Diary for Met Gidsie op stap.....


Yogjakarta

2011-05-19

Daar ben ik weer! Zijn inmiddels in Yogja aangeland. De dagen tussen Bukittinggi, waar ik het laatst het geschreven hier, en Yogja waren ook helemaal goed. De groep is echt een groep. Gisteravond was de eerste keer dat we niet met z'n allen iets hebben gedaan maar op 2 verschillende plekken hebben gegeten. Ze willen alles doen wat ik kan organiseren en zijn na afloop altijd tevreden. Hebben op het strand van Pangandaran lekker gebbq-ed met na afloop een vuur op het strand en lifemuziek. Vanavond gaan we weer met z'n allen uit eten. Morgen gaat ieder z'n gang, ga ik vanuit, maar morgenavond weer met z'n allen naar het Ramayanaballet. Misschien dat Julian niet mee gaat, maar dat moeten we nog zien. Julian is de 21jarige kleinzoon van Hans van 88. Die kennen elkaar niet zo goed en leren elkaar tijdens deze reis goed kennen. Hartstikke leuk! Twee bijzondere mensen moet ik zeggen. Maar daar heb ik er meer van in deze groep... eigenlijk in al mijn groepen wel, eerlijk is eerlijk, maar in deze groep toch ook wel weer een aantal. Leuk hoor! Ze genieten volop, dus ik ook. 
In Bukittinggi Das nog gezien en gesproken. Was op zich leuk, maar o, o, wat maakt die jongen het zichzelf moeilijk, Jammer hoor, want het is toch wel een bijzonder mens. Probeerde natuurlijk 's avonds nog wel met mij mee te mogen, maar dat ging toch echt niet door! Maar is goed hem weer gezien te hebben, maakt voor mij de zaken alleen maar duidelijker. (Voor de lezers onder jullie die niet weten wie Das is: hij is mijn ex vriendje op Sumatra van 2006 waar ik toen ongelooflijk verliefd op was). Hans en Julian hebben ook kennis gemaakt met hem, we hebben met z'n vieren 's avonds nog een biertje gedronken. Hans was oprecht geinteresseerd in Das en het is frappant hoe snel hij Das goed inschatte. Ja, 't is weer een bijzondere reis deze reis. 
In Jakarta kort kennis gemaakt met een Djoser collega, die 1 dag voor ons uit reist. Aardige vent. Zodadelijk gaan we een biertje drinken samen. Altijd goed om even contact te hebben op die manier.
Wanneer ik zodadelijk de computer afsluit zal ik vast en zeker wel weer denken: o, sh.t, dat had ik ook nog willen vertellen aan jullie. Maar goed, dat moet dan maar de volgende keer, toch?