeven :-).


Shakira - Shakira hips don't lie

2011-04-24 to 2011-04-30

27/4 sms naar mijn zus op haar vakantie adres in Spanje. Ik krijg als antwoord "gefeliciteerd met je oma". Ik denk "shit, de verjaardag van oma vergeten" en ik bel gelijk met mijn ouders. Ben ik een dag te vroeg

28/4 Oranjebal met Guus Meeuwis. Buiten op het gras van de Emirates Golf club speelt Meeuwis en een andere band uit Nederland tussen de wolkenkrabbers. Een relatief bescheiden entree betaald (70 euro) voor concert, gratis drinken en eten. Frikandellen, Bitterballen, Kroketten, Haring en allerlei andere hollandse specialiteiten waren verkrijgbaar. Relatief bescheiden entree omdat alcohol en dit soort eten normaal goed duur zijn. De dresscode is oranje en zilver (25ste keer dat dit feestje wordt gegeven) en het lijkt wel op carnaval. Met de biergevechten erbij is het feest echt hollands.

29/4 Shakira in Abu Dhabi. Amr Diab een bekende band in het Midden Oosten staat in het voorprogramma. Shakira is goed en sensueel. Het is een zeer gevarieerde show. Het sensueel getinte staat toch wel vreemd in een land als dit. Ik merkte om me heen dat sommige passages in de show toch wel shockerend waren voor mensen.

In het begin van de show haalt Shakira 4 meiden uit het publiek. Op het podium krijgen ze te horen dat ze met Shakira moeten dansen. Een van de meiden is echter een ingepakte "lokale" en die durft dus niet te heup wiegen.

Later in de show trekt Shakira een zilveren topje in één ruk uit en dan staat ze in haar beha/bikini. Een aantal lokalen mannen gaan helemaal uit hun dak. Die staan te springen en joelen. Hun vrouwen die erbij staan, staan geshockeerd met de handen voor de mond naar het podium te kijken.


The Island

2011-05-01 to 2011-05-11

5/5 Onze project manager gaat naar een ander project. Een spontaan afscheidsfeest wordt georganiseerd en loopt uit op de beste avond in Dubai tot nu toe. Er wordt ongelooflijk gezopen.

6/5 Vroeg op om te gaan wakeboarden. 5 uurtjes slaap is niet veel en heen in de auto valt het dan ook tegen. Na een uurtje rijden (door mijn collega die wat vroeger is gaan slapen en minder gedronken heeft) komen we in Umm al Quwain aan. Het is ruim een maand geleden dat ik op een board heb gestaan, maar het gaat goed. De frisse lucht en actie doen ook snel mijn kater verdwijnen.

8/5 Werkbezoek naar the Island. Na een half uurtje vliegen vanuit Abu Dhabi landen we, vanuit het vliegtuig kunnen we de voortgang van het werk zien.

9/5 Hooggeplaatste personen van onze klant doen ook een werkbezoek langs een aantal van hun projecten. Op de foto met deze mannen, er zal wat familie van de sjeik tussen hebben gezeten. 's Middags vlieg ik terug naar Abu Dhabi.


parties

2011-05-12 to 2011-05-20

20/5 Van de week een etenje gehad met de dames van hrm en gisteravond een feestje bij mijn collega en mij thuis. De dames van het secretariaat, HRM, accounts en document control waren op bezoek. Ze hebben voor ons gekookt. Verder wat luide muziek, filipijnse muziek, er werd wat gegeten, gedanst, gedronken en gewoon gezellig gesproken.

Ben eerder van de week nog een keer in de limestone quarry wezen kijken, Ook deze 2e keer was het toch weer indrukwekkend.

Het warmt goed op in Dubai. Het is boven de veertig graden en ook 's nachts komt het niet meer onder de 30. Buiten hoef je niets meer te doen om te starten zweten. Nog een paar weekjes en buiten lopen is niet meer mogelijk als je ergens naar toe moet en onbezweten wil aankomen.


foto's

2011-05-21 to 2011-06-04

Ik had een aantal dingetjes afgelopen twee weken waarvan ik dacht: "dat moet ik niet vergeten anders heb ik dadelijk niks om op mijn webblog te zetten". Ik ben het dus wel vergeten en zie hier het resultaat. Ik heb wel wat foto's geplaatst. De foto met Arabiers is genomen op the Island, het zijn allemaal hoge meneren van onze klant. De andere foto's zijn van Dubai marina. Dat is de area waar ik woon (de achterkant, aan de voorkant zit ik aan de strandbouvelard).


1e keer

2011-06-05 to 2011-06-10

10/6 Van de week was de 1e keer in mijn leven dat ik een reeks bekeuring kreeg. Het is al gebeurd in maart. Ik ben 3e keer geflitst. 600 Dirham per keer, zonde geld. Zeker als je bedenkt dat de flitsers op die plek pas bij 160 km/uur afgingen. Na een enorm verkeersongeluk in de mist waar 170 auto's bij betrokken waren flitst die paal nu bij 140 km/uur

Van de week was ook de eerste keer dat ik op het strand ben wezen kijken. Een kleine wandeling langs de waterlijn. Maar het is als lopen door een hete lucht oven. De adem stokt, de huid verschroeit en je hoofd staat op exploderen. We zitten nog steeds niet op de top, het is in het midden van de dag ongeveer 45 graden. Na 45 minuten slenteren zat ik weer in de airco en achter op het balkon. Aan de schaduwzijde iets hoger dan op de begaande grond is het goed te doen.


building an island

2011-06-11 to 2011-06-20

20/6 Zojuist mijn boarding pass uitgeprint, vannacht vlieg ik Dubai - Schiphol. Ondanks dat ik al een paar jaar rondreis zeg ik nog steeds niet dat ik vlieg op Amsterdam. Ik heb niets tegen Amsterdam (er spreekt ook niets voor Amsterdam), maar je roots moet je niet verloochenen. Bovendien Schiphol is geen Amsterdam maar gemeente Haarlemmermeer.

Afgelopen week is wederom zonder noemenswaardige avonturen verlopen. Ik heb een buitengewoon drukke periode afgesloten. Het is een uitdaging om grip te houden, maar het gaat goed. Alles is groot en veel (hoeveelheden en afstanden), behalve tijd (te kort).

Ik heb wat foto's geplaatst die een beetje een idee geven van wat het bouwen van een eiland inhoudt.

De hitte straalt je ook tegemoet vanaf de foto's. Gelukkig zit ik in de airco. Al hoewel dat weer niet goed is voor alle bacterien die rond geslingert blijven worden. Je kan niet zonder airco, maar echt prettig met is het ook niet. Nog een paar maanden en dan is het weer winter. En nu eerst op verlof.......


Graspop Metal Meeting

2011-06-23 to 2011-06-26

23/6 Het was hollen en vliegen. Ik probeer mijn spaarzaam vrije tijdaltijd zo effectief mogelijk te gebruiken, maar nu was het te kort. Helaas heb ik wat vrienden niet gesproken. Ik breng mijn huurauto terug naar Schiphol en dan stap ik in de trein en metro naar Spijkenisse, een avondje bier drinken en bijpraten met Marco en Belinda.


24/6 Onderweg naar Graspop Metal Meeting met Gert en Marco. Gelukkig zie ik Hazel ook nog even. Het is koud en nat, de tenten staan snel en dan begint het bier drinken.
26/6 Foreigner, Journey, Corrosion of Confirmity, The Rods, Watain (tegen wil en dank), Korn, Epica, Iced Earth, Volbeat, Scorpions (headliner, maar ik ben al te dronken om het te kunnen beoordelen), Lacuna coil, Ghost, Bleed from Within, Triptykon, Black Label Society, Moonspell, Channel Zero, Whitesnake, Arch Enemy, Cradle of Filth en Judas Priest als headliner in plaats van Ozzy Osbourne (maar ik ben toch te dronken om het te kunnen beoordelen), Anvil, Amorphis, Kreator, Pro-Pain, Mastodon,, Avenged Sevenfold, Opeth, Rob Zombie, Cavalera Conspiracy, Slipknot (headliner, maar net zo bagger als altijd en deze keer ben ik niet dronken). Verder vooral veel lol gehad, en na 2 dagen kou en nattigheid was de derde hete dag welkom.


utrecht - stockholm

2011-06-27 to 2011-06-28

27/6 Met een zeer geslaagd weekend achter de rug, een wasje gedaan en de tent te drogen opgehangen, stap ik in het openbaar vervoer voor de lange reis terug naar Dubai. De reis begint met de bus naar Hoek van Holland en zal eindigen met het vliegtuig vanuit Beijing.

In Hoek van Holland pak ik de trein naar Rotterdam Centraal om over te stappen in de trein naar Utrecht Centraal. Het is nog goed warm als ik in Utrecht in de nachttrein naar Kopenhagen stap. Ik ga de grens over bij Emmerich (Arnhem), en via Duisburg, Dusseldorf, Koln. Het loopt tegen twaalven als ik Dortmund passeer.


28/6 Ik zit in de trein met een Nederlander die gaat backpacken door Zweden, een nederlander die een internet date in Kopenhagen heeft en ik maak contact met een Zwitserse en drie Zweedse vrienden die ook naar Graspop zijn geweest. De zweden en zwitserse zijn behoorlijk luidruchtig en dronken, halverwege de avond gaat het meisje al over haar nek, gelukkig in de coupe naast mij.


Na Dortmund komen we nog over Hannover en Hamburg voordat we bij Flensburg de grens met Denemarken overgaan. Het is 6 uur am en ik ben gebroken. Om 10 uur arriveer ik in Kopenhagen. Ik koop een kaartje voor de 10.30 uur trein naar Malmo (Zweden). In Malmo heb ik ruim een uur de tijd voor een toilet, bak koffie en een broodje op een terrasje en dan in de trein van 12.17 naar Stockholm. Om 17.00 kom ik bij mijn hotel aan.


Geen tijd om te treuzelen, ik ga wandelen door het historisch centrum van Stockholm. Een leuke gezellige stad, tijd voor een terrasje.


Stockholm - Helsinki

2011-06-29 to 2011-06-30

29/6 Overdag nog een terrasje in het oude stadshart gepakt en heerlijk uitgebreid geluncht. Vervolgens op de boot (Viking line) naar Helsinki. De tocht Stockholm uit is prachtig. Daarna naar binnen, ze hebben wat entertainment aan boord en verschillende restaurantjes. Het is een mini cruise. Mijn hut is in het vooronder, warm, herrie, ik heb het gevoel alsof ik op de motor slaap, weinig nachtrust.


30/6 Een van de lastigste dingen om in de gaten te houden deze trip is de tijd. Ik kom door vele verschillende tijdzones, maar de treintickets in Rusland zijn allemaal uitgegeven op Moskou tijd. Ik ben nog geeneens in Rusland en het gaat al fout. Vlak voor het slapen gaan verzet ik mijn klok, maar wel de verkeerde kant op.


's Morgens om 10.00 uur ben ik in Helsinki. Ik drop mijn bagage in een kluisje op het treinstation en ga lopend de stad verkennen, voordat ik maar weer eens een terrasje pak.


St Petersburg

2011-07-01 to 2011-07-02

30/6 Om 15.00 stap ik in de Allegro trein naar St Petersburg. Mijn reisinstructie gaf aan dat mijn boekingsconfirmatie met paspoort voldoende was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Ik had het boekingsbewijs (e-ticket) ergens moeten omruilen voor een papierenticket. Het duurde even voordat de finse beambte, russische beambte en ik elkaar begrepen. Ik mocht blijven zitten, maar later kwamen ze toch weer terug, voor mijn ticket en nog een keer voor mijn paspoort, en toen kwam er nog een andere beambte bij. Een hoop gedoe, maar ik heb het maar over me heen laten komen.


Ik ben beter voorbereid op reis gegaan dan gebruikelijk en ik had dan ook al uitgezocht waar mijn hotel lag. In de metro, 1 keer overstappen en ik loop in 1 keer goed. Hotel Moscow is een prima hotel, ik eet er in een prima restaurant, maar dan ga ik toch nog even het centrum in voor een biertje.


1/7 De hele dag gelopen door St Petersburg (Kazan Cathedral, St Isaak Cathedral, Hermitage, Summer Palace, Peter & Paul fortress), wat gegeten en dan op zoek naar live muziek. Ik vind een leuk zaaltje, met een leuk Russisch bandje. Ze spelen covers van populaire russische muziek, maar dan met een eigen grappige tekst. Ik begrijp er uiteraard niets van. Het is een gezellige avondje, veel mensen gesproken waaronder de bardame Nathalie en de basgitarist van de band en van de halve liters schakel ik over op de wodka

.
2/7 Ik word om half vier 's middags wakker van de schoonmaakster. Ik herinner me vaag dat ik een paar keer op de grond heb gezeten om op de kaart te kijken, dronken uit de kroeg komend was ik verdwaald, maar blijkbaar heb ik toch mijn bed gevonden. Het is al tegen zevenen als ik me er toe aan kan zetten om wat te gaan doen. Ik ga eten en terug naar bed.


Moscow

2011-07-03 to 2011-07-04

03/07 Niet geslapen, waarschijnlijk omdat ik de hele dag al had geslapen, maar toch om 5.15 am op. Het valt me op dat St Petersburg al leeft zo vroeg op de ochtend. Het is maar een paar uurtjes per nacht donker. De metro gaat om half zes open, om 10 voor 6 komt de eerste en die pak ik naar treinstation Moskou. Om kwart voor 7 vertrekt mijn trein naar Moskou.

Ook in Moskou vind ik snel de juiste metrostations. Aan het einde van de ochtend ben ik al ingecheckt in mijn hotel. De zondagmiddag breng ik net als een hoop moskovieten relaxend door in het Izmaylovsky park. En daarna pak ik een terrasje.

04/07 Lekker op tijd op, na weer een slechte nachtrust. Het is zeer benauwd in Moskou en geen airco in mijn hotelkamer. Vandaag lonken het Kremlin en het rode plein. Ik kijk ernaar uit. Geweldig openbaar vervoersnet, ik vind alles gemakkelijk. Het enige lastige is het ontcijferen van stationsnamen (leuke puzzels), stationsnamen onthouden is nog moeilijker. Haltes tellen gaat makkelijker.

De geschiedenis in het Kremlin is imponerend. Een aantal kathedralen volgedouwd met icons, grafzerken, schilderij-, potten- en sieradecollecties. Vanaf 1300 is de gehele geschiedenis te zien.

Het rode plein is eigenlijk een beetje klein, en ze zijn aan het opbouwen voor een rally. Toch zie je ook hier de historie, st Basils Cathedral, Lenins mausoleum. Ook zit GUM aan het plein. Dit is een grote shoppingmall waar de cultuur omslag goed te zien is, vroeger lege schappen, nu volmet merkartikelen.

Nog wat verder banjeren door het centrum, wat lunchen in jaren '20 jazzbarretje, met een Belgisch witbiertje.

Onderweg terug in de metro, voel ik  wat buikkrampen opkomen en jawel, ik heb weer moeite om mijn hotelkamer te halen. Een kleine darminfectie opgedaan op Graspop denk ik, sinds die maandag na Graspop komt het af en toe terug. Gelukkig ben ik er na 1 aanval meestal weer voor een dag van af.

Moskou is al meer Rusland dan St Petersburg was. Ik merk het aan de muziek op het treinstation, aan de menukaarten, aan het engels en behulpzaamheid van mensen (een stuk minder in moskou). Moskou is ook een stuk duurder.


Moscow (2)

2011-07-05

5/7 Gisteravond een leuk restaurantje gevonden op een meertje in een park. Het hele park was leuk en gezellig. Mensen in Moskou (maar ook St Petersburg) genieten van het buiten kunnen zijn in de zomer. Overal op straat wordt gedronken, hangen wat mensen rond, wordt soms wat gemusiceerd.

Gisteravond kon ik eindelijk de nagel van mijn linker grote teen er af trekken. Sinds de afdaling van de vulkaan Gungung Rinjani in april had ik een bloedblaar onder mijn nagel. Dit had ik ook onder mijn rechter groter teennagel, maar die ging er na een paar weken al af.

Vannacht weer slecht geslapen. Ik had een ventilator hoog aangezet en mijn raam open. vannacht is het echter behoorlijk afgekoeld in Moskou en ik had het dus koud.

Ik probeer een confirmatie te krijgen op welk treinstation ik morgen moet zijn. Er zijn 9 stations in Moskou. Mijn trein staat voor morgen niet in het systeem, ik weet wel van welk station hij hoort te vertrekken. Ik ben benieuwd morgen. 

Vandaag overdag veel miezer, grote druppen en hoosbuien. De hele dag met koude natte voeten rondgelopen. Ondanks het weer toch zo'n 10 km gelopen naar, langs en door Cathedral of Christ the Saviour, Sculpture by Mikhail Shemyakin (Children are victims of adults' vices), sculpture of Peter the Great, Art Muzeon Sculpture park, Tsentralny Dom Khodozhnikov (central house of artists), Gorky Park, Neskuchny Sad, Andreevsky Monastery en de Moscow State University. De hele wandeling is in de buurt van en langs de moskou rivier.

Het sculpture park heeft enkele fascinerende beelden, vooral het hele eenvoudige idee van een grote muur met prikkeldraad en daarachter allemaal hoofden  van steen spreekt me erg aan. Verder is het vooral veel en gaat het van modern tot borstbeelden tot standbeelden.

De central house of artist is een groot museum, met een collectie van 1900 tot nu. Wederom fascineerend om te zien hoe de kunst zich heeft ontwikkeld onder Lenin en Stalin. De propaganda kunst uit de jaren 50-60 over het gelukkige goede leven deed wel een glimlach bij me ontstaan. Maar er hingen ook veel werkelijk prachtige dingen. Een goed overzicht met tijdlijn van 1900 tot nu. 

Verrassend vond ik ook dat rond 1910 er al van die kunst gemaakt wordt waarvan men zegt "dat kan een klein kind ook". Ik dacht eigenlijk dat dat in de jaren 60 was opgekomen. Misschien dat ik toch maar eens een boekje over kunsstromingen moet lezen,...

Metrostations - 11 lijnen die kris kras door het centrum lopen, alles is dus relatief makkelijk te bereiken. Mijn stadskaarten zijn in het engels en op de boorden en in de stations hier staat alles volgens het russisch alfabet aangegeven. Vele ondergrondse overstapmogelijkheden. Het is ondergronds een wereld op zich. Sinds gisteren weet ik ook dat als ik met de metro naar mijn hotel bovengronds kom, ik 1 halte terug moet.

Veel in Moskou is oud en vervallen. Volgens mij doen ze ook niet veel moeite om het te onderhouden, wel om te doen alsof. Vele gebouwen staan in de steigers met doeken of metalen platen ervoor. Achter die stellages gebeurd niet veel heb ik de indruk. De buitenkant bedriegt ook vaak, In oude gebouwen kunnen van binnen hele moderne winkeltjes, restaurantjes en bedrijfjes zitten.

 


Yekaterinburg

2011-07-07 to 2011-07-08

6/7 Het is weer heet geworden in Moskou (30 graden). Om 13.10 gaat mijn trein naar Yekaterinburg. De trip is 30 uur. Ik kan mijn trein niet vinden op het electronische bord, maar ik sta dan op het verkeerde treinstation. Ik word naar de overkant van de straat verwezen. Althans dat is mijn interpretatie. Ik zei Kazansky en de baliebeambte maakte een armgebaar.

In het station aan de overkant zie ik helemaal geen aanwijzingen. Ik schiet iemand met een walkie talkie aan. Zij brengt me naar de chef beveiliging. De man doet zijn best, maar spreekt geen engels. Ik word naar een aantal balies gesleurd en uiteindelijk maakt er weer iemand een armgebaar waaruit ik interpreteer dat ik door een poortje moet.

Ik kom in een hal met perrons. Ik loop ze allemaal af, maar mijn trein zit er niet tussen. De helft van de perrons is voor lokale treinen (denk ik, daar heb je van die poortjes zoals bij de metro) dus het aantal perrons wat ik in de gaten moet houden is te overzien.

Dan ontdek ik een electronisch bord. Mijn trein(nummer) zit er niet tussen, ook de plaats waar ik naartoe ga staat niet op het bord. Wel zie ik 1 trein die net zo laat vertrekt als de mijne. Die trein pak ik uiteindelijk maar en dat blijkt de juiste keuze. Ik klopte dus ook dat mijn trein niet in het systeem van het hotel zat.

Ik heb een slaapcoupe geboekt, morgenavond 19.00 arriveer ik pas (uiteindelijk doet deze trein er 28 uur over en arriveer ik om 17.30 moskou tijd, 19.30 locale tijd). Vooraf gehoopt op een leuke jonge moeder met 2 meiden van in de 20. De jonge moeder klopt, maar ze heeft ook twee jonge (12 en 7) drukke kinderen en er zitten er meer in de wagon. Er zit ook nog een vrouw bij, maar die stapt na een uurtje of 8 al uit en wordt vervangen door een jonge man (Alexander)

Het praten gaat zeer moeizaam, maar iedereen doet zijn best. Het jongetje van twaalf begint steeds met "we" na een tijdje heb ik door dat hij "jij" bedoelt. De man, vrouw en het jongetje overleggen soms minutenlang en dan komt er een zin als "Why Russia?". En dan bedoelen ze nog "Where". Een discussie van 10 minuten en het inschakelen van een hulplijn (er wordt iemand gebeld) levert het woord "tomorrow" op. Uiteindelijk met pen en papier, mijn reisboek, veel wijzen en uitbeelden, woorden uit andere talen (simalarities met het russisch zoeken) en vooral veel herhalen en hele korte zinnen maken komt het zo af en toe best tot een conversatie.

7/7 Iedereen heeft van alles te eten en drinken bij zich, maar op een incidentele kop koffie of thee na sla ik alles af. Geen zin om aan de schijt te gaan van bijvoorbeeld kippenpootjes die minimaal 20 uur in een plastic tasje in een snikhete coupe hebben gezeten (geen airco). Dat risico neem ik overigens wel in de restauratie wagon, waar overigens nog gekookt wordt op kolen.

Het slapen gaat prima, dekens en lakens gehad, het koelt 's nachts behoorlijk af en ondanks dat ik vrij vaak wakker ben, is dit 1 van mijn betere nachten.

Het beeld buiten is afwisselend van loofbossen naar weiland naar dennebossen, van vlak naar glooiend naar wat bergen, door dorpjes, steden en boerengehuchten met onverharde wegen en houten huisjes en veel vervallen industrie (Roemenie in het groot). Uiteindelijk rijd ik de Ural binnen.

Na zo lang en intensief bij elkaar gezeten te hebben is een afscheid toch vervelend. Volgens mij noemen ze dat het Stockholm Syndroom.

Alexander stapt ook in Yekaterinburg uit en die helpt me op een taxi. Zelf had ik op het openbaar vervoer gestapt, maar hij drong zo aan dat ie wou helpen (en ik had zijn kippepootjes ook al afgeslagen). In een oude gammele auto, met scheuren in de ruiten, zonder vering en smerig van binnen, word ik afgezet voor mijn hotel.

Ik ga lekker wat eten, dan een klein stukje de benen loslopen en vervolgens doe ik net als de rus. Ik duik om 10 uur 's avonds een supermarkt in, koop een gekoeld blikje bier en drink die heerlijk op daar waar ik wil. In mijn geval is dat op mijn hotelkamer.

8/7 Yekaterinburg. De plek waar het tsaardom eindigde nadat in 1918 de Bolsheviks de Romanovs (Tsar Nicholas II en zijn familie) uitmoordden. Vanaf toen kwam Lenin aan de macht. Dit is ook de stad waar Boris Yeltsin vandaan komt en na hoofd van de regionale communistische partij in de landelijke politiek komt.

De hele dag slenter ik door de stad, een leuk plaatsje, lekker weer.

Ik kom in een restaurantje/gaarkeuken voor de lunch. Er zit ook een zwerver binnen. Als mensen weggaan zie ik hem al leftovers van de dienbladen afpakken. Ik heb wat eten over en geef het aan hem. Geld geef ik nooit, maar eten weggooien is zonde en op deze manier beter besteed. De man praat vanaf zijn tafeltje een aantal malen tegen me aan. Heel even denk ik dat hij me bedankt, maar al snel realiseer ik me dat hij om geld vraagt. Sommige dingen zijn universeel.

Ik moet mijn e-ticket omwisselen voor een papierenticket. Op het treinstation zoek ik de informatiebalie. Ik laat mijn internet uitdraai zien, de dame geeft wat aanwijzingen met de hand. Als ik de aanwijzingen letterlijk volg sta ik bij de uitgang dat klopt dus niet. Ik loop een stukje terug en zie een automaat staan die wat weg heeft van de incheckautomaten op Schiphol. Het scherm bied ook de mogelijk tot het invoeren van een nummer. Ik snap alleen de tekst op het scherm niet (ik lees nog steeds geen Russisch). Ik probeer wat, ik tik mijn e-ticket nummer in en druk op 1 van de twee toetsen onderaan. Ik ga terug naar het beginscherm en verder gebeurt er niks. Waarschijnlijk heb ik op cancel gedrukt. Ik probeer het nog een keer en nu druk ik op de andere toets. Deze keer verschijnt er een scherm met zeven nieuwe keuzes, allemaal in het Russisch. Ik kom dus niet verder. Er zit een stikker op het apparaat met KY44. Er bestaat ook een kassa 44 dus daar maar proberen. Voor alle kassa staan rijen, kassa 44 is gesloten. Er staat 1 persoon voor me die me op een tijdschema wijst. De kassiere is met lunch. Als zij terugkomt is het snel geregeld. Ze ticket wat gegevens uit mijn paspoort over en ik krijg de benodigde papieren.

Ik pak nog een terrasje en doe wat inkopen voor in de trein. Ik koop een mok, wat oplos koffie en thee (er is heet water in de trein), wat brood, kaas, etc. Tegen zessen Moskou tijd stap ik op de trein.


Novosibirsk

2011-07-09

8/7 De trein is niet helemaal vol en ik deel mijn coupe een tijdje samen met Natalie. Een leuke single dame van 32. Donkere haren, dronke grote ogen, dikke tieten, spreekt een klein beetje engels, sexy stem, halfbloedje, russische moeder, turkse vader, alleen jammer van die snor.

9/7 Natalie stapt uit in Omsk en daar stappen Sergei (40) en zijn zoon Vladimir (15) in. Tot aan Novosibirsk 600 kilometer verder is dit een buiten gewoon interessant stuk van de reis. Sergei is militair attache, heeft gestationeerd gezeten in ondermeer Oost Duitsland, India en Pakistan en spreekt goed engels. Van hem leer ik veel over het hedendaags Rusland, wat de problemen van nu zijn, hoe de ouderen de overgang hebben meegemaakt, cultuur, natuur, streekgebonden specialeiten. Echt een topgesprek gehad.

Uit het raamkijken is behoorlijk saai. Totaan de Ural was het landschap nog afwisselend, bij het binnenrijden van Siberie is het vooral openvlakte. Ik heb een filmpje geplaatst op mijn site.

Het is zaterdagavond 8 uur lokale tijd als ik in Novosibirsk arriveer. Ik neem een snelle douche en dan een hapje en een drankje.


West to East Siberia

2011-07-10 to 2011-07-11

10/7 Ik slenter de hele dag door Novosibirsk (Siberie). Het is zondag in in een van de parken een live bandje en dansende bejaarden. Verder het ondertussen bekende stadsbeeld : kerken, standbeelden, en verval.

Half 10 Moskou tijd, half 1 's nachts local tijd stap ik op de trein naar Irkutsk.

11/7 Het eerste stuk zit ik samen met 1 jongen in een coupe. Het is nacht dus we spreken niet en ik probeer te slapen.

In de ochtend stappen 2 dronken Russen in. 1 probeert een gesprek met me aan te gaan, maar kent geen woord engels. Vlak voor me gezicht wijzend en gebarend, als ik elke keer kenbaar maak dat ik hem niet verstaat gaat hij alleen maar harder praten. Zodra ze een eerste tukkie hebben gedaan worden ze wel pleasant gezelschap.

Sergei en Barscha werken in de olie en gasvelden in het Noorden en zijn op weg naar huis voor vakantie. Soms houdt Barscha (dezelfde sprekende gast van eerder) hele monologen tegen me van tientallen minuten. Ik begrijp er weinig van. Soms haal ik er woordjes uit bijv. Poetin en Medvedev en geld. Met het gesprek wat ik gehad heb met die militair attachee bedenk ik er zelf maar bij dat het gaat over "geld wat aan de strijkstok blijft hangen". Als hij door blijft zagen over Oezbekistan bedenk ik ermaar bij dat het gaat over "illegale immigratie". Interessant om ook de mening van de gewone arbeider te horen, alleen jammer dat ik het niet begrijp.

Ik trek dieper Siberia in. Het landschap wordt glooiender en bosrijker en daardoor interessanter.

Een bejaarde man komt nog even een biertje meedoen (Sergei en Barscha drinken de hele reis door liters weg). De man vraagt mij of ik duits spreek. Ik antwoord in het duits terug, maar heb al snel door dat de man zelf niet veel verder komt dan "goed". Ik denk dat het erg lang voor hem geleden is, gelukkig maar want voor mij ook. De rest van de treinreis zeg ik wel keurig "Guten abond", "gute morgen" en dat maakt de man al gelukkig.


Irkutsk

2011-07-12

12/7 De tweede Sergei in de coupe, de stille gast van gisteren, heeft het bovenbed en heel af en toe voegt hij een engels woordje toe aan wat Barscha me probeert te vertellen. Op het moment dat hij de trein verlaat kom ik erachter dat hij een professional ijshockey speler is.

De laatste 2 uur heb ik de coupe voor mezelf. Na 36 uur in de trein arriver ik om half tien 's morgens locale tijd in Irkutsk.

Het hotel is iets verder lopen dan ik dacht, zeker omdat ik een paar keer verkeerd loop. Toch ga ik na me opgefrist te hebben en een kleine rust pauze de stad lopend verkennen. Maar de parken, kerkjes en standbeelden kunnen me vandaag niet boeien. 's Avonds ga ik heerlijk uit eten in het hotel restaurant, live zangeresjes, heerlijk wijntje, ik verwen mezelf.


Baikal meer

2011-07-13

13/7 Ik begin moe te worden. Ik heb weer slecht geslapen en kan moeilijk mijn bed uit komen. Ik had al vroeg naar de ferry naar Listvyanka aan het Baikal meer gewild, maar uiteindelijk probeer ik pas om 10 uur 's morgens een taxi te vinden.

Dit levert nog wat kleine probleempjes op, met de hotel receptie had ik besproken waar naartoe en hoeveel dat zou moeten kosten, maar de taxi chauffeur wil me helemaal naar Listvyanka rijden. Ik kan hem nog net laten stoppen en weer uitstappen. Met wat hulp van de hotelportier en nog een telefoontje van de receptie naar de baas van de taxichauffeur is het de man duidelijk.

De boot naar Listvyanka blijkt uiteindelijk pas om 3 uur 's middags te gaan. Het is slechts een uurtje varen en met de 20 minuten lopen naar mijn hotel heb ik het plaatsje ook gelijk gezien. Het meer is indrukwekkend groot, strak en blauw met prachtige bergen aan de overkant. Verder heeft het plaatsje helemaal niets, het is dan ook heel klein (1700 inwoners).


Irkutsk

2011-07-14

14/7 Om half 1 neem ik de bus terug naar Irkutsk. Ik kan mijn rugzak niet kwijt op het busstation en besluit naar het vliegveld te lopen. Het is een kleine 6 km, maar halverwege kom ik langs een gunstige buslijn en besluit toch op te stappen. Het duurt even voordat ik op het vliegveld de bagageopslag heb gevonden. Ik had het een security guard gevraagd en dat het maar over iets met "camera", nee bagage en ben door gelopen. Later heb ik het woord opgezocht en "kamera khranenia" betekent left lugage room. Ik terug naar de bewaker en die heeft me de weg gewezen.

Zonder bagage me door wat stadsbussen rond laten rijden en zodoende nog wat aan sight seeing gedaan en daarna terug naar het vliegveld.

Rusland uit wordt beter gecontroleerd dan met de trein Rusland in. De douanebeambte kan mijn visa niet vinden in het computersysteem. Ik sta er dan ook even voordat hij na overleg met een collega mijn paspoort toch afstempeld.


Beijing

2011-07-15

15/7 Om 2 uur 's nachts vertrekt mijn vliegtuig om half zes 's morgens ben ik in mijn hotel in Beijing. De taxichauffeur kan het hotel niet vinden en moet verschillende malen bellen.

Na geprobeerd te hebben om wat te slapen ga ik einde van de ochtend onderweg naar Tiananmen Square en de Forbidden City. Eerst een heerlijke lunch, ik ben gek op de Chinese rijstgerechten (zolang het maar niet met vis is) en dan met de metro.

Tiananmen Square is het grootste centrumplein in de wereld, maar als je erop staat is het niet zo indrukwekkend groot (dat had ik op het rode plein ook al). Ik denk dat het oog bedriegt. Vanuit de metro kan je het plein op, maar tassen en dergelijke worden wel met x-ray gescreend. Op het plein staat ook veel politie en er is wat leger. Bij uitgang naar het plein ontmoet ik Doudou en Hanbin.

Zij heeft engels en hotelmanagement gestudeerd. Hij werkt in het familierestaurant. Het zijn nicht en neef. We lopen door wat Hutongs ten oosten van de forbidden city. Tot drie uur 's middags is het volgens hun druk met toergroepen, daarna is het rustiger in de forbidden city. We komen terecht in een traditioneel theehuis. We proeven alle soorten thee en krijgen uitleg over de theecultuur. Daarna nemen we nog een pot met thee die we lekker vonden. De theeproeverij gebeurd met kopjes ter grootte van een vingerhoedje. Dit neemt niet weg dat we na anderhalf uur thee drinken we een rekening gepresenteerd krijgen van 5500 rmb, ruim 600 euro. De chinezen schrikken zich het apenzuur en ik ben ook even van mijn stuk. Ik heb gelukkig mijn creditcard niet bij me, wel 1500 yen. Dat geef ik aan Hanbin en hij betaald met zijn creditcard. Ik ben er snel overheen, leuk gezelschap, geweldige thee, wat geleerd, en je leeft maar 1 keer.

Ik ben 1 minuut te laat om een kaartje te kopen voor de Forbidden city. De kaart verkoop sluit om 16.00 uur. Morgen een nieuwe poging. Ik ga naar het Beihai park met een ver gezicht op de forbidden city.

Het is ontzettend benauwd in Beijing, de hitte valt mee, maar dat kan ook te maken hebben met het feit dat de zon niet door de smog heen breekt. De smog komt je tegemoet van de foto's, alsof er een mist over de stad hangt.

Het volgende lichamelijk ongemak dient zich aan. Ik heb door het zweten en vele lopen de binnenkant van mijn benen weer eens opengescheurd. Misschien moet ik maar eens talkpoeder gaan gebruiken, of mijn benen verbinden voor een wandeling.

Terug in mijn hotel word ik gebeld, zoals afgesproken, door Hanbin voor een biertje. Ben echter net terug, moet nog eten en zou weer in de metro moeten. Ik besluit het te laten lopen en dichterbij wat live muziek te zoeken. Bij toeval stuit ik op Livehouse Mao dat een soort movie thema avond heeft. Meerdere bandjes spelen een half uur iets wat met een film te maken heeft. Het begint met een punk rock bandje (ala sum 41, blink 182), dan een bandje ala linkin park met metal invloeden, dan een bandje ala pantera. De opbouw is goed, helaas gaan zde verder met een coldplay, kings of leon achtig iets coverbandje, een kleine domper. Ik praat wat met bandleden van de hardere bands en begrijp dat er nog 1 band komt, helaas ook geen metal. Dus ben ik in ieder geval op tijd thuis.


Forbidden City

2011-07-16

16/7 Wekker om 7 uur gezet, om half 8 ben ik op. Ik wil vroeg naar de Forbidden City om de toergroepen voor te zijn. Het hotel doet wat moeilijk over mijn ontbijt, maar nadat ik de reservering heb laten zien krijg ik van de receptie een ontbijtvoucher, maar ze gaat nog wel met de manager overleggen.

Via Tiananmen Square ga ik de Forbidden City om negen uur naar binnen. Wat een drukte, het idee om de toergroepen voor te zijn werkte niet. Het is letterlijk struikelen over de mensen, tienduizenden. Het duurt even voordat ik een ticket heb bemachtigt en dan dringen naar binnen toe. Ik ben snel gefrustreerd door de massa, lastig lopen, foto's nemen of zelfs om iets te zien of bij een tentoonstelling binnen te komen.

Ik kan de knop echter snel omzetten, mensenmassa's, kakefonie aan geluid, het hoort bij China. Het is allemaal onderdeel van het avontuur. Als de knop om is wordt het zelfs fasinerend om te zien hoe de Chinees dit soort zaken beleefd en geniet.

Het is een werkelijk fantastisch ochtend, de Forbidden City is prachtig en groots. Ik heb een paar filmpjes geplaatst, maar zelfs dat geeft nog maar een fractie weer van de werkelijkheid. Grote delen van de stad zijn gesloten voor publiek.

Ik hoop dat mijn schoenen het houden, er zitten al gaten in en de zool hangt half los. Nog 1 dagje, morgenmiddag zit ik in het vliegtuig naar Dubai.

Na de Forbidden City loop ik naar het Temple of Heaven park. Het is een groot park, met wat tempels en altars, maar verder als park niet zo spectaculair. Het is leuk om de mensen te zienn dansen, Tai tjien (let niet op de spelling), kaart spelen, of wandelen.

Terug in het hotel heb ik met de manager dezelfde discussie over het ontbijt, maar na het zien van de reservering is het in orde.

Ik ga eten in een traditioneel Sichuan restaurant met 1 gerecht op de kaart Chili pot. Je geeft aan welke vleessoorten en groentes je in de pot wil en dat wordt dan met Chili bereid. In een grote pot met een diameter van 30 cm en ruim 10 cm hoog komt het dan op tafel. De pot is voor de helft gevuld met Chili's en de gekozen vlees en groenten. De chili is goed pittig, lekker. Na een paar happen begin ik te zweten, nog een paar happen verder gutst het zweet aan alle kanten. Ik krijg zelfs een licht natte rug. Ik bestel nog maar een tweede halve liter bier. Halverwege de pot beginnen de lippen te tintelen. Op drie kwart van de pot staan alle zintuigen op scherp. Ik krijg de pot op. Het is echter op het randje van wat lekker is en wat het lichaam kan verdragen. En dan te bedenken dat ik de medium chili sterkte heb besteld, er stond ook nog high en extra high op de menukaart.

Dan nog een keertje naar de live club. Ik ben er ondertussen achter dat de club waar ik gisteren bij toeval op stuitte één van de populairste live clubs van Beijing is en dat de bands die er optreden allemaal bekendere bands zijn. Het is een avond vol metal.


back to Dubai

2011-07-17 to 2011-07-25

17/7 Op het gemakje opstaan, rugzak pakken, lunchen, met de metro naar het vliegveld en op de vertraagde vlucht naar Dubai.

18/7 Nu weet ik weer wat warm is. Het is 46 graden in Dubai. Er hangt veel zand in de lucht. Het is tijd voor wat regen, maar dat beetje wat er valt zal nog een aantal maanden op zich laten wachten.

Wat wijzigingen op het werk, nieuwe project manager, verschuivingen in het organogram waardoor human resources weer onder me valt.

24/7 Ik heb aardappelen geschild en gekookt. Dat is minimaal 5 jaar geleden. Het waren van die joekels van aardappelen, waar zeker 4 grote Nederlandse aardappelen in passen. Maar ze wilde maar niet gaar worden, dus in een koekenpannetje met olie gegooid en daarna droog gebakken. Spinazie uit blik klaargemaakt, stukje vlees erbij, champignons, groene paprika, ui, gemarineerd met ei en indiase kruiden. Het was lekker, maar door die aardappels duurde het veel te lang om klaar te maken. Ik heb anderhalf uur in de keuken gestaan. En goedkoper dan eten bestellen was het niet.


google

2011-08-24

24/8 Een tijdje uit de lucht geweest, druk, weinig te melden en ik had ineens teveel hits op mijn site. Ik kwam erachter dat ik via google search naar voren kwam doordat de naam van het eiland waar we nu een project uitvoeren niet op zo heel veel site voorkomt. Ik heb toch liever onder controle wie mijn site ziet. Vandaar ook het wachtwoord wat ik nu op mijn site heb gezet.

De ramadan nadert zijn einde. Volgende week is het Eid al Fitr, het einde ramadan feest. Een public holiday van drie dagen. De overheid en onze klant gaan voor een volle week dicht, plus de weekende erbij betekent dat de U.A.E negen dagen op zijn gat gaat. Overigens weinig gemerkt van Ramadan. Het wordt in de emiraten minder streng. Niet zoals in een van de buurlanden waar een politieagent twee indiers doodschoot omdat ze 10 minuten voor de officiele zonsondergang aan een broodje begonnen.

Een ander interessant feit is dat in de krant tabellen stonden met afstanden en officiele zonsondergang tijden. De mensen in Abu Dhabi mogen 3 minuten eerder eten dan in Dubai. Grappige genoeg moeten de mensen die bovenin in de Burj Khalifa wonen drie minuten langer wachten met eten dan op de begaande grond, want bovenin is het 3 minuten langer licht. De Burj Khalifa is de hoogste toren van de wereld totdat de toren in Saudi Arabie af is. Zal nog zo'n 5 jaar duren voordat de Bin Laden Group die toren heeft gebouwd.

Voor mijn verlof in Tibet en later Antartica ging ik op zoek naar thermo ondergoed. Ik kon het niet vinden in Dubai. In één van de outdoor outlets kwam een verkoper met fleesjes aanzetten. De dunne stoffe dingetjes. Hij begreep maar niet dat het niet ging om het tegenhouden van een beetje wind, maar om bescherming voor echte kou. In deze winkel stond een grote professionele koelcel voor het testen van kleding en rock climbing equipment. De koelcel koelde tot -/- 25 graden. Maar eenmaal weer buiten in de 48 graden celsius begreep ik wel dat de man mijn vraag niet helemaal begreep.

En dan het nieuws van de dag ........ Ik heb mijn verlof naar Tibet uitgesteld en mijn vakantie naar Antartica geannuleerd ....... Nee, ik ben niet aan een vrouw blijven hangen :-) ........ Maar, ik ga weg uit Dubai. Ik word doorgeschoven naar Singapore alwaar ik tijdelijk op het branch kantoor ga werken. Vanuit Singapore overzie ik financieel de area Zuid Oost Azie.


Eid Mubarak

2011-08-31

31/8 Het einde van de ramadan, gisteren en vandaag feest voor de moslims zo als onze kerst. Eid Mubarak is dan ook zoiets als het westerse "happy new year".  Alles ligt dan ook stil in de emiraten behalve bij ons natuurlijk. Het project gaat gewoon door, dus mijn werk ook.

Gisteravond een pizza besteld voor bezorging. Op de folder stond fauna met daaronder pepperoni, sausage, chicken, hamburger. Ik denk die is lekker, dus ik bestel."Nee", hoor ik door de telefoon,"die pizza bestaat niet". Ik raak lichtelijk geirriteerd "maar hij staat op jullie menukaart". Nee, hij wist niet wat ik bedoelde. Ik lees het onderschrift hardop "voor de carnivoor". De man begrijpt nu wat ik hebben wil. Even daarna legt mijn collega die vaker besteld het uit, "Hier staan de fauna items, daar de flora en zo kan je zelf je eigen pizza samen stellen". Mijn fout :-)


Singapore

2011-09-04 to 2011-09-08

08/09 4 September een normale zondagse werkdag, 's avonds in het vliegtuig, nachtvlucht, om 7.30 uur landen in Singapore, even douchen en door naar kantoor. Het is 9 uur 's ochtend en ik ben afgedraaid. Wie verzint zoiets ? Oh ja, dat was ik zelf. Het duurt niet lang of ook het tijdsverschil van 4 uur gaat me parten spelen.

Met aankomen op het vliegveld van Dubai tot aan mijn biertje in de vertrekhal denk ik dat er een wereldrecord gevestigd is. Binnen acht minuten was ik door security, ingecheckt, customs en opnieuw security.

De vlucht was niet voorspoedig. Achter me zaten kinderen die de hele nacht zaten te schreeuwen en met regelmaat duwen en schoppen tegen de stoel, spelen met het tafeltje. En het keuzemenu was op voordat ik aan de buurt was, er was alleen nog vis en dat eet ik niet. Gelukkig had ik op het vliegveld al gegeten. Ik denk trouwens dat ze niet het gehele menu aan boord hadden, want ik zat praktisch vooraan met waar ze eten begonnen uit te delen.

Clarke Quay en Boat Quay herontdekt, 3 dagen 's avonds heerlijk buiten gegeten aan het water. Een heel verschil met Dubai. Singapore is ook heet, maar het scheelt een paar graden en het regent hier met regelmaat. Singapore is groen.

Donderdag overdag terug gevlogen en vrijdag is het weekend. Kan ik bijtrekken want ik ben gesloopt. Zaterdag begin ik met de overdracht aan een collega.


Burj Khalifa

2011-09-15 to 2011-09-16

Burj Khalifa en omgeving, ik was deze maanden nog niet in dat stuk downtown Dubai geweest. 4 Jaar geleden was de toren, die Burj Dubai zou gaan heten, nog in aanbouw en was deze hele area nog voornamelijk woestijn. Abu Dhabi redde Dubai van de financiele ondergang en de Burj Dubai werd op de dag van de opening hernoemd naar de Sjeik van Abu Dhabi. Alle souvenir verkopers stonden destijds met waardeloos goed.

Met mijn afdeling heb ik voor mijn afscheid een etentje bij een geweldig Thais restaurant. Van alles komt op tafel, van alles kan geproefd worden, vis, vlees en gevogelte. Dit alles onder het wegslaan van enkele Thaise biertjes. Vanaf het balkon van het restaurant heb ik perfect uitzicht op de Dubai fontein en daarachter de Burj Khalifa. Het is een indrukwekkende watershow gechoreografeerd op muziek. Het water spuit tot op 50 verdiepingen hoogte.

Naast het hoogste gebouw van de wereld en de grootste fontein van de wereld zit hier ook de grootste shoppingmall van de wereld, de Dubai mall, met daarin een van de grootste indoor aquariums van de wereld.

 

The Dubai Fountain

Enjoy an enchanting performance of light and water set to the music of Arabian, classical and world music. The Dubai Fountain is set in the 30-acre Burj Khalifa Lake in the heart of Downtown Dubai. It is 275 metres (900 feet) long, with five circles of varying sizes, two central arcs, water nozzles that shoot as high as a 50-storey building sending 22,000 gallons of water airborne, and 500,000 lumens of projected light. Designed by California-based WET, creators of the Las Vegas Fountains of Bellagio, The Dubai Fountain features over 6,600 Superlights, and 25 colour projectors that create over 1,000 different water expressions. The beam of light shining from The Dubai Fountain can be seen from more than 20 miles away and may even be visible from space, making it the brightest spot in the Middle East.


Singapore

2011-09-19 to 2011-09-23

19/9 Ik vlieg morgen naar Singapore. Mijn vlucht is met 1 dag uitgesteld voor een vergadering. Ik blijf vasthouden aan de dagvlucht. De vorige keer vloog ik 's nachts en dan direct doorgaan naar kantoor was erg vermoeiend. Beter een goede nachtrust dan ben ik veel effectiver in Singapore. 's Avonds 1 afscheidsbiertje doen kan natuurlijk nog wel. Een hapje erbij en nog een drankje en nog een drankje en het is half vier.

20/9 Om 5 uur wordt ik opgehaald dus ik kan beter wakker blijven. Ik pak een lange douche, lummel wat en.........wordt om half 6 wakker gebeld door een assistente. De taxichauffeur probeert me al een half uur te bereiken, maar ik neem niet op.

Het is de efficiency van Dubai airport die me red. Ik moet 90 minuten voor tijd mijn koffer afgeven. Ik heb 5 minuten over als ik op het vliegveld kom, maar het blijkt geen probleem. Van aankomst, koffer afgeven tot en met door de douane gaat vloeiend. Het wordt een zware vlucht, maar minder zwaar dan verwacht. Ik ben alleen vermoeid, maar slapen gaat zoals gewoonlijk slecht, alhoewel ik vaak wegzak. Gelukkig heb ik geen kater.

21/9 De jetlag hakt erin.

23/9 Formule 1 vrijkaartje bemachtigd voor de vrije training. Wat een geweld en wat grappig op een stratencircuit. Ik heb ook wat filmpjes geplaatst.


Last days in Dubai and move to Singapore

2011-09-24

Below you’ll find a brief overview of week 37 & 38. The summary of the week is not only for family, friends and other interested to keep track of me, It’s also to keep track of myself and not to let life fly by as quickly as the weeks do.

Week 37 & 38 in bulletpoints:

• I had to arrange an international drivers license on base of my Dubai drivers license, which is based on my home country drivers license. Why all the trouble? My international drivers license based on my home country drivers license is expired. I get a nice memento. The drivers license is a professional prepared booklet, in Arabic, logically referring to the same international treaty as my expired international license.

• Farewell diner with department colleagues in Downtown Dubai with amazing views of the Burj Khalifa and the Dubai Fountain.

• Official farewell in the office. A nice presentation, speech and dance of my assistants. Those Pilipino ladies know how to make someone feel good. Philippians are a close community, real family people.

• Farewell drink which almost makes me miss my plane. There was no night left to sleep. The efficiency of Dubai airport saves me.

• I flew faster then the time. As always flying to the east gives me a terrible jetlag.

• Free practice run of Formula 1. All though I don’t follow the circus for years anymore, I do watch the free practice. What an amazing noise. It’s a great experience. To follow the race it’s better to watch on television. Food and drink stands can’t hardly handle the crowd: out of bier, out of food, out of change. I’m seriously wondering if they can manage during the Sunday race.


Singapore

2011-09-24

19/9 Ik vlieg morgen naar Singapore. Mijn vlucht is met 1 dag uitgesteld voor een vergadering. Ik blijf vasthouden aan de dagvlucht. De vorige keer vloog ik ‘s nachts en dan direct doorgaan naar kantoor was erg vermoeiend.

Beter een goede nachtrust dan ben ik veel effectiver in Singapore. ‘s Avonds 1 afscheidsbiertje doen kan natuurlijk nog wel. Een hapje erbij en nog een drankje en nog een drankje en het is half vier.

20/9 Om 5 uur wordt ik opgehaald dus ik kan beter wakker blijven. Ik pak een lange douche, lummel wat en………wordt om half 6 wakker gebeld door een assistente. De taxichauffeur probeert me al een half uur te bereiken, maar ik neem niet op.

Het is de efficiency van Dubai airport die me red. Ik moet 90 minuten voor tijd mijn koffer afgeven. Ik heb 5 minuten over als ik op het vliegveld kom, maar het blijkt geen probleem. Van aankomst, koffer afgeven tot en met door de douane gaat vloeiend. Het wordt een zware vlucht, maar minder zwaar dan verwacht. Ik ben alleen vermoeid, maar slapen gaat zoals gewoonlijk slecht, alhoewel ik vaak wegzak. Gelukkig heb ik geen kater.

21/9 De jetlag hakt erin.

23/9 Formule 1 vrijkaartje bemachtigd voor de vrije training. Wat een geweld en wat grappig op een stratencircuit. Ik heb ook wat filmpjes geplaatst.


Life in the Fast Lane

2011-09-24

Formula 1, Singapore Grand Prix 2011, Marine Bay Street Circuit. Only Tuesday I arrived in town and I am already a witness of a yearly highlight, the roaring engines of formula 1 racing cars.

Some facts:

• Without aerodynamic down force, racing cars have sufficient power to fly once they exceed 160kmh.

• Prolonged exposure to high G forces and temperatures result in an average F1 driver losing about 4kg in one race.

• Current year salary, excluding advertising, of Sebastian Vettel (Red Bull) is 8 million euro, the salary of Fernando Alonso (Ferrari) is 30 million euro.

• The brake discs in a F1 car have to withstand operating temperatures of approximately 1000 degrees Celsius

• The cars can be refueled at 12 liters per second. The rig used would take just 4 seconds to fill the tank of an average road car.

Vettel can be become this weekend the youngest F1 driver ever who wins two consecutive world titles. In the free practice run I saw his talent. He set the quickest lap time just before Alonso, his biggest competitor.

Seeing, hearing and believing. Seeing Formula 1 is not special. It’s boring. Luckily a lot of tv screens are placed around the circuit. The screens enable spectators to see much more of the very little action. Hearing a Formula 1 car is a complete different experience. People who have been to Formula 1 often tell enthusiastic about the incredible sound of the engines. In real the stories do the sound short. It’s unbelievable, what a fantastic noise!


Walking around Singapore

2011-09-25 to 2011-09-26

My first day off in Singapore. Instead of the Friday in Dubai, I’ve got my weekend in Singapore on Sunday. I was resolved to have a good sleep in and to walk the city. So that’s what I did. Around noon I left from my hotel, the Holiday Inn Atrium, to Chinatown, along Boat Quay, st. Andrew’s Cathedral, through Raffles City, turning Northwest on Bras Basah Road changing which changes into Orchard road. After eating some chocolat ice cream to stay cool, I walked via Kim Seng road back to my hotel. A good four hours and a burned forehead later, I took a small rest and a shower before walking to Clarke Quay for diner.


Se7en Inch (+ update)

2011-09-27 to 2011-10-01

Since I arrived two weeks ago I eat every night in a different restaurant. Indonesian, Italian, Japanese, Chinese, Singaporian food, a good steak, poultry, rice or potatoes, boiled or fried, I like change. I like strange combinations like bread and potato chips. New places, new people, discovering new music, I live for the experience.

But not on my scarcely nights out. Then I prefer heavy guitar music. Unfortunately it is not a too popular music genre and hard rock or heavy metal pubs are hard to find. You need insider information, these pubs are not on the radar of mainstream party people. I searched the internet for venues in Singapore, but the only two pubs that appeared went bankrupt last year.

My first Saturday in town I walked around Clarke Quay a couple of times and in the end I found the Se7en Inch. Seven Inch is not a reference to a human organ but a mushroom. The band, Singaporian with a Malaysian singer, played guitar rock from all decades and the DJ threw in an occasional Rammstein.

Singapore doesn’t have a metal culture. The big concerts coming up in next two months are Alice Cooper and Whitesnake. I rest my case.

It might not be a surprise that on my second night out I did go back to the place. I talked with some “acquaintances” and they referred me to the Crazy Elephant. A venue that I might very well go check out tonight

———

Update : In the Crazy Elephant plays the Blues Machine. An arrogant lead singer from Los Angeles who almost comes off on his own music and actually doesn’t need a microphone to convince the crowd with a Singaporian/Malaysian band besides him rocks the night. Great musicians, they play with a stand in drummer and I see the fun they have making music.

Dirty blues, blues rock and one great guitar solo after the other make the beers go down. It’s guitar rock at the Singapore River and although I’m enjoying myself, it’s got nothing to do with heavy metal. The search continues……..


Money misplaced

2011-10-01

I’m always traveling with emergency funds. Sometimes you have to spend money for visa purposes before you’ve got the opportunity to change or withdraw money. Not every country has the luxury of ATM’s at each street corner. Also banks can block credit cards for “no reason”. For those situations I have hidden in my yellow vacination booklet some dollars and euros. Well I did ?!

I got some new dollars and wanted to put them with the others, but they were not there anymore. I got angry with myself for leaving money in my suitcase instead of the hotel room safe. No steeling issues occurred with hotel staff in the last couple of years and there for I got careless. I put the new cash in the safe (too late).

Next morning I search my office. I used a money neck belt for my train travel through Russia. Something I didn’t do before and will not do again because I actually didn’t wear the necklace with wallet. However I did put my money in the wallet and after my travel I hid it in a normally unused pocket of my laptop bag. Lucky me !


Sentosa

2011-10-02

It’s Sunday around noon and I’m ready to walk again. I take the MTR to Harbourfront, take the exit to HarbourFront Tower 2 and purchase a round ticket for the cable car.

First I take the cable car up to mount Faber, why it’s called mount while it’s only 110 meters high is a riddle, and then down to Imbiah Lookout at Sentosa. From Mount Faber there are some harbour views and Mount it’s covered with one of the oldest rain forests in Singapore. Sentosa West got some big theme parks and beaches.

I walk around the rain forest and I walk around the beaches, I don’t go to the theme parks, maybe next time. I do go to Fort Siloso, built in the 1880′s by the British for Singapore’s defence and in World War II used by the Japanese as prisoner of war camp.

I have my pizza and pint at one of the many beach bars. I take a rest from the sun under a fan and I also give my eyes rest from the struggle against the bright sun. I forgot my sunglasses again.

The remainder of the island, the east part, I save for another time, but not the Sentosa Merlion. The light rail ‘the Sentosa Express’ gets me off the island and in VivoCity, Singapore’s biggest mall.


(Dis)advantages of a good life

2011-10-03 to 2011-10-04

Below you’ll find a brief overview of week 39. The summary of the week is not only for family, friends and other interested to keep track of me, It’s also to keep track of myself and not to let life fly by as quickly as the weeks do.

Week 39 in bullet points:

• Until a couple of weeks ago I was slowly getting into a rhythm of a bit of sports. First swimming, but as the temperature rised in Dubai the apartment swimming pool became dirty and dirty hot. Later I entered into a 100-push-ups-in-6-weeks programme. When I started traveling to Singapore, doing a handover and a couple of times a failure in achieving the quantity of push ups for training week 5 day 3, the programme was abandend.

• On top of the not sporting: 1 6-inch subway sandwich with lunch became two, Quick light diners became heavier meals with soup as appetizer and cheese platter as desert. Eaten every night in a restaurant with a pint of beer is not good for reducing body weight.

• Wiener Schnitzel disillusionment . I had to wait for a very long time for an over crispy , blackened Schnitzel in a German bar. By now I have tried so many strange and disgusting things that it was no trouble at all to finish to food smiling and even tell the waiter on his request that the food was nice. I will not go back to that place and I also don’t recommend it. “Bacchus” German finest wine cellar at Robertson Quay, don’t go!

• On Sunday I had to complain in my hotel for not receiving the Straight Times newspaper 2 days in a row. A remark was put in the computer system, I got a copy, thousand apologies, it would not happen again I was assured. The next day The Sunday Times was delivered on time, but on Monday….again no Strait Times. At the reception all kinds of reassurance was done that Tuesday morning the delivery would be done, instruction to a clerk were given to double check. Tuesday morning there was no newspaper hanging at my doorknob. There was in the whole hotel hanging no newspaper at a doorknob ?

• I’ve bought tickets for the Alice Cooper concert tomorrow in the Hard Rock Hotel on Sentosa Island. I’m hesitating about going to Whitesnake the first of November in Fort Canning Park. I do go to Alice Cooper because it is in a small venue. I hesitate about Whitesnake because it is in a park. Earlier performances I witnessed of these artists on big summer festivals in Europe were not that impressive.


Missing Fairouz

2011-10-05

Nouhad Wadi Haddad was born on November 21, 1935. She is famously known as Fairouz, meaning “Turquoise”. She is a Lebanese singer who is widely considered to be the most famous living singer in the Arab world and one of the best known of all time. Her songs are constantly heard throughout the region, and still spark Lebanese national pride. Fairuz is commonly known as “Ambassador to the Stars” and “Neighbor to the Moon”.

Why writing about an Arabic Singer while I am now living in South East Asia? A couple of months ago I got acquainted with the music of Fairouz via a Syrian colleague. I copied some Arabic mp3 music files from him. In the office in Dubai I had throughout the day music playing on the background. I put some of the Arabic songs in the mediaplayer play list. One of Fairouz’ songs came by.

My Syrian colleague told me that in many countries in the Middle East a lot of radio stations play every morning about 2 hours in a row Fairouz’ music. He liked it and often listened to her in his car coming to work. From that moment on we listened every morning half an hour Fairouz.

In my new working place, until now, I only put music on when everybody is gone. I am missing my mornings with Fairouz!


School’s Out

2011-10-05

I booked a taxi to get from work to my hotel, but the taxi doesn’t show up. And that happens to me now ?! I’ve got a rock concert and got to be an hour before the show at the venue to pick up my ordered tickets. For the first time in my life I’ve got a smart phone, I got it today and I can directly put it to use. Via the internet I find the taxi company number and order a new taxi. I get in a traffic jam and by the time I should have been at the ticket box I arrive in my hotel.

I quickly drop my laptop, change in a black t-shirt and get in the next taxi to Sentosa island. The cab driver tells me that the access fee to Sentosa island is S$ 2, but maybe with the ticket I have it might be free. I tell the gate keeper that I go to the Alice Cooper concert in the Hard Rock Hotel and show him the internet confirmation. He asks me “Are you checking in in the hotel tonight ?”, and opens the gate

The venue is a small roofed square where at 8pm about 400 people have gathered. No support act, Alice Cooper and band start at 8.15 pm and play till 10. I find the pleasure the band seems to have on stage very admire able. They play for a relatively small crowd. The man is used to full arena’s. Maybe it’s because it’s Alice’s first time in Singapore. Every band member is part of the show: throwing guitar picks and drum sticks into the audience, playing to audience and each other, and using the stage to it fullest.

Songs from all Alice’s decades in music pass by: Black widow, I’m eighteen, Halo of flies, Poison, Only women bleed. All his famous theatrical elements are captured in the show: The swords, sticks and knives, the snake, fireballs, amazing guitar and drum solo’s, not boring and to show off, but complimentary to the act, a newspaper photographer who gets “killed” on stage, big puppets, small puppets, a large number of changing of clothes and of course the guillotine.

During the song ‘I love the death’ Alice is put under the guillotine and his head is chopped off. The executioner get his head out of the basket and shows the audience while the band plays on. After the song Alice re-appears and with ‘School’s out’, he lets the crowd even go crazier. A very smart interlude of Pink Floyd’s “we don’t need no education”, ‘another brick in the wall’ is included in the song.

Going home I’ve to wait for 20 minutes at a taxi stand. It doesn’t spoil the fun. I check the pictures and movies on my phone. I have seen Alice Cooper play before in bigger settings. However, in such a small setting as tonight his show comes out great: first of all great hard rock music, the theatrical elements and last but not least the charismatic of ‘No more mr Nice Guy’, Alice Cooper.


First time Jakarta

2011-10-06

05.30 am, the taxi driver doesn’t stop talking. I didn’t have breakfast, didn’t have coffee and then man goes on and on. At first I answer, then it becomes “yes”, “mmmm” and “hm”, before I get completely quit.

At the airport I have a coffee Mocha and a cinnamon swirl, read some tax documents, fill in the necessary immigration and custom paper and wait till the plain takes off. Garuda airlines flight GA823 to Jakarta, Indonesia, is half empty. I take place in window seat 22F and the 2 chairs next to me are empty.

Many tens, maybe hundreds, for sure uncountable islands and fish ponds pass below me. Countable is the light breakfast: 6 cm2 block of fruit (2 melon, 2 watermelon, 2 pineapple), a little cake with 6 raisins, 6 green beans, 6 potato wedges, an egg pie of 6 cm2 and a small bun. The plane encounters some light turbulence, nothing unusual.

In Jakarta I wait 20 minutes for my driver. I misplaced some phone numbers and when I do get through to the Jakarta office nobody picks up. A couple of minutes later I am re-assured that the driver will be contacted and pick me up. Again I was prejudiced, the man wasn’t late, the man wasn’t forgotten me or in a traffic jam. I had taken the wrong exit.

It’s still rush hour and it’s very busy on the road. According to my driver we can’t take the exit of the highway that would bring us straight to the office. There is a minimum-three-in-a-car rule. We could pick up someone, pay him a little bit of money and avoid the hassle. My driver wants to save some money and takes an alternative route.

We take narrow backroads with lot of intended and unintended speed bumps and upcoming motorcycles and cars until we reach another drive able road. By now we turned and twisted that much that I don’t have a clue of direction anymore. We keep on steering a middle course between motorcycles. The road made so many turns and twists and we went so often left and right, with all the road action around us, that I am amazed that the driver didn’t get lost.

I wander what the easy route would have been like.


A normal flight

2011-10-07 to 2011-10-08

I arrive in time at terminal 2 at the airport in Jakarta. While checking in the counter lady ask me for 150,000 Rupiah departure tax. She catches me by surprise. I have no money on me and have to find an ATM first. Everything goes much smoother then expected, no waiting lines anywhere, also immigration goes smoothly.

At the time the flight should take off is announced that the plane will be delayed twenty minutes. We board 20 minutes late and then we get stuck at the runway. There is many air traffic and we have 6 planes waiting for us.

When diner is served on the plane and I try to eat, I keep on hitting my head to the chair in front of me, while the guy behind me keeps kicking my heels. Next to me a Chinese man each in his cultural way, he is eating noisily.

Watching the a movie is not possible. I have to brake my spine to be able to sit in such a way that I can watch the screen.

With an hour delay we land in Singapore. Actually we drop out off the sky. I bounce in my chair.

It might seem that I’m complaining. That’s not the case. This was a normal flight and there for quit okay. Immigration and customs go unbelievable efficient on Singapore sight, I get a taxi immediately and I’m back in my hotel before 9pm.


Orchard Towers

2011-10-09 to 2011-10-10

The Towers on Orchard Road, during daytime a shopping mall, at night it becomes very busy in it’s many clubs, bars and massage salons. It’s during these nightly hours the towers earned there nickname “The Four Floor of Whores”. The towers are very infamous in Singapore, but you don’t find them mentioned in any tour guide. This is off the radar entertainment.

I take the excavator to the 2nd level, get a flyer for a 6 S$ beer in club Eureka and decide to go in. 3 Ladies directly jump me, two Phillipino’s and one from Vietnam. This is too much for me. I don’t like the picking, forcing, persuading, grabbing. I need to acclimatize to a place like this first. First drinking a beer at the bar, taking up the environment. Here I don’t have a chance.

The ladies earn money by getting the customers to buy drinks for them. These drinks are very expensive. The price of a drink you buy for a lady goes up by 5 times, in comparison with when you would drink it yourself. Even if it is just a bottle of beer. A second way these ladies earn their money is reason the towers earned their nickname.

After 10-15 minutes of grabbing, touching and persuading the ladies get tired of me. I don’t want to buy them a drink and the ladies drop.

A bit later in the evening I get in a conversation with another lady. She looks different,no excessive make up, a nice blouse over a sexy dress, heels not too high. Her whole approach is different. We have a normal conversation about life, wishes, dreams, family. The lady, let’s call her Clair, invests a lot of time before the question comes “Will you buy me a drink?”.

I do buy her a drink, and 1 becomes 2,3,4. Where I have spent 30 $ (17€) on my own drinks, I spent 220 $ on hers. I had 4 pints, she 4 bottles of Heineken. After some conversation, games of pool and beers I had come in a good mood, she was drunk.

She was different. Most like she had the same background as a lot of the other girls: mid-twenty, knocked up to young, boyfriend gone, poor family, a lot of pressure from the family the go abroad and support them all by sending money back to the Philippines. It’s the story of many Phillipino’s working overseas. Of course a lot go into different jobs: administration, hotel staff, cleaning instead of Clair’s line of business. This was one of Clair’s main concerns “How to maintain my integrity and high value of myself”.

The money she earned was to support her kid and family. The daughter of 5 years young should be able to go to university not to end up in the same life as her mother. The way save gave the support was innovative. Because of visa regulations she can each time only stay a couple of months in Singapore and then she has to go back to the Philippines for some time.

After the first period of stay in Singapore she invested her money in baking bread and selling the bread to larger bakeries. She bought one motorcycle for distribution and now she already his three. The family is running the business. Clair is in Singapore to earn more money. She wants to go back to university and get a degree in ICT. Besides the business she wants a day job.

The lady has a goal. The later in the night it gets, the more sensual she gets. Somehow I am touched by her, I also get a bit more active. She gets more and more persuading completely in line with her duty.

It’s 2.30 am Sunday morning when the taxi driver hands me an umbrella. The meter is not on and I get ripped of for some Singapore dollars. I don’t care. I’m in a taxi, alone! I’m proud of myself “I survived the towers“.


The week of Jakarta

2011-10-11

Below you’ll find a brief overview of week 40. The summary of the week is not only for family, friends and other interested to keep track of me, It’s also to keep track of myself and not to let life fly by as quickly as the weeks do.

Week 40 in bullet points:

• Still eating every night in a different restaurant. Still so many places to go

• I reached a negative milestone : 100kg

• Luckily some colleagues from Dubai re-challenged me to fulfill a bet and continu with the 100-push-ups-in-6-weeks program.

• Thursday and Friday I was in Jakarta, Indonesia

• Security checks and scans in the offices and hotels

• Indonesia, so I had Nasi Goreng for lunch and …. US tenderlion steak, french fries and Australian white wine for dinner

• The amount of zero’s in the currency bills doesn’t fit on the menu. Prices are presented in IDR x 1000.

• I am advised which taxi company is most reliable “Bluebird”, not to end up naked and ripped from values in a remote alley I didn’t want to go to.

• Actually the advice is not to walk outside in the dark. The risk seems to be high to end up, because of bad lightning and bad maintained roads, in an open sewer.

• The story of Jakarta in short: traffic jam


Bukit Timah Nature Reserve

2011-10-12

Bukit Timah Nature Reserve was one of the first forest reserves established in Singapore. When the government of the Straits Settlements commissioned a report on the state of the forests, it was recommended that several reserves be created. Thus, in 1883, Bukit Timah Nature Reserve was established. In 1951, it received more protection under the Nature Reserves Ordinance which was enacted under the National Parks Act.

The 163-hectare reserve retains one of the largest tracts of primary rainforest left in Singapore.

Bukit Timah Nature Reserve is also home to Singapore’s highest hill at 163.63 m.

Other than being storehouses of water, today, Bukit Timah Nature Reserve and Central Catchment Nature Reserve are homes to more than 840 flowering plants and over 500 species of animals (including butterflies). With such an astonishing variety of plants, animals and insect life, the nature reserves are indeed treasure houses of Singapore’s biodiversity.

The facts and figures are impressive. It is also an important piece of Singapore, historical and for the future. Walking around however is not too special. In two hours I have seen the place.


lady boy

2011-10-13

It’s Wednesday night. I’ll eat again at Clark Quay, this time at a Persian restaurant. Not very adventurous I enjoy the shish kebab. It’s the only boneless dish on the menu. A belly dancer and glass of Chilean red make the diner complete.

I don’t want an adventurous night, but a relaxed night. I go to the SevenInch to sit on the terrace and listen some music and drink some beers. I’m very tired, it takes some time and beers (and thus money) to get through the tiredness.

I’m getting into a nice conversation with one the waitresses. A phillipino lady, mid twenty, works to support her family back home, her parents and 5 brothers and sisters. She doesn’t have to do that alone. Her sister worked in South Korea, got married to an American Navy guy and just moved from Toronto, Canada to somewhere in the United States.

To the end of the evening I talk to X. X has to stay anonymous not to bring him in trouble. But X is a music lover. We talk about music. We talk about metal. Jagermeister sponsors a lot of music events in Singapore and also for the upcoming Whitesnake concert in Fort Canning Park they organized a contest. X gives me a form to fill and I ask “I go in the draw ?” X doesn’t answer, X walks away. A couple of minutes later X comes back and bestows me two free tickets for the show on November the 1st.

The relaxed night becomes a late night. My BlackBerry already indicates 00.50 am as at a table next to me a very beautiful lady gracefully positions herself on a bar stool. The lady is really gorgeous. Immediately some guys passing buy try to get into her favor. A moment later the bar owner makes his advances. All the waitresses giggle and I know why. The waitress I had the conversation with told me the moment the beautiful lady walked in, “it’s a lady boy”. I found it striking that I had to be told, I didn’t see !


Volendam & Marken

2011-10-14 to 2011-10-17

Netherlands. Volendam formed when local fishermen and farmers settled on reclaimed land on the place of the former harbor of Edam in the 14th century. Volendam means something like “filled dam”. In the early 20th Century both Picasso and Renoir spent some time in this village. Nowadays the village is mainly known as tourist attraction because of its old fishing boats and Dutch traditional customs. In Holland Volendam is also known for its distinctive type of music called “palingsound”,directly translated “eel sound”, referring to Volendam as fishing village.

Volendam has a regular ferry connection to Marken a small peninsular close by. Marken is also a well known tourist attraction mainly because of its wooden houses. I visited both towns on a nice autumn day. For who is spending time in the Netherlands I can advice a visit to these towns as a daytrip on a sunny day. The towns are quit small, but it is very nice to overlook the harbors or Ijsselmeer while enjoying a beer on a terrace. I did.


Kinderdijk

2011-10-18 to 2011-10-19

Netherlands. In the Alblasserwaard, the area whereto Kinderdijk belongs, problems with the water household became more and more apparent from the 13th century. To get rid of the excess water in the polders, long canals were dug. These canals are called “weteringen” and you can find them all over Holland.

This method was sufficient only for a few years. When the ground lowered again because of it’s structure (veen) and the level of the river raised at the same time, an additional way of keeping the correct level of the water in the polders was necessary.

It was decided to build a series of windmills which would pump the water into a reservoir (boezem) until the level of the river had reached a level that pumping the water into the river was possible again.

To control the water completely was never possible and in the past centuries, Holland suffered from floods over 30 times, one more severe than the other, but always a threat to men, women, children and animals.

The most severe flood dates back to 1421. This flood, called the “Elisabethsflood”, was caused by a heavy storm and made the dikes brake. The water from the river flushed into the polders.

According to a legend, Kinderdijk thanks it’s name to a special event during the flood. A cradle with a child on the waves was kept in balance by a cat and stranded on the slope of a dike. The spot where this happened was named Kinderdijk…

A very nice place for a walk or bicycle ride. Today I walked around for an hour or so, a trip on memory lane. As a child I came here more often.

(This text has been translated from Dutch by Johan Simons. The original is taken from the book “van Elshout tot Kinderdijk” written by Kees van den Heuvel.)


Another public holiday

2011-10-20 to 2011-10-26

The 11 major public holidays in Singapore reflect the cultural and religious diversity of the country. They include the Chinese New Year, the Buddhist holiday Vesak Day, the Muslim holidays Hari Raya Puasa and Hari Raya Haji, the Hindu holiday Deepavali, and the Christian holidays of Good Friday and Christmas Day. This represents a carefully calibrated distribution of public holidays among the religious and ethnic communities in the country. Because of this, certain special days traditionally celebrated by locals have not been given public holiday status. These include Christian holidays such as Ascension Day; Muslim holidays such as Awal Muharram, the birthday of the Prophet Muhammad; and Hindu holidays such as Thaipusam.

Today, 26th of October, it’s Deepavali. The date varies according to the Hindu calendar. The holiday celebrates the return of Lord Rama to Ayodhya after defeating the demon king Ravana and vanquishing of the demon Naraka by Lord Krishna.


100 Push Ups bet

2011-10-27 to 2011-10-28

The deadline has been postponed a couple of times. In August I was in training, but not anymore. I tried some adjusted training schedules, but I quit those as well. I have got an excuse, work, but that doesn’t change the bet. Tonight 100 push ups in a row have to be performed or I’ll loose. In Dubai another colleague will do the same attempt. If we succeed we will win a night of free beers, if we loose we have to pay the drinks for two other colleagues.

I fail to even attempt. I’m in Jakarta, staying in Parklane hotel and the only available moment of the day I’m busy drinking in Stix and making a move on one of the T-band female singers.

My colleague makes a good run. He is tricked by our bet taker, but is fair enough to admit his loss as well. Especially the time in Dubai when I was in training was fun. I start saving for the beer bill.


Labradorpark

2011-10-29 to 2011-10-30

Rain While walking to Haw Par Villa MRT station I’m just in time to shelter for the rain. 20 Minutes standing on my tows under a small shed.

The last coral reef on the mainland This 16ha Reserve includes a coastal hill forest overlooking a natural rocky shore which has the last coral reef on the mainland. There are also short stretches of lush sea grasses. Exploring the shore, you may spot strange sea anemones, fast fishes and odd nudibranchs. Among the living corals are seahorses, octopus and other amazing marine life.

Rich in history too The Reserve is also famous for its many historical sites of WWII bunkers and other relics. The history trail with lots of informative signs captures the history of the fort and the war where visitors can view a casemate (war bunker) and tunnels in the Reserve.

History of Labrador Labrador was one of the five designated nature reserves established in 1951. But in 1973, it was downgraded to that of a nature park. On 10 Nov 01, it was announced that Labrador Park would be gazetted as a Nature Reserve, which came to pass on 1 Jan 02.

Rain While walking back to the Labrador MRT station I’m just too late to shelter. 20 Minutes in the poring rain makes me go underground wet to the bone. Coming out of the MRT while the sun is shining again people ask me if I’m Sunday afternoon jogging.


Halloween

2011-10-31

Nowadays the whole world seems to be “celebrating” Halloween. For many years I saw the upcoming of Halloween parties in Western Europe as commercial driven. It’s not my type of fun. But the last years I notice it’s also celebrated more and more in (former) third world nations and clearly there must be another drive then as well. I still don’t see the fun of it, but millions of others do.

Friday night the 28th I have a Halloween party in Stix. The band plays a little bit adjusted set list. It’s the first time I hear them play Metallica. The decoration is made from the heart, but looks a bit poor. The audience in Jakarta is not really up for this type of celebration

Saturday night the 29th I’m back in Singapore in the Seven Inch. Also here the band plays a little adjusted set list, with 1 Metallica song. The amount of dressed up is surprisingly big and not only in this bar. Everywhere on the street people are dressed up. Halloween is a big thing in Singapore. As sad before, it’s not my type of fun. I’m home early.


Eid-al-Adha

2011-11-01 to 2011-11-06

Eid-al-Adha, feast of sacrifice, is an important religious holiday celebrated by Muslims worldwide to commemorate the willingness of Abraham (Ibrahim) to sacrifice his son Ishmael (Isma’il) as an act of obedience to God, before God intervened to provide him with a sheep— to sacrifice instead.

It’s Saturday late afternoon, I’m in Jakarta, and I’ve some spare time. I take a taxi to Kemang, a popular night life area. For the first time during my visits to Jakarta I have some time. I enter Murphy’s Irish Pub & Restaurant and order a pint of beer. They waitress has to disappoint me by telling that today they only sell beer out of a kind of coffee cup.

I knew Sunday was going to be a public holiday, it’s not until now I realize it’s a Muslim celebration, no live music, limited alcohol and the bars close at 23.00pm.


time shortage

2011-11-08 to 2011-11-10

(Update 20/11) I’m still about 1 week behind with publishing content. I’m gaining on my backlog, but unfortunately time doesn’t stand still.

Traveling and work are very time consuming. The last 3 weeks I didn’t work on new content for this site. I only wrote the stories I couldn’t finish when in the Netherlands. Coming period you’ll notice the time gap being filled. I can change the date of publishing backward and forward. I’m still aiming for 1 new article every day.

The 3 weeks since I left the Netherlands can be described in a couple of words : work, airports, hotels & some late nights. A very tiring time with all my concentration needed for work, not much inspiration was left to write. Even when writing this peace I know it’s not my best. I’m struggling to put words on paper.

It’s raining season in Singapore, but at the moment (Sunday 10.30 am) the sun is shining. I’ll go out this afternoon and do some sightseeing. I might get inspired again.


My Saturday Nights (+ update)

2011-11-11 to 2011-11-12

I had my nights out in recent weeks, but I didn’t have a good Saturday evening drink. The lack of Saturday night parties is, partly by choose (other nights of the week are often better drinking nights and Sundays are gone after drinking), partly because my body objects:

• 29 October : Returning from Jakarta to Singapore. I’m very tired. I don’t know if Halloween is the reason I drag myself through the evening or the reason I eventually go to bed before midnight.

• 5 November : I’m in Jakarta. Preparing to go out not in Stix the hotel bar, but downtown. It turns out to be Eid-al-Adha, a Muslim holiday. A second chance when I changed my plans to the hotel bar goes sour when I get sick over diner. I’m in bed by nine o’clock.

• 12 November : Returned yesterday from Jakarta. I manage to go the Holland Village for diner and a beer. Halfway my second beer my eyelets drop down. I go home and am in bed by eleven.

• (update) 19 November : The Saturday night passes like last week. The only difference is that already before I went for diner I actually decided not to make it late tonight.

I’m often the last one to stand at parties and nights out, even when I go alone. Sometimes however I take my rest. Not always by choice, my body forces me to do so.


Haw Par Villa

2011-11-13

Haw Par Villa is a Chinese mythological theme park in Singapore, located along Pasir Panjang Road.

The park contains over 1,000 statues and 150 giant dioramas depicting scenes from Chinese folklore, legends, history and illustrations of various aspects of Confucianism. The attractions include statues of the Laughing Buddha and the Goddess of Mercy, as well as dioramas of scenes from Journey to the West. The most well-known attraction is the Ten Courts of Hell, with gruesome depictions of hell in Chinese mythology, all set in a 60 meter-long trail of a Dragon. (source Wikipedia)

I don’t want to sit indoors all day and search the Singapore Smartguide for an attraction close by. In between rain showers I visit the park. It’s hot and humid. I walked by the park many times before, but never went in. There is no entrance fee. From the moment I go in the I-have-to-do-something-trip changes quickly into an actually-quit-interesting-and-fun-trip. In hour I have rounded the park. Is sweating not your thing, the park can be interesting for up to two hours.


Crown search

2011-11-14 to 2011-11-16

I promised T-band singer Priscilla, to come and watch the T-band in the Crown. I arrive late in the evening, drop my back in my hotel room and take a taxi to Crown Plaza. In the Crown Plaza hotel the night club is closed for renovation. In the lobby bar plays a trio that definitely is not the T-band. I ask one of the waiters for “another Crown”. According to him there is a Crown Hotel.

The taxi driver doesn’t know. The security doesn’t know. In the end someone comes up with Crown disco. I’ll give it a try and let the taxi driver go there. I text Priscilla and she comes up after some consult with the correct name and address: Golden Crown at Glodok plaza. The taxi driver can’t find it at once and we get into some strange, small, scary back alley’s. I’m in a Silver bird taxi and therefore not worried. Finally we drive into a big parking garage. After some asking around we drive up to the 7th floor.

The first place I come into is the Karaoke bar. I’m directed to an elevator. I get out of the elevator in a big dance hall. The place is packed and they play house music. Finally I get in a large lounge room with a big stage and the T-band performing.

Golden Crown is the most popular disco in Kota these days for many Indonesians. There is one huge Techno Kota room and one lounge with live music and house/progressive DJ. Only serves Anker beer. Very mixed crowd, making it an interesting place to go: rich Chinese, Indian, middle class indos, some bules…. One of the few “safe” place to go in Kota if you don’t know the city. It will be crowded most days from Wednesday to Saturday night. Since it’s a one-stop entertainment, they also have a spa, karaoke, panti pijat plus plus, dan lain lain…

The bad thing about the club, The club is continuously watched by the police and sometimes there is a rage. In a corrupt Muslim country these are places where money is made by the owners, by the police and pay off money for the government of course. Prostitution and drugs are controlled by the club owners. The head of security is an international wanted criminal.

The taxi’s that go from here are not safe for two reasons. First I’m a foreigner alone and may end up in a dark alley robbed from everything, second the taxi drivers work together with the police who are also looking for money. Security arranges for me and some female friends of the T-band a Bluebird taxi, we go through some small passages not to the main entrance, but to a back entrance. Here we are picked up by the Bluebird taxi. At the main street we split up and get in our own taxi’s.

I really liked the place.


Jakarta Jam

2011-11-17 to 2011-11-18

Traffic Jam When traffic gets stuck it really gets stuck, Not a traffic jam that gives a delay of 15 minutes, No I’m talking about 500 meters movement in 1 hour. Every time I get from the airport I wonder, “where do I get stuck”. The first 30 km takes half an hour, the last couple of kilometers through town an hour. I tried different hotels with different success. The traffic is really unpredictable.

Today I fly back from Jakarta to Singapore. My flight is at 4.30 pm. I leave the office in Kunming at 14.00 hours. The last traffic jam is just before the airport. Im just in time for check in. The row at immigration is as the traffic, unpredictable, today long again. Luckely I can rely on the Garuda aircompany. They have a predictable 1 hour delay.

Best Place to Learn Patience Jakarta. At one time, Bangkok and Jakarta were jointly famed for having the worst traffic in Asia. But in the past decade, Bangkok got its act together through the construction of underground and elevated rail systems, leaving Jakarta as the capital of gridlock. Anyone who wishes to dispute this need only consult a 2007 study by the Yayasan Pelangi Indonesia, an environmental NGO, which concluded that traffic delays cost Jakarta $3.5 billion a year in lost productivity and extra fuel costs. The number of vehicles on the road in Jakarta doubled in the preceding 10 years while roads only grew 10%. If nothing is done to improve things, the study predicts, traffic will grind to a complete halt by 2014. (source Time Specials The Best of Asia 2009)


Southern Ridges

2011-11-19 to 2011-11-20

It’s Sunday again. I have a day off from work. I’m up early and around 11 am it is still sunny. I go out for a small walk. I walk to Kent Ridge Park. I take the Canopy walk and then discover that there is no direct route back. A look at a map brings the Southern Ridges back from my memory. I decide to keep on walking. Unfortunately the Forest walk is closed, but with a detour I reach Mount Faber.

I could blame this detour for the pain in my legs and the strange feeling in my head afterwards. Actually I should blame myself for not bringing water, going out at the hottest of the day without eating before or during the walk. I got dehydrated. I didn’t plan on walking this distance, but still …. I am not inexperienced. I should have known better. At the end of the walk I drink half a liter of water and buy a second one before entering the MRT. It’s not allowed to eat or drink in the MRT. I finish the half liter directly when I come out of MRT Haw Par Villa station. Back in my apartment I drink a liter of tea, but the strange feeling doesn’t disappear until the next morning. My urine slowly changes from yellow back to normal.

The Southern Ridges is a 5.6 miles trail that connects parks along the southern ridge of Singapore. Some of the attractions along this trial include its greenery and the connecting bridges. This project linked up the parks between the West Coast Park and HarbourFront.

The trail connects 3 parks: Kent Ridge Park, Telok Blangah Hill Park and Mount Faber Park.

There are 8 trails at Southern Ridges: Canopy Walk, Flora Walk & HortPark, Alexandra Arch, Forest Walk, Henderson Waves, Faber Trail, Marang Trail.


Chalong beach, Phuket

2011-11-21 to 2011-11-24

I’m heading for a short break to Thailand. I’m going to an island to force myself to take some rest. From Changi airport in Singapore to Phuket international airport is 90 minutes by plane. Phuket International Airport is the second busiest airport in Thailand. Today, 10 airlines are on service and more than 2,900,000 passengers, 27,000 flights and 12,000 tons of cargo per year are handled at the airport. Tip : try to get a window seat – Aircraft flying in from the east follow an approach path that’s smack-bang right over Phang Nga Bay and its graphic limestone karsts, isolated green islets and multihued fishing boats.

As every first day of a holiday I am restless. I need to get the hang of it, the hang of of doing nothing. I don’t succeed. I take a long walk along the beach and through the area, get brochures of what there is to do on and around Phuket island, go shopping for toothpaste and shaving gel and I book a shuttle bus into Patang for tonight.

I also get tempted in eating too much Thai food. I have lunch two times. I like spicy food.


Patong Nightlife

2011-11-25

I want to discover Patong’s famous nightlife. I take a shuttle bus from my hotel into town. I didn’t book the return bus. I don’t know how the night is going to end ……?!

Molly Malone’s Irish Pub I order a tomato soup and a Thai dish. The tomato soup was nice and spicy, the Thai dish, I forgot what I ordered, something with rice. The live band is boring and I move on from the beach road into some small alley’s. Nothing to see except small restaurants until I hit Bangla Road.

Bangla Road Like all night owls, Soi Bangla awakens when the sun sets. That’s when Patong’s liveliest party zone becomes closed to traffic and ready for action! Famous for its raunchy nightlife, Bangla goes all out to entertain with girls, beers and music that increases in volume as the moon rises. Jammed most nights year round, it’s actually totally unthreatening and lively place to walk around as bars compete for customers.

The girls aim to please – dancing around poles, engaging in banter, or coaxing customers to play simple bar games like “Connect” or “Hammer the nail” to break the ice. The objective is to entice customers to buy drinks and hopefully, take them away for the evening.

Almost all of the bars are outdoors so the music from each one is deafening! Beers Bar occupy most of the street’s length, with several a-go-go’s and a few pubs, restaurants, discos and shops rounding out the attractions both on Bangla and down its side streets.

The street is packed. It is still early and I walk past all bars, disco’s and go-go’s until I reach Rat-U-Thit.

Rock City My kind of place. Tribute bands play old night long classic and new hard rock. The evening became night and after a good portion of rock I go out again to discover the notorious site of Patang.

Phuket Beer Bars Beer bars (or bar beers) are basic outdoor bars with barstools and a sound system. Many look exactly the same but for some reason you’ll see one bar packed out while the near-replica beside it is barren. The bars are usually staffed by a bevy of girls clad in their sexiest gear trying to attract customers with pole dancing and simple bar games (like hammering a nail into a block of wood)

Although the most bars cater to men, women and couples are equally welcome with no hassle. There are also a number of bars like Kangaroo Bar, and U2 on Bangla Rd, and Wet Spot on Soi Gonzo, that simply play good music and regularly attract a young international crowd who often dance in the street and on tables.

Suzy Wong’s A Go Go Suzy Wong is well known for its catch line: ‘Ass Smacking Fun’. Located at the end of Soi Seadragon the girls specialize in shamelessly ‘spanking’ the customers. However, you are allowed to spank back using a foam bat making a loud scary sound but it’s painless and fun. Girls sometimes get carried away and use their bare hands… and that hurts slightly more.

It’s fun to see how young men, but also couples and the dancing ladies loose themselves in this “game”. By now the night is gone and there is so much more nightlife to discover, but I don’t think I’ll go tonight again. I have to get over this night first. Right now I have to see how much of a rip off the taxi ride back to my hotel will be.


30% discount

2011-11-26

Chalong Beach Hotel & Spa, Phuket. On the wall of my hotel room hangs a very clear sign: “30% discount on restaurant & spa menu rates”

In the hotel restaurant I order a vodka cocktails from the menu. It’s a very pleasant setting in a garden around a swimming pool. I watch some loud Russians playing in the pool. Although Russians occupy most of the hotel they are not annoying. It are mostly families. I order a second cocktail. I wanna go out and ask for the bill.

When I receive the bill I notice that no discount is given. “That is because you didn’t order food”, the waitress says. I argue for a moment that the sign in my room doesn’t mention that, but I know it is of no use to argue with the lady. “I’ll see the manager on this”, I tell her.

Until now I did not go to hotel management to try to retrieve my 80 bath (2 euro).


Phang-Nga Bay (Thailand)

2011-11-27 to 2011-11-29

Booked tour It’s Sunday and I booked a tour on a speedboat. I get picked up at my hotel at the South of Phuket and we drive back passed the airport to the North of Phuket. Along the way we pick up people in other hotels. At the pier I get a green bracelet. This way the guide can keep an eye on the people in his group. This promises to be a very tourist trip.

In succession we sail to Lawa Island, Panak Island, Hong Island, James Bond Island, Khao Ping Kan, Talu Island, Panyee island and the ice cream cave. Sailing back we have low tide at the pier. The whole area looks different now, in the small channel at the pier we came from this morning is no water at all.

James Bond Island, known originally and locally as Ko Tapu or Nail Island, found fame through the 1974 Bond film “The Man with the Golden Gun”. The film starred Roger Moore and Christopher Lee (as the three nippled arch-villain Scaramanga).

Talu Island We go canoeing. Unfortunately we can’t row ourselves. Later I understand why. The shallow water, many rock formations, small caves we enter by lying flat backwards, mangrove trees sticking out of the water, could do a lot of harm to the rubber inflatable canoe if it wasn’t handled by an experienced local.

Panyee island is a fishing village notable for being built on stilts by Indonesian fisherman. The population consists of roughly 200 families or between 1500 and 2000 people descended from 2 seafaring Muslim families from Java. Nowadays they also cater lunch for tourists visiting his area from Phuket.

Ice Cream Cave is a cave with stalagmites and stalagtites called ice cream cave because of the shape of one of the stalagmites.

Phang Nga Bay is a 400 km² bay in the Andaman Sea between the island of Phuket and the mainland of the Malay peninsula of southern Thailand. Since 1981, an extensive section of the bay has been protected as the Ao Phang Nga National Park.

Limestone cliffs with caves, collapsed cave systems and archaeological sites are found about Phang Nga Bay. Some 10,000 years ago, when sea levels were lower, one could walk from Phuket and Krabi. Phang Nga is a shallow bay with 42 islands, comprising shallow marine waters and intertidal forested wetlands, with at least 28 species of mangrove; seagrass beds and coral reefs are also present.

At least 88 bird species, including the globally threatened Malaysian Plover (Charadrius peronii) and Asian Dowitcher (Limnodromus semipalmatus), can be found within the site, as well as 82 fish species, 18 reptiles, three amphibians, and 17 mammal species. These include the Dugong (a vulnerable species), White-hand Gibbon (Hylobates lar), the endangered Serow (Capricornis sumatraensis), and the Black Finless Porpoise (Neophocaena phocaenoides).

A number of diverse cultures co-exist in local communities, which practice fishing, harvesting Nypa palm fronds for thatch, and catering to an international tourist presence drawn both by the natural beauties and by the archaeological sites, which have paintings more than a thousand years old.

(Phang Nga source Wikipedia)


Patong Nightlife part 2, “The Obscure”

2011-11-30

I’ve been back two more times to Patong and I can honestly say that besides a lady boy or travestite show I’ve seen it all, done it all, spent it all. It’s all about meeting people and getting insight in a culture.

Suzy Wong’s A Go Go I wrote about in my first post on Patong’s nightlife. I have to make a small correction. The ass-smacking-fun I wrote about I didn’t see there, but a place two doors further along Soi Sea Dragon.

Connect 4 is a popular game under the beer bar girls as are also hitting nails in wood, dice and board games. It’s impossible to win, the girls are well trained. The girls have the power to let you fall in love immediately and spend all your money on them. The one that tries to win me over says she is new and although she hardly speaks English, I am not a newbie. We play about 10 games and I manage to win 2. After that we switch to a dice game called Jackpot. To keep her attention I have to buy her expensive booze. With each drink she becomes more friendly.

Ping Pong Show Taking pictures is strictly forbidden. I actually don’t even want to make pictures from what I get to see. No entrance fee was charged, but the first beer costs 800 bath (20 euro). It’s crowded around the stage in the Moneynight go-go bar and there are a striking amount of women sitting. There are more women then men. The show has started already and involves more mature well trained Thai women and: garlands, flowers, shooting darts at balloons, blowing a symphony on whistles, blowing candles, burning cigarettes, fish, frogs,a bird, emptying and filling bottles, and so on.

It is sometimes more interesting to watch the women around the stage then the women on the stage. At moments they are in complete shock, staring with open mouth, then amazed and admiring. The men become very shy and reluctant when the Thai ladies ask for some public participation.

After this heavy stuff comes a shower show and a lesbian show (the only time this evening that I see ladies using their mouth) and then it starts all over again. I don’t stay, one time is enough.

Rock City After all the sex related fun in the three evenings that I was in Patong I need my portion of hard rock again. I finish with an AC/DC tribute band in the place where it all started a couple of days ago. Still some days left in this holiday, but I’ll not be visiting Patong anymore. It’s time for some other form of nature.


Phi Phi Islands

2011-12-01 to 2011-12-03

It’s Wednesday and the last free day of my short holiday. Tomorrow I fly back to Singapore and Friday back to work. I booked a tour with a speedboat again, this time to the Phi Phi Islands. It is a super tourist tour, so many people. I’ve got to bite through this to enjoy the nature (or what I can see of it).

There are six islands in the group known as Phi Phi. They lie 50 km south-east of Phuket and are part of Hadnopparattara-Koh Phi Phi National Park which is home to an abundance of corals and marine life. There are limestone mountains with cliffs, caves and long white sandy beaches.

First we arrive at Phi Phi Lay: Maya Bay (where the movie “The Beach was partially filmed”), Loh Samah Bay, Pileh Cove and Viking Cave.

Second we arrive at Phi Phi Don for lunch and some snorkeling. I swim a little bit. I don’t like snorkeling. I spend some time watching fishes sitting in the sun on the front bow. Ko Phi Phi Don is the largest of the Phi Phi Islands, in Thailand. It is the only island in the group with permanent inhabitants.

Like the other islands in the group, Ko Phi Phi Don is a non-volcanic island largely made of limestone. It is almost separated into two islands, but a strand of flat land connects them. On this strand lies the largest town on the island, as well as most of the resorts. Phi Phi Don was hit hard by a tsunami, 700 people died December 26, 2004.

Third we arrive at Khai Nok Island. It is a sandbank with some rocks. It is actually a beautiful spot. After picture taking I buy an ice cold beer and relax some time in a beach chair.

Leaving Khai Nok Island the speedboat breaks down. We loose the steering control. We can sail back, but we land on an alternative spot where less steering is needed.


Russian Territory

2011-12-04

Phuket is Russian territory Media categorize the Russian tourist as annoyance. However, I have to invalidate this immediately: I didn’t have annoyances with the Russians.

Yes, they have some different manners towards staff, partly because of language barriers, partly cultural. I have seen in my years outside the Netherlands in different cultures how people treat each other and the Russians aren’t that bad and not much different from a lot of West Europeans. Russia is Europe.

Why I call Phuket Russian territory (from observations and from conversations):

• My hotel is packed with Russian families

• Signs are in Russian

• Russian restaurants

• Sometimes complete Russian menu’s

• The Russian mafia has a presence

• On guided tours is besides a Thai guide also a Russian guide present

• go-go bars with Russian ladies

• There are so many Russian women in Phuket the city has been recommended as one of the top five cities in the world outside eastern Europe for meeting them.

• The Russians buy a lot of land

• Direct flights from Siberia


Leaving Phuket

2011-12-05

A Russian man is trying to convince the hotel receptionist that one of his minibar bills is incorrect. He keeps on talking in Russian to the receptionist, picking up all the bills he accepts and says “da, da, da” and the disputed bill he lays separate. The receptionist checks with cleaning and they are convinced that the man took the drink out of the minibar. The man will not accept. The receptionist is clearly irritated, but she manages herself quit well.

A beautiful Russian lady I had an eye on all week, but I never got the opportunity to meet, answer my signals positively. at the moment of me leaving she is aware of my existence. That is the story of my life: unreachable women and mission-impossible-relations.

Security at the airport is slim. I don’t get my laptop out of my hand luggage at the screening point and also not my toiletries (toothpaste, shaving cream) and it is not detected. The first metal detector I went through didn’t pick up on my cell phone and wallet.

At the airport their are a few shops to buy food. The shops look like cantine counters. No places to sit. The food is served in take-a-way-plastic plates. In the waiting room at the gate among all other waiting passengers I have to eat. The Pork Teriyaki doesn’t taste less because of this.

Lady boys are normal in the streetscape of Phuket. They are completely accepted and have also work in all kind of public jobs like shops, restaurants, as receptionist and also here at the airport I encounter several.

Power cut. The emergency lights in the waiting room go on immediately, but in all shops the lights don’t turn back on again, as doesn’t the air conditioning. Luckily the power disruption only last about half an hour.


Taman Fatahillah

2011-12-06 to 2011-12-11

It drizzles when I get in the taxi. The rains pours down while driving towards Kota. When I get out of the taxi the sun starts shining.

“Jakarta’s crumbling historic heart is Kota, home to the remnants of the Dutch capital of Batavia. Taman Fatahilla, the old town square, features cracked cobblestones and lonely postcard vendors as well as some fine colonial buildings and some ho-hum museums”, is Lonely Planets words for “in very poor condition with ramshackled remainders of colonial times”.

With a lot of imagination the greatness and potential beauty of this area comes to life when I stroll around the streets and canal: Si Jagur, Gereja Sion, Kali Besar Canal, Toko Merah, Chicken Market Bridge (last remaining Dutch drawbridge).

I have an “Uitsmijter” and a “Bir Pletok” in cafe Batavia. An uitsmijter is a dish consisting of two or three fried eggs, sunny-side up, which have been fried together with ham and cheese (uitsmijter ham en kaas) and served on a few slices of bread accompanied by a small salad and/or pickled gherkins and pickled onions. In this case some potato wedges accompanies this lunch. It’s a typical Dutch dish.

Bir Pletok first appeared during the colonial period, back when Jakarta was called Batavia. The local people often saw the Dutch drinking this strange brew that tasted bitter and felt hot in their stomach. They learned the drink was called beer, and soon enough, everyone wanted a taste but few could afford to buy it from the Dutch. Eventually, someone decided to make their own version of beer, using local spices and herbs, but no alcohol. That’s how bir pletok was invented.

To make bir pletok, you need water, red ginger, lemongrass, pandan leaves, white sugar, lump sugar, cinnamon, black pepper and secang wood. You have to stir-fry the red ginger before you add it to the mix and bring the concoction to a boil for about 15 minutes. It’s the red ginger that give bir pletok its trademark heat. The drink is cold in your mouth, but warm when it hits your stomach. You can drink it hot if you like, but bir pletok is best served cold.

I went to the museum Wayang. I was drawn there by a puppetshow performance with live music. Daniel, part of the puppeteer family, tells me all about his family, the hundreds years old puppets, how the are still made, the stories, his work for Unicef, Unesco, his meetings with Dutch ministers, his performances in the Netherlands, his family.

The Wayang Museum is a museum dedicated to Javanese wayang puppetry. The building occupies the site of a church which was built in 1640 under the name of the Old Dutch Church. The garden of the Wayang Museum located on the former yard of the Dutch church was the funeral site of General Governor Jan Pieterszoon Coen.

In the taxi back to my hotel dark clouds form in the sky. It drizzles when I get out of the taxi. The thunder and lightning I witness from my hotel room. I was lucky today.


wrong seat

2011-12-12 to 2011-12-14

Often in a plane I see people search for their chair. Searching where chair numbers are indicated or trying to figure out which number belongs to the window or aisle seat. For people who don’t fly often I can understand that.

It annoys me when people in a plane sit down at the wrong chair. With a bit of effort it’s impossible that you sit at the wrong chair. The number is printed with an enormous font size on the boarding pass and it’s clearly indicated at the luggage bins. There is no excuse why someone would sit down on the wrong chair!

Last week flying from Singapore to Jakarta it happened to myself. My boarding pass indicated 40K, my company always books aisle seats, at row 40 I sat down. The flight attendant comes up to me. “you have seat 40K”, he asks while another person is standing behind him putting his luggage in the overhead luggage bin. “Yes I do”, is my short reply. “That’s the window seat”, he points out. I have an excuse, but as written before no excuse is valid. I annoyed myself.

Earlier the same afternoon at Changi airport I already was standing at the wrong boarding gate. I was standing at empty gate nr20 instead of nr26. Luckily I had the correct gate letter “D”, so I didn’t have to walk much further. I think I’m too often in planes now. I’m getting careless.


perfect holiday ?

2011-12-14

I’ve been for a long weekend to Jakarta, Thursday evening to and Tuesday morning from. The usual happened: done a lot of work, visited nice restaurants, drank in the standard bars and seen the same tribute bands while surviving the traffic jams. About my plane flight to Jakarta and my sightseeing at Taman Fattahillah you can read in other posts.

Stix I wrote about before. I go here for my favorite Indonesian singer and the T-band. By now they’ve become travel-friends. Normally another good reason to go are the fantastic steaks. This time the steaks were sold out, very strange for a steak restaurant. Another annoyance is that I was for 40 minutes in a taxi, 21.00 pm and still a traffic jam.

Rosso is a stylish and yet simple way of dining out. The restaurant and lounge’s strong visual appearance and pulsating beats accent the sensational Italian cuisine. Good food, but too little. I was still hungry when I left, even after a desert.

Blok M is a little corner of South Jakarta, a business and shopping quarter that is home to a motley collection of bars, discos and night clubs Pisa Cafe Resto is a fine Italian restaurant in that neighborhood. At Saturday night the T-band performs here.

Cafe Batavia Take a step into Jakarta’s colonial past in this 19th-century restored building. Café Batavia offers one of Jakarta’s best dining experiences in an unequaled historic setting. Modern Australian cuisine and the most delicious homemade ice cream in town make Café Batavia a favorite with tourists and expat residents as well. It’s true. Especially the photo collection is amazing.

B.A.T.S. is a New York style underground bar and restaurant in the heart of Jakarta. Designed with exposed brick and wood paneling, offering oversized portions of linguini, Caesar salads, pizzas and steaks. B.A.T.S. also serves up live nightly entertainment. The band is boring, but the ladies beautiful. A very popular of an 35+ expat crowd. Since I’m staying in the Shangri-La I’m a more regular visitor.

Nishimura offers authentic Japanese cuisine, presenting a combination of fresh ingredients and traditional Japanese cooking style. The tranquil setting is reflected in the natural stone pathways under the bamboo roof aisle and running waters. Three types of private dining rooms are available, from tatami-style to teppanyaki-style. For diners who desire to enjoy food right from the display, the Sushi Bar provides an ideal setting.

The brochure promises a lot and indeed the food is perfect, the style typical, but the atmosphere they can improve. A light dimmer would be a good start.

Lunch And then I had several times lunch in and delivered from a restaurant I don’t remember the name of. It’s an Indonesian restaurant in Plaza Setia Budi 1.

Not a perfect holiday This post might read like I’m having a perfect holiday, but that’s only because I don’t write about work. The early rises, 12 hours work a day, difficulties of working in a different culture, and deadlines taken into consideration it’s certainly not an ideal and romantic, but a tough and demanding life. Notwithstanding It’s a lifestyle I enjoy and at this moment I don’t see myself living life differently.


MRT Disruption

2011-12-15 to 2011-12-17

Thursday night I had a drink at the SevenInch bar in Clarke Quay and wanted to take a taxi home. It was not too busy in Clarke Quay, but the line at he taxi stand was much longer than normal. I waited some time, but the line didn’t shorten. Phone lines to the operator were congested. I tried to call several times during more then an hour, but every time I got the same tone and the same message appeared on my Blackberry screen “congestion”.

Luckily I got a ride home from a friend because I could have been waiting there for much longer than the hour and a half I already did. The guy who gave me a ride home said it was busy all through town. There were traffic jams towards all shopping malls, the Christmas shopping rush.

This in combination with the MRT breakdown, what I discovered next morning, that started during rush hour and lasted for 5 hours made the town lock, overcrowded buses, traffic jams, no taxi’s available, congested phone lines. This city-state is very sensitive for a small disruption in its transport system.

Train services between Ang Mo Kio and Marina Bay stations were disrupted Saturday morning again, in the third service breakdown this week for Singapore Mass Rapid Transit (SMRT). SMRT believes the cause of Saturday’s breakdown is similar to the problem that disrupted service on the North-South Line on Thursday night. On Wednesday, parts of the Circle Line were affected by a technical glitch during morning peak hours.

I can put the situation in perspective and accept it. For Singaporians this is an outrage. After the disruption of Thursday angry commuters wanted SMRT executives to resign. The chief executive has publicly said SMRT was sorry and admitted SMRT has failed in areas. Even the minister of transport made serious statements.


Six bombs found in Bangkok

2011-12-16 to 2011-12-17

A ride on memory lane

Bangkok: The police have found and defused six potentially explosive devices here in the capital, days after the authorities called for heightened vigilance over the New Year period.

A man was arrested after the home made devices were found planted outside a bank, on an overpass and at a road intersection – all in the city’s eastern suburbs. Five were designed to be triggered by alarm clocks and one by remote control.

The article in the Singapore Strait Times goes on about other bomb plots discovered last weeks and then the final paragraph comes…..

Bangkok last witnessed fatal bomb blasts on New Year’s Eve in 2006, when eight bombs exploded in eight locations, killing three people and wounding 38. No arrest were made.

As I wrote, a ride on memory lane. New year’s Eve 2006 I was in Bangkok.


hotel cleaning

2011-12-18

Saturday night, I had drunk some vodka’s. I’m looking for a don’t disturb card to hang on the doorknob of my hotel room. I don’t find it and, yes …..

Sunday morning 9.30 am the door bell rings. The cleaning lady doesn’t want to go away. She keeps ringing and trying to enter the room. Luckily I locked the door. That should also be a sign for here, but no….. After 10 minutes and numerous attempts she finally leaves. When I left my room 15 minutes later, I was awake now and went for breakfast, I noticed the “don’t disturb” -light switch.

Sunday afternoon I returned from sightseeing. I directly noticed that I have red wine stains on my white bed sheets. And that is very strange because in the morning I had placed the card to have my bed sheets replaced, but more important I didn’t drink red wine in the room. Hotel management comes immediately after my phone call. After explaining a couple of times that I did place the change-the-bed-sheets-card and that I didn’t drink red wine, they changed the sheets again. This time they changed them for clean ones with lots of apologies.


Ku Dé Ta

2011-12-19 to 2011-12-22

Yesterday I had lunch at Ku Dé Ta. This restaurant is located at Skypark Marina Bay Sands. It’s a restaurant on the roof of the 5 star Marina Bay Sands hotel. Next to the restaurant there are also a Club lounge, sky bar and swimming pool at this sky deck.

The view is perfect, the food reasonable. They try to make the food look as in a multiple Michelin star restaurant, to combine flavors as top chefs do and to use surprising ingredients. The food is served by a friendly and well-disposed staff. They only forgot to hire an excellent cook.

The staff was also good in excuses. The black grilled salmon was because of the sauce.

For the whole experience I can recommend the place.


Road to Borneo

2011-12-23 to 2011-12-24

A quarter to three, waiting to sign some last documents. A quarter to three, my secretary starts calling for a taxi. I need to be at the airport at 4 pm, I fly at 6 pm. In this planning I have half an hour spare. The online checking in site wasn’t working this morning and I have luggage to check in.

A quarter to three, it starts raining. Like with a popular concert that sells out in two minutes, when it starts raining it becomes impossible to obtain a taxi. Three o’clock, no documents to sign and no also no taxi. Three fifteen, no documents to sign and no taxi. Three thirty, no documents to sign and no taxi. Three forty-five, I sign the documents, but still no taxi.

The company drivers are unavailable, but one of them arranged a friend with a van. 4 pm I’m a bit stressed when the guy shows up. First I have to collect my luggage in my apartment and then drive into the traffic. It is still raining. I’m relaxed again. It’s out of my hands. Making pictures of the traffic with my Blackberry, starting to write this post on the memopad application of my Blackberry, (not knowing if I can switch of the Blackberry during my holiday, I know I should, but it’s addictive), just enjoying the start of my holiday, I arrive at the airport.

The relaxedness is gone immediately. There is a huge line in front of the in check counter. The line is moving slowly. People take ages to check in. Suitcases being re-packed because of overweight, and everybody stands at those counters if they are the only ones in the world. Nobody comes prepared. I’m standing 40 minutes in the line. It takes me less then two minutes to check in. My luggage is 7.2 kg. 40 Minutes left before my flight takes of, I managed.

No time left for a coffee, straight to the gate, I can board immediately. I skip the tuna sandwich in the plane and let the taxi driver in Kuching recommend me a hotel. I drop my back and go in search for food and a cold beer.


Kuching

2011-12-25

No sleeping in, my alarm wakes me at 6.15 am. I forgot to put it off. 9.30 am I’m showered and outside. The sun is shining. It’s raining season. I expect rain in the afternoon. Along the waterfront I walk towards the Kuching Mosque. At the otherside of the water I spot Astana and some Kampungs. It’s a pleasant walk.

I’m having spicy beef fried rice for breakfast before I go to the visitors centre in the old court house. The center is closed, even as the National Parks & Wildlife bookings office. A lot of the local people come from the longhouses. They celebrate Christmas with their family at home and some shops are closed. The longhouse communities are Christian (blend in with local traditions and beliefs ofcourse).

I enter some musea.. First I look around in the national history museum, that only shows wooden blocks. They charge me 4 ringit, a wast of 1 euro. Who cares that the fossil blocks are 10 million years old? They are still just wooden blocks. I didn’t try to count the year rings.

Second I go in the Etnological museum. This is well worth the visit. It shows the history of Sarawak and all it’s tribes. Lot’s of pictures, explanations, artifects, models, etc.

Last I visit the Islamic museum. Also this museum is worthwile. It shows the history of the islam in this region with interesting artifects and some insight in the islam in general. The last two museums were free entrance.

It rained heavily during my museum visits, but now the sun is shining again.


Bako National Park

2011-12-28

Sarawak’s oldest National Park is only a stone’s throw from Kuching. First I have to get to Kampung Bako. It was raining from the moment I got up. I was advised to take an early bus and since I am late I take a taxi. I’m just in time for a last speedboat to the park. The rain is still poring down. My backpack is covered with some plastic. I am wearing my poncho. The rain in my face is like hail. I can’t keep my eyes open.

The tide is too low already and we have to peddle the last part, before I get of at the beach. At first their is no room available, but some guests cancel and I get a chalet. It’s still raining.

When I start hiking it’s dry, but soon it start raining again. This peninsula in the South China Sea is a natural sanctuary packed with different kind of mammals, raptiles and birds. It’s an adventurous walk over hills, rocks and tree roots. I carefully avoiding water and mud pools until I reach a waterfall.

Too much water to cross. I have to retrace my steps back to the main trail. Now it really starts poring down. An unbelievable amount of rain and the water doesn’t stop coming down. The tracks I took change into waterfalls and fast streams. Bridges are under water and the small streams below it have rapidly changed. Water is coming from everywhere.

Soon I am stepping into the big pools because there is no other option. The roots disappear under water and where they were a help on the way to the fall now they are a danger for falling.

The only advantage is that it is not too hot. When I reach the main track I still have energy left and I take a detour. After 7 hours walking I reach the park head quarters again.

I’m tired and I don’t feel like getting out through the rain and pools again to go to the cantine for diner. I eat some crackers and go to bed very early.

The next morning it is still raining. Only around noon it stops. I take a boat back to Kampung Bako and from there the bus back to Kuching. I check in again in John’s place and go down to his restaurant for a beer. My clothes are smelly because of the rain and I know this smell will last until I have time for laundry. I’ve got a terrible pain in my neck. I don’t know where from. I’ve got a little bit of a muscle ache. I also had a good time. Once I am through my natural barrier of getting wet and dirty I really like it.


Iban Longhouse

2011-12-28 to 2011-12-29

Malaysia It’s just after Christmas 2011 when I go for a homestay in an Iban community close to Sibu. A driver and a guide bring me a 45 minute drive outside of Sibu where nine longhouses are situated. It’s the largest Iban community in around Sibu. About 2000 people live here. I’m welcomed by my hostess for the coming to days, Aireen.

The Borneo longhouse Longhouses are the traditional dwellings of the indigenous people of Borneo and the island’s most distinctive feature of tribal life. These large community dwellings, raised on stilts above the forest floor, can contain over a hundred individual family ‘apartments’ beneath one long, long roof. The most important part of a longhouse is the covered common verandah, which serves as a social area, ‘town hall’ and sleeping space. (lonely planet)

Although the longhouse as living space is still common in Borneo, a lot of youngsters leave for school and work in the city and return to the community later on in live, as a way of living it is changing rapidly. My guide told me there are still a lot of “communist” aspects. My hostess told me, “traditional longhouse no longer exists. It’s all about money. We’ve even got locks on the doors now because we can’t trust our neighbors. We used to have nothing, now everybody has a tv.”

One longhouse is still more traditional then another one of course. My guide told me that is grandfather is the chairman of a longhouse in another community. One day he was visiting and out of boredom he went on a fishing trip with some community members. He didn’t participate in the fishing. Afterwards he received a share of the catch and also his grandfather did. He rejected it, but was reprimanded by his grandmother. It was the law.

A longhouse is not only a Iban tribe thing. Also other tribes build longhouse. Every tribe has his own architecture. My hostess referred often to “the project”. The government sponsors via a project organization maintenance of and newly build longhouses. In the community I was everything was looking ram shackled. Serious maintenance was needed. The ‘apartments’ are very basic, no showers and no ‘normal’ toilets. Only the people that participate in the ‘homestay program are obligated to build toilets.

The homestay program is another initiative of the government to support the longhouses. However, my hostess told me that she went on a course with 50 community members, only 13 passed. She is the only one who is always ready to receive guests. The other ones need at least two weeks notice. The government is checking every two months the hygiene and state of the toilets to keep the permits in place. Also there are limitations on the amount of animals the participants may keep. Aireen, my hostess, has now only one pig, and a couple of chicken left. That was a lot more.

The Iban tribe were head hunters. Although already banned under James Cook in late 1800, still Japanese were decapitated in world war II. Stories about decapitation during the battle against the Indonesian communists when Sarawak joined Malaysia in 1963 are well known, especially around Kapit. Some youth still brag that they would do it when they get the opportunity. For sure the accompanying tattoo on the finger will not be placed, as my guide says, “they would label them selves as murderers”. The skulls on the picture are real, most likely Japanese. When the owner off the skulls dies they will be buried with him or given to a museum.

Aireen has great stories. She is 57 but still competes in power boat races. It’s something the men don’t like. More important for the longhouse experience she can tell and explain lots and lots about the Iban culture: the dances, differences between Iban and Malay, art, mat weaving, arranged marriages in the past in contradiction to nowadays the two or three divorces of the youth who follow their heart, ancient and current believes, how skulls where daily smoked by wood fire against the smell, and so on.

My hostess is also a great cook. She stuffs me with all kinds of dishes. After breakfast the last morning we go to the floating market, an into floating supermarket transferred old express boat.

After a very interesting two days I picked up by the guide and dropped at the Sibu bus station, next stop Miri.


Sarawak : beyond sightseeing (1)

2011-12-29 to 2011-12-30

Kuching Prostitution: It is not in the open, but it exists. A taxi driver told me there is one agent in town that represents four girls: an Indonesian, a Vietnamese, a Chinese and one more. The Indonesian was the cheapest, price ranged from 220 to 300 ring it. The ladies move from hotel to hotel and when they can stay longer in a hotel they move from room to room. The local men found it too expensive. “Better go to Labuan”, they told me, “there it is cheap, Philipino girls”.

Kuching John, the owner of my hotel “John’s Place”, keeps feeding me rice wine. It is still afternoon and he doesn’t join in. I literally have to leave to stop him from topping up my glass again and again.

Kuching Christmas eve diner: I end up with Mexican style plain spaghetti (no sauce), dry turkey and disgusting grilled beef sausages. The diner was in buffet style. The buffet was practically finished when I started. After my complaints the chef grilled a bit more: beef sausages and fish balls. Everything that could go wrong in the service went wrong. In the end they even forgot to charge me for the overpriced buffet. In my honesty I told them that. It took me another half an hour before I was out of that place: first to wait for the adjusted bill, then for my change. I had to remind a waiter.

Kuching I wasn’t exaggerating in my post on the Bako National Park when I wrote that an unbelievable amount of rain fell. In the evening news I see that parts of Sarawak have been flooded. The next morning I want to take the boat from Kuching to Sibu, but the taxi driver tells me it is not sailing because of the waiter. The waves are too high. I take the bus. It’s more then 8 hours to Sibu and on the way we pass many flooded houses and roads.

Kuching My breakfast at 7.45 am at the bus station: rice with spicy chicken liver. I do like it. It’s only three ringit, my cup of tea costs 1 ringit.

Sibu I consider myself a backpacker de luxe. I still travel the same routes, but my hotels have had an upgrade. I do like to have my own toilet instead of sharing and hot water instead of cold. I also do take more often a taxi then a local bus. Today in the 8 hour bus ride to Sibu I realized that it was a year ago I had a very long bus ride. I do myself a bit short now, in the summer I traveled 6000km by train.

Sibu A lot of karaoke bars in town, I find a bar with live music. A Philipino tribute band plays the standard covers you’ll hear through all of Asia, a bit of disco, a bit of rock, mostly 80′s. The waitresses are also Philipino’s. After buying her a drink, I talk to one of them. She is the personification of the Philipino’ ladies one meets abroad: mid twenty, no boyfriend, but a young child, in this case a daughter of 2 years and 7 months, left behind by the grandparents. They do it all for the child.


Sarawak : Beyond sightseeing (2)

2011-12-29

Iban longhouse “She was a very beautiful woman, only her skin was black”, said my hostess in the guest house. Black is considered ugly. They love my white skin. My hostess was, besides the “black” comment, talking full admiration about a Sri Lankian woman of 71 who, during a visit to the longhouse, practiced every morning Kong Fu and sword fighting on the veranda. The Sri Lankian woman was not married. “Because she was black”, according to my hostess.

Bus ride Sibu – Miri I don’t like seafood much, but I love the prawn crackers. In Sarawak there is plenty of choice. During the bus ride I eat two bags.

Miri Finally the work is getting out of my system and I’m no longer dead tired. I’m going for a night out ! Wrong !! I get a jout attack and am in bed early.

Miri The people of Sarawak love to put sugar in everything. In the coffee, in the tea, I have a sandwich Kaya cheese for breakfast. The butter is so sweat that I can’t even taste the cheese.

Miri The first place were I notice street dogs, maybe because it isn’t raining. In the Iban longhouse they were keeping cats against the rats.

Taxi drivers Usually I put them under the category “rip offs & annoyances”, not so in Sarawak. Taxi drivers are helpful and charge fair rates. Usually I hate taxi drivers, not so in Sarawak. It’s almost a pleasure to take a taxi.


Just for a stamp

2011-12-30

Brunei I arrive in this tiny Islamic Nation after an 8 hour bus ride from Sibu. Brunei is famous for only two things: money and oil. Brunei is Shell. Brunei still has a lot of untouched rain forest and also the wooden stilt villages in the capital Bandar Seri Begawan are worth seeing. The locals call it “Asian’s Venice”, but there is no resemblance what so ever. However, Kampung Ayer is made up of 28 water villages built on either side of Sungai Brunei. This jumble of wooden planks and shacks is considered to be the biggest water village in the world.

I don’t have much time, I find out when having lunch and in a conversation being shown the ferry time table. I arrived at 1.30 pm, it’s now 2.45 pm and at 4.30 pm the last ferry to Pulau Labuan leaves. The ferry terminal is 40 minutes by bus according to the lonely planet. What the lonely planet doesn’t mention is that I have a transit. I find bus 37 quick, but then have to transfer to bus 33. It’s 4.25pm when I walk into the ferry terminal. Luckily there are problems with the ticket booth, a lot of people waiting, I pass quickly through immigration, in the end the boat doesn’t leave till 5pm.


Pulau Labuan

2011-12-31 to 2012-01-01

Arrival I come to Labuan to celebrate New Year. I check in in the most expensive hotel of this holiday (400 MYR). Unfortunately a higher room rate in countries in South East Asia doesn’t necessarily mean better quality. The water in my bathtub doesn’t go down and the sliding door isn’t closing properly. I’m not to afraid of robbery at the 5th floor, but the sliding door is connected to the air conditioning. If the door isn’t closed the aircon is not working.

It isn’t Vegas They call Labuan the Las Vegas of Malaysia. This is highly exaggerated, and I mean very highly. It is however nice for a night out. I go to Beyond 2000, a club with a Philipino live band. The predictable tributes, although a bit more Latino and local orientated instead of rock. The locals are very friendly. They are offering me all kind of drinks. At the beginning of the evening I kindly thank them and say no. Later in the evening, after some beers, the barrier gets lower. It’s party time!

New years eve At diner the owner comes by and gives me a special drink. It’s an Islamic restaurant so I know it isn’t alcohol, but what is it? The answer is disappointing “warm water”

One of the interesting performances on new years’ eve is an traditional acrobatic dance. Two guys dressed as one horse performance on the sound and rhythm of drums a dance and acrobatic jumps on pools. A lot of different dance groups play all night long.

In “the old days” everything was about New Year celebration and another Dutch public holiday “Queens day”. Nowadays I choose the parties myself. I partied the 30th of December. The evening of the 31st I only come outside after 21.00 pm for the count down and the fireworks after which I go back to my hotel room and to bed. I have no alcohol at all. Honesty has me include in this statement that from my hotel room I could hear and see the local celebrations.

It’s new years day and I am up early, 8 o’ clock breakfast, 9 o’ clock at the ferry terminal. Unfortunately the ferry to Kota Kinabalu doesn’t leave until 13.00 pm. That is a disappointment: first I could have stayed in bed longer and second now I will not arrive before evening in K.K. I do a bit of sightseeing in Victoria, the capital of Labuan where there are no sites to see.


Kota Kinabalu

2012-01-01 to 2012-01-02

For the 2nd time in my life I get real sea sick. Coincidently it is again in Malaysia. The first time was a couple of years ago when I took the ferry to Langkawi, this time it is between Pulau Labuan and K.K. I didn’t eat before going on board except for a chocolat bar. With a small garbage can on my knees, my arms folded around it, concentrating on my position and eyes closed, I get the chance to taste the chocolate a second time. The boat journey is an hour shorter then expected.

I was thinking about looking for a tour to climb mt Kinabaru tomorrow. I have a running nose and I don’t feel too strong. I skip the opportunity. Maybe I come back in May, maybe not. I check in in the Capitol hotel and go directly out for a pizza and a beer. Nothing beats a beer after vomiting.

The next day I go to the Tunku Abdul Rahman National Park, yes with a boat again! It’s only a speedboat ride of 20 minutes from Jesselton Pier to these five islands just west of K.K.: Manukan, Gaya, Sapi, Mamutik and Sulug. I get off at Manukan, for a short walk, a nice lunch and some relaxation.

The last day is a rainy day. I’m already in my mind flying out, reading e-mails, making phone calls, getting back in the work rhythm.


Borneo: final remarks

2012-01-03

Not the proboscis monkey or the bearded pig, but a cockroach the size of a human fist in Kota Kinabalu is the most unexpected animal I encountered.

Alcohol is expensive on Borneo. I didn’t expect these prices. A bottle of Tiger beer is easily about 15 MYR, which is +/- 3,5 euro. Dubai and Singapore can be yellows on these prices.

Rain, rain, rain, at the end of my trip, moving more to the east side of the island it became dryer, but the trip ended with rain. Where possible I try to avoid the raining season. This time I was in the middle of flood-season.

The end of this journey was also marked by some inconveniences: jout and a terrible cold. And I have reasons to come back: Orangutans and climbing Mt Kinabaru.

Not final remarks, but to be continued ……


Chinese New Year : Countdown

2012-01-07

Saturday 7 January 2012, 16 days to go, I take a taxi from Clarke Quay to Chinatown in Singapore. It is 20.00 pm. I take a picture of the lightened dragon at the New Bridge Road. The year of the dragon is coming. Temple Street, Mosque street and every alley in between is filled up with people. For a second I imagine myself in China because of the crowds, but quickly I notice a big difference. It’s too smooth, to organized.

The crowd is too much for me. Seeing the end of a street at 100 meters away and getting there taking more then 10 minutes is simply too much for me. I start walking behind all the stalls, stalls with food, with clothes, with souvenirs, with ornaments, with lanterns and red lampions, with spices, with …… Salesmen start complaining, but I have to get out of the crowd.


2nd time The Southern Ridges

2012-01-15

A hot Sunday, raining season is practically finished and Singapore is heating up. I’m in an active mood and go for a walk. Early November I walked the Southern Ridges, a trial that links all parks at the southern ridge of Singapore, but then a part of the trial was closed.

Today I’m lucky, the Forest Walk is open and because of that I also get to the Hilltop Walk and Henderson Waves.

Forest Walk : Over a kilometer long raised walkway through the secondary forest in Telok Blangah Hill Park. Heights are ranging from 3 meter to 18 meter.

Henderson Waves is a 274-meter long pedestrian bridge. The bridge has a wave-form made up of seven undulating curved steel ribs that alternately rise over and under its deck. The curved ribs form alcoves that function as shelters with seats within. Slats of yellow balau wood, an all-weather timber found in Southeast Asia, are used in the decking.

It’s a nice walk. From my apartment at Pasir Panjang road I’ll end up at the Harbourt Front MRT station. The MRT brings me back to Haw Par Villa, from where I walk back to my apartment.


Chinese New Year : one day wrong

2012-01-23

Xin Nian Kuai Le! , But I almost wasn’t aware that the year of the dragon started Monday the 23th. Here in Singapore there is an official public holiday of two days, Monday and Tuesday. I don’t know why, but I assumed that New Year’s eve would be on Monday.

During daytime I went to the East Coast Park. A very unspectacular park with a good view of the hundreds of vessels lying in front of Singapore. Also I noticed that people are allowed to put up tents here, whole families have a day out.

In the evening I take a taxi to Clark Quay. The taxi driver goes on and on that tonight is the last evening to by Chinese snacks as the coming days all shops will close. Everything will get cheaper and cheaper, the best buys are at three o’clock tonight, according to the taxi driver. I still have no clue that I’m a day off.

We pass New Bridge Road which is closed down for traffic. “That is for the parade and fireworks”, says the taxi driver. “Is that tonight ?”, I ask. It’s New Year’s eve already. The Chinese are having their family reunion diners.

I go to Clark Quay for diner and a beer and plan to walk back to Chinatown afterwards. It will be nice to see the fireworks and experience entering a new year from Chinatown.

After diner I go to the Crazy Elephant. Tonight is jam session night. It’s 23.30 pm when I’m ready to go to China, but it rains. I order another beer and stay in the blues.


taxi’s in Singapore

2012-01-30

When I arrived in Singapore in September last year I was amazed by the efficiency of the taxi system: payable to cheap and the availability.

It didn’t take long before I saw flaws and realized that my perception was too optimistic:

• no availability on Friday night

• long waiting lines at popular spots

• not taking along during shift change

• not taking along because they want the catch the bookings fee

• drivers with lack of sleep: hitting the brake, hitting the gas, the brake, gas, ……..

• drivers that will not stop talking

• no availability during rain

However most of the time I was still positive because taxi’s were payable and there for an easy way to go around town.

Last month the government increased the prices. The average price of my rides has gone up with 20%. And even worse, the propaganda, the government claims the increase in rates proved to be good for the availability of taxi’s.

Last Friday I had to wait 45 minutes before I got through to the call center! The taxi never showed up. After 1 hour I was lucky to wave a free one in the street.


Wisdom Tooth

2012-02-05

Who wants medical treatment while being abroad ? Pain & infections while traveling, trusting a developing countries dentist, or while backpacking ending up in a dodgy hospital. Not me, But I couldn’t eat anymore and It was quit obvious things would become worse if I didn’t act now. The chance of ending up with a real emergency with a dubious dentist in Burma in a couple of weeks from now was becoming very real, better making an appointment in Singapore.

I already had pain for over a year. I think it was close to 18 months. Last months I got more and more practical problems: difficulties to eat and not being able to brush because of swellings. I already knew since June last year that if things wouldn’t improve my wisdom teeth should be removed, but I kept postponing and forgetting.

Freddy Wee Dental Surgery at Orchard Plaza, a small office stow away at the 8th floor, I finally made an appointment. The man was good! Looking back I was more afraid of not making it to the appointment because of a crazy taxi driver then of the treatment it self. Freddy explained and showed everything he was doing, that the main problem was not the lower wisdom tooth, but the upper that had bitten a hole in my lower gums.

He proposed to remove right here and now, actually he was already preparing an anesthetic injection. I stopped him for a moment:”how about payment, insurance, can I go back to work, medication, cost”. This dentist visit turned out to be very efficient, not making a new appointment, but a removal on the spot. Cleaning, polishing, pulling, 45 minutes and 200 SGD later I’m standing outside again.

I directly notice I can close my mouth without pain. Why again did I wait 18 months ???


Chinese New Year : The Aftermath

2012-02-06

The thing that struck me most about Chinese New Year in Singapore was the closing down of most shops for two days. Chinese New Year, also called the Lunar New Year or the Spring Festival is the only public holiday that effects the city like that. Even 24hour shops close down. Of course in the tourist areas and shopping malls some places stay open, but often prices are increased.
Chinese New Year is the only multi-day public holiday, many Singaporeans traveled these days within the region. No available cheap flights and blocked border crossings with Malaysia were the consequences.
The Chinese Singaporeans celebrate the New Year much as Westerners do Christmas. The weeks leading up to Chinese New Year are frantic with shopping and preparation while the holiday itself is spent at home with family. This is the one time of year when even the most modern Singaporeans follow Chinese cultural traditions like exchanging ang pow (red packets of money), attending a family reunion dinner, and visiting a Chinese temple to make offerings to their ancestors.


Addiction?

2012-02-11

Lately I have had a couple of times a strange desire. It happened to me at 11 in the morning, at 11 at night, basically at all times of the day. It never happened to me before, except when my stomach was disturbed after a heavy drinking night or when I was overtired during backpacking.
And every time I gave in to the desire. Every time coming out of the arrival hall at Changi airport I have to. The attraction lies in terminal 2 opposite the taxi cue. I can’t resist. I don’t like it, but my body seems to be asking for it. I am conscious of it, but I can’t help myself.
A prosperity burger, French Fries and a coca cola, my fixed order with MC Donalds.


No announcement

2012-02-14

They closed my favorite bar. No more 70′s and 80′s rock tributes, the SevenInch is gone. “Improving for the better” according to the poster displayed on the white wooden boards that hide the entrance and windows. Outside the bar, where tables and bar stools where before, is now a big open place.

It came as a big surprise. The manager hadn’t told me the last time I had a beer and a talk with him, just a day before I noticed the bar had been closed.

Although it was my favorite bar by lack of better, still I had some nice times there. The time I got free tickets for a Whitesnake concert, the talks with the Pilipino waitresses, the guitar solo’s, I have some good memories of that place. And that’s what traveling is about memories….! And I already moved to the Crazy Elephant, live 70′s & 80′s blues music every night.

Backpacking is a row of disappointments linked together and when able to deal with the unexpected, it’s great fun.


Still discovering Singapore

2012-02-14

Still finding new places in Singapore. A couple of weeks ago I discovered Club Street.

Club Street is THE place to dine if budget is not an issue and you’re looking for a romantic night out in a quaint part of town. A full-course dinner at some of the restaurants here can cost more than a week’s worth of the best hawker meals, but the ambience here is in a league of its own.

Named after the Weekly Entertainment Club (a Straits Chinese proprietary club founded in 1891), Club Street was once known for its clubs and trade guilds. Today, the narrow street is lined by tastefully restored pre-war buildings, and peppered with upmarket restaurants and bars. When night falls, the buildings are aglow in warm colours and you can hear the hearty laughter of merry-makers in the area. Club Street attracts a more mature crowd and the bars here play more soothing music which does not inhibit conversation. Even if you don’t intend to dine or sip a cocktail here, it’s still a joy to stroll through Club Street after dark


Yangon: looking forward to

2012-02-15

WED 15FEB DEP SINGAPORE CHANGI 0755 SQ 5012 NON-STOP TERMINAL 2 ECONOMY AIRBUS 319

ARR YANGON MINGALADON 0920 CONFIRMED 02HR 55MIN MEALS
SINGAPORE – YANGON OPERATED BY: SILKAIR

I’m on my way to one of the destinations I always wanted to see. After the cancellation of my Tibet and Antartica trips finally a leave period of 4 weeks to a place of real interest. I’m enormously looking forward to this trip, I’m enormously unprepared except for my visa and stack of USD bills. I’m enormously tired as well. A perfect opportunity to gain energy.
Rangoon, here I come …………..


Downtown Yangon

2012-02-15

Bengale Sonni Jameh Mosque, Sule Paya, City hall, Immigration office, Immanuel Baptist Church, High Court Building, Inland Water Transport, Myanma Port Authority, Strand Hotel, Customs House, Law Court, Mahabandola Garde, fortune tellers, decaying colonial buildings, food stalls everywhere. An easy and interesting walk through downtown Yangon.

I have lunch for just 2.50 USD, fried rice and iced coffee. The soup and tea they keep bringing continuously.

I walk some more, persistent money changers (annoying but Indian not locals), friendly people, beautiful women, food stall after food stall, every corner of every street, every alley, food stalls. The town is an interesting mix of a typical South East Asian town with Chinese, Indian and Shan influences.

In the afternoon I hear a speech on television. The speaker is dressed as a priest, black with a white collar. A lot of young people are watching. They laugh at times and they write down notes. I wish I knew what it was about.

Half in the afternoon I lie down for a moment to take a rest. All tiredness comes out, I wake up early evening. Nice time to start looking for a beer garden. I have a spicy chicken dish and a couple of pints of MaryAnn lager beer. I’m sitting on a weak pink plastic chair, the tables are solid and wooden, a dvd is playing showing a wizard kong fu movie.

A couple of times power cuts occur, the lights and tv go out for tens of seconds each time.

I nod and raise my glass a couple of times to people at a table next to me. When they intend to leave they come over to my table to shake my hands and say goodbye.


Paya, Park, Poverty & Pagoda

2012-02-16

I turn right on 33rd street, left on Bogyoke Aung San rd, my hotel is very convenient located, cross the road via a bridge just before the Holy Trinity Cathedral, turn right onto the Shwedagon Paya Road, and see 20 minutes further a Stupa right in front of me and one to the right. I first go to the one on my right, which turns out to be Maha Wizaya Paya.

The Stupa right in front of me was the one I was heading for, Shwedagon Paya. The Zedi is built upon a hill, is 98 meters high, contains 53 metric ton of gold leaf, 5000 diamonds and thousands of others stones. It’s a park, a complex with tens of pagoda’s, Buddha images, worshipping statues, etc.

They charge me 1000 kyat to look after my shoes. I have to go in barefooted. I think the charge is for entrance, but on top of the hill I have to pay 5 usd. For a moment I think I’m ripped off downstairs. The lady upstairs tries to give me back wrong notes. The dollars are written on. When I object she changes them without a hassle. I should check for serial numbers as well, but I don’t know the wrong ones.

Inside a couple of people try to talk with me and they want to show me something. Every birthday has its own offer shrine. A year book shows that I was born on a Sunday. A man wants to guide me to my shrine, but I tell him “I’ll find my own way”. After going on a picture with a baby and amaze myself with the thought that even the monks in this place are tourists, they do their pilgrimage to this holy place with a digital camera, another guy tries to show me something. I wants me to offer water to Buddha for good luck.

Years of traveling and working abroad have made me build huge walls of distrust. I am always expecting a scam. I think that the people of today were sincere, unfortunately my first reaction is almost always negative, except when I choose to take a risk.

Coming down the Southern Gate I take a left towards Kandawgyi Lake. I have a stroll along the waterfront of the park before taking coffee in a place with chairs and tables for midgets. A local police officer with red chewing stuff between his teeth tries to talk to me, but again I’m cautious. People wave, say hello, are helpful, what is it difficult for me to lower my wall of distrust.

I walk further through an area of poverty: the street lies open, car tires lying around, everything is dirty, houses are decaying. Some people wave, others come to shake my hands and one guy tries to have a conversation. I understand from him that I’m walking towards a pagoda. 10 minutes further I notice the pagoda. The whole neighborhood exist of poverty, except the pagoda. They are renovating it ?!

In late afternoon I walked across town to the waterfront. The plan was a couple of beers and diner at the Yangon River. A terrible stomach ache hits me. I had a beautiful sunset, one beer, and some vegetable soup, but before the evening gets started I stumble back to my hotel.


Cold bus ride

2012-02-17

Visiting Bogyoke Aung San Market, changing money, buying a pair of slippers, preparing to leave a vibrant, decaying city full of pagoda’s, stupa’s, mosques and churches. I have bought a bus ticket from a booth behind Aung San Stadium and from there goes my 12.30pm transfer to the bus station outside of town.

In between the boxes and mail I am transferred in the back of a lorry. It’s a bumpy 45 minutes ride. I have some fried rice and then, hop on the bus. I’m not expecting to arrive in Kalaw before early tomorrow morning.

First thing I notice when driving out of town is the enormous quantity of bicycles. The first part of the road is really good. It’s even a toll road. This is because the road lead towards Nay Pyi Taw, since 6 years the new capital of Myanmar. At a big parking spot I’m asked “Are you Mandarin?”. The first time ever that somebody asked me that question and most likely the last time as well. I am Western European.

It’s getting dark and really cold in the bus. I am not prepared for it. And with some stomach ache left of the days before I am not up for it. I’m suffering. I put my rain poncho on to block the cold flow of the air conditioning. I put my cap on, most body heat leaves the body through the head.

I am shivering and expecting a long, long night when the bus driver taps me on the shoulder “Kalaw”. It’s only 1 a.m.. The bus ride was much shorter then expected. The bus stopped in front of a hotel. No need to search, I quickly dive under the blankets to heat up.


Kalaw

2012-02-18

After breakfast my prime goal is shopping for a warm coat. Not only because I was so cold in the bus last night, but also because coming days I’ll be hiking through the mountains. Kalaw lies at an altitude of 1,300 mtr. Second thing I look for is a guide. I want to walk from Kalaw to Inla Lake. I investigate a couple of popular backpacker trekking companies, but I quickly realize I don’t want to join a group, but walk alone. Via my hotel I employ a guide for my self.

For today I hire a guide for a half day walk. To warm up a little bit for the 50km hike of coming days and to see the other side of Kalaw. The only advantage of my guide of today is that he speaks the local language. We get lost a couple of times, the man doesn’t know the route, he asks which way to go everywhere we come.

Nevertheless the walk is beautiful. A couple of times he tells me “slowly slowly”, but then he turns around and runs away again. After 4 days in Myanmar I can already say honestly that I can’t see another Stupa.


3-day trek Shan State

2012-02-19 to 2012-02-21

Early morning I get up for a 3 day-trek through Shan State from Kalaw to Nyaungshwe. I hired a guide for myself “Toetoe”, a nice lady of 32 years old with 2 kids and living separate from her husband for 10 years already. At age 17 she had an arranged marriage, at age 23 with 2 kids the marriage was finished. A woman however can’t divorce, only if the man finds a new wife.

Her brother in law died of aids. He didn’t want to know he had the disease, didn’t go to hospital when he became ill. He said it was “yellow fever”. Toetoe paid for consult and medicine. The man got it from the prostitutes in Mandalay. Toetoe’s sister is now ill as well, but nowadays medicine are paid for by the government. Suddenly I’m doubting that strange spot on Toetoe’s lip.

I’m trying to talk politics, but she doesn’t really want to and I think she doesn’t really care. We do talk about the people, the history, toughness of life and culture.

Basically all heavy talking subjects we cover before lunch. Also before lunch I try fish soup, have dust-longs, my eyes are tearing and I’m sweating red sand. My shoes and backpack are dirty. I’m carrying my big backpack and not a daypack because I brought my in Kalaw bought jacket for the cold nights. It’s also doesn’t take until lunch before my shoulders hurt. It’s not the weight. I’m just not used to carrying with the shoulders.

I have a great Nepalese lunch on top of a mountain, with a great view, rotti and curry.

It’s hot and we encounter a lot of hills, go back 40 years in time with cows and wagons, plowing by hand, no machinery to work the land. After a full day of walking the first 16km are done.

I have a home stay. The heat burnt me up like a candle. At 8pm I’m finished for the day and I lie down on a wooden floor with some blankets.

The next morning I use the outdoor squad toilet. My stomach is completely upset and I make a mess and have to clean it up.

Day 2 is another great walking day with explanations about minority groups, fruits, and easier to walk.

I defecate one time in the bushes, but I cant define my excrement. It looks like the fish soup of yesterday with some seeds or peanuts. Luckily I don’t feel sick, I feel surprisingly well.

Toetoe tells me more on minority groups, red turban is a married woman in group X, Group Y speaks not an own language but Myanmar with an accent, some village chiefs don’t allow marriages outside the tribe, people that do are banned, other tribes have fixed marriages, how they arrange education for their children on top of government efforts, etc.

We sleep in a monastery. Buckets with cold water out of a well are my shower, blankets too little, too thin, too few. I have a terrible night of sleep after 22km of hiking.

I crush a wedding party, very traditional, very colorful. The groom and bride married out of love, deviating from a normal wedding.

I bought pencils in Kalaw and want to hand them out at a school. A teacher invites me to her house, we have a conversation and a cup of coffee, she earns 48,000 kyat a month ($55), the village people pay for rent and food. Its the government that decides when and where she goes. After giving the pencils and some shampoo I continue. Making some people happy with empty water bootless along the way (they are re-used), we reach the south site of Inle lake.

I visit Shwe in Taing pagoda. The information at the site tells me that the pagoda’s are build 273BC. There are 1054 pagoda’s. It was a present of one of the same Kings that build in Bagan. Bagan was build between 11th and 13th century, the 273 before Christ is impossible. Access costs 500 kyat. Toetoe, my guide, is upset. Last month the entrance was still free.

The last 12km of the hike are done as well. After in total 50km of hiking through the hills it’s time to take a boat.

We visit the “long neck” people. They have rings around their necks, 25 of 6 kg in total at age 21. They build it up in phases from kindergarten. Nowadays the younger generation is doing it again. It has been forbidden for some time.

Inle lake is stilted villages and leg rowing. We cross the lake and arrive in Nyaungshwe. I say goodbye to Toetoe. She takes the bus back to Kalaw. She has to go to an intersection first and take a second bus from their. It will take a couple of hours to get back. I have to do that trip also when I leave Kalaw.


Hi bar

2012-02-22

Hi is a very small, hole in the wall, bar. A guitar is laying on a bar chair when I, by coincident, walk in to have one more beer. A tiny bar, cigarette smoke hanging in the air, the customers are breathing whiskey air, the smell of food snacks and other indefinable smells. Myanmar people, friendly as they are, move aside and a chair at the bar is arranged for me. The place looks dodgy but I do order a beer.

Alex, spoken as “Alice”, is a trekking guide sitting at the right site of me, next to him a restaurant owner and the bar owner. Left of me a guy in a shirt with a print of Aung San Suu Kyi, the lady. That guy wants to talk but doesn’t get a chance from Alex. Alex is down, depressed and drunk. That makes him at times annoying, but overall very honest and open. Alex has a political consciousness.

Alex is very skeptical at the changes in Myanmar. Chances are going too slow, coming elections Aung San Suu Kyi can only win 10% of the available positions and soon she becomes too old to continue here work. The government is using bribes, rich people don’t want changes, country side is getting roads and development projects for new brick houses. According to Alex there are power cuts during political rallies, people are still afraid and the government keeps thinking of new rules to control the people.

What I learned later, for example, is that one of the biggest fears of the regime are the monks. There are 400,000 monks and only 500,000 people in the army. The monks are always under special attention. Another risk group are the students. Not too long ago all universities were split up and moved across the country to mainly rural areas to disrupt the communication between student groups. All phone calls and internet are monitored and controlled by the government from one central complex. International phone calls are only possible from land lines.

The guy with the Aung San Suu Kyi t-shirt tells me that now he wears this t-shirt without being afraid. He has been in prison for it, but things changed enough that people dare to talk about it and show the support for Aung San Suu Kyi I get a sticker to show that I will vote for the lady. Everybody is enthusiastic March the first she will visit Kalaw.

A guy picked up the guitar and songs are sung by the whole bar from traditional to slightly political, every body sings along. The guitar changes hands a couple of times, but people keep singing.

Alex keeps talking and talking:”normally I’m not this drunk”, “normally I don’t come to this bar”, but he knows everybody inside and everybody just let him talk, so they know him as well. It’s more interesting when Alex talks politics. He says he is one of the few Myanmar bloggers: www.trek-inle-birmanie.fr. His website is however a commercial.


food poisoning or sun stroke

2012-02-22

Was it the food at the traditional wedding in the mountains, the heat of the sun during the 3-day trek or the bad night sleep in the monastery ? I don’t know and I will never know. I lost this day.

In the middle in the night I wake up to go to the toilet, until 3 in the afternoon I am on and off the pot. During the night with diarrhea and vomiting, later only diarrhea. There is nothing left in my stomach anymore to throw up. I do stay nauseous.

What do I feel terrible. I have no energy what so ever. After 3 o’ clock I manage to go for lunch in a restaurant very close by. No herbs or spices, I order plain grilled chicken and fries. It’s a struggle to sit through this meal and I go back to bed afterwards. The big progression is that I can keep the meal inside.

I get up again, sit 10 minutes in the sun during sunset, start to see cross-eyed again and go back to bed.

Now it’s dark when I get up again. I had some toilet visits between lunch and now, but it is getting better.


Bumpy road to relaxation

2012-02-23

This is my 9th day in Myanmar. Stomach cramps in Yangon, a freezing cold bus ride to Kalaw, 50 km trek to Inle lake with again stomach problems, finishing with a lost day because of food poisoning, it’s been a bumpy road so far. Today is relaxation day.

In Nyaungshwe I hire a bicycle and go to the hot springs. It’s literally a bumpy road, except the last couple of kilometers which are paved. Later I learn that the paved road goes to the airport. The bicycle ride is through the country side. A lot of trees along the road, so a lot of shade. After an hour cycling I am at the the hot springs. The water in the hot springs might be natural, but the whole complex is build as a modern spa. Nevertheless it’s very relaxing.

I order lunch in the spa complex restaurant. When after 20 minutes I don’t have my “fried noodles with pork” yet I remind the waiter. They forgot my order because the manager came to visit ?! Although the people are very friendly, helpful and have great hospitality they can learn some basics to improve their catering for westerners.


Two days Bagan

2012-02-24 to 2012-02-26

On day 1 I hire a bicycle, in Nyaung U, where I stay. Soon I discover that my body did not forget the bicycle ride of 2 days ago and the 12-hour bus ride from Nyaungshwe to Bagan. This is not how my bottom should feel at the start of a bicycle ride.

But my bottom is soon forgotten. As far as it for sightseeing goes was this a perfect day. What an amazing number of temples and pagodas, what an history, what a nice area, what a not too large crowd, at some places I was even alone.

The plain it littered with 4400 temples and thousands of pagodas from between 1044 and 1287.

The pagoda type of structure is a solid brick mass, almost pyramidal in silhouette but better defined, exquisitely articulated and meaningfully detailed. Normally it is a bell-shaped dome on receding terraces with a finial crowning the dome.

The temple type is the most dominant type of religious architecture in Pagan. It is the temple that gives one the sensation of achievement in spatial concepts depicting space without light and light within space, moving one to a deeply emotional outlook or to an ultimate imagination.

Some famous temples are:

• Anando Pahto

• Dhammayangyi Pahto

• Sulamani Pahto

• Pyathada Paya

• Thatbyinnyu Pahto

In my 2 days of cycling on paved and dirt roads through Old Bagan, The Northern Plain, The Central Plain, Myinkaba, The South Plain and Nyaung-U I have seen, walked around and climbed many, many more ……..

And where there attempts to disrupt these perfect days ?

o Noon day 1 I had a flat tire. First paid 200 kyat to pump my tire. Later a had it fixed for 1000 kyat. The hiring of the bicycle for the whole day was cheaper.

o Also on day 1 the last 5 km my right trapper pedal breaks off. I can only push on the pedal. My left foot stands in a rear position and that gives me little cramp. In my right thigh I get little cramp as well.

o The school children have holiday. They are everywhere begging for money and food.

o The wannabe guides and souvenir vendors that keep harassing me


Take care of tourists

2012-02-27

Traveling is meeting people. Sometimes I attract strange people, sometimes I meet interesting people, and unfortunately sometimes annoying people.

A drunken police officer in the train from Myitkyina to Naba. “Can I help you?”, he kept asking. “Which country?”, another question that came back and back. He was talking and I didn’t understand a word. He was chewing the betel, but to drunk to spit it out of the window probably. Every time drops of his red spit hit me. With his dirty hands he tried to clean my legs. I tried to turn my head away, keep my eyes closed, not answering his questions, nothing would stop the man. I had to write some things in English. Hanging over me and against me, every 10 minutes coming back to the same subject (very short memory), pointing out forest, save places to go, not save places. Offering me beer, banana’s, betel. Which I all rejected. Very annoying, but who says no to a drunken man with a gun? It lasted 3 hours before the officer went of the train.


4 days of travel

2012-02-27 to 2012-03-01

How to describe 4 days of though travel ? Bagan – Mandalay – Myitkyina – Katha – Bahmo is just a row of exotic names. Taxi – plane – taxi – train – train – bus – boat only shows that I had some transfers, but still doesn’t show the hardship.

Monday morning I take an over-priced taxi from my motel in Bagan to the airport. A fellow passenger tries to start an argument when I move his luggage 20cm to fit my luggage in. In Mandalay I get into an argument with a taxi driver. I pre-booked a shared taxi in Bagan, but the man doesn’t want to leave until his taxi fills up. I explained him that I pre-booked and that it his risk, in the end he accepts and drives me to the train station in Mandalay. It is 11 in the morning.

At first I’m told that all trains are full that day, but when the official notice that I’m willing to pay suddenly there is a 45 $ seat in the 1 pm sleeper train to Myitkyina. Foreigners don’t buy there tickets at the normal ticket offices, but are taken into the back office where they are over charged. Advantage is that I beat the lines.

I have a quick lunch, buy some bread for the 16 to 25 hour train journey and go back to the train station. They security doesn’t want to let me on platform 1 where I have to be. “It’s not my train”, the security guard tries to explain me. I have to wait in a waiting room. My guts tell me that this security guard is wrong, but I still have an hour so I have time. I go back to the man a couple of times. He still doesn’t want to understand. After one o’ clock I increase the frequency.

Just before the train comes in at 2pm, the guard checks my ticket thoroughly. He asked me some questions, like what I paid. The guard seems convinced. He guides me all the way to my seat and even carries my luggage.

Garbage everywhere, the whole trail on both sides of the train it’s a big garbage field. Everything is thrown out of the windows. The train is dirty. The windows are open. During day time that’s nice. The temperature is as in a bakery oven. During night time it isn’t nice. The temperature is as in a freezer. Luckily I have my jacket (bought in Kalaw after a freezing cold bus journey). Dust, dust, dust, Bagan was dusty, this train is dusty, dust everywhere. My eyes hurt from the dust.

After dark I notice the army along the rails. Every bridge, crossing, couple of 100 meters there are some improvised bamboo barracks, foxholes and soldiers with automatic weapons. It’s the first time since I am in Myanmar I notice the presence of army.

After Dark I also notice that the nature has become more green. Slowly the temperature in the wagon becomes bearable again. Overall I found it an interesting ride.

After 22 hours in the train and 29 hours total travel time I reach Myankyina to find out that the next part of my intended trail is not possible. They are fighting between Myitkyina and Bahmo and the boat I intended to take, doesn’t sail. I am exhausted, but still go directly in search for alternatives. The bus to Bahmo doesn’t go either. A plane doesn’t go until Friday and I don’t have that time. It’s not Bahmo I’m interested in, but the river ride.

The next morning I am back on the train. The supposedly 8 hours becomes an 11 hour train journey back from Myitkyina to Naba. There I go in a bus to Katha. The bus ride is 1 hour over dust road. Some of the bridges are collapsed or to weak for the bus. We do some river crossings. I am sitting and bouncing on a wooden plate attached to some metal bars. Because of the dust my cough is back again. Normally I love this kind of rides, but now I am so tired. I just wanna be in Katha.

9 pm I am checked in, had some rice and go to bed. At 7 I’m out of bed again to by a boat ticket to Bahmo. I already checked when there are plains out of Bahmo. The next one will be Sunday. I am gambling that I can get a plain ticket out of Bahmo on Sunday. If I can’t get a ticket I have to be on a boat to Mandalay tomorrow again. That boat journey will take approximately 3 days.

Again I’m sitting on a wooden bench on some metal bars. The journey starts a bit boring. I’m spoiled after two years on the River Niger. The journey becomes more interesting when we get to some mountains. We pass some dolphins.

The end of the afternoon I check in in a hotel. I directly do my research for plane tickets and it seems possible to fly out of Bahmo on Sunday. After 4 days of traveling it will be nice to stay here for 2 full days.


UN special projects

2012-03-02

Traveling is meeting people. Sometimes I attract strange people, sometimes I meet interesting people, and unfortunately sometimes annoying people.

In Kachin state is 1 person working from the United Nations. He works for the special projects division and is responsible for finance projects. He is in Bahmo to visit several communities.

In total there are 126 people working for the United Nations in Myanmar. The main office is in Yangon and special projects they do include HIV projects, human rights etc.

This man is a local born in a village close to Myitkyina. I meet him while having lunch. He pays for my lunch.

Two days before I heard from another traveler, a female, that she got on a regular base free meals, drinks or groceries. Now it happened to me as well.


Monk with a stroke

2012-03-02

Traveling is meeting people. Sometimes I attract strange people, sometimes I meet interesting people, and unfortunately sometimes annoying people.

On a 3-day trek from Kalaw to Inle lake I slept the second night in a monastery in the hills of Shan State, Myanmar. The old monk provides blankets and a pillow. Food we have to arrange ourselves.

The monk had a stroke and is paralyzed on his right side. He used to run this monastery with about 30 novices, now there are about 8 left. At 5 in the morning they sing the obligated repertoire and there after to monk gives individual singing lessons.

The novices are most orphans, sometimes parents send there children to a monastery. In adult live most Myanmar people spend some time in a monastery. It’s part of their religion. They can stay for a couple of days, weeks or whatever they want. Everybody is free to come and go when he wants.

The monks don’t have earthly possessions accept their red brown rope. Everything else comes on base of voluntary gifts. The novices are fed by the village people, overnighters in the monastery give “voluntary” donations and the novices collect money.

This monk is an interesting man. After giving my “voluntary” donation he of course prays for me. I know this time that the donation is not a scam. It’s used to give the orphans a home and education. It’s wonderful that someone even with his own bad health continues with his live task, his vocation.


Yangon: A night out

2012-03-04

I leave Bahmo by plain. Via Mandalay I fly back to Yangon. In total 2 hours of flying takes me all day.

In Bahmo I notice the presence of the army at the airport. They are patrolling in jeeps and a lot of checks and stamps before I enter the waiting room.

All guest houses in Yangon are full. I tried 4 different ones before I check in in a hotel.Last time in Yangon I didn’t go to Chinatown, so I do tonight. First I go to the Zero Zone Rock Restaurant. Food is fine, the fashion show boring, the singing of the ladies terrible. The fashion show is more of a pick-your-meat parade. If you like a lady you pay for a boa and drop it around her neck. Later she will come to you.

After the rooftop restaurant I go to a club across the street in the Emperor. Here I discover that the fashion shows are common use in the Yang on “underground”. Like I wrote it’s more of a parade, but then on a stage or catwalk. Ladies in nice dresses just walk up and down and sometimes in figures in groups. All on the beat of house music. This club runs empty before midnight.

I advised to go to JJ’s entertainment center. I take a taxi, pay again an entrance fee and find indeed a crowd. In one room the fashion show in another a disco. A group of security guards is standing on the dance floor. Everybody is watched carefully. Not an ideal place for dancers to go crazy.

I’m heading home when the elevator is stopping on a different floor. I notice another club. I decide to go in. A very dark place, loud house music, and the security finds me. All the time one or two guards are standing by me. Also the stewards come and go asking if I’m aright. This is quit annoying it doesn’t make me feel at ease if people are all the time watching me.

In the restaurant I noticed only the fashion show. In the clubs a lot of the ladies are more direct “you sleeping with me”. I had myself informed. The fashion ladies you hire via the club stewards and cost about $80. That is after you have bought the appreciation boa, which is $20. And then there are “outside” ladies. Managed by a madam also present in the club, the going rate is between $25 and $35, depending on how busy it is and your negotiation skills.

It’s always difficult to estimate the age of an Asian lady, but I think that some of the ladies where really young. I also don’t know what justifies the price difference. The fashion ladies were just as beautiful as the outsiders.


Bangkok: Not a night out

2012-03-06

I decided not to spend more time then necessary in Bangkok. I had my night out in Yangon and now I want to head for Krabi as quickly as possible. I do spend one night in Bangkok because I want to travel at day time to Krabi.

I have my lodge close to Th Sukhumvit, with it’s famous night life in the lower Soi numbers and at Nana plaza. This used to be the place to be for Go Go bars with Phuket as runner up. But the floods and bombings didn’t do Bangkok good. The tourist are staying away and a lot of the (beautiful) ladies moved to Phuket.

I have a late afternoon/early evening drink, walk around a bit and notice that the main crowd is from England, not a crowd of Russians as on Phuket. But I’m back in my hotel room, at 8 o’clock, before the party starts, tomorrow morning my alarm goes at 5 a.m.

A taxi driver tries to rip me off, what’s new? I walk a bit further and find a taxi against a normal price. Some places are still open, enough ladies on the street, the party hasn’t finished. Before 6 in the morning I am at the bus station only to find out that all buses to Krabi are full. I just pick another town I go to Ranong. Maybe I can find a bus there that brings me tomorrow to Krabi.

The bus ride is 10 hours and especially the last couple of hours are amazing beautiful. We drive along the Myanmar Southern border with it’s mountains, rivers and forest.


Krabi – purple vision

2012-03-08

Another camera gone. I am using the Panasonic Lumix DMC-TZ2.Well, I was using the DMC-TZ2. I loved the camera for its wide-angle lens and 10x optical zoom. Slowly I saw the camera coming to the end of its use.

At first the pictures didn’t come out anymore as shown on the screen. Sometimes the colors fainted.

Then the screen started at times looking purple. Pictures weren’t usable.

Today the color didn’t come back to normal anymore and finally the pixels started moving, showing very strange blurs.

The good news is that recently the DMC-TZ30 came out: wide-angle, 20x optical zoom, GPS, auto-tagging and a map. But I am not going to buy until I’m back in Singapore.


Hat Yai

2012-03-10

Hat Yai lies about 60km of the border with Malaysia. Not a very interesting town, but a useful hub and the safest place in the very South of Thailand, because in some area’s are still regular bombings by Muslim groups that want separation from Thailand. This area belonged till the mid 20th century to Malaysia and a lot of people feel discriminated by Bangkok.

Hat Yai has a great night life. In an Irish pub I meet some interesting expats. One of them is a freelance writer. He has a great life story and is going to write a book on that. The next months he will isolate himself on Penang, an island in Malaysia, to do so.

He adopted a young transvestite. She went through sex change operations, had a wrong boyfriend, did prostitution, got aids. I can imagine that this is going to be a fantastic book. The man writes with humor.


Hat Yai bus to KL

2012-03-11

I did go to bed way too late, and I had a little too much to drink. I manage to get up early because I booked the 8.30 bus to Kuala Lumpur. I am at the travel agency at the bus station at 7.30 a.m. I take the back seat of a motor and am driven to another travel agency in the town center.

I give my receipt to the motor driver. I am in the understanding that he is going to get my ticket.

In the agency they tell me that there is no 8.30 bus. I did have a receipt with a seat number, but I can’t convince them. I have to be happy that they good get me on the 10.30 am bus, because …….. A bla bla story follows.

It is a scam. The travel agencies over book the busses and then put people in random next busses. You will leave Hat Yai when it suits the travel agency.

I am not given a new receipt and when I get on the bus the conductor wonders why?!


Kuala Lumpur

2012-03-11

I get of the bus late at night at the bus terminal and enter a hotel close by. Very convenient, tomorrow morning I want take an early bus to Melaka.

It’s much later then planned, not only did I not leave Hat Yai as planned, the bus was slow as well. I therefore don’t have much time in Kuala Lumpur, Luckily I have been here before, and I only walk into Chinatown to eat. From my hotel room I’ve got a great view on the Petronas Twin Towers.

Early in the morning I can’t find the right bus at the bus terminal. I’m blaming the Lonely Planet for their sloppy research and yet another error. Now the real search begins, asking security guards at the bus station, at the LRT. After getting off the LRT and walking in the wrong direction I ask at a construction site. Finally I find the Puduraya bus terminal. I turns out it opened not even a week ago and that the moved out all South bound busses of the central bus terminal.


Melaka

2012-03-12

Famous for the remains of the European colonization. First came the Portuguese (1511-1641) and then the Dutch(1641-1825). The Dutch preferred Batavia (present day Jakarta) as their economic and administrative center in the region and their hold in Malacca was to prevent the loss of the city to other European powers and subsequently the competition that would naturally come with it. Thus in the 17th century Malacca ceased to be an important port.

I find this Unesco World Heritage Site, the historic town, less impressive then expected, but still very nice. The Christ Church, Stadthuys and behind laying buildings and ruins are impressive, but the river cruise is a disappointment. The town is less prepared for mass tourism then expected. Only recent there are developments for luxury hotels and luxury restaurants in the town center. The place does develop like every other big Asian city. Big shopping malls arise every where.

I do like the atmosphere in the town. I stay in a very nice guest house in the Heerenstraat and there are various small bars and restaurants at the waterfront.


thumb print

2012-03-16

I took a direct bus from Melaka to Singapore. The bus will get me through the immigration, only have to hop off and on two times, respectively while exiting Malaysia and when entering Singapore.

I have an employment pass for Singapore and a digital thumb print to enter through immigration. I only don’t see these special gates and I get in line with other travelers for entering via an immigration officer. I don’t want to enter as a tourist that will give problems since I have an employment pass and I realize I didn’t bring the pass. I tell the female immigration officer I forgot my pass because I normally enter with my passport and thumb print.

The lady tells me to wait for another officer. The other officer takes me to secured offices where another officer takes me through the mangle and computer. He arranges everything, gives me a warning for not bringing my employment pass along and while saying goodbye he asks me “You have a digital thumb print, Why did you not take the electronic gate ?”

I didn’t see the gate. It would have saved a lot of trouble, Especially since when I come down I am just able to see the back of my bus driving away.


Merlion

2012-03-25

The Merlion is the symbol for Singapore. This creature has the body of a fish and the head of a lion. The Merlion can be found at two places in the city. The biggest one stands at Sentosa and is also a watchtower. The most beautiful one stands in Merlion Park, Financial District. This Merlion spits water into Marina Bay.

It was the day of the Malaysian F1 grand prix that I took this picture. Not that I’m interested anymore in F1. It was a rainy day in Singapore and I took shelter in Harry’s at Boat Quay. All televisions broadcasted the race in Malaysia. Even rain races are boring nowadays. It was a good reminder why I normally don’t watch anymore.

It was quit a boring day, but after 8 months in Singapore I did see the famous Merlion …!


Wrong place Right time

2012-04-01

Hat Yai bombings

10 March 2012 I had my Chicken MCnuggets in Hat Yai. After travelling almost 4 weeks on rice and some long bus journeys I needed western fast food. At that time McDonalds was the right place. The newspaper picture is made 3 weeks later on April the 1st. Somehow my visits to Thailand are related to bombings.

Insurgent group responsible for Yala, Hat Yai bombings: Yuthasak

Deputy Prime Minister Yuthasak Sasiprapa said on Sunday that Saturday’s car bombs in Yala and Hat Yai might be the work of the same group of insurgents aiming to discredit and pressure the government.

Fourteen people were killed and more than 500 were injured in a string of mid-day car bombs in the two southern border provinces of Yala and Songkhla. Among those killed was a Malaysian male tourist who died from a car bomb in the basement of Lee Gardens Plaza Hotel in Hat Yai, the heart of the south frequented by Malaysian and Singaporean tourists.

(Pattaya Mail 1/4/2012)

More Hat Yai bombings feared Security authorities in Songkhla’s Hat Yai district have placed the city on high alert as they search frantically for four vehicles suspected of being rigged for fresh attacks after a car bomb that caused a fire in the city centre a day earlier and left five people killed and hundreds injured.

Meanwhile, Police say they have identified the gang they believe planted the bombs in Yala and Hat Yai on Saturday which killed 14 people in total.

(Bangkok Post 1/4/2012)


Singapore Zoo

2012-04-01

I don’t like zoo’s. Singapore Zoo however comes highly recommended as it is a Zoo at an unique location (tropical rain forest) with an unique set up (animals in their natural environment). Well ….. that is true, but it’s still a zoo. After walking around for three hours I was done.

The zoo does have some beautiful animals. The animals however are not as free as propagated. The white tiger walks forth and back on a 15 meter ridge, I hear the electrical barbwire in the Urang Utang trees buzz and the penguins are trying the find non existing shelter against the sun.

But …. I made some nice pictures with my new camera.


Home club

2012-04-02

I’ve searched Singapore and the internet many times for heavy metal performances and until now without luck. It’s on a Sunday afternoon when I pass a venue on the river walk, between Clarke Quay and Boat Quay, and here a lot of noise. Clearly a hard rock band is playing live. I’m not dressed for the occasion and don’t wanna come home too late or too drunk because I have to work the next day. I don’t go in.

A week later on a Friday I go back, just to see what kind of venue it actually is. Finally after 6 months I find my first heavy metal band. Beers are payable, “only” 8$ for 300 ml, and more live music is coming. They have a night called “prettig”. Some kind of organization that puts effort in giving local musicians performance opportunities celebrates its 5th anniversary. Besides the metal band I see a very nervous, first time performing, lady singer song writer and a punk band.

When the live music finishes and the dj starts spinning house music I leave. For just one more drink I visit the Crazy elephant, live 60′s & 70′s classic rock, this time also a guest blues singer show casing the crowd his “pain”. To be honest…. I intended it to be for just one more drink.


St James Power Station

2012-04-02

Standing at 70,000 square feet huge, St James Power Station is an all-in-one entertainment destination. Set along the seaside space in the premise of Singapore’s first coal-fired power station built in 1927, St James Power Station offers nine distinctive outlets featuring a wide array of live entertainment and music styles.

This venue was on my to-do-list before leaving Singapore (T – 14 days, but when you read this I left three weeks ago). I visited at a Saturday night the Boiler Room were a band and some dancers were performing hit parade music, a mix from pop and rock to soul and R&B. After that I went to Movida.

Although “movida” means “party” in the streets of Cuba, guests here are treated to an international repertoire of sounds and rhythms. Clean, minimalist lines complement the intimacy of the bar, setting a warm and mellow mood. Live it up here to the pulse of Africa, the beats of Caribbean, the melodies of the Middle East, the vibes of South America and more. With a myriad of world music coursing through the air, Movida is a place where everyone can feel welcome. It’s a great band.


Botanic Garden

2012-04-09

It’s 9 April 2012, T-20 days before leaving Singapore (when you read this I already left). Since to weeks ago I started working of my list of things to do before leaving. One of the walks on my list was the Botanical Garden.

The Singapore Botanic Gardens is a living monument to the the founding fathers of Singapore. The Gardens at its present site was founded in 1859 by an Agri-Horticultural Society. In 1874, the Society handed over management and maintenance of the site to the then British government. The scientific mission of the Gardens evolved when the colonial government assumed management and deployed Kew-trained botanists and horticulturists to administer the Gardens.

The Gardens epitomises the tropical island’s luxuriant parks. Spread over 52 hectares and close to the centre of the city, the Gardens is a combination of untouched primary forest and specialty gardens displaying frangipanis, roses, ferns and desert plants, to name a few. There are numerous plant species here, including many rare specimens, reflect the Gardens’ richness and diversity of plant life.

The present orchid enclosure has 20,000 orchid plants on display. The National Orchid Garden promises sprawling orchid displays, water features, and an exotic bromeliad collection from Central and South America. Other attractions for visitors’ enjoyment include Palm Valley, Eco-Lake and outdoor concerts on Symphony Lake.

It’s a very nice park for a Sunday morning stroll. I can occupy myself for some hours after which I have cup of coffee and white chocolate cone just outside the park.

I take the MRT back to my apartment. Here I wait until the afternoon shower is finished and head then for Sentosa for an early evening dinner and some beers. I enjoy a chicken curry with potato wedges and 2 corona’s.


from Las Vegas to Cuba

2012-04-09

On my to do list for Singapore was since my arrival in August last year the casino. And since I’m at T-21 days from leaving I took a taxi to Marine Bay and finally visited the casino (when you read this I actually already left four weeks ago). I don’t want to gamble, but I want to visit for the controversy that surround the establishing of the casino.

I was inside for about 15 minutes. My intention was to look around, dine, look around a bit more and then leave. It went wrong with the dining part. It was very busy and people were waiting at benches outside the restaurants to get a table. But just to see the enormous amount of gambling tables and machine in this huge casino the 15 minutes was enough. Size wise this casino isn’t less then a As Vegas casino.

At the Marine Bay I saw the water show, less impressive then Dubai. Some nice small establishments along the waterfront for a beer and some food.

From the other site of the bay I couldn’t see much of the water show, except for the lightning. Which was actually impressive. Big lasers and lights coming out of the vessel on top of Marine Bay Sands.

I walk along Fullerton Hotel to Boat Quay and then toward Clarke Quay. At the river walk I hear the metal coming out of the home club. I’m in time to see 2 very heavy metal bands. More then half a year I couldn’t find a venue with metal and now this is the third time I’m here.

I’m heading for just one more beer and classic rock music in the Crazy Elephant, but I pass. It’s better to go home I have to work tomorrow. Passing Cuba Libre my eye falls on a poster promoting a live Colombian band. I have noticed this club before, but it is the first time I enter.

It’s an expensive club, 17$ for a draft beer of 300ml. The Colombian band is great and a lot of Latin women are dancing, rumba, salsa, etc. Also some men show dance moves I only can be jealous of.

I don’t stick around too long and take a taxi back to my apartment. On the way we pass an accident. The taxi driver is writing down the number on the plate. It will be his lucky number in the lottery of tomorrow.


Quick Earth

2012-04-12

Indonesia Is Shaken by strong Quakes Initial 8.6-Magnitude Earthquake, Centered 500 Kilometers Offshore From Aceh Capital, Causes Limited Damage

Jakarta – A massive earthquake and strong aftershock rattled Indonesia’s westernmost province of Aceh on Wednesday, spurring fears of a tsunami in the same region where a 2004 tsunami killed more than 200,000.

The 8.6-magnitude earthquake was felt as far away as Thailand, Malaysia and India.

(The Wall Street Journal, 12 April 2012)

I was in Jakarta at the time of the Quake and felt nothing. My colleagues in Singapore did. They told me today. The office shaked there for 5 minutes. According to a Singaporean colleague this was very nasal, not that they felt shocks from quakes in Indonesia, but that it lasted that long.

Driving home Wednesday night, the day of the quake, I noticed a lot of traffic police close to me hotel. Together with my driver I was joking “so many police agents and still they can’t control the traffic, cars don’t even stop”. Normally I don’t see this much police. A day later I learn from another driver, who can’t stop talking about the “quick earth”, that British Prime Minister David Cameron had slept that night in the same hotel as me. A small disappointment, I thought that the honor guard of hotel staff had been for me.


Myanmar : loose ends

2012-04-12

Myitkyina : sex articles, Viagra in different forms and packaging (f.e. mr Bean package), purple nipple tube, l’oreal lotion for breast enhancement with sheep-fetus extract.

Smile : gotta be careful with my smile, two ladies on a motor bike almost got an accident.

No internet: first opportunity after 12 days in Bagan, WiFi but my laptop is just re-charging. second opportunity in Myitkyina, hotmail “server error”, work mail keeps hanging in password process. Internet is very slow. Third opportunity in Bahmo “page unavailable”.

Kalaw – Inle trek : Toetoe says that cold showers are better then warm showers, for eye vision etc. With a cold shower showering once a week is enough.

Myitkyina : soaping inn the body and dive in the river. Well not me, but it’s coming practice.

Bagan : I bought lip gloss for my burned lips. First they came with colors, but it’s the blank I bought.

Betel : Many people chew betel incessantly. The streets are covered with big red blotches because, when locals finish chewing their quids, they hawk red gobs and streams of juice onto the roads and walkways, permanently staining the concrete. Betel quid makers have a stack of small, green betel vine leaves, a pot of white, gloopy slaked-lime paste and an array of herbs and fillings, including cloves, aniseed, grated coconut, cinnamon, camphor, cardamom seeds, cumin and tobacco, plus small, broken pieces of the actual nut. The ingredients are mixed on the leaf and a stick is scraped through the white gloop, which is liberally daubed over the leaf. The leaf is then carefully folded into a small packet or quid, and enclosed in a small cellophane pouch. Users place the betel nut quid in their mouth and slowly suck. The lime breaks down the ingredients quickly, leaving a pleasant but bitter spearmint-like taste in your mouth.


Night Safari

2012-04-26

26 April (T-2 days), the last option to do the night safari. I’m happy I didn’t skip it. It was worthwhile.


The Singapore Meltpot – Food

2012-04-27

I live on Pasir Panjang Road close to Science Park II. The first weeks when I had just moved into my apartment, last year October, I walked towards Clementi Road. Three 24-hour Asian, Indian, Chinese stalls are located there. It wasn’t until after a couple of weeks that I discovered Blooie’s.

Blooie’s is A western style restaurant bar with a pool table, big tv screens showing sports and a varied menu. Asian dishes, seafood, burgers, pizza’s, steaks, sausages, world salads, bar snacks, with Asian and European beers from bottle and draft. A Western style place with Asian tastes, a good example of the Singaporian meltpot. And convenient, it’s around the corner for me.

I keep discovering restaurants throughout Singapore: The Korean as harbour drive, an Italian at the Riverwalk, a German place at Dempsey Hill, a winebar at Robertson Quay, The opportunities for good and varied are unlimited.


Koninginnedag (Queensday)

2012-04-30

April 30 when the Dutch former queen Juliana celebrated here birthday. It’s a public holiday in the Netherlands. Queen Beatrix, who has her birthday actually in February, didn’t change the date for practical reasons (like chance on better weather).

The day is celebrated in a lot of villages with Oud-Hollandse spelen (old-Dutch games) and a flee-market. In the evening there is often a Oranjebal (Orange-party). People gather in a town hall, football cantin or where-ever for dancing and drinking.

I meet up with friends, acquaintances and people I know in the village I was born. A very long day, but I loved to see all those people again. Some I hadn’t seen in 5 years. It’s good to know that I have a steady base where nothing changes.


Havana arrival

2012-05-03

I get a cross examination on arrival. A bit annoyed that I’m the only one that’s picked out of the line I give a wrong answer on the question “how much money I intend to spend in Cuba”. I tell the man “it’s none of your business”, he doesn’t understand. I make it more clear by saying “I’m not going to tell you”. Luckily the immigration officer accepts my answer it could have gone worse.

Despite the small annoyance the ‘Aeropuerto Internacional Jose Marti is surprisingly efficient. The sluice I go through after immigration gives the minor experience a bit extra.

It rains heavily, very heavily. The taxi is old and rattles on all sides. I even here the breaks.


Live Music: first attempt

2012-05-03

Day of arrival in Cuba. The hotel is in a convenient location and full with Dutch people and tour groups. I try to get over the 6 hour time difference, I walk directly into town, hide a couple of times for the rain and subsequently drink Cristal beer and a Mojito. After a walk down the Malecon I need to rest. I wake up at 10pm, manage to have a small diner, but still in desperate need for sleep.

I want to feel, see, hear music. I sit some time in the hotel lobby, watching people going into the hotel disco. I find them all too young. So far for attempt 1, I go to bed.


Live music: second attempt

2012-05-04

Day 2 in Cuba. All day walking through Habana Vieja with in mind “tonight party-night”. It’s Friday and I want to experience Cuba by means of live music. I know where to go ‘La Casa de la Musica Centro Habana’. People tell me it opens at 10pm.

After diner I walk to the venue. A line is forming, but the place is not open yet. I wait some time until I hear it will be 11pm. I walk back to my hotel and drink something in the hotel bar. It’s 11.20 pm when I’m back at la casa de la musica. The line is by now enormous and the place is still not open.

In the hotel lobby the same scene as last night happens. I watch people go into the hotel disco, but in the end I decide to go to bed. Tomorrow morning I want to catch an early bus to Santa Clara.

That was attempt 2.


Habana Vieja

2012-05-04

Music is everywhere. Ruins are everywhere. It’s amazing how much history is disappearing in Havana. From the outer center, dog shit and dead rats on the streets, I enter the Habana Vieja. It’s beautiful and I can feel the live.

There are four main colonial squares: Plaza de la Catedral, Plaza de Armas, Plaza de San Francisco de Asis, Plaza Vieja. In between many renovated historical buildings. This town is in need of a lot of money and I think it’s too late, but once this most have been the most beautiful city of the Caribbean and Latin America.


Live music: final attempt

2012-05-05

Third day in Cuba, Santa Clara. Went around town, around Parque Vidal, a Bucanero beer here, a mojito there, a Cuba libre. Some food in the 10th floor hotel restaurant with nice views of the town. Doing everything to keep me going for Saturday night.

I’m in my room to drop my daypack. I open the window to hear the street noise and the music when it starts. It’s 10.30pm when I wake up from music out of cars on the street below. I fall a sleep too easily.

I manage to get up and finally I see, hear and experience true Cuban live music. Some very old dudes, well they look very old, play music from various genres. Hundreds of young people wander the streets, many people in the park, even after midnight. After the hotel night club, which is very interesting, a large theater with reggaeton dance competition and hundreds of young people, I end up on the hotel roof where a party is going on.

I must be getting old. You can wake me up for true live music in a nice small bar, but disco’s and parties ? I ain’t enjoying them anymore as I used to. I’ve become too much an observer.


Santa Clara

2012-05-05 to 2012-05-06

The Che Guevara memorial place, but there is more. An easy stroll, all just a couple of blocks from parque Vidal are iglesias, catedral de las Santas Hermanas de Santa Clara de Asis and the monumento a la Toma del Tren Blindado. This is where Che and his men derailed with a bulldozer a train with army troops and basically ended the reign of Batisto.

I love the atmosphere of Santa Clara. There is nothing to do, but still I could get stuck here!


Casa Particular & tourist hustlers

2012-05-06

A casa Particular is a private room. I rented one in Trinidad, but it’s actually a private house. A beautiful colonial place with patio, roof terrace, nice hot shower, a fridge and air conditioning.

I also have the idea that I come closer to the real Cuba. The owner is very friendly and helpful. I had some nice conversations with him and he cooked me a wonderful meal, big pieces of pork from the barbecue. This is more fun then sleeping in the government-sponsored-hotels. I almost passed this man, doing him short by waving him off with an annoyed hand gesture because I had been jumped, molested and hassled since I arrived in Trinidad. The man however was standing in the door opening and I guessed it could be his place. I was right.

The experience at the bus station was almost as bad as in the bus station in Siam Reap (Cambodia) years ago. I could not get rid of them. Some walked blocks with me. Ignoring them doesn’t help, telling them to “fuck off” doesn’t help, a waving off hand gesture doesn’t help, I haven’t found the way yet to get rid off them more quickly.

The hustlers are trying to sell hotel rooms, casa particulars, restaurant, excursions, taxi rides, chica’s. They even pretend to be casa particular owners and when you end up in that casa it turns out there not. It only increases the price of your room because they need there commission. I don’t do business with people that jump me when I get of a bus. This has lead to unfortunate occasions where I had to walk for miles and even walking in the wrong direction, but hé…. I will not be hassled!.


Casco historico de Trinidad

2012-05-07

In Trinidad all roads lead to Plaza Mayor, a remarkable peaceful main square. Some impressive buildings, cobbled streets and plenty restaurants and musea surround the square: Iglesia Parroquial de la Santisima Trinidad, Casa Templo de Santeria Yemaya, Casa de los Martires de Trinidad, Iglesia de Santa Ana, Plaza Santa Ana. In Spanish all the names sound very impressive as well.

Trinidad is a perfectly preserved Spanish colonial settlement where the clocks stopped ticking in 1850 and have yet to restart. Build on huge sugar cane fortunes amassed in the adjacent Valle de Ingenios during the early 19th century, the riches of the town’s pre-War of Independence heyday are still very much in evidence in illustrious colonial style mansions bedecked with Italian frescoes, Wedgewood China, Spanish furniture and French chandeliers.


beach by bicycle

2012-05-08

I rented a gearless bicycle at Las Ruinas del Teatro Brunet for an 18 km bicycle ride to Playa Ancon. On the way over there I pass through la Boca, a small fishermen town. The views towards the Sierra del Escambray (mountains) are magnificent.

The beach is not to crowded I have my lunch, a beer, a small nap and then a small walk over the beach before I head back via another less interesting route. It’s hot, very hot and still I don’t sweat too much. The heat is very dry.

I put on sun cream twice, which is smarter then I usually am.


permits, police and “we Cubans don’t care”

2012-05-09

I go to Casa de la Musica for some live music and a beer. The house band is playing and in one of the breaks a ‘percussion’ band with three singers comes on stage. Especially the female singer is and sings beautiful. The rhythm seems of, it’s not of course, the music is just a bit strange for me. A group of dancers shows the daily live: music, fun and sex.

I get into a conversation with David, a medicine student, who’s brothers turns out to be the commandante of the secret police of Sancti Spiritus provence. I learn how the people of Cuba are controlled. Just for talking with foreigners people can get arrested. Only people with permits can do: owners of casa particulars, shop owners, etc. In a tourist place I can not just start a conversation with a lady.

David has some lady friends sitting at a table next to us. And he has the solution. He could tell the lady I like to go to a less tourist place and we could meet there. There will be no police around then. David points out the security and undercover police in the casa de la musica, all friends of his. He is not a pimp he claims, but he is trying to force me in telling him which lady I like most. I can even rent his house, because bringing a lady back to a casa particular will cost the house owner his permit. I thank him, but no. Later I see how the trick works with 2 Russians.

David speaks four languages: Spanish (of course), English, Italian and Russian. He is clearly from a privileged family. He has a permit to talk to foreigners, he has a lot of weight in the community, with powers to make and brake people. That’s the advantage of having a brother as commandante of the secret police. He has two big problems 1) he can’t get out of the country 2) money.

1) As a medicine student he needs to work four years after his study for the government as a doctor in a hospital. Therefore he is not allowed to leave the country. He wants to. He already have a lot of family members in Los Angeles, Houston, etc.

2) The conversation started nice, but as always ends up in people wanting money from me. So much for my positive attitude after Myanmar. David starts subtle”. Inside he can get cheaper then me a bottle of rum, he claims. I thank him and tell him I stick with my beer. One more, and then I go home. The truth comes along, he only has 3 pesos, a friend of his 2 pesos and they need 10 pesos to buy the bottle. For me the bottle would cost 15 and I could bring the remains with me to my case particular. I thank again and our path departs.


Parque el Cubano

2012-05-09

Some said it was impossible. According to Valentino, my casa particular owner, it was very difficult. It turned out to be an easy walk, but unbelievable hot. The walk was 20 km from Trinidad to the Javira waterfall and back. Only in the park, about 4 km, I found a bit of shade.

As you can see on the picture, it was worth to withstand the heat.


La perfecta mujer no exista, Alle Frauen sind egal

2012-05-09

After my 20 km walk to the parque el Cubano and a shower I go for a drink. I walk into Valentino, my casa particular owner. He clearly has been tasting some ron. He invites me for some ron and domino with friends of his. I accept and from an observer I quickly become a participant. It could very well be the influence of a full bottle of ron and half a bottle of Cuban white wine.

Friends of Valentino become friends of mine. People walk in, a drink, a talk and so do I, a drink, a talk. A restaurant owner from next door is drinking along a bit as well. The man has 2 jobs: ambulance driver and waiter. He is educated as an engineer, the jobs are just a struggle to come along, as there is no work as an engineer. If I understood well the man was divorced from a German wive. He spoke some german at times. And I tried as well: Spanish German or German Spanish. I have to say that since I am now practicing again, my Spanish is very quickly back at the level of 2007 when I was traveling 4 and a half months through Latin America.

Very interesting talks about all day Cuban life, me, music, wine and ron, about everything accept politics.

After diner in the restaurant of my new friend I move on to the casa de la musica and the cave. Same faces, same games, different music, very acrobatic dancing, la casa is really an interesting place. The cave is just a beautiful location with regaeton music, a disco in a cave.

In the street Cuban people can’t be seen with me. They are hiding for the police. In not tourist areas and surprisingly also in the cave it’s no problem.

It’s remarkable how little of a hangover I had the next day. I’m sweating enormous, have a dry mouth and big thirst, but no real hangover. I only nearly missed my bus. It was already pulling out of the bus terminal.


Camaguey

2012-05-10

An unique layout, a maze, Cuba’s catholic soul, Camaguey is a different city. Until now every city in Cuba is unique. It’s easy to get lost in the narrow and winding streets, going from one square to another, roads that split up, no road is strait. I like this town. I like Cuba, accept for the hustlers.

I could write about my arrival at the bus station or even while already sitting in a restaurant people coming up to me and say “I know a good restaurant only 5 minutes from here”, but I write about it every day.

Plaza San Juan de Dios, Plaza del Carmen, Parque Ignacio Agramonte, Casino Campestre, Plaza de los Trabajadores, Plaza Maceo, all with their historic buildings and interesting connecting roads. A beer here, a Cuba libre there, Bistec the Cerdo, plenty of water, no wander I’m reaching the 201 lb.


Santiago de Cuba

2012-05-11 to 2012-05-12

At the bus station in Santiago de Cuba I’m met by a taxi driver. He is send by Sandra, a friend of Maria the casa particular owner from Camaguey. The taxi engine fails every corner, or actually every time we slow down. Sandra rent rooms as well and I get a nice place all for myself again.

The next morning I go for a walk. I have a good map, a nice route and I think I know where I am because I went into town yesterday already. I walk to the starting point of the route, one hour, two hours, I don’t recognize anything. There are very little street signs. I start asking around. It doesn’t help that a lot of people still call streets by their old names. After a couple of hours I get on a square from which I recognize the name. I think that I’ve circled the centre and started walking from the wrong side. I walked to far! I follow the written route reversed. When I enter the main plaza from a completely different side then expected I know what went really wrong. I hold, not for the first time, the map upside down. I started walking 180 degrees the wrong way in the morning.

It was a nice walk however. I saw a lot of buildings in many streets expected and unexpected in random order: Parque Cespedes, Catedral de Nuestra Senora de la asuncion, Calle Heredia, Plaza de la Marte, El Tivoli, Padre Pico Steps, Balcon de Velaquez, Hotel Casa Grande, Plaza de Dolores.

At the beginning of the walk I was joined by an old man. He introduced himself as the brother of the room-rent-woman. A former boxing champion, after his career he started working in the town cigar factory. He had traveled, was an old friend of Bert van Laverne, gave me some cigars and invited me for a beer. As it was early morning and I wanted to walk I declined. He ask me for some money to buy a bottle of rum so we can drink in the afternoon at the house of his sister. Coincidently I had to agreed to meet up with her and have some drinks in the afternoon. I had my doubts, but I found it a very good build up story. I thought to myself “I can make someone very happy or I make a friend”. I gave him some money and never saw him again.

Santiago is a big city and clearly more free then a small town like Trinidad. Still people are being careful in being seen with tourists when the police is around. Women approach me very direct: for a walk, a talk or “walking the talk”.

Music is everywhere, the whole day long. Santiago is the town for traditional music. I go a couple of times to casa de la tradicione, a sort of living room concert venue. It’s hot, very hot and sticky and I’m not just talking about the temperature. The whole town is hot!!


El Grand Piedra & Parque Baconao

2012-05-13

I hired a taxi for the day and visited both La Gran Piedra and Parque Baconao. La Gran Piedra is part of a mountain range. It’s beautiful green and hosts coffee plantation ruins. The view from the top is great, unfortunately a bit clouded.

Parquet Baconao is an Unesco Biosphere Reserve which means that there are living many rare and endangered species here. Also there is a strange surrealist sculpture park. The valle de la Prehistoria contains 11 hectares of life-sized dinosaurs, cavemen and other prehistoric animals. Although the sculptures are funny to see, it’s the nature that does it of course.


Baracoa

2012-05-16

2 Days and 3 nights in a different Cuba. Until the 60′s this part of the Island was cut off from the rest of Cuba both by land and see. The road to Baracoa, the place where I sleep, wasn’t build until 1963. The town is more tranquil, better meals and beautiful nature and wildlife. Also the music in town is great.

On arrival I have a quick walk through the town. The town it self is not to special, accept for three Spanish forts and Taint burial chambers in a cave. Indians that lived in this area used the caves in the mountain to bury there people. The Indians lived in the 16th century here and fought the Spanish until they died of the diseases the Spanish brought with them.

My first full day in Baracoa I do I walk. Some boat crossings and a guide bring me via a set of caves and a pre Colombian aqueduct to an cave with crystal clear water inside. I climb down and have a swim. I’m already tired of the heat and the fast walking of my guide. We had some lovely fruits along the way, fresh shaken out of the trees: Papaya, Mango and Coconut.

The guide has a strange sense of realization of the importance of history. He can tell a lot, knows a lot, but walks without hesitation over the 500 year old Per-Colombian wall. “It’s easy to walk on”, he says.

My second full day I spend on a mountain bike. More tropical beaches, more caves, more bay crossings in a rowing boat, again dead tired, but very beautiful. Half way we get to Rio Yumuri. A boat brings us into the gorge. A small walk and again a swim. 56 km through the heat and over hills, half by dirt tracks and half by road. The lonely planet writes it’s flat all the way. Well, …. that writer clearly didn’t do the trip himself.

And also this third night in Baracoa ends with great rhythms, dancing and singing. Not by me, I’m just sitting and sipping rum-cocktails.


Cayo Saetia

2012-05-17

On the road I want to travel is no public transport. I hire a taxi for two days to bring me via Cayo Saetia to Bayamo. The road is potholed, but the surroundings are beautiful.
Cayo Seatia is a small, flat, wooded Island in the Bahia the Nipe. A bit more then 20 years ago this area was hunting ground, now it is a protected wildlife park with camels, zebras, antelopes, ostriches and deer. Of course their are some nice tropical beaches as well. It’s very rustic.


Cuba: loose ends

2012-05-18

Some of my loose ends on Cuba:

• The way to discover Cuba is by means of early afternoons drinking in the pub.

• When the national anthem is played life stops. Everybody holds and stands still. When the anthem is finished live goes on as usual. What I saw was really “freeze frame”.

• The moment I think I understand why things go as they go something makes me wonder again.

• Don’t put a laptop on a table in a public place if you don’t want the attention. I made the mistake only once. Even later that day people came up to me “I saw you in that place working on the electronic thing on the table.”

• No American product or food chains. I’m lovin’ it.

• The old red, the green & white and the yellow busses of the city of Rotterdam (Netherlands) are still in use in Cuba.

• Mothersday, second Sunday of May, is celebrated and considered very important. I see everywhere people buying flowers and visiting their mother.

• I tried to explain to a Cuban chica my vision on love, but my Spanish is not good enough to have a proper discussion. She made her point of view very clear. Free translated she said, “Love is all I can have in Cuba, I must believe in its existence”.

• Cubans are very artistic. There are galleries everywhere with very original art.


Bayamo

2012-05-19

Second day in the taxi from Baracoa. From Caya Setia we drive to Bayamo. The road is bad, occasional we pick up hitch hikers.

Bayamo is quiet, too quiet, nothing is happening. The most exciting thing was trying to buy a bus ticket to Havana, that failed. It’s Sunday and no busses available until Wednesday. The lady of my hostel calls around for me and I can get on the bus in Santiago de Cuba. The office in Bayamo can apparently only sell limited tickets because the bus from Santiago comes through Bayamo and is the same bus I can’t get on in Bayamo. In the end I take the bus to Santiago, but then a plane to Havana. In the meantime I realized I was 1 day off with my plane out of here. It’s not Wednesday, but Thursday. This knowledge would have made my planning different from Baracao onwards.

This weekend are the Champions League final and the Cuban Baseball League final, both start at 2 in the afternoon. Although there is nothing to do in town, I do miss both.


Back in Havana

2012-05-20 to 2012-05-21

It rains heavily again when I arrive for the second time in Havana. I go to another district then the first time. This time I check in in hotel St John in Verdano. It’s low season, prices are okay for the quality I get. In high season hotels would be overrated. I have three nights and two full days.

I can pay for only 1 night, I’m outside office hours and therefore the ATM is not working. I need to keep some pocket money for cocktails.

I see a very nice jazz band in a smoky cellar bar “Jazz Club lea Zorra El Cuervo”.

The first full day I first have to arrange money. The ATM is still not working. Since I’m almost finished traveling through Cuba I make use of my emergency fund. I change dollars. I feel ripped off, but I know that 15% commission is not unusual in Cuba.

then I walk around Verdant. It takes an hour or two to get over the money exchange frustration. By then I found another ATM that did work. I visit amongst others the Plaza de lea Revolucion with the Jose Marti memorial and the Jose Miguel Gomez Monument.

At night I try a night club, but the reggaeton gets quickly boring. I end up in the same jazz club, good musicians, but that free jazz is quit boring as well.

The second full day I’ll visit the Parque Historico Militar Morro-Cabana. Two beautiful Spanish forts. The Castillo de los Tres Santos Reyes Magnos del Morro was build between 1589-1630 and the Fortaleze de San Carlos de lea Cabana between 1763-1774. Che Guevara held office in the Fortaleze to oversee the executions ordered by him.

I sit at a terrace in front of the Cathedral drinking a Cuba Libre one more time before I’ll dive into the Cuban night life for the last time.


Bahamas

2012-05-21

My ticket for Nassau shows the wrong airport terminal in Havana, but the taxi driver already noticed. I asked in the wrong terminal where to go and the taxi driver dropped me there.
My plane is delayed for about an hour and I am worried for my connection to Fort Lauderdale. After landing I have to go through immigration and I end up in the wrong terminal again. An airport bus brings me to the correct terminal where I arrive 15 minutes after the plane should have taken off. I can still check in. This plane is also delayed.
Now I have to go through US customs. I skip some lines and arrive just in time for the plane to Fort Lauderdale. My luggage didn’t I find out at the luggage belt at Fort Lauderdale airport.
At first I get no services from Bahamas air for my lost luggage, but later I’m helped satisfactory. My luggage will be on the next flight and brought to my hotel in Miami.
Getting my rental car goes smoothly.
With 3 hours delay and with no luggage I arrive in my hotel in Miami.
But hé…. I visited unexpectedly the Bahamas and I’ve got the stamps in my passport to prove for it!


Miami

2012-05-25

It’s memorial weekend. In Miami that’s celebrated with R&B and hip-hop parties (my luck). Black people from all over the states fly-in. Ocean drive is closed for traffic. It gives the town a different vibe then I was coming for, but it’s also culture to experience. I have a good time.

The police force is tremendous with commando centers, secret police, 600 officers in South Beach, multi agency task force. Over the weekend more then a million people are expected. Every club has famous dj’s and stars.

A lot of the locals go away for the weekend or are afraid and stay insight. Some restaurants find the black crowd not worth all trouble and close their doors for the weekend or a small renovation. Last year apparently there was a shooting and hundreds of people were arrested.

Once the weekend is over Miami goes back to a normal crowd: Latino’s, tatoes, piercings, upper class tourists, Eastern European waitresses. Miami is multi-cultural. I think Spanish is the most spoken language.

Miami South Beach is famous for it’s art deco district and there are some beautiful legendary buildings over there. My hotel is just around the corner of ocean drive, a perfect place.

A lot of beautiful and pimped cars and motors cruise Collins Avenue.

Miami is expensive. I take a cocktail and pay 25$. When I get up I feel wasted, so that money was worth it.

A beach chair is 65$ for a day. I’m told that it’s not normal, and a rip off. For 20$ you should be able to get a chair for the weekend. However that’s still not worth it, no beach bars and alcohol is even not allowed.


Everglades

2012-05-26

Humans have lived for thousands of years in or around the Everglades, until plans arose in 1882 to drain the wetlands and develop the recovered land for agricultural and residential use. As the 20th century progressed, water flow from Lake Okeechobee was increasingly controlled and diverted to enable explosive growth of the South Florida metropolitan area.

The park was established in 1934 to protect the quickly vanishing Everglades, and dedicated in 1947 as massive canal building projects were initiated across South Florida.

The ecosystems in Everglades National Park have suffered significantly from human activity, and restoration of the Everglades is a politically charged issue in South Florida. (source wikipedia)

The wildlife in this unique eco-system is in danger. Sometimes there is for months hardly any water. The airboats can’t even sail then.

I have a nice airboat ride and see some crocodiles.


Ocean Drive rip off

2012-05-27

The first night after dinner at a restaurant on Ocean Drive I ask for the cheque and pay. Restaurant at this road are not cheap. When I get my change I notice that I’m short-changed. The waiter had only given back bills and no coins. The amount is rounded up. I already pay a lot in this restaurant and there is also service fee included in the bill. I feel cheated and complain. The waiter says is a mistake (yeah right?!), but gets me my change.

The second night it happens again. By now I know it’s coming practice, but that still doesn’t make it right. This time I accuse the waiter of stealing. That becomes a very interesting discussion. For me it is clearly not about the money, but about the principle. I make that clear to the waiter as well, but in the end he gives some coins. I don’t think that he understood me.

The third night I am prepared. I thought out some scenario’s and although these kind of things are an annoyance, I’m also looking a little bit forward to the fight. I am therefore disappointed when the waiter gives correct change.


Fortarock

2012-06-01

Fortarock is a one-day-metalfestival in park Brakkenstein in the Dutch city of Nijmegen. We drive in the early morning to the hotel were we will stay one night before returning home. After checking in we walk through the woods to the festival site. The obvious remark that walking in the complete dark tonight after drinking all day could become a problems, is a small understatement.

A lot of good bands perform, the line up as mentioned on the poster: Benighted, Solstafir, Asphyx, Nasum, Devin Townsend project, Steel Panther, Anthrax, Machine Head, Lamb of God and Slayer. But to be honest I don’t remember much. I had too much fun and too much to drink.

Walking back to the hotel is a nightmare, but we make it. I don’t know how long we walked, and if we walked in circles or not. I do know that we arrived at the hotel from another side then we left in the morning. The hotelbar is still open and we order a beer.


Arrival in Mumbai

2012-06-05

The flight from Schiphol to Mumbai, India, goes smoothly. The only light irritations are an interrogation at Schiphol and a KLM flight that is KLM unworthy. The flight is operated by Delta: outdated planes and no service.

Also immigration goes smoothly. The traffic is not so smooth, even not at this time. It is late at night, after 11pm, but there is a traffic jam getting of the airport.

The first couple of nights I stay in the novotel at Juhu. The first weeks in Mumbai are just about work. A planned 5 week handover has to be done in 2 weeks.


Umbrella

2012-06-10

It takes a long time for the monsoon to start. Rain was announced in the third week of June, but it didn’t come. I’m carrying un umbrella with me for two weeks already and I feel quit rediculous carrying un umbrella with clear blue skies. I also have been warned that if it starts to rain, it can rain in such a way that un umbrella isn’t enough.

After two weeks carrying the umbrella around the rain starts with some drups, but soon there are floods, traffic jams, full gutters etc. It doesn’t improve the smelliness of Bombay.


FFRO registration

2012-06-15 to 2012-06-24

The Foreigners (Report to Police) order 1971 made by the Central Government in exercise of the powers conferred by section 3 of the Foreigners Act, 1946. As per this order every householder of other persons should report to the officer-in-charge of the nearest Police station about the arrival or presence of his household or in any premises occupied by him or under his control of any foreigner. Any person contravening this order shall be punishable under Section 188 of I.P.C.
India is very bureaucratic. I have to register within two weeks after arrival in the country at the FRRO. I also just couldn’t hire an apartment. All kinds of paperwork and police declarations were necessary for that as well.
I live in Juhu and the FRRO registration is in South-Mumbai, the town center. It is a interesting drive over the new bridge and back through the city. My driver shows me some interesting buildings and buys me a Vada pao (fast food).


Mumbai – shorties

2012-06-30

A man touched my ears. I waved him away. I didn’t leave. Again he touched my ears. I waved him away a bit more aggressive. He said, “There is something in your ear”. I reached for my ear and that is when my colleague said, “don’t stop, that man wants to clean your ear. There is nothing in it”. By now I thought I had seen almost everything, apparently not. I actually was quit amused about the experience, that I still good be fooled.

To do a good deed you can consider to go ahead with the ear cleaning. That is till you the ear-clean-set. Hygiene is not India’s strongest side.

I discovered the Blue Frog in South Mumbai. They have every day live music, every day different performers. Unfortunately it’s to far away to visit often. Without traffic it’s a 45 minute drive, and Mumbai without traffic …?!

The picture shows the house of the owner of Reliance. It’s the most expensive house in the world. They live there with 5 people and 300 servants.


Odisha

2012-07-09

4.15 am my alarm goes. I have a cereal breakfast. A hired driver brings me to the domestic airport. A huge line for the security checkpoint, but still I’m in time for boarding. 6.10 am I’m sitting in a plane. Unfortunately just as with the traffic on the road in Mumbai flying doesn’t go without congestion. We don’t move until 7.30 am.

I get of the plane in Bhubaneshwar, the capital of the state of Odisha. I’m on a business trip. It’s 9.30am and I get my (2nd) breakfast at Cafe coffee, a domestic kind of Starbucks a couple of kilometers from the airport. And then we start with the 5 hour drive to Dhamra. again with a chauffeur.

A colleague has brought some nice kind of spicy pancakes. Together with some traditional Indian tea, we eat them at the road side. After three and half hours we leave the highway and then the adventure starts: 70 km on vary narrow roads, lots of traffic, beautiful country site, local marriages (today and tomorrow are according to the Hindu calendar the last favorable days to get married before the East coast monsoon), stray dogs.

The way of living of the people does look like poverty, but nothing is less true. These people are landowners and also have big fish ponds were fish is breaded.

At the port cantin I get my (and) lunch. On board I get a very extensive diner. Besides a beautiful sunset over the Bay of Bengal I also see a 2 beautiful big working Smit Bolnes diesel engines out of 1969. The day is not complete without seeing cockroaches, fighting off insects in bed, excessive sweating, no hot water, buying bothered by staff walking in and out, and that all in my hotel room after a travel day of 18 hours.


Sun temple

2012-07-10

Yesterday my driver got very enthousiastic when we asked questions on Odisha state, the people, the culture. He wanted us to show everything, but I am on a business trip. I told him “tomorrow my flight back from Bhubaneshwar is at one ‘o clock in the afternoon. He said, “Then you’ve got to get up at 3.30 am and I’ll show you the sun temple in Konarak.”

Not too much traffic and after hitting a stray dog we arrive in Konarak. Konarak lies towards Puri about 70 minutes driving past Bhubaneshwar. My colleague pays 10 rupees entrance fee, I as a foreigner 250 rupees. I don’t want a guide, but my colleague does. Unfortunately the guide sees a white face and his price more then doubles. I get a bit annoyed by the man because he keeps on talking to me and I’m not interested. I don’t show him. I don’t want to be impolite. The hour we spend at the temple site I notice that although it’s busy, I’m the only white person.

On the shores of the Bay of Bengal, bathed in the rays of the rising sun, the temple at Konarak is a monumental representation of the sun god Surya’s chariot; its 24 wheels are decorated with symbolic designs and it is led by a team of six horses. Built in the 13th century, it is one of India’s most famous Brahman sanctuaries.

On the north and south sides, 24 wheels some 3 m in diameter, lavishly sculptured with symbolic motives referring to the cycle of the seasons and the months, complete the illusionary structure of the temple-chariot. Between the wheels, the plinth of the temple is entirely decorated with reliefs (fantastic lions, musicians and dancers, erotic groups).

(source whc.unesco.org)

A lot of Kamusatra positions are carved in stone. It’s culture, but in my humble opinion tends also towards porn.

We drive back towards the airport, lunch at cafe coffee. In Mumbai I’m picked up by my driver. It’s 4pm and I go straight to the office. I am in India to work!


This certainly brings back memories of Nigeria

2012-07-12

12 July 2012. 95 killed, 18 injured in Okogbe petrol tanker disaster

Kayode Olagunju, the Sector Commander of the commission in the state, said the accident which occurred around 6.30 am on Thursday, involved four vehicles, including the tanker which later caught fire when people tried to scoop up fuel .Thirty-four motor-cycles were also burnt at the scene, Olagunju added.

Hundreds of people crowded around as soldiers and emergency workers lifted bodies into ambulances and police trucks. 87 of the bodies burnt beyond recognition were given mass burial at the scene of the accident, while 6 other corpses were released to their families. The fuel tanker was a pile of smouldering ash, twisted metal and melting tyres.

Crashes are common on Nigeria’s pot-holed and poorly maintained roads, and in a region where most people live on less than $2 a day the chance to collect spilling petrol is too much of a temptation, despite the high risk of fires.

(source businessdayonline.com)


India wrestler-actor Dara Singh dead

2012-07-12

Thursday morning the 12th of July I walk just before 7 am, like every morning, out of the gate of the apartment complex I live. The street is filled with reporters and tv-news vans with big satellite dishes on the roof. I see at least 15. I ask one of the reporters what the occasion is.

Wrestler-turned-actor Dara Singh has died in the Indian city of Mumbai after a long illness, his doctors say. The 83-year-old had been admitted to hospital last week after a heart attack. He was taken home on Wednesday night after doctors said he had little chance of recovery and that there had been significant damage to his brain.

I learning the names quickly now, especially since a lot of them live in my neighborhood. Not that I have seen them so far. Maybe I did, but I wouldn’t recognize.

Amitabh Bachchan is the biggest Bollywood star. He lives across the street of my office.


Bandish Projekt Live

2012-07-14

Shahin Badar part of Prodigy’s Smack my bitch up, mr oizo, indian rap pieces and a snake charmer flute. It’s a vague mix of sounds, sometimes danceable, often just a collection of sounds, but above all electronic. Some times there are also some Indian bongo’s used in the songs. A lot of bass like the bass on the turn up the bass cd’s of the early 90′s. Breakbeat, dubstep and lounge, all in indian style with a Hindu and Muslim sauce.

I would be a bad criticus, but that wat I heard from Bandish Projekt Live featuring Runa Rizvi and Shreyas Dave in the Blue Frog.


It’s an unfair world

2012-07-17

It’s an unfair world: I asked my driver to work on Saturday night because I wanted to go a night out. ……..

[...... I self censured this part .......]

…… As soon as the concert finishes I have my driver pull up in front of the venue. 150 meters further down the road is another disco, I’m told that the hardrock cafe is also close by. We are in the middle of the centre of Mumbai. We turn left out of this street and we get on one of the main roads. I notice tens of people sleeping under a viaduct. Looking left and right within a kilometer I have seen hundreds of people sleeping on the road, without a blanket or even a carton box.

Complete families lie on the street. It makes an impression for about 2 minutes and I’m thinking “I have to write this down, I have to write this down, If I don’t I’ll forget”. People tend to become indifferent for very quickly. I’m no acception.

It’s an unfair world: …… [...... I self censured this part .......] …… Differences between the poor and the rich in India are enormous and they grow by the minute.

Economic growth is coming down quickly and mass layoffs are an eyewink away. Devaluation of the rupee, food price inflation of 30%, who do you think is the victim of that ?!


Mumbai – shorties (2)

2012-07-19

The pictures show the world’s largest open air laundry. Dhobi Ghat laundry has about 700 washing platforms where about 200 washer-men families have been washing clothes for decades.

Full and smelly gutters, open and smelly manholes, manholes, dog shit, human shit, and that is in the residential area where I live, Juhu. Also some tourist hotels are located in Juhu such as JW Marriot and Novotel.

I watched Slumdog Millionaires again. This time I recognized a lot of places. Some scenes where shot close to where I live. The reality of the movie had also more impact this time.

Homeless people wander around. Some build complete tents at night at the middle of the sidewalk, break it up the next morning, to build it up again at night. They stay with the whole family for a couple of days in one spot and then move on.

Sometimes in the middle of the sidewalk the homeless span a drying line to hang there laundry. Even during the monsoon rains they do so, not very useful in my opinion.


Early flight

2012-07-20

My flight from Mumbai to Colombo (Sri Lanka) is as early as 03.10 in the morning. Skipping a night of sleep it’s called, I sleep a little bit on the couch before being picked up by my driver to drop me at the airport, 5 minutes-sleeps between taking of and landing 2 hours later and again 5 minute-sleeps in the hired car.

Getting out of India takes long with a lot of checkpoints, but is more or less hassle free. In Sri Lanka I want to go as quickly as possible more to the North and from there come through the center of the country down. I therefore don’t go to Colombo or Negombo, but hire a car and a driver to bring me directly to Anuradhapura.

I land at 5 o’clock in the morning. At 6.30 I’m in the hired car and at 9.30 I arrive in Anuradhapura. The first hotel I try is full, the second one is okay. I drop my gear and arrange a tuktuk.


Anuradhapura

2012-07-20

The ruins of Anuradhapura are one of South Asia’s most evocative sights. The sprawling complex (Unesco World Heritage site) contains a rich collection of archaeological and architectural wonders: enormous dagobas, soaring brick towers, ancient pools and crumbling temples, built during Anuradhapura’s thousand years of rule over Sri Lanka.

Today several of the sites remain in use as holy places and temples; frequent ceremonies give Anuradhapura a vibrancy.

The main areas are (3rd century BC – 11th century AD):

• Mahavihara

o Sri Maha Bodhi

o Brazen Palace

o Ruvanvelisaya Dagoba

o Thuparama Dagoba

• Abhayagiri Monastery

o Abhayagiri Dagoba

o Moonstone

o Ratnaprasada

o Samadhi Budha

o Kuttam Pokuna (Twin Ponds)

• Citadel

o Royal Palace

o Mahapali refectory

• Jetavanarama

o Jetavanarama Dagoba

o Budhist Railing

(source Lonely Planet)

The sites are, although wide spread and large in size, not comparable with an Angkor What (Cambodia) or Bagan (Myanmar), but still impressive.

The tuktuk gets a flat tire when we’re almost finished. I’m helping to push the tuktuk over so that the driver can change its tire.

After a long traveling night, directly followed by sightseeing the heat, I fall asleep as soon as I see a bed. It’s half in the afternoon and as a wonder I wake up within 90 minutes fresh as a bird. I take a beer and a fried rice. The Sri Lanka holiday has begun.


Mihintale

2012-07-21

Mihintale is 13 km east of Anuradhapura. I go there by public bus. I can’t read the bus signs. They are in Sinhala. A lot of people speak a few words of English. Quickly I have the right bus.

A staircase of 1843 ancient granite slap steps lead up to the hillside complex. Along the way I visit the ruins of Kantaka Chetiya, Sinha Pokuna, Mahinda’s Cave, Ambasthale Dagoba and Mahaseya Dagoba. The oldest relics are from 243BC.

At two-third of the climb I have to take my shoes and hat of when entering the main complex. My shoes I don’t mind, although it’s though walking on the gravel and the sun heated rocks. My hat I do mind. I already have blizzards on my head since I forget my cap yesterday. Out of respect I take everything of without making a comment. A lot of these places are still considered holy and there are more pilgrims then tourist around.

I pay the guy that watched my shoes some small money and walk down all the stairs. I have a interesting conversation with a cleaning boy, which ends in him asking money. There are so many nice people in Sri Lanka I already noticed. People smile towards me on the street, in the bus, greetings, genuine questions are asked. Unfortunately the image of a country I get is always disturbed by the hasslers. I’m quit sure that sometimes I miss out on a nice conversation when I wave off people that are genuine out of my self protection mechanism.

I walk around the mountain and the hillside complex past an ancient hospital ruin to Kailua Pukuna. An artificial pool carefully constructed to look realistic, with a rock-carved bathhouse and the ruins of a monastery. It’s gorgeous.


Polonnaruwa

2012-07-22

An early start to catch the 6.30 am bus to Polonnaruwa. It’s a local bus: noisy, no airconditioning, crowded, a very load cd with Sinhalese music playing. By times I snooze away, it’s a tiring trip.

Flies are drinking the blood of my feet. The night before I left for Sri Lanka Ibought new Sandals. Now I have the blizzards for once on top of my feet.

In Polonnaruwa I check in in a guesthouse, rent a bike and have another day of visiting ruins and dagobas:

• Nissanka Malla’s Palace

• Quadrangle

• Royal Palace

• Shiva Devale No1 u/i 7

• Gal Vihara

• and many others

These sites are younger then the sites of the days before, only 800 years old.

A lot of nice and happy people, even the people that visit all these place for religious reasons don’t feel bothered by the few tourist around. They smile and try to talk in English. Children that are greeting. I’m starting to feel that it outweights the vendors and wannabe-guides.


Traveling towards exhaustion

2012-07-23

It’s 5 am when I get up. I didn’t sleep, too much mosquito’s. I am wandering if they were all from before I crawled under the mosquito net or that the net didn’t work. Before I went to bed I noticed the big spider in the top of the net, maybe the mosquito were there already as well.

I don’t shower since I know there is only cold water. I slept in a room in the back of the garden of the guest house. I have a jeep pick me up at 5 for a safari, but I can’t get into the backdoor of the guest house. The 2 big wooden doors are locked from the inside. I bounce at the door, first softly, but then louder and louder. I feel a bit sorry for the people sleeping inside. They locked me outside and I want to go to my jeep. Nobody opens up.

I search for another way. Which I find quickly. I can walk around the house and come to the front door. This door is locked as well. The jeep is not there yet. Out of the house next to the guest house comes a man. I think the owner or caretaker, I saw him the day before as well. I give the room key to the man and wait until my jeep arrives.

It’s a very noisy, heavy and slow jeep. We drive an hour to the Minneriya National Park. I brought all my luggage.

It’s only 8.30 am when I get out of the park. I wave down a bus. The first doesn’t go the way I want to go. I can’t read the signs, they are in Sinhalese or Tamil. The second bus I wave down does go the right way. Forty minutes later I get off at the Inamaluwa junction and wait for another bus to Sigiriya.

The busses are crowded. It’s hot. It was early this morning, after a bad night of sleep. I didn’t have breakfast, only a couple of lemon-sugar-biscuits. I already feel tired. However it is still early morning I estimate that the place I go to visit now will take about two hours and decide not to spend the night in Sigiriya as planned, but head for Dambulla. That will save a bus trip tomorrow morning.

Indeed I’m down the rock in two hours. It was a tiring climb up many stairs. I drank a liter of water plus a cup of tea before and after the climb. I put my backpack on again and walk the 2 kilometers back to were I got of the bus.

I have a bus immediately and it’s only 1.20 pm when I arrive in Dambulla. I had no lunch yet, almost finished a second liter of water and the pack of biscuits. I’m tired. My feet hurt. One of the blizzards bleeds again. I’m hesitating between staying in Dambulla or visit the cave temples and move on to Kandy. It must be possible to reach Kandy before dark.

I’m hassled by a guest house owner at the bus stop. I walk away, but a couple of hundreds meter further he has catched up with me with his tuktuk and he start again. The man actually made up my mind for me. I will visit the caves and continu to Kandy. I heard about an important Budha festival that should be going on in Kandy as well.

A woman, standing next to a rack with water bottles, tries to get me in her guest house. I walked about a kilometer again by now, I thank her politely, and keep on walking. “Lunch”, she shouts at me. I keep walking. 50 meters further I turn around. Lunch is not a bad idea and then most likely I can leave my backpack here and pick it up on the way back.

Lunch is great, rice with curry. It gives me a bit of energy. The pot with tea is nice as well and I buy a new bottle of water. The lady has a brother who can arrange a place to sleep in Kandy. He will call someone and I will be picked up at the bus station in Kandy. I assume it will be busy in Kandy because of the festival, therefore I agree.

I climb another hill. Plenty of staircase and steps again to the cave temples.

I come down, pick up my backpack, write my name down to tell to guy who will pick me up in Andy and hop on a bus. Luckily I don’t have to walk back to the bus stop. The bus passes the house. The disadvantage is that the bus is full already I have to stand. Tired, overheated, I manage to squeeze myself in between some people and create a bit of space for my backpack and daypack as well. I just hang in the rings attached to the metal rails.

After some time I can sit down. I try to stay a wake, but it becomes difficult. It’s a nice ride. We are going into the mountains. More then 2 hours later I am in Andy. Andy is unbelievable busy. Hundreds of thousand people sitting in rows on the board walk waiting for the parade to begin. When the parade begins the town will be shut down, but luckily I can still reach the bus station.

My pickup doesn’t show up at the bus station, or I don’t find him. I try to call the numbers I got, with my mobile first, then with a coin phone. Lines are disconnected shows the screen of the coin phone. It’s dark by now. The Lonely Planet mentions a hill with a lot of guest houses close to the center lake. I take a tuktuk and decide to start on the top of the hill and work my way down until I find a place to sleep. The first guest house is a hit.

After I had my shower I go for a well deserved beer. I’m told that during the festival it’s forbidden to sell beer. The owning couple is for 50% not Sri Lankan and the other 50% has a good commercial instinct. I get my beer. The label is removed and I have to hide the bottle under the table.

Again I crawl under a mosquito net. This time I have a perfect night of sleep. I wake up with bats hanging in front of my windows.


Minneriya NP

2012-07-23

Dominated by the ancient Minneriya Tank, this park has plenty of scrub and light forest in it’s 88.9 sq km to provide shelter for its toque macaques, sambar deer, leopards and elephants, to name a few. (source Lonely Planet).

A lot of acres are bamboo forest. Nobody knows how and why the bamboo forest growe here. Hardly any other plant grows there. For most animals that forest is useless.

In the area between Anuradhapura, Polonnaruwa and here were 22,000 artificial, man created water tanks. The kingdoms 2 thousand years ago were already amazing (water-)engineers. Overflow systems, a 2.5km dam between two mountains. This area was not relying on monsoon rains. A lot of those tanks are not maintained, overgrown by jungle and thus destroyed. I am not talking about tanks of a couple of 1000m3, but complete lakes, for example: Nuwara Wewa 12 sq km, Tissa Wewa 160 hectare, Basawakkulama 120 hectare, Parakrama Saudra (sea of Parakrama) 25 sq km.

There are only 10 leopards left. The last 8 months none is spotted by a tourist.

Hundreds of elephants gather here during dry season. Because of the retreating water the best grass in the area to eat becomes reachable for the elephants.

I’m the only one in the park. At night about 150 to 200 jeeps gather here, but now I’m alone which provides me with unique sights. I see the deer, I see certain birds and other animals that otherwise would have been scared away by the noise of all the jeeps and people. Unfortunately it’s heating up quickly this morning and the elephants are already retreating to the forest. I still see a lot of them. Females, babies and one male that comes to check on his female.

I see a whole range of birds. The park guide has a bird booklet with him, but I forget all those names quickly. I saw some amazingly beautiful birds.

Standing from the back of the jeep I have fun. It’s a beautiful area even without the animals. This was certainly worth the early rise.


Sigiriya

2012-07-23

From a geologic point of view, Sigiriya is the hardened magma plug of an extinct volcano that long ago eroded away. Peppered with natural cave shelters and rock overhangs – supplemented over the centuries by numerous hand-hewn additions and modifications – the rock may have been inhabited in prehistoric times.

Popular myth says that the formation served royal and military functions during the reign of King Kassapa (AD 477-495), who allegedly built a garden and palace on the sumit. According to this theory King Kassapa sought out an unassailable new residence after overthrowing and murdering his own father, King Dhatusena of Anuradhapura.

(source Lonely Planet)

There are over 2000 steps to get to the summit, but every step is worth it. Halfway there are amazing cave paintings. 1600 years old, not restored, still the colors are amazing of itself. It’s said that they found over 500 drawings on this side of the mountain, most of them eroded away by rain and wind.

It’s windy. The higher I get the stronger the wind gets. The last part of the climb is with metal stairs. At the top there is according to archeologist no prove found yet that there ever was a palace built. It looks more like a place of meditation. After the 14th century the monastery complex was abandoned, not to be discovered again until 1898.

The views from the top are beautiful. What ones must have been beautiful gardens and a pool still looks impressive.


Dambulla

2012-07-23

The beautiful Royal Rock Temple complex sits 160m above the road. The hike up to the temples begins along a vast, sloping rock face with steps in some places. The caves’ history as a place of worship is thought to date from around the 1st century BC, when King Valagamba, driven out of Anuradhapura, took refuge here.

There are 5 separate caves containing about 150 Buddha images. Most of the paintings in the temples date from around the 19th century.

(source Lonely Planet)

It’s an interesting place. The views over the surrounding country site is nice as well.


Sri Lanka : Loose ends (1)

2012-07-23

Distances are short and the countries contains everything:beach, hills, rainforest, over 2000 years of culture to be discovered by visiting the many ancient sites, animals (elephants, leopards, buffaloes), tea plantations, spectacular train rides and the sun

The sentence above could have been copied out of a travel guide, but I have discovered it myself as well.

Some other things I noticed in Sri Lanka:

• The mosquitos in Anuradhapura

• The heat of Mihintale

• The flies of Polonnaruwa

• (I could hustle the city names with the discomforts and it would still be true)

• So many animals in the wild: various breeds of monkeys, lizards, birds

• In Anuradhapura I saw a monkey climbing a building through open windows. I was waiting for the animal to steal something, but like swinging the trees in the forest it was just looking for a way to move on, window in-window out-window in-window out-window……

• In the inland is the tourist infrastructure under-developed, few guest house, hardly to none tourist restaurants. Luckily I like rice with curry or fried rice.


Kandy

2012-07-24

Kandy is renowned for the great Kandy Esala Perahera, held over 10 days leading up to the Nikini poya (full moon) at the end of the month of Esala (July/August). And I am in town. It’s an amazing local parade with drums, firecrackers, tens of elephants, fire, dancers. The parade last almost 2 hours with thousands of Kandyan dancers and drumbeats that bring you in a trance.

The perahera is held to honor the sacred tooth enshrined in the Temple of the Sacred Tooth Relic. The sacred tooth of the Buddha is said to have been snatched from the flames of the Buddha’s funeral pyre in 483 BC and was smuggled into Sri Lanka in the 4th century AD, hidden in the hair of a princess.

The Kandy Esala Perahera is already celebrated annually for centuries and is for example written about in a Robert Knox book out of 1681.


Tea Plantations & Waterfalls

2012-07-25

The road from Kandy to Nuwara Eliya climbs nearly 1400m as it winds through jade-green tea plantations and past crystal-line reservoirs. The 80km of asphalt passes by many waterfalls and tea outlets.

We pass amongst others the Kothmale Reservoir, Ramboda Falls, Rottschild tea-estate. I have a tour in the Glenloch tea factory, The have 600 acres of tea plants and 600 tea pick ladies that pick on an average 20kg of tea per day per person. The tea leaves are processed, transported to Colombo and auctioned. Companies that buy the leaves are for example Lipton.

What I learned today that green tea and black tea are made from the same tea leaves. The only difference is that the tea leaves used for black tea are for 90 minutes oxydized, while leaves used for green tea are directly steamed.

It’s a beautiful ride, but it gets wetter and colder with the meter we climb. I hired a tuk tuk for this 80km ride. Not the cheapest, not the most comfortable, but very practical since we can stop where ever I want. And that is in a lot of places. It’s beautiful green, misty and waterfalls around each corner.


World’s End

2012-07-26

The next early start this trip, way before light I’m in a jeep again. It’s a 90 minute drive to the Horton Plains National Park. It’s cold and misty. I’m above 2000 meters in shorts and a flee jacket. This area is called little England. The people I have spoken call it little England in winter.

When I start walking I’m on the right side of the mountain. The wind is not too strong and therefore it’s not too cold. With an hour walk we reach Worlds End. World’s End is a cliff with a drop of 3600ft.

Another hour walk and we reach Baker’s Falls. Yet another hour later we finish this 9km long walk through grassland plains. It’s a beautiful walk.


Train

2012-07-26

After visiting Horton Plains NP I have myself dropped at Pattipola train station. At 2000 meter in a village of just a couple of hours I will board the train to Ella. The train is 2 hours delayed. I buy some Sri Lankan snacks and get tea from the train operator.

Getting on the train is a challenge. Keep standing is even a bigger challenge. The train is overcrowded, People are hanging outside, I’m hanging inside. There’s not enough room. It’s an hour of hanging, pushing, holding on to everything I can put a hand on (my other hand is holding on to my backpack and daypack – no place to store).

A lot of people get out. I can store one bag and the next hour of the journey I can stand relatively normal. At Bandarawela the whole wagon flows empty. Tens and tens of people get out. It’s like a candid movie were secretly there is a backdoor were people come in again because the flow of people doesn’t stop.

The last part of the trip the wagon is occupied by just a handful of tourist and some school children trying to score money. I can sit down and eat the snacks I bought in Pattipola.


Ella

2012-07-26

I want to slow down. The first week of this trip through Sri Lanka was impressive quick. Ella is nice with its Little Adam’s peak. It is not the place that tames me. I leave after one full day.

animal story:When I flush the toilet a frog comes with the water. He jumps out of the toilet. Lucky I wasn’t sitting down.


Tangalle

2012-07-28

Empty beaches, empty hotels, People are either in Kandy for the festival or in Arugam Bay for the waves. At the festival I’ve been and I’m not a surfer.

I crash down in a beautiful new mansion. 6 Days of doing nothing, I don’t do it often (I think it is the second time, first time was the Dominican Republic).

animal story: I do one excursion to see the sea turtle. It’s an enormous animal, a diameter of a meter. It dugs a deep hole to lay its eggs and then drags itself back to the ocean leaving deep trails in the sand. A beautiful full moon gives the night a spectacular look.


galle

2012-08-03

Galle was known as Gimhathiththa before the arrival of the Portuguese in the 16th century, when it was the main port on the island. Galle reached the height of its development in the 18th century, during the Dutch colonial period.

Galle is the best example of a fortified city built by Europeans in south and southeast Asia, showing the interaction between European architectural styles and south Asian traditions. The Galle fort is a world heritage site and the largest remaining fortress in Asia built by European occupiers.

In 1640, the Portuguese had to surrender to the Dutch East India Company. The Dutch built the present Fort in the year 1663. They built a fortified wall, using solid granite, and built three bastions, known as “Sun”, “Moon” and “Star”. After the British took over the country from the Dutch in the year 1796, they preserved the Fort unchanged, and used it as the administrative centre of Galle.

(source: Wikipedia)

The Galle fortress is still in use. A lot of people have small shops, offices, some restaurants and guesthouse inside. It is an interesting place to wander through the small streets. Drinking some coffee at small terraces. Finding beer would be difficult since a large muslim community is living here. For the Rotterdam folks, A picture of the Lijnbaan.

animal story: Nowhere in the cities are mosqitos to be found except in my room. There are plenty.


Delhi

2012-08-09

A morning flight to Delhi, in the afternoon back to Mumbai. I have a meeting with some advisors. After the meeting I have two hours left. I taste some Delhi specialties and drive up to Humayun’s Tumb. It is a 10 minute visit. I am a speed traveler, but that is too short.

Humayun’s tomb is the tomb of the Mughal Emperor Humayun. The tomb was commissioned by Humayun’s wife Hamida Banu Begum in 1562 AD, and designed by Mirak Mirza Ghiyath, a Persian architect. It was the first garden-tomb on the Indian subcontinent, and is located in Nizamuddin East, Delhi, India, close to the Dina-panah citadel also known as Purana Qila (Old Fort), that Humayun founded in 1533. It was also the first structure to use red sandstone at such a scale. The tomb was declared a UNESCO World Heritage Site in 1993, and since then has undergone extensive restoration work, which is still underway.

(source: Wikipedia)


Human pyramites

2012-08-10

10 August 2012. It is Krishna Janmashtami. is an annual commemoration of the birth of Krishna, the eighth avatar of Vishnu.

The festival is celebrated on the eighth day (Ashtami) day of the dark fortnight of the month of Shra-van.a (August-September) in the Hindu calendar. Rasa lila, dramatic enactments of the life of Krishna, are a special feature in regions of Mathura and Vrindavan, and regions following Vaishnavism in Manipur.

While the Rasa lila re-creates the flirtatious aspects of Krishna’s youthful days, the Dahi Handi celebrate God’s playful and mischievous side, where teams of young men form human pyramids to reach a high-hanging pot of butter and break it. This tradition, also known as uriadi, is a major event in Tamil Nadu on Gokulashtami.


Mumbai – shorties (3)

2012-08-11 to 2012-08-25

I am in Mumbai since the beginning of June. Some small day to day stuff I’ve written below.

• Every piece of land is used in Mumbai. The biggest slum is right next to the airport. When you fly in or out you’ll fly over the tin rooftops.

• Struggling with plugs. The plugs aren’t fitting very well and that gives power problems, batteries going empty. When I try to fix sparks fly around.

• Left my front door open one night. Luckily there is a second one. Bars for the windows. I am very secure in my apartment.

• Monsoon rains that should have come in July arrived in September. One day walking home the water came above my ankles, even a couple of times above my knee when I stepped into a put hole.

• Visited a metal night in the Blue Frog. The fact that I got more pissed off over the driver not being able to find the venue then enthusiastic about the performance is not an indicator about the quality of the band. I just wasn’t in the mood. I didn’t expect to see Indians head bang, although the shaking all day must be a good practice.


Kanheri caves

2012-08-11 to 2012-08-25

The Kanheri Caves are a group of rock-cut monuments, located north of Borivali on the western outskirts of Mumbai, India, deep within the green forests of the Sanjay Gandhi National Park.

Kanheri Caves are signs of Buddhist influence on art and culture in India. Kanheri comes from the Sanskrit word Krishnagiri meaning black mountain.They were chiseled out of a massive basaltic rock outcropping.

These caves date from 1st century BCE to 10th century CE. In total in the basalt there have been carved 109 caves.

(source: Wikipedia)

It is a popular picnic area. The view from top on the mountain toward Mumbai is beautiful. On the other side there is a view of the Tulsi, Vihar and Powai Lakes.


Khandala/Lonavala

2012-09-02

Khandala and Lonavla must easily be the most commercialized hill-stations in Maharashtra.

First- Khandala – 2200 ft above sea level, this is smaller of the 2 twin towns. The most famous point in Khandala is the table land. It is here that many a Bollywood heroes, heroines and villains have sung, danced, fought and performed all the other antics up their director’s sleeves. The view from here is awesome, especially during the monsoon season, when suddenly everything turns green, and very long waterfalls are seen flowing down almost along the entire length of the mountains slopes opposite.

Lonavla – A short 15 minutes drive from Khandala is Lonavla, a much bigger town, with the main road lined with numerous Chikki and Chocolate fudge shops! It should be a 15 minutes drive looking at the distance, but it is not. It seems like the whole of Mumbai and Pune come here in the weekend. It rains heavily and there is fog. I don’t see a thing. I have to come back after the monsoon and preferably on a weekday.

It’s a tiring day. Many hours in the car, in traffic, in the rain, but I liked it. Just to be out of the city, some fresh air.


Fly Dubai

2012-09-19

To get to Central Asia I first have to fly to Dubai. In Dubai I have a long transfer time of 6 hours. I have been to Dubai airport before. I know 2 bars to kill time. I get in the transfer lane, get into the terminal and start looking on the screen for my flight. It’s not up there. I ask information and I’m informed that FlyDubai doesn’t leave from here. I have to go down again and take a bus that will bring me to another terminal.

There goes my plan. It gets worse. The bus doesn’t show up until after an hour. Terminal 2 isn’t anything like the international terminals for Emirates, KLM, etc. There is no restaurant (except a mc donalds and an Irish sandwich place) and no alcohol. Four very long hours till boarding. I’m almost happy that the flight from Mumbai was already delayed, that saved me time in this terminal.

Immigration in Kyrgyzstan is perfect. Apperently I don’t need a visa at all. I thought I had to buy a visa on arrival, saves 70$ and time. It’s 6 in the morning when a taxi drops me at a hotel.


Bishkek

2012-09-19

Walking and sleeping. I’m looking for a place for breakfast, but I can’t find it. In the end I eat something in a Kyrgyzstan fast food place. I have no idea what I ordered, but it tastes okay. There is meat in there and a sour cream.

Bishkek is green, quiet and laid-back. The town center is like one big park. The Kyrgyz Ala-Too mountain range gives a beautiful backdrop. Nothing much to do in Bishkek, just relaxing.

In a sky bar I have a couple of bloody mary’s. In an old Russian place like this I have to drink wodka. Funny is that the drink is like icewater with a tomato tast. In India they know much better how to deal with the Tobasco. A Bloody Mary in Mumbai is a devils drink.


Ala-Archa Canyon

2012-09-20

Before I have the right path I have been lost twice. It’s unfortunate because that leaves me with not sufficient time to get to the glacier. This nature park is amazing. Beautiful mountains, gorges, glaciers, forest, wild horses and not many people. Luckily a few because they put me on the right track.

I was already hanging again on a cliff not being able to move forth or back when I thought to myself “this can not be the right route”. Tracking my steps back was quit difficult, going up is easier then going down. I managed without falling even once.

Along the way up I past a climbers’ cemetery. The altitude (above 3000m), the lack of exercise, the climb is though.

When I come down the taxi driver is already driving towards me. This morning I ask the hotel receptionist for a taxi for the day. She pointed outside, “taxi drivers”. I told her I didn’t speak Russian. Her response with the obvious Russian hospitality, “ask them”.

I negotiated with an older man a very good price, but when we came back to his colleagues nobody wanted to drive for that money. I negotiated too good. Even the old man I had the deal with backed out. I increased the price, the old man agreed again, till 4 o’ clock. We are on the way and the man calls his son. “He speaks better English”, according to the old man. It becomes a deal for 4 hours and not until 4 o’clock. It’s difficult traveling without knowing any Russian.


Cholpon-Ata

2012-09-21 to 2012-09-22

In a minivan through the 40km Shoestring Gorge I get in the Ala-Too mountains to Cholpon-Ata. The town is located at the Issyk-Kol lake. Over 170km long, 70km across and the second-largest alpine lake in the world (after lake Titicaca in Peru and Bolivia). A combination of extreme depth, thermal activity and mild salinity ensures that the lake never freezes.

In the summer this is the party town of Central Asia, now it’s quit. Most bars and restaurants are closed, hardly any tourist around. The snow topped mountains around the lake are beautiful. During the day it’s for a couple of hours really in the sun, but out of the sun it gets cold.

Beside the beach the town has also famous petroglyphs. Some of these petroglyphs date from the later Bronze Age (1500BC), but most are Saka-Usun (8th century BC to 1st century AD). The Saka priests used this sacred site for sacrifices and other rites to the sun god.

In one of the view restaurants open in off-season I get again a Russian menu. They don’t have an English version. I just order a beer, but after two I get hungry. “Do you have mushroom soup?”, I ask. The waitress doesn’t understand me. “Supa, supe, Soup”. “Da da”, and she rapidly calls the soups. Somewhere in her sentences I pick up the word cheese. “cheese soup?” She knots and I order. The soup has a small cheese taste and a lot of mushrooms in it.


Ak-Suu Valley

2012-09-23

With the bus from Cholpon-Ata to Grigorievka. The bus is waiting, I skip breakfast. In Grigorievka I buy some bread snacks and hire a taxi. I go into the Chong Ak- Suu valley.

The road gets bad very quickly, the nature beautiful more quickly. Beautiful mountains, forest, ice water river, yurt tents. Kyrzygstan is nomad country.

After a couple of hours driving and snapping pictures, the taxi driver gets more enthousiastic where to stop for me to take a picture then myself, we are back at the mainroad. The driver drops me along the road so that I can catch a bus to Karakol.


Karakol

2012-09-24

Another town close to lake Issyk-kol with mountains in the backdrop and fantastic hiking opportunities. After doubting for a long time I decide not to go for a multiple day trek. I’m not prepared for the cold in the mountains (weak excuse), I’m short of time (less weak excuse), There are other less intensive things I want to do. Although sitting in busses and taxis is constraining as well.
It’s something that is difficult to describe because I’m not tired of travelling, not at all. I want more and more. But when I get somewhere I have more difficulty to upload myself to do things that are not in easy reach. I could travel from restaurant to restaurant. It’s something like the saying: “the journey itself is more important then the destination”.
It’s an interesting development. Maybe I should just take one or two holidays at a beach and do nothing besides going from restaurant to restaurant. What also could help if I start taking normal holidays. So far I don’t take the holiday I’m entitled to. I have about 4 months of holiday unused. Unfortunately the work doesn’t allow me to. I’ll take it all one day.
I take one day rest before I continu. It’s good I’m not in the mountains because by intestine start bothering me. Very short time between feeling an urge and having to sit down. The first time I’m far away from my hotel toilet and that walk back was heavier then a 3-day trek can ever be.


Kochkor

2012-09-25

From Karakol to Balykchy by marshrutka (minibus) along the southern shore of lake Issyk-Kol. In the shared taxi from Balykchy I meet Joanna. She is Polish and speaks Russian. That makes other conversations possible and that night in a bar with her as conversation motivator and translator I learn a lot from some local people

We talk about every day life, differences between North and South, Russian influence, Chinese influence, culture, the (non) practizing of muslim religion etc.

Kochkor lies at an altitude of 1800m. It lies in yet another mountain range. The town is like all other cities in Kyrgyzstan I’ve seen according to standard Russian architecture, full of non beauty. All around Kochkor are beautiful mountains. The contrast of the beautiful nature and ugly towns is unbelievable.


Lake Song-Kol

2012-09-26 to 2012-09-27

Alpine lake Song-Kol. at 3016m, is a beautiful spot in Central Kyrgyzstan. All around it are lush pastures favoured by herders from the Kochkor valley and beyond, who spend June to September here with there animals. I camp here with a herder family in a yurt.

getting there and away. It’s 60km from the Bishkek-Naryn road to the lake. 6km to Keng-Suu village, 21km to the end of the narrow valley of the Tolok River, and then a slow 23km (1 1/2 hours) up and over the Kalmak-Ashuu pass into the basin. This upper road is normally only open from late May to October. (source Lonely Planet)

It freezes at night. In the sun it is nice. I’m lucky with the weather no rain, snow or hail what can happen every moment of the day year round.

I have a great lunch: Yak meat with potatoes. This creates expectations for diner. The farmers wife is very enthousiastic she has a treat for us. The vissermen were able to go out and she had bought fresh fish. They are served, two person, from head to tail. I don’t like fish. I try ofcourse, but I can’t eat more then half a fish. My excuse is that I’m full of the soup. Then it’s the drivers turn. He has a special treat as well, kumus. Kumus is fermented horse milk. It tastes as strange as it sounds, but is drinkable.

I have seen so may animals, an unbelieve nummer of horses tens, became hundreds and maybe I’ve seen more then thousand. The herders with there sheep, cows and horses moving around, was more impressive then in an American western.


Steelin a wife

2012-09-27

My driver tells the story how he married according to Kyrgyz tradition. He had met his wife twice in the presence of her and his friends, normal drinking nights in a bar. After two weeks he told his parents that he had met a wife that he wanted to marry.

His brothers make up a story and get the girl in a car. Along the way they tell her that they are steeling her because there brother wants to get married to her. When the boys with the stoolen girl arrive at their brothers house,the girl is locked up for three days. She hasn’t seen the man who wants to marry her then.

After three days the man comes in the room and asks the girl if she wants to marry him. The girl says yes and the man goes to get champagne and they spent the night together.

In the meantime his brothers and sisters went to the girls parents. They bring money (minimum 1000 usd), cattle (minimum a sheep). The sheep of the family are high in the hills. They decide to buy a sheep in the place where the girl lives. They buy a sheep from a young boy. They go to the parents and ask where the sheep has to be put. Then the young boy comes and says, “you can let the sheep loose, he knows himself where to go”. The young boy turned out to be the wives younger brother.

The parents except. A wedding is organized and 4 weeks after meeting the girl they are married.


Kyrgyzstan: small stuff

2012-09-28

The 2 weeks in Kyrgyzstan were beautiful, as written before not the towns but nature.

The night I spent with a herder family I the mountains was besides cold also very interesting. It was real. People still live like this. In the summer on top of the mountain with their horses, cows and sheeps, in the winter they bring the herd to the valley.

I travelled Northwest and Central Kyrgyzstan. Mountains, mountains and more mountains.

Some freezing cold nights and mainly sunny days. Out of the sun it could be chill.

Some small stuff with regard to food that I noticed:

• Sometimes in a bar when I ordered beer, the waitress would go to a shop and buy it.

• same with bread in a restaurant. It happened once that I finished the meal and they came with the bread afterwards

• nice pastries, good shasliks, brilliant salads

• they eat bread with everything

• nice bread section in supermarkets (not the bread as we no in Holland, but still good)

Dubai: I mentioned in a post ages ago (last year september I think) that Dubai airport was so efficient. Well, not if you have transfer to or from FlyDubai.

I take place in a restaurant at Dubai airport. 9 o’clock in the morning, to early for beer, so I have two Irish coffees with a melon cake. I finish the morning with a carafe of Chilean white wine and a French cheese platter. My style of traveling is changing!


Back in Mumbai

2012-10-03 to 2012-10-10

The 9th of October was yet another festival day. Since then we had a couple more, but the 9th was a day to honor Ghandi. It was a dry day. The Indians celebrate all their public holidays without Alcohol. Can’t be fun.

The 10th of October was the birthday of Amitabh Bachchan. He is a megastar in Bollywood. He is the biggest megastar of Bollywood. He became 70 and he has a house across my office. He actually has 5 residencies in that neighborhood, but today he was in. Throughout the day hundreds of people stayed in the street. Police protection, traffic organizers, just for him come out and wave to the crowd.

In less then 2 years I’ve got my national passport full and also 12 pages in my 2nd passport. I’m applying for business passports with the Dutch consulate in Mumbai. It will give me extra pages.


Shubh Navratri (Happy Navratri)

2012-10-11 to 2012-11-05

Navaratri is a nine night festival that honors the Mother Goddess in all her manifestations, including Durga, Lakshmi and Saraswati. It’s a festival full of worship and dance. I witnessed some praying, dancing, orange flower strings, drums, life size clay idols of the gods, a lot of community celebrations. The last day of the festival some communities let there idols drift of in the ocean.

The last day of the festval was a public holiday. I took some visitors on a cultural tour: Kanheri Caves, Sri Sri Radharasabihari temple, from the lounge of the Novotel would could see communities dancing and celebrating in the ocean, letting there idols drift off.


melodious evening with Shaan

2012-11-06

I got an exclusive invitition to a melodious evening with Shaan. My business relation invited me

to cocktails and dinner at the Four Seasons Hotel in Mumbai on Tuesday, 6 November 2012. Performance by Shaan, one of India’s most popular artistes, should make this an evening to remember.

It was an interesting evening. The first part was quit sponteanous with request from the audience. A lot of (older) film music he sing, later he sung more of his own music and people started dancing. The man has a brilliant voice and the variety in music made the evening very nice.

Shaan (born Shantanu Mukherjee on 30 September 1972), is an Indian playback singer, and television host. He hosted the shows Sa Re Ga Ma Pa, Sa Re Ga Ma Pa L’il Champs, Star Voice of India and STAR Voice of India 2.

Apart from singing for his albums, Shaan has been the voice of almost all of Bollywood’s leading men including Arjun Rampal, Shahrukh Khan, Salman Khan, Aamir Khan, Saif Ali Khan, Hrithik Roshan, Akshay Kumar, Shahid Kapoor, Sunil Shetty, Dino Morea, Jackie Shroff, Abhishek Bachchan, Fardeen Khan, Anil Kapoor, Sharman Joshi, Ranbir Kapoor and R. Madhavan etc. He is widely appreciated for his excellent voice quality and singing songs from heart. He has thus established himself as one of the leading playback singers in Bollywood today.

(source Wikipedia)


Bal Thackeray

2012-11-10 to 2012-11-13

Balasaheb Keshav Thackeray is an Indian politician, founder and chief of the Shiv Sena, a right-wing Hindu nationalist, and Marathi ethnocentric party active mainly in the western Indian state of Maharashtra.

One of the most outspoken figures of India’s Hindu nationalist movement, Thackeray has in the past called for the formation of Hindu suicide squads, once ordered his followers to dig up a cricket pitch to stop the Pakistani team from playing in Mumbai and spoke of his admiration for Adolf Hitler. “In 1993, Thackeray was widely blamed for inciting anti-Muslim riots in which a thousand people died in less than a week; in the next elections, his party’s support almost doubled. As a fomenter of violence for political gain, Thackeray was a pioneer.”

With Bal Thackeray on Life Support, Mumbai Braces for Violence

Fearing the worst, many shopkeepers across the city and suburbs decided to remain closed on Thursday. There were virtually no taxis or autorickshaws plying the roads, and trains remained relatively empty. While the taxi and auto unions have not explicitly asked drivers to stay off the roads, many chose to do so independently. The Mumbai police canceled vacation for all police officers and announced that the police would be out in full force. A special “Rapid Action Force” of officers deployed around Matoshree, the Thackeray residence, was said to be 1,500 strong, according to IBN Live reports.

Meanwhile, the crowd outside Matoshree has been growing steadily since Wednesday, as supporters and party activists come out in large numbers. On Wednesday evening, sporadic violence was reported outside Matoshree, where Shiv Sena supporters were said to have vandalized a television van and smashed their camera.

Small mobs were on the streets in a couple of neighborhoods. Especially in the neighborhood were this big politician lives. Some people attacked the media, taxi’s, busses. Some visitors that had to maneuver through the crowd were injured. Amitabh Bachchan, A big movie star, and his son that visited the old politician had to be treated for wounds by the doctor of the politician. Shops were “forced” to stay closed. Public transport stopped.

The first rumor was that the man was already dead, but that they waited for the right time to announce. The second rumor now is that the man is kept artificially alive because he didn’t make arrangements to get his black money out of Switzerland. They still need his thumb print.


Bal Thackeray Dies on November 17, 2012

2012-11-14 to 2012-11-16

Mumbai police issues advisory

The Mumbai Police advised people to stay at home after the death of party chief Bal Thackeray.

People left early from the office as they are afraid for violence to happen, but also because they know that trains and busses will stop operating.

Mumbai comes to a stand still again. All shops are closed, no public transport, no tv channels operating, no restaurants open, every body stays in their houses. In my area only the Novotel and its restaurants stay open. [update On Sunday even the Novotel and its restaurants are closed. With the Diwali festival I got a package like employers do in the Netherland with Christmas. I was very happy with the cookies and chocolate inside.]

The man died Saturday afternoon. Sunday afternoon he will be burried and hopefully everything goes back to normal then.


Balasaheb Thackeray’s Last Journey

2012-11-17

A distance of 7km’s was travelled in 8 hours.


Windhoek

2012-11-20

The plane in Mumbai is delayed. Other then that the flight is pleasant. I like South African Airways. Because of the delay I can’t “enjoy” Johannesburg airport. I’m just in time for boarding on my connecting flight. The ground hostess confirms that the Mumbai luggage will be on board. And indeed the plane waits till the luggage is loaded.

Windhoek airport is small and easy. No visa needed. Only with the rental car company it takes some time. In my Toyota four wheel drive I leave on the left sight of the road for Windhoek. The hotel is easily found and also the castles, church and shopping malls. Windhoek is modern. A lot of people speak Africans. Funny enough I talk mostly in English. Is it because I’m in a foreign country, because of the accent of the people or because I think in English? I don’t know.

I have my diner in the wine bar, game casserole with a bottle of De Grendel sauvignon blanc. I follow the advice of some people to take a taxi home. Although it is only a couple of blocks they estimate the risk of a crime high. I actually feel no danger. I think the fear is exaggerated.


Cochas

2012-11-21 to 2012-11-22

Almost from the start I take a wrong road. Until I discover that the T-junction described in my papers is a roundabout. From there it is a straightforward to Cochas. I only slow down for crossing monkeys, springboks, and on the gravelroad not to blow too much dust in the horsecar drivers face.

I check in in my lodge and there I here that the restaurant will be closed tonight. A big group of French retirees (27) is having a game drive and then diner in the red dunes. I can join them. I don’t join them for the game drive. I’ll do that tomorrow with less a crowd. I do join them for diner. A beautiful place, beautiful sunset, and a fantastic diner. Those Namibians can cook.


morning walk

2012-11-22

3 hours through red sand. The sun is getting hotter and I feel my skin burn. It seems like I’m not sweating much, but I drink more then a liter of water. Giraffes, springboks, all run away when I get close.

I’m actually glad when I can jump in the “bakkie” (back) of a passing jeep for the last two kilometers.


game drive

2012-11-22

The springbok, Gembokbok, Waterbok, Reebok, Blue Gnoe (is named blue Gnoe because of his black stripes, the black Gnoe is brown), giraffes, all kinds of other animals and a perfect sundowner again.

For diner I orderer steak. It turns out to be springbok. And it tastes great.


Cochas to Canon Roadhouse

2012-11-23

After driving 5 kilometers I realise I forgot some stuff out of the safe. I turn around and head back to the Aoub loge. A car is coming towards me and I think “when is that car going to move to his side of the road?” A couple of seconds later I realise that I’m driving on the wrong site. The lady behind the wheel looks freightened when I pass her. I don’t think it was that a close call……..

It’s again a 450 kilometer drive, half on dirt roads. I make a stop at the Quivertree Forest (kokerboom) and the Giant’s Playground (natural rock garden). I also get of the road at Keetmanshope for an ATM and some water shopping at the Spar.

The heat, the radio that doesn’t work (no signal), the dusty roads, the long drive, the lack of a lunch, it makes me sleepy. I stop a couple of times when I think I start swaying too much.


Canon Roadhouse

2012-11-23

I drop my luggage in my room and go for a small walk. I expect the walk to be just up a hill. I go unprepared, with no water, and on slippers. The walk gets longer and longer. It becomes about 90 minutes. Normally not too much, but in this heat on this rocky underground I feel my kidnees. I pee yellow. Extra water is needed. I finish the day with an Onyx steak and a bottle Groote Post red (merlot).


Wilde Beesten Drive

2012-11-24

a 4×4 drive through nature: animals spotting, rocks, hills, adventure. The sky is overall blue with some small white clouds. In the couple of hours I drive I see nobody. Not one other car is around. Dry is the word to describe South Namibia. On average 120 milimeters of rain fall in this region every year.

On the way back I see signs for the Fish River Canyon and I go in. A canyon eroded in the plains as seen so far. Unexpected beauty of nature.

For lunch Kudu steak. For diner a spies with both springbok and oryx and a bottle of Groote Post white (a blend of sauvignon and chenin blanc)


4×4 tow

2012-11-25

The plan was to drive the peninsula to the Southwest of Luderitz, to drive around the Second Lagoon and visit Angra Point, Diaz Point, Halifax Point, Essy Bay and Grosse Bucht, staying away from the Sperrgebiet. The sperrgebiet is off limits, that’s were they mine for diamonds. Unfortunately I was stuck for some time at Angra Point.

I followed a 4×4 track and on the way back I couldn’t get up a hill. In the sand the vehicle got stuck. No cell phone signal ! I climbed a hill. The wind was so strong I could hardly stand on my feet. I called again and got through. With the wind blowing in my ear I could call for help.

I climbed the hill a couple of times to stay in contact.

Help didn’t come. I climbed the hill again. I felt the sun burning my skull, but I couldn’t were a hat. I walked with a forty-five degree angle against the wind. The tow truck couldn’t find me and had returned to Luderitz. The would come again. It hurt so much being out of the car on top of the hill that I went down again. I recovered for a while in the car and then took all my stuff to start walking until I found help.

A couple of hundred meters away from my car, after climbing the hill again, I saw a truck coming. I waved my arms and the trucks notices me. After waiting four hours It takes just a minute to get me out of the sand.

And then the fun begins !. The professional who says he is going to drive my car out of the valley gets stuck even before he starts the climb. They conclude that my truck isn’t strong enough. We have to take an alternative route. Following the road is one way. They drive off the road on a small strip of sand that with low tide just becomes visible.

I have to pay 25 euro for the towing service. I continue my trip. Unfortunately I have to do it quick. I don’t want to drive in the dark.


Ghost Town

2012-11-26

Kolmanskop is a ghost town being taken back by nature. It’s sureal to see. I wander around for an hour. I wonder what the next civilization will think when they dig these houses up in a couple of thousand years from now.

Kolmanskop is named after an early Afrikaner trekker Jani Kolman, whose ox-wagon became bogged in the sand here. Kolmanskop was originally constructed as the CDM (diamon mine) headquarters.

Although the town once boasted a casino, bowling alley and a theater with fine acoustics, the slump in diamond sales after WWI and the discovery of richer pickings at Oranjemund ended its heyday. By 1956 the town was totally deserted, and left to the mercy of the shifting desert sands.

(source Lonely Planet)


Namib Desert Lodge

2012-11-26

From Luderitz to Sesriem, from the windswept South Atlantic coast through the Namib desert to Sossusvlei, 6 hours of driving, again mostly on gravel roads.

The Perdeberg cabernet sauvignon bottle of last night is not giving any problems and after a small walk around the Namib Desert Lodge I start with a Lutzville Sauvignon Blanc. I must say I quit like the South African wines.


Sesriem Canyon & Sossusvlei

2012-11-27

I start the day by slowing down for a Ostrich. Later I see many more. It looks like there are more around Sesriem then trees.

Sesriem canyon. The 1km-long, 30m-deep Sesriem Canyon was carved by the Tsauchab river through the 15-million-year-old deposits of sand and gravel conglomerate.

Dune 45. Wind force 7. 42 degrees Celsius. My hat blows of. I step down the dune and get sand-blasted I have to circle back up again. Sand in my nose, ears and eyes. The view from, almost, the top is nice. I got further up then I saw other people do. I should have stopped my attempt sooner. I cough sand the rest of the day. Dune 45 is not a special name. It’s a dune 45 kilometers from Sesriem and that’s why they gave it that name.

I get stuck again on a 4×4 track. I let air out of my tires, make around the wheels further sand free, little bit back, little bit forward, back, forward and I am out. Of course I got help.

The Sossusvlei, a large ephemeral plan, is set amid red sand dunes that tower up to 200m above the valley floor and more then 300m over the underlying strata. It rarely contains any water. This sand probably originated in the Kalahari between three and five million years ago. (source Lonely Planet)

On the way back I see fata morgana’s. It looks like there are sand pools on the road, but when I get closer they disappear. It is that hot. At the park gas station I fill my tires with air and drive back to my lodge for a relaxed late afternoon.

Springboks. They are very cute and so many throughout Namibia. Still it isn’t getting boring. Because they are so cute.


Swakopmund and around

2012-11-28

More fata morgana’s. I see compleet lakes disappear. I push the car to its limit. I push the car to my limit actually. I don’t know the roads of course and sometimes the washboards, sliding, drifting, unexpected holes and bumps gets a bit scary. Nowadays I get easier scared then I used to. I get the wheels of the ground one time.

Welwitschia Plains. The big dried out plant is 2000 year old.

Moon landscape. A vista across eroded hills and valleys carved by the Swakop river amid fabolous desert mountains.

And then I enter Germany. A big part of Namibia was German ruled. Beside the old residents Swakomund has also a lot of German tourists.


Twijffelfontein and around

2012-11-29

The car dances over the road. I slide and drift. It is intensive driving. I have collected a lot of sand and dust in the car. Everything I touch is dirty, the original grey coloured dashboard is now red.

The Ostrichs and springboks have been replaced by sheeps and mules. Mules don’t move when you drive by.

Twijffelfontein – rock paintings. Namibia’s first World Heritage Site and they are proud of it.

Burnt Mountain, nothing special

Organ Pipes, just give it a name and you have a tourist attraction.

Today I get some drops of rain. Everybody is praying that it starts raining. I hope the rain stays away for a couple of more days. If it rains I will not see many animals in Etosha park. The animals can find water anywhere then. Later I learn that it started raining in the park yesterday evening and all night. I will arrive tomorrow. I’ll see……


Etosha

2012-11-30 to 2012-12-01

And I thought that I had seen a lot of springboks?! In the first hour in Etosha national park I saw hunderds, together with zebra’s. Lots of birds and other animals as well. I have never seen so many animals together. And this was just from entering the park to my lodge. I wasn’t even searching.

In the night at a waterhole a saw a hurd of elephants. The biggest one stayed longer and when I arrived was only 3 meters away from me. I was on a ridge and we both scared each other.

So disapointing was the game drive the next morning. I got up before sunrise to see nothing. Springbokfontein, no springboks, eland drive no elands, rhino drive no rhino’s. The most impressive part was the 5000 square kilometr Etosha Pan . Late in the morning I saw some elephants and giraffes. More fun was the driving on all the back tracks through the wilderness. Sigzakkung around waterpoles, turtles and centipedes.

In the afternoon I went to the Goas waterhole. I visited that place twice in the morning, no animals. In the afternoon I took a book. Set there for two hours to see one springbok (not counting all the birds). This should have been the nummer one waterhole for animal seeing. I did read some chapters of a prediction for the 21th century. Riding back to my lodge it gets a bit annoying the amounts of times I’ve to stop for crossing giraffes.

The morning I leave the park I visit the Goas waterhole one more time. Again nothing. I have to slow down for springboks, zebra’s, an elephant.

I take a wrong route to the exit of the park and see gnoe’s, more springboks, more zebra’s, more of other animals. birds left and right.

Of course I have seen thousands of animals. I might have been impacient and expecting too much. I was also unlucky with the rainy weather. I’m not complaining. I just missed out on the lion.


The Lost World

2012-12-02

Waterberg. This giant plateau rising 200 meters out of nothing it self is impressive, but especially the animals. Not the big ones, but the small ones. Yes, I saw some baboon’s and a baby springbok, but no that is not the attraction of the Waterberg Plateau.

I’ve seen so many insects I have no clue about what they are called. Not a couple, but tens of insects in all kinds of colors I can not identify.

It’s interesting and annoying: the buzzing, itching, protecting my food, watching where I step (also for the snakes), keeping the bugs out of my ears (it seems to be a favourit place for some insects), keeping them out of my shirt. Some I accidentily squeeze others are centimeters or even a decimeter big.

I made a nice walk up the mountain. I went on my slippers. That was a mistake, but I pushed on.

This is also an historical place the germans fought the Heroro tribe here in 1904.


Namibia small stuff

2012-12-03

Not many cars on the road. Whole days of driving and seeing maybe ten cars

5000 km driven, 4000km on gravel roads

No internet on the blackberry. Very inconvenient when the Indian tax returns have to be finalised

Cell phone signal strong in the towns. Outside the towns no signal or very weak.

It is a big country with nothing in it, no people, no development

I saw some original tribe people, [brown painted/in mud]. Especially in the North, the Damara. Along the road dancing and selling gem stones, and in the towns selling souveniers.

I see signboards that warn for crossing animals, like horses and elephants. Be careful crossing elephants the next 20km.

a lot of German history, but I didn’t focus on it.

Broke my camera again. Just bought it 7 months ago in Singapore. Don’t know what participated the most, making pictures in the sanstorm on Dune 45or dropping my camera in the sand while reducing the tire pressure when I got stuck in the sand. I’ll have the lens cleaned in India, maybe I can repair, most likely it’s not under the guarantee.


J’burg

2012-12-04

Mistake of the airline, the flights didn’t connect. The connecting flight left 12 hours earlier then the first landed ?? South African Airways booked me in hotel in Johannesburg, in a hotel at the emperor palace.

A free hotelnight might sound like a bonus, but diner and a casino cost money. Also it costs a leave day that I could have spent in a place of choice.

I discovered this two weeks before I came to Namibia.


kerst in Matheran

2012-12-25

Matheran is a Hill Station and a municipal council in the Raigad district in the Indian state of Maharashtra. It is a hill station in Karjat Tahsil and is also the smallest hill station in India. It is located on the Western Ghats range at an elevation of around 800 m (2,625 feet) above sea level. It is located around 90 km from Mumbai. The name Matheran means “forest on the forehead” (of the mountains).

Matheran is an eco-sensitive region, declared by the Ministry of Environment and Forest, Government of India. It is one of the few places in the world where vehicles are not allowed, which makes the place different from others. Matheran takes you over a hundred years back in time when there were no vehicles.

Because of vehicles being banned in Matheran, the place is quite peaceful despite the thousands of visitors coming to visit throughout the year.

There are lots of lookout points that provide spectacular views of the surrounding hills and valleys. Matheran has a reasonably dense forest cover.

(source Wikipedia)

note: I think this article is written from an Indian perspective of view. I have a different view on peaceful and going back in time. Nontheless it is very beautiful.


chocolate Christmas

2012-12-26

The Novotel in Mumbai has a chocolate Christmas tree of 300kg in the lobby.

And you may not eat it of it. I don’t think that’s the purpose of chocolate.


Around The Globe New year party 2012-13

2012-12-31 to 2013-01-01

December 31, 8PM onwards. Tulip Star Hotel, Juhu. House music, unlimited beers and spiced barbecue food. As with everything in Mumbai the part stopped at 01.30 am only.


visiting a slum

2013-01-01 to 2013-01-17

17/1/2013 The first thing that I see is a little girl peeing in front of her own corrugated iron hut. Somewhere else is not possivble, she would be sitting in front of some elses hut. A place with a little bit of space lies full with shit. It’s crowded and a lot of economic activity. In this slum in the middle of the harbor is a lot of steel recycled. The owners are rich, the laborers not.
Living and working in one space. Goats, vegetables, small shops were anything can be purchased. The huts are build two are three high until the edge of the water and even over it. In the water they build on poles. With high water the water rises till a meter above the quay. I don’t make pictures insight the slum.
A lot of children are playing, with a cord and in a row they are a train, with sticks on empty jerrycan a drumband. They are cheerful. Most people don’t look up when I pass. Thet just carry on with what they were doing. Nobody says hello. It’s strange that I go “unnoticed”, I’m wearing a yellow jacket and a helmet.
First I see the port when the water is low. Ships are on the dry then. Some ships need extra high water to get out which only comes once a month.
The smell of burned plastic, oil, metal shit, goats is predominant. I walked a couple of miles around the harbor through the slums. In these ports they repair and build barges, dismantle ships, I even see a floating dock.
Everything is dirty: garbage, shit, water, oil. A lot of places with scrapped and recycled metal. Bangladeshi refugees, mostly muslim, but I also see some Hindu temples.
The space is used illegal, but the people are very difficult to get out as the maffia/politicians use them for their gain. The working environment looks like how in the west the industrial revolution started. Something of more then 100 years ago.
Most shocking to see is that in such a slum with such an economic activity where so much money is going through the life standard is so low. People are exploided.
With the car we drive to another part of the harbor. From here a beautiful view on thousand of flamingo’s. They come for the winter from Siberia. I have never seen that many flamingo’s in one place. I also have a good view of some fisherman.


No entry

2013-01-20

Monday night I am at the international airport in Mumbai to pick up my airports. I’m at the airport more then an hour before scheduled arrival. Sometimes planes come in early and tonight it looks promissing as well. The monitors indicate an arrival of half an hour before the original scheduled arrival time. Unfortunately the plane has to circle a couple of times and the actual arrival time doesn’t differ much from the original.
The first trip of plays my parents outside of Europe and luckely everything goes smoothly. There is just one small hickup at India Immigration. They are not allowing my parents into the country. My parents don’t know they address they will be sleeping. And the trick of just filling in a hotel address isn’t working. They have an asshole officer who noticed their insecurity and he plays them. Finaly they can reach me by phone and they get through. Welcome to India.


Their first experiences

2013-01-21

We walk all day through the neigbourhood I live. Rich people, poor people, working people, traffic, noise, smell, crowds, temple, beach. For me it’s almost more interesting to see how my parents react on these first time experiences. Where I walk by without noticing, they stop and take pictures. The groups of school children in uniform on barefeet, the way the traffic flows, the beggars, the mixture of richdom and poverty, the state of the buildings, the public toilet on the beach. I didn’t even bring a camera.
My father gets some money from an ATM. Half an hour later he gets messages from the creditcard company that they suspect fraude with his card. Luckely I’ve had this a couple of times before and know that transactions are closely monitored from Amsterdam. One phonecall and the problem is solved. Just a matter of giving a confirmation that my parents are in India. Although the only unfortunate thing was that the credit card company was informed beforehand, a mistake on their side.


Mumbai

2013-01-22

Through Mumbai traffic from juhu to the gateway of India, an experience itself. On the boat to Elephanta Caves, a walk, monkeys, caves, statues in caves, more monkeys, a climb and Portugees canons.
The boat ride to and from the island in the harbor of Mumbai is interesting as well, all types of vessels, and good views of the Gateway of India and Taj Mahal hotel.
Beggars and salesmen are annoying.
Beggars chasing mainly my father, my mother and me walking a couple of steps behind overlooking the developments. After a hasty walk through a market street we get in the car to see some old English colonial buildings in the high court area. We get out at the Victoria trainstation and wander around. The inside is less impressive then expected, but the outside makes up for everything. And the crowd….!
A sundowner in Dome on top of the Intercontinental hotel before heading back to Juhu to Aurus for diner. Tomorrow the journey starts as we’ll fly to Delhi.


Mumbai – Delhi – Jaipur

2013-01-24

We decided late last night to skip Delhi for now and to go diectly to Agra for the Taj Mahal. At the airport I realise that tomorrow will be a friday and the Taj is closed on fridays. We decide to try our luck.
I didn’t inform our driver in Delhi about the change in plans. It comes as a surprise for him. He just returned from a 18-day-trip and now has to inform his wife to pack his suitcases again. When we head out the man comes with the suggestion to skip the Taj Mahal for now and do it at the end of our trip. We avoid the risk of arriving and not being able to visit.
We drive straight to Rajasthan. One big flow of trucks and few tourist buses. The driver is well educated. Not using a phone while driving, so he stops at the highway. The car is old but comfortable. Together with the driver I change more in the schedule. The driver is a very nice man, helpful, and a reasonable responsible driver. According to himself he follows 50% of the traffic rules.Honestly I have no idea what those rules should be as nobody complies.
Closer to Jaipur I get a discussion with the driver. His English seems to deminish when I talk about where in the city I want to sleep. Hotels advised by the travelguide are not for foreign tourist according to him. And in the pink city are no hotels while my map indicates different. I follow his suggestion for the hotel. We have the bedsheets changed and they promissed hot water in the morning, but we should call reception first. Although the hotel isn’t cheap or special I don’t think we pay really too much.
Next the man doesn’t want to bring me to a street with restaurants. He has a suggestion and I have to look there first. I don’t want a fight on the first evening, but I’m irritated. The man has said some true stuff as well. Therefor I am not convinced yet he has bad intentions, but he is not listening either. Tomorrow another day, I just have to make sure I’m better prepared myself to be able to direct him.


Jaipur

2013-01-25

Parents on an eliphant, I walk up the stairs of Amber fort. Halfway some pictures, in the palace a lot more. 12 km of wall over the mountains in the area.
In comparison with Mumbai the salesmen and beggars are relatively relaxed. The only fights I have are with the driver.
To the pink city and its City palace, Jantar Mantar with the astronomical measure devices, a fried potato and union snack and the Hawa Mahal (palace of the winds). After 6 hours of walking we have one more climb to Galta. Hundreds of monkeys around the temple.
Crossing roads feet by feet through [horrible] traffic.
We end the day in the restaurant bar Pink city. Local music and dance. My parents join. I make the movie.


The Temple of Rats

2013-01-26

From Jaipur to Bikaner through half desert. I ask the driver to make a stop in Deshnok. I want to visit the Karni Mata temple. The driver has never been there, but saw recently a documentary on Discovery Channel. He comes inside with us.
It’s a bizarre attraction. Step inside the Italian-marble arched doorway and everywhere you’ll see hundreds of free-roaming rats, known as kabas, which devotees believe are reincarnated souls saved from the wrath of Yama, the god of death.
Pilgrims bring offerings for the rat to eat and it’s considered auspicous to eat the leftovers after they’ve been nibbled by the rats. It’s also considered fortunate for a rat to run over your feet.
Some pilgrims spend hours searching for a glimp of the temple’s venerated white rat. We see the animal within a couple of minutes.
(source Lonely Planet)


Bikaner

2013-01-26 to 2013-01-27

Junagarh fort, walking through the labyrinthine old city, a drink in Lallgarh palace. We walked for hours, but didn’t do too many kilometers.


Phalodi

2013-01-28

Around 6km east of Phalodi, the village of Keechen hosts four thousand demoiselle cranes that migrate here each winter from their breeding grounds in Central Asia. Known locally as kurja, the birds are encouraged to return by the villagers, who scatter grain for them twice a day – a custom that has persisted for 150 years or more.
(source Rough Guide)
We try to rent a bicycle in town, but they are in one shop unavailable and in another unridable. We end up going by car.


Jaisalmer

2013-01-29 to 2013-01-30

Another 3 hours in the car to drive 165km. We get closer to Pakistan and the number of army camps and airforce strips increases. More desert, more wild camels, more sheeps, goats and cows. And the temperature rises.
Jaisalmer fort (1156) is beautiful, many small and narrow alleys filled with souvenirshops, restaurants, animals and some motors. Views of the village and surroundings were fantastic as was the Palace of the Maharawal. The thick walls of the fort, puntuated with barrel-sided bastions, drop almost 100m to the town below.
After a couple of days of “forcing” my parents into Indian food we visit an Italian restaurant for diner.


a night in the desert

2013-01-30 to 2013-01-31

In the morning we walk to the lake surrounded with temples and the jain temples in the fort.
In the afternoon we are driven by jeep to the desert. We get on a camel and via some traditional villages where kids ask for biscuits, chocolat, pencils and money, we get into the sand dunes. A camp fire, a veg dish, a beautiful sky with stars and a bright moon.
The weather changes quickly, bright, raindrops, bright, clouded, bright. It’s long ago I saw this many stars.
In the morning we get back on the camels. It hurts a bit around the groins I have a difficult camel. It walks through every bush it can find. One of the drivers while trying to get of his camel gets thrown off.
Back in jaisalmer we relax during the afternoon and finish off with another small walk through the fort and diner on the rooftop terrace of the hotel.


Jodhpur

2013-02-01

Most views of Jodhpur are dominated by the dramatic Meherangarh fort looming maasively above the city from atop its huge sandstone plinth. Below it, the houses of the walled old city huddle like a Cubist painting, most of them decorated in the blue wash that gives the city its distinctive colour.
(source Rough Guide)
We also visit Jaswant Thanda and have an interesting walk through the small, overcrowded market streets where traffic flows through as well.


Ranakpur

2013-02-02

The spectacular Jain temples boast marblework. The temples are hidden away in a beautiful wooded valley deep in the Aravalli Hills. The temples were built in the 14th century.


Up hill hike

2013-02-03

We hired a guide to walk through the beautiful Kumbalgarh Wildlife Sanctuary from Ranakpur to the Kumbalgarh fort, a beautiful but tough walk. The last couple of hours were continously up first through the forest and later via thousands of steps past a Hindu temple tugged away in the back of a mountain.
Thousands of black and white monkey, birds, but no dangerous animals sightings. We did see tiger poe and black bear poe.
We were ripped of by the guy who sold us the tour, but looking back it was worth the money.


Kumbalgarh Fort

2013-02-03

The remote hilltop fort of Kumbalgarh is the most formidable of the 32 constructed or restored by Rana Kumbha of Chittaurgarh in the fifteenth century. Protected by a series of monumental walls and bastions, it was successfully besieged only once, when a confederation led by Akbar poisened the water supply.
(source Rough Guide)


Udaipur

2013-02-04

Spreading around the shores of the idyllic Lake Pichola and backdropped by a majestic ring of craggy green hills, Udaipur seems to encapsulate India at its most quintessentially romantic.
(source Rough Guide)
Especially at night and from the lake the views are magnificient and I can imagine why they call this the most romantic city from India. However, the city palace from the inside is dull and decayed. Some fresh paint would do wonders.


Chittorgarh

2013-02-05

Of all the former Rajput capitals, Chittaurgarh was the strongest bastion of Hindu resistance against the Muslim invaders. No less then three mass suicides (johars) were committed over the centuries by the female inhabitants of its fort.
The origins of Chittor fort date back to the seventh century. The entire fort is 5km long and 1km wide.
(source Rough Guide)
It ofcourse still houses some Hindu temples. We walked the fort around and had some rewarding views away from the Indian crowds.


Bundi

2013-02-06

The walled town of Bundi lies in the North of the former Hadaoti state, shielded by jagged outcrops of the Vindhya Range. The site was the capital of the Hadachauhans, but although settled in 1241 Bundi never amounted to more than a modest market centre.
(source rough guide)
The palace and fort cramble, but that makes the visit surprisingly satisfactory.
We drive a couple of hours a day from place to place. I had my fights with the driver. He is driving on commission. He talks too much. He praises his own safe driving, but it is not safe according to our standards neither is the car.
The drives are through the countryside and after each corner we find a new surprise, as is the driver. He never took these routes before. It’s India at its purest and at its most indescribable.


Ranthambore NP

2013-02-07 to 2013-02-08

We sleep in Sawai Madhopur and from there we book a safari to Ranthambore National Park. It’s a rewarding park bounded by a mountain range. We see hundreds of different kinds of deer, birds, monkeys, fish, mongose.
The big attraction is that we spot some remains of a deer, a tiger and its accomponying tiger birds. As a bonus we spot after seeing the tiger a sweet water crocodile. We were very lucky to spot a tiger on our first try!
Especially I was lucky. It took me two hours to arrange the tickets. If we hadn’t seen the tiger I should have stood in line again the next morning, but then at 4.30 in the very cold morning.


Keoladeo National Park

2013-02-09

Keoladeo National Park is India’s premier birdwatching sanctuary – an avian wonderland that attracts vast numbers of feathered creatures thanksto its strategic location, protected status and extensive wetlands (although the last are currently much reduced due to drought).
Some 375 species have been recorded here, including around two hundred year-round residents along with 150-odd migratory species from as far afield as Tibet, China, Siberia and even Europe, who fly south to escape the northern winter.
(source Rough Guide)


Fatehpur Sikri

2013-02-10

The gost city of Fatehpur Sikri, former imperial capital of the great Mughal emperor Akbar, straddles the crest of a rocky ridge 40km southwest of Agra.
The city was build here between 1569 and 1585 as a result of the emperor’s enthusiasm for the local Muslim divine Sheikh Salim Chishti,
Though the move away from Agra may also have had something to do with Akbar’s weariness of the crowds and his desire to create a new capital that was an appropriate symbol of imperial power. The fusion of Hindu and Muslim traditions in its architecture says a lot about the religious and cultural tolerance of Akbar’s reign.
(source Rough guide)
The driver points us in the wrong direction, but we find it anyway. It’s hard to miss.
We are in the golden circle again, an increase in annoying salesmen, aggressive shoe watchmen and the beggars are back.


Taj Mahal

2013-02-10

The driver is doing difficult again. I asked him to bring us to Taj Ganz, a bazaar district nearest to the Taj Mahal. According to the driver it’s to far walking for us. After some discussion he brings us there. We have a perfect view of the Taj from the rooftop of the hotel I had choosen and the southern entrance gate is less then 100 meters from the hotel.
I don’t expect too much from the Taj. I know it’s one of the 7 new world wonders, but I’ve seen many beautiful buildings and monuments – what makes this one so special ? My first impression isn’t overwhelming. The garden is much smaller then expected and I see nothing more then a white block of marble with 4 slightly curved minaretes.
I put on my overshoes. I brake the elastic in one of them, but we manage with some elastic out of the camerabag of my father to ty the shoe up in such a manner that it doesn’t fall of.
It changes when I get closer, I start appreciating its size and the extra ordinarily fine detail of relief carving, highlighted by floral patterns of precious stones. Arabic verses praising the glory of Paradise fringe the archways, proportioned exactly so that each letter appears to be the same size when viewed from the ground. The Taj Mahal grows on me. What a beautiful architecture, and to think it was build in the 17th century.


back in mumbai

2013-02-11 to 2013-03-15

It’s hot (32 degrees and very humid). There is a 10 degrees difference between when we left Mumbai and now on return. A small walk in daytime makes me sweat enormously. Until I get out of the direct sun. I stop sweating. I’m used to the heat, my parents aren’t they keep sweating.
It’s a relaxing day. After diner I put my parents in a car to the airport. My parents get out of the country easier then they got in. It’s time to sleep, tomorrow I have to work again.


A State of Trance 600

2013-03-16

Hot, crowded, dusty, noisy. It almost felt like a festival. During the 2 hour show of Armin van Buuren there were two powercuts.


Short trip to Nepal

2013-03-29

I am getting dropped by the company driver at Chatrapati Shivaji International airport by the company driver. It’s Good Friday. No queue with checking in, but I am selected for a random customs check. After immigration I have to report to customs. The queue for immigration is large as usual.
After immigration I see only one customs sign. It seems like there is nobody. Behind a desk is one man sitting. He doesn’t look up. I wait patiently. The man takes his time and when he finally looks up his face is expressing “what are you coming to do here?”. I show the man my ticket with handwritten ‘customs’ on it. The man sighs, marks the ticket with a pen and says “you go”. He dismisses me.
Then the airport ritual continues with waiting at security, waiting with a coffee, waiting…… A 20 minute bus ride brings me to the Jet Airways plane.
At the Nepal airport the main waiting time is for a visa on arrival. It takes more then an hour. Traffic in Kathmandu is supposed to be [horrendous], but compared to Mumbai traffic i’m not impressed. I’m being picked up by the hotel I booked. I’m brought to Thamel.


Durbar Square

2013-03-29

To get to Durbar Square I walk through the shopped filled, narrow, crowded streets of Thamel. Many tempels, stupas, a mixture of tourists and locals and motor bikes, chowks, It’s possible to wander through these streets for hours.
The historic center of old Kathmandu is an open-air museum of magnificient medieval temples, pagodas, pavilions, and shrines. Once occupied by Nepal’s cloistered royal family and still home to Kumari, Kathmandu’s very own living goddess, Durbar squareis very much the sacred heart of the city.
(source Lonely Planet)
The number of Pigeons in the city is overwhelming.
At night I walk through Thamel for a nice meal and some live music. The tribute bands play the same songs in the pubs.


Swayambhunath

2013-03-30

The iconic whitewashed stupa of Swayambhunath is both a Unesco World Heritage Site and one of Nepal’s most sacred Buddhist shrines. Beneath the iconic, all-seeing eyes of the Stupa lies an eclectic mishmash of prayer flags, Buddha statues and Tibetan chapels. Pilgrims wander the shrines, spinning prayer wheels and murmuring mantras, while nearby astrologers read palms, and shopkeepers sell magic amulets and sacred beads.
(source Lonely planet)
Getting there makes me wander the streets again, pass a smelly river(with people collecting garbage in it, which can’t be healthy as the river is more of a open sewer), climb stairs, and withstand the heat. Around the stupa food is handed out, musicians play, people pray. It is a happening.
On the way back to the hotel I wipe the sweat of my forhead. Dirt comes with it. Kathmandu has a lot of air polution.
I enjoy the afternoon, relaxing with a book on Robert Mugabe at an open air bar. I hear a live metal band playing, but decide not to go. Tomorrow my 4 day trek starts and if I start drinking beer now it will become unnecessary though.


Kathmandu Valley day 1: Bodhnath

2013-03-31

Around the Stupa people are praying, sitting on a bench, playing with the pigeons, selling art or Buddhist stuff, enjoying the serenity. I’m part of the last category.
The village of Bodhnath is the centre of Nepal’s Tibetan community and home to Asia’s largest stupa, a spectacular white dome and spire that draws pilgrims from hundreds of kilometers away. Equally facinating are the surrounding streets, bustling with monks with shaved heads and maroon robes, and lined with Tibetan monasteries and shops selling prayer wheels and incense.
(source Lonely Planet)


Kathmandu Valley day 1: From Sundarijal to Chisopani

2013-03-31

From Sundarijal I start hiking via Mulkarkha to Chisopani, from 1100 to 2400 meters altitude. Quickly I loose my easy sweat, my calve and thigh muscles are about to explode and I prenounce ‘Namasté’ as a weak sigh. The hike is beautiful.
At the top I get black tea that tastes as water, a cold shared shower, a crap hole, too hard matress. It’s not what I payed for.
For the first time in 25 years I put on a scarf. I decide to walk a little bit more, towards a Buddhist temple. The temple I don’t find. I do find a rain shower. Thunder and lightning makes the valley lit up. The drups are big and freezing cold. Luckely I’m back inside before the rain really starts. I didn’t find the temple.
The guide I hired is a nice guy, but until now unnecessary. The route is easy to follow. The food until now is nice, typical Nepali.
After diner I take a Everest beer. At night I lie awake, my intestines play.


Kathmandu Valley day 2: From Chisopani to Nagarkot

2013-04-01

Early rise for sunrise, beautiful with those 7000 to 8000 meter giants in the background.
7 Hours of walking through rural villages and mountains. The whole day I don’t see anybody, except at the village where we lunch and where I overnight. Everybody ends up in the same places.
My knees start hurting and at night I don’t sleep because of a leaking tap.


Kathmandu Valley day 3: From Nagarkot to Dhulikhel

2013-04-02

Again my alarm goes early for sunrise. Unfortunately it is foggy. My knees still hurt and today I have to walk downhill. It’s not a good sign. The walk today is okay, not spectacular and after 5 hours we reach Banepa. Here we get on a local for about 15 minutes to Dhulikhel.
When I get out of the bus every muscle is overstretched. Not only my knees, but also my calves. With every step It feels like they are torn apart.
In the afternoon I relax in and outside the hotel with a beautiful valley view. I have some flies in my room. I hope they don’t keep me awake toninght.
Heavy rain at night. Some powercuts, but even with candle light my Everest beer tastes good. I have earned it.
And the flies in my room don’t bother me at night. Finaly I have a good and long night of sleep.


Kathmandu Valley day 4: From Nagarkot to Dhulikhel

2013-04-03

The last time getting up early for sunrise, masala omelet for breakfast and then by car to Bhaktapur before returning to Kathmandu.
Bhaktapur, a medieval city-state in the Kathmandu valley, is the best preserved. Many Nepalis still use the old name Bhadgaon or the Newari name Khwopa, which means city of devotees. The name fits – Bhaktapur has not one but three major squares full of towering temples that comprise some of the finest religious architecture in the entire country.
From a visitor’s perspective, this is a place to wander around aimlessly, soaking up the atmosphere. Narrow cobblestone streets wind between the red-brick houses, joining a series of squares and courtyards that are peppered with temples, statues, cisterns and wells.
As with many other towns in the valley, Bhaktapur grew up to serivce the old trade route from India to Tibet, but the city became a formal entity under King Ananda Malla in the 12th century. The oldest part of town was laid out at this time.


Kathmandu

2013-04-03 to 2013-04-04

Still muscle ache, but it is getting less. I loosn’t up with a couple of Bloody Mary’s and Carlsberg beers, spoiled myself with a pepper steak and some tribute band music, read another quarter of my book on Robert Mugabe, I’m halfway now, and still trying to decide on what to do in my next leave. This holiday is less then 4 weeks away.
One thing is sure. I have to come back to Nepal and visit another part of this beautiful country.


bicycle ride South Mumbai

2013-04-14

From the flyer:
The Incredible time machine: Woodside Inn presents the ‘Old Mumbai Bicycle Tour’. Ride in to the past through some of Mumbai’s most enduring landmarks. Every Sunday from 7.00 am to 10.30 am. The tour costs Ts. 1650 and includes a bicycle, snacks at an Irani cafi and breakfast at Woodside Inn.
April the 14th was the day. I live on the other side of town, so at 6 am on my day off I was in the car. Early Sunday morning is the only time the roads in Mumbai can be reasonably save used for bicycling (allthough I did see a cycler drive his bike careless under a taxi and most likely the taxidriver was speeding through a red light as well).
Early in the morning is also the most convenient time to cycle because off the heat later in the day.
The cycled kilometers are a bit of a disappointment. We were standing more still then we were active. The bread snacks and ché in the Irani cafi were delicious. A lot of history became more visible without looking through the windows of a car, but with the peace of cycling and stopping.
What I hadn’t noticed before was the huge amount of art-deco buildings. It could be a more impressive area then South Beach in Miami if it wouldn’t be for the crappy state most of the buildings are in.


Goa

2013-04-16 to 2013-04-17

16th of April. What can I say, sometimes I get lucky. I had a business trip to Goa. The beach paradise of India, so they say.
Lunch at John Seagull, right at the beach. Diner at a nice beach resort. Unfortunately the next morning already I had to fly back to Mumbai.


My birthday

2013-04-22

22nd of April. As always I didn’t tell anyone of my birthday. It should be a day as usual. I have to go to the dentist and the Dutch consulate…….
My driver doesn’t show up. Some calling around learns he is delayed. The secretary arranged quickly another one. This one picks me up, but after 10 minutes of driving he pulls over under a overpass. A lot of rental cars here. I try to convince him I have a dentist appointment and we should continue. He doesn’t drive further. I have to wait for another driver. So much for the emergency arrangement. Not going to pay this bill, not doing business with this company anymore.
In Mumbai I always calculate with some extra travel time because most of the time I get stuck in traffic. Not today, I arrive only 15 minutes late at the dentist office. For a 90 minutes treatment.
We continue to the consulate. The driver can’t find it and as I discover doesn’t speak English. I call some people who can explain him in Hindi where to go.
When we drive back we hit a union-protest-march. We manage with delay to get out of the centre.
At night I decide to treat myself on a nice diner. At the Chinese I order a couple of dishes with as highlight the ‘fried duck in Sichuan sauce’. Enough food for the rest of the week. I have the left over packed.
While eating a branch falls out of a palm tree. A barely misses a woman sitting 3 meters from me. The restaurant management comes to have a look. A general manager comes to have a look. They shout to eachother and to the waiter. Higher management comes to have a look. Other staff comes to have a look. Everybody is staring in the tree. Not very usefull as the branch has already fallen. Ofcourse in the end nothing is done. This is India.


Luzern: into the cold & wet

2013-04-27 to 2013-04-28

End of April. A small trip to Europe to visit my sisters family. I make two stops before arriving at here holiday location. First stop is Luzern.
I fly into Zurich and take the train. It’s cold and wet. Rain, rain and more rain. The 2nd day it dries up a little.
Lucerne ranks amongst the world’s prettiest cities, and there is so much to see. Contributing to Lucerne’s cityscape alongside the world-famous Chapel Bridge and Water Tower are the Musegg Wall, the Jesuit Church, the Mill Bridge, the Lion Monument, the KKL culture and convention centre, and a host of other sites of interest. Lucerne is best discovered on foot
It is a very beautiful city. I would like to go back with some more time and without the rain. I didn’t go into the mountains.


Valencia: more cold & wet

2013-04-29 to 2013-04-30

End of April. A small trip to Europe to visit my sisters family. I make two stops before arriving at here holiday location. Second stop is Valencia.
Another two days of cold and rain. A lot beggars for an European city, but the unemployment rate is quit high in Spain.
Valencia is both of Spain, and distinct from Spain. In Muslim hands for five centuries, its Christian European history has been shaped as much by Catalonia, its neighbour to the north, as by Castilla.


Moraira

2013-05-01 to 2013-05-05

The 1st of May I arrive in Moraira, Spain. My brother in law picked me up in Valencia. No rain today, it is warming up, but still too cold for the time of the year.
A couple of days of doing almost nothing: Walking into town just to get a cup of coffee, one time Jeux de boule, a couple of sets of table tennis with my nephew and niece, eating and drinking.
Every day it gets a bit warmer. A relaxed holiday, for once a holiday where nothing should. I manage to switch off.


Learning

2013-05-06 to 2013-05-23

In Zwitserland een nieuwe fotocamera gekocht (btw voordeeltje). En nu aan het leren fotograferen. Boeken lezen, uitproberen, en vervolgens ook post productie. Het valt niet mee. Als ik aan van alles denk terwijl ik op de ontspanknop druk lijkt de foto nergens op. Even doorzetten, kijken hoelang ik het volhoud.

Ik heb wat dagtripjes gemaakt om de camera uit te proberen. Uren in de auto voor heel veel mislukte foto’s.


Wedding in Hyderabad

2013-05-24 to 2013-05-25

I’m invited for a Hindu wedding in Hyderabad. It’s 48 degrees.
Friday 24 May. I walk behind the groom on the white horse. People dance to the hypnothizing rhythms of the loud drums. This is followed by some rituals, flutes and more drums in a room by a temple.
A nice buffet in a very nice garden finishes off the evening. (Actually a couple beers in the hotel bar do that, as the buffet was organized the Indian way. There wasn’t enough beer and wine.) It’s amazing how they can keep it green in these temperatures and draught.
Saturday Morning is the actual wedding. A couple of drums and flutes, but the noise is mainly coming from Hindu priests singing. It is very interesting and nice to see all the colorful rituals, like the washing of the grooms feet, before at the auspicious time and after the prayers, the curtain is dropped between men and wife and they are married. The rituals continu for many more hours.
I quitly leave around noon to visit some of the historic Muslim sites of Hyderabad. Walking outside with 48 degrees is not pleasant, but the sights (Qutb Sahi tombs & Golconda Fort) are beautiful.
In the evening I fly back to Mumbai.


Murud-Janjira

2013-06-09

Sunday morning early and it's raining. I arranged a car to go to Alibag a beach place outside Mumbai. Normaly a 2 1/2 hour drive. The monsoon started a week ago and what a water has fallen. A lot of places are flooded already. The rain doesn't stop. I realise that I didn't bring an umbrella.

I read about a fort on an island close to Alibag and once we arrive there I ask the driver to continu. We pass Akshi beach. Despite the rain I'm not alone. It is crowded. From a distance the beach and water look like one big flog. Mumbai people love to be rained on. It is the rain, the crowd and the bad back roads that the trip to Murud Janjira fort takes another two hours.

It's one o'clock in the afternoon when I arrive only to find out that because of the wild ocean no boats are sailing. My driver asks for a break, we have lunch and start driving back. My driver is less amused "whole day driving just for lunch", but I had fun. It's a beautiful area. I have to go back in another season.


Karnala

2013-06-16

Just a short drive outside Mumbai on the Mumbai-Pune Highway to Goa, is the densely forested Karnala Bird Sanctuary, a pleasant surprise away from Mumbai's concrete jungle. Karnala is a tiny sanctuary, barely 4.8 sq km, home to over 150 resident bird species and about 37 types of avian migrants.

Karnala Fort stands 475 metres high. There are two inscriptions in the Fort, one in Marathi and the other in Persian. The Fort has a chequered history of having passed through the hands of Muslim, Portuguese and Maratha rulers.  It is surrounded by many hills. Climbing Karnala can be a great experience for trekkers. Trekking can be dangerous in the rainy season. (source wikitravel.org)

I didn't see a birds, but a lot of rain, more rain, abundant rain. Trekking was dangerous (not only because I was wearing slippers). It was climbing a waterfall. Small streams to cross had become wild. I was wearing a poncho and un umbrella. On the top I blew out of it. The surroundings of the fort were covered in dark rain clouds, very beautiful, mysterious and evil looking. The trekking distance is only 3 km. It took me two hours.

Soaked I started the downtrail. It stopped raining for half an hour and the waterpools and wild streams were quickly gone. What was left was a brown slippery clay, but at least I could see where I put my feet.

Smart enough to bring clean clothes (not smart enough to put on good shoes) I change and have late lunch at a Daba before I start the two hours drive back to Mumbai.


monsoon

2013-06-23

The monsoon floods in Northern India must have hit the news in the Netherlands as well. Complete villages have been washed away and the death toll for sure is much higher then the hundreds I read about. Not only the water is a problem. The lack of food and who gets rescued first make people fight amongst each other.

In Mumbai the problems are luckely of a different nature and sometimes the rain is just fun (I'm becoming a true Indian):


Graspop Metal Meeting

2013-06-27 to 2013-07-01

A day of running before a weekend of drinking. Home at 9 am after another killing night flight, shopping, townhall for renewal of my drivers license, but the town hall is closed on thursday mornings?. Lunch with my sisters, visit my grandma. After ten minutes the nurse comes in, my grandmother has a bingo afternoon.

I continue to friends for more shopping, early diner, picking up a caravan and then a two hour driver to Dessel in Belgium. Here I open my first can of Jupiler beer. It will not be my last one.

Three days of heavy metal, closed by a best of concert of Iron Maiden. In my opinion very cold weather. I was wearing a t-shirt, a longsleeve t-shirt and two sweaters while others only wore a t-shirt. First day we got rained on too much. We left during Twisted Sister.

In the weekend Moonspell gave a great concert as did Crucified Barbara, but that can have been the looks of the all-female band as well: three blondes and a brunette.


taste

2013-07-02

Coming out of India the food is tasteless. It’s not only the lack of spicy ingredients. It’s also the taste of the other ingredients: onions, mushrooms, tomato, etc. Our food tastes quit neutral. Even the old fashioned shoarma garlic sauce tastes like sour mayonnaise.

four days of festival food insult my taste pupils even more. I don’t have to describe festival food, everybody knows. I try one Indian curry, but that doesnt save the day. Afterwards I directly eat a frikandel. When you don’t eat it too much it’s a delicacy it fills the stomach.

After the festival a ‘schnitzel-zo-die-hoort’ in a restaurant gets me through the monday, but I’m very disappointed in the accompanying salad, baked mushrooms and lemon to squeeze.

In London I walk past an Indian restaurant and go next door to an English pub for lunch. I order a Johnny Cash burger. “It’s spicy”, the bartender warns me. “very spicy, Jalapeno peppers”, his female colleague joins in. After a couple of bites I start sweating, a taste explosion, burning lips, tongue and throat. I love it ! and the pint to put the fire out. The waiters are impressed, while I wonder about the future of my taste.

four days of eggs and bacon cured me for a while. The day I leave London I order a full english breakfast, cant leave England without. It taste alright. A day later I’ve a full english breakfast in Antigua. And you can guess it, the taste was so good: the eggs, mushrooms, bacon...mmmm. We have such a “wealth”, but we lost so much.


London

2013-07-03 to 2013-07-04

I fly over London and think I’ve seen it all already. In the afternoon I walk through Kensington Park and I dont get impressed. I’m quit lucky with the current exchange rate of the pound. I therefor can’t complain that London is very expansive, accept for the taxi’s, but that is a familiar problem in the Netherlands.

The next day I take the underground to Westminster and start walking. Big Ben, not impressed, house of parliament, Westminister abbey, I stay on the North bank of the Thames, all the way up to Blackfriars, still not impressed and started the return via Holborn, Covent Garden, West End, Piccadilly Circus, slowly the town starts growing on me, Green Park, Buckingham palace, St James Park, a drink with working people in front of a pub, the Big Ben in late afternoon light, I like London.

On day three I walk more in my beloved city: Kensington Gardens, Hyde Park, Buckingham Palace, The Mall, West End, Soho, Oxford Circus, Bakerstreet, Hyde Park, before ending up in a pub with a bottle of wine and live acoustic music.


London shorties

2013-07-05

London shorties:

- I ask the hotel receptionist for the route to Madam Taussaud. She has never heard of it and think it’s a streetname. After searching the map (I let her go with it) she finally asks a colleague who tells her it is in Bakerstreet. She still doesnt know what it is. That’s what happens if you let a Malaysian hotel run by East-Europians.

- When I get to Madam Taussaud I notice the entrance is 30 pounds and there is a waiting line of two hours to get in. A couple of dolls are not worth the effort and I just spend some time reading in Hyde Park.

- West End & Soho: Mama Mia, Mary Poppins, Phantom of the Opera, Les Miserables, The Bodyguard, Lion King, who says the British are conservative?

- Watched some televison as well: a touch of frost, Lewis and other british detectives

- Hesitated about going to a Wimbledon match.

- At Victoria Station I buy a train ticket for Gatwickway airport. Hunderf fifty meter further I notice an express. My ticket is not valid I have to go in the stop train. I ask the platform employee for the train and he directs me to the one standing ready. I get in and discover after a couple of stations it’s the wrong one, luckily in the correct direction. I get out at Red Hill and switch trains.

It’s holiday season, Wrong time of the year to be at airports, especially if the are renovating.


Antigua

2013-07-06 to 2013-07-07

Antigua the island with one beach for every day of the year. I can be very short and let the pictures speak for it selves: sunburn, cocktails, driving a car around, reggae, steelbands, forest, hills, beaches, friendly people, great food, a very nice island.

The Antiguan cocktail waitress asks me, “What is that?”

I reply, “a laptop”

“a laptop, a computer?”

“yes”

“But why is there an apple on the front then?”


Dominica

2013-07-09

Dominica the island with one river for every day of the year, the most beautiful tropical island, a paradise. I doesn’t have much beaches, but is rocky, mountainous and has dense tropical forest. This is a place where I could die.

Unfortunately for me there tropical storm ‘Chantal’ is going through the Caribbean and the first day literally falls in the water. I thought I’d seen heavy rain in amongst others Africa and India, but here its heavy as well and coming out of nothing, from a perfectly blue sky to rainstorms in a matter of seconds.

Interesting to see what preparations are taken for such a storm, people running, other people relaxed “you’ll see a lot of people running, but in the end it blows over”. Crew put on board of vessels that if the ropes break they make sure they drift out to the oceans to wait out the storm instead of hitting the shore which is apparently uninsured. Wooden boards are being pulled of the jetty. Guest from the ground floor are moved out of their rooms to higher ones. Furniture is stored away. Staff is send home early. It’s really amazing how calm and wild interchange. In the end only in the southern part of the island some rooftops blow off. Roads block with trees and telephone line poles, but that is apparently a common thing.

I’ve been told that the eye of the storm was about 60 miles away.


Until my middle in a fast flowing stream I suddenly realize....

2013-07-10

Life is a bit disrupted. I wanted to do a big hiking trail today, but I couldn’t arrange a guide. Some didn’t call back (other priorities most likely) and one didn’t want to do the trail because he was worried about too wet tracks and landslides. Instead I hire a car.

The roads are small and winding. Oncoming traffic I don’t see until we both swing around a corner. The roads are bad, with many put holes. The Dominican drive like crazy. Arriving from the airport the taxi driver proudly told me when we drove on a stretch of straight road, that this was the longest straight road on Dominica. It was half a mile. The maximum speed is about 40km per hour.

In the mountains I have to stop for a fallen tree. The road is blocked. It just happened. From the other side two cars come as well. Some men jump out, one with a big knife. He cuts the tree and branches. I help throwing them further of the cliff. I pass a lot of other places where they have been clearing the road and also half fallen phone line poles.

On the east side of the Island I see a sign to Victoria falls, one of the waterfalls I want to visit today. I get out of my car and start walking. I see a trail sign, but soon I don’t know how to continue. I retrace my steps back to the beginning and step into a small restaurant. Three rastafaries, smoking ‘local tobacco‘ and difficult understandable, advise me to take a guide. For 50 EC dollar one of them joins me.

We take the trail I took before and where I couldn’t get any further the guide starts crossing the river. It’s what I expected and that why I hided a guide. I follow him. The stream is fast flowing and gets deep. I’m until my middle in the water, balancing myself not to fall, when I realize that I took everything with me from my hotel room. My new camera is hanging on my neck, I was aware of that of course. I have my tripod with me in an unhandy bag. It throws me of balance by at wrong timings swinging around my neck. In my backpack I have everything else: my new macbook pro, my passport, driving license, money, creditcards, everything. I doesn’t help my balance and ads an extra excitement to the river crossing I could have done without.

We cross the river multiple times, climbing rocks, taking slippery steps and leaps of faith. The guide is helpful. I wouldn’t have come this far without his help. The heat and humidity of the forest don’t make thing easier either. The waterfall is beautiful and makes me forget for a moment the risks. This is until we start going back the way we came. Everything goes well and to be honest, these are the days to live for!

I ask one question to my self acclaimed nature expert guide, “What kind of flower is this?”. His answer, “a red flower”. Yep, he was stoned.


Driving

2013-07-11

Driving up from Roseau along the western coastline to Cabrits National park, fort Shirley and then through the mountains to the eastern coastline, Penville, Au Parc, through the mountains back to Portsmouth on the west coast and back to Roseau. Everything is beautiful, green, rough. It’s paradise.

It’s fun and at times difficult driving. The roads are winding, steep, in bad shape, narrow. I don’t want to damage the car. It is uninsured.


Hiking

2013-07-12

I want to hike in the forested mountains from Laudat to freshwater lake and from there to Boeri Lake. Driving I follow the signs to freshwater lake and suddenly I’m there. Apparently there is a road going to the lake that I didn’t notice on the map. I do walk to Boeri lake. A moderate difficult walk, crossing some small streams and climbing some fallen trees, beautiful panoramic views. The trail is as, if not more, interesting as the lake.

I’ve got some time left and I visit Titou Gorge falls and Trafalgar falls as well. The Trafalgar falls are two falls on both sides of a steep rock formation. And many water streams come together at the bottom. The interesting thing is it are both cold and warm streams. On the island are many natural hot water pools and so are here at the bottom of these falls. I try to follow one of the hot water streams.


Dominica shorties

2013-07-13

- I got muscle ache in my upper arms and chest from driving a car. The roads are winding.

- Signpost “Low gear now \25%”

- Caribbeans say “ Dominica is the only Caribbean island that Colombus would still recognize”. It’s a compliment.

- Arriving in Dominica is beautiful, small plane- about 50 people, flying low over the forest and making a left turn gives the feeling that I fly through the forest, only then I see the airport.

- My flight is at 7 in the morning. A taxi will pick me up at 3.45 from the hotel. It’s an hour and a half drive to the airport. The taxi doesn’t show up. At 4.30 I have another. We arrive at 6 am at the airport. The airport is still closed.

- It’s small country, only 70,000 people living here

- The iron chef competition is broadcasted live on national television from the hotel where I stay, a big event. The amateurism of the organizers and artists is cute. I can’t taste the food (lion fish) because the supplier had misunderstood the order and delivered just enough for the chefs to cook in the competition. The whole idea was to promote eating lion fish. The female singer should not be allowed to sing, not even under the shower.

- Lion fish is a threat to the marine ecological system of the Caribbean. It’s a fish without natural predators and eats everything on it’s way. It doesn’t stop eating not even when it’s full. The animal is not native to the Caribbean waters, can’t be fished at with a line or a net. It has to be speared as it lives on the seabed.

- Many scenes of Pirates of the Caribbean where filmed around this island.

- I’m staying in a family run hotel and business is not going to well. Last week a new chef started and two days ago a new operational manager. Both come on occasions to me to give them criticism. As most of you know I don’t mind being outspoken critical. It also gives some nice conversations. With the chef I speak for example about the tastes around the world, my experience versus his knowledge.


Barbados

2013-07-14 to 2013-07-15

White beaches, crystal clear blue water, old unhealthy brown American women, some families and some young students. Fortunately it's not high season it's relative quit, quit enough to enjoy.

The idea was after a lot of sightseeing and some hiking in Antigua and Dominica to rest for two days at the hotel swimming pool. Unfortunately the hotel was not my best choice. The rooms were good, but others facilities were closed (off season, renovation) or unsufficient. The location was also just one bay too far from the restaurant and club area. I walked miles.

Allthough I rested less then planned, I did manage to fall asleep aside the pool the first afternoon. For the first time this trip I had taken off my t-shirt. Very fortunately the sun had moved in the right direction and created some shadow.

(Someone commented on previous posts. Supposedly I was nagging about food and my taste. Still I'm going to write the next two sentences). For a ridiculous 25 USD I had the most uninspiring buffet: fries, pasta, rice, pizza, ......... As the buffet was only 150 meters from my hotel, I did go back the next day. 

A surprising good reggaeband playing more then the standard Bob Marley songs closed my holiday.


Sending shit by post

2013-07-16 to 2013-07-21

A couple of days in Holland: Renewal of my drivers license, medical check up, vaccinations, tax return, cleaning my house, weeding the garden.

Yes, I had some fun as well: visiting family, barbecue with friends (that's why I weeded my garden).

And to explain the title of this post: During my medical checkup I was given an envelop. Next time I had to shit I could return a sample by post. It actually is well protected in a tube, wrapped in paper, in a container, in a sealed bag, in that special envelop. All very necessary when your forcing that package through the small slot of a mailbox.


Igatpuri

2013-08-11

A virus knocked me out in the middle of the week. My dentist told me that the round going virusses knocked people out for 7 to 10 days. I was back at work the next day, but must admit it took two more days before I was able to do serious work again.

I had already booked a car for Sunday to drive me to Igatpuri. Allthough I didn't think it was wise to do a two hour uphill trek to a fort and get rained upon, I still wanted to see the area. The two and a half hour drive to get their goes half through the concrete jungle of Mumbai and half through a nice green hilly area.

In Igatpuri I first visited Dhamma Giri-Vipassana international academy. I walked in to see the hills and waterfalls behind the complex, but got amazed by the visitors centre. A painting exposition explained the teachings of  Gautama Buddha and a communication mix up got me into doing a meditation breathing excercise. My driver said that a video with an explanation on meditation was started for me. I came in the theater room and saw a big television. It turned out to be an instruction tape with only a voice and now image. As I was already sitting there I thought "let's try it once". I went further into the complex and got a guide who showed me a small part of the 64 acres complex where at a time about 500 people follow training. There is complete silence. The whole complex is run by volunteers. I was impressed, offered a small donation, but the clerk was with lunch. My guide said that he had asked a teacher and that normally they only accept gifts from students who have finished the programm.

I went back in the car, out of the car, in the rain, helding my own umbrella, in the car, in the rain, the driver holding my umbrella, the driver trying to keep me dry as I was trying to make pictures. I haven't seen all, and I haven't seen it dry. I have to go back to Igatpuri I decided during the two and a half hours drive back to Mumbai.

 


How to explain “or”

2013-08-19

Lunch sir ?

Chicken Tikka Sandwich, 6 inch, the menu deal, with chips or if they don’t have a cookie.

No Coke ?

Yes coke, the menu deal.

So all ?

Yes, but it’s or the chips or the cookie. I don’t expect they have chips, so in that case I like a cookie.

You want cookie ?

Preferably chips

Chips and cookie ?

It’s a choice. I can’t have both. Sandwich, Coke and preferably chips or a cookie

Sandwich, coke, chips, cookie ?

Chips or cookie

Which sauce sir ?

No sauce

---

You did not like the cookies sir ?

Yes I did, but two is too much.

Sir, They had no chips so he brought extra cookie.


PUK-code blocked

2013-08-19

My cleaning leady came to me and showed me that my phone was blocked. “I only tried to put my phone on the uploader”, she said.......

My PUK-code is blocked which means that at least 3 times a wrong pincode and 9 times a wrong PUK-code has been entered. I do trust my cleaning lady, but her story is very strange. Fact is that my sim card is useless and I lost all my private contacts.


Malshej Ghat

2013-09-01

Malsjeh Ghat is one of those special destinations that do ample justice to the travellers' adage of the journey being more important than the destination. It's true, out of Mumbai after passing Kalyan the drive becomes amazing. The Sahyadri ranges are beautiful green and the valleys dotted by rice farms. This is without a doubt the most beautiful hillstation I have seen around Mumbai so far.

Some people I meet complain that after driving 500km from there hometown it is not raining.  I've seen enough rain this monsoon. I'm actually happy that I come home with a sunburn.

I have a potato snack and a chai at a rest stop. The potato snack is called 'vada pav'. It's fried potato in a bun. 'pav' means bread. Guess how the potato snack without the bun is called.....?!.....'batata wada'.  

A road sign displays 51km. I know the distance is 45km. I joke to my driver "someone must have paid someone in the government to add some kilometers". My driver laughs and says  "that's to incease the bus fare".

I spent almost 12 hours in the car. I've been driven less then 300 kilometers. It took me 3 hours to get there and 4 1/2 to get back. It was worth it.


Kochi

2013-09-13 to 2013-09-14

From Kochi International airport to my hotel is half an hour by car, that is if the traffic wouldn’t be similar to Mumbai’s. The 29km trip takes me two hours. I can say I’ve seen the modern part of the city, Ernakulam,  extensively. No need to go shopping anymore. We drive through the port area at Willingdon Island and arrive at the beautiful located Taj Malabar hotel. I have a perfect view of the DP world container terminal.

It’s late already. Diner, a bottle of wine, and a good night sleep. I’m tired. I had an intensive week at work.

It rains on and off, but around 12pm I take the ferry to Fort Kochi. It’s humid and I get rid of a lot of “lazy sweat”. I walk miles and miles on and off using the hotel umbrella and hiding for the rain. I think I’ve used the following words before “ this must have been beautiful”. The spice market - Streets filled with spices selling shops, Dutch Palace - walls painted with scene from the Ramayana, Mattancherry - Jew town with its Synagogue, Fort Kochi - Chinese fishing nets, St. Francis Church. This must have been beautiful once, but maintenance is not done. The walk is interesting, the lifestyle of the people, the poverty, the culture, the food.  Really tired, wet and with blizzards I take the 4 rupee ferry back to Willingdon island for diner and another bottle of wine.  


Kochi (2)

2013-09-15

In the morning it rains again heavily. I stay in the hotel and relax all day. Early evening I make a small complementary cruise. If it weren’t for a rainbow, the cruise would have been very disappointing. It was announced as a backwater cruise. We only went around the channel not leaving the hotel out of sight. The cruise was followed by examples and a scene of Kathakali, a traditional ritualized theatre performance. It’s a dance drama, depicting the struggles of gods and demons. 


Alappuzha

2013-09-16

The entrance to the backwater region. I booked a houseboat tour and night, but bad luck strikes. The houseboat crew is on a strike. After having the agency call around they find a hotel for which I have to take a boat and they have a sunset cruise on the backwaters. At first the agency comes with this option. Then they get reluctant and start offering another resort with the argument “You’re used to 5 star resorts and this one has only 4 stars”. I tell the agency I want to go because of the sunset cruise. I have to promise I want blame them if the quality is not up to my standards. 

I get in a small boat and am brought to the resort. It is Onam, a ten day festival in Kerela. I am treated on a typical Kerelan meal during lunch. The hotel is located in a beautiful and quit area. 

Bad luck strikes again. It’s raining and the hotel staff says the cruise isn’t running because of that. I hear them tell to others that it is because of the strike. I have a ground floor room, right at the water edge. All though spending a lot of time in the room hiding for the rain I have a great view. 

In and out of my room because of the rain I decide to finish the afternoon with a cold beer. It’s three strikes - out. They don’t sell alcohol. 


A backwater cruise after all?

2013-09-17

After checking out the manager asks if I was satisfied with everything. I tell him I was disappointed with the cancelation of the sunset cruise. He gives his reasoning. It was because of the strike and the rain. It could have given safety issues if they would have. As I knew that an union was involved in the strike I believed him. I still don’t understand what the rain has got to do with it. I told the manager I knew about the strike and that it was actually the reason for booking the resort. Through an agency I called in the morning for the room and sunset cruise as I was waiting in vain at the houseboat jetty. When the manager hears I actually called the morning of the supposed cruise he, surprisingly for India, comes with a solution. This in contrast to the front desk yesterday afternoon, They tried to make up for the sunset cruise by promoting the resort Spa. The manager promised me an extension of the boat trip back to the shore at the end of my stay at the resort. Basically he was promising a small cruise of about 30 minutes around mid-day.

And so it happened, we sailed 300 meters past the jetty and then returned. On my way to the airport I got a call on behalf of the agency. They were trying to arrange something complementary??  Back at work I’ll see how this is going to develop. I still have to pay the agency. I have experience with not performing Indian agencies.


Ganesha Chaturthi

2013-09-18

The last 9 days was the Hindu festival Ganesha Chaturthi celebrated. The festival celebrates the birthday (rebirth) of the god Ganesha, the son of Shiva and Parvati. The day after my return from Kerela to Mumbai is the 10th and last day of the festival.

It is believed that Lord Ganesh bestows his presence on earth for all his devotees during this festival. Ganesha is widely worshipped as the god of wisdom, prosperity and good fortune and traditionally invoked at the beginning of any new venture or at the start of travel. The festival is also known as Vinayaka Chaturthi ("festival of Ganesha"). 

Two to three weeks before Ganesh Chaturthi, artistic clay models of Lord Ganesha are made for sale by specially skilled artisans. They are beautifully decorated and depict Lord Ganesh in vivid poses. The size of these statues may vary from 3/4 of an inch to over 70 feet. Ganesh Chaturthi starts with the installation of these Ganesh statues in colorfully decorated homes and specially erected temporary structures mandapas (pandals) in every locality. 

Some rituals are performed and then after 1,3,5,7 or 11 days the stays is immersed in a bucket or tub at home or in public lakes or rivers. I live close to the ocean and these nights the beach is overcrowded as statues are carried into the ocean.

Whole Mumbai comes to a stand still on a day like this. All police working, they make the most money on these days and by writing out tickets, roads blocked, office are closed or close early, people celebrate with family, society or any other group. It's colorfull, noisy (drums), it's an official dry day, but a lot of people are drunk. Luckely it's high water around 10pm. The beach in front of my window becomes empty on time for a normal night of sleep. 


Traveling is a chain of disappointments - I love it

2013-09-29

A couple of days after my waterlogged weekend in Kerela I had a business trip planned to Delhi. Somebody died and that trip was deferred. Another businesstrip came up, to the Maldives. That trip was superseded because of DHL. The day after I started feeling my big toe. I got a jout attack. Must be an upcoming change in weather. The monsoon should be over, but it is still raining with some blue skies in between. The big clouds are gone.

As icing on the cake: We hardly get any good musicians in Mumbai. 22 and 23 October Manu Chao is giving concerts in a nice and small venue, The Blue Frog. I will not be there. I go on leave the 18th!

Without lows no highlights. If something doesn't happen, something else will happen. I actually enjoy the unexpected and hardship best. I am happy as long as I can find a good meal and a hot shower :-)


I should not read the newspaper

2013-10-01

The 12-year-old girl had come home for summer vacation when the man alledgedly raped her. Instead of filing a complaint, the mother negotiated with him and sold the girl for Rs 1 lakh (+/- 1,200 euro). The man raped the girl again and sold her to a 'tamasha' center near Pune for Rs 1 lakh.

Daily business in India: corruption, scandals, death, terror, rape, traffic, a scattered economy, cricket match-fixing and Bollywood gossip.


be alert & don't go to certain areas

2013-10-15

I checked again the travel advice for Burundi, Rwanda and Uganda: Traffic is dangerous, be home before dark, don't get involved in riots. It's all the standard stuff.

Usefull tips I read: don't get to close to the border with Democratische Republiek Congo and don't go to the northeast of Uganda. Don't worry. I'm not planning to.

I actually can say that I'm prepared this time: I have visas and I bought rain and tracking gear, Primaquine Phosphate (anti maleria tablets). I even bought a flashlight, rechargeable of course. I only don't know where I'm going, except for some days in the beginning, middle and end. Tomorrow night I fly. Tomorrow night I start reading and planning a route. I'll go day by day.

I'm quit excited to go on an old fashioned backpack trip. I'm also very tired. Weather and mindset will determine how active I'll be coming four weeks. First two more active days at work before I can switch to travel mode.


Bujumbura

2013-10-18

It’s 22 degrees celsius when I get off the plane in Bujumbura, very nice. It’s only 9 a.m. The temperature will rise during the day. The airport is small and empty. No planes, no waiting people, in 2 minutes I’m through immigration. Around 30 people arrived with me on the same Kenya airways plane from Nairobi. Another 2 minutes and I have my luggage and US dollars changed into Burundi francs.

I ask the taxi driver a lot of questions and luckily he understands some English. On average  5 international planes a day arrive. Domestic flights they don’t have. My preferred route out of the country is save to travel (I will ask further). Crystal is the most popular nightclub. It opened only a month ago.

I study the city map and start walking. Very close by the hotel should be the central market. The only place in town the Lonely Planet describes as worth seeing. I don’t see it and just start wandering around. After half an hour I see the central market, or better what used to be the central market. The huge building has completely collapsed. I still know where I am with respect of the hotel. I’m 180 degrees in the opposite direction as that I started walking. Not the first time I held the map upside down.

Normally I don’t trust the lonely planet. They are often off due to bad research and the fact they let their writers put in personal opinions. In this case the writer is right. In town there is nothing to see. I didn’t even take a picture. With some effort I find a nice bar for lunch. After one beer I start falling asleep. After a pizza and a second beer I drag myself home and fall asleep. I wake up one time and think It’s early morning and I missed the evening. When I wake up a second time and check my watch I notice it’s only half in the evening. Diner with a beer (choice between Amstel 33 and Heineken) and back to bed. Not what I had in mind for my first day, but apparently I need the sleep.


Chutes de la Karera

2013-10-19

I wake up 6.15 for a toilet visit. Even with the 2 1/2 hours time difference my system seems  unaffected. Via the reception I try to arrange a car for the day, more and more french words come back to mind. I go for breakfast, but they are not ready for me. It’s 7.45 when I get my omelet. This is Africa.

Car is not yet arranged. They can’t reach the driver. He doesn’t pick his phone. Brushing my teeth, reading the history of East Africa. Again to reception, car is on its way. Back to my room, 20 minutes later down again. Car comes in 15 minutes. I look at the reception clock. It’s only 8.45. I am an hour off. Another hour time difference from Nairobi to here. Now I understand why breakfast wasn’t ready. I was there at a quarter past 6. Everything I did yesterday was also an hour off. Since most of what I did yesterday was sleeping I’m completely rested.

The car has arrived, but we can’t leave for another 2 hours. It’s Ibikorwa rusangi, Saturday’s obligatory community work. Shops, taxis, buses and restaurants are closed and instead trash is gathered, grass cut and drains dug. 

A long driving day ahead through the southern part of the country as I want to visit La Pierre de Livingstone et Stanley, Source du Nil, Gitega and the Chutes de la Karera.

I agreed on a price for the car. Just before leaving they tell me the price isn’t inclusive of fuel. We fill up the tank now and when we come back. I’ll pay the usage. We come to the gas station. The tank is filled up. The driver wants me to pay. I don’t. The driver doesn’t understand me, the hotel receptionist on the phone doesn’t understand me. Many phone calls, I refuse to pay. The hotel receptionist has gotten into a car and is in person at the fuel station. I’ll explain him one more time: “ I’ll pay for the usage. When we come back and fill up again I’ll pay”. He understands and pays the bill. 

A beautiful drive through African country side. We wind through the mountains and green fields. The whole of Burundi is agriculture. The typical third world country issues are visible: deforesting, poverty, undereduction. The drive through African life is much more interesting then the source du Nil, some water drops from a hill. Before going down to the source we walk up an hill. The surroundings are magnifique. It’s said this is the southern most source of the river the Nile.

The Chutes de la Karera are beautiful, four waterfalls and safe walking. An army guy walks along with his automatic rifle. We give some army guys and a guide a ride back into town.

“Look out”, I point in a direction. “Look out”, still pointing in the same direction. By the time the driver turns his head the cow has hit the car with his horns.

Multiple times the reception of the hotel checks on me. They call my driver and sometimes he gives the phone to me: “ how am I doing, everything okay?......  Slowly it gets dark and the driving scary. Those twisting roads in the dark with these speeds, pedestrians everywhere and cars that don’t turn off the big lights. First day out and I already break the rule, being home before dark. 

We don’t make it to Gitega and Pierre du Livingstone et Stanley.

When we come back the owner and driver don’t want to agree on the price. They make all kinds of calculations. The receptionist has especially come by again. He does all negotiations. In the end we’re talking about his money as he paid the first fuel bill. The owner of the car doesn’t have money to pay back the receptionist. The owner also doesn’t want us to fill up for a second time as he doesn’t need the fuel. I agree on settling, but they want to settle against a too high price. In the end I agree on about 10 USD too much. I’m tired and I want to go for diner.

The receptionist wants to show me some places in town. I go along. Of course that means that I pick a the tap. Before midnight I’ve seen it. No heavy night in town, no partying in Crystal. I don’t want to spend money to just drink and wake up with a hangover. I get a ride back to my hotel and go to sleep.


Saga Beach

2013-10-20

I noticed yesterday that the 2 hour walk around the waterfalls gave me shortage of breath and muscle ache. Today I want to go to the highly recommended Saga Beach. I decide to walk to exercise. It’s a 5 km hike, absolutely not interesting, but the cold Primus beer at the end is a nice reward. It is a relaxed spot. These inland beaches of Lake Tanganyika are of white powdery sand.

Later in the afternoon les tambourinaires drummers give performances at the beach. Its recitals are a high-adrenaline mix of drumming and dancing that drowns the audience in waves of sound and movement.

Not to burn to the extend of blizzards I take a taxi back.


Old fashioned backpacking

2013-10-22

Stuffed my backpack, important items in daypack, checkout of hotel in Bujumbura, made a slight calculation error and again had to use my emergency dollars. My buffer has,  within 4 days, come down so far that until the end of the trip I should touch these dollars, only in case of a real emergency. For the rest of the trip I’ve te be very aware of my cashflow.

I take a taxi to the bus station, to far to walk. It’s 2,500 Burundi francs. I give 3,000. The taxi driver doesn’t want to give my 500 back. He starts claiming the price is 5,000 Bfr. Some people gather around the taxi. I get out and walk away.

I see a big sign bus station, but no bus. Again people gather around me, one with better advice then the other. They want to send me all over town. It’s very difficult traveling here without speaking the language. Out of 10 people one understands me. We walk to streets and end up on an unpaved square with taxis, agencies, etc. He helps me buy a ticket . Except for the taxi drivers Burundi people are very helpful. It’s culture. With their way of life everybody depends on each other. One or another time everybody is on the asking side for help.

Takes some time before the bus leaves, beautiful ride, hilly and green, african countryside. I take a shared taxi to the border. I have contraband with me. I new upfront but I need them. I hide a couple at the bottom of my backpack, others are more visible. Plastic bags and zipbags are illegal in Rwanda. The why is direct clear. Rwnda is clean, no garbage on the streets. 

Another shared taxi to Cyangugu. I check in in a hotel at the border with DRC. Yes, I lied before by saying I was not planning to get close to Congo. I wasn’t sure this route was safe and no need to get people worried for nothing.  

I step on the back of a moto taxi to drive me to Kemembe to find an ATM. The machine only allows withdrawals of 50,000 Rwandan francs (50usd). I withdraw three times in a row. I have a small buffer again. I’m also worried about Visa. Will they block my card again because they suspect fraud?


slapstick, greenery & horror

2013-10-23

Endless mountains and valleys, tea plantations, cotton, the green lies over the hills like a form of art. We drive into the Nyungwe Forest, a steamy forest as known from the movies. This is how jungle should. Unfortunately I’ll only drive through on my way to Huye (Butare).

The slapstick is like out of a movie as well. From the baggage rack fruit starts rolling and along comes a back of flour. Everything comes from right on top of me and for a big part over me, only my backpack gets the full load, also 6 other rows and the driver. The bus stops everybody cleans up, but not the inside of the bus. Till arrival the flour keeps dusting.

The rooms I stay in are becoming cheaper. Yesterday 15usd and cold water, today 6 dollars and no water. That problem is quickly fixed. Another problem occurs I can’t get the water off. I actually could have slept in a 5 USD room. It was the bed that made me choose the expensive one. 

For lunch a buffet: potatoes, meat and green beans (gekookte aardappels met boontjes en draadjesvlees)

And then on my way to the horror. I take a bus to Nyamagabe and from there a moto taxi to Murambi. It’s a genocide memorial. A technical college where 50,000 Tutsi’s where murdered. Mass graves lie around and a lot of skeletons are on display. Rooms and rooms full of preserved skeletons of men, women and children. Butchered, raped, buried alive.

The moral issue do I or do I not take pictures is solved for me. It's not allowed.

I new that the west had turned its back on Rwanda. I learned that the West was even there. 2,500 UN soldiers where present in the country (USA, Belgium, France) and could have intervened especially since they where already months aware of what was coming. 

But the role of the West was worse then looking the other way. The France trained the militias, helped planning and organizing the genocide and in places even involved in the execution. At the place I visited French soldiers had made a volleybal field on top of a mass grave to hide the evidence of the murders. And the so called saving of some Tutsi’s the French did later on was only a masquerade to be able to keep chosen people in power and continue the fight against the RPF. 

I’m still walking, reading and learning in the memorials gallery as the lights are switch of. It’s not closing time yet, but the concierge wants to go home. This Africa where time has a different meaning.

Back in the bus I keep thinking. I wasn’t really shaken up by all the dead bodies. It was the thought of the roll the French played, building a volleybal field on top of a mass grave. Its always said that Africans have no respect for human life. The West shouldn’t say that too loud. One of the quotes in the gallery said “a holecaust that never more,that was apparently only meant for certain people”.

The horror didn’t effect my appetite. again potatoes and green beans with pork schnitzel in a honey sauce. It tasted like home made. The more I’m away from the Netherlands, the more I consider a meal like this as a delicacy.

It’s almost if they are ashamed when I walk barefooted. This is the 2nd hotel in a row where they start running and get me slippers when I walk barefooted outside. I don’t understand what is so strange about it, I see enough people in these countries without shoes.


Kibuye

2013-10-24 to 2013-10-25

Huye is a university town. The countries first university was opened here in 1963. Huye is also home to the National Museum of Rwanda. It rains in the morning, from deep in my backpack I get my rain jacket I specially bought for this trip and I walk to, through and back from the museum. Interesting place with history from millions years back up to today.

I want to get a bus to Gitarama, but all buses are full. The first I can get on is 12.30, three hours to go. I go for a pot of coffee and work on my posts.

In Gitarama I have to get a bus to Kibuye at lake Kivu. All though twice today the town I end up in is called different than in my travel guide, I do end up in a little paradise at 1500m altitude.

I decided yesterday on my route through Rwanda. I’ll skip the capital Kigali and head from Huye in the South to Kibuye, along lake Kivu to Gisenyi and then via Parc National des Volcans into Uganda. 17 Days in Uganda gives me enough time to see what I want to see. By skipping Kigali for now I also decided on the starting point and direction of my next trip. I have a multiple entry visa for Rwanda. I have to get back around the 20 of January. I then have a couple of days left on the Rwandan visa. In January I will head from Kigali into Tanzania, Kenya and Ethiopia. I’ll fly out of Addis Ababa half of February. When I return to India I’ll start preparing by booking flight tickets, arranging visa and buying dollars and more anti-malaria tablets. That’s all I have to do, the rest I’ll see after the 20th of January.

The next morning I walked and walked and took pictures and pictures. Temperature is perfect at this altitude, the scenery stunning, the people friendlier then friendly.


Gisenyi

2013-10-26 to 2013-10-27

It’s the last Saturday of the month and then the complete Rwandan life stops a couple of hours for voluntary works. A moto driver wants to bring me to Gitarama as no bus goes as well. 2 hours on the back of a motor up and down through the land of a 1000 hills. The muscles in my hands and arms are like stretched string, you can play music on them, after holding on to the grip on the back of the motor for two hours. 

In Gitarama the man gets into trouble. A moto driver security guy takes away the permit of my driver. He is not allowed to drive passengers at this time of day. In he end it’s all settled.

In Gitarama I get after everything starts up again a bus to Gisenyi. I have to wait a couple of hours.

Gisenyi is like Kibuye also at Lake Kivu. I get a nice hotel, more upscale (100usd). A renovated colonial mansion. Finally  I get the desired hot shower. The DRC border is round the corner again.

According to the clock in the hotel bar I’m off on hour again with time. It’s very strange as there is no time difference between Burundi and Rwanda, there is also no summer or winter time and I’m sure I had the time correct in previous days as I had scheduled bus services. Other people in the bar say the clock is correct. 

The next morning I find out it wasn’t correct. I had an early diner and early night in on Saturday night. Especially since I was planning on a nightclub visit, but in the end I couldn’t be bothered again.

Sunday I walk up a hill. Too many children follow me. I turn around. The rest of the day I relax at the beach and at the hotel pool.


Musanze

2013-10-28

In the guesthouse stays also a Korean volunteer. An older lady sent by a Korean government organisation. She is kooking toninght and asks an American couple, the Rwandan caretaker and me to join, a true Korean fresh homecooked meal in the middle of Africa, very nice. From her embassy she even had got seaweed for thanksgiving day.


Gorillas in the mist

2013-10-29

Some New Zeelanders and American couples in the trekking group. Elderly couples, but they behave as school children. I like my walks through nature to be quit. They keep talking. Luckily we’re going up so they become quiter and quiter.  

The encounter is indescribable. 17 Gorilla’s of which one silverback, four females, couple of children. It is one happy female. The gorillas eat bamboo and are drunk of the sugars. The kids play. Sometimes they try to play with us, but the guides keep them at little distance. Touchable distance.

I'm in the position for a perfect photo as a gorilla is coming strait at me. He almost knocks me over, but some panicking Americans do that first.

After such a hike it is nice to have a shower. No water in the guesthouse and apperently in the neighbourhood. 6 Hours later is the water working, but has the electricity a power cut. I shower under the light of a candle.


Golden monkeys

2013-10-30

One more day of trekking. This time to another primate that only exists in this region: the golden monkey. Not as spectacular as the gorillas, but still interesting enough and plenty of them.

I notice that in this region a lot of holiday go-ers are not the standard tourist. A lot of them have jobs outside there home country.

I end the day with a Virunga mist dark beer.


31/10 Kabala - Mbarara

2013-10-31

I start in a real minivan. I get cramp at the thought. Cross the border with Uganda, on the back of a motor, in a shared taxi with 8 adults and the driver. Some gives me the tip not to overnight in Kabale, but move on to Mbarara. I do so in another minibus.

This bus brakes down. The brakes catch fire. The roads in Uganda are much worse then in Rwanda. It takes a couple of hours to fix the bus on the spot and then we continue. 

Just like in northwest Rwanda I encounter in Uganda a couple of UN transit camps, must be for the Congolese refugees. In Uganda this is the talk of the day.


Queen Elizabeth NP

2013-11-01 to 2013-11-03

1/11 When I drive into the park everything of today and yesterday is forgotten, maybe even everything of the last weeks (except for the mountain gorillas). I must be the luckiest guy in the world. On the road walking towards me are three lions. As I understand later at a time of day and in a place it should’t be.

The day started different, with a fried egg sunny side up. Very nice after two weeks of omelets and some boiled eggs.  I’m in the early morning at the taxi stand to catch a minibus taxi to Katunguru. The taxi is waiting, but two hours later it’s still waiting to fill up. 

A missionary couple stands with religious magazines at the taxi stand as well. Very typical: he with a false smile, she with an umbrella. As if Jezus will solve all the problems of these poor and uneducated people here.

My first impression of the people is less favorable then the Rwandese. More typical African, less honest, not only to foreigners, but also amongst each other. And very strait forward in beggars. Not only the beggars, but everybody. “You’re from Holland. So you have money”.

We start driving, but we circle through town. We circle the same street again and again. Sometimes somebody gets in the taxi. Finally we’re full enough and go, picking up more people along the way. 

English is the language again. It makes it more easy then the French of Rwanda and Burundi. Shilling instead of francs. 

I’m dropped in Katunguru. Here I have to hire a special purpose vehicle for the park visit. Driving into the park we start negotiating for a hire price for the next two days. Ridiculous expensive, but everything is put in a different perspective when I see the lions. First I check a Mweya hostal, price is good +/- 20 usd per night, but no electricity or hot water. I also check the price for game drives and suddenly the ridicolous expensive car hire isn’t the highest price possible anymore. Then I check the Mweya lodge. They show me a double room which I can get for the price of a single, USD 218 (full boarding). The view is magnificent. Right on the Kazinga channel. I see the crocodiles and hippos from my terrace. 

Two days in this park set me back much more then I would like. This morning at the taxi stand I was negotiating a difference in fee of about 2 dollars. Feels a bit strange.

I booked a boat ride on the channel. It starts raining. The rain stops. Out of the 9 passengers and a guaranteed boat ride, 8 don’t show up. I’m standing alone. They try to convince me to go the next morning or afternoon, but I don’t want to change my plans. In the end they sail out with only me. The boat ride is fantastic: hippos, crocodiles, elephants, loads of birds, buffalos, and so on.

For the price I pay I have to use all facilitates I have told myself. I start with the bar.

2/11 Ishasha

I wake up before sunrise to sit at my terrace and see the sun come up on the channel. Then a quick breakfast and in the car for a game drive. Beautiful drive cuts through Queen Elizabeth National Park almost to the Congo border, but I didn’t see what I came for: the tree climbing lions.

In the end of the afternoon I’m back in the lodge to try  out some more facilities: the swimming pool. The same view as from my room, the restaurant, the bar and the lobby. And they know how to make bloody mary’s as well!

3/11 Kasenyi

An early morning again for another game drive. It rains at first, but then the play of the sun with the clouds becomes beautiful. Different type of nature again. The amount of animals in this park is a bit disappointing. The nature is spectacular diverse and beautiful. I again see a lion.


Rwenzori mountains (Kilembe)

2013-11-04

3/11 The bridge is collapsed apparently after a big flood 3 months ago. The guesthouse I was going to looks empty and deserted. I’m ready to turn around and drive back to Kasese, but my driver is sure there is another place further on. Via an emergency tree bridge we get to the other side of the river and find indeed the hostel. They tell me that the other building was affected by the flood. 

It’s backpacker style again. Old mine employee huts are turned into rooms. An shared outside toilet and there is somewhere a shower. When I arrive I’m alone. They have to look for the receptionist. Later another person arrives: Tony the traveller. He is blind and is traveling three months by himself by public transport through East Africa. He is traveling for sixteen years already, told me he had bungee jumped 14 times, and maintains a website, tonythetraveller.com, and he has written a book.

4/11 I’m going to do a one day trek up the mountain. Tony does the same. On my way down I see Tony half way up the climb. One guide in front of him, which he is holding on to, one guide behind him. The climb is not to though, but very rocky, slippery and a little dangerous in places. I thought it was impossible for him to reach the park entrance, but it seems like he is going to make it all the way. I’m back at three, in bed by eight, as there is absolutely nothing to do, I’m tired and a bit annoyed. I had some fights today with the staff. Tony is not back yet.

5/11 A final fight with the staff. I have to pay my bill. They tell me they are not happy the way I address them, but that’s okay I’m not happy with them either. Besides that I’m talking from more then two years of Africa experience. From an objective point of view: yes, I was an asshole. Subjective point of view: They deserved it. On a boda-boda, shared taxi, and on my way to Fort Portal.


Fort Portal

2013-11-05 to 2013-11-06

5/11 “deposit weapons at the reception”, It’s nice place where I’m staying.

6/11 I have my self dropped by a boda-boda at kyaninga lodge for lunch. Perfect view over a crater lake and the surroundings. The food is real nice. The 12 kilometer back to town I walk. It’s perfect weather for a walk through the countryside. Children and adults waving and shouting “muzungo, muzongo” and then more people come out of their huts. Apperently they have never seen a white man walking. Lot’s of bananas in this area


Kampala: bestel erwtensoep met spek, begint het te hagelen ?!

2013-11-07 to 2013-11-11

7/11 Breakfast: I’m not sure if it is ashes or mold (schimmel) on my toast. But all locals eat it, thus so do I.

Bought a ticket for a “normal” bus. The bus is 45 minutes delayed and we get stuck behind an accident, a four hour journey becomes seven hours. Actually not to bad, distances are relatively small.

The plan for Kampala is to relax for the weekend (maybe visit a museum or two) and then next week the final excursions to Jinja and/or Murchison Falls.

I start with relaxing in Bubbles O’learys followed by some Cuban food and live music (Lillian & the Sundowners) in Big Mike’s.

8/11 relaxing & planning to go out. I don’t make. I’m in bed by 11 and awake all night because of the noise of Bubbles O’learys which is adjoining my hotel.

9/11 Terrible night. rain rain and more rain during the day. Not to be awake all night and lying in bed I decide to visit Bubbles O’learys in the evening, still in bed by 12, but with a couple of beers I sleep through the noise.

10/11 More rain. A cultural day. I visit the museum and then MishMash, an art gallery bar. They have a program today, but not much happens because of the rain. 

Funny today was: I ordered a pea soup with bacon. Next the hail starts.

11/11 In Kampala everything closed Saturday afternoon and Sunday. I didn’t expect that and arranging tours wasn’t possible till today. I booked a tour to Murchison Falls and in the process started hesitating about my plans for next holiday. What is Uganda expensive, and as I expect more of the same in Kenya and Tanzania I’m not sure if it is worth the money at this point in time. Maybe in the future. I don’t have to decide until I’m back in India. Then I book tickets.

In the early afternoon I hide in a bar called “just kicking” waiting for the rain to come.


Murchison Falls NP

2013-11-12 to 2013-11-13

12/11 What I’ve been afraid of for many years in the countries I’ve visited and the crazy traffic I’ve been in, all the near misses, It happens on my way to Murchison Falls. A cyclist gets hit by the bull bar on my side of the car. His bicycle folds, the handlebar disappears in his stomach. He slides down the car. I don’t know how he hit the deck. I don’t know if he went under the back wheels of the car. In this type of car I don’t even feel the speed bumps. I hear people scream.

"You hit a cyclist", I tell my driver. He didn't notice. He doesn’t slow down. He is quit for about ten seconds and then says “I didn’t hit him, he did it himself”. A monologue follows which in short comes to this “these drivers don’t follow the law therefor the law doesn’t protect them”. As I saw it happen I don’t agree with him in this case. In many other cases I would have. The way cyclists and boda-boda’s drive is asking for accidents. I’ve seen a couple of accidents during my short stay in Kampala. Everyday people die in traffic, so might have this cyclist. I will never know. We didn’t stop.  

The following might come as a shock. If the driver would have had the intention to stop, I might have asked him to continue, drop me somewhere and then go back. With my black Africa experience I know that a situation like this could have ended for me in two ways only: 1) being innocent, but white I would have been forced to pay a lot of money or even worse 2) I would have been lynched (literally, not by way of speaking). Fortunately I didn’t have to get involved in the decision making. The driver made his choice. It might also be company policy.   

I had doubts if I should write above. Not stopping after an accident, a lot of people will not understand. It's of course not something I moraly approve. I've seen the cyclist going down many times in the hours after the accident. The 'not knowing' is the worst part. Did he get up or didn't he? As I wrote a paragraph back, fortunately for me the responsibility was with the driver, his country, his culture, his laws. It's self protection: Getting involved would bring me into serious problems. 

On the way back we were stopped by corrupt traffic police and also there I didn’t interfere.

First we go to Ziwa Rhino Sanctuary for a white Rhino tracking. White Rhino’s are not white. White is a misinterpretation of the Dutch word “wijd”. 

After Masindi the paved road becomes a dirt road. We enter the Murchison Falls park, take a ferry, check in in a nice lodge and directly go for a late afternoon game drive. The rain also doesn’t wait.

I have given my driver one assignment: find me a leopard. He doesn’t.

The Paraa lodge I’m staying in is a sister lodge of the Mweya Safari lodge in Queen Elizabeth NP. The food isn’t as nice and so isn’t the view. 

13/11 The second early rising in a row. We go for another game drive. I give the same assignment to my drive:”find me a leopard”. Again we don’t succeed. 

The park has a problem. They are searching for oil. Too many heavy machines, too many cars, too many people in the park, animals are moving out.

In the afternoon I do a disappointing boat drive. Small boat, only three people, two fat Americans and me. The boat driver uses me as weight balance. I have a good sight of the back of the Americans and the side of the boat.

I’m dropped 500 meter from the Murchison Falls and will walk along this part of the Nile to the top. This is amazing! I’ve seen a lot of waterfalls, falls bigger then these. It is the power that makes this one fascinating.

Back to the lodge and after diner and a beer with my driver, I call it a night. And I've got a goal for future travels: I want to see a leopard!


Budongo Forest Reserve

2013-11-14

Early rise number three. We leave the Murchison Falls park and drive straight into the Budongo Forest Reserve for Chimpanzee trekking. The introduction speech is: no guarantee, we might have to walk two to three hours to find the chimps. We find them after a 15 minute walk through the forest, about 700 meters from were we started.

Funny animals. I see some on the ground, climbing the trees, in the trees, how they eat, rest, pee, play and prepare for sex


Rounding up in Kampala

2013-11-15 to 2013-11-16

For someone to be categorised as poor, they have to live on less than $1,20 a day. 19.6 Million out of the total 34.5 million Ugandans are not poor. With what I spent I understand why they all think i’m rich.

Uganda has a population growth problem:

The bicycle is a popular means of transport. It’s often overloaded with bananas, sweet potatoes or charcoal.

In the 60‘s there was a big influx of Indians. Idi Amin kicked them out in the 70’s. They were forced to leave everything behind. The influence is still there, in building style, in food.

After Nairobi they are scared in Kampala for terrorist attacks. Security measures were intense, much more strict then I’ve seen before in countries as Indonesia, India or even Nigeria.


Say No to beggars

2013-11-28

A guy walks towards me. I see his begging hand coming. I move on. He walks around me and kneels before me. His begging hand comes up again. I walk around him.

He makes the same outflanking move, kneels and graps my ankles this time. I push him lightly away.

He comes back, lies on my feet and locks my ankles. I push him effective with my knee. He lands on his back against a wall.

He gets up and comes again, but I'm quicker. I turn around and with a short run-up I kick him with full force on the chest. He is grasping for breath.

At this time his friend steps firmly forward and says "Do you wanna buy postcards?"


Guhagar

2013-11-29 to 2013-11-30

5 hours in the train, 1 hour in the car, coffee and a meeting in the office, back in the car and 1 hour in a crew boat to the open sea. I’m on a business trip. Climbing the rope ladder, safety introduction and then diner and a meeting with the captains. The have their crew change and are both on board. I sleep on board.

Early morning I’m on the bridge watching the vessel work and waiting for sunrise in this beautiful environment. I don’t see a good sunrise, but I do see tens of dolphins swimming around the LNG jetty.

In the afternoon I go back to the office where after another meeting I find some time to visit Guhagar beach. A ten minute walk and back to the office.


Raigad Fort

2013-12-01

Sunday morning starts with a meeting in the project office. At ten a clock I leave by car for Mumbai. It's a 7 hour drive. After two and half of them I decide to take a detour. 24 km of the road lies the Raigad Fort. For the cabelway is a waiting line of 1 hour. I decide to walk. It turn out to be 1740 steps and 500meter height difference. I'm back in Mumbai at ten in the evening.


traffic police

2013-12-02

Returning from Raigad Fort, getting off the highway, we are stopped by traffic police. Together with a bunch of other cars we are commanded to pull over. According to the traffic police officer we didn't use the blinker. However the blinker was still on when he pulled us over. It's of no use to argue. A traffic officer is always right.

I was sitting in the backseat staying out of the conversation. The officer pretended he wanted to write a ticket. The pressure increases by trying to confiscate the drivers' driving license. He was for sure going to keep us standing beside the road for a long time. Then the negotiations start. We get off for thirty rupees. 35 euro cent incentive and he let us go. 

For the people who think I watched an officer being corrupted. No! It's the only reason he is standing there. Officers buy themselves in to get the job and next they have to pay to get control over a spot. Then the collecting starts. Of course they have to reach official traffic fine targets. In those periods they don't accept bribes.


Love to work

2013-12-05 to 2013-12-08

I had a three day international tax conference. It sounds boring, but actually I sat Thursday, Friday and Saturday from 9.00 to 19.00 at the edge of my chair. Very interesting speakers from all over the world: tax ministries, professors, UN, OECD, treaty negotiators, top tax lawyers, judges, advisors, etc. With the Google, Starbucks and Apple cases fresh in mind and added the Indian madness on top of that, the conference enabled me to put things in perspective, to gain some trust in India, to learn.

Sunday I had a small business trip again. I visited our newest cutter dredger in the harbor of Mumbai.

And Monday straight into reporting mode. Tax cases, appraisals, confronting consultants, updating procedures, hedging funds, and so on. Time is flying. I love it.


Lohagad

2013-12-15

The first real Sunday off since I came back from my leave a month ago. I don't spend the day on my couch, but in the car. Three hours to reach Lohagad, 3 1/2 to return. In between I walk the 400 steps up and down to and from Lohagad Fort.

The fort is situated 52km from Pune in western India. Lohagad is at an elevation of 3,450 feet (1,052 m). It divides the basins of the Indrayani and Pavna and is situated on a side range of the Sahyadris. The Visapur fort is located on its eastern side. The four large gates of Lohagad are still in good condition and reasonably intact. Historical records show that in the later Peshwa period, Nana Phadnavis (1742-1800 AD) built several structures in the fort such as a big tank and a step-well (bawali).

On the west side, there is a long and narrow wall-like fortified spur called Vinchukata (Marathi for Scorpion's tail; see picture) because of its shape. Lohagad has a long history with several dynasties occupying it at different periods of time: Satavahanas, Chalukyas, Rashtrakutas, Yadavas, Bahamanis, Nizamshahis, Mughals and Marathas. Shivaji captured it in 1648 CE, but he was forced to surrender it to the Mughals in 1665 CE by the Treaty of Purandar. Shivaji recaptured the fort in 1670 CE and used it for keeping his treasury. This fort was used to keep the loot from Surat. Later in Peshwa time Nana Phadanwis used this fort for living for sometime.


Christmas hike

2013-12-25 to 2013-12-26

Christmas holiday is only one day in India. Today I'm back to work. Yesterday I escaped the city. What better way to "celebrate" Christmas then to spend time alone in all quitness hiking up a mountain.

Kothaligad is a small Fort (3100 ft) is situated to the east of Karjat near Karjat-Murbad Road in the Indian state of Maharashtra. It is one of the famous treks in the Karjat area, because of its small height and easy climbing. It is also known as the Fort of Peth because of its vicinity to Peth village at its base.

There is a small temple and large cave at the base and a chimney like tunnel (see image) to the top of the fort. This pinnacle is carved from inside forming a staircase reaching the top.

There is a tank of water at some distance from the cave and another one at the top of the fort. This tunnel is the high point of the trek, with its funnel like structure and steps along the inside in a steep ascent to the very top.

Needless to say that I spent 6 hours in a car to get there and back. After returning I had Chinese. The leftovers I took as take away.


En toch wordt het een leuke vakantie

2014-01-14

Alle niet-essentiële reizen naar bepaalde gebieden in Tanzania worden ontraden, te weten naar de grensgebieden met Rwanda in verband met gewapende overvallen op doorgaand verkeer. Laat ik daar nou net de grens overgaan.

Bij reizen in de rest van Tanzania en op Zanzibar wordt u geadviseerd waakzaamheid te betrachten. Er doen zich geregeld (kortdurende) ontvoeringen voor van buitenlandse toeristen door georganiseerde groepen die hiervoor taxi’s gebruiken. Ik heb toch al een hekel aan taxi chauffeurs.

Op Zanzibar vinden met enige regelmaat demonstraties plaats die soms uitlopen op geweld. Zolang ze maar cocktails schenken.

Op donderdag 2 januari 2014 is een handgranaat naar binnen gegooid bij een bar in Diani, Mombasa, Kenia. Is al gebeurd dus daar kan ik geen last meer van hebben.

In het openbaar vervoer, waaronder 'matatu’s' (kleine busjes) en treinen (route Mombasa-Nairobi) bestaat een verhoogde kans op beroving. In een aantal gebieden in het oosten van Kenia wordt geadviseerd alleen in konvooiverband te reizen of met gebruikmaking van politie-escortes. Die busjes gaan vast niet onder escorte begeleiding.

Het lijkt allemaal schokkender dan het is. Ik zal komende weken wel de situatie in Mombassa blijven monitoren.


Kite flying - Makar Sankranti

2014-01-15

A festival that nationwide slowly is been taken over from Gujarat where Makar Sankranti originaly marks the end of a long winter with the return of the sun to the Northern Hemisphere. According to the Hindu astronomy the sun enters the zodiac of Makara (Capricorn). Hence, it is called Uttarayan or Makar Sankranti.

The special significance attached to the celebration of Makar sankranti, is Kite Flying. The gods who are believed to have slumbered for six long months are now awake and the portals of heaven are thrown open!

In Mumbai and throughout the country are this month and especialy today international kite flying festivals. We buy a couple and go up to the roof of our office building. Not to many kites in this area, but we still manage to cut of two. That's the original purpose of the came. You have to try to cut with the rope of your kite the rope of another kite flyer. As the kites were from pour kits out of one of the neighbourhoods slums we give them 2 new kites.


I Live a lie

2014-01-18

Life is fine in Mumbai. India is like an ocean. Don’t go against the waves as you’ll drown, but ride ‘m. I had to get used to Mumbai, but once I did I found my peace. The truth is I avoid the waves. I stay at the shore and sometimes the tide gets too high. 

My neighbor had another garden party. The 5th in 3 weeks. Although I was flying out of India later that night I wasn’t going to let it happen again. I went down to talk. However as soon as I opened my mouth no [reason] came out. I directly lost my temper. I can’t remember of ever having that before. Still thinking I could set the situation to my hand I went back home. Skipping some interactions in between I ended up throwing water into the mans garden from my window and disrupting the party. Of course that ended in a verbal fight and an angry mob of 20 people at my door. Only because of the common sense of one of them I got out of it. 

It is were everything that is terrible about India comes together: arrogance of the rich, under-eduction, cast system, exploration of the poor, corruption, etc. They have one thing that binds them and that is their misplaced proud of being different.    

An accident never comes alone: too much traffic on the way to the airport; it takes two and half hours from checking in to get through security, the plane is delayed and I barely make my connection in Nairobi where my luggage doesn’t. I’m so tired and annoyed that I sleep most of the day, I miss diner and the Saturday night.

It is strange to me, a man of reason when my emotions take over, a man who seeks control and in the act looses it, who claims having self-knowledge to have to conclude that I overestimated myself, who while traveling goes by my instincts to be so wrong. When the anger with my neighbor is gone an uneasy feeling is left. I’m learning a lot about myself in India. Meanwhile I keep on living the lie, otherwise India becomes unbearable. I have a nice job, most Indians are nice people and there are a lot of decent restaurants. Life is fine in Mumbai


Hotel Rwanda

2014-01-19 to 2014-01-20

19/1 A start the day with focus and light. I even go beyond the visible light. After breakfast I continue with color management. I go out for coffee with Plato and drink a beer with Aristotle before getting acquainted with Descartes. When the topic ‘god exists’ raises it is time to call it a day. Later I try to change the subject, but I don’t get past a quote of Bono.

 The afternoon I spend at the pool of hotel des Mille Collines, the original ‘hotel Rwanda’. The movie was shot in South Africa. A band is playing popular covers.

20/1 Kigali is praised for its cuisine, but I’m disappointed so far. Maybe the food is special in comparison with the local dishes, but overall the food is on the low side of average. To give an example; for breakfast I had tasteless spaghetti, pizza slice and fries. Another example; in three different restaurants they served exactly the same vegetable soup. 


Mwanza

2014-01-21 to 2014-01-23

21/1 3.15 am my alarm goes. A motor taxi is quickly found. I’m in the bus by 4 am and on my way to Rusongo, the border between Rwanda and Tanzania. Walking to immigration, walking a 2 km muddy track up hill through no-mans-land, Tanzanian immigration, walking to the bus park. The process goes quick. In Tanzania start the waiting: for a bus, for another bus, and for the busses to fill up. 

The heat, the dust, the smells, the too small seats, the cramp, the continuous loud music videos, the speed bumps, the irritation, the boredom, the beautiful sights, crying children, the garbage and poverty, nature, cities, noise, haggling with a taxi driver. It’s how traveling should be. It’s 10pm when I arrive in my hotel. After 18 hours in the bus I’m wasted. A quick bite, a beer (which I don’t finish), a shower and to bed. I feel like i’m still in motion.

22-23/2 The centre of Mwanza is like a moslim town in India or an Indian neighborhood in the Middle East, full of atmosphere but not beautiful.


Serengeti NP

2014-01-24 to 2014-01-25


More Serengeti pics & Ngorongoro Crater

2014-01-26


In the footsteps of Freddie

2014-01-27 to 2014-01-29

Freddie Mercury was born on Zanzibar, moved to Mumbai and at the age of 18 to England. So far for the equation. It's only that I was in the same places in the last 7 months. I don't have his voice, disease or the same sexual preferences.


Vespa

2014-01-30

When the rental guy got of the Vespa I left with a wheely. At the 5th road block when I got my driverse license back the motor didn't want to go. It was in its neutral. I blocked a roundabout with letting the engine stop because I was fumbling with the gears, I got sunburned, I got lost, still I had a great day. At least I didn't fall. Beautiful beaches at the east coast of Zanzibar. 


true islam

2014-01-31

"I made a mistake yesterday," says the sales man. "I told you $105, but the ticket price is actually $110. You tell me what you want to do." A true moslim doesn't come back on his word.


East

2014-02-02

Just saw the sun go down in the West while a couple of Muslim men facing North neeled down on Zanzibar Beach to pray. Odin must be happy.


donkey

2014-02-04

a donkey never hits the same stone twice. I hit my head three times on a low hanging banana bunch. I included a picture of myself with some light reading. Eight days in one place, it is that I was so busy otherwise I would have got bored. Last time I spent so much time in one place during traveling was Christmas 2010 in China, but there a lady was involved. Tomorrow I continue via Tanga into Kenya.


How can the pilot miss the runway?

2014-02-05

Aurik Air is going to bring me from Zanzibar to Tanga. We have a stop on Pemba. The plane has seats for 12 passengers, luggage is carried on the lap and the pilot communicates by shouting into the back. All together It’s an one hour flight. While landing in Tanga we fly very low over a house and a farmer, who’s looks up bestranged. We land on the grass. The Tanzanian passengers are laughing a bit uneasy. When the plane slows down we drive up on the tarmac. This airstrip has a perfectly good tarmac runway. “How can the pilot have missed the runway”, one of the Tanzanians asks me.

Only one taxi is waiting at this small airstrip and he tries to rip me off big time. From 40,000 shilling (20 euro), he comes down to 10,000 shilling, but I know it’s still more then double the price. I don’t go along with him. 

There is also only one motor taxi waiting at the airport, but he doesn’t know the hotel I want to go. Unfortunately the taxi driver gets involved when I try to negotiate the price. I decide to leave them standing without a passenger and leave the airport walking. 

It’s an hour walk to town. it’s hot and I have more then 20kg luggage with me. Of course I don’t want to walk the whole distance, but I’m also not going to let them rip me off. It’s early morning, at night I would have acted differently. There is another challenge. Tanga is the third largest city in Tanzania therefor I also don’t have a clue how to walk. 15 Minutes into the walk I’m picked up by another motor taxi. For 2,000 shillings he brings me to my hotel. I’m quit sure I paid him too much, but in this case it was decent and worth it.


Mombassa

2014-02-06 to 2014-02-08

I had high hopes of Mombassa,but I'm actually a bit disappointment. The arriving with the ferry was interesting, Mombassa is an island, but the town isn't. The price paid to visit Fort Jesus isn't worth the money.


from Mombassa to Nairobi

2014-02-10

In my hotel in Stone Town the staff was very proud of themselves. After a week they could remember my room number when I collected my key. The hotel in Mombassa is different. From the first moment the reception staff remember my room number. Maybe because I’m the only white guy in the building?

In Kenya is the unrest in Mombassa big news on television with big words of the president. As always I also here some contradicting stories. The media and president talk about radicalization under Muslims. The communities complain about completely different issues and stigmatization. As always issues aren’t as black and white as we see it in the western propaganda.

In Nairobi security is nervous. I’m walking between two hotels and been stopped by the police. I ask them to identify themselves and I get a lot of questions back. Hotel security is tight and uptight.

I’m in the last hotel. Tomorrow I fly back to India.


Tailbaila

2014-02-27

It's Mahaashvaraatri, a public holiday and for me a day off to move out of Mumbai. In total 7 hours in the car for sightseeing in a beautiful valley. The village consists of about 30 hours, very basic. I don't see other tourist the whole day. I only meet a couple of rock climbers. It's great to get out of the city.

Back in the city I go in the evening to the Blue Frog to see Nimaan. French electronic jazz musicians and an Indian female singer, They make an interesting and a bit strange mixture of music.


Koraigad

2014-03-17

It's holi, festival of colors, a public holiday and a good day to get up early and escape the city. Today I travel to Koraigad. Koraigad is a fort located about 20 km away from Lonavla in Pune district, Maharashtra, India. Its date of construction is not known but likely predates 1500. It is about 929 m above sea level.

Being warned about drunk, partying, color powder throwing locals I hike up the mountain. It's a nice hike. When I return my driver tells me he didn't dare to go to sleep to protect his car.

It's quit on the road, no traffic, a unicum. Back in Mumbai the "party" is still on. 


Maldives

2014-04-10 to 2014-04-11

My driver doesn't show up and at 6 in the morning, carrying my luggage, I have to search for a taxi. I have myself dropped at the wrong airport, but still make it for my flights.

After two flights and an one hour boatride it's time to start relaxing.


and more relaxing

2014-04-12 to 2014-04-14

I've got a baby shark visiting me every night.....


Dubai

2014-06-01

I’ve got nothing to write. This is just a message to show I'm still alive. I arrived the 4th of May in Dubai. It is as if I haven’t been away: the day to day life, the heat, the sand, the rental car, my apartment (although in a different location same construction), the restaurants, Burj Khalifa, Barasti bar, and all other icons, the anti-social road users (although it’s nice to be able to pass on the right again), the work and the colleagues. It’s like a reunion.


Outside Dubai

2014-06-06

It's only in Dubai where you see a SUV getting launched over a brand new Porsche 911. What an accident was that. The SUV rolled and flipped over a couple of times, but the driver came out unhurt. The driver of the sportscar wasn't so lucky. Full speed at an intersection, one of the two drove through red. It was Thursday night. They usually parade with the fancy cars, not with these anymore.

I spend a couple of Fridays walking to Dubai mall and at the fountains from Burj Khalifa. Today on my day off I escaped the city. I went for Al Khor Wildlife sanctuary, but that is closed on Fridays I found out. I just drove on taking random some exit and ended up in the desert. I love the emirates desert.


Dubai

2014-06-27

Less than one week away from my leave. This time I go by car through Lithuania, Latvia and Estonia. 

Again no Dubai stories, but I did upload some pictures from the area where I live.


same walk

2014-06-28

Walked the same route as yesterday, but this time at night.


On my way to Riga

2014-07-04

The day started fine. No time for breakfast, I felt I had to leave, but I could eat a candy bar in the car. Yesterday  I left home in a hurry and couldn't eat in daylight in public in Dubai because of Ramadan.

Big accident close to Amsterdam. As an exception to my rule I rented a car in Hoofddorp and had to return my car there and then I was transported to Schiphol by shuttle bus. Directly after the highway  exit to Hoofddorp the traffic jam starts. I’m not in it. And that's were my luck ended.

Then the annoyances start. I can’t print my boarding pas on the self service. Yesterday I couldn't do it through internet as well. The KLM ground attendant directs me to a line. After 45 minutes in that line the lady behind the counter cant check in for me either. Although a KLM flight number the flight is operated by Air Baltic and I have to go from Departure hall two to one.

The check in for the flight isn't open yet. The ladies are sitting there behind the counter, they leave, they come back 20 minutes later and then open the check in. All in line were expecting a delay or cancellation.

From check in I go to immigration, but they send me to departure hal one. KLM is in departurehal 2, checkin at 3 and departure from 1, very efficient.

With the bagage check I’m piched out of the line. “Sir, you have a camer bag full of camera’s!”. I have to open my bag and after a check I can continue.

Two hours later then expected I can enjoy a coffee and a sandwich. I get a phone call, but can’t answer. I try to call back, but get a spoken message that “I can’t call with this number”. I think it might be because I have a new provider and sim card collected yesterday. Number transfer was requested for late August. They might have done it sooner, but I shouldn't have gotten to call as well. I try my work phone. I can't call either. I do receive a message “are you behind the accident?”.

No, the day started out lucky.


Riga

2014-07-05

Riga is a cozy town, the metropolis of the Baltic. It’s full of restaurant & bars, small alleys


Riga to Palanga

2014-07-06

Nothing goes according to plan so far. Not that I care. It’s partly because of the late game of the Dutch, partly because hotels in the Baltic aren’t suited for early risers, partly because when I get in a car I just like to continue driving, partly because I like sleep too much, partly because I’m tired, partly because rationally I think it’s better to change the plan.

In my first hotel breakfast started at 8am. Late, but okay it was weekend. In my second hotel on Monday morning breakfast starts at 9am.

Sunday I drove from Riga in Latvia to Palanga in Lithuania. From a capital city through country side, to a beach resort town. A big variety in landscape.

In the beginning of the journey I struggled a bit with the car. How to get fuel in, why do they hide does switches?. Why doesn’t the car switch gears like an automatic should? I was getting annoyed by the noise of driving with 5000 rpm until I discovered a green light “sport”. 

For the ones whom are wondering if this is the best I can do picture-wise, I’ll let you know when and where the better pictures come online.


Palanga to Nida

2014-07-07

The tomatoes are tasteful, red berries that I would put aside in holland tingle the taste. The salad doesn't need a dressing. It’s juicy enough by itself. The chicken is slightly marinated and tender. The combination is wildly fresh. A caesar salad as never before. And that after a tremendous soup. The waiter pronounced it a couple of times. I Still can't remember the name. The menu translated it as “ Chili soup”. It came out as aspected: A soup filled with black beans, meatloaf and spicy peppers. This place is a gastromic heaven,  A food paradise. That is until I try to eat the bread. Not even a svyturyas baltijos 1784 helps me swallow that away.

By the way a svyturyas baltijos is not a 250 year old wine, its a local dark beer.

The "koerse schoornwal" as this national park is called in Dutch is a beach and nature paradise without the party scene, the women are beautiful, without an air, with children.

The light is confusing: the sun doesn't seem to go down. while the moon is already high in the sky.

four days into this trip and a great feeling hits me. The happiness of being able to, the joy, the rest, the feeling privileged, the wow factor, From feeling dead tired and overheated, from having blizzard pain, back pain and dehydration into a state of overwhelming nothingness. Those young kids playing accordion, flute and violin helped. Simply enjoying life.

after a couple of dark beers i try a white beer of the same unspeakable brand. lovely.

The hotel is blessed with beautiful Russian architecture. the guy who shows me to my room already walks wrong. beautiful concrete steps lead me right. The room is functional with a bed and a shower.

Didn't drive too much today, only 100 km. It took me all day. From Palanga, via Klaipeda, ferry, to Nida.


Nida to Druskininkai

2014-07-08

From Nida to Druskininkai a whole day in the car again, a beautiful day. First I drive through the national park again, then take the ferry to the main land,. I drive along the Nemunas river via small villages to Kaunas. 

I love Kaunas, besides that every 3 minutes I fall in love, the town is also beautiful by itself. I don't want to sleep here, I want to sleep close to nature. After a walk through town I continue my drive.

The last bit to Druskininkai I speed up. It’s 8pm when I arrive. Another 400+ kilometers. In this place I slow down. I book a hotel for three nights.


Lost in a 550 square kilometre national park

2014-07-09

I drive out of Druskininkai in the wrong direction. a small detour of 70 km to where I want to go. According to my information the starting point of my hike can’t be missed. I drive around this one street town for half an hour until I find the described big wooden motorcycle. It looks more like a step and big? It fits the trunk of my car.

The second thing my information says that the direction to walk is clearly marked by an arrow. There are multiple arrows. The posted map is in Lithuanian, not much help either. I decide to just start walking. I take a forest trail and start taking pictures. After half an hour I’m at a small river and notice blue and white signs on the trees. I follow them. They lead me on a nice trail around the small river. Not the trail I was looking for.

By now I met a nice local lady. She had gone for a swim and was going to put me on the right walking track. I quickly recognise where I think I should have turned right. According to the lady “ you can do that, but it is far around”. We keep on walking and have a nice talk on daily life, economy, the euro and so on. When she says “I don’t walk you further, it’s too hot”, I’m actually happy because I noticed that she found the talk more interesting then my walk. I’m quit sure that my route was strait and hers the diversion. An “are you in hurry” kind of question I wave away with “I still need to walk for a couple of hours”. I didn't see myself drinking coffee with cookies.

Just keeping left I was told, but quickly that goes wrong. I wonder around a bit and then I see a white sign with a red stripe. I had seen this sign also at the beginning of the trail and from here I follow this one. Beautiful meandering through swamp, forest and country side. The annoying blood sucking bugs I take as part of the attraction. The nettles as well. Long trousers would have been better.

The original walk is not too long, only seven kilometres, and that’s why I easily take all kinds of detours. Another one is according my map to a lake. I just past the starting village on my right side. I keep walking and walking, but I don’t find the lake. I turn and take the same route back to the village. Walking back in your own footsteps isn’t easy. I get lost, seriously lost. Many trails in many directions and no longer signs. To find the signs back I walk back into trails I thought I had been. All effort in vain. For a moment a remark of the lady comes to mind “ there are wolves in this forest!”. Don't want to spend the night here.

I keep walking, 550 square kilometres of forest. I just keep walking. I think I still have an idea about direction. Trying to find bigger trails. I don't know how long I’ve been wandering around when I see an orange arrow on a tree. The revival is short term as it is just a single arrow. The very short frightening moment of “fuck I’m lost” has turned into adventure. I love this. The adrenalin lightens the pain in my feet and shoulder and I still have water.

My water is finished. Following a track what in a far past might have been used by a vehicle. I suddenly see a rail road track. Now I’m sure I can get back to civilisation only choice to make is to go left or right. As I think I still have my feeling of direction I turn right. It’s better to get lost in a big city where I can ask people. I follow the rail track. The pain in my feet is back, my leg hurt from the nettles, and every ices from the hornets. Believe it or not I’m still enjoying.

When I walk into town I realise I’ve been so far out of direction, maybe two hours. I completely encircled the town, and yes I was right about my sense of direction. It would only have been of more use before I got lost. My survival spirit and my clear thinking save me in a situation like this.


Vilnius

2014-07-10 to 2014-07-12

After a day of rest I’m back in the car. yesterday I only did a small walk along the Nemunas river and through the town parks. My left hand is still swollen. A wasp or bee sting. 

First I visit Grutas park. Grūtas Park (unofficially known as Stalin's World) is a sculpture garden of Soviet-era statues and an exposition of other Soviet ideological relics from the times of the Lithuanian SSR. It is a controversial statue park. A lot of statues that were removed when communism ended in Lithuania in the early nineties our now placed here. Not everyone thinks that such a history is suitable for a theme park. I think it is impressive. Along the route are text signs placed written by the Genocide and Resistance Research Centre of Lithuania.

Next is the the city of Trakai with its famous castle and lakes.

And finally I end up in Vilnius. In the old town all architecture styles seen so far come together. A beautiful town.

The only bad thing is, it is raining. Started on my day of rest and now already in the third day. From 30 degrees celsius temperature dropped to only 13. 

I can manage in between the rain to do sightseeing, temperature is pleasant between 18 and 20.

Not often I encounter a bad Indian restaurant. In Vilnius I do and it’s relative expensive as well. In the menu the owner writes a whole story of that the restaurant was the dream of his passed away first wive, that is was the first of seven restaurants and that one of those restaurants is in the top 100 restaurants of the world. I think why I know that he doesn’t mention the name of that top restaurant, what a rubbish. And I hate it when waiter are trying to warn me that I order something spicy: 1) as if I don’t understand that one pepper next to a dish on the menu card means little spicey, two mild and means very spicey. 2) changes are that the food is not as spicy as it should be. 3) he better can give good advice, like “ don't order the chicken. It’s to dry” or “ don’t order the raita. It’s tasteless”.


Aukstaitija NP

2014-07-13

I start today with 1260km on the teller so far. The plan is not to drive to much. Visit Aukstaitija National Park and spend the night there. The not english speaking lady of the park information centre managed to show me a couple of places where I could sleep. None of the places is open, except one which is filled with beer drinking noisy Latvians. I decide to go for a walk and a ride and then drive further to the next town.

I can’t find the hotel what I’m looking for and drive further on my route I want to do tomorrow. The first hotel I encounter is closed. I do manage to get some directions, the next I can only spend one night. No restaurant with this hotel and the restaurants in town are already closed. It’s a good thing I didn't throw away those 4 days old slices of bread. I also have some pretzels.


From Kraslava to Rezekne

2014-07-14

Today 1590 km on the teller to start with. From Kraslava to Rezekne. The view tower is closed, the signs along the nature discovery trail are gone, I confuse liters for euro’s and have a very difficult discussion with a not-english-speaking pump attendant, but what a beautiful day again. And as a bonus, the sun is back.


from rezekne to cesis

2014-07-15

just some pics.


Gauja NP

2014-07-16 to 2014-07-17

Three nights I slept in a hotel in Cesis close to the Gauja National Park. Made some beautiful walks and drives through the park. Tomorrow I drive into Estonia.


From Cesis to Tartu

2014-07-18

I enter Estonia and take a less touristic route from Valga to Vana-Vaseliina before going to the student city of Tartu. The route is the most beautiful so far this journey. I do a nice hike in another national park and get eaten alive again by the hornets. I end the day with 2750km on the teller.


Tartu

2014-07-19

Tartu is a student town and I notice that in the atmosphere, a city that feels like a small village, free and relaxed. In Tartu the Estonia rally is ongoing.


from Tartu to Toila

2014-07-20

A drive along lake Peipsi, with 3555 square kilometer the fourth biggest lake in Europe, along the Russian border, to Toila. People are different. The majority is Russian here and I notice that in the atmosphere. Nothing negative, just different, more reserved.

In Kuramae I visit the nuns. The Russian Orthodix nuns live in a self-sufficient community. Over the years they build nine churches in the complex. Currently there are living 170 nuns.

In Narva there are two forts on opposite sites of the river bank, one site is Russia - the are Estonia. The river is the border between Russia and the EU.

In Toila I eat purple potatoes….tja…..what should I say?

The bottle of still mineral water I bought along the way tasted salt, the shower salt, tap water while brushing my teeth…….. salt.


Toila

2014-07-21

The forest path finishes and I get out of the woods on to the rocky beach.  Right next to me I see a naked man lying between the rocks. It took me by surprise and him as well. I could clearly see that he was enjoying the hot sun. It was an old man and in his lifetime he must have really frightened and pleased some women.

I walk on along the beach. At some point I have to turn around and walk back. This time the man sees me coming. He sits with his back towards me and I saw him get a closing peace to cover his parts. 

A hundred fifty meters further I pass a naked lady and her young sun. She keeps standing up and proudly shows what she hasn't got (sorry for this sexist remark). I give her a nod and a “hello”. A beach for the naked, that is long ago I encountered that somewhere. It is very uncommon in most parts of the world.


from Toila to Kamsu

2014-07-22

The window of my room in Kamsu was open. I heard some buzzing. The animal was as much in panic as I was. It wanted to get out, so did I, with each movement it made I jumped. Therefor not a good picture, but you get the idea.

An interesting end to again a varied day of driving, hiking, beaches, forests, lakes, sea, forts & churches.


Lahemaa Rahvuspark

2014-07-23 to 2014-07-24

A hike around the Kamsu peninsula, 15km - 5 to 6 hours, I do it in 4. What an annoying amount of bugs, hornets, mosquitos and red ants. At parts I’m almost running and can’t hardly enjoy the beautiful surroundings. Even do I walking in a firm pass the ants climb me. Swiping off ants, swaying off hornets, me rhythmic dancing through the woods.

It is beautiful, unspoiled nature, boulders, sea, beach and so on. I intended a hike for the day, but I’m back before lunch. A good exercise tough. 

That leaves me time to visit an art museum in the afternoon. A museum a former minister started out of his own collection, but apparently is now the art museum of Estonia.

—-

Another walk, shorter then yesterday, but just as unique. Beautiful nature, maybe not “exotic”, but rare in Europe, rare in the world. Everything around here leads back to the last ice time.

I take a detour for lunch and it’s worth it. A beautiful setting with a true local dish. Although it’s not strange for us Dutch: sauerkraut, pork, potatoes and pickles. And as an appetiser carrot soup.


Tallinn

2014-07-25 to 2014-07-26

Tallinn is the city where it all comes together: the castles, churches, old buildings, the history, the culture, the good food. What a magnificent town !!! The food is unbelievable tasty and fresh. It’s almost a shame to swallow, unfortunately that’s the concept of eating.

Tonight I go one more time into town. I think I’ll have another bottle of wine :-)


Kuuressaare

2014-07-27 to 2014-07-28

Since I was so enthusiastic about the food in my previous post I haven’t had a decent meal. It is as with the service in hotels, never a constant.

I’m at Saaremaa the largest island of Estonia. And like in the rest of the region: beautiful nature, castles, churches and countryside. I pass by the remembrance statue of the Estonia disaster (1994).


Jurmala + link to photo album

2014-07-29 to 2014-07-31

And finally the beach of Latvia. Today I fly home, Saturday back to work. Almost 4500km in 4 weeks a lot of hikes, hornets, ice cream and pictures. If you follow this link you'll get to my photo album. Except some pictures of Riga, none of the pictures were published on this site. You have to patient while the pdf uploads as it is 0.5 Gigabyte. And the cover and back of the book are missing, but it gives a good idea of the beauty of these three Baltic countries: Latvia, Lithuania and Estonia.


no pictures

2014-08-22

After  a night out in a bar with a great tribute band I end up in a karaoke bar. I don’t sing myself, but still…. what is happening to me?

The next morning I feel surprisingly well and go for a ride. I study the map end drive towards Hatta. From there I’ll take a back road to Al Ain. I’m on my way to take pictures.

I hit a checkpoint. The road I want take is in Oman. I look at the map again which apparently I didn’t study that well. I find another back road the “40” from Al Ain to Abu Dhabi. To get to Al Ain I stay on the highway.

The road isn’t easy to find and when I do see signs they read “40 – truck road”. And indeed only trucks and factories along this road.

Close to Abu Dhabi I get on the highway again and drive back to Dubai. 600km in the car and not one picture taken. I did have a nice drive though.


Musandam Peninsula

2014-09-05

The Musandam Peninsula, rough, dusty & hot. A beautiful drive along the coastline. Unfortunately the road I want to take back is only accessible with a 4-Wheel drive. Still I enjoy the scenery and quietness.

When I enter Oman I switch off the aircon in my car to prevent condensation on my camera. It’s over fourty degrees and I’m driving around with just one open window.

A couple of days before my trip I arranged a NOC (No Objection Certificate) to drive with my rental car into Oman. An orange card (third party liability insurance) would be necessary to, but is cheaper to arrange at the border than upfront via an insurance company. So they say. I can’t find any information on obtaining an orange card at the border. All websites state about purchasing via an insurance company for 80 euro. I take the gamble and drive to the border. I leave the apartment at 6 am, get lost twice, before exiting the Emirates (8 euro) and entering Oman (10 euro). No customs or immigration officer asks for an orange card.


spare ribs - paella - Brasilian - Kuwait

2014-09-11

collegeas started particiapting a month ago in a Dubai municipal communtiy health programme. Per kg weight loss a gramm of  gold could be earned.

I did the opposite, knowing I'm about to leave Dubai. This week I eat too much. 

Tomorrow I'm leaving for an assignment in Kuwait. Four weeks and then on to the next assignment. I know wherei'mgoing, but i'v got to keep it hush hush.

(For the ones wondering about the Brasilian part: 18 types of meat, unlimited, fresh cut at the table. Bunkering like barbeques in my early twenties). And I learned that a piece of pineapple deminish the blown up feeling. Great if you want to keep eating.


Kuwait

2014-09-19

I searched the intranet for interesting places to go and see in Kuwait. The only thing I could find are shopping malls and mosques. The lonely planet of the Middle East doesn’t even have a Kuwait chapter.

On the positive side I can fill the 50 liter tank in my Toyota Corolla for less then 9 euros.

I sit down in a restaurant. When the waitress comes by she says, “sir your table is dirty, you better move to another table.”. It is a different solution then I’m used to hear, like for example “please sir, wait a minute while I clean your table.”, especially since I’m do only one in the restaurant. It’s not like she is busy.

Kuwait is on average 1 degree warmer then Dubai. On the positive side it rains less.

The airconditioning in my car wasn’t working. It took me a while to figure out that it was because of the front window heating. Every morning my car resets: airco off, window heating on.

Kuwait isn’t even half the size of the Netherlands and it has about 1/8 of the people (2.2 million).

Have a look at the picture of the menu card and especially the phrase “all our beers are non-alcoholic. On the positive side, it is the room service menu. Alcohol is forbidden in Kuwait and energy drinks are for 16 year and older. 

The glue on my slippers apparently dried out. A couple of hundred meters walking and the slipper just fell apart. I had the walk barefooted.  The stones were unbelievable hot. I got blizzards from the heat. 

I’ll be living a month in a beach resort 65km from Kuwait city.


Serving Americas Best

2014-09-26

At first I think they refer to the music, a bit naive. In the car I'm listening to AFN radio, American Forces Network. A nice mix of music with a sound quality of a transistor radio: new popular, rock, country, a bit of news. A commercial states that the newest music is played after which a song of Billy Idol starts.

It's a station of music and information, commercials telling:

Serving Americas best!


3 more days Kuwait

2014-10-06

Kuwait is not Dubai, but it's also not Saudi. This statement seems quit obvious, but has a lot of hidden meaning. I like the place, but that could also be because I new my visit would be temporary. I've started counting down, 3 more days and then I fly for a long weekend to Istanbul. After that short break I continue to Kazachstan for a new project.

I went to Kuwait City for a meeting, got stock in traffic, drove by the city highlights and couldnt be bothered to return for some pictures. Nothing to see.

MCDonalds, Burger King, Starbucks, every gas station along the highway has American food chains.

Lukewarm water on the toiletseat from people using the water hose on in the toilet. I can't get used to it.


Istanbul

2014-10-10

I booked a hotel upfront. When checking in the reception can’t find me in the system, turns out they are expecting me a year from now.

A problem never comes alone as I have no phone subscription for the moment. My Dutch number I need to buy a phone for (micro card), my Dubai subscription I cancelled the end of September and my Kuwait number doesn’t have international roaming. I tried to put the international roaming on, but because of the Eid-holidays nothing is done till coming Sunday.

At lunch I have a glass of wine. Afterwards I sleep for two hours, combination of work, an early rise and 4 weeks without alcohol in Kuwait.

I got lost as well, not really, it just took me a long time to realise I was walking in the wrong direction and then had to find my way back through small alleys.

Again a problem never comes alone as in the morning when I left the hotel I left the hotel business card in my room. “I stay close by”, I thought.

Istanbul has a beautiful old centre. I am going to wander more days and nights through the streets.


follow the flag

2014-10-11

Yes, I did it. You have to try everything at least once. I booked a guided city tour. Wait here, wait there, wait… wait…. follow the flag, five minute photo break, don’t visit the toilet here, the lines are too long, no time, rush, rush, wait downstairs for the flag. Keep together, stay together, in a line, the bus is waiting, keep your eye on the flag, lunch is included, drinks are for your selve, we have a tight schedule, rush, wait……. You have 15 minutes free time, don’t wander off. Just once a guided tour, for the experience, pfff.


peak season

2014-10-12 to 2014-10-13

A very beautiful and interesting city with a very nice atmosphere, but take my advice and skip weekends in peak season. Thousands of people, tour group stumbling over tour group, multiple cruise ships, hours of waiting lines.

Sunday it’s too crowded. I don’t feel like standing in line for a ticket, for security and for entry. It’s cold, some drops, the usual feeling at the beginning of a trip. Monday I feel relaxed. I always need a couple of days to get in the mood, to get out of the work mode, to accept whatever i encounter, too bad I have to go to work again tomorrow.

I pee yellow. I know what it means - dehydration. I’ve had enough turkeys tea and coffee previous days, time for a bar visit. 

I made a beginners mistake negotiating down the price of a leather jacket, stupid, stupid, stupid……so stupid. I liked the jacket too much. The salesman new, he also new I had no idea of what it should cost. I still don’t. I have no clue if I’ve been ripped of or that I bought genuine good quality. Unfortunately each time I wear the jacket now I’ll think of how stupid I have been.


Hagia Sophia

2014-10-14

Even on tuesday there are lines for the museums. Entered the Hagia Sophia, an old church, an old mosque and now a museum. Building started in 537.

Back to my hotel to check out and wait for my airport drop off. Using internet in the lobby I checked the weather in Aktau, 20 degrees celsius. I thought it would already be colder. I went shopping for long sleeved shirts, a sweater and a leather jacket for nothing. They will come in handy later, but for now I just have to carry them.


23kg

2014-10-15

It's only at check in I discover my 2nd flight will be with a different carrier. First the groun  flight assistent says she can't check in my luggage to the end destination. This would be an issue as I don't have an Azerbijan visa. I urge her to call her boss and finally she checks in my luggage with the remark "please check in Baku". She has her doubts.

In Baku I have a transfer. Another ground flight attendent asks for my weight slip off the luggage. 27kg he says that is too much. I get into a discussion as my printed ticket says for the first part of the flight "30kg" and for the 2nd part of the flight it says "1 piece". The attendant says the limit is 23kg. He wants 100 euro's. Big discussions, he talks to his manager and they agree that I can travel with the overweight.


Nothingness

2014-10-25

Ten days in Kazakhstan and only yesterday I had my first shots of vodka. The last 4 weeks I’ve seen a weekly temperature drop of about 10 degrees: from freaking hot in Kuwait to hot in Kuwait to nice in Istanbul and nice in Aktau to cold in Bautino. Currently it’s 4 degrees during day time and we had the first snow. Bautino is a place filled with nothing. Some companies working on the Caspian sea, 2 hotels and lots of cows, horses and goats in the streets. I like it here. Unfortunately I haven’t been able to enjoy the nothingness as work is demanding all my time.


Where are you going?

2014-10-28 to 2014-11-01

I leave the office at 5pm. It’s a bumpy two hour drive to the airport. At the first metal detector check the immigration officer is searching through my passport over and over. Finally he walks away with the passport to a police cabin in the entry hall. I follow him. After a couple of minutes he comes out of the cabin, gives my passport back and waves me of. No questions asked.

The plane leaves on time. I arrive in Baku after a flight of an hour. I get out of the plane and a bus drives me to the terminal. A ground transfer steward stands at the door. I address him. “Where are you going?”, he asks. “I’m going to Aktau”, I say to him. “You are coming from Aktau” he says, “Where are you going?”. “To Aktau”, I reply again.

He looks strange at me. “Coming from Aktau, going to Aktau”, I say once more. He starts calling with his superiors. Another steward comes towards me, “Coming from Aktau?”. “Yes”, I say. “Going to Aktau?”. “Yes”. “Okay, please follow me”.

I give my passport and get in the elevator. The guy brings in another group of people. Then a big fat immigration officer starts shouting and they are discussing, some more shouting. All people get out. I’m just standing there in the elevator. I have no clue what is going on. I’m holding the door.

More discussions and shouting follows and then the officers and the group walk away. I follow hem  as the steward still has my passport. They walk to the left, to the right, back again. The group is getting stamps at immigration and do other formalities. I stay close to the steward and just wait. After 15 minutes the steward suddenly turns to me and says “let’s go”.

He brings me to a waiting area and after two hours gives me a boarding pass. At 11 pm we drive to another terminal by bus. At 11.30pm I board a plane back to Aktau. With one hour time difference I arrive at 2am and have me driven back to Bautino. It's minus five degrees celsius. I’m in bed by 4am. And this all for a new stamp at immigrations. We call this a visa run.


busy week

2014-11-09 to 2014-11-18

Sunday: Getting up at 2.30am to catch a plane, another plane, a car and then into two days of running from parents to town hall (’s-Gravenzande) to head office (Rotterdam Noord) to dentist (Zuid) to doctor (’s-Gravenande), again to town hall to shops (Rotterdam centrum/Schiebroek/’s-Gravenzande) to again the head office to pharmacy, in between a visit from my sister, doing mail, reading contracts, unpacking, packing.

Tuesday evening I check into a hotel in Hoofddorp for a 3 day gathering of financial colleagues. I work in the morning and then a 7 hour drive in a bus to chateau Jemeppe, no diner accept frikandellen, too much alcohol and too little sleep for a day of mountain biking, rafting, hiking, rock climbing and a trapeze jump, financial presentation, more drinks and less sleep. Friday: from 8 am onwards Nijenrode presentations and workshop before 7 hours back in the bus to the hoofddorp hotel. I arrive friday night at 11 pm.

Saturday: Picked up in Amsterdam and visited by my parents in ’s-Gravenzande, a birthday party in Spijkenisse, reached after 2 hours in public transport, 4 transfers, some alcohol and not much sleep as I have to be at Schiphol airport at 8.30 am.

It snows in Atyrau, not in Aktau, the 2 hour drive to Bautino seems to get bumpier each time. Finally I’m in bed by 2.30am. Monday: breakfast at 8 and then to work. Getting up at 7.30 am is actually sleeping in after a week like I just had. Back in the rhythm of 12 hours work per day. Tuesday 4 hours in the car for a meeting which means I have to make up time in the evening as work just doesn’t get less. For tomorrow I’ve put my alarm earlier.

I’m not complaining by the way, just descripting events.


Istanbul

2014-11-27 to 2014-11-28

Turkish barber - nice treatment except for the burning lighter put in my ear........ I came to catch up with sleep, instead I got up early and cought up with cold. Drinking Turkish coffee & raki outside under an electric heater.


enjoying life

2014-11-29

Wearing my Danish sweater, Indian socks & Singaporean underwear, having a late afternoon Turkish beer in an Irish pub, talking to an East Turk, Saudi Arabier & American, I have the most interesting conversation since my busride between Tanzania & Kenya with a seer, who had 6 other seasonal jobs as well. From immigrants & refugees to republicans, from Obama to ISIS, from everyday life to likes and dislikes about our home countries, to religion, power, corporates, family life, from keeping people stupid to a silent revolution where Saudi is sending its people abroad to study, no subject is of limit. Respect, learning, accepting other truths, life is great if you live it!


Bautino - Aktau

2014-12-04


cold & windy

2014-12-07

In the early morning it's already minus 11 degrees.


just some pics of Bautino

2014-12-14


Beautiful Bautino

2014-12-21


Foggy Christmas

2014-12-26


Christmas party

2014-12-28

Loud music, endless speeches and games, not the way we celebrate Christmas, but typical Kazakh. It was an experience and I have to say nice for once.


Tamshali

2015-01-04

An hour drive outside Bautino lies the Tamshali canyon. I asked a driver to bring me which turned out to be a good idea. Because of the mist we got lost getting there. Returning we got lost on the many criss cross country tracks. It rained heavily and the mist got up again. The driver slipped of the road twice and a couple of times almost. But in between rains and mist I had a gap to walk and take these beautiful pictures.


ebola

2015-01-12

Getting into Ethiopia goes very efficient. Most time cost the Ebola checks, especially as they are asking for explanation on stamps and I have to explain were Kazakhstan is situated on the world map. In 10 minutes I was out of the plane, had my Ebola checks, bought the visa on arrival and went through immigration. Too bad I had to wait for more then an hour for my luggage, Not uncommon by the way.


Addis Ababa

2015-01-12 to 2015-01-14

Africa isn't known for its interesting cities and Addis Ababa is no exception. It has some museums, nothing special, enough to acclimatise a day or two. The red terror museum brings back memories of the killing fields and some other brutal regimes.

The hotel had a water problem, nothing unusual itself, but it’s the first time I experienced the problem of lack of cold water. The water was too hot to shower.

It might not come as a surprise, but the African sun burned my head.


Bahir Dar

2015-01-15 to 2015-01-16

Up at 4 am and this time no hot water, no shower again. The hotel airport shuttle volunteers to bring me to the bus station (I had arranged a taxi, but I don't see the guy). The bus station is nothing more then a square, Merkel square to be precise. There are a lot of people, but no buses. Asking around, being pointed in opposite directions, I drop my bags where I think is the right spot. 

The buses arrive. People line up almost without pushing and shuffling. My luggage gets tagged before it goes underneath. The music and later the movies are played in the bus at a decent sound level. It's civilized.

Beautiful ride through countryside, canyons and more countryside. Lots of village, lots of people, lots of animals. I can enjoy a lot more as planned as the bus brakes down.

Again I eat local food, Dori Wot yesterday, today Tibs. Eating is done with the hands. I have to be consious to use my right.

I follow the map as studied, leaving the bus station and then to the right. After shaking of begging kids,  getting a lot of conflicting answer, if people understand me at all, where the hotels are, I decide to take my loss and I stop a Riksha. Quickly I discover I left the busstation from the back.

Scrummy hotel. I follow the advise of the reception and leave my values there instead of in my room. Everything is spread out on the counter. After seeing my stack of Kazakhi bank notes they change their mind. "Put it in your pocket", they don't want to count it. Next morning while collecting everything is spread out on the counter again. For the people who didnt see yesterday what I am carrying I suppose. Next time I might take the risk and leave the valuebles in my room.


Bahir Dar (2)

2015-01-17

What a day!! Sunrise on the lake with hippo’s and birds, visiting islands on lake Tana with 13th century monasteries, more bird watching and after lunch in a 4 wheel drive, a drive through ethiopia as I know it from television, a bit biblical as well, skinny legs, goats, cows, dust, huts, tens of thousands people herding and walking, carrying water, food, goats, or whatever, a nice hike, waterfall, again a cold shower, power cut at a cultural performance in the evening, and that all in one day of travel.

What a day! finishing it up with a bottle of rift valley syrah and Kifto, spicy minced beef with goat cheese and local bread. As soon as the power comes back on the music and dance performance starts. 

It was difficult to choose the pics to publish, I’ve got many.


Timkat Celebration

2015-01-18 to 2015-01-19

The feast of Epiphany celebrates the baptism of Christ with a three-day festival. Crowded fun with music and dancing. An amazing festival, what an energy. The first day I had hired a guide hoping he could get me good spots and for protection the second day I forgot about all that and I just emerged into the crowd. Such nice people, so proud, so happy, such rhythm, colourful.

If it wasn't for the annoying touts I could fall in love with this country.

(it's very difficult to upload photos, the internet is too slow)


Gonder

2015-01-20

While showing my pictures to the hotel staff ladies they went crazy in Ethiopian, besides that they recognised people (a nearby shopkeeper, the father of someone who had worked in the hotel) , they went crazy about seeing pictures of themselves. I took a lot of portraits. One lady, I think she got horny as well, thought she might get her 15 minutes of fame once I showed her picture in Holland. At least that is what the receptionist translated to me.

I’ve been Interviewed for Ethiopian radio. 

Met a former minister of agriculture, a board member of the American Ethiopian Orthodox church, a lot of children and many nice people. A small girl came running across the street and she grabbed my legs like she found her long lost father. 

After 2 days of cold water and no toilet paper I can finally change my room, everything is fully ooked in town because of the Timkat celebration, prices have doubled as well.

Gonder the town of 7 palaces in 1 ruin.


Simien Mountains

2015-01-21 to 2015-01-24

“You cold”, says my scout. I see the frost on his sleeping bag. He sleeps outside my tent at 4000 meter high protecting me from wild animals and robbers. Much more words English he doesn't speak. “No”, I say. The organiser was so nice to give me two sleeping bags. 

I hired a guide, scout (and cook) and did a 4-day trek through the Simien mountains, fantastic landscape, for wildlife watching not so great. Heavy walking at this altitude, climbing to 4070 meter on mule trails. The views made it worthwhile.


Aksum

2015-01-26 to 2015-01-27

Far North, towards the border with Eritrea. Children are getting more annoying in their begging. I did some small hikes just outside town.


Tigray

2015-01-28 to 2015-01-29

Climbing 12 meters by rope upto the monastery of Debre Damo. Have a look in the monastery and up the plateau before climbing down again. Halfway down I loose all power in my hands, the thick rope slips through my fingers. I fall down. Luckily  I’m secured by a second rope around my waste.

The next day I climb to the monastery of Abuna Yemata Guh. Not an easy climb and I feel uncertain from the start. At the end of the climb I look up against a 6 meter straight wall. No problem according to my guide, someone will come behind you and push a bit. Allthough the climb doesn't look as though as I've done allready I do get scared. I don’t climb the final bit.

Not going further is one thing, I still had to get down. I can’t remember the time I was so happy there was someone to hold my hand.

The surroundings were amazing. The ride and walks as well. Churches and monasteries 15 centuries old and still in use. I slept in the best hotel so far in Ethiopia with surprisingly a more then fair rate.


Lalibela

2015-01-30 to 2015-02-01

The Rock Hewn Churches of Lalibela. All churches in a group are cut out of 1 single rock. There are 3 groups. There are some tunnels as well.

As I’m on the eve of flying out of Ethiopia, tomorrow I fly to Djibouti, some things I didn't mention before:


Djibouti-City

2015-02-03

Djibouti, french speaking, somehow that always increases the level of irritation and reduces efficiency. An advantage of French speaking countries is their good restaurants. Not the cuisine necessarily, but the fact that bars look like bars and restaurant like restaurant, it's the atmosphere.

I've got aircondition in my room, although only 4 months ago, I didn't realize how much I missed it until now.

After all the Indira, shiro, doro wats, tibs etc i take a schnitzel (escalope Milanese) for lunch.

After some searching (none of the tour companies seem to be able to book anything except tickets out of the country) I hired via my hotel contacts (son of the owner) a 4wd with driver. Tours are unpayable, car hire just very expensive, and some campement overnights are arranged.

A tour lady warned me not to photograph buildings in the city (some people got arrested), the buildings might not be what they appear to be. An American, French, German and Japanese army presence might have something to do with that.

I had to sent my dinner steak back to the kitchen. I ordered welldone, got medium-rare. Fucking French schooled cooks! Thinking they know better then client requests.

And of course the beggars and worse people doing unasked "services"  and expecting payment.


Lac Abbe & the Goda Mountains

2015-02-04 to 2015-02-07

Hired a 4wheel drive and driver for a 5 day trip. The driver gave me so much annoyance and he fucked up so much that I cut the trip a day short (he didn't drive when I instructed him to drive, stopping many times for private calls, taking people along in the car, went of the road twice because of speeding on dirt/rock tracks, arranged hike trips wrongly, making phone calls while driving, etc.) . After heavy discussions with the owner I checked in in the Sheraton. 

After all those problems I wanted a hot shower and the certainty of something good. The only room available was a club suit, top of the notch, with breakfast in a private room. Okay one night only, I wash off the dirt of the mountains and the anger. WRONG….Do they have a technical problem and is there no hot water. Not that they informed me when I checked in of course….. Another heavy discussion, this time with the hotel manager. 

Finally I wanted to arrange a 3-day trip to Moucha Island, relaxing at the beach. Is the prime minister of Ethiopia on a visit and is the hotel on the island closed because of that delegation. 

The pictures are nice. So were the hikes I did.


Bautino & Fort Shevchenko

2015-03-08

Spring is slowly starting. Temperatures have become above 0.


Bautino Sunday afternoon walk

2015-03-15


Navruz: sheep head & camel milk

2015-03-22

Today, Navruz is celebrated each year on March 21, when the sun enters the sign of Aries on the astrological calendar. In the northern hemisphere, this date frequently coincides with the spring equinox, the day on which the number of daylight hours equals the number of nighttime hours. 

Celebrations of spring are a natural outgrowth of the Earth's rhythms. In most of the Silk Road  countries, Navruz announces the joyful awakening of nature after winter and the beginning of the agricultural cycle of cultivating, planting, and harvesting.


Amman, Jordan: Citadel & Roman Theatre

2015-03-25

A taxi driver wants to overcharge I don't get in. He asks 5 dinar, I'm willing to pay 3. I grab another cab, have to get in in a hurry, as we're holding up traffic without negotiating the price. He quickly points at the meter. He put his meter on. The trip was 1.17 dinar when I arrived back at my hotel.


same same, but different

2015-03-26


Karak

2015-03-27

The ancient crusaders stronghold of Karak.


Dana

2015-03-28 to 2015-03-29

I get up early. I want to catch the first bus from Karak to Tafila. 6am goes my alarm, but I can't leave the hotel before seven as there is nobody at the reception. No breakfast, I still hope to catch the early bus. At the bus station I'm told the bus comes in 1 hour, then in 2 hours, then they don't know, then it doesn't come anymore. Finaly the bus arives at 11 am, We leave at 11.30 am. In Tafila it goes quicker, only 1 hour wait. For a busride of in total 2 hours I'm 8 hours on the road.

I arrange a breakfast-to-go. I want to catch the first sunray over the mountains when I decend into Wadi Dana. Again my alarm goes before 6 am. I was awake for some hours already as it was storming and raining all night. Before 9 in the morning I've been rained upon 5 times. It is a beautiful walk, and when finally the sun comes through the clouds I get warm as well.


One of the new 7 wonders of the world : Petra

2015-03-30 to 2015-04-01

Driving from Dana to Petra the taxi driver asks if I mind the arabic music. I don't, I tell him when I worked in 2010 in Dubai I listened every morning to Fairouz. He has her on his smartphone connected to the radio and turns the volume up.

The 1st day its windy and nice, second day it's hot, third day in Petra starts with rain, clouds all day. It's like Dutch summer weather.

I slipped on a slope and couldn't manage to keep the camera from sliding under my slightly overweighted body. As far as I can judge it's only the lens hood that is broken.

I walked many kilometers and climbed many stairs. I've seen many tombs. Sometimes Petra looks more like a graveyard then an old town.

Petra is a historical and archaeological city in Jordan that is famous for its rock-cut architecture and water conduit system. Another name for Petra is the Rose City due to the color of the stone out of which it is carved.

Established possibly as early as 312 BC as the capital city of the Nabataeans, In 106 AD the part of Arabia under the rule of Petra was absorbed into the Roman Empire.


Aqaba

2015-04-02

Red Sea holiday seaside resort for the Jordanians and neighbouring countries., fully dressed swimming. The idea was a relaxed night out, a break from mountains, monuments and busses. I actually ended up sleeping. 


Wadi Rum - Lawrence of Arabia

2015-04-03 to 2015-04-04

The reception sends me to a guy, who calls another guy, who - when I get there - calls another guy to arrange an overnight  stay in a bedouin tent in the Wadi Rum desert.

I switch from a car into a jeep, into another jeep and into again another jeep before going into the desert. The drivers don’t want to drive the agreed route without the owner paying them extra money.

At night the grandson of the bedouin lady is helping her out. At the campfire he has fantastic stores, first he pretends not to speak English, but his grandmother already had said he understand, he tells about his father still living as a bedouin far in the desert, according to his grandmother he lives in Canada and finally he promises the next morning to walk with me through the desert back to town, when I go to bed he says he is leaving the desert right now to sleep in the village. I take his stories about helping the poor with a big peace of salt.

The next morning his grandmother doesn’t know where the boy is, and she tries to find out from me what we discussed about transport out of the desert. She really does speak hardly any English.  

My transport out of the desert doesn't show up. Another car is called. After some bullshit that I only needed to be out of the desert at a certain time (which is true, but we agreed another time) the truth came out, the car that came to pick me up had broken down in the desert.


Irbid

2015-04-04 to 2015-04-05

From the South of Jordan to the North, 5 hours by bus.


Ajloun

2015-04-06 to 2015-04-07

A taxi to the nature reserve will cost you 12 dinar says the hotel owner. According to my information it should be between 5 and 7 dinar. He disagrees, The men writes what I want in arabic on a piece of paper and I leave the hotel in search of a taxi to arrange myself. 5 minutes later I'm past by the hotel owner in his car. He will drop me for 7 dinar. (He has to go to Irbid and most likely he realised that I would pay for the gas for his trip this way and I don't buy the "your my guest and I have to do the best for you story").

The 7 dinar and then 8 dinar entrance are not worth the visit to the reserve. The small trail I walk brings me back in an hour to the visitors centert without seeing anything, I don't want to pay more money and decide to walk back to town. I make a detour via Mar Elias. 5 hours later I'm back in my hotel. 20 km hiking over steep mountains at the hottest of the day, great exercise.


Jerash

2015-04-08

Busloads with school children, hundreds of them, it's schooltrip season. The children stand in the way for pictures or are asking for pictures with me (in between the scarce time that they are not screaming and running). like a celebrity I've posed for tens of pictures taken with smartphones and ipads.

Jerash is an old roman settlement, an amazing place.


Amman

2015-04-10 to 2015-04-11

Planning is to enjoy a good hotel and some bars for the last two nights, however I check in in a hotel what I thought to be good and I get a little bit sick. I do have a nice afternoon trip on my last day to the Dead Sea.


Spring is arriving

2015-04-26

I went for a beach walk along the Caspian Sea in Bautino. I wasn't the only one.


end of the world (and a bit further)

2015-05-10 to 2015-05-14

A mosquito plague hit Bautino, more annoying then itchy. Apparently they start stinging later in the season only. We also had much more rain then usual. The desert started having a green glow, followed by some actual gras, animals started to move from their frozen position next to the road, and I saw two horses playing.

Luckily there are still lots of dead animals lying on the beach, otherwise I might get confused in which hole I am. Giving directions is easy: I land in the middle of nowhere, then I travel to the end of the world, and I live a couple of hundred meters further.


Snakes, horses & camels

2015-05-24

I hear a sissling sound and look strait in the eyes of a snake. I jump half a meter back, more is not possible without falling of the mountain. Luckely the snake scares as much as I do and moves away. Again luckely as I had nowhere to go without hurting myself and the snake would have been quicker. This I realised later only ofcourse as first I took some snapshots.

The mosquitos have gone. They came very quickly and they all died very quickly.

Last weeks it rained here as it didn't in the last ten years. The desert is coloring green and horses are running and playing and above all eating.

I got a company mountain bike this week and I went testing it. After a nice ride up the hills and through the steppe I went down. Gaining speed, more speed, nice. Unfortunately I had to slow down for some camels alongside the road.


spring in Bautino

2015-05-31 to 2015-06-09

Lovely weather, 30 degrees and increasing.


Tibilisi

2015-06-23 to 2015-06-25

My hotel is not at the address of the voucher, my taxi driver helps out. Still this is a Very nice town.


Kazbegi

2015-06-26 to 2015-06-28

By Marshrutka to Kazbegi in the great Caucasus. Visited Tsminda Sameba Church and the Gregeti Glacier after a crueling 6 hour walk up hill in rain and hail. The three hours down I was soked. My water proof shoes were a swimming pool. It was so cold up the mountain. 

The 2nd day the guesthouse owners family took me to the Gveleti waterfall and Sno valley. And they made me drink vodka and eat sausages amongst many other drink and food, both healthy and unhealthy.


Borjomi

2015-06-29 to 2015-07-01

Leaving Kazbegi I'm sitting on a smal wooden chair in the bus in between the other seats. Passengers make a cross with each church we pass.

Borjomi is an old mineral water city. It's also the entrance to Borjomi National Park. I hike two days in the mountains through all kinds of woods and flower full meadows. I sleep in a hut together with some other hikers that reach this shelter.


Vardzia

2015-07-02

By taxi to this cave city, a 2 hours drive there and 2 hours back through georgous green and mountainous landscape.


Batumi

2015-07-06

Decided to stay another day in Batumi at the black sea, not because I like it so much, because I'm lazy.


Around Bautino

2015-08-23

Probably the last pictures from Bautino. Next stop the Netherlands for 2 weeks and then some months of traveling. Late afternoon last Sunday I drove with some colleagues to a small canyon, an hour drive from Bautino, which I visited one time in the winter.


Week 39 travel snapshots

2015-09-22 to 2015-09-27

South Korea

- Seoul: Bukchon Hanok Village, Changdeokgung (palace), Changyeonggung (palace), Cheong Gye Cheon (landscaped stream), Gwanghawmun Square, Leeum Art Museum, War Memorial Museum, Namsam Park, Fortress Wall

- Suwon: Fortress Wall, Hwaseong Haenggung (palace)

notes

5 days of walking and no blizzards yet. A miracle. Ive got new socks and new shoes. I hope its the shoes as i have to change socks occasionally

WAlked the fortress wall. Militairy zone. No pictures allowed

Got a home cooked mail in my guesthouse, my stomach/ contestiobs is/ are messing around since

Festival ongoing. Changed the planning already a bit

According to a guesthouse employee nobody in the countryside speaks English. Even if I would show a word in korean they would be afraid: "i dint speak english, go away, dont hurt me". I'll experience it firsthand

Walked the Suwon fortress wall round and visited the palace.

Ik heb al 5 nachten niet geslapen (nachtvlucht, jetlag, geluid buiten, airconditioning bediening met koreaanse tekens, mosquito), op de 6e dag viel ik meerdere malen in slaap in een coffee shop achter mijn  mok Americano. (Moet nog een uurtje of 5 wakker blijven, misschien slaap ik vannacht dan wel)

Ben begonnen aan de echte streetfood. 'T was heel lekker, alleen geen idee wat het was

Zwerver vraagt om een stukje kip. Ik stuur de man weg, maar voel me wel verplicht om alles op te eten. Het is veel en spicey. Ik faal dan ook met nog 4 stukjes


week 40 travel snapshots

2015-09-28 to 2015-10-04

South Korea - Seoul: Bukhansan National Park - Sokcho: Seoraksan National Park - Gangneung: Gyeongpo beach & lake - Ulleungdo: Dodong-ri

Notes

Seoraksan National Park

day 1 - hike to Ulsan Bawi (rock), Yukdam Popko, Biryong Popko (waterfalls)
day 2 - hike Yongdaye-ri to Seorak Dong:  Suryeomdong Valley, Jeohangnyeong Pass, rain, lekke schoenen, gratis eten halverwege in tempel (soep, rijst, banaan, thee), had ik echt nodig.
day 3 - cable car closed due to strong winds, small walk


week 41 travel snapshots

2015-10-05 to 2015-10-11

South Korea - Ulleungdo: Dodong-ri, Jeodong-ri, Seong-Inbong - Pohang: Bogyeong-sa, Naeyeonsan - Andong: Andong Folk Village, Hahoe Folk Village, Cheongnyangsan National Park

Notes

Ben 2 maal in verkeerde bus gestapt
1) in Pohang, bus reed gelukkig een rondje. Ik kwam uit op de plek waar ik was opgestapt (busterminal)
2) van Pohang naar Andong. Ik had een kaartje gekocht voor de directe bus, maar bleek in de stopbus te zitten.

Koreans share all food and drinks:
Restaurant meals are most of the time for more then one person, and so is the price

Walking in the mountains a lot of people offer me fruits, sweets, even to join in if they are picknicking or with complete meals.

Geusthouse in Andong everybody brings snacks and drinks, the owner cooks and everyone joins in (for free)
Unfortunately it are very simple and terrible meals. The man can't cook.


Week 42 travel snapshots

2015-10-12 to 2015-10-18

South Korea - Gyeongju: Anapji Pond, Bulguk-sa tempel, Seokguram grotto tempel), National Museum, Banwolseong (fortress, Stone Ice house), Cheomseongdae (astrological observatory 632-646), Tumuli park (tombs), Noseo-dong tombs, Namsan, Yangdong Folk Village, Silk Road Culture festival - Busan: Samcheon, Kyung- sung-Pukyong, Jagalchi Fish Market, Yongdusan park, Gwangan Bridge, Gwangalli beach


Week 43 travel snapshots

2015-10-19 to 2015-10-25

South Korea - Busan: Beomeo-sa, Geumjeongsan mountain, Geumjeong fortress, Nammun - Namhae-do: Daraengi village - Suncheon: Suncheon-man - Boseong: Boseong Daehan Dawon Tea Plantation - Mokpo: Yudalsan Park, Gatwari Culture district

Notes

Fresh drinking water in the mountain, drank from it more then once, filled up my waterbottle(s) as well

Namhaedo, a large island with little touristic development, with ad one of the highlights the Hilton ......... ?

Namhaedo. Floor heating instead of a bed, but what a view!

Onsteking in mijn rechter grote teen blijft opspelen. Maar is eenpaar dagdelen achter elkaar een pilletje ipv af en toe een.

Multiple options: 1) just point and see what I get 2) try to talk to the waitress 3) try to pronounce a dish I had before and see the waitress reaction 4) eat nothing.  In this case I went for option 5. I went to a tiny shop and bought bags of chips.

Pig head. Bad memories of eating pig snout. It went okay. I kept it in.

Grote twijfels over de route, wel of niet Japan, terug naar Busan voor vuurwerk festival, mokpo ipv wando, Gwangu overslaan, Jeonju includen, etc.

Al twee keer gehad in een coffeeshop dat ik vroeg wat voor masltijden ze hadden en dan hadden ze niets, bestelde ik toch een koffie. Als setvice kreeg ik dan belegde boterhammen. De tweede keer zelfs met een gekookt ei erbij. Bij het afrekenen zie ik echter dat het standasrd is, soort van brood buffet.

Gatwari museum district was een tegenvaller, alleen maritime museum was enigzins interessant, wat een dag aan musea en galleries had moeten worden, had ik in twee uur gezien.


Week 44 travel snapshots

2015-10-26 to 2015-11-01

South Korea - Jeju: Sin-jeju, Tapdong Promenade & Waterbreak , Yongduam Rock , Saryeoni Forest, Seongsan-ri, Olle trail 1, 1-1, 9, Seongsan Ilchulbong, Seogwipo, Jeongbang Pokpo, Cheonjiyeon Pokpo, Saeyeon-gyo & Saeseom, Hallasan National Park , Seongpanak Trail 

Notes

4,5 hours in ondol room (floor sitting) ferry to jeju-do

One day of rain. I shelter a couple of times on my way to a city tour bus(previous day i had photographed at a stop the route and time schedule). Im too busy with the rain and take a wrong turn. Back on track i realize im goung to miss the bus at city hall. I recognize another stop "kal hotel entrance". So i wait at the entrance, with 3 minutes spare. I see the bus coming, it has to wait for traffic lights and then takes a turn. The bus stop is not at the entrance, but at the sight. I have to wait an hour.

When i get on the next bus and tell the stewardess where i want to go, she says im on the wrong bus. There is another city bus. The driver lets me off at a stop. Sooked before the start of the hike.

I find a cheap noodle restaurant, second night it is closed.

Dont buy trekking gear at an anwb shop in the netherlands. It has the price, but not the quality

The sunrise at seongsan i had was the modt beautiful one the guest hose owner had seen (he was a year in that place). Other travellers on other days said there dunrise didnt look as beautiful. I must have been lucky with the clouds.

I had found a cheap noodle restaurant for lunch, next day going back for diner is it closed

Great pork barbecue in guest house, some contact with local travellers. Get the advise not to walk olle 4,5,6,7 but 9,10,11. Advise given by a beautiful girl, so i take it.

Olle trail 1 and 1.1 not spectaculair, but nice enough long walks +/- 16km
On Udo i walk some kilometers extra because i had spare time and had the idea i hadnt seen all. I was right, missed out on caves and cliffs.

Music festival, 3 days, one food stand  , manned by one person, selling coffee and ( mandarines). Music was very different then expected, very different from what i heared so far in korea. The food stalls turned out to be at another stage.

Mt hallahan (1950m, highest in korea), misty, windy and very cold at the top. Have to wait for the crater to "open up", that happens a couple of times very briefly. Cant wait any longer, fingers, toes, face are too cold.

31 oct - 9 years on the road. 1 nov start 10th travel year

Met a nice korean man on olle trail 9, 66 years, just lost his wife. He bought me diner and a beer


Week 45 travel snapshots

2015-11-02 to 2015-11-08

South Korea - Jeju: Seogwipo, Jungmun resort, Cheonjiyeon Pokpo, Mureung, Yongsu port, Olle trail 11,12 & 13, Saeyeon-gyo, Saeseom.

Notes

Asked a man at a busstop in my best korean which bus to take, turns out he is chinese.

Pinching holes in my belt ( and finger)

Olle trail 11, krijg weer mandarijnen onderweg van een wild vreemde. Heerlijke wandeling, voor het eerst geen andere nensen tegen gekomen ( behalve die vrouw die me mandarijenen gaf). Iets te zwaar bepakt. Heb ook mijn laptop bij me.

Ik word de fried chicken zat, maar het is het enige gerecht wat ik kan uitspreken en wat ze vaak hebben.
Especially if i start eating the leftovers as breakfast during a hike.
Luckily the guesthouse owner had given me a basket of manderines.


Week 46 travel snapshots

2015-11-09 to 2015-11-15

South Korea - Wando - Gwangju: Mudeungsan National Park, Gochang, Moyang fortress - Jeonju: Hanok Maeul, 7 peaks park.

The weather is becoming unpleasantly Dutch, too many dark and rainy days.

Notes

Jeju - wando ferry doesnt run at 2pm on monday (in contrary to what lonely planet and guesthouse said)
Visit the arario art museum to kill time.

Rain in jeonju. Get send in the wrong directions by 2 people, walk 5 km too much. And i think my phone breaks down. Cant push the buttons on the screen anymore. A shop refers me to a service center. First i connect to my computer. Turns out to be a due update.

Boring city, and the hanok village too crowded.


Week 47 travel snapshots

2015-11-16 to 2015-11-22

South Korea - Daecheon: beach - Kkotji: beach - Seoul: zoo, National museum of Modern and Contemporary Art, botanic garden, Gyeongbokgung palace, national museum of  korean contemporary history

Last week in South Korea, weather changed for the better when I reached Seoul. Coming week I'll be heading for Chile.

Notes

Been sold two tickets. Get two paper ticket, I think new system? I get in bus, half empty, why do they sell me isle seat. Only when I sit down and look at the 2nd ticket I notice it is for both chairs next to each other. One the way I realise I said the wrong name Daejeon instead of Daecheon. Luckily in Daejeon I can get a direct bus to Daecheon. Only a couple of hours delay.

The ferry to Anmeyeondo goes from island to island. The last part of the trip I’m almost alone on board. Have a nice, but difficult conversation, get bought coffee and my busticket is paid for. In Anmeyon I take a taxi to nearby Kkotji beach. It rains again.

Rublevskaya, Anzhelika
Miss Pakistan world 2015 gives a like on a beach photo

Lot of rain until i arrive in seoul again( jeonju, daechon, kkotji)

Empty beaches

Seoul. The zoo takes a lot of time, need a second visit for the botanical garden and gorillas. Visit the very interesting art museum in seoul grand park as well the 2nd day.

No laundry place close to the guesthouse, despite off what the receptionist said.

Sitting in an Indian restaurant where the owner apparently is an architecture fan. Interesting books. 


Week 48 travel snapshots

2015-11-23 to 2015-11-29

South Korea - Seoul: Hongdae; Netherlands - Amsterdam: center; Chile - Santiago: Plaza de Armas, Museo de Artes Visuales, Estación Mapocho; Argentina: Plaza Independencia, Plaza Italia, Plaza España, Plaza San Martin, Plaza Chile, Parque General San Martin

Notes

61 hours from checking out in seoul to checking in in santiago, 12 hours time difference.

In amsterdam i have a wait of 16 hours. I meet my parents. It rains and is cold.

Arriving in chile first thing i see at the airport is irish dancing

Stay close to plaza de armas

Get pickpocketed. The trick where they throw dirt on my backpacks and then say it is bird shit. I recognize the situation, think i'm in control, still i'm missing my wallet afterwards

In the wallet was besides money and credit cards also my busticket to mendoza.costs 1500 go re-print

Meet up with Jessica, Ian has to babysit

Mendoza is not very interesting, also dangerous. Advised against walking in san martin even in daylight. At the town main plaza i'm warned for my camera


Week 49 travel snapshots

2015-11-30 to 2015-12-06

Argentina - Mendoza: Maipu vineyards - Junin de los Andes/San Martin de los Andes: Parque Nacional Lanín. Amsterdam was cold and rain, Santiago I slept, got pickpocket, musea closed or disappointing, Mendoza was dangerous, couldn't walk alone were I wanted to, still it's all stories and part of the experience. After this 'transition' week from Korea I'm finally sightseeing again. Except for the border area with Chile, Central Argentina is not that beautiful. More South it is, I'm now in the lake district, will be there for the next two weeks.

Notes

Ruzie over de rekening in mendoza. Ik heb hotel voor 4 nachten vooruit beyasld. Receptioniste beweert dat ik maar 1 dag heb betaald. Ik kan haar niet overtuigen, kwaad loop ik weg, ik moet een bus halen

Onderweg nasr de bus terminal wordt  iik aangevallen door een paar zwerfhonden. Ik ben in gedachten nog bij de discussie in het hotel, ik schrik en val. Wat schaafwonden, maar verder niets kapot. De honden schrikken van mij en gaan er vandoor.

Ik kom om kwart voor 5 smorgens aan in junin de los andes. Het is nog donker. Ik maak een klein rondje of ik toevallig een hostel zie, maar ga uiteindelijk toch terug naar de busterminal en wacht tot het licht is. Ik vraag wat mensen, uiteindelijk zwerf ik tot 8.30 op straat voordat een receptie opengaat. Het eerste hostal is vol, de tweede vind ik plek

Het natuurpark waar ik heen wil gaat maar 2 keer in de week een bus heen, ik besluit een auto te huren. Junin uitverhuurt. San Martin, kantoren dicht voor siesta. Er hangt een affiche 'wij zijn op het vliegveld'. Blijkt niet waar, maar daar kom ik pas daar achter. Bus terug is een uur wachten, security helpt me met telefoonnummers en een telefoon voor het bellen van autoverhuur bedrijven, hijbelt de bus company om me weer op te pikken. Uiteindelijk krijg ik een lift terug naar San Martin

Huur een auto, 90 dollar per dag, voor 3 dagen. Prachtig natuurpark Lanín. Doe verschillende hikes

Zondag in san martin de los andes een rustdag ( voornamelijk op computer, en lees een hoofdstukje in atta)


Week 50 travel snapshots

2015-12-07 to 2015-12-13

Argentina - Villa la Angostura: Lago Nahuel Huapi. Laguna Verde, Parque Nacional Los Arrayanes, Mirador Belvedere, Cascada Inacayal, Cajón Negro - San Carlos de Bariloche : Cerro Campanario, Parque Municipal Llao-Llao, Parque Nacional Nahuel Huapi, Catedral, Refugio Frey


Week 51 travel snapshots

2015-12-14 to 2015-12-20

Argentina - Bariloche: Cerro Lopez, Parque Municipal LLao-Llao - El Bolson: Mirador Rio Azul, Lago Puelo, Cerro Piltriquitron

Notes

Sick. I think food poisening en juist vandaag een excursie geboekt. Ik krijg mijn geld niet terug. Heb een doktersverklaring nodig, maar het hotel zegt dat die net zo duur is als de excursie.

Ik loop tegen een limiet op mijn enige overgebleven creditcard aan. Het noodnummer van de bank werkt niet. Moet om 4 uur smorgens op om met het bankkantoor in nederland tebellen wat dan opengaat (4 uur tijdsverschil)

Mijn pasjes komen niet op tijd. Opnieuw laten blokkeren en nieuwe aangevraagd.

Op de weg terug van een wandeling naar een viewpoint wordt ik staande gehouden door een motoragent. Waar ik loop is te gevaarlijk, er vinden overvallen plaats

De receptie in het hostel ontkent dit niet (geen fotos nemen, geen camera laten zichtbaar) en zegt zelfs dat de politie samen is met de illegale landeigenaren die daar wonen. Ik huur de volgende dag een mountainbike en de route die ze me uitlegt gaat weer door die gevaarlijke buurt.

Ik ga via een andere weg naar het meer. Op de weg terug wil ik niet dezelfde weg rijden en neem de door het hostel geadviseerde route nu in omgekeerde volgorde. Het risico stuk is nu enigzins downhill.


Week 52 travel snapshots

2015-12-21 to 2015-12-27

Argentina - El Bolson: Cascada de Nahuelpan, Cajon del Azul - Esquel: Laguna la Zeta - El Chalten: Mirador de los condores, mirador de las aguilas, Laguna Torre


Week 53 travel snapshots

2015-12-28 to 2016-01-03

Argentina - El Chalten: Fitz Roy, Laguna Capri, Laguna Madre e Hija, Loma del Pliegue Tumbado, Glacier Huemul, lago del desierto, Cascade chorrillo del salto - El Calafate

Notes

At a checkpoint they asked for my passport and entry date. Only then i realised I hadn't checked the maximum allowed days. Fortunately i've got 90 days, and it was only day 30.

Beestjes in nootjes. Schrok ff want ik had al een schaaltje op, maar zag al snel dat de beestjes overal indoken.

Na een hike dacht ik eens een echte argentijnse steak te nemen. Slechte steak. De volgende dag een herkansing in een andere restaurant.  amazing steak. Met oud en nieuw terug gegaan om uitgebreid te eten.

Internet via satelitte comes and goes, but is mostly going and always slow. In the whole town of El Chalten.


Week 1 travel snapshots

2016-01-04 to 2016-01-07

Argentina - El Calafate: Laguna Nimez - Ushuaia: NP Tierra del Fuego

Notes

El Calafate: Ik had iemand voor me die zijn pasje in de atm liet zitten, vrij van pincode. De persoon kwam niet terug, ik heb hem maar aan de security gegeven.

Een staking en wegblokkade op weg naar het vliegveld van el calafate. Ik wad gewasrschuwd en een uurtje eerder vertrokken. Wat brandende autobanden, klein groepje protestanten, twee pilitie auto's die ip afstand toekeken. Na een 30 ninuten werden we doorgelaten.

Ook ushuaia hotel niet "meewerkend" mbt te ontvangen pasjes. Eerst kost het al moeite om uit te leggen wat post is, en daarna min of meer laconiek schouderophalend " misschien ontvangen we wel wat"

Wat verkeerde informatie. Ik dacht met 40 minuten naar het np te lopen, het bleken 2 uur te zijn. In het park nog eens 3 km voordat de trail begon. Terug heb ik maar de bus gepakt.

Ik moet een hoop doen met mijn foto's op internet, naar Antarctica twee weken geen wifi. Internet in Ushuaia is echter net zo drama als op de meeste plekken in Patagonia. Mijn backlog groeit.


Travel snapshots Antarctica

2016-01-08 to 2016-01-19

Antarctica - Weddel Sea, Paulette Island, Brown Bluff, Nierva Cove, Danco Island, Lemair Channel, Verynovsky Station, Neko Harbour, Dorvan Bay, Port Lockroy, Orne Island, Foyn Harbour, Deception Island, Hannah Point, Drake passage, Gerlache Strait


Week 3 travel snapshots

2016-01-20 to 2016-01-24

Argentina - Ushuaia - Iguazu: Iguazu falls

Notes

Ik heb 2 uur tussen twee vluchten in Buenos Aires. De 2 vluchten landen en vertrekken echter van 2 verschillende luchthavens. Volgens de incheckdame in Ushuaia geen probleem, volgens de transfer buschauffeur krap, maar geen probleem. De grond stewardes geeft bij aankomst echter aan dat het inchecken gesloten is. Ik doe wat moeilijk aangezien haar collega’s anders hebben gezegd. Ze checkt met een collega. De vlucht blijkt vertraagd, ik kan toch inchecken. Later via ontvangen e-mails via de travelwebsite waar ik heb geboekt kan ik reconstrueren wat er daarna allemaal volgt. Zucht geannuleerd, opnieuw ingesteld. Ik kom met slechts 45 minuten vertraging aan in Iguazu

Het hoogtepunt van Iguazu falls aan Argentijnse zijde kan ik niet herhalen. Het eiland is gesloten.

Ik wordt “ vriendjes” met een lizard. Hij “poseert” voor mijn foto’s. Ik krijg hem met geduld zo zover dat hij niet bang is voor mijn aanwezigheid. Hij blijft bang voor mijn bewegingen.


Week 4 travel snapshots

2016-01-25 to 2016-01-31

Brasil - Foz do Iguasu: Iguasu falls, bird zoo, Ataipu dam - Ilha de Santa Catarina: Praia dos Asores, praia da armasas, praia dos naufragados, Campeche

Notes

Een man klaagt over mijn tripod bij een van de watervallen. De man wil een foto van zijn familie maken. Ik zie vervolgens hoe de man zelf bezig is op andere locaties, de man is zelf behoorlijk egoistisch. Ik vraag om 30 seconden voor een long exposure en stap vervolgens opzij. Dit kleine beetje wachten maakt de man niet gelukkig.

Ataipu dam. Een hoop waanzinnige getallen. Een mooie stuk engineering en constructie.

Wandelen op ilha de santa catarina zijn echte jungle treks. Modder, prikkende planten, insecten, hitte, zweet, regen. Ik raak een kluis sleutel kwijt.

Wordt overvallen door een regenbui op het strand (net als alle andere mensen), van prachtig weer betrekt het in 10 minuten, ik zie de regen zo komen binnen rollen. Net gedoucht, net schone kleren, wolkbreuk. Opnieuw onder de douche.

Naar Campeche opzoek naar een ATM, al uitgestapt bij een eerder plaatsje. Nergens een Atm die werkt op een buitenlandse kaart. Op het busstation van Florianopolis ook niet. Er staat een “geschikte” Atm, maar die maakt blijkbaar geen contact. Het ding accepteert mijn martercard niet.


Week 5 travel snapshots

2016-02-01 to 2016-02-07

Brasil - Rio de Janeiro: Copacabana, Ipanema, Leme, Botafogo, Flamengo, Catete, Gloria, Lapa, Santa Teresa, Escadaria Selaron, Parque de los ruinas, Museu Chacara de Ceu, Leblon, Botanical Garden. Not a spectacular week for my photography. I left the camera mainly in the vault.

Notes

Pasjes zijn terug in nederland berichtten mijn ouders


Week 6 travel snapshots

2016-02-08 to 2016-02-14

Brasil - Natal: Ponta Negra, Fortaleze dos Reis Magos - Canoa Quebrada


Week 7 travel snapshots

2016-02-15 to 2016-02-21

Brazil - Canoa Quebrada: beach - Belem: Cidade Velha, Forte do Presepio, Museu de Arte Sacra, Mercado Ver-o-Peso, Teatro da Paz, Casa das Onze Janelas, Bosque Municipal, Rodrigues Alvas; French Guiana - Cayenne - Cacao


Week 8 travel snapshots

2016-02-22 to 2016-02-28

French Guiana - Kaw: swamp - Cayenne - St Laurent du Maroni: Camp de la Transportation; Suriname - Paramaribo: Dutch colonial architecture, Fort Zeelandia


Week 9 travel snapshots

2016-03-01 to 2016-03-06

Suriname - Paramaribo - Kabalebo.


Week 10 travel snapshots

2016-03-07 to 2016-03-13

Suriname - Kabalebo - Paramaribo - Nieuw Nickerie: Bigi Pan; Guiana - Georgetown - Kaieteur Falls


Rupununi - a strange day

2016-03-15

Annai. I got picked up from the oasis bus stop and brought to Bina Hill. What I expected to be a guesthouse turned out to be an institute in practical life lessons for community people from all over Guiana who didn't finish secondary school. Practical lessons in: agriculture, resource management, tourism and of course english & math.

The minister and institute management had come up with the idea to set up businesses for the students to learn in practice. There was amongst others a chicken farm, natural medicine lab, and guesthouse. I was the first paying guest in a long time.

A driver had picked me up, but there was nobody to receive me, keys of my hut were missing, a problem with the water pump therefor no water. Very soon was decided to relocate me to a village a couple of miles further down the road, but not before I had seen the compound and interacted with the students, after lunch was the plan.

I got a very interesting tour of the compound in development, of the ideas behind the project, met the people while being guided by the north rupunini-tourism-responsible person. Ended up in a local radio-station and on air. The volunteer DJ alias chairman of the local tourism board said that the people of Rupunini liked to hear a strange voice on the radio, if I wanted to say "hello". I told him he could interview me and so it happened.

Rupunini is experiencing an extreme draft. Water levels have never been so low. Animals are migrating. It's actually also the reason why the pump didn't work. Crops are not being planted and likely the school has to close down till rain starts - no water in the compound. They are looking into alternatives.

Just before lunch I met the principle of the school of now 48 youngsters, a mixture out of Guiana's different tribes. The kids were going through exams, but the afternoon exams would be delayed for me to give a presentation.   

Out of the blue, after a cramped, overnight, 14 hour minivan ride on a potholed dirt road, with multiple police roadblocks and an officer asking me for something to drink, I'm on air and in front of a class room talking about myself: my background, travel experiences, life experience and advice. Although I opened with the sentence ' I don't like to talk about myself', I managed to rattle on for a couple of minutes and after a question of the principle a couple of minutes more. I laid down a positive and inspirational speech. 

My new guesthouse is a room in a building where 3 other rooms are prepared for guests and there are two offices for the Guyana forest protection commission, a closed room and a kitchen with only some broken cupboards. There is one light bulb in the central area of the building for 7 rooms and the kitchen. And there is one not working socket. The shower is working, the toilet isn't. I fill up a bucket. All rooms are closed, I'm the only one in the building.

My room is small with a bed, mosquito net, an open barred glassless window, and outside luckily a small breeze. The room has no electricity and logically no airco or fan.

Progress in the area is eminent: 
- leaf roofs are being replaced by tin; - there is phone reception, only on local cards;
- the power station for the internet tower has been build and is working, only the tower will not come, they are looking into alternatives for the use of the electricity. 
The road is being better maintained and thereby a rising accident & death toll.
- a solar powered water pump

Next to my room is only working village-water-pump. The pump is solar driven. People coming by to fill up buckets and jerrycans stop to make a conversation.

Later I find out there is a socket board in one of the closed offices - 
Solar driven as well - after charging my phone I've to switch off some equipment as well as the water pump outside. 

I'm told that the guesthouse where I'm now staying was not the place where they wanted to relocate me to, but the new guesthouse was already unusable because they hadn't maintained the generator.

All day, all people I have contact with are trying to let things run smoothly. And still it doesn't. Three people in search for a lock to close my room, i get a mini lock, but the set up will not stop a burglar, again multiple people calling and arranging for the outside door key. My hostess collects the key from the village chief.

Who arranges my diner? People calling, visiting one by one to check if I had my diner, putting in all effort. And still diner is delayed I'm told by a guy I haven't met before. He comes by on his motorbike to apologize and tell me that. Two minutes later the guy comes back with his wife on the back seat and diner in a basket.
My expectations for a traditional dish are too high: fried chicken & fries. Everything else is perfect.

Sitting outside under a half moon and millions of stars I have my tea, reflect on a strange day, and watch people come to the water pump on motor, cycle or on foot till far after dark.

When I prepare for bed I discover that none of the doors lock properly from the inside. Lying on bed I notice that the inside walls don't reach the ceiling. 

I can write two days more of amateur community based tourism, but it has its charm and the money goes strait in a citizen's pocket instead of a company. 

On the last evening before my departure i'm told that there is usually a charge for the institute tour, but because i was relocated they wave it. I told them that's a wise thing to do otherwise I have to charge you for my time in front of the class !

Also I learned that people were getting desperate for water, the pump of the instute principle had been stolen.


Week 11 travel snapshots

2016-03-16 to 2016-03-20

Guiana - Georgetown - Rupununi: Annai, Bina Hill, Annaputa, Waweta, Lethem; Brazil - Manaus


Week 12 travel snapshots

2016-03-21 to 2016-03-27

Brazil - Manaus - Amazon - Rio Purus - Rio Branco

Notes

Not being awake i pour hot coffee in the chocolate powder can.

Amazon ferry. Captain playing dominoes at the rear deck

Suit 01, my windowless bunkbed cabin. Didn't dare to take the risk of a 1st or 2nd class hammock with my camera equipment

4 days of rice and beans, forró music,  birds, dolphins, caimans, trees, small scale agriculture,riverside communities and plenty gold mining barges.

Beautiful and relaxed!

Busride to rio branco
A young brasilian boy grapped my right leg with two hands so that he could kick the stray dog

What's a jungle without spiders? - the tarantula

Vroeger dacht ik: je leert een stad het beste kennen als je er dronken ben geweest


Week 13 travel snapshots

2016-03-28 to 2016-04-03

Peru - Cuzco: Salkantay trail

Notes

Salkantay trek: Bus gets a flat tire, we are being transported to the start in a cattle truck
Scary, but beautiful moments in the back zigzagging along ravins
First hike to a lake at 4100mtr
Next hike over a 4600mtr pass. The air is thin, breathing difficult
Many things are bad organized, f.e. my Machu Picchu ticket is not arranged and when it comes it's wrong. The mp mountain is bot included. Overnight the can arrange (what they told me on the evening was impossible) i find a note slipped under the hotelroom door. One guide at first even said that the wrong ticket was my own problem, i should go back to the travel agency in cusco. This made me angry at him. I forced him to take action. No discussion - you arrange.
From Aqua Calientes to Machu Picchu more then 2000 steps, i also hike up MP mountain and to the sungate: nr of steps = +/- 12000
Returning from Macchu Picchu in desperate need for a shower and a rest, the hotel has take my stuff out of my room and given the room to someone else
Italian woman dramatizing that irish travel girlfriend took her on this trip. Not being friends till going downhill. The woman doesnt stop talking
Tents old. Zippers broken
Food tasteless and minimal, esp meat/chicken/fish
Dogs everywhere. Begging for food
Lekke band op de lange weg terug. Zo'n 7 uur slingeren door de bergen, voor meer dan de helft op slechte wegen
Coca thee gedronken de hele trip lang
6 lange dagen en dan bij terugkomst in het hotel in cusco niet kunnen slapen door de disco next door


Week 14 travel snapshots

2016-04-04 to 2016-04-10

Peru - Aguas Calienties: Machu Picchu - Cuzco: secret valley - Mancora

Notes

12000 traptreden gelopen bij Machu Pichu. Van 2000 mrt (aguas cabines) naar 2400 meter (MP), rondleiding van 2 uur, op MP mountain naar 3000mtr, terug naar MP en dan omhoog naar Sungate en vervolgens naar beneden via MP naar Aguas cabines.

Secret valley tour was ook niet nieuw. Zeker Ollamtaytambo had ik al gezien. Moet mijn oude aantekeningen is doorlezen
A guide with humor:  A small house with a red flag sells local dishes - with a blue flag, local drinks - a green flag means the husband is not at home


Oor dicht geklapt bij afdalen vanuit Cuzco naar kust. Duurde dagen voordat oor weer open ging


Galapagos part 1

2016-04-11 to 2016-04-17


Galapagos part 2

2016-04-18 to 2016-04-20


Galapagos part 3

2016-04-21 to 2016-04-22


Galapagos part 4

2016-04-23 to 2016-04-24


Week 17 travel snapshots

2016-04-25 to 2016-05-01

Peru - Ciclayo: Lambayeque, Sipan, Ferrenafe, Tucume - Chachapoyas: Huancas, Kualep


Week 18 travel snapshots

2016-05-02 to 2016-05-08

Peru - Chachapoyas: Gojta waterfall, Karajia, Cavernas de Quiocta - Trujillo: Las Huacas del Sol y de la Luna, Chan Chan, Huanchaco - Huaraz: Laguna 69


Week 19 travel snapshots

2016-05-09 to 2016-05-15

Peru - Huaraz: Santa Cruz trail - Lima


Week 20 travel snapshots

2016-05-16 to 2016-05-22

Chile - Arica - San Pedro de Atacama: Los Flamengos National Reserve, Atacama Desert 


Week 21 travel snapshots

2016-05-23 to 2016-05-29

Chile - Santiago - Easter Island

Notes

April/May route
26 bus
27 ciclayo
28
29 bus/chachopoyas & Kualep
30 Huancas, Canyon del sonche, Canyon de huanca urco, Site archeologic huancaurco

May
1 Fortaleza de Kuelap
2 Gojta, waterfall, 771mtr, 2 steps, 231 & 540mtr
3 Karajia & Cavernas de Quiocta
4 bus/ ciclayo/ trujillo
5 trujillo
6 nachtbus to Huarez
7 huarez day hike
8 huarez day hike -69 lake
9
10 hike multiple day - santa cruz
11
12
13 huarez
14 lima (22pm)
15 bus  to tacna (21hr)
16 arica lunch at beach- bus to san pedro
17  atacama desert
18 Laguna Chaxa, Salar aguas calientes/red rocks, Laguna miscanti, Laguna minioues
19 geysers Tatio (-10.7 degrees C), wetlands & Guatin
20 exc 8.30 am Tara
21
22 exc 14.30pm valle de attacama, death valley, caves, moon valley (sunset)
23 bus to santiago (turbus D10.15am)
24  santiago (A8.45)
25  Paas eiland (8.35am D - 12.30pm A)
26 auto gehuurd
27
28
29  santiago (2.10pm D - 8.35pm A)
30 plane to nl (6.10am D -
31 nl


Summer in Holland

2016-06-01 to 2016-11-15


Gambia

2016-12-24 to 2017-01-03


India arrival

2018-07-15 to 2018-07-18

Filling the immigration form in the plane I realize I have no address of where I’m going to. I’m traveling to Andra Pradesh, east coast, that’s all I know. Luckily I remember the name of a hotel in Mumbai and that’s what I write down: ‘Novotel, beach road, Juhu, Mumbai’. Only 1400km apart.

With my E-business visa I have an easy access into the by law secular land of curries. An ever struggling democracy. ‘Where it is never between stability and chaos, but between manageable and unmanageable chaos ..........’ (1990, A. Nandy). 

I have a 5 hour wait for a connecting flight. That time-gap shrinks rapidly. First I’m directed to the wrong domestic terminal. Not terminal 2, but terminal 1 I need to go to. The old Santacruz airport is a 5 km taxi ride away.

The first ATM machine is out of order, my credit card doesn’t work at the pre-paid taxi stand, the currency exchanger doesn’t exchange amounts less then 30 euro’s, I don’t have more then 10 euros on me, the 2nd ATM doesn’t work either. As I have no information or even a phone number i decide to gamble that maybe the company has send a driver to bring me from terminal 2 to 1. It’s a gamble against better judgement.

I admire the, since last time i was here, improvement exit of the airport, until security doesn’t want to let me back in. Showing passport, ticket, explaining the issue, higher ranking officials called on, all attempts in vain. I’m directed towards Uber outside the terminal.

Uber sends me to a garage floor where I’m addressed by an illegal taxi-driver. It’s after 2 in the morning, humid, I am hungry and make the man very clear I only want to get to an official counter. The man says he is going to show me a way down, he brings me to a closed door. I walk back, down and try via another entrance to get back in the terminal. Again all efforts in vain.

Finally I manage to get a city cab. Black and yellow, Can pay by credit card upfront. 280 INR including airport tax. For 3,50 eur this not air-conditioned taxi brings me in 15 minutes to the other terminal, where they don’t recognize the carrier on my ticket. Here the senior official is off help. Hahn air is apparently nowadays operated by Jet airways.  Problem quickly solved.

Next the waiting for check inn. The ground flight attendant makes me aware that the baggage allowance is lower on this domestic flight then on the international flight. I’m over the allowed weight, but the attendant closes an eye.

I have a cup of coffee and a snack, fly to the east coast. Here I’m awaited by a company driver who brings me to office. At 11 in the morning I’m behind my computer, only to find a travel instruction on the server.


India various

2018-07-19 to 2018-08-10

Attended a traditional wedding

Business trip Mumbai. Meeting old collegues. 

Hikes around the appartment block

Laundry comes back more dirty than when put in basket

With stains that weren't there before

That is if you get everything back and not some shirt or socks gone missing

Floods in Kerela. I work with some people from there. tragic. 1.000.000 people homeless and a prime minister who is refusing to help.


Visakhapatnam

2018-08-11

I have to switch off the aircon in my bedroom, for the boiler in the shower to work. The boiler has to be on, to be able to use the water cooker in the kitchen. But I have to turn the bedroom aircon on again for the lights in the living room to shine. 

Suddenly fire and smoke come out of my GoPro charger. While except one fan, all electric appliances and lights quit on me. As is turns out 460 volts flow through the fuse box into the walls of my apartment and sockets. No surprise short circuits appear. 

Another apartment is free. I move. Only to run into water problems. After 4 days still no shower. 

One day the plumber had come, but pipes had not been installed. I was told that they were waiting for the electrician. He was going to do that. I’m wandering if the plumber is doing the electrical work….that would explain a lot.


visakhapatnam

2018-11-23

10/11 Meeting Hyderabad. Flight delayed.

17/11 Company party in the Taj hotel in South Mumbai.

Back via Bengalore. The spring mechanism of an office stamp shows up on the airport security scan.

22/11 Power issues. Again all kind of electronics in apartment blown up. Some visitor femal Indian colleagues tought somebody was playing with them at night. Cutting and switching on the power. They were afraid and panicking because they couldnt reach others as phones were switched off. They were afraid. City people.


India & Bangladesh

2018-11-29 to 2018-12-27

Botswana & india notes

Calcutta. Shoppen for books. College road. Tientsllen 2de hands schoolboeken. 3 kwartier lopen vanaf hotel. University blijkt ook in die straat t liggen. Engelse boeken gaan over science, biologie etc. uiteindelijk vindt ik in een winkeltje toch twee leesbare boeken over indiase geschiedenis.

Brilliant collections and info in indian museum. Only the canteen is rubbish.

Har..... art. 2nd floor, no sins, a neighbour passing by rings the bell for. I almost left thinking the gallerie was closed. Beautiful inspiring work from artist o.a. Ruby Jhunjhunwala - moon and me

Tina Nobis - clay/ceramic human faces

I fell in love with one piece from moon and me serie, unfortunately i had no way of bringing it with me. Would have looked great on my wall.

Bangladesh

8/12 Srimangal

Betaal teveel voor een taxi op het vliegveld, die me dan ook nog niet bij het busststion afzet (45min), maar al na 10 min. Ik wil eerst de auto niet uit, maar ik begrijp uiteindelijk dat hij me wel bij een bus naar de juiste stad afzet. De man blijft bij me totdat hij zeker weet dat ik plek heb.

Alles is in bengali, ook nummers. Wordt lastig reizen. Extra goed opletteb op incudentele engelse termen/woorden/namen

7 layer tea

Wordt continu aangesproken, net als in calcutta wil iedereen een selfie maken

Verder dan ‘which country’ and ‘your name’ komen de meeste niet met hun engels

Sommige zijn geleerd, sprak iemand die politics science had gestuurd, maar dan tock werkloos omdat er geen banen zijn

9/12 Forest, tribal village (mongolen, 150p 30 gezinnen , 1 hindu gezin, paar moslim, 2 niet gelovigen, 2 katholieke gezinnen, de rest presbyteriaans), wetlands

Met guide, cng (auto rickshaw)

Auto rickshaw is geen tuctuc i was told by a driver and guide on my way to the sunderbans

Moslim zit te bidden op tapijtje in atm cabine

Restricties voor veiligheid. Niet fietsen, overheid wil niet dat toerist te ver van bewoonde wereld gaat zonder begeleiding ( om afschieten te voorkomen)

Permit voor hill treks duurt minimaal 3 weken om te regelen

Eten tot nu toe niet bijzonder. Rijst, zonder bewerking. Vlees/gevogeltje weinig en niet smaakvol

10/12 a day of walking/cng/ cycle rickshaws & reading. Tea plantation i reach trough a small village. A route thet didnt expect me to cone as i bypassed all security. Its only when i walked up to the manager, who was punishing/scelden/tiranisersn (i think they were late) a group of pluk-woman, he told me i was in a restricted area.

 Filays tea.plantation

Hindu Wedding next door. Big noise. If i want to move. Seen the loudness and gehorigheid of the rooms i dont think it will matter much 

11/12

Hum hum waterfalls

Douchen vanuit een emmer met heet water

12/12 schoonmaakactie op treinstation. Ik ontmoet enkele hoogwasrdigheidsbekleders van goverment en politie en moet uiteindelijk ook speechen, vlak voordat ik op de trein naar sylhet stap

Stel veel vragen. Politie chef vraagt of ik wel echt een toerist ben

Old man, white beard, hardly a teeth: i’m a freedom fighter

Krijg wat hulp bij het vinden van mijn rijtuig. Lastig als je de signalen en nummers niet kan lezen.

Ontmoet Rohingya

Ook in de trein weer op de foto en video. Ben wereldberoemd in Babgladesh als ik vertrek.

13/12 sylhet. Druk. Links rechts omheen. Grond kijken slechte weg, opletten verkeer, rondkijken. Vrouw met Burka komt op me af en stopt ineens. Hoofd naar beneden. Ik heb t niet door, moet ik links/rechts, geen oogcontact moeijlijk inschatten. Ik loop haar net niet omver. Ik hoor ze lachen onder haar Burka. Vast een aardige, ik de niet wetende westerling.

Ik zie geen blanke.

13/12 bridge & mosque, geslenterd door de stad. Boeken gekocht

Bij tombe ? Tussen allemaal biddende mensen vraagt iemand of ik moslim. Ik antwoord eerlijk “nee”, maar verzwijg maar even dat ik helemaal niet geloof. “I respect’. Gesprek verloopt niet zo vlotjes, kan een lichte ergenis bij de man zien. 

14/12 ratg......

Dure auto gehuurd (met chauffeur) (limousibe service, maar was busje) bij hotel, en in ratg 2 uur boottrip. Hern met boot leuk, mooie fotos, kind met de gopro laten spelen. Maar in de forest (overgestspt van motorboot op roeiboot) proberen ze me weer zo snel mogelijk weg te krijgen, ze brengen me naar uitkijktoren en terug naar opstappunt, ik dring aan , 2 uur toer, ik stap niet uit, reluctant wordt er nog een klein stukje gevaren. Moet onderweg midden op het water nog wisselen van boot. Lokale Toeristen in andere boot, die in mijn boot stappen, snappen ook niet waarom. Een paar honderd meter verder keert de boot alweer om. Ik geef de boatsman geen tip, wat de andere boatsman ook ziet en die wordt ook gelijk minder vriendelijk. Ben binnen 1 1/2 terug, geef deze boatsman dus ook geen tip.

Ik laat mijn onvrede blijken bij de bootverhuurder, die is uiteraard niet echt onder de indruk en geeft me 2 eur korting (op 14)

Boatsman waten nog lawaaieger dan bangladese toeristen, schreeuwen zingen fluiten op zijkant boot slaan. Ik heb geen vogel gezien terwijl de rijstvelden ernaar toe vol zaten

Het kind blijft me actervolgen totaan de auto en vragen om dhaka’s

Nog ff thee plantage in. Iemand dringt zich op als “gids”. De man blijft naast me lopentot terug bij de auto. Ik negert zijn verzoeken om een tip. Terug in de auto geeft de chauffeur aan dat ik wel wat moet geven, “we hebben de plantage bezocht”

Krijg de vraag of ik een journalist ben

Realiseer me dat t vrijdaggebed is. Gisteravond een bord in hotel inzake weekend bbq. Ik vond dat vroeg op een donderdag, maar realiseer me nu dat ik een verkeerde kalender aanhoud.

2-deling zo voelbaar: secular vs moslim

Zulke verschillen in dit land, 

Hitler kledingwinkel (incl swastika). In india paar geleden na public outcry dicht gegaan. Eigenaar: Mijn opa sprak altijd vol bewondering over Hitler en ik vond het een mooie naam.

Teapickur - hindu/indian/women - 0,72 dollar per day. Initiative english companies, followed by later set up bangladeshi companies

Interesting talk in coffee house. About religion/living together without being married/living alone- enjoying life. A good friendly conversation, but after the man leaves i worry a bit if i should not leave quickly also. In a country with moslim fanatics i could be a target, especially after ventilating respectfully views on atheism, religion, cultural differences. I decide not to, dont want my biases get the overhand,

Tonight i see some white people. 2 on the street snd 3 americans in pizza hut. In total i’ve seen now 5. The first was in stimangal. The man had lost his phone. The finder was tracked because he picked up the phone. The man was made believe by a guide that it was a special foreign phone and because he picked up his fingerprint was registered and could be identified. Against a small finders fee the foreigner got his phone back.

16/12 kom een uur of 7 eerder aan dan verwacht. Klopte beter met mijn eigen berekeningen. Niet met de info die ik kreeg van busticket counter. 

 Viel mee in de bus. Kon nog net in hotel naar toilet en 1 keer onderweg (spetterpoep). Daarna ophouden, maar viel mee.

Ontmoet een lokale ngo medewerker van save the children. Kampen zitten zo’n 40km van cox’s bazaar (rohinya crises/myanmar). Cox schijnt vol te zitten met expats. Ik zie ze niet als ik er doorheen. Gelijk in tuctuc. Geregeld door buschauffeur en knechtje. Een uur, naar seclusive royal tulip sea pearl beach.

Hotel kon de drukte niet verwerken. Liberation day. 1 1/2 voordat ingecheckt. En dan krijg ik een kamer waar al iemand zit. Ze adverteren zichelf als 5-sterren.

Maar ik krijg nu een grote kamer, met een zithoek en balkon (honeymoonsuite).

Zag bij de comments op booking.com dat den buitenlandse gast zijn beklag deed over de swimming pool etiquete.” Mensen gingen het water in met hun kleren aan.”. Dan snap je echt niets van het land waar je te gast bent. Ook stond daar als comment dat je 5-sterren prijs voor 3-sterren kwaliteit betaald. Toerisme in bangl staat nog in de kinderschoenen. Zeker voor buitenlanders. Weinig faciliteiten, weinig info. Niet voor noets dst het eerdte giedthouse met me in contact wil blijven, voor verbetertips.